ความคิดเห็นที่ 1 หน้าสารบัญ... จากคุณ : หมีมังกร - [ 25 ม.ค. 52 11:45:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะพี่แอ๊ด หนูชอบฟังเพลงด้วยเหตุเพื่อสร้างความเพลิดเพลิน และเพื่อสมาธิในการทำงาน ก็เลยอาจจะเรียกได้ว่า...ไม่รู้จัก...ในตัวตนของแต่ละเพลง รวมถึงทักษะทางภาษาของตัวเองที่เกือบจะอ่อนด้อย ยิ่งพาให้ไปกันใหญ่ค่ะ แต่เข้ามาทักทายเพราะไม่เห็นพี่แอ๊ดในนี้เสียนาน คิดถึงค่ะ ^^ จากคุณ : NooNok [MiChiYo] - [ 25 ม.ค. 52 12:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขออภัยครับพิมพ์ชื่อหนังสือตกเลข0ไปตัวนึง ต้องเป็น 1000 Songs นะครับ.. ปล.ลากลิงค์รายละเอียดของแม็กกาซีนไทม์เอาท์มาฝากครับ http://en.wikipedia.org/wiki/Time_Out จากคุณ : หมีมังกร - [ 25 ม.ค. 52 12:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าคุณแอ๊ดยังใบ้กิน ป้าก็ต้องเข้าข่ายอ่านหนังสือไม่ออกแล้วค่ะ จากคุณ : ป้าอ้วนมาเอง (เหนียวเนื้อ) - [ 25 ม.ค. 52 21:24:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แหะๆ  ถ้าขนาดป้าอ้วนยังอ่านไม่ออก  แล้วลุงช้างจะเป็นอย่างไรนี่ คิดถึงครับพี่แอ๊ด  ตอนไม่อยู่ น่าจะส่งพี่ตุ้มมาแทน  จะได้หายคิดถึงไปหน่อยหนึ่ง  เอิ๊กๆ จากคุณ : Bikefriday - [ 25 ม.ค. 52 23:45:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านจบแล้วมาเล่าให้ฟังมั่งนะคะพี่แอ๊ด... จากคุณ : Amber n the Gang - [ 26 ม.ค. 52 02:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาบอกว่าคิดถึงพี่แอ๊ดและพี่ตุ้มค่ะ ไม่ได้พบและไม่ได้เห็นกระทู้พี่แอ๊ดเสียนานเลย หวังว่าพี่ๆคงสบายดีนะคะ  ^_^ จากคุณ : your_natty - [ 26 ม.ค. 52 08:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ..ป้าอ้วน ลุงช้างและคุณแอมเบอร์ ป้าอ้วนกับลุงช้างพูดแบบนี้อีกหน่อยผมไม่กล้าโพสต์แล้วหล่ะ คือ มันมีหนังสือหลายเล่มนะครับที่อ่านแล้วต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติเยอะ เพราะข้อจำกัดของผมคนอ่านเองน่ะครับ รู้น้อยบ้าง รู้แคบบ้างหรือแม้แต่่เกิดบอดใบ้กับจาร์ก้อน บางคำเลยครับ ตัวอย่างเช่น หนังสือของ Umberto Eco ครับ..อ่านทีไรมีเทอมมีอะไรต่างๆให้ไปค้นหา ความหมายจนแทบจะหมดสนุกไปเลย   ส่วนเรื่องความในหนังสือหัวกระทู้ผมอ่านแตกแล้วเห็นว่าเรื่องไหนจะโยงมาคุยด้วยได้ จะลองทำดู นะครับคุณแอมเบอร์(ต้องอาศัยกำลังภายในเยอะเลยแน่ๆ เพราะไม่ง่ายเลยอ่ะครับ) จากคุณ : หมีมังกร - [ 26 ม.ค. 52 08:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับ 'จารย์นก และคุณนัท ขอบคุณครับที่แวะมาพูดคุยกัน..การฟังเพลงมันมีหลายเหตุผลต่างกันไปครับ ไม่มีอะไรดีมากน้อยกว่ากัน..คนฟังมีความสุขผ่อนคลายได้นั่นก็ถือว่าบรรลุวัตถุประสงค์ หลักแล้วครับ ขอบคุณมากครับคุณนัท.. จากคุณ : หมีมังกร - [ 26 ม.ค. 52 08:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นกล่าวถึงเกี่ยวกับหนังสือ.. เมื่อวันก่อนนึกอยากอ่านผลงานปรัชญานิพนธ์ของ คาลิล ยิบราน เรื่อง ปีกหัก หรือ The Broken Wings ก็เลยเสิร์ชหาไปเรื่อยจนไปเจอเว็ปไซต์ที่รวบรวมผลงานการประพันธ์ของนักเขียนซึ่งมีชื่อเสียงหลายท่าน เป็น free ebooks ที่เหมือนขุมทรัพย์ทางการอ่านสำหรับดิฉันค่ะเลยอยากเอาลิงค์มาลงแบ่งปันกัน เผื่อมีคนสนใจ.. http://gutenberg.net.au/ อาจจะอ่านยากหน่อยเพราะเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เราสนใจก็ค่อยๆอ่านทำความเข้าใจไปทีละนิด ดิฉันเริ่มต้นอ่านแบบนี้เหมือนกันค่ะ เพราะพื้นฐานภาษาอังกฤษไม่ดี อาศัยความอยากรู้เป็นแรงจูงใจสำคัญ ตอนนี้อ่านและตีความเรื่อง The Broken Wings ไปก็มึนตึ้บอยู่บ้างเหมือนกันเพราะนอกจากต้องเข้าใจสำนวนภาษาเค้าแล้วก็ต้องคิดตีความปรัชญาที่แฝงมาด้วย ทราบว่าเรื่องนี้และเรื่อง The Prophet เคยได้รับการแปลเป็นภาษาไทยโดย ศาสตราจารย์ ดร.ระวี ภาวิไล ด้วยแต่ดิฉันไ่ม่เคยได้อ่าน... ที่นำมากล่าวถึงในกระทู้นี้เผื่อว่า พี่แอ๊ดหรือท่านอื่นอาจจะเคยผ่านตาภาคภาษาไทยกันมาบ้างค่ะ... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 26 ม.ค. 52 09:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หนังสือฉบับแปลทั้งสองเล่มผมเคยอ่านมาก่อนครับ..ยังจำปกหนังสือได้เลย ผมอ่านหนังสือแนวนี้ตอนอายุยังน้อยเพราะรู้สึกว่าน่าสนใจเลยซื้อมาอ่าน เก็บเกี่ยวตักตวงได้เท่าที่ประสบการณ์ของคนวัยแค่นั้นจะสามารถ..แต่ก็มีหลายวรรคหลาย ตอนในหนังสือสองเล่มนี้ที่วัยและประสบการณ์มิใช่อุปสรรคเลยจะที่เข้าถึงและกระจ่างชัดถึง สิ่งที่ผู้แต่งตั้งใจเสนอ ปกติผมไม่ชอบอ่านเรื่องแปล(ถ้าหาต้นฉบับภาษาดั้งเดิมอ่านได้จะเลือกทำก่อน แต่ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็จะเอาฉบับแปลมาอ่าน)เพราะตระหนักว่า การอ่านจากภาษาดั้งเดิมจะสื่อความหมายและNuance หรือนวลของภาษาให้เข้าใจและประทับใจมากกว่า แต่หนังสือของอ.ระวี ภาวิไลเป็นหนังสือฉบับแปลที่เป็นข้อยกเว้น เพราะท่านแปลได้อย่างคนที่ผ่านโลก มาแล้ว(ผ่านแบบเก็บเกี่ยวด้วยนะครับ มิใช่ผ่านแบบอาบน้ำหน้าหนาว) แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 52 09:33:36 จากคุณ : หมีมังกร - [ 26 ม.ค. 52 09:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12 การอ่านหนังสือนี่รู้สึกจะตรงกันข้ามกับพี่แอ๊ดตรงที่ เมื่ออายุยังน้อยจะไม่ชอบอ่านหนังสือแนวปรัชญาเท่าไรนัก   หลังจากที่ผ่านชีวิตเห็นโลกมาแล้วช่วงหนึ่ง ถึงได้อยากอ่านเรื่องที่เปิดดวงตาทางจิตวิญญาณในระดับที่ลึกซึ้งกว่าการอ่านเรื่องราวโดยทั่วไปค่ะ คิดว่าวัยและประสบการณ์ทำให้ติดตามงานเขียนแนวนี้ได้ง่ายขึ้น... หนังสือฉบับแปลโดย อาจารย์ ระวี ภาวิไล ทราบว่าได้กลายเป็นหนังสือหายากไปแล้ว นับว่าน่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้อ่านเทียบกันกับต้นฉบับภาษาอังกฤษค่ะ เห็นด้วยว่าการอ่านจากภาษาดั้งเดิมจะให้อรรถรสที่ประทับใจมากกว่าการแปล .. คาลิล ยิบราน เป็นนักเขียนและกวีที่ใช้ภาษาสามัญได้งดงามมากคนหนึ่ง การที่จะแปลออกมาให้คงความงดงามแบบต้นฉบับเดิม คนแปลก็ต้องมีความสามารถที่ไม่ย่อหย่อนกว่าผู้ประพันธ์ด้วยเช่นกันรวมทั้งมีประสบการณ์และมุมมองชีวิตที่ลึกซึ้งด้วย... อ่านจากประวัติและความสนใจของอาจารย์ระวี แล้วไม่แปลกใจเลยค่ะที่พี่แอ๊ดบอกว่าฉบับแปลของท่านเป็นข้อยกเว้น...ขอบคุณที่กรุณาแชร์ความเห็นในเรื่องนี้ค่ะ... ค้นพบอีกเว็ปหนึ่ง ที่เป็นวรรณกรรมเชิงปรัชญาที่ว่าด้วยเรื่องมิตรภาพ...เจ้าชายน้อย ( Le Petit Prince) โดยอองตวน เดอ แซง-เตกซูเปรี เอามาฝากไว้ให้ด้วยละกัน มีทั้งภาคภาษาอังกฤษ และภาคภาษาไทยค่ะ ภาษาอังกฤษ http://www.spiritual.com.au/articles/prince/PrinceCh1.htm ภาคภาษาไทย http://olddreamz.com/bookshelf/prince/littleprince.html จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 26 ม.ค. 52 10:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 .... ความรักไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตนเอง และก็ไม่รับเอาสิ่งใดนอกจากตนเอง ความรักไม่ครอบครอง และก็ไม่ยอมให้ถูกครอบครอง เพราะความรักนั้นเพียงพอแล้วสำหรับตอบความรัก ..... ...จงยืนอยู่ด้วยกัน แต่อย่าใกล้กันนัก เพราะว่าเสาของวิหารนั้นก็ยืนอยู่ห่างกัน และต้นโพธิ์ ต้นไทรก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้ ..... KHALIL GIBRAN  / ระวี ภาวิไล  แปล เล่มนี้หนูเคยอ่านมาตั้งแต่ยังวัยละอ่อน เมื่อเข้าวัยกลางคนจึงเริ่มเข้าใจ ธรรมชาตินี้หนอ...ในวัยที่มีเรี่ยวแรง   อ่านผ่านแล้วก็ไม่ลึกซึ้ง ในวัยที่ความคิดนั้นตกผลึก  ไฟฝันนั้นก็ใกล้จะมอดลงแล้ว นักเขียนอีกคนที่ชอบคือท่านรพินทรนาถ ฐากูร  เรื่องสิทธารถะ หนังสือมีแต่ยังหาไม่เจอ  อ่านนานมากแล้วค่ะ  จนลืมไปด้วยซ้ำว่าเนื้อเรื่อง เป็นอย่างไร  หาเจอจะอ่านแล้วมาแจมอีกสักรอบค่ะ จากคุณ : bolton fanclub - [ 26 ม.ค. 52 14:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หุหุหุ..เรื่องสิทธารถะน่ะของ Hermann Hesse ไม่ใช่หรอ ฟิ้วววว..กระโดดหลบกางใบออกทะเลไปอย่างรวดเร็ว!! จากคุณ : หมีมังกร - [ 26 ม.ค. 52 15:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จ๊ากกกกกส์   ป้ามิได้ตั้งใจให้คุณแอ๊ดท้อถอย ประมาณว่าขออำหน่อยนึง  ป้าเลยพาลุงช้างเผลอตัวไปด้วย ป้าจะต่างกับคุณแอ๊ดตรงที่เจอหนังสืออ่านยาก จะมีความพยายามอ่านในตอนแรกเท่านั้น หลังจากนั้นก็ไม่หยิบมาอ่านอีก  นอกจากว่าเล่มค่อนข้างบางก็จะดันทุรังไปจนจบเล่มได้ ป้าไม่ได้อ่านภาษาอังกฤษ  อ่านแต่ภาษาไทย  เคยซื้อหนังสือแปลของรพิณนาถ ฐากูร มาอ่าน อยากรู้ว่าคนดังเค้าเขียนอะไร  ปรากฏว่าป้าอ่านแล้วไม่มีอะไรเข้ามาในความคิดเลย เพราะอ่านยาก ป้าโทษคนแปลไปโน่น  ถ้าแปลดีป้าคงเข้าใจว่ารพิณนาถ ฐากูร  เขียนอะไรแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : ป้าอ้วนมาเอง (เหนียวเนื้อ) - [ 26 ม.ค. 52 16:29:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาเก็บเกี่ยวความรู้และประสบการณ์ดี ๆ จากระทู้พี่แอ๊ดค่ะ จากคุณ : กั้งกระดาน - [ 26 ม.ค. 52 16:42:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไอ้หนูเอ๋ย เจ้าช่างมีความสุขเหลือเกินที่เกลือกอยู่กลางฝุ่น และเล่นกิ่งไม้หักตลอดเวลาเช้า ฉันยิ้มที่แลเห็นเจ้าเล่นกิ่งไม้หักอยู่ตามลำพัง ตัวฉันเองสาละวนกับบัญชี บวกเลขนานนับเป็นชั่วโมง บางทีเจ้าอาจมองดูฉัน และคิดว่า "เล่นโง่ ๆ อะไรก็ไม่รู้ ทำลายเวลาเช้าเสียจนหมดสิ้น" ไอ้หนูเอ๋ย ฉันลืมแล้วถึงเรื่องศิลปะแห่งการเพลิดเพลิน กับเศษไม้และก้อนดิน ฉันมัวแต่ค้นหาของเล่นราคาแพง และสะสมแท่งเงินแท่งทอง ไม่ว่าหยิบฉวยสิ่งใด เจ้าสามารถประดิษฐ์ให้เป็นการเล่น สนุกสนาน ส่วนฉันผลาญทั้งเวลาพร่าทั้งพลัง เพื่อให้ได้มา ซึ่งวัตถุอันไม่มีวันจะได้ ด้วยการอาศัยเรือลำเล็ก ๆ ฉันได้ข้ามกระแสสมุทรแห่งความละโมบ และลืมไปว่านี่ก็เป็นเพียงการเล่นอะไรอย่างหนึ่งเท่านั้น จันทร์เสี้ยว the crescent moon / รพินทรนาถ ฐากูร จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 26 ม.ค. 52 16:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แม่นแล้วตามที่คุณหมีมังกรว่าค่ะ แก้ต้ว  เอารูป HERMANN HESSE  ผู้แต่ง สิทธารถะ มาฝาก  แฮ่ แฮ่ หมู่นี้นอนน้อย  เบลอไปนิดค่ะ  .. จากคุณ : bolton fanclub - [ 26 ม.ค. 52 19:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สารภาพว่าไม่ได้อ่านข้อความข้างบนเลย   -*-   แค่เข้ามาบอกว่าไม่เจอพี่แอ๊ดน๊านนาน คิดถุงๆ ค่า จากคุณ : inthemoon - [ 26 ม.ค. 52 19:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ..คุณนุชมูน คิดถึงเช่นกันครับบบ... วันศุกร์นี้บ้านแสนมาวไปป่าวครับ..ถ้าไปก้อเจอกันครับ จากคุณ : หมีมังกร - [ 26 ม.ค. 52 20:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบ Hermann Hesse  เช่นกันค่ะพี่นุส ..และที่ปลื้มเป็นพิเศษคือเกิดวันเดียวกัน กับตัวเองด้วย อิอิ แต่กระดูกคนละ พ.ศ. เลย Knowledge can be communicated, but wisdom cannot. A man can find it, he can live it, he can be filled and sustained by it, but he cannot utter or teach it. Hermann Hesse จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 26 ม.ค. 52 20:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 จริงๆหนูอ่านงานของเฮสเสนานมากแล้ว  ตั้งแต่เรียนมหาลัย  จำได้ว่าตอนนั้นลงปรัชญาเบื้องต้น  ชอบมาก  เพราะเวลาสอบอาจารย์ให้ตอบได้แบบว่าตามใจเธอ  ตอบมาฉันพร้อมจะฟัง  และแนะนำหนังสือแนวๆนี้ให้อ่าน ตอนนั้นลุ่มหลงตัวว่าเป็น Existentialism  ยึดมั่นในตัวเอง  ตัวเองเป็นศูนย์กลาง   อยากมีอิสระทางความคิด  แต่ศึกษาไม่สุดทาง  งูก็ไม่ใช่  ปลาก็ไม่เชิง   มีข้อดีคือทำให้ชอบคิด  หาเหตุผล  ซึ่งก็หาได้  แต่เข้าใจคนเดียว  งงไหมคะ   คือเข้าใจคนเดียวก็มีความสุขคนเดียว  แต่พูดคุยกับคนอื่นได้เฉพาะคนที่เข้าใจ  และพร้อมจะรับฟัง  ไม่ได้บ้านะเออ  เพราะเจอคนประเภทเดียวกันหลายคนในยุคนั้น   และจะนั่งคุยถกเถียงกันทุกอาทิตย์   แต่โตขึ้นก็หายไปไหนหมดหว่า   เดี๋ยวนี้อ่านหนังสือไม่ได้นาน  สายตาไม่ดีแล้ว  จึงชอบที่จะฟังพี่ๆคุยกันในเน็ท   อย่าเบื่อที่จะคุยกันเลยนะคะ หนังสือเล่มโปรดอีกเล่ม จากคุณ : bolton fanclub - [ 26 ม.ค. 52 21:12:51 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หนังสือเล่มข้างบนของคุณโบตั๋นมันบดบังหนังสืออีกเล่มที่ได้รางวัลและสร้างเป็นหนัง ฉายอยู่ในขณะนี้เสียมืดมิด โดยส่วนตัวผมคำว่า 'Pretentious' ไม่มีในหนังสือเรื่องราวชีวิตของฮูยันและมิมปี จากคุณ : หมีมังกร - [ 27 ม.ค. 52 08:31:34 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มิมปี   :   โตขึ้นอยากเป็นอะไร ฮูยัน   :    อยากเป็นคนดี มิมปี   :    ฮื้อ..ไม่ใช่  อยากทำอะไรน่ะ ฮูยัน   :     อยากปลูกดอกไม้  ให้เธอเอาไปขาย... บทสนทนาในหนังเรื่องนี้ 20 กว่าปีแล้ว  เวลาเจอกับเพื่อนที่ไปดูด้วยกัน  เราจะพูดประโยคนี้ด้วยกันเสมอ ฮูยันแปลว่าสายฝน   มิมปีแปลว่าความฝัน เมื่อคุณยุทธนา  มุกดาสนิท  เอามาสร้างเป็นหนัง  ถือว่าเป็นหนังที่ไม่ทำลายจินตนาการในการอ่านหนังสือเลย  นี่คือหนังไทยที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งตามแนวทางของ dramatic-realism ซึ่งต้องให้เครดิตผู้เขียนบทคือคุณรัศมี เผ่าเหลืองทอง   มีหนังสืออีกเล่มที่นิพพานฯเขียนคือปีกความฝัน  แต่เป็นเรื่องที่หนักมาก  อ่านแล้วมึนไปหมด  จนไม่กล้าหยิบมาอ่านอีก   กลัว.. จากคุณ : bolton fanclub - [ 27 ม.ค. 52 09:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 25 พูดถึงหนังสือในวัยเด็กแล้วมีอยู่เล่มนึงที่ประทับใจผมมาจนทุกวันนี้ ชื่อหนังสือ " อันชนกชนนีนี้รักเจ้า " จากหนังสือต้นฉบับคือ " For The Love of Ann " แต่งโดย James Copeland ผมจำแน่นอนไม่ได้ว่าหนังสือฉบับแปลเล่มนี้พิมพ์ในปีพ.ศ ไหน แต่คาดว่าน่่าจะเป็นการพิมพ์ครั้งแรก และผมอ่านตอนผมอายุยังไม่ถึง20ปีหรือประมาณ28ปีที่แล้ว หนังสือภาษาอังกฤษต้นฉบับพิมพ์ออกมาเผยแพร่ครั้งแรกในปี 1974 หรือ 35 ปีล่วงแล้ว ตอนหยิบหนังสือเล่มนี้มาพิจารณาจะซื้อ ยังคิดเลยว่าจะไหวไหมเนี่ยเพราะด้วยวัยยังไม่เต็ม20ปี ประสบการณ์และแรงดึงดูดและความสนใจของวัยมันน่าจะเป็นหนังสือสนุกสนานแนวอื่นมากกว่า แต่ผมก็หยิบหนังสือเล่มนี้ไปจ่ายเงินและไม่รู้สึกเสียดายเงินหรือเวลาที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้เลย หนังสือพูดเกี่ยวกับชีวิตและแต่ละวันอันประกอบไปด้วยนาทีชั่วโมงของคนเป็นแม่ที่มีลูกมีอาการ ออติสซึม(Autism)ในยุคที่อาการนี้ยังไม่เป็นที่รู้จักกันมากนัก ความรักและความรับผิดชอบตลอดจนแรงใจอันเกินพรรณานั้นเป็นแรงผลักดันให้คนเป็นแม่กระทำ ทุกอย่างเพื่อลูกเด็กออติสติคให้สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างดีที่สุดในโลกของคนปกตินี้ ผมได้ไปเสิร์ชหาข้อมูลและไดุ้รูปปกหนังสือเวอร์ชั่นที่ผมเคยอ่านมาลงประกอบ ผลจากการเสิร์ช ครั้งนี้ทำให้ผมทราบว่าหนังสือเล่มนี้ได้มีการจัดพิมพ์ออกมาอีก(ไม่ทราบเป็นรอบที่เท่าไหร่)ในปี 2550 และยังมีวางขายอยู่ตามร้านหนังสือบางแห่งในขณะนี้ ปล.รูปปกหนังสือเวอร์ชั่นที่ผมอ่านเมื่อเกือบ30ปีที่แล้ว แปลและเรียบเรียงโดยหม่อมดุษฏี บริพัตร ณ อยุธยา แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 52 10:08:25 จากคุณ : หมีมังกร - [ 27 ม.ค. 52 10:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 26 .......เมื่อนั้น ... พระบิตุราชมาตุรงค์ก็สงสาร จึงตรัสปลอบธิดายุพาพาล ... เยาวมาลย์แม่อย่าโศกาลัย อันชนกชนนีนี้รักเจ้า ... เทียบเท่าชีวาก็ว่าได้ ใช่จะแสร้งสลัดซัดเสียไกล ... เพราะเป็นความจำใจของบิดา ถ้าแม้นมิผ่อนผันฉันนี้ ... อันตรายจะมีไปเมื่อหน้า อย่าขึ้งเคียดเดียดฉันท์เลยขวัญตา ... เหมือนแทนคุณบิดาช่วยดับร้อน... จาก เรื่องอิเหนา บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ชื่อหนังสือเพราะเหลือเกิน  สมเป็นหนังสือแห่งความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก น่าจะเคยเห็นในร้านดอกหญ้า  ท่าพระจันทร์ในราวปีที่คุณหมีว่าแหละค่ะ ในยุคนั้นหนังสืออีกเล่มที่ออกมาก็ดังระเบิดในหมู่ปัญญาชนก็คือ  ขลุ่ยไม้ ไผ่  ของพจนา จันทรสันติ  เป็นบทกวีเล่มแรกๆที่มีอิทธิพลจากโคลงไฮกุ ของญี่ปุ่น  ปกหนังสือใช้ลายมือ  มีลายเส้นสีดำ  มีกระดาษสารองปก หนังสือเล่มนี้เป็นแรงบันดาลใจให้แอ๊ด คาราบาว  แต่งเพลงขลุ่ยไม้ไผ่ด้วย จากคุณ : bolton fanclub - [ 27 ม.ค. 52 20:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 พี่แอ๊ดคะ.....ตามมาด้วยความคิดถึงค่ะ สำหรับศุกร์นี้ที่บ้านแสนเมา  ถ้าไม่พับกันไปซะก่อน จะตามไปค่ะ เนื่องจากต้องไปทำงานให้นายก่อนค่ะ...เศร้าเลยยยยย จากคุณ : หญิงใหญ่ใจดี - [ 28 ม.ค. 52 00:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ******.........ขุดกรุหนังสือสุดรัก.........******* จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 28 ม.ค. 52 03:41:57 ]