Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    Kaewlery Kitchen ~ ขนมดอกโสน -- ขนมเข้าฝันของคนผู้ห่างบ้านหลายหมื่นไมล์ -- (ขอขอบคุณน้องพิม เอนย่า--ต้นตำรับสูตร) ~

    เมื่อตอนเด็กๆ ทุกวันเสาร์จะมีตลาดนัดตอนเช้าที่ฝั่งตรงข้ามถนนสายเพชรเกษม
    เราจำต้องตื่นแต่เช้าไปช่วยแม่หิ้วตะกร้าจ่ายตลาดเกือบทุกวันเสาร์
    ตอนเด็กๆ นั้นไม่ได้รักการเดินตลาดนัก เพราะมันต้องตื่นเช้ามากๆ (เป็นคนถนัดตื่นสายมาตลอดชีวิตน่ะ)
    นอนอืดที่นอนจะโดนแม่ด่า เพราะแปดโมงกว่าตลาดจะวาย ของอร่อยๆ จะหมด
    ไม่ว่า ขนมจีนน้ำพริกเจ้าอร่อย ก๋วยจั๊บราคาถูก ขนมหวานถาดๆ
    ผัก พริก ชมพู่ ละมุด เห็ดสดนานา -- คนมาเช้ากว่าเขากวาดไปเกลี้ยง  

    ยังจำได้ว่า ร้านขายขนมเจ้าประจำที่ตลาด แม่ค้าชื่อป้าประหยัด
    บ้านเราเป็นลูกค้าแวะซื้อขนมแกสม่ำเสมอ ป้าแกก็มาสั่งตัดเสื้อกับแม่เราเป็นประจำ
    นับเป็นลูกค้าร่วมหมู่บ้านแลกค่าจ้างกันไป เงินทองไม่รั่วไหลไปต่างแดน : )
    จนบัดนี้ขอสารภาพว่าเราไม่เคยลิ้มรสชาติข้าวเหนียวร้านลือชื่อในเมืองกรุง
    ที่นิตยสารทั้งหลายเขียนรีวิวและที่ได้ยินใครเล่าต่อไว้จนโด่งดังสักร้าน - จริงๆ  
    เพราะตลอดชีวิตเคยแต่ฝากท้องบรรจุใส่ข้าวเหนียวมูนหน้าต่างๆ ยี่ห้อป้าประหยัดตลาดนัดสายเจ็ด
    -- กินมารวมๆ หลายสิบปี คงอัดข้าวเหนียวร้านป้าลงพุงไว้หลายสิบกิโลอยู่

    เมื่อฤดูฝนชุกมาถึง ดอกโสน (อ่านว่า ดอกสะโหน๋) เริ่มแตกบานสะพรั่ง
    ช่วงเวลาหวานปากมาถึง เราจะเด้งจากที่นอนลุกตามแม่ไปตลาดอย่างมีความสุข
    เพราะช่วงนั้นจะได้เจอกะละมังสังกะสีสีขาวใบเบ้อเริ่มใส่ "ขนมดอกโสน" อุ่นๆ วางขายไว้เด่นหราตรงร้านป้าประหยัด

    เราชอบขนมดอกโสนมากถึงมากที่สุด หาเหตุไม่ได้ว่าปลื้มขนมชนิดนี้มากมายได้อย่างไรกัน
    เพราะมันมีแค่ดอกไม้สีเหลืองกลั้วคลุกอยู่กับแป้งและมะพร้าวขูดล้วนๆ
    รสชาติไม่ได้เลอเลิศหวานล้ำ สีสันจืดชืด เมื่อเทียบกับขนมถาดๆ ชนิดอื่นๆ ที่มีสีลูกกวาดล่อน้ำลาย

    ขนมดอกโสน -- มันอร่อยในตัวของมันเองน่ะ เราว่าและเราคิดแบบเด็กๆ (แก่แล้วก็ยังคิดแบบนี้อยู่)
    มันอร่อยแบบบ้านนอกๆ เหมาะกับเด็กต่างจังหวัด มีทุ่งหญ้าหมาขวิดให้วิ่งเล่น
    เวลามาเล่าความอร่อยของขนมดอกโสนให้เพื่อนแถวบางกอกฟัง
    หลายคนบอกไม่เคยรู้จักแม้กระทั่งหน้าตาดอกโสน - เราเลยงงๆ
    เอ เพื่อนกับตรูเกิดคนละประเทศหรือไร ทำไมเพื่อนไม่รู้จักดอกโสน (วะ)

    แปลกแต่จริง ขนมดอกโสนหากินไม่ค่อยง่ายนัก ยิ่งเดี๋ยวนี้ยิ่งหายาก
    นานๆทีจึงจะเจอแม่ค้าทำมาวางขาย เวลาอยากกินขึ้นมาต้องซมซานกลับบ้านเก่าไปเกาะร้านป้าประหยัดกินทุกที

    เราเที่ยวบอกใครๆ อยู่เสมอว่า ถ้าตายไปขอให้ใส่บาตรขนมดอกโสนกรวดน้ำเผื่อไปให้ด้วยเถิด
    หมู เห็ด เป็ดปักกิ่งก็ชอบกินอยู่ แต่กลัวเหลือเกินว่าบนสวรรค์ (หรือในนรก)
    มันจะหาดอกโสนยาก (ตอนนี้กำลังตกนรกแถวนี้อยู่ ไม่มีดอกโสนเล้ย ฮือๆ)

    มาตกระกำอดอยากอาหารที่คุ้นปากในต่างแดน เวลาอยากกินโน่นกินนี่
    นึกอยากเอาชนะความกลัดกลุ้ม ลุกขึ้นมาดันทุรัง "ด้น" ทำอาหารไทยไปตามมีตามเกิด
    นั่นไม่มี อันนี้หาไม่ได้ ก็ไม่ต้องใส่มันซะ หรือเอาอะไรมาใส่แทนไป
    ให้มันพอกล้อมแกล้มกินแล้วได้อารมณ์เหมือนรสชาติที่เคยกินก็พอใจหลาย

    แต่กับขนมดอกโสนนี่ -- ลองฝึกท่าโยคะเอาเท้ามารัดสันคอด้านหลังคิดเท่าไหร่ คิดไม่ตก
    เพราะหาอะไรมาทดแทนไม่ได้ เอาลาเวนเดอร์มาลองเล่น
    ขนมกลิ่นหอมหวานเกินไป ดอกโสนมันไม่มีกลิ่นจรุงใจมากแบบนั้น
    ดอกโสนมันดอกไม้ทุ่งๆ ไม่มีใครเคยคิดเอาดอกโสนไปสกัดทำน้ำหอม น้ำมันหอม

    เพราะมันมีกลิ่นหอมยวนใจใครที่ไหนกันเล่า  

    ฉะนั้นอย่ามั่ว "ด้น" ไปเที่ยวเด็ดดอกไม้กินได้รายทางแถวนี้มาแสร้งว่า "โสนน้อยเรือนงาม"
    นอกจากมันงามเกินหน้าดอกโสน มันยังหอมเกินไป ไม่ได้อารมณ์สุดๆ
    ไม่มีดอกไม้ชนิดใดแทนที่ขนมดอกโสน (ของฉัน) ได้หรอก

    นานๆ กลับบ้านที บางปีกลับไปก็ไม่ตรงช่วงขนมดอกโสนมีขายอีก
    อยากกินจนเริ่มลืมๆ รสชาติมันไป  

    จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ แม่ถามข่าวว่าอยากได้อะไรจากเมืองไทย เพราะพี่ชายจะแวะมาดูงานที่ยุโรป
    เราบอกแม่ว่าอยากได้กาบมะพร้าว (อะแฮ่ม หัวแหลมเรื่องกินอยู่แล้น จะเอามาเผาทำขนมเปียกปูนดำๆ)
    กับดอกโสนแห้งๆ แม่บอกว่ากาบมะพร้าวนี่จัดให้ได้ แต่ดอกโสนยังไม่เห็นออกเลย ก็มันหน้าแล้งอยู่
    แต่แม่น่ะนะ รับปากลูกตลอด เลยบอกว่า เดี๋ยวจะไปเดินหาเก็บมาให้ละกัน ...

    เราฝากข่าวคุยกันครั้งนั้นแล้วก็ลืมสิ้น มันอยากไปอย่างนั้นเอง
    ไม่ได้กินก็ไม่ตาย ความอยากไม่เคยทำให้คนเราตายหรอก
    ยิ่งเป็นความอยากเรื่องกินๆ มันเป็นกิเลสที่บางครั้งอาจจะต้องหัดปลงๆ กันซะบ้าง(นะ)

    เราไม่ค่อยบอกให้แม่ส่งของกินอะไรมาให้ บางทีแม่รบเร้าถามบ่อยๆ
    เราก็คิดๆ บอกส่งๆ ไป (อย่าไปบอกแม่เรานาว่า เราคิดส่งๆ ฮึๆ)
    เพราะมันทำให้คนแก่คนหนึ่งมีความสุขจริงๆ ที่จะไปเสาะหามาให้จนได้
    ทั้งๆที่เราก็บอกตบท้ายเสมอว่า หาไม่ได้ก็ไม่ต้องลำบากนา อดจนชินแล้ว
    เราพยายามปลงๆ เรื่องกินๆ อยู่ (ปลงจริงหรือนี่ 55 หมกมุ่นไม่หยอก)
     
    จนกระทั่งพี่ชายมาถึง ส่งห่อกระดาษใส่ในถุงพลาสติกมาให้แล้วบอกว่า
    "อะ แม่ฝากมา อะไรก็ไม่รู้ตากแห้งๆ สงสัยเมล็ดผัก"

    เรารู้แล้วตั้งแต่ยังไม่เปิดห่อว่า สงสัยแม่หาดอกโสนในฝันมาให้จนได้ -- กราบเท้าแทบตักแม่ ฝันนี้เป็นจริง

    จำนวนดอกโสนตากแห้งสองห่อกระดาษ
    ไม่รู้แม่ออกเดินเก็บอยู่กี่วัน และเดินไปไกลแค่ไหน

    เปิดห่อแล้วซึ้ง น้ำตาหล่นแหมะๆ : ~ ~ ~

    แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 52 00:19:33

    แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 52 00:15:48

     
     

    จากคุณ : เสมอกลาง - [ 16 พ.ค. 52 00:14:04 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com