ความคิดเห็นที่ 1
แล้วอยู่ดีๆมาเขียนเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ได้ยังไง แน๊...ยังมีคำถามอีก ก็ต้องเริ่มจากนิสัยรักการอ่านก่อนสิคะ ที่บ้านมีตำราอาหาร เคล็ดลับคู่ครัว มารยาทและวิธีการกินอาหารประเภทต่างๆ และเรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องกับการกิน นี่ยังไม่รวมหนังสือสารพัดแบบที่เยอะจนล้มทับตายกันได้ง่ายๆ เมื่อรวมกับนิสัยที่ดื่มด่ำกับการกิน โอกาสที่ได้กินมากสถานที่มากกว่าอาชีพอื่น ตอนนี้มันท่วมท้นค่ะ ต้องระบายออกทางตัวหนังสือ เพราะก่อนเป็นแอร์ก็ตระเวนกินมาแล้วนับไม่ถ้วน ตั้งแต่ตอนเรียนหนังสือทั้งปริญญาตรีและปริญญาโท เรียนวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม เอะอะออกต่างจังหวัดตลอด เรียกว่าตระเวนกินทั่วไทยมาแล้ว ในระหว่างเรียนก็ทำงานไปด้วย เป็น Pretty MC ก็ถือเป็นจังหวะดีอีกอย่าง รับงานต่างจังหวัดเพียบ มีงานไปถึงต่างประเทศด้วย และได้รู้จักคนเยอะขึ้น ได้เข้าสังคม ได้เพื่อนเพิ่มอีก แล้วเวลาพบปะสังสรรค์กันล่ะ กินอีกแล้ว คิดดูสิสมติตัวเลขคร่าวๆ เดือนนึงรับงาน 10 งาน ในงาน 1 งาน รู้จักคนใหม่เพิ่มขึ้น 10 คน เดือนนึงรู้จักคนใหม่ 100 คน 1 ปี 1,200 คน แล้วทำงานวงการนี้มา 6-7 ปีโดยประมาณ รู้จักคนเยอะขนาดไหน แล้วแต่ละคนชวนไปกินกันขนาดไหน แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ตระเวนกินทั่วกรุงเทพฯ ทั่วประเทศไทย แต่กลายเป็นทั่วโลกแล้วค่ะ
ทีนี้จะเชื่อใจติดตามคอลัมน์อิ่มกับแอร์ได้รึยังคะ แต่ไม่ใช่ว่าเป็นแอร์จะสะดวกสบายกินดีอยู่ดีไปซะทุกวันนะคะ มันยังมีความลำบากซ่อนอยู่แฝงความฮาเล็กน้อยถึงปานกลาง บางคนไม่ได้กินได้ทุกอย่าง เพราะถูกสอนถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน แต่สำหรับบางคนว่ากินง่ายนอนง่ายอยู่ง่ายแล้วนะ แต่บางทีมันก็มีข้อยกเว้นกันบ้าง คือการไม่ถูกกับอาหารแขกโดยสิ้นเชิง กินเครื่องเทศฉุนๆไม่ได้ ชนิดเรียกว่าไม่ถูกกันเลย ถ้าบินไปไฟลท์แขก ทั้งแขกอินเดีย ปากี ตะวันออกกลาง นับหมดว่ากินไม่ได้ ถ้าไฟลท์ไหนอยู่ยาวหน่อย อย่างไปดูไบ 4-5 วัน ต้องพกอุปกรณ์ประทังชีวิต ไปมัสกัตประเทศโอมานก็เหมือนกัน อุปกรณ์ที่ว่าคือ หม้อ ซึ่งพวกแอร์จะเรียกกันว่าหม้อหญิงใหญ่ เป็นหม้อขนาดประมาณ 15 เซนติเมตร รูปทรงสี่เหลี่ยม ขนาดเล็ก พกพาสะดวก น้ำหนักเบา แต่แพงนะ ซื้อที่ญี่ปุ่นถูกสุด คิดเป็นเงินไทยประมาณ 3,000 กว่าบาท อารมณ์งกเลยไม่ซื้อตามคนอื่นเขา ไปซื้อกระทะไฟฟ้าขนาดเล็ก 399 บาท จากแมคโคร ใหญ่เทอะทะ หนักกว่าหม้อหญิงใหญ่ แต่ก็ใช้ได้เหมือนกัน ด้วยฝีมือทำกับข้าว คนทั้งไฟลท์เลยฝากท้องไว้ได้ เมนูมีหมูมะนาว สุกี้ยากี้ ข้าวผัดหมู ลาบ ไข่เจียว มาม่าผัด ต้มยำปลากระป๋อง อย่างที่รู้ๆ อาหารไทยค่อนข้างกลิ่นแรง เวลาทำต้องเตรียมการอย่างดี ก่อนเอากระเทียมลงไปเจียวในน้ำมัน ต้องเอาผ้าผืนใหญ่ๆชุบน้ำแล้วเอาไปอุดตามช่องประตู กันกลิ่นลอยออกไปนอกห้อง เกรงใจคนอื่นเขา เห็นมั้ยล่ะคิดถึงอาหารไทยแต่ละทีลำบากขนาดไหน พวกวัตถุดิบก็ต้องเตรียมไปจากบ้าน สับหั่นไปให้เรียบร้อย ถึงเวลาก็เทใส่หม้อ จะผัดจะต้มก็ทำได้เลยไม่เสียเวลา
แหมรู้สึกว่าคราวนี้ไม่ค่อยได้พาไปเที่ยวไปกินที่ไหนสักเท่าไหร่เลย แต่คราวหน้าและคราวต่อๆไป จะพาไปมากกว่านี้นะคะ จะเริ่มตั้งแต่เครื่องลงที่ประเทศนั้นๆเลย ว่าจะใช้ชีวิตเยี่ยงแอร์คนอื่นในเรื่องการกินการเที่ยว หรือแตกต่างแหวกแนว อย่าลืมเป็นแฟนคอลัมน์นี้และติดตามอย่างต่อเนื่อง ที่ไหนว่าเด็ดที่ว่าอร่อย เจอกันได้เลย เวลาจะเลือกร้านที่กินส่วนใหญ่จะไปตามที่รุ่นพี่หรือคนอื่นๆบอกต่อกันมา บางทีมันอยู่ในหลืบเล็ก ไม่รู้ไปสรรหากันมาจากไหน แล้วก็จะตั้งชื่อให้เป็นเอกลักษณ์ประจำ อย่างวันนี้ก็มี Happy meal จริงๆแล้วมีอีกเยอะ ราเมงข้อสอบ มะม่วงเบรกแตก บางที่ก็สนิทกับแอร์สจ๊วดของไทยถึงขนาดต้องมีของติดไม้ติดมือไปฝากกันทุกไฟลท์ มีนัดไปปิกนิกกัน มีป้าย เมนูภาษาไทยที่พวกเราจัดทำไปให้ ลุงกับป้าคนขายก็หัดพูดภาษาไทยจนขายของได้คล่องปรื๋อ เตรียมของถูกปากคนไทยไว้ให้ ขายอาหารญี่ปุ่นแต่มีพริกป่นมาเสิร์ฟคู่แก้เลี่ยน ถ้าพูดถึงลุงกับป้าคู่นี้เดี๋ยวจะยาว ต้องยกให้แกทั้งฉบับแหละ คราวหน้าละกันเนอะ เรื่องอิ่มและสนุกรออยู่อีกเพียบ ไปท่องเที่ยวทั่วโลกพร้อมทั้งอิ่มกับแอร์ได้ในฉบับต่อๆไปนะคะ ทีนี้ทุกคนจะได้รู้จักชีวิตปากท้องของแอร์ไปพร้อมกับบันทึกชีวิตทุกไฟลท์แน่นอน สัญญาค่ะ.
จากคุณ :
เลอแบว
- [
4 ก.พ. 52 12:24:03
A:58.8.143.221 X: TicketID:137876
]
|
|
|
