PANTIP.COM : D8349612 อยากทราบที่มาที่ไปของการทำเค้กของแต่ละคนจังเลยคะ [Bakery & Ice Cream]

ความคิดเห็นที่ 4

จริงๆแล้ว พี่เองชอบทำอาหารเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ยังไม่เคยลองทำขนมพวกเบเกอรี่หรอกค่ะ แค่ทำขนมไทยๆ พวกเชื่อมๆ บวชๆ อะไรประมาณนั้น

และแล้ว ตกงานค่ะ เศรษฐกิจไม่ดี ค่าแรงเท่าเดิม แต่ต้องทำงานหนักกว่าเดิม เลยปรึกษาคุณแฟน คุณแฟนเลยชวนกลับบ้านนอก เปิดกิจการเล็กๆกันดีกว่า

และแล้ว....ก็ลาเมืองกรุง กลับสู่ถิ่นกำเนิด...เปิดร้านอินเตอร์เน็ตเล็กๆ รับพิมงานแปลเอกสารเด็กนักเรียน รายได้ก็ถูกไถไปได้ เพราะไม่ต้องเสียค่าเช่าร้าน จ่ายแค่ค่าน้ำค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ต คอมก็ไม่ต้องซื้อหาเพราะพี่สาวคุณแฟนเปิดร้านอินเตอร์เนตเหมือนกัน เลยไปยกเครื่องเค้ามา แบ่งมาใส่ในร้านตัวเอง (ร้านพี่สาวแฟนกับร้านแฟนห่างกันไม่มากค่ะ 50 เมตรเห็นจะได้)

และแล้ว แม่คุณแฟนก็ถามพี่ว่า สนใจจะทำขนมไหม ถ้าไม่ชอบ แม่จะได้บริจาคเตาอบพร้อมกับอุปกรณ์อื่นๆให้แก่คนมที่สนใจจะทำขนม (คุณแม่แฟน ซื้อของอุปกรณ์ทำเบเกอรี่สะสมไว้ตั้งแต่สมัยยังรับราชการครู ตอนนี้เกษียณแล้ว ชราลงไม่มีคนช่วยทำก็เลิกทำไป 5 ปีเห็นจะได้ ของที่นี้อยู่ก็ปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ใช้งานเลย)

ใจจริงพี่ฝันตั้งแต่เด็กๆแล้วว่าอยากเปิดร้านขายเบเกอรี่ หรือไม่ก็ร้านกิฟช้อป (มันเป็นความฝันของเด็กผู้หญิงหลายๆคนจริงไม๊) แต่ทำไม่เป็นเลยค่ะ ไม่เป็นซักอย่างเลย ขนมฝรั่งนี้ ยุ่งยาก มากมาย

พอตัดสินใจทำ เพราะเสียดายของ ลองนึกถึงคนที่อยากจะทำแต่ไม่มีอุปกรณ์ครบพร้อมแบบพี่ พี่เลยเสียได้ เลยตอบตกลงแม่แฟไปว่า พี่จะทำเอง

และแล้วก็ค้นพบห้องก้นครัว จริงๆแล้วพี่อยู่ห้องโต๊ะเครื่องแป้ง เพราะตอนอยู่กรุงเทพตัวเองมีอาชีกเป็นช่างเสริมสวยก็ยังได้พอใช้งาน จากความรู้ที่ได้จากห้องนั้น พอเจอห้องก้นครัว ก็เลยได้สูตรจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆจากที่นี้มากมาย แต่กว่าพี่จะทำขายได้จนแบบทุกวันนี้ เหนื่อยมาก ลงทุนค่าวัตถุดิบไปหลายหมื่น (ทำแล้วเสียต้องทิ้งไปไม่รู้กี่ 10 กี่ 100 รอบ)

แต่ยังไม่ท้อใจ มันก็สนุกดี ทำไปจนสำเร็จเป็นชิฟฟ่อนแม่สลิมเป็นชิ้นแรก (จนป่านนี้ทำสำเร็จแล้วก็ยังไม่ได้มีโอกาสส่งการบ้านอาจารย์เลย หุหุ)
แล้วก็พวกคุ๊กกี้ของคุณแม่ปูขาเก (อีกเช่นกันไม่เคยได้ส่งการบ้าน)
มาขนมปังสูตรคุณหน่อง (เหมือนกัน ยังไม่ได้ส่ง เพราะว่าชิ้นงานของพี่ยังไม่ดีพอที่จะส่ง)

มาทุกวันนี้ทำร้านเนต ทำขนม เก็บผักบุ้ง ปลูกผักสวนครัวขาย
เหนื่อย แต่สนุกมีอิสระ มีกินมีใช้ เหลือเก็บบ้างนิดหน่อย
ชีวิตสุขสบายกายไม่เท่าตอนอยู่กรุงเทพ แต่เรื่องสุขสบายใจนี้สุดๆเหนือคำบรรยายไปเลย เคยคิดว่าถ้ากลับบ้านนอกแล้วจะอยู่ได้ไม๊ จะทำอะไรกันล่ะ
เคยกังวลหลายๆอย่าง แต่พอได้กลับบ้าน มันมองอะไรได้ชัดเจน ไม่คลุมเครือเหมือนตอนใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพหลายเท่านัก

พี่อาจโชคดีและเริ่มได้ง่ายกว่าน้องๆเพื่อนๆพี่ในที่นี้หลายคนนักเพราะพี่แทบไม่ต้องลงทุ่นซื้ออะไรเลย ต้นทุนด้านอุปกรณ์ไม่มีเลย ทุนงบไปได้เยอะมากมาย แต่สำหรับบ้านคนที่อยากทำ ใจรัก แต่หนักใจเรื่องทุนอุปกรณ์ต่างๆ ขอให้สู้ต่อไปนะค่ะ เชื่อในคำว่า
"ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ถ้าไม่ได้ลงมือทำ"
เริ่มเล็กๆ ก้าวเล็กแต่มั่นคง สำคัญกว่าก้าวใหญ่แต่โคลงเคร้ง นะจ๊ะ
แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 52 15:22:17
แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 52 15:19:33

จากคุณ : วันนี้วันพระ (วันนี้วันพระ)

เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 52 15:18:30