ความคิดเห็นที่ 1 มาให้กำลังใจค่ะ ทำไมไม่เรียนเภสัชให้จบ จบออกมาเปิดร้านยา เมื่อมีรายได้ มีเงินเป็นของตัวเอง แล้วจึงทำตามความฝัน ค่อยไปเรียนทำอาหารเป็นคอร์ส ไงก็ตัดสินใจให้ดีน่ะค่ะ อนาคตของตัวน้องเอง เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : zuzee@aonang เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:43:55

ความคิดเห็นที่ 2 จขกท. ยังอายุน้อย ตั้งใจเรียนให้จบ แล้วทำงานที่ไหนก็ได้หรือเปิดร้านขายยา เมื่อมีเงินเป็นของตัวเองแล้วค่อยทำตามความฝันก็ยังไม่สายไปหรอกค่ะ จากคุณ : The Best of Me เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:47:51

ความคิดเห็นที่ 3   แนะนำให้จบก่อน เรื่องการประกอบอาชีพว่าอีกที เพื่อนลูกสาวผม เพิ่งไปเข้าเรียนที่โอเรียลเต็ล จบ มธ. และไปต่อเมืองนอกกลับมา ทำงานได้พักนึงลาออกมาเรียนทำอาหาร จากคุณ : การกินเป็นสิ่งจำเป็น เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:49:34

ความคิดเห็นที่ 4   อืมม์    นกว่าคุรเอาวิชาทางเภสัชทำงาน ทำงาน ทำงาน  ได้เงิน ได้เงิน ช่วงเวลานี้ก็แอบเรียน  ในศูนย์ของกรุงเทพมหานครก่อนได้คะ ถูก และเปิด ให้เราได้รู้อะไรหลายอย่าง แล้วค่อย  ขยับไปเรื่อยๆดีกว่า  วิชาชีพเภสัชที่คุณเรียนทำรายได้ให้คุณโขละเก็บเงินก่อนแล้วค่อยสานฝันทีละน้อยคะ แล้วอีกอย่างทุกอาชีพมีการแข่งขันหมด การแข่งขันนกชอบมันทำให้เราตื่นตัวไม่อยุ่นิ่งคะ เพราะถ้าคุรเรียนโดยไม่ใช้เงินทางบ้านนกก็แนะแบบนีละคะ   เพราะคุรยังต้องซื้ออุปกรณ์ อีกมากทำงานก่อนได้เงินตั้งเป้าไว้ว่ากี่ปี และที่สำคัญคุณต้องเก็บประสบการณ์กับการทำอาหารมากๆคะ   เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : aammttaa (coat armor) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:49:53

ความคิดเห็นที่ 5 ตั้งใจเรียนเภสัชกรให้จบก่อน  เหลือไม่เท่าไหร่  พอจบแล้วก็เปิดร้านขายยายึดเป็นอาชีพหลัก คิดว่าคุณคงไม่ได้เปิดขายตลอด 24 ชั่วโมง  ดังนั้น คุณค่อยทำอาหารหรือเบเกอรี่เป็นอาชีพเสริม   ค่อยๆ เริ่มทำ เริ่มทดลอง  โดยอาศัยช่วงที่ว่างจากลูกค้า ศึกษาหาข้อมูลการทำอาหารจากชาวก้นครัวก่อน  เพราะพี่ๆ น้าๆ จากชาวก้นครัวไม่มีหวงสูตรอยู่แล้ว ช่วงที่ทำก็ลองให้คนในครอบครัวหรือให้เพื่อนๆ ชิมดู  ปรับปรุงพัฒนาให้อร่อย สร้างสรรค์และพัฒนางานให้เป็นสูตรของคุณโดยเฉพาะ ค่อยๆ ให้เขายอมรับฝีมือคุณ (คิดว่าคนเก่งอย่างคุณคงทำได้ไม่ยาก)   สมมติว่าคุณทำเบเกอรี่ คุณลองแบ่งร้านขายยาของคุณเป็นบูทเล็กๆ สำหรับวางขายเบเกอรี่ดูก่อน ว่าขายได้ไหม  ลูกค้าพึงพอใจไหม   ถ้าไปรอดคุณค่อยขยับขยายร้าน  ไม่แน่ ครอบครัวของคุณพอเห็นคุณมีรายได้จากเบเกอรี่ อาจยอมให้คุณเปิดร้านอย่างเป็นทางการก็ได้ค่ะ ถ้าไปไม่รอด คุณยังมีรายได้จากการขายยาอยู่ ยังไงก็ไม่เดือดร้อน ความคิดเห็นส่วนตัว นะคะ  แต่ยังไงก็แล้วแต่คุณค่ะ ******  ยังไงก็ลองศึกษา  ลองหัด ลองทำ  ดูก่อน ว่าคุณชอบทำอาหารจริงๆ ไหม  ที่ก้นครัวมีมิตรภาพดีๆ เยอะเลยค่ะ ดิฉันทำอาหารหลายอย่างเป็น  ได้รู้จักอาหารหลายเมนู  บางเมนูก็ไม่เคยรู้จัก  แต่ก็หัดทำ  ได้ความรูเจากที่นี่เยอะเลยค่ะ************ จากคุณ : ข้าวเหนียวเขาวง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:54:28

ความคิดเห็นที่ 6   น้องสาวสามีก็กำลังทำตามฝันค่ะ เพิ่งจบเภสัชรับปริญญาปีที่แล้วเอง เค้าฝันจะเปิดร้านกาแฟ ตอนนี้ก็ทำตามฝัน คือเรียนจบ ทำงานเก็บตังค์อยู่ แต่น่าสงสารเพราะเป็นเภสัชโรงบาลรัฐ ทำทั้งในเวลา และเข้าเวร ไม่ได้สบายอย่างน้องว่านั่นแหละ ตอนนี้น้องเค้าก็อดทน คิดว่า 5 ปี เก็บตังค์ได้คงมีร้านกาแฟ สำหรับน้องอีกนิดเดียวเองเรียนให้จบเถอะค่ะ แล้วค่อยทำตามฝันเสียดายเวลา 5 ปีเนอะ จากคุณ : โก้เอ๊ย เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:56:10

ความคิดเห็นที่ 7   สียดายแทนจังเลยคะเพราะเภสัชมันคือความฝันของลูกสาวคะ ตอนนี้แกติวเข้มมากๆเพราะแกจะเป็นเภสัชให้ได้เลยคะ จากคุณ : มาดามในยุโรป เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:59:54

ความคิดเห็นที่ 8 อย่าเลยค่ะ เสียของ ประเทศชาติต้องการบุคลากรทางด้านการแพทย์อีกเยอะนะคะ ไหนๆก็ร่ำเรียนมาแล้ว ส่วนการทำอาหาร เปิดร้านวันหยุดก็ได้นี่ จากคุณ : Rewritable เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:00:09

ความคิดเห็นที่ 9 แนะให้เรียนให้จบก่อนแล้วทำงานเก็บเงิน แล้วก็ฝึกด้วยตัวเองก่อน ดูว่าเรารักการทำอาหารจริงหรือเปล่า คนที่รักการทำอาหารบางคนไม่ต้องเรียนก็ทำได้อร่อยถมเถไป ถ้าคุณพ่อคุณแม่เห็นว่าเรารักด้านนี้จริงๆ ก็อาจจะสนับสนุนด้วยซ้ำ มีหลานจบเภสัชเหมือนกัน แต่ชอบสัตว์เลี้ยงมากๆ วันธรรมดาก็ทำงานโรงบาลรัฐไป เสาร์อาทิตย์ไปทำร้านสัตว์เลี้ยงของตัวเอง ก็เห็นเค้ามีความสุขดี ประเทศเราขาดบุคคลากรทางด้านนี้ เรียนมาแล้วก็ควรใช้ความรู้ให้เป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จากคุณ : ชลันธร เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:09:37

ความคิดเห็นที่ 10 ผมไม่ตำหนิ ไม่ว่า และเข้าใจพี่มากๆคร้าบบ เพราะผมก็เป็นอยู่ เรียนแล้วเหนื่อยมาก แค่จะเปิดโปรแกรมทำการบ้านยังไม่อยากเปิดเลยครับ แต่ยังไงก็ต้องเรียนให้จบอยู่ดี แล้วผมคิดว่าเรียนจบผมคงเอาดีทางด้านนี้แน่นอนครับ ถึงแม้หลายๆคนอาจจะค้านนะว่าเสียดายที่เรียนมา ทำไมไม่ทำด้านนี้ไปก่อน ฯลฯ อันนี้สำหรับผมแล้ว ผมเอาด้านนี้จริงๆ และจะทำให้ได้จริงๆด้วย ส่วนพี่เหรอ พี่เคยอยากได้อะไรแล้วต้องซื้อให้ได้มั้ย แล้วพอซื้อเสร็จก็วางทิ้งไว้เฉยๆ ไม่เคยหยิบ หรือใช้งานมันอีก มันคงเหมือนกันครับ ผมอยากให้พี่ลองทำอาหารดูก่อน คลุกคลีกับมัน ไม่ใช่ว่าฝืนใจทำ พี่ทำได้มั้ย อยู่กับอาหารทั้งวัน ดูอาหารทั้งวัน ทำอาหารทั้งวัน อยากให้พี่ลองดูก่อน ถ้าอยู่กับมันได้ผมว่าโอเคครับ แต่ถ้าฝืนดู หรือดูอย่างเดียวไม่ทำ ก็รอก่อนคร้าบบบบ แล้วอีกอย่างคร้าบ ถ้าไม่รู้ว่าจะได้ไม่ได้ ดีไม่ดี อยากให้พี่ไปลองฝึกงานครับ พอฝึกพี่จะรู้เลย ว่างานด้านนี้ไม่ได้สวยหรูนะ ถ้าพี่ชอบอีก ผมสนับสนุนคร้าบ สุดท้ายนี้ ผมไม่ได้จะสอนพี่นะคร้าบ แหะๆ เด๋วดูซีเรียสไป แค่เล่าให้ฟังอะครัับ ยังไงตั้งใจเรียนให้จบกันดีกว่าครับ บอกผม และบอกพี่ด้วย อิอิ จากคุณ : ใครชนะได้เป็นไจแอ้น เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:11:13

ความคิดเห็นที่ 11 555 อันนี้ นุ่นขอแนะนำเนอะ อยากบอกว่า คุณน้องน่ะโชคดีมากที่มีพ่อแม่ส่งเสีย แต่ไม่ผิดค่ะถ้าคนเราจะตามหาความฝันค่ะ แต่ว่าลองทำอย่างงี้นะคะ อยากเรียนทำอาหาร ก็เรียนเลยค่ะ แต่ลองหาเงินที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองไปเรียนค่ะ คราวนี้ก็มีโจทษแล้วว่าจะไปหาเงินมาจากไหน ถ้าคุณไม่ทำงาน คุณจะหาเงินมาจากไหนล่ะคะ ลองนึกดูก่อน อย่าด่วนคิดว่าอยากเปลี่ยนไปเรียน ลองหาเงินส่งตัวเองเรียนก่อนมันไม่ง่ายเลยค่ะ  ถ้าวันนึงเก็บเงินได้พอส่งตัวเองเรียนแล้วก็ไปเรียนค่ะ แต่การทำครัว อาหาร เบเกอรี่ ไม่ง่ายเลยค่ะ เหนื่อยมาก ไหนจะเตรียมวัตถุดิบไหนจะตอนทำ หั่ยพริกงี้ ร้อนอีกตะหาก ไหนจะโดนมีดบาด ไหนจะโดนเตาร้อนๆ ไหนจะเก็บล้าง มากมายหลายสิ่ง แต่..........ถ้าชอบเราทำได้ทั้งหมดนี้อย่างมีความสุขค่ะ งานสบาย กับงานที่ทำแล้วชอบมันต่างกัน  แต่ยังไงนุ่นแนะนำนะคะ ลองหาเงินใช้เองให้ได้ก่อน แล้วค่อยตามความฝันค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : kokang&nana เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:20:05

ความคิดเห็นที่ 12 เรียนให้จบก่อนเถอะค่ะ จบแล้วค่อยไปลงเรียนทำอาหารที่คุณอยากจะทำ และเหมือนน้อง ใครชนะได้เป็นไจแอ้น พูดน่ะคะ ว่าให้ลองทำตั้งใจอาหารดูสักอาทิตย์นึง   บางทีมันอาจจะไม่สนุกเหมือนที่คุณคิดก็ได้นะคะ งานที่เราทำทุกวันนี้เราก็เบื่อค่ะ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็เรายังต้องง้อเงินเดือนเค้านี่นา ก็ต้องทน จากคุณ : Schnuggy ชนุ๊กกี้ เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:22:17

ความคิดเห็นที่ 13 สรุปว่า พออะไรที่มันเป็นงานมันจะน่าเบื่อเนอะ  ทุกวันนี้ต้องมองว่ามันเป็นเงิน ก็ชื่นนนนนนนนนนนนจายยยยยยยยยยยยยยยย ดีแค่ไหนที่ยังมีงานให้ทำเงินให้ใช้ จากคุณ : kokang&nana เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:24:50

ความคิดเห็นที่ 14 ให้กำลังใจค่ะ ถ้าเป็นเราเรียนให้จบดีกว่าค่ะแล้วค่อยสานฝันต่อ ทำร้านอาหารสามารถทำเป็นอาชีพรองได้นะคะ หาความรู้ต่อยอดได้ไม่มีวันจบสิ้น แต่เภสัชกรไม่ใช่ใครก็ได้ที่สามารถจะเป็นได้ สู้ๆค่ะใกล้จะจบแล้วด้วย ตัดสินใจดีๆ จากคุณ : patty babeby เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:28:38

ความคิดเห็นที่ 15 เภสัช ยังไงก็ได้ทำงานราชการ ทำไปก่อน เพื่อสวัสดิการตอนแก่ งานอาหาร ที่เราชอบ ค่อยๆทำไป ได้จังหวะ ก็ออกงานเดิม แล้วมาทำเต็มที่ ผมเองตอนนี้ ส่งเรื่องขอเออรี่ รีไทร์ แล้วครับ ทำงานมา 29 ปี คิดคำนวณบำนาญพออยู่ได้ ขอออกดีกว่า เพราะ เบื่องาน จากคุณ : totspol เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:34:37

ความคิดเห็นที่ 16   นอกจากงานร้านขายยาแล้ว ยังมีงานวิจัยอีกนะครับ ลองถามตัวเองดูว่าชอบหรือไม่ ถ้าไม่ชอบก็ทำงานเก็บเงินสักพักแล้วระหว่างนี้ก็ไปเรียนเป็นคอร์สวันเสาร์หรืออาทิตย์ก็ได้ ลองดูว่าเราถนัดทางการทำอาหารหรือไม่ ถ้าไม่ชอบก็ยังมีงานเภสัชรองรับอยู่นะครับ บางทีงานที่ชอบอาจจะยังไม่ถึงเวลาสำหรับเราก็เป็นได้ จากคุณ : หมูเมืองจันท์ (หมูเมืองจันท์) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:47:22

ความคิดเห็นที่ 17 ความคิดเรา จะแปลกพิศดารไปหรือเปล่านะ... ถ้าจะบอกว่า ให้เรียนจนจบ แล้วนำความรู้เรื่องยา ไปต่อยอดด้านพืช วัตถุดิบต่างๆที่สามารถใช้เป็นยา หรือพวกยาบำรุงต่างๆ แล้วไปเรียนทำอาหาร นำความรู้สองอย่างนี้มาสนธิเข้าด้วยกัน ทำอาหารสุขภาพขาย บอกสรรพคุณให้ลูกค้าด้วย ว่าทานอาหารตัวนี้ๆจะได้ประโยชน์อะไร ควรทานแค่ไหน... โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาหารสำหรับคนที่เป็นโรค ประจำตัว เช่น เบาหวาน ความดัน ไขมัน โรคหัวใจ รองลงมาก็อาหารสุขภาพ อาหารสำหรับผู้ที่ต้องการ ลดหรือควบคุมน้ำหนัก จัดเป็นอาหารชุดๆเหมือนยา....เพราะถ้าคุณเป็นผู้รู้จริง มาจัดให้ ลูกค้าย่อมสนิทใจกว่า ไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้ในความเป็นจริงหรือเปล่านะคะ จากคุณ : กุ๊กกลาง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:52:04

ความคิดเห็นที่ 18   ก็ไม่ต้องเปิดร้านขายยา หรือทำงานตามโรงพยาบาลสิคะ ไปเป็นผู้แทนยาสิคะ วันๆก็ขับรถพาหมอไปทานข้าว พาหมอไปเที่ยว ค่ารถค่าโทรศัพท์ค่าอาหารทุกอย่างเบิกได้ เงินเดือนปิดได้ก็แสน ปิดไม่ได้ก็ห้าหกหมื่น ทำสักสองสามปี มีเงินเก็บพอประมาน ก็เลิก แล้วเอาเงินที่เก็บได้มาทำตามความฝัน แถมระหว่างเป็นผู้แทนเวลาว่างก็มากมาย เวลาทำงานก็ตามเราหรือหมอสะดวก ไม่ได้ทำงานแบบฟูลไทม์ เอาเวลาว่างกับเงินที่จะเก็บได้จากตรงนั้น ลองหาคอร์สสอนทำอาหารเรียนดู ดูว่าเราจะชอบไหม มันเหมาะกับเราไหมก่อน จากคุณ : eternity เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:01:29 A:58.64.107.4 X: TicketID:180415

ความคิดเห็นที่ 19   ขอเป็นกำลังใจให้น้องอีกคนนะคะ  ก่อนอื่นขอให้น้องมีความตั้งใจเรียนให้จบและสอบให้ได้ใบประกอบวิชาชีพก่อน  เพราะจะได้เป็นใบเบิกทาง และเป็นทางเลือกในการทำงาน ลองทำงานตามที่พี่ๆทุกคนแนะนำไปก่อนค่ะ พอมีเวลาว่างค่อยไปลงคอร์ดทำอาหารเล็กๆเรียนดูค่ะ ว่าเรารักมันจริงๆมั้ย  พี่เองก็เรียนจบพยาบาลวิชาชีพ จบมาทำงานเป็นพยาบาล5ปี เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเรา ก็เลยลงเรียนเบเกอรี่เป็นคอร์ดสั้นๆ เรียนๆไปก็รู้สึกว่า ตัวเองมีความสุขรักที่จะทำ จึงค่อยตัดสินใจลาออกจากการเป็นพยาบาล แล้วไปลงเรียนทั้งอาหารไทย ยุโรป และก็เบเกอรี่ ตอนนี้พี่ฝึกงานอยู่ที่โรงแรม5ดาวแห่งหนึ่งที่พัทยา  อีก2 สัปดาห์ก็จะครบ3เดือนแล้วที่ฝึก  พอจบก็จะเปิดร้านกาแฟที่ใฝ่ฝันมานานค่ะ   น้องลองไปเรียนและฝึกทำอาหารดูก่อนนะคะว่าเรารักในสิ่งนั้นจริงๆมั้ย แต่ถ้ามันไม่ใช่น้องก็สามารถที่จะกลับไปทำในวิชาชีพที่น้องเรียนมาก็ได้ น้องยังโชคดี ที่ยังมีทางเลือกอีกหลายๆทาง บางคนยังไม่มีโอกาสที่จะเลือกเลยต่ะ  ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : junifen เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:06:34

ความคิดเห็นที่ 20 ทำไมต้องทิ้งการเรียนเภสัชด้วยล่ะค่ะ ก็เห็นว่าใกล้จะจบแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม เล็กๆ น้อยๆ หรือใหญ่ๆ โตๆ ก็ควรจะทำให้มันจบไป เหมือนวิ่งมาราธอนไงคะ ยังไงก็ต้องวิ่งให้ครบรอบ ไม่ว่าจะเข้ารอบคนสุดท้ายก็ตาม มันหมายถึงสปิริต และความตั้งใจ ความพยายามของตัวเรา เว้นเสียแต่ว่า คุณไม่ไหว เจ็บป่วย สภาพร่างกาย หรือจิตใจไม่ไหว แต่นี่คุณไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ  คุณสามารถเรียนได้  คุณปกติดี การเปลี่ยนใจ  เปลี่ยนเส้นทางเป็นเรื่องทำได้ และไม่ผิด แต่ถ้าคุณทำสิ่งนี้ไม่จบ แล้วเปลี่ยนเป็นสิ่งนั้น จะกลายเป็นว่าทำอะไรก็ไม่จบ ไม่สำเร็จซักอย่าง ขนาดเรียนใกล้จบแล้วยังเลิก ทิ้งกลางคันได้ แล้วจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณจะเรียนทำอาหารสำเร็จ ระวังจะกลายเป็นคนจับจรดนะคะ เรียนต่อไปให้จบเถอะค่ะ แล้วค่อยมาเรียนทำอาหาร หรือทำอะไรก็ได้ตามใจคุณ นึกถึงพ่อแม่ ครอบครัวบ้างค่ะ ว่าเขาตั้งความหวัง ภาคภูมิใจกับคุณแค่ใหน แล้วที่คุณเรียนเภสัชน่ะ ใช้งบประมาณทั้งของครอบครัว และของประเทศชาติไปมากแค่ใหน รู้ไม๊คะ? มีหลายคนเลยค่ะ  เรียนจบหมอ  วิศวะ  สถาปัตย์  การเงิน ฯลฯ แต่หันมาเอาดีทางทางทำอาหาร จนประสบความสำเร็จ ร่ำรวย แต่เขาก็เรียนจบก่อนค่ะ  แล้วค่อยมาเริ่มต้นทางด้านอาหาร ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปเถอะค่ะ คิดให้กว้างๆ  รอบๆ ด้าน จากคุณ : j-moo เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:15:37

ความคิดเห็นที่ 21 ก็เรียนให้จบก่อนค่ะ จบแล้วอยากทำไร ก็ทำค่ะ เราก็กำลังจะไปเรียนทำอาหารเหมือนกันค่ะ แต่เรียนเป็นครอส เราว่าเรียนเป็นครอสเอาก็พอค่ะ ถ้าไปเรียนใหม่ตั่งแต่ปี 1 เราว่ามันนานไปนะ จากคุณ : thePolygon เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:18:39

ความคิดเห็นที่ 22 เรียนจบก่อนดีกว่าครับ อย่าทิ้งเลย จากคุณ : ปล่อยวางทุกสิ่ง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:23:36

ความคิดเห็นที่ 23 เรียนให้จบก่อน ค่อยคิดอย่างอื่นค่ะ อีกนิดเดียวเอง ถ้าไม่เคยทำอาหาร ทำขนม ก็ต้องลองทำก่อน บางทีที่เราคิดกับความเป็นจริงอาจคนละเรื่องกันก็ได้ค่ะ ลองนำความเห็นของท่านอื่นๆ ไปพิจารณานะคะ ถ้าจะถามความเห็นล่ะก็ เสียดายงบประมาณในการเรียนของน้องมากค่ะ เสียดายจริงๆ จากคุณ : ตั้งเพ็กเง็ก เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:24:21

ความคิดเห็นที่ 24 อย่าทิ้งเลยครับ ใช้ความรู้และวิชาที่ได้มาก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดกับเพื่อนมนุษย์ก่อนดีกว่าครับ ชีวิตยังอีกยาวไกล คุณทำเภสัชเก็บเงินแล้วเปิดร้านอาหารควบคู่กันไปก็ได้ครับ เพื่อนผมจบเภสัชจุฬามา ขนาดเด้กจบใหม่เงินเดือนยังเกือบๆห้าหมื่นเลย อย่าละทิ้งโอกาสตรงนี้เลยครับ จากคุณ : Chonsoki เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:37:23

ความคิดเห็นที่ 25 คุณไก่พูดถูกคะ จากคุณ : virung เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:46:53

ความคิดเห็นที่ 26   เหมือนกันเลยค่ะ ระหว่างเรียนที่บ้านบอก เอาตรงนี้ก่อน พอเรียนจบ นึกว่าจะส่งเสียให้เรียนตามที่ชอบ อุตส่าห์ทน (ออกจากห้องสอบปุ๊บ ทิ้งปั๊บ) เค้าก็บอกว่าจบแล้วก็ทำงานตามที่เรียนไป เค้าคิดว่าหน้าที่เค้ามีแค่นี้พอ ส่งเสียให้เรียนจบเป็นพอ คือ เค้าไม่เคยเข้าใจความฝัน และจิตวิญญาณ ความสุขตรงเลยค่ะ มันทำให้เราเสียเวลาในชีวิต คือ เริ่มต้นช้าเกินไป ในขณะที่คนอืนมีปสก.สิบปี เราเพิ่งมีหนึ่งปี มันกลายเป้นว่าที่เรียนมาเปล่าประโยชน์ไปเลย เข้าใจคุณมาก และอย่างแรงค่ะ ตอนเรียนจบนะคะ อย่าเพิ่งหางาน ให้ทำแบบเราตอนนี้ คือ ทำงานประจำค่ะ ส อา ไปทำพาร์ทไทม์ (อายุ 28 ค่ะ) คือ ไปลองหางานทำในครัวนะคะ ร้านอาหารค่ะ ไปดูไปเห็นเลยว่าเค้าทำอะไร อย่างไร ยกหม้อข้าวเหล็กได้ไหม คือ คุณต้องไปเห็นและสัมผัสด้วยตัวเองน่ะค่ะ เราทำได้ไม่กี่สัปดาห์ ขนาดแค่ได้งานเช็ดขอบจานนะคะ แต่เราเห็นทุกอย่างในครัว ได้พูดคุย ได้สัมผัส ได้เจอคนหลายระดับการศึกษา อ่อ เพื่อนร่วมงานเช็ดขอบจานเรา อายุสิบสาม เพ่งจบป.หกค่ะ หุ ๆ คุณจะรู้เลยว่าคุณชอบจริงไหม คุณทนได้หรือเปล่า เราเห็นแล้วเราชอบ รับได้ เลยมั่นใจว่าเราควรจะเรียนต่อด้านาหารจริง ๆ ในปีหน้า (เก็บเงินเรียนเอง หลายหมื่นอ่ะ ที่บ้านไม่ส่งเสียให้เรียน ไม่ส่งเสริม แถมด่าด้วย) เราไปงานแนะแนวของโอเรียลเต็ลด้วยนะคะ แก่สุดเลยค่ะ แต่ต้องไป อายุก็เกิน ไปเพื่อให้รู้ ให้เข้าใจ ไปคุย ว่ามันใช่ไหม ดังนั้น พอคุณชอบ คุณค่อยไปหาทางเรียนลงคอร์สค่ะ หรือ เรียนต่อที่ชม.ค่ะ ฟรี หกเดือน แนะนำว่าให้ไปทันทีที่เรียนจบค่ะ พอได้งานดี ๆ อย่างเราแล้ว มันไม่กล้าลาออก มันลังเล เลยต้องทำแบบนี้ไงคะ เอาตัวเองไปลองของ ทนยืนแปดชม. เช็ดจาน เพื่อสอดส่องดูในครัว สำหรับงานดีเทล เราไม่แนะนำคุณเลยค่ะ คุณไม่เหมาะตรงนี้ ดีเทลต้องตอ.. เก่ง ประจบ ปั้นหน้า ไหลลื่น เราเคยเป็นเลขานุการแพทย์มาก่อนนะ จากที่อ่านมา คุณเป็นไม่ได้แน่นอน จากคุณ : อยากเป็นเชฟเหมือนกัน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 00:15:43 A:58.9.48.110 X: TicketID:109417

ความคิดเห็นที่ 27   ^ ^ ^ คำพูดที่ใช้กล่าวถึงอาชีพคนอื่น มันแรงไปไหมคะ กับคำว่า ตอ... ประจบ ปั้นหน้าเนี่ย จะออกความเห็นก็รบกวนอย่ามาดูถูกอาชีพ"สุจริต"ของคนอื่นเขาได้ไหมคะ? ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ก็อย่ามาออกความเห็นเลยดีกว่าค่ะ ตัวคุณเองก็ไม่ได้มาทำอาชีพตรงนี้ มีสิทธิ์อะไรมาตราหน้าอาชีพคนอื่นแบบนี้คะ? จากคุณ : eternity เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 00:43:26 A:58.64.107.4 X: TicketID:180415

ความคิดเห็นที่ 28   แล้วที่ไปโทษทางบ้าน ว่าทำให้เสียโอกาสทำตามความฝันเนี่ย เคยมองดูตัวเองไหมคะว่าเพราะอะไรเราถึงไม่ได้ทำตามควาฝันของเราเองตั้งแต่แรก เพราะตัวเราโลเลเองหรือเปล่า เพราะตัวเราตัดสินใจไม่เด็ดขาดเองหรือเปล่า หรือเพราะเราทำตัวไม่มีเครดิตไม่น่าเชื่อถือไม่มั่นคงและหนักแน่นพอ ที่บ้านถึงไม่ไว้ใจ เราขาดความพยายามเองหรือเปล่าที่จะหาเงินทุนมาทำตามความฝันของเรา ไม่ใช่มัวแต่มานั่งโทษคนอื่น ทั้งๆที่เขาเฝ้าดูแล และหาเงินมาเลี้ยงดูคุณแท้ๆ ทั้งๆที่จริงๆนี่มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่ต้องมารับผิดชอบคุณด้วยซ้ำ ชีวิตของใครคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบกันเอง นี่เขาอุส่ามาดูแลคุณ เอาใจใส่คุณ เป็นห่วงคุณ แต่คุณกลับคิดได้แค่นี้ แค่เค้าทำตามหน้าที่ แค่นั้นหรอ? จากคุณ : eternity เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 00:48:51 A:58.64.107.4 X: TicketID:180415

ความคิดเห็นที่ 29   เรียนให้มันจบๆซะก่อน เอาให้มันรอดไปทีละอย่างครับ ที่พูดแบบนี้เพราะผมก็เคยเป็น คุณโชคดีมากที่เกิดมาในครอบครัวมีฐานะหรือไม่ลำบาก จริงอยู่คุณอาจจะไม่ชอบไม่รักในสิ่งที่คุณเรียนมา คุณอาจจะมีความฝันอะไรบางอย่าง แต่ที่ผมจะแนะนำผมเอาชีวิตส่วนตัวมาเป็นตัวอย่างนะครับ ผมจบสาขาตบแต่งภายในจากศิลปากร ที่เรียนไม่ได้อยากเรียน แต่พ่อแม่อยากให้มาทางนี้ เพราะพี่ชายก็โดนบังคับมาเหมือนกัน เชื่อมั๊ยทั้งผมและพี่ชาย ตั้งแต่เรียนจบมา ไม่เคยทำงานเกี่ยวกับด้านที่เรียนจบมาเลย พี่ชายไปเอาดีด้านอื่น จนได้ดีในช่วงนั้นๆ ผมเองก็มาเอาดีด้านอื่นเช่นกัน ก็ไปได้ดีช่วงนั้นๆเช่นกัน จนเวลาล่วงเลยผ่านมา10กว่าปี อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป เศรษฐกิจไม่ไดี เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา คุณเชื่อมั๊ย!!!  ทั้งผมทั้งพี่ชายแย่ เพราะอะไรก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ จนตอนนี้อายุจะเดินเข้าเลข4 มานั่งเสียดายด่าตัวเองว่าทำไมช่วงนั้นโง่จัง ถ้าเราไม่จองหอง หรือคิดแค่ว่าเราไม่ได้ชอบไม่ได้อยากทำงานด้านนี้ เรียนเพราะพ่อแม่ เอาแต่ใจเป็นที่ตั้ง ถ้าทำงานด้านนั้นไปด้วย และหาเวลาทำอะไรที่เรารักควบคู่ไปด้วย ตอนนี้เราอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ เพราะเรายังพอจะมีทางเลือกมากกว่านี้ แต่ที่ผมอยากแนะนำคือ คุณยังเด็ก ยังเรียนไม่จบ เรียนให้มันจบๆไปก่อน คุณอาจจะชอบการทำอาหาร แต่ทั้งชีวิตเกิดมาแค่เคยทอดไข่ อย่าว่าผมดูถูก มันหมายความว่าคุณยังเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ หรือยังไม่เคยเหยียบเลยด้วยซ้ำ เพราะการแค่เคยทอดไข่มันถือว่ามีประสบการณ์น้อยมากเลยครับสำหรับด้านนี้ การที่เรารักหรือชอบ ไม่ได้หมายความว่าคุณจะทำมันได้ดี แต่ถ้าคุณมีพรสวรรค์ก็อาจจะเป็นได้ อย่าทิ้งครับ กับสิ่งที่เรียนมาตั้งหลายปี เรียนจบมาเอาเวลาไปทิ้งกับมันสัก1-2ปี ให้ได้ชื่อว่าอย่างน้อยเรียนจบมาแล้วก็ได้ทำ และช่วงที่ว่างก็ทำในสิ่งที่รัก เช่นไปเรียนทำอาหารเพิ่มเติม เช่น คมชัดลึกฝึกอาชีพ หรือ มติชนก็ได้ (อันนี้ผมจะโดนยึดล๊อคหรือเปล่าเนี๊ย ไม่ได้โฆษณานะเพราะแค่อยากแนะนำ) แล้วถ้าพร้อมที่เหลือก็ลุยเลยครับ ผมเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : เชฟกะทะเหล็ก เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 00:49:58

ความคิดเห็นที่ 30 เหลืออีกปีเดียว ทนให้จบ ระหว่างที่เรียนก็เรียนทำอาหารไปด้วยดีไม๊คะ จะได้รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบ จากคุณ : Boa Boa เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 00:52:11

ความคิดเห็นที่ 31   อย่าหาว่าผมแซวเลยนะครับ ผมว่า คห.28 อาจจะหงุดหงิดกับท่านอื่นจนพิมพ์อะไรออกมาผิดไปหรือเปล่าครับ จริงๆผมว่าคุณก็ไม่ได้รู้จักครอบครัว จขกท เค้าดีพอ เค้าอาจจะเจอแบบผม ที่พ่อแม่ไม่บังคับ แต่บอกว่าอยากให้เรียนด้านนี้ มันดีอย่างนี้อย่างนั้น บลาๆๆๆๆๆๆๆ ส่วนที่เราอยากเรียน มันมีแต่ข้อเสีย อะไรประมาณนี้ครับ และที่ผมอ่านเจอที่คุณโพสทำเอาผมสะอึกเลยครับ  "ทั้งๆที่เขาเฝ้าดูแล และหาเงินมาเลี้ยงดูคุณแท้ๆ ทั้งๆที่จริงๆนี่มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่ต้องมารับผิดชอบคุณด้วยซ้ำ ชีวิตของใครคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบกันเอง " ผมหวังว่าคุณ eternity จะไม่มีลูกนะครับ เพราะกากของสังคมมันคงก็เกิดขึ้นมาอีกมากหลาย เพราะคนเรามีลูกแล้วไม่ต้องมารับผิดชอบ เรียกว่าหากินแบบบุฟเฟ่ท์ จะเป็นอย่างไรก็เรื่องของเอ็ง อย่าหาว่าผมบ้า ผมแปลจากความหมายที่คุณพิมพ์มันแสดงออกอย่างนั้นจริงๆ  คนเราจะมีลูกจากความรักกับภรรยา เราต้องรับผิดชอบและประคบประหงมดูแลเค้าเต็มที่ ส่วนเรื่องความคิดที่เค้าอยากจะเป็นอะไร มันเป็นเรื่องของเค้า เคุณจะเลี้ยงเค้าให้เป็คนหรือควาย? อยากให้ลูกคิดเองได้หรือเดินน้ำลายไหลดูดนิ้วแล้วใครบอกอะไรแล้วต้องเชื่อ? คุณเองยังมีความคิดและมีความเห็นส่วนตัว ถ้าโดนพ่อแม่จูงจมูกแล้วไม่ได้เป็นตัวของตัวเองคิดว่าสนุกหรือครับ เราควรรักและเคารพความคิดของท่าน แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องทำอะไรตามท่านทั้งหมด เพราะสุดท้ายท่านไม่ได้อยู่กับเราจนตาย และอยากให้เปลี่ยนความคิดครับ เรื่องถ้ามีลูกแล้วไม่ต้องดูแลหรือรับผิดชอบตามประโยคที่คุณพิมพ์มา เพราะเดี๋ยวเด็กมาอ่านแล้วจะเข้าใจผิด จากคุณ : เชฟกะทะเหล็ก เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 01:09:53

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าไม่คาบช้อนเงินช้อนทองมา ผมว่าจบมาเราก็ทำงานไปก่อนเก็บเงิน แล้วก็ฝึกทำอาหาร โดยหาสูตรจากห้องก้นครัวนี่แหละครับ ทำส่งการบ้าน บ้างและทำเผื่อเพื่อนที่ทำงาน หรือเวลาว่างก็ไปฝึกเรียนการทำอาหารบ้าง ขนมบ้าง ศึกษา วางแผน เกี่ยวกับการเปิดร้านของเรา พอเราคิดว่าการเงินมั่นคงที่จะก้าวออก จากอาชีพเภสัช แล้ว ทำอาหารแล้วมีแต่ คนชมว่าอร่อยเนี่ย เราถึงมาทำตามที่ฝันครับ ืทำตามนี้คาดว่า สักประมาณ 28-30 น่าจะมีร้าน เป็นของตัวเอง หรือไม่ทางลัด ก็แต่งงานกับลูกเจ้าของร้านข้าวครับ ง่ายดี แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 01:49:56 จากคุณ : ElMinZeed เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 01:47:28

ความคิดเห็นที่ 33 ลองนึกภาพดูครับ ยืนทำอาหารในห้องครัวร้อนๆ เป็นเวลา 4 ชั่วโมงติดกัน กับ ยืนๆ นั่งๆ ขายยาในร้านขายยาห้องแอร์ (คงไม่ได้มีลูกค้าเข้าตลอด) เป็นเวลา 8 ชั่วโมง ชอบแบบไหนมากกว่า จากคุณ : klabkk เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 01:53:38

ความคิดเห็นที่ 34 เรียนให้จบก่อนเลย หลังจากนั้นจะอยากทำอะไรก็ทำเลยค่ะ เพื่อนเราจบวิศวะ โยธา ทำงานเงินเดือนหลักหมื่น อยู่ได้ปีเดียวก็ลาออก แต่ตอนนี้เพื่อนเลือกทำงานอยู่ที่มูลนิธิที่ทำงานเกี่ยวเยาวชนเงินเดือน 8000 โดนทางบ้านกดดันให้กลับมาทำงานด้านวิศวะ แต่เค้าบอกว่าทำงานนี้มีความสุข ไม่คิดจะกลับไปทำงานด้านวิศวะอีกแล้ว จากคุณ : โลกด้านที่หันหลังให้ดวงอาทิตย์ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 02:35:14

ความคิดเห็นที่ 35 อีกนิดเดียวเองค่ะ ตั้งใจเรียนให้จบนะคะที่บ้านจะได้สบายใจ เรียนทำอาหารถ้ารู้ตัวว่าชอบจริงๆ จบออกมาก็เรียนเพิ่มได้ค่ะ  ยังไม่สายแน่นอนค่ะ  อย่าทำอะไรครึ่งๆกลางๆนะคะ   ระหว่างนี้ก็ทำเป็นงานอดิเรกคลายเครียดไปพลางๆก่อนค่ะ จากคุณ : ก้านดอกบัว เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 03:02:21

ความคิดเห็นที่ 36 Cooking & Baking seem to be an easy job for some people, but it's definitely not that easy. If you think being an pharmacist is quite boring job for you, being a cook would be give you any better feeling once you did it for several years !! Can you imagine yourself working in a very hot place, ie. kitchen, all day long? Can you take that much heat 7 days a week? I personally love to cook and bake, but absolutely not be able to work in the restaurant kitchen because I cannot tolerate that environment. To me, cooking food for people is such a pleasure. I think you still have time to think about it. Every job could be boring, if you didn't challenge yourself to find the better way to deal with it !! จากคุณ : my 2 cents opinion (Living Extreme) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 04:24:20

ความคิดเห็นที่ 37 เหมือนข้างบนครับ เรียนให้จบก่อน ใหนๆ ก็มาจะถึงเส้นชัยแล้ว ผมจบบริหาร การเงินการธนาคาร ทุกวันนี้ เจ้าของโต๊ะสนุ๊กเกอร์ครับ จากคุณ : Are Yoi เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 04:59:28

ความคิดเห็นที่ 38 ผมว่าก็เหมือนหลายๆท่านในห้องนี้ล่ะครับ ไม่ได้จบสายอาหารมาตรงๆ ของผมก็เรียนวิทยาศาสตร์ Operations Research มา แทบจะไม่ได้ใช้ที่เรียนเลย ไปจับพวก ubuntu linux ซะงั้นละ แต่มันก็ได้ใช้มั่งอ่ะนะ ส่วนเรื่องของกินนี่เรื่องมากสุดยอด ไม่อร่อยเลิกกินวางทิ้งก็มีมาแล้ว ที่ทิ้งนี่คือแบบรับไม่ได้อย่างแรง ผมก็คิดว่าเรื่องอาหารก็ถือว่าเป็นงานอดิเรกล่ะกัน ผมว่าเรียบจบก่อน แต่อยากจะทำก็ค่อยทำ อาจจะลองไปเปิดร้านยาด้วย ทำร้านอาหารด้วย น่าจะสนุกดีนะ รักการทำอาหารยังไม่เก่งก็ลองฝึกๆไปก่อน จากคุณ : KippO เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 05:28:55

ความคิดเห็นที่ 39   จขกท ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากๆ นะคะ ชาวก้นครัวน่ารักยังงี้นี่เอง ขอบคุณจากใจจริง จากคุณ : จขกท เองจ้า เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 06:45:00 A:202.12.74.246 X: TicketID:228396

ความคิดเห็นที่ 40 ก่อนอื่นเรียนให้จบก่อน แล้วค่อยคิดไปทำตามฝัน อยากบอกว่าถ้าเป็นแต่เจียวไข่แล้วบอกว่ารักการทำอาหาร ต้องไปหัดทำให้เป็นหลายๆ อย่างดูก่อนแล้วถึงค่อยตัดสินใจ อีกทีว่ารักชอบจริงหรือเปล่า ทำอาหารไม่ได้แค่ทำแล้วจบไปต้องเตรียมซื้อของไปตลาด จ่ายกับข้าว จัดเตรียมล้างให้สะอาดแล้วมาทำ เสร็จแล้วก็ต้องเก็บล้างอีกมันไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะเราก็เป็นคนที่ชอบทำอาหารเหมือนกัน แต่ที่ไม่ชอบที่สุดก็คือการเก็บล้าง และไม่ชอบจ่ายตลาด ยิ่งตลาดสดทั้งเฉอะแฉะไปหมด กลิ่นก็ไม่ค่อยดี เดินซุ้มซ่าม เงอะงะ อาจถูกคนอื่นชนจนล้มได้ จากคุณ : pompoo เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 07:00:08

ความคิดเห็นที่ 41 เอางี้นะคะ อยากเล่าให้ฟังว่าแต่ก่อนก็เคยเป็นคล้ายๆกรณีน้องนี่แหล่ะค่ะ พี่เรียนทางภาษา จากมธ พอเรียนจบก็แหม ไฟแรง พอเป็นงานครัวอยู่บ้างแล้วด้วย ก็เลยอยากไปทำงานครัวก่อน แล้วก็จะออกมาเปิดเบเกอรี่เอง(ตอนนั้นก็ทำเบเกอรี่เป็นบ้างแล้ว กำลังเรียนเพิ่มเติม) ไปสมัครเป็นแม่ครัวเลยนะคะ เกือบจะไปเป็นแล้วด้วยแต่ตอนนั้นได้คิดว่า เงินเดือนงานครัวไม่มากนัก(ว่ากันตามจริง ไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่นอาชีพนี้นะคะ ต้องขออภัยด้วยค่ะ) ก็เลยเปลี่ยนใจอีกครั้ง ใช้ความรู้ทางภาษาอังกฤษที่ตัวเองเรียนมา มาทำงานหลัก ผ่านไป7ปีแล้วที่พี่มาทำงานอยู่ในแวดวงภาษา และไม่เคยทิ้งเบเกอรี่ที่พี่รัก พี่ยังทำ ยังมาหาความรู้กับคุณครูห้องก้นครัวทุกวัน ทำขนมขายเป็นอาชีพเสริม (ขายคนที่ที่ทำงานซะเลย) ตอบเลยว่า ดีใจที่ได้เลือกแบบนี้ เพราะงานทางภาษาทำให้พี่หาเงินได้มากกว่า แล้วพี่ก็เอาเงินมาลงกับค่าเรียน ค่าอุปกรณ์ ทำขนมตามสั่งให้กับเพื่อนๆที่ทำงาน ทุกวันนี้เหมือนพี่ได้ทำงานที่ทำเงินได้มากพอควร ไปพร้อมๆกับงานเสริมที่พี่รัก แค่นี้ก็พอแล้ว เลยอยากให้น้องคิดให้ดีๆนะคะ งานเภสัชจะเป็นตัวทำเงินให้น้องได้ มันจะดีกว่างานด้านอาหารด้วยซ้ำแถมเรื่องเหนื่อยตัวคงผิดกันเยอะ งานด้านอาหารมันเหนื่อยตัวมากๆ อยากให้คิดให้ดีๆก่อนนะคะ งานอะไรก็ตามที่น้องรักมันมาก อยากทำมันมาก เริ่มทำมันเป็นอาชีพเสริมก่อนเถอะค่ะ ถ้าวันไหนที่มันทำเงินให้น้องได้น้อย หรือไม่ได้เลย น้องจะได้ไม่พานเกลียดมันไปเปล่าๆ เพราะยังมีอาชีพหลักที่ทำเงินได้ ไม่ต้องไปเครียดมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 07:05:10 จากคุณ : torta (torta) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 07:03:32

ความคิดเห็นที่ 42 ตอนนี้เราเองกำลังจะจบ MBA คือสอบประมวลความรู้ข้อเขียนและปากเปล่าผ่านแล้ว เหลือแต่ขึ้นพรีเซ้นงานวิจัยอ่ะค่ะ และกำลังวางแผนว่าจะเปิดร้านเบเกอรี่และกาแฟ ด้วยความชอบอ่ะค่ะ อยากทำมากๆ ที่บ้านก็บอกว่าตามใจ แต่หากถามความเห็นเค้า เค้าก็ไม่เห็นด้วย แต่หากอยากจะทำจริงๆ เค้าก็สนับสนุน เพราะอยากเห็นเราเริ่มทำอะไรจริงๆ จังๆ ซะที และที่บ้านชอบให้ทำธุรกิจด้วยอ่ะค่ะ จากคุณ : kkc เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 07:04:00

ความคิดเห็นที่ 43   เรียนเภสัช แต่อยากทำอาหาร ถ้าไม่อยากเสียดายความรู้ และได้ทำในสิ่งที่รักด้วย ทำไม่ไม่เรียนต่อโท โดยตั้งโจทย์ว่า ทำอาหารที่มีคุณสมบัติเป็นยารักษาโรคด้วย ให้เหมาะกับผู้ป่วยเรื้อรังเช่น เบาหวาน ความดันภูมิแพ้ ฯลฯ หรือ อาหารสำหรับเด็ก หรืออาหารสำหรับคนรักสุขภาพเป็นต้น โดยอาจจะใช้ความรู้ที่เรียนมาทางด้านเภสัชกรรมในการคัดเลือกส่วนผสม ที่ไม่ไปกระตุ้นให้อาการของโรค หรือมีส่วนผสมที่ช่วยบรรเทาอาการของโรคโดยใช้สมุนไพร มาเป็นเครื่องปรุงด้วยก็ได้แต่ยังคงความอร่อยไว้ได้ แน่นอนในการทำวิทยานิพนธ์คุณต้องรู้เรื่องขั้นตอนการทำอาหาร(คุณก็จะได้เรียนทำอาหารสมใจ) เพื่อให้รู้ว่าธรรมชาติของการปรุงอาหารเป็นเช่นไร จากนั้นก็ใช้ความรู้ของคุณพิจารณาดูว่าความร้อนระดับไหนช่วยทำลายความเป็นพิษของอาหารลง หรือความร้อนระดับใดที่ยังคงรักษาคุณสมบัติทางยาไว้ได้ ส่วนประกอบต้องมากแค่ไหนจึงจะมีผลในการรักษาเป็นต้น ฯลฯ สรุป คุณจะบูรณาการเรื่องเภสัชศาสตร์กับศาสตร์ของการทำอาหารได้อย่างไร ??? ผมว่ามันท้าทายดีนะครับ ถ้าทำสำเร็จคุณก็จะมีร้านอาหารได้สมใจ มีจุดขายที่ไม่เหมือนใครด้วย ทุนรอนก็มีอยู่แล้ว ปล. ขออภัยถ้าเพ้อเจ้อไปหน่อย และอาจเขียนอะไรผิด ๆ ถูก ๆ เพราะผมจบวิศวะครับ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับยาหรืออาหารเลย เข้ามาห้องก้นครัวก็เพื่อมาหาสูตรไปลองทำกินเองครับ เห็นกระทู้น่าสนใจเลยเข้ามาตอบ อิอิ ขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจเลือกทางไหนก็ตาม ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น สุภาษิตนี้ยังใช้ได้ดีเสมอ โชคดีครับ จากคุณ : นายสอดรู้ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 07:05:35 A:152.78.249.145 X: TicketID:252772

ความคิดเห็นที่ 44 เอากรณีผมน่ะ ผมจบออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมมา ตอนนั้นชอบกินแต่ไม่ค่อยได้ทำ ทำงานมาสักพักต่อโท พอดีคุณพ่อเสียแล้วผมแต่งงานคราวนี้เลยได้รับตำแหน่งคนทำกับข้าวประจำบ้าน แต่ตอนนี้มทาเรียนเชฟอยู่เมืองนอกทำงานร้านอาหารไทย ด้วยความที่อาหารเมืองนอกมันไม่โดนอ่ะลาออกซะงั้น หาคอร์สที่เรียนน้อยๆแล้วทำงาน(ที่ร้านขายไทยจีนเวียดนามอยู่ที่บริสเบนตรงเวสเอนด์) กลับไปคงเปิดร้านอาหารตามสั่งไม่ก็ขายก๋วยเตี๊ยวแหละครับ เรียเภสัชให้จบแล้วค่อยเรียนทำอาหารดีกว่าเพราะถ้าไม่เคยทำอาหารขายจริงๆมันไม่สนุกเหมือนทำกินตามบ้านน่ะครับ วัตถุดิบที่ต้องเตรียมจานชามที่ต้องล้างทำจริงๆไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ครับทุกวันนี้ผมยืนตั้งแต่11โมงเช้าถึง4ทุ่มครับทำตั้งแต่ล้างผักหั่นผัก ล้างจานกวาดพื้นเป็นคนผัดอาหารทำทุกอย่างครับหลังจะหักอยู่แล้วเนี่ย จากคุณ : golfere30 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 07:51:41

ความคิดเห็นที่ 45 ผมว่า จขกท น่าจะเรียนให้จบก่อน สอบใบให้เรีบยร้อย แล้วต่อจากนั้น จะไปทำอาหารขายดังที่ตั้งใจไว้ก็ได้ครับ เดี๋ยวนี้เยอะแยะไปครับ ทำงานไม่ตรง field ที่เรียนมา แต่ขอให้ทำงานตามที่เราชอบก็พอครับ จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 08:16:54

ความคิดเห็นที่ 46 นักปราชญ์ชาวเขมร กล่าวไว้ว่า การที่คนเรามาปรึกษาเรื่องกับคนอื่นนั้น 90% เค้ามีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้วเพียงแค่เค้าต้องการความมั่นใจ ทำตามหัวใจตัวเองครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : Poifhai@Thailand เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 08:23:04

ความคิดเห็นที่ 47 เดี๋ยวนี้เภสัช ไม่ต้องทำงานใช้ทุนแล้วเหรอคะ สงสัยจริงๆ จขกท.ตอบหน่อยนะ จากคุณ : nakaoka เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 09:17:13

ความคิดเห็นที่ 48 เรียนให้จบก่อนนะคะ อีแค่ลัดนิ้วมือก็จบแล้ว   จบแล้วอาจทำงานด้านเภสัช แล้วก็ไปเรียนทำขนม อารหารที่ชอบ แล้วลองทำเป็นอาชีพเสริมก่อน  ทำงานไป ทำขนมขายไป  สนุกไปอีกแบบค่ะ จากคุณ : notenook เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 09:53:36

ความคิดเห็นที่ 49 เอาเป็นอาชีพเสริมดีกว่าค่ะ จากคุณ : A Good girl เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 09:58:53

ความคิดเห็นที่ 50 ขอพูดเกี่ยวกับร้านอาหารอย่างเดียวนะคะ.. เพราะถ้าคิดจะเปิดร้านอาหารเจ้าของร้านต้องทำเป็นด้วยค่ะ ถ้างั้นพ่อครัว-แม่ครัวจะเล่นตัวและเอาเป็นข้อต่อรองในการขึ้นเงินเดือน เหมือนกับต้องง้อกันตลอดเวลา ถ้าเปลี่ยนพ่อครัว-แม่ครัวบ่อยๆยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ รสชาติอาหารไม่คงที่ จากประสบการณ์ที่เห็น ร้านที่เจ้าของควบคุมรสชาติเอง จ่ายตลาดเอง มีสถานที่เอง จะเป็นผลดีต่อธุรกิจนี้ และสมัยนี้ร้านอาหารการแข่งขันค่อนข้างสูง ค่าใช้จ่ายในด้านต่างๆก็มาก ยิ่งถ้าเจ้าของไม่ไปจ่ายตลาดเอง ต้นทุนยิ่งสูงขึ้นไปอีก ปัญหาจุกจิกมีให้แก้ทุกวัน ลองปรึกษากับครอบครัวดูนะคะว่าเค้าสนับสนุนแนวคิดนี้หรือเปล่า? แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 10:01:10 จากคุณ : ก้าวที่กล้า เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 10:00:42

ความคิดเห็นที่ 51 เราเป็นตัวอย่างเลยนะคะ จบพยาบาลมาทั้งที่ไม่ชอบเลย จบปุ๊บใช้ทุนหนึ่งปีที่เหลือใช้เป็นเงิน แล้วก็ไปเรียนบริหารราม, โทIT ได้ทำงานที่เมกาสองปีก่อนดอทคอมล้ม แล้วก็ไปเสริฟอาหารอยู่หลายปีเลยเพราะใจไม่อยากเป็นพยาบาลมากๆหนีสุดชีวิต แต่เสร็จแล้วก็ทนไม่ไหวก็สอบไลเซนท์เมกาแล้วก็ทำพยาบาลมาจนทุกวันนี้ ยังนึกขอบคุณพระเจ้าว่าดลใจให้เราเรียนพยาบาลมาจนจบไม่งั้นทุกวันนี้คงยังหางานไม่ได้ (อายุเยอะภาษาแย่) ตอนนี้แถมได้ใช้ทั้งอาชีพพยาบาลและวุทITด้วย เพราะฉะนั้นมีปริญญาใส่กระเป๋าไว้อุ่นใจกว่าจะหยิบจะฉวยมาใช้ก็ทันใจค่ะ จากคุณ : Mot_anoy เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 10:03:14

ความคิดเห็นที่ 52 เพื่อนเราจบหมอ แล้วออกมาเป็นแอร์อ่ะจ้ะ จากคุณ : มะกรูดหวาน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 10:42:49

ความคิดเห็นที่ 53 ทำเพื่อพ่อแม่ก่อน แล้วค่อยทำตามความฝันของตัวเอง น้องยังเด็ก อายุน้อย เวลาเหลืออีกเยอะ ยังไม่สายแน่ๆ จากคุณ : member no.805 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 10:48:51

ความคิดเห็นที่ 54 บางทีความใฝ่ฝันกับความจริงมันอาจจะไม่เหมือนกันก็ได้นะ อย่างเราเรียนกฎหมาย ทุกวันนี้ทำงานด้านกฎหมาย ปวดหัวจะตาย แต่เราชอบทำงานฝีมือ งานแฮนเมด มีความใฝ่ฝันอยากเปิดร้านที่เกี่ยวกับงานด้านนี้มาก  แต่ความเป็นจริงเรายังคงต้องทำงานตามที่ร่ำเรียนมาก่อนเพื่อความมั่นคงของชีวิต ถ้าวันหนึ่งที่เรามีความมั่นคงมากพอ มีฐานะการเงินที่มั่นคงเพียงพอ เราก็คิดว่าเราจะเดินตามความฝันของเราต่อไปค่ะ จากคุณ : thernantan เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 10:54:39

ความคิดเห็นที่ 55 บ้านมีฐานะ...แสดงว่าคงมีทุนพอที่จะทำอะไรก็ได้ เราว่าคุณจขกท.เปิดร้านยาเป็นอาชีพหลักไปก่อน เพื่อหาทุนนะคะ จะว่าไปการเปิดร้านขายยา ก็ใช้ว่าจะต้องยืนขายอยู่ทั้งวันไม่ใช่เหรอ ก็เอาเวลาที่ว่างจากการขาย มาทำขนมหรือทำอาหารไปเลยสิคะ ทำเสร็จก็วางขายหน้าร้านนั่นเลย... จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 11:10:41

ความคิดเห็นที่ 56 แล้วมันจะไปรอดไหมเนี้ย ตะหลิวยังไม่จับ ถ้าจะทำ ต้องเริ่มนับ จาก 0 ถ้าคิดว่าแน่วแน่พอ ผมก็เอาใจช่วยนะ จากคุณ : 007 (panaratb) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 11:17:46

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นกำลังใจให้นะคะ พี่จบเภสัชแต่ทำกราฟฟิคค่ะ ไม่ใช่ไม่ชอบเภสัชนะ แต่รายได้ไม่พอเลี้ยงปากท้อง :p แล้วพี่เบื่อการขายยาแบบผิดจรรยาบรรณ เราฝึกงานแล้วคงพอรู้ว่าสภาพร้านยาในไทยเป็นยังไง... ไม่แปลกหรอกค่ะ อยากทำอะไรก็ทำ แต่ต้องมั่นใจว่าชอบจริงๆ ส่วนตัวพี่ชอบวาดภาพตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตอนนี้ทำทั้งสองอย่าง หาเลี้ยงปากท้อง เพราะบ้านฐานะไม่ดี ไม่มีทางเลือก ไม่อย่างนั้นคงเรียนต่อค่ะ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 11:26:33

ความคิดเห็นที่ 58 อ่า หลายท่านให้คำแนะนำดีๆไปเยอะแล้ว ขอให้กำลังใจล่ะกันค่ะ ไม่ว่ายังไงขอให้ จขกท.สู้ๆ มีกำลังใจ ตั้งใจทำสิ่งที่ตัวเองรักและอยากทำนะคะ จากคุณ : Because u luv me เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 11:27:13

ความคิดเห็นที่ 59 ...ทำหน้าที่ของลูกที่ดีก่อนค่ะ เพราะคุณเรียนใกล้จบแล้ว... ...อีกนิดเดียว คุณก็จะได้เห็นพ่อกับแม่มีความสุขในสิ่งที่ท่านรอคอย... ...แต่ก็อย่าทิ้งความฝันของตัวเองค่ะ... ...ถ้าคุณชอบอยากเรียนทำอาหาร ก็เริ่มจากทำอาหารให้คนที่บ้านทานก่อน... ...ไม่ต้องไปหาสูตรไกล หรือไปเรียนที่ไหนหรอกค่ะ... ...ที่ก้นครัวนี่แหละ มีครูเก่ง ๆ หลายคน ทั้งอาหารและเบเกอรี่... ...ลองทำอาหารที่ง่าย ๆ ก่อน แล้วค่อยขยับไปทำอย่างอื่นที่ยากขึ้น... ...ถ้าคุณลองทำแล้วชอบจริง ๆ ค่อยไปหาความรู้เพิ่ม จะโดยการเข้าคอร์ส... ...หรือเรียนแบบเป็นจริงเป็นจังก็ลองเลือก ๆ ดูนะคะ... ...แต่ขอแนะนำว่า อย่าทำให้พ่อแม่เสียใจค่ะ... ...งานในครัวจะว่าหนัก ก็หนักนะคะ  แต่ถ้าเราชอบซะอย่าง หนักแค่ไหนเหนื่อยแค่ไหนก็ยังอยากจะทำอยู่ดี... ...เพราะทำแล้วมีความสุขค่ะ... จากคุณ : แหวนกล เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 11:41:29

ความคิดเห็นที่ 60   น้องสาวบูรินก็จบเภสัชเหมือนกันค่ะ ใช้ทุนรัฐเรียบร้อยแล้ว ( ใช้เงินคืนค่ะ ) แล้วก็ทำงานที่ รพ เอกชน ส่วนเรื่องการทำอาหาร พอดีน้องสาวเป็นคนทำอาหารไม่เก่ง แต่เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้นะค่ะ บูรินว่า เรียนจบเภสัชก่อนดีกว่าไหมค่ะ เปิดร้ายขายยาเป็นกิจการเล็กๆ สำหรับครอบครัว ส่วนตัวเอง ออกไปทำร้านอาหาร แบบที่ตั้งใจเอาไว้ จากคุณ : บูริน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 11:59:57 A:58.8.105.17 X: TicketID:196242

ความคิดเห็นที่ 61   ก้อเอาทั้ง  2  วิชามารวมกันเลยครับ   เอาดีมันทั้ง  2  ทางได้ ทำร้านอาหารที่เน้นด้านสุขภาพ  และแนะนำโภชนาการอาหาร เท่านี้คุณ  ก็ได้ทำหน้าที่  ทั้ง  2  อย่างละครับ   อย่าลืมว่าอาหาร ที่ดี  ก็ช่วยให้คนที่ทานมีสุขภาพดีได้  เท่ากับว่า  คุณช่วยรักษา เค้าก่อนที่เค้าจะ  เจ็บป่วย  นะครับ จากคุณ : *0* (shinobujunk) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 14:12:55

ความคิดเห็นที่ 62   เรื่องเรียนผมไม่ห่วงนะ คนอื่นอาจมองว่าอีกนิดเดียวก็จะจบ ควรจะเรียนให้จบไปก่อน แต่คุณคงรู้ตัวเองว่ามันเสียเวลามาเยอะแล้ว จะเสียเวลาไปอีกทำไม เงินทองที่จ่ายไปก็ไม่น่าเสียดายหรอก เพราะถ้าดันต่อไปยังต้องเสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา ยิ่งถ้าคิดอะไรไม่ออกหลงไปเรียนโทต่อเข้าไปอีก ยิ่งไปกันใหญ่ คุณเป็นคนมีเป้าหมายชัดเจน เมื่อรู้ว่าทางนี้ไม่ใช่ทางของเราก็ควรออกเดินทางใหม่ ถึงคุณจะไม่เคยทำอาหารมาก่อนก็ไม่เป็นไร เพราะคุณอยากมีร้านอาหาร ไม่ได้อยากทำงานครัว เรื่องที่น่าห่วงคือ คุณควรจะเรียนอะไรที่มันจะตอบสนองเป้าหมายคุณต่างหาก ผมเข้าใจว่าการเรียนด้านอาหารมันมีหลายแขนงมาก การทำอาหาร  เทคโนโลยีเกี่ยวกับอาหาร  การจัดการด้านอาหารและเครื่องดื่ม การบริหารธุรกิจด้านอาหาร คุณคงต้องเลือกให้สอดคล้องกับเป้าหมายคุณจริงๆ จะได้ไม่เสียเวลาอีก จากคุณ : like_that เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 15:07:45

ความคิดเห็นที่ 63 เมื่อมีโอกาสขนาดนี้แล้วอย่าทิ้งเลยค่ะ เภสัชฯ พูดแบบไม่เกรงใจเอาแบบตรงๆ ก็อาจจะทำงานเครียดเพราะทำตามคำสั่งแพทย์ซะส่วนใหญ่ แต่ยังไงมันก็เป็นวิชาชีพที่มีทางเติบโต แถมยังมีพ่อแม่คอยเป็นกองหลังสำคัญอยู่ พี่เองจบนิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์ พ่อแม่หวังแสนหวังอยากให้ลูกต่อเนติฯ ต่อโท สอบเข้ารับราชการเป็นท่าน  เป็นอัยการ  เป็นอาจารย์ แต่พี่ดันใจไม่รัก   แอบทำร้านอาหารเล็กๆ ล้มลุกคลุกคลานแทบไม่เป็นท่าตามสภาวะเศรษฐกิจ ปัญหามันเยอะค่ะ  จุกจิก ขายอาหารไม่ใช้งานที่คนคนเดียวจะทำได้นะคะ ไหนจะผู้ช่วย   ไหนจะคนงาน  เสิร์ฟ  ล้างจาน ถ้าเค้าลาออกกะทันหัน  เบี้ยวงาน  โดดงาน คนที่เหลือหนักแน่    ไม่ไหวหรอกค่ะ ยิ่งน้องเองไม่ได้ทำอาหารเป็นกิจวัตรอยู่ก่อนแล้ว จะบอกว่ามันเหนื่อยมาก  ยิ่งอาหารตามสั่งนี่ไม่ได้หยุดมือเลย พี่เองทำงานประจำด้วย  ขายอาหารด้วย  บอกตรงๆว่าแทบน๊อก แล้วมันผันผวนนะ  ของราคาขึ้นๆๆๆแทบจะไม่ลงเลย จนตอนนี้อยากเลิกกิจการไปเรียนต่อแล้ว ถ้าคิดว่าอยากเรียนทำอาหารจริงๆ  พี่สนับสนุนค่ะ แต่ให้เป็นงานอดิเรก  เป็นความรู้ติดตัวไว้ สร้างร้านขายยาของตัวเองให้ได้มั่นคงก่อน ค่อยสอนงานคนอื่นเค้าทำแทน  แล้วแบ่งเวลามาทำอาหารขายค่ะ คิดว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนคะ  กว่าทุกอย่างจะเข้าที่ จากคุณ : your_natty เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 15:30:44

ความคิดเห็นที่ 64 ก็เรียนให้จบก่อน แล้วก็ลองไปเรียนทำขนม หรืออาหาร ในแบบที่ชอบ บางทีเรียนไปแล้วอาจไม่ได้ชอบจริงๆก็ได้ค่ะ ถ้าชอบจริงๆ และมีเงินทุน ก็มาเปิดร้านในแบบที่ตัวเองชอบ อาจจะมีความเห็นแตกต่างกับคนอื่น แต่ถ้าเราอยู่กับอะไรที่ไม่ชอบแล้วชีวิตก็คงจะหาความสุขได้ยาก เงินทองสำคัญก็จริงแต่ก็ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต ไม่แน่นะคะ อาจได้เปิดทั้งร้านขายยา และขายเบเกอร์รี่ไปพร้อมๆกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เปิดรับความสุข เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 15:58:40

ความคิดเห็นที่ 65   โอ้โห ทำไมชาวก้นครัวน่ารักอย่างนี้นะ ทั้งๆ ที่ ดิฉันเขียนกระทู้ออกจะกวนโอ๊ยมาก แต่ทุกท่านแสดงความคิดเห็นออกไปทางบวก แถมได้คำแนะนำเยอะเลยค่ะ ขอบคุณจากใจจริง ตอบความคิดเห็นที่ 47 นะคะ รุ่นเรารหัสปี 49 เป็นปีแรกที่รัฐบาลกลับมา "สัญญาผูกพันฝ่ายเดียว" ค่ะ คือหมายความว่า ถ้ารัฐมีตำแหน่งเภสัชกร เค้าก็จ้างเรา ถ้าเราไม่อยากใช้ทุน ก็จ่ายไป 250,000 บาท แต่ถ้าไม่มีตำแหน่งเภสัชกร เราไม่ต้องใช้ทุนค่ะ ตอนนี้อาจารย์ที่คณะบอกว่า มีตำแหน่งเภสัชกรว่างทั้งประเทศแค่หลักสิบ (คือไม่ถึงร้อย) แต่ปัจจุบันคนที่จะจบเภสัชรุ่นเรามีเป็น พัน ค่ะ เเละโรงพยาบาลก็อยากได้เภสัชหลักสูตร 6 ปี (บริบาลเภสัช) มากกว่าหลักสูตร 5 ปีค่ะ เราอยากบอกตรงนี้เลยว่า เภสัชกร ไม่ได้ขาดแคลนหรือเป็นที่ต้องการอะไรมากมายนะคะ เรารู้ซึ้งก็เมื่อหลวมตัวเรียนไปแล้ว ยอมรับว่าที่ผ่านมามันเป็นค่านิยมของสังคมค่ะ และปัจจุบันมีมหาลัยเอกชนเปิดคณะเภสัชเยอะมาก คณะเเพทย์ก็มีผลกระทบด้านการผลิตที่มากขึ้นเหมือนกัน แต่ยังไม่รุนเเรงเท่าเภสัชค่ะ คณะที่เราจะแนะนำให้ลูกหลานเรียน หากชอบวิทย์และยังไม่แน่ใจว่าจะไปไหนดี คือ ทันตแพทย์ ค่ะ (ที่ มหาลัยเรา) เนื่องจากอาจารย์คณะทันตะขาดแคลนและมีโควต้าให้นักเรียนที่เกรด 3.00 ขึ้นไปสมัครทุนเรียนถึงปริญญาเอกเลยค่ะ ออกค่าใช้จ่ายให้ตลอด แต่ข้อแม้ว่าต้องกลับมาเป็นอาจารย์ประจำคณะทันตะ 6 ปีค่ะ (เพราะเหตุผลนี้ เพื่อนสนิทดิฉันจึงไม่ขอทุนเรียนต่อค่ะ) ถ้าลูกหลานใครอยากเรียนเภสัช เราแนะนำให้ "คิดดีๆ ค่ะ" ไม่อยากให้เหมือนกับตัวดิฉันเอง อาจารย์ที่คณะบอกว่าอีก 10 ปีต่อมา จะเป็นยุคของ นาโนเทคโนโลยี ค่ะ เราเรียนด้านนี้มา ก็สบายแฮ (ไม่ทราบว่า อาจารย์อ้างอิงจากแหล่งข้อมูลไหนนะคะ) เรากลับหลังไม่ทันเเล้วค่ะ จากคุณ : จขกท เองจ้า เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 16:07:12 A:202.12.74.246 X: TicketID:228396

ความคิดเห็นที่ 66   แก้ไขคำผิดค่ะ แก้เป็นประโยคที่ว่า จะเป็นยุคของ นาโนเทคโนโลยี ค่ะ "ใคร"เรียนด้านนี้มา ก็สบายแฮ จากคุณ : จขกท ค่ะ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 16:09:41 A:202.12.74.246 X: TicketID:228396

ความคิดเห็นที่ 67 เรื่องที่ว่าจบมาแล้วจะทำยังไง จะทำงานที่ไม่อยากทำแต่ได้เงิน หรือจะไปเรียนที่อยากเรียนแต่เสียเงิน อันนี้มันอยู่ที่ตัวจขกท.คะ ว่าถ้าเรียน ไหวมั้ยกับเรื่องเงิน แล้วถ้าทำงานก่อน ค่อยไปเรียนทีหลังหรือค่อยไปเรียนสั้นๆเอา ไหวมั้ยกับการทนทำงานที่ไม่รัก แต่จะบอกว่า กับเรื่องเรียนเภสัช ถ้าอุตส่าห์พยายามกับมันมาไกลขนาดนี้แล้ว ทนกับมันไปอีกซักนิดเถอะคะ เอาให้จบให้ได้ อย่างน้อยๆเราก็มีความรู้ติดตัวไว้นะ แล้วจบแล้ว ถ้ายังอยากเรียนอาหาร ค่อยไปเรียนก็ไม่สายคะ ^^ ที่เราเรียนอยู่มีพี่คนนึงสามสิบกว่าแล้ว มาเริ่มเรียนใหม่ (แต่เค้าเรียนโรงแรมนะ) ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะ มีคนจบวิศวะมาเรียนครัวคนนึงด้วย ยังไงก็พยายามเข้านะคะ เอาใจช่วยกับทุกทางเลือกคะ จากคุณ : lonelyfairy เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 16:53:54

ความคิดเห็นที่ 68 เรื่องที่ว่าจบมาแล้วจะทำยังไง จะทำงานที่ไม่อยากทำแต่ได้เงิน หรือจะไปเรียนที่อยากเรียนแต่เสียเงิน อันนี้มันอยู่ที่ตัวจขกท.คะ ว่าถ้าเรียน ไหวมั้ยกับเรื่องเงิน แล้วถ้าทำงานก่อน ค่อยไปเรียนทีหลังหรือค่อยไปเรียนสั้นๆเอา ไหวมั้ยกับการทนทำงานที่ไม่รัก แต่จะบอกว่า กับเรื่องเรียนเภสัช ถ้าอุตส่าห์พยายามกับมันมาไกลขนาดนี้แล้ว ทนกับมันไปอีกซักนิดเถอะคะ เอาให้จบให้ได้ อย่างน้อยๆเราก็มีความรู้ติดตัวไว้นะ แล้วจบแล้ว ถ้ายังอยากเรียนอาหาร ค่อยไปเรียนก็ไม่สายคะ ^^ ที่เราเรียนอยู่มีพี่คนนึงสามสิบกว่าแล้ว มาเริ่มเรียนใหม่ (แต่เค้าเรียนโรงแรมนะ) ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะ มีคนจบวิศวะมาเรียนครัวคนนึงด้วย ยังไงก็พยายามเข้านะคะ เอาใจช่วยกับทุกทางเลือกคะ จากคุณ : lonelyfairy เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 16:56:32

ความคิดเห็นที่ 69 หาประสบการณ์ในทุกๆด้านสิคะ และทำในสิ่งที่ตัวเองรักควบคู่ไปด้วยค่ะ วัยนี้ประสบการณ์สำคัญที่สุดค่ะ ทำในทุกสิ่งที่เราทำได้ อย่าเพิ่งเบื่อ อย่าเกี่ยงงอน วันนี้คุณชอบแบบนี้ ปีหน้าคุณอาจเปลี่ยนความคิดก็ได้ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังว่า "รู้อย่างนี้..........." จากคุณ : จิตแก้ว เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 17:20:56

ความคิดเห็นที่ 70 กระทู้ผ่านไป วันนึงแล้ว ไม่รู้ จขกท จะมาอ่านไหมครับ แต่ผมเองก็อยากแชร์ผมเองเหมือนกัน อย่างตัวผมเองตอนนี้ อยู่ปี3 ส่วนในเรื่องของความคิดที่อยากเรียน เชฟนั้น ผมมีตั้งแต่อยู่ ม.4 ตอนแรกๆที่บ้านเองก็ บอกว่า จะส่งเรียนที่ วิทยาลัยดุสิตธานี แต่ มันก็พลิก. . . ตอนผมอยู่ ม.6 ผมดันทะลึ่ง ไปสอบตรงเข้า มหาวิทยาลัยนึงของรัฐได้ พ่อแม่ผมก็ภูมิใจเอายกใหญ่ รวมไปถึง ปู่ย่าตายาย พี่ป้า น้าอา และผมก็ถูกกดดันให้เรียน ทั้งๆที่ ชีวิตนี้เกิดมาไม่คิดจะเรียน และไม่ชอบเอาซะด้วยซ้ำ ทำไมถึงสอบติดนะเหรอ ผมก็ งงๆ อยู่ ส่วนเรื่องการเรียน . . . เรียกได้ว่า ทรมาน สุดๆ เพราะไม่ชอบ 5 5 5+ อย่างไรก็ตามผมก้ไม่เลิกความฝันนั้นคือการได้เรียนทำอาหาร ตอนปิดเทอมใหญ่ช่วงปี2 ผมซื้อใบสมัครและไปสอบ ของวิทยาลัยดุสิตธานีมา สอบเสร็จหมดแล้วแต่เมื่อบอกที่บ้านไป ก็ดูจะผิดหวังอย่างมาก สรุป ตอนนี้ก็ยังเรียนอยู่ที่เดิม โดยที่ เมื่อเรียนจบก็คงไปต่อที่ดุสิตธานี อีก4ปีเพื่อเรียนด้านนี้ จริงๆแล้วก็จะบอก่า ชีวิตเราเลือกอะไรเองไม่ได้มากนักหรอกครับ เปิดใจ เรียนไปให้จบนะ เป็นกำลังใจให้ ที่บ้านมักพูดเสมอว่า ให้ทำอะไรให้เสร็จเป็นชิ้นเป็นอัน บอกตามตรงว่าตอนนี้ก็ไม่ได้มีความสุขกับการเรียน ที่เดิมนักหรอก แต่เมื่อมันทำอะไรไม่ได้ ก็พยายามให้ถึงที่สุดดีกว่า ปล จขกท ว่าพอมีเงิน ผมว่า ไปลองเรียนที่ ดุสิตธานีอิเตอร์กันไหมครับ เรียกได้ว่า รอเป็นรุ่นพี่ผมเลย =) จากคุณ : pugkung เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:35:02

ความคิดเห็นที่ 71   มาให้ข้อคิดเห็นครับ ผมเอง..จบเภสัช.. จบมา 10กว่าปีแล้ว ตอนแรกก็ไม่ตั้งใจเลือกเรียนเลือกเพราะค่านิยมมากว่าจริงๆเป็นคนชอบทำอาหารมากๆตั้งแต่เด็กที่แรกตั้งใจจะ Ent คณะ อุตสาหกรรมเกษตร ม ก แต่ติดเภสัชก่อน ตอนเรียนก็ทำอาหารให้เพื่อนๆทานตลอดจนเพื่อนบอกน่าจะไปเปิดร้านตอนเรียนจบเราก็บอกเออๆๆๆ   พอเรียนจบ ก็ใช้ทุน  รับราชการ 3ปีกว่าๆ ก็ดีนะครับถ้าคนชอบตลอดเวลาที่รับราชการก็ทำอาหารให้เจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลทานตลอด หลังจากนั้นก็เบื่อระบบ ราชการ ผมก็ลาออกมา ทำผู้แทนยา บริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งของ อเมริกา และเยอรมัน  รายได้ดีมากๆๆ มันก็มีทั้งข้อดีไม่ดีในตัว ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ทำอาหาร แต่สิ่งที่ได้มาชดเชยก็คือ ผมมีโอกาสขับรถตระเวนชิมร้านอาหารอร่อยๆๆๆเกือบทุกที่ หลังจากเลิกจากเวลาทำงาน  ที่ไหนใครบอกว่าอร่อยไปหมด ทั้งอาหารริมทาง อาหาร จานเดียว อาหารพื้นบ้าน อาหารหรูๆต่างชาติ พอผมเบื่อที่จะขับรถผมก็ลาออกมาทำ งานที่ โรงพยาบาลเอกชน ว่างๆผมก็แวะ ไปทำparttime ร้านยาด้วยครับสนุกดี และผมก็เปิดร้านอาหารจานเดียวกับพี่สาวด้วยครับแต่ก็เหนื่อยครับ ผมว่าอาชีพเภสัชมันก็แล้วแต่คนชอบถึงตอนเรียนผมจะไม่ค่อยชอบจบมาก็เกรด 2นิดๆ แต่พอมาได้ทำงานช่วยผู้ป่วยมันก็ทำให้เรารู้สึกดีครับ และผมก็ยังมีเวลาไปทำสิ่งที่ผมชอบคือ  ทำอาหาร สมัยเรียน อาจารย์ที่สอนท่านนึงพูดจนผมจำได้ว่า "การปรุงยาหรือผลิตยามันก็เหมือนการทำอาหารมันเป็นศิลปะ เพราะ ยาที่ดีก็เหมือนอาหารที่ดีก็มีคุณค่าต่อคนรับประทานถ้าเราปรุงไม่ดีมันก็จะขาดคุณค่าต่อผู้บริโภคมันเหมือนกันทุกๆอย่างเลยตั้งแต่วัตถุดิบจนเป็นผลิตภัณฑ์ออกมา" ลองดูนะครับค่อยๆคิดดูน้องตั้งใจเรียนจบลองทำงานดูถ้าไม่ชอบผมว่าเราก็ยังเลือกไปทำอย่างอื่นได้ชีวิตเราไม่มีใครบังคับว่าทำอาชีพนี้แล้วจะทำอย่างอื่นไม่ได้ เดี๋ยวนี้เภสัชผลิตกันเยอะหลายสถาบันแต่ถ้าเราหมั่นหาความรู้เพิ่มเติมงานมันก็ยังมีตลาดรองรับอีกเยอะ ผมทำงานเกือบทุกวันต่อรองกับที่ทำงาน ขอทำ 4วัน หยุด 3วันจะได้มีเวลาเที่ยว+กิน แต่พอวันหยุดก็มีทั้ง รพ. ร้านยา โทรให้ไปช่วยparttime  แต่ก็สนุกดีครับลองดูนะครับ .. จากคุณ : ชาวนาแก่ๆ78 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 20:46:06

ความคิดเห็นที่ 72   เพิ่มเติมครับ.. 1.การทำงานที่ไหนถ้าเรามีจรรยาบรรณเราอยู่ได้ครับ 2.เพื่อน ผม จบ เอกเมืองนอก เป็นอาจารย์เภสัช งานเสริมเขาคือ ทำขนมขายครับ เปิดร้านยาด้วย ทั้งที่บ้านมันรวยๆๆๆๆ 3.ผมทำงานไปเรื่อยๆไม่ซีเรียสรับparttimeด้วยต่อเดือนก็ไม่ตำกว่า 50k ขยันหน่อยก็ได้มากกว่านั้นครับรายได้พออยู่ได้ทำบริษัทยาหรือเปิดร้านเอง ได้มากกว่านี้แล้วแต่ชอบครับ จากคุณ : ชาวนาแก่ๆ78 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 21:00:58

ความคิดเห็นที่ 73 เรียนเภสัชให้จบก่อน ถ้าสนใจเรื่องอาหาร ชอบทำอาหาร ความรู้ทางเภสัชที่มีนำไปใช้ให้เป็นประโยชน์อยากแนะนำให้เรียนต่อทางด้าน Nutrition and Dietitics จากคุณ : วาฬอันดามัน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 22:08:48

ความคิดเห็นที่ 74 อารมณ์คล้ายๆผม เรียนคอมอยู่ และเบื่อคอมมาก ชอบภาษาอังกฤษมากกว่า แต่ว่าต้องทนเรียนให้จบ เพราะเดินมาครึ่งทางแล้ว(ปี 3) จากคุณ : jewes38352 เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:18:19

ความคิดเห็นที่ 75 เรียนให้จบก่อนเถอะค่ะ ถึงคุณจะไม่ได้อยากทำอาชีพนี้ แต่ในเวลาที่ไม่สามารถหาเงินจากทางไหนได้เลย ก็ยังเอาความรู้ที่เรียนมาไปใช้ได้ อดทนเรียนให้จบ คิดซะว่าเอาใบปริญญามาเป็นต้นทุนค่ะ ส่วนเรื่องอาหารก็ค่อยๆทำไปค่ะ อะไรที่ทำเร่งๆถึงเราจะรัก ก็อาจเบื่อกับมันได้นะคะ ขอออกนอกเรื่องนิดนึง เรื่องทันตแพทย์นะคะ เรามีญาติเปนทันตแพทย์ น่าสงสารมากนะคะ อาชีพนี้มีอัตราการป่วยด้วยอาการปวดหลังสูงมาก (นักกาพภาพบำบัดบอก) เพราะลักษณะการใช้ร่างการทำงานมันไม่ถูกต้อง มองง่ายๆ หมอฟันไม่สามารถเอาแขนพักที่ไหนตอนทำงานได้ใช่ไหมคะ แล้วร่างกายเราก็ไม่ได้ออกแบบให้ทำงานในท่าใดนานๆ แล้วทันตแพทย์ต้องใช้ข้อมือและใช้แรงเยอะ เช่น กรณีถอนฟัน พอแก่ตัวลงมากๆก็ทำไม่ไหวค่ะ ต้องผันตัวไปทำงานอะไรที่ใช้แรงไม่มาก เลือกอาชีพที่ทำแล้วมีความสุข (หายากจัง) แล้วชีวิตจะ happy มากๆค่ะ จากคุณ : yhumo เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 23:42:51

ความคิดเห็นที่ 76   มีประสบการณ์ด้านโหราศาสตร์อยู่ พอแนะนำได้ หากสนใจ แจ้งวันเดือนปีเกิดเวลาเกิด มาที่เมล์ zenpayakorn@hotmail.com จากคุณ : zen เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 21:05:33 A:110.49.61.21 X: TicketID:281121

ความคิดเห็นที่ 77 ห้าๆ  เนื้อเรื่องมันคุ้นๆนะเนี่ย  เหมือนเคยได้ยินมา เทอฝึกงานที่หนายเนี่ย  ที่ชื่อเจ้าของร้านเป้นชื่อยี้ห้อเบียปะเนี่ย อิๆ  ถ้าใช่นี่เด็ด เราก็เรียนเภสัชนะ ปีเดียวกานด้วย ตั้งใจสอบใบประกอบไปก่อนละกานนะ อนาคตถ้าม่ายชอบก็ทามอย่้างอื่น  ชีวิตเป้นของเรา  เราเลือกเองได้ จากคุณ : ขี่ช้างฟันตั๊กแตน เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 02:26:46

ความคิดเห็นที่ 78 เรียนให่จบเถอะคะ มีประโยชน์แน่นอน แล้วหางานทำแล้วก้ไปหาหลักสูตรการทำอาหาร แล้วเปิดร้านอาหารควบคู่ดูสิว่าอะไรไปรุ่งกว่ากัน จะดีกว่านะ จากคุณ : สายป่านหัวใจ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 16:33:37

ความคิดเห็นที่ 79   ถึง 27 ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ก็อย่ามาออกความเห็นเลยดีกว่าค่ะ ถ้ารับความคิดเห็นที่แตกต่างไม่ได้ .. ก็อย่ามาเล่นเว็บบอร์ดเลยดีกว่าค่ะ นั่งอ่านหนังสือธรรมะอยู่บ้านเถอะค่ะ รับรองมีแต่ข้อความดี ๆ ไม่แสลงใจ สิ่งที่ว่ามามันเป็นสิ่งที่เป็นสิ่งที่รู้กันในวงการยาและวงการสาธารณสุขไม่ใช่เหรอคะ ??? หรือว่าปกติดีเทลเค้ายืนยิ้มเฉย ๆ พรีเซนต์ปุ๊บ ได้ยอดปั๊บ หรือว่ารู้ได้ แต่ห้ามพูดถึง ไม่งั้นเดี๋ยวดีเทลบางคนจะร้องกรี๊ด กระทืบเท้าเต้นเร่า ๆ ร้องว่าไม่จิ๊ง ไม่จริง ... ไม่จริงใช่ไหมคะ ไม่จริงก็ไม่จริง ยอมก็ได้ค่า ... ยอมไม่เถียงต่อ อ่อ ดิฉันไม่ได้หมายถึงอาชีพนะคะ .. ดิฉันหมายถึง "คน" ค่ะ คนบางคน ใครอยากรับก็รับไป .. เพราะดีเทลน่ารัก ๆ มีเยอะ ยิ่งบริษัทไม่ดัง จะนิสัยดี น่ารักมาก ๆ ส่วนเรื่องส่วนตัวอื่น ๆ คงไม่ใช่สาระ ที่ต้องมาอธิบายให้คนไม่รู้จักฟังถึงปัจจัยและบริบทต่าง ๆ เพราะที่พิมพ์ ๆ มา จุดประสงค์คือ เพื่อคุยกับน้องจขกท. ปล. อึ้งเหมือนคุณเชฟกะทะเหล็กข้อความเดียวกันเลย ขออภัยน้องจขกท.นะคะ ที่มีเหตุการณ์ไม่น่ารักเกิดขึ้น ยังไงก็อยากให้น้องเรียนให้จบก่อน แล้วก็ลองทำงานร้านอาหารหกเดือน ค่ะ รับรองรู้เลยว่าจะชอบจริงหรือเปล่านะคะ พอรู้แล้วจะได้วางแผนชีวิตทีเหลืออยุ่ต่อไปได้ถูกตามที่พี่ ๆ ข้างบนว่าไว้ค่ะ จากคุณ : ขำ ๆ จากคนข้างบน เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 53 19:21:24 A:10.6.143.93 X:202.28.183.10 TicketID:109417

ความคิดเห็นที่ 80 ถ้าน้องยังเข้ามาอ่านอยู่่นะ ที่วิทยาลัยดุสิตธานี (ของโรงแรมดุสิตฯ) มีหลักสูตรเรียนการประกอบอาหารไทยและตะวันตกระยะสั้น เรียน ๓ เดือน (แบ่งเป็นเรียนทฤษฏีและปฏิบัติ ๑ เดือน และฝึกงานที่โรงแรมอีก ๒ เดือน) ผมไปเรียนที่นี่มา ได้ความรู้ไม่น้อยเลย ทฤษฏีการทำอาหารแต่ละอย่าง และทดลองทำตามนั้น เรารู้ว่าทำอะไร เพื่ออะไร แล้วเราก็ไปประยุกต์อะไรได้ (บางที อจ. สอนละเอียดบ้าง ไม่ละเอียดบ้าง ก็เป็นหน้าที่เราทีต้องคอยถามท่านว่า ทำอย่างนี้ทำไม เพื่ออะไร) หากคุณพอจะมีเวลาไปเรียนได้ (ปีหนึ่งมีหลายคอร์ส) เมื่อฝึกงานเสร็จ คุณคงจะรู้ระดับหนึ่งแล้วว่าคุณจะเอาดีด้านนี้ได้หรือไม่ จะไหวหรือเปล่า (เพราะฝึกงานนี่ทำแต่งานซ้ำๆ) จากคุณ : เม็ดทรายสีฟ้า เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 18:33:58