Amazing !!! แค่แตงกวาผัดไข่ ก็ทำให้น้ำตาไหลทะลักได้
|
 |
ลูกน้องชวนแวะเข้าบ้านมันที่นครนายก พอดีไปทำธุระแถวนั้น ก็เลยแว๊บไป มันบอกว่า มันไม่ได้กลับบ้านมาเป็นปีแล้ว ขนาดบ้านอยู่แค่นั้นเอง
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรสงสาร ไหนๆก็ไหนๆแวะไปไหว้แม่เขาน่อย
ไปถึงบ้านมันเป็นบ้านเก่าๆโทรม มีบ้านปลูกข้างๆสองหลัง
พอเดินเข้าไปก็เห็นแม่มัน เดินกระตุกๆออกมารับ หน้าตาดีใจ
มันบอกว่าแม่มันเป็นอัมพฤตครึ่งซีก เพิ่งดีขึ้น ที่มันไม่ค่อยได้กลับบ้านไป ตจว บ่อยๆ เพราะต้องเร่งหาเงิน มารักษาแม่
แล้วแม่มันก็ชวนกินข้าว ตอนแรกผมไม่หิว ลูกน้องก็ไม่หิว เลยบอกปัดไป แต่แม่เขารบเร้าบอกว่า ไหนๆมาแล้วกินข้าวก่อนเดี๋ยวไปหิวกลางทางจะลำบาก
ก็เลย ยอมกิน กะจะกินนิดเดียว
แม่น้องมันเปิดฝาชีออกมา ก็เห็นมีแค่ น้ำพริกแมงดา ก้นถ้วย แล้วก็...........แตงกวาผัดไข่
ผมก็คิดในใจว่า หือ แค่นี้จะกินอิ่มไหม
กินแค่นี้ไปก่อนนะลูกนะ แม่ทำไม่ไหว แล้ว จู่ๆแม่มันก็ร้องไห้ สะอื้นแบบปล่อยโฮเลย ลูกน้องผมก็ร้องไห้ ก้มหน้ากินข้าวทั้งน้ำตา แล้วผมจะนั่งว่างๆกินกับเฉยๆอยู่ทำไม ก็ร้องด้วยสิครับ
มันซึ้งอ่ะ ทั้งคู่ไม่พูดอะไรกัน แต่เขาคงผ่านอะไรกันมาเยอะแหละ สรุปเราก็นั่งร้องไห้กันสามคน ไหล่กระตุกหงึกๆ ยังงงตัวเองกุไปเกี่ยวอะไรกับเขา 555
แบบว่าไม่คิดว่าแค่คำๆนั้นจะทำให้ซึ้งขนาดนี้ แม่เขาคงทำไม่ไหว เพราะร่างกายไม่แข็งแรง แต่ยังอยากจะทำให้ลูกกิน ลูกน้องบอกว่า บ้านป้าข้างๆคอยดูแล เอาข้าวเอาน้ำมาให้ แต่วันนี้ไม่อยู่ไปสวน
เชื่อป่าวคับว่า แตงกวาผัดไข่มื้อนั้น อร๊อย อร่อย หอมไข่กับแตงกวา เค็มปะแหล่มๆด้วยน้ำตา แบบว่ากินข้าวไปปาดน้ำตาไป เขินลูกน้องมันแต่อารมณ์นั้นมันซึ้ง เหมือนเขาคิดถึงกันมั่กมั่ก(มากๆ)
แต่ไม่กล้าแสดงออกกันประมาณนั้น(หรือเพราะมีตูหว่า เขาถึงไม่กล้า)
ชีวิตไม่ได้รันทดขนาดนั้นนะ แต่บางทีอะไรมันก็เป็นแบบนี้เสมอแหละ
พอกินเสร็จ ก็ปล่อยให้ลูกน้องอยู่กับแม่ก่อน กำชับว่าไม่ต้องรีบ พรุ่งนี้เข้าสายได้ ผมออกไปข้างนอก ปล่อยให้สองคนนั้นคุยกันให้หายคิดถึงนะ
ส่วนผมก็โทรหาแม่ตัวเองมั่ง บอกแม่ว่า อยากกินหมูหวานแล้วก็น้ำพริกมะขาม
แกดีใจใหญ่บอกว่าจะรีบส่งมาให้เลย เดี๋ยวจะเอาไปให้ลูกน้องกินมั่ง แบบว่าจะให้ลองชิมฝีมือแม่เรามั่ง ว่าจะอร่อยสู้ฝีมือแม่นายได้ป่าว 555
ปล. จขกท ถูกหวยด้วย 20 บาท อิๆ
แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 54 16:15:14
| จากคุณ |
:
airbusboy  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ก.พ. 54 14:04:35
|
|
|
| 
คิดถึงแม่ครับ
