 |
Kurobuta บุฟเฟ่ราคาประหยัดระวังจะได้รับบริการที่ไม่เท่าเทียม(โดยเฉพาะนิสิตนศ.ผู้เยาว์)
จริงๆไปทานมาตั้งแต่วันพฤหัสที่แล้วครับ นี่ก็ราวๆได้เกือบหนึ่งสัปดาห์พอดีด้วยว่ากำลังจะถึงช่วงหยุดยาวเลยต้องเคลียงานนิดนึงเลยมาบ่นช้าไปหน่อย
เริ่มด้วยว่าได้ข่าวมานานแล้วว่าที่ร้านนี้ราคาไม่แพง แถมใกล้ที่เรียนอย่างแรง เวลาก็ลงพอดีจึงรีบเกณฑ์เพื่อนไปกันทั้งสิ้นห้าคน พอไปถึงร้านก็ใกล้ๆเที่ยงครึ่ง ราวๆเที่ยงสิบห้า ก็เหลือบไปเห็นว่า เอ๊า ที่แท้บุฟเฟ่ได้ถึงแค่บ่ายโมงครึ่งเอง สั่งก็ได้ชั่วโมงนึง มองเข้าไปในร้าน คนก็นั่งกันเต็มเลย พวกผมก็เลยไปจ่อๆที่ประตูเพื่อสบตาปิ๊งๆกับคุณพนักงานด้วยไมตรีว่า พวกเรามาแล้วรออยู่นะครับ บลาบลาบลา เสร็จ พนักงานก็โฉบไปโฉบมาไม่ได้สนใจที่จะมองมาหรือแสดงอาการรับรู้ถึงตัวตนของพวกเรา แต่ก็นะ มันยุ่งไง ในที่สุด พนง คนนึงก็บังเอิญเงยหน้าขึ้นสบตากับผมพอดี ผมจึงรีบยิ้มและชูว่า 5 ที่แล้วก็หงึกหงักๆ แล้วจึงถอยออกจากประตู มายืนคุมเชิงข้างหน้าแทน
ทันใดนั้น ปัญหาก็เริ่มเกิดเที่ยงครึ่ง พวกผมยืนรอกันอยู่15นาที เริ่มหมดรอบ ลูกค้าเริ่มลุกออกจากโต๊ะ พวกผมก็เดินไปที่ประตูอีกครั้งเพื่อเล็งว่าจะได้นั่งโต๊ะไหน พนักงานก็เห็นพวกผมนะ แต่ว่า ในวินาทีนั้น มีกลุ่มลูกค้าชายกลุ่มใหญ่กว่าเล็กน้องเดินรี่เข้ามาอย่างรวดเร็ว(น่าจะเป็นพนักงานทรู) ปาดผ่านหน้าพวกผม และดิ่งไปที่โต๊ะๆตรงที่ยกเสต็ป ผมด้วยความไว เห็นว่ามีโต๊ะใหญ่ลุก จึงรีบไปจับจองก่อนที่จะอดและโดนแซงจนหมดสิ้น ด้วยความคิดเข้าข้างตัวเองคือ พนักงานต้องเห็นแน่ๆว่าเรามาก่อน ต้องบริการพวกแซงคิวทีหลังแน่ๆ เราจึงรอเคลียโต๊ะ และนั่งลงอย่างใจเย็น ดูนาฟิกาก็พูดกันว่า เที่ยครึ่งพอดี ทาน1ชั่วโมง หมดเวลาเป๊ะ
ซึ่งตอนนั้นเพื่อนผมคนนึงก็บ่นว่าเนี่ย ตะกี้เกือบมีปัญหาแล้วดิ มี(พยักเพยิดไป)คนมาแซง ผมก็ว่าเอาน่า พนักงานเห็นเราก่อนแล้ว คนก็เริ่มออกแล้ว เดี๋ยวก็ได้ทาน ซํกพักมองไปที่โต๊ะพวกแซง(ด้วยความขุ่นเคือง) โอ้วไม่นะ พนักงานกำลังบริการอยู่ ในขณะที่โต๊ะพวกผมเหมือนเข้ามาเฉยๆ ไม่มีอะไรเลย มีแต่พนักงานมาเก็บจาน ซึ่งเพื่อนผมก็ถามว่า บุฟเฟ่หมดกี่โมงคะ พนง คนนั้นก็ตอบว่า ไม่รู้เหมือนกันเพิ่งมาทำวันแรก แล้วก็เดินจากไป...
จากนั้นพวกผมก็นั่งรอๆๆๆ ราวๆ15นาที พนงก็ยุ่งๆ แต่ยังไม่มาบริการโต๊ะผมเลย แต่ด้วยความที่ตาไม่อยู่สุกก็มองไปเรื่อยว่า มีโต๊ะใหม่เข้ามา(ซึ่งมาทีหลัง)เป็นคนวัยทำงาน เริ่มได้รับบริการแล้ว ในที่สุดก็มีเหยื่อให้พวกผมเรียก ซึ่งโต๊ะแซงเริ่มได้ของลงแล้ว พวกผมก็สั่งของเพียบ เพราะกะว่าจะได้ไม่ต้องเรียกบ่อยๆ ราวๆ16อย่างได้
รอรอรอรอรอ นั่งดูของโต๊ะแซงและโต๊ะอื่นๆที่มาทีหลังได้ของลงลงลง จนกระทั่งบ่ายโมงตรง ของโต๊ะผมเพิ่งได้ชิกุวะมาสี่อัน(ซึ่งมากันห้าคนต้องแชร์กันอีก- -") ทีนี้เริ่มไม่ไหวละ เพราะนั่งดูโต๊ะอื่นมีอาหารมากมายลงลงลงนี่ชักเครียด เลยเรียกมาพนงมาอีก(ซึ่งเรียกยากมาก ไปบริการแต่อีกโซน)บอกเลยว่า พวกผมมาก่อน มาตั้งนานแล้วพี่ก็เห็นอ่ะครับ แต่เนี่ย ของสั่งไปตั้งเยอะ ยังไม่ได้อะไรมาเลยมีแต่ไอ่เนี่ย(แถมตะเกียบก็ไม่เอามาให้ ต้องเดินไปเอาเอง)... พริบตานั้นแกงกระหรี่ก็มาสองจาน แต่ไม่มีช้อน รอช้อนอีก รอรอรอรอรอ ช้อนมาก็มาไม่ครบ ผมก็ชักเซ็งมากละ โต๊ะว่างเปล่าสุดๆ ของมาก็กินไม่ได้ เริ่มบ่นว่า สงสัยช้อนยังล้างอยู่ ของก็ช้า ช้าไม่ว่าแต่พวกมาทีหลังแล้วได้ก่อนอ่ะไม่ไหว บลาๆๆ(ตอนนั้นเซ็งสุดๆ ห้าคนหิวกันทุกคน) จนสุดท้าย บ่ายโมงครึ่ง อาหารสั่งไปสิบกว่าจาน มาทั้งหมด หกถึงเจ็ดจาน(ไปห้าคนมันจะพอไหม- -") เสร็จก็เรียกอีก(เรียกพนักงานบ่อยมาก อธิบายทุกครั้ง แต่พอเริ่มบ่ายโมงไปแล้ว เริ่มบ่นกันเสียงดังและเริ่มเรียกพนักงานทุกคนมาเท่าที่จะเรียกได้) เสร็จสุดท้ายก็ทำเป็นเชคออร์เดอว่า ไหนได้อะไรแล้วบ้าง(ซึ่งมันเป็นออร์เดอเมื่อเกือบชั่วโมงที่แล้ว) คำตอบคือ ของหมดไปกว่าครึ่งรายการ แล้วก็ชิ่งหายไป พวกผมแบบเซ็งมาก เพื่อนผมคนนึงซวยสุดเพราะแทบไม่ได้ทานอะไรเลย ของที่สั่งไปไม่ได้เลยซักอย่าง ทานชิกูวะไปชิ้นนึง ของคนอื่นอีกนิดๆหน่อย(ซึ่งน่าอนาถมาก พอของลงก็แบบต้องแชร์ๆกัน ทานแบบจุใจแบบบุฟเฟ่ก็ไม่สามารถ) ตอนนั้นเริ่มปลง และ ระบายอารมณ์ด้วยคำพูด เสียดสีไปเรื่อยเืปื่อยๆ จู่ๆของมาลงไม่ได้สั่ง ก็ว่า ออ เหมือนโรงทาน แล้วแต่ว่าจะเอาอะไรมาให้ทานก็ต้องทานๆไปตามแต่จะบริจาค ไม่เหมือนโต๊ะหนุ่มๆพวกนั้น(ช่วงนี้ผมก็เริ่มพูดถึงทฤษฎีแบบขำๆกะเพื่อนว่า แหม มันจะเกี่ยวกับเซ็กช่วลโมทิเวชั่นตลอดหรอ อะไรๆก็แรงขับทางเพศ(ยอมรับว่าแรงพอควร)) จ่ายเงินก็จ่ายเท่ากัน เป็นนิสิตแล้วไง มีเงินจ่ายนะ เลือกปฎิบัติแบบนี้ใช้ได้หรอ บลาๆๆ เพื่อนเดินไปเอาซอสถึงครัวบอก เสียงพวกมุงดังไปถึงในครัวเลย มองไปมีโต๊ะเล็กๆ แต่งนักศึกษาเหมือนกัน นั่งหงอยไม่มีของลงเหมือนกัน แต่ไม่โวยวายเหมือนพวกผม พวกผมเลยเริ่มทำเป็น ดูสิ นศ โต๊ะโน๊นก็ไม่ได้ของเหมือนกัน ว๊า แย่จังๆ โต๊ะเราก็ไม่ได้กิน มามา มานั่งด้วยกันมั้ย บลาๆๆ มีคนมายืนดูป้าย พวกผมก็โบกมือส่งสัญญานว่าอย่าเข้าๆ ไม่ได้เรื่อง จนเดินไป
สรุป พอหมดเวลา น่าจะเลยไปพอควร เล็งเห็นว่ามีตัวแม่เดินออกมา คาดว่าไม่น่าใช่พนง(ตอนนั้นพนง เลี่ยงโต๊ะพวกผมอย่างแรง) มาเทคแคร์เชคบิลลูกค้า มีรึจะรอด เรียกมาทันที และอธิบายทุกสิ่งอย่างไป เธอก็ยิ้ม และไม่แสดงความทุกข์ร้อนทั้งยังหยิบเอาออร์เดอร์เมื่อชั่วโมงกว่าที่แล้วมาดู แล้วเชคว่าอะไรได้แล้วอะไรยังไม่ได้ แล้วอธิบายว่าของที่ยังไม่ได้หมดแล้ว(เพื่อ!!!) พวกผมก็บ่นว่ายังไม่ได้ทานอะไรเท่าไหร่เลยสั่งได้ไหม สรุปว่าหมดเวลาแล้วสั่งไม่ได้ พวกผมก็บ่นๆว่าโหยเนี่ย ได้มาหกเจ็ดอย่างเอง มาก็มาก่อน โต๊ะแซงได้ของเพียบ แย่มาก พี่แกก็เลยตัดใจบอกสั่งได้อีกออร์เดอร์นึง ซึ่งก็สั่งไปงั๊นๆ หมออารมณ์แล้ว โต๊ะ นศ อีกโต๊ะก็ได้สั่งเหมือนกัน สงสัยวีนเหมือนกัน
ขำสุดคือทุกโต๊ะออกหมด เหลือนิสิต นศ นั่งอยู่สองโต๊ะ ใหญ่เล็ก พอสุดท้าย โต๊ะเล็กหมดความอดทน เดินออกไป ซักพักพวกผมกำลังจะออก พนักงานเดินเอาของออกจะเสริฟโต๊ะ นศ.สามคนที่ว่างเปล่าอย่าง งงๆ
ปล นั่งว่างมากเลยถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานด้วย
จากคุณ :
Alovera   
- [
28 ม.ค. 52 21:12:56
]
|
|
|
|
|
|
