 |
Eating in Season : ~ เมนูแก้อดอยาก ปากมัน(แผลบ) เมื่อยามไกลแอ่ง หนอง คลอง บึง "ปลาทูต้มกะทิ...แสร้งว่า" ~
คนพลัดแดนแถมเริ่มแก่ เวลาคิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารไทยๆ
เมนูกับข้าววัยเด็กมันจะเวียนมาหลอนจิตหลอนพุงเป็นระยะ
โดยเฉพาะถ้าแวะมาดมรูปดมสำนวนชวนหิวแถวห้อง "ก้นครัว"
อ่านๆไปบางวันเกิดอาการจะลงแดงอาหารไทยตาย-อยู่บ่อยๆ
ตอนย้ายมาอยู่ที่นี่ปีแรกๆ ขัดมือขัดเข่าและขัดใจมาก
เดินตลาดหาของที่อยากกินไม่ได้ หรือหาเจอก็เล็งแล้วเล็งอีก เพราะไม่แน่ใจ
เพราะภาษาต่างด้าวยังไม่แข็งแรง หน้าตา - ใช่ แต่ชื่อเขาเรียก - เพี้ยนๆ
ยกตัวอย่าง ไข่เป็ด - ของกินเบสิกที่มีขายอยู่ทุกตลาดนัด ตลาดไม่นัดเมืองไทย
มันช่างหาซื้อยากซะเหลือเกินแถวนี้ อยากได้มาทำไข่พะโล้ เอามาดองเค็ม
หาไปเถอะ ไม่ค่อยเจอหรอก นานๆที ถ้าวาสนาสายตาดีจะกวาดไปเจอโผล่มาวางขายสักครั้ง
สงสัยจริงๆ ว่าเป็ดแถวนี้มันออกไข่แล้วฟักเป็น "ลูกก๊าบ" ว่ายตามแม่เป็นพรวนตามหนองบึงไปซะหมด
หรือมีคนย่องไปขโมยไข่เป็ดมากิน หรือไม่มีใครคิดทำฟาร์มไข่เป็ดออกมาขาย
ทีพวกไข่ประหลาด ชนิดที่เราไม่ปรารถนา อย่าง ไข่นกกระจอกเทศ
ใบหนึ่งโตราวส้มโอ ต้มนานตั้ง 3 ชั่วโมง - ดันมีขายอยู่ได้ (ไม่เคยกินหรอก - ใบนึงออกแพง ฮึๆ)
เรามันพวกลิ้นสามัญชน อาหารแพงๆ หรูๆ เราไม่ชอบกินเท่าไหร่
ชอบกินอาหารที่มันราคาถูก เอ๊ย 55 อาหารแบกะกินตามตลาดน่ะ
กินแล้วเหมาะกับบุคลิกและจริตปากตัวเองดี ให้ไปกินอาหารหรูๆ ก็เงอะงะ
หน้าตาไม่มีรังสีออร่า (- หน้าโง่) หยิบเมนูมาดู สั่งไม่ค่อยถูกอีก
คนเคยกินแต่ก๋วยเตี๋ยวหลอด ขนมจีนน้ำยา - บ้านป่ามาเองนี่นา : )
ทนอยู่ทนไปได้สักพักจนชินชา หรือยิ่งแก่ตัวชักเริ่มบรรลุ (ทางการกิน)
ทฤษฎี "ทำอยู่ทำไป" เลยทำให้มีอะไรก็มั่วๆ กินไปเถอะ
อย่ารอดวาสนามาเยือน เพราะเดี๋ยวจะอด
สิบตำราว่า ไม่เท่ากับสัญชาตญาณเอาตัวรอดแบบมนุษย์ๆ
ถ้าอยากกินแต่ไม่มีกิน เราต้องหัดประยุกต์ให้มีกินขึ้นมาให้ได้
คนไกลบ้านยุคหลังๆ เลยดูจะสามารถกันมาก แต่ละคนช่างครีเอท
เห็นผัก เห็นหญ้า เห็นเป็ดข้างทาง หน้าตาใช้ได้ อะไรกินได้ เราสอยเลย 55
อย่าหวังรอพึ่งตลาดนัด ตลาดโน้น เพราะตลาดไหนๆ เดินไปอาจไม่มีวันเจอ (ตลาดมันฮ่วย)
เดือนพฤษภาคมมาเยือนแล้ว เราสุดจะแฮปปี้ เพราะไปตลาดแถวนี้
นานาชนิดผักและผลไม้เริ่มมีทางเลือกขึ้นมามากหน่อย
ประเทศหนาวๆ นี่ ไอ้ช่วง 4 เดือนทนทุกข์ เดินตลาดเจอแต่ผักหัวๆ
ผักใบๆ หากินไม่ค่อยได้ โถ ... อากาศหนาว คนหนาว ผักมันก็หนาวด้วยสิ
ผักที่ยังพอเหลือปลุกกันได้แถวนี้ เลยเป็นผักหัวมุดดินส่วนใหญ่
เดินตลาดช่วงหน้าหนาวนี่ - สมองตันมาก
จะกินอะไรดีวันนี้ มีผักให้เลือกอยู่ไม่กี่ชนิด - อับจนปัญญา
ให้กินไปวนๆ สักเดือนมันก็เบื่อสุดบรรยาย ต้องหันไปพึ่งผักแช่แข็ง
ซึ่งจะว่าไปพวกผักแช่แข็งมันก็ไม่ได้เลวร้าย (บัดสลบ) อะไรมากนัก
ตามวิจัยทางโภชนาการผักแช่แข็งมีวิตามิน+ความสดไว้สูงมากทีเดียว
เพราะขั้นตอนการจัดเก็บแล้วแพ๊คอย่างรวดเร็วจากพื้นที่เข้าโรงงานในวันเดียวกัน
ผักหลายชนิดซื้อแบบแช่แข็งมากินอาจจะได้วิตามินสูงมากกว่าผักสด (จริงๆนะ)
โดยเฉพาะชนิดผักสดชนิดที่เดินทางมาไกล วางขายอยู่ที่ตลาดหลายๆวัน
วิตามินมันลดน้อยถดถอยหล่นหายไปตามระยะทางการเดินทางไกล
เดินตลาดช่วงอากาศกำลังอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ผัก-ผลไม้เริ่มทยอยมีมา
ฤดูกาลแห่งชีวิตที่มีทางเลือกเวียนกลับมาอีกครา ... อะไรจะสุขไปกว่านี้
หัวผักเริ่มหมดฤดูไป (เย ดีใจเหลือแสน) ก้านใบตามต้นเริ่มเจริญงอกงาม
คนโบราณนี่ช่างฉลาดเสาะหาชนิดพืชผักที่กินได้ -ไล่จากพื้นดินไปถึงพื้นฟ้า
พอแสงแดดแรงจัดๆ มาล่ะเอ๋ย มาล่ะหว่า ผักใบสีเขียวๆ มีมาเพียบ
การกินตามฤดูกาลมันมีเสน่ห์น่ารักเช่นนี้เอง
ตรงที่เราต้องอดใจและรอคอย ... อย่างเห็นคุณค่า
ช่วงเดือนนี้เป็นเดือนทองของ รูบาร์บ กับ แอสพารากัส
ผักแสนอร่อย must eat อย่างไว ไม่งั้นมันหมด อดลิ้ม ต้องรอยาวไปอีกปีโน่น
ปีที่แล้วเราลองทำเมนูรูบาร์บหลายเมนู
ปีนี้อยากลองเมนูอื่นๆ ที่เล็งไว้ปีก่อน แต่ทำไม่ทัน
นับเป็นความสนุกข้ามปี ได้มีเวลาคิดให้ตกว่า
ถ้าปีหน้าผักชนิดนี้กลับมาตามฤดูกาลอีก -- เราจะทำอะไรกินดี ; )
หนึ่งปี ... แห่งการรอคอยรูบาร์บฤดูใหม่
จึงกลายมาเป็นเมนูนี้ ...
เคยลองกินกันไหม?
จากคุณ :
เสมอกลาง   
- [
15 พ.ค. 52 21:17:36
]
|
|
|
|
|
|
