 |
เปิบพิศดาร ผัดกระเพราเนื้อคน...กับอีกมุมมองหนึ่งของสังคม
เรื่องนี่เป็นข่าวเมื่อวานนี้ คนฮือฮากันแทบรากไส้ทั้งบ้านทั้งเมือง หาว่าจะกิน
เข้าไปได้อย่างไร ทำไมถึงแยกไม่ออกว่าเป็นเนื้อคนหรือเนื้อไก่ ตำรวจก็ตั้ง
ประเด็นในข้อหาการทำแท้ง ประชาชนทั่วไปก็มองไปที่ประเด็นเป็นเรื่องที่
แปลกพิศดารจนแทบอาเจียร แต่ทุกคนลืมประเด็นสำคัญที่เป็นเรื่องพื้นๆ ไป
เสียสิ้นไม่มีการกล่าวถึงเลยไม่ว่าจะเป็นภาคฝ่ายไหนๆ นั่นก็คือความอด
อยากยากแค้นของคนเดินดินกินข้าวข้างถนนที่เรามองข้าม
สังคมเรานี้ยังมีคนที่ไม่มีแม้แต่เงินที่จะซื้อของมาทำอาหาร ต้องรื้อค้นตาม
ถังขยะโดยหวังว่าจะเจอไก่ทอดที่กินเหลือสักชิ้น เศษผักหญ้าที่เหลือทิ้ง
หรือแม้กระทั่งเนื้ออะไรก็ไม่รู้ที่ในกรณีนี้เจอเข้า ในขณะที่เราโยนของในตู้
เย็นทิ้งด้วยเหตุที่ว่ามันจะหมดอายุพรุ่งนี้ หรือหมดอายุไปเมื่อวานนี้ตามที่
ฉลากข้างกล่องที่พิมพ์โฆษณาไว้ แต่เธอคนนั้นไม่สนแม้กระทั่งว่าเนื้อชิ้นที่
เจอนั้นจะผ่านอะไรมาบ้าง จะผ่านโถชักโครก หรือปนเปื้อนสิ่งปฏิกูลในถัง
ขยะ เพียงแต่ขอให้ยังไม่เน่าเป็นพอ โดยอาศัยว่ามันจะประทังชีวิตเธอและ
ครอบครัวให้ผ่านไปได้อีกวันหนึ่งเท่านั้นก็พอ
ที่เขียนมาเพื่อจะบอกให้รู้ว่า ในขณะที่เรากินทิ้งกินขว้าง กินบุพเฟ่ต์เหลือเต็ม
จาน กินหมูกะทะเหลือแล้วแอบยัดไว้ข้างเตา มีผึ้งอยู่ในอาหารแล้วเททิ้งทั้ง
จานนั้น ยังมีคนอีกเป็นจำนวนมากที่ต้องกินอย่างกระเบียดกระเสียน กิน
อย่างที่เลือกไม่ได้ กินเพื่อให้มีชีวิตรอดไปวันหนึ่งๆ แล้วอย่างที่ไม่น่าเชื่อ
ประเทศไทยสามารถผลิตอาหารพอเลื้ยงคนทั้งโลกได้ เป็นผู้ส่งออกอาหาร
รายใหญ่สุดของโลก เป็นครัวของโลก แต่ผลสำรวจออกมาว่าคนไทยส่วน
ใหญ่บริโภคอาหารชั้นเลว มีมาตรฐานต่ำ หรือเรียกว่าเศษอาหาร เพราะว่า
อาหารชั้นดีนั้นถูกส่งออกไปจนหมด เหลือแต่อาหารคุณภาพต่ำเอาไว้บริโภค
กันเอง เป็นเรื่องที่น่าคิดมากว่าเกิดอะไรขึ้นกับกระบวนการผลิตอาหารใน
ประเทศไทย
จากคุณ :
tb 
- [
26 มี.ค. 52 15:21:29
]
|
|
|
|
|
|
... เข้ามาดู