ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ทำงาน ผมมักจะห่อข้าวไปกินเองบนเครื่องบิน โดยไม่ได้ดัดจริต ผมจัดอาหารในกล่องอย่างเป็นระเบียบราวกับอาหารกล่องของคนญี่ปุ่น อาทิเช่น ผมทำข้าวคลุกแกงไตปลา ผมก็เอาข้าวมาคลุกแกงไตปลาที่เหลือๆ เมื่อวานอุ่นจนข้น แล้วก็แกะเนื้อปลาทูทอดน้ำปลาหอมๆเอาแต่เนื้อ วางอย่างดี ตามด้วยแตงกว่าไม่ปอกเปลือก ถั่วฝักยาว มะเขือ ผักต่างๆจัดเป็นช่องๆ พอแกะออกมาพวกผู้หญิงมาเห็นเข้าเท่านั้นแหละ จากผู้ชายธรรมดา ผมจะถูกแยกออกจากมนุษย์ธรรมดากลายเป็นมนุษย์กลายพันธุ๋มิวเทน ทันที พวกเธอจะพูดราวกับว่าผมมีพลังวิเศษในการทำข้าวคลุกแกงไตปลา เหมือนกับว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่มาจากยีนต์ที่กลายพันธ์มา ไม่มีใครเลียนแบบได้ยังไงยังงั้น พอผมบอกว่า เหย อะไร ปกติ ผมทำอาหารกินเองบ่อยออก แค่นั้นแหละ เธอก็จะยกให้ผมกลายเป็นยอดมนุษย์เพศชายไปทันที ไม่เข้าใจพวกเธอจริงๆ ผมอยากจะบอกว่าผมไม่ได้มีพลังวิเศษใดๆทั้งสิ้น การที่ผู้ชายทำกับข้าว ไม่ต้องใช้พลังจิตพิฆาตใดทั้งสิ้น "ผู้ชายทำกับข้าวปกติ  ผู้ชายทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับ นี่สิ ไม่ปกติ เอ้" อ้อ แต่จะบอกว่า ผมมีพลังวิเศษในด้านอื่นนะ นั่นก็คือ "สามารถใช้พลังจิตเปลี่ยนไฟแดงเป็นไฟเขียวได้ ฮ่าๆๆ ทำบ่อยเวลารถติดๆ พวกเธอมายืนชื่นชมผมอยู่ครู่ใหญ่ แต่พอผมหันหลังจากไป จากผู้ชายที่สุดยอดทำอาหารเป็น เมื่อคล้อยหลังพวกเธอ ผมจะกลายเป็น "เกย์" ไปในบัดดล จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 21:58:43

ความคิดเห็นที่ 2 สิ่งต่างๆเหล่านี้มันติดมาจากยายทั้งนั้นครับ เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ยายจะเอาผมไปอยู่ด้วย เพราะว่าขี้โรค แม่จึงยกให้ไปอยู่กับยาย ร้องไห้เกือบช๊อกตายเพราะขาดน้ำ ตอนนั้นอายุ 3 ขวบกว่าๆ แต่แก่แดดแล้วอ่ะ ดันคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก ไม่ต้องการ ดู๊ คิดไปได้ ยายผมเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่า "ถ้าผู้ชายคนไหนทิ้งเมียแบบยายไปมีเมียน้อย  ผู้ชายคนนั้น เรียกว่าพร่องทางปัญญาแน่ๆ" เพราะยายผมเพียบพร้อมไปทุกอย่าง การบ้านการเรือนไม่เคยขาดตก ให้เกียรติสามีเป็นที่หนึ่ง ตาผมสมัยหนุ่มๆหน้าตาหล่อเหมือนศรรามเลย ไม่ได้โม้ สาวๆติดกันเกลียว แถวยังเป็นนายหนังตะลุง คณะดังอีก โห ถ้าเทียบกับสมัยนี้ก็ประมาณสงกรานต์ที่เดียว (เว่อร์ไปๆ) แต่คิดดูตาผมไม่เคยแตะต้องหญิงอื่นที่ไม่ใช่เมียเลย รักยาย ให้เกียรติยาย เพราะอะไร เพราะยายรักและให้เกียรติตาเช่นกัน ยกตัวอย่าง ตาต้องไปทำงานต่างจังหวัดสองสามเดือนกลับบ้านที ยายอยู่บ้านคนเดียว ดูแลบ้าน ลูก 12 คน ไม่เคยขาดตกบกพร่อง อยู่บ้านงานเรือนไม่เคยขาด ตาไม่อยู่ ไม่มีเงิน หาเงินเข้าบ้าน ขายกล้วย ขายมะม่วง ทำขนม หาเงินมาใช้จ่าย เรียกได้ว่าเก่งทั้งงานนอกงานใน แล้วถึงแกจะทำงานบ้านงกๆ แต่ไม่เคยปล่อยเนื้อปล่อยตัว สวยตลอด ผมนี่ต้องดัดเปนลอน เสื้อผ้าแกตัดเอง(จับผมนั่งสอยชายเสื้ออ่ะ) เข้ารูป พอแกใส่จะเห็นทรวดทรงองค์เอว คืออยู่บ้านสวยตลอดว่างั้น เวลาตาอยู่บ้าน ไม่มีสักคำที่จะบ่นจะด่า จะพูดให้เสียน้ำใจ สองคนนี้เขาจะพูดกันเพราะๆเสมอ ยายบอกว่าพูดกับคนอื่นเพราะแค่ไหน พูดกับคนในบ้านต้องให้เพราะกว่า เวลาจะกินข้าว ยายจะจัดสำรับไว้เสร็จสรรพ ข้าวตักใส่จาน น้ำใส่ขันโรยดอกมะลิ ขันใส่น้ำล้างมือ ผ้าเช็ดปาก เมื่อพร้อมแกจะไปเรียกตามากินข้าว หน้าที่จะเป็นยายคนเดียวเท่านั้นที่ทำ แกจะไม่ให้คนอื่นไปเรียก และไม่ว่าตาจะไปไหน ทำอะไร แกก็จะรอ ลูกๆ ทุกคนต้องรอ ตาไม่มาก็ไม่ได้กินข้าว กินเสร็จแกก็จัดการทุกอย่าง แม้แต่ตอนนอน ยายยังปูผ้า จัดหมอน กางมุ้งให้ตาเลย เรียกได้ว่า ตาแทบไม่ต้องทำอะไร "ให้เขาใหญ่ในบ้าน  เขาจะได้ภูมิใจ ผู้ชายอยู่ได้ เพราะว่าเขาภูมิใจ" ยายเคยสอนแม่ผม แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 54 23:53:31 จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:11:04

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อผมยังเด็กมาก ยังหยิบจับอะไรไม่ได้มากนัก ยายจึงอาศัยสอนและทำให้เห็นเสียมากกว่า ที่ข้างฝาบ้านเมื่อก่อน จะมีตัวอักษรเขียนด้วยถ่านไม้สีดำข้างรูปโปสเตอร์ ปุ๋ย พรทิพย์ตอนใส่มงกุฎนางงามจักรวาล มีโลโก้ปาล์มโอลีฟ อยู่ด้านล่าง (ตอนเด็กๆอ่านปาล์มโอลีฟว่า ปา สม โอ ลี ฟะ อยู่เลย) ผมอ่านข้อความนี้ออกตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาลเลยด้วยซ้ำ และทุกวันนี้ ก็ยังจำได้ขึ้นใจ นั่นก็คือ "พอใจในสิ่งที่มี ยินดีในสิ่งที่ได้ เลือกใช้แต่สิ่งจำเป็น" ตอนเด็กๆร้องเป็นเพลงเลย ยายมักสอนว่า ของอะไรที่เหลือๆอย่าทิ้ง เก็บไว้ ยายผมเก็บหมด ถุงก๊อปแก๊บนี่เก็บด้วย เก็บธรรมดายัดๆไม่ได้นะ ต้องพับรีดจนเป็นสี่เหลี่ยมเล็กๆ ข้าวกินเหลือไม่ทิ้งเอาไปตากแดด แห้งดีแล้วเอาไปทอดเป็นข้าวพองใส่ ถังปี๊บไว้ให้หลานๆกินเล่น เวลาหุงข้าว น้ำซาวข้าวก็ไม่ทิ้ง ใส่เกลือแล้วเอาให้เรากิน ถ้ากินไม่หมด แกก็เอามาล้างหน้าล้างมือ จำได้ แก้มยายนุ๊มนุ่ม เวลาหอมแก้มยาย ชื่นใจชะมัดเลย ต้องเป็นเพราะน้ำซาวข้าวแน่ๆเลย เวลาจะล้มต้นกล้วยทีนึงนี่ แกใช้หมดไม่ให้เหลือ กาบมันหั่นให้หมู แกนอ่อนเอามาแกงส้มหมูสามชั้น กาบแห้งๆเอามาพันๆกันทำเป็นเชือกรัดของ ใบเอามาทำขนม ปลีกล้วยเอามาทำน้ำพริกอีก เรียกได้ว่า ไม่เสียแรงที่เกิดเป็นกล้วยกันเลยทีเดียว ผมนั้น เป็นหลานคนเดียวที่ได้อยู่กับยาย หลานคนอื่นไปอยู่ต่างจังหวัดต่างอำเภอหมด อย่างแรกที่ยายสอนคือ เวลาเดิน อย่าเอาส้นเท้าลง เพราะเมื่อก่อนบ้านเป็น บ้านไม้ มีใต้ถุน เดินตึงๆคนข้างล่างเค้าจะด่าเอา ถ้าผมเดินดังๆ ยายก็จะถือ ก้านมะยมมาแล้ว เฟี๊ยบเดียว จี๊ดไปถึงสมอง น้ำตาเล็ดแหม่ะๆเลยทีเดียว หลังจากนั้นจำครับ โตขึ้นก็เดินเบาเหมือนแมวย่อง เดินช้าด้วย ตามเพื่อนไม่ค่อยทัน มีอยู่วันนึง อยู่หอพัก เพื่อนผู้หญิงเดินกันโครมครามๆ ยังกับยักษี เจ้าของหอขึ้นมาด่า แล้วบอกว่า "ดู airbusboy สิ อยู่หอมาตั้งนาน ชั้นไม่เคยได้ยินเสียงเขาเดินเลย" พอเจ้าของหอชม หน้ายายลอยแด่วๆมาทันที จะเรียกจะใช้ใครอย่าตะโกนให้เดินเข้าไปหาเขา พูดเพราะๆ  ตอนนี้ผมทำงาน มีลูกน้อง จะใช้ลูกน้องแต่ละที พูดเพร๊าะยังกะพูดกับแฟน ลูกน้องไม่เคยกลัว เวลาเจอผู้ใหญ่ จะใครก็แล้วแต่ให้ไหว้ไว้ก่อน คนบ้าก็ไม่เว้น ถ้าเขาแก่กว่าไหว้หมด ทุกวันนี้ก็ไหว้ด่ะ มากรุงเทพฯใหม่ๆ ไหว้กระเป๋ารถเมล์เพราะเขาฉีกตั๋วให้เราก็แล้วกัน อย่านินทาใครลับหลัง ยายไม่เคยนินทาใครนะ เท่าที่ผมจำได้ เวลาผมกลับมาจาก โรงเรียน มาเม๊าซืเรื่องเพื่อนให้แกฟังแกก็จะดุ หลังๆเบื่อเล่า เพราะยายไม่มีอารมณ์ร่วมเลยหยุด โตมาก็ไม่ค่อยนินทาใครลับหลังนะ  .......ต้องรอให้เขาเดินไปไกลๆก่อนค่อยนินทา 555 กินข้าวกินปลาเสร็จอย่าคอยท่า ล้างเสียให้เรียบร้อย พอโตมาก็เป็น ติดเลย เห็นอะไรขวางหูขวางตาล้างหมด เพื่อนเคยทิ้งหม้อหุงข้าวไว้เป็นเดือนอ่ะ ใต้เตียงเรา เราก็เอะใจมาหลายวัน ใครว๊ามาหมักข้าวหมากไว้ในห้อง เจอปุ๊บล้างให้เลย แต่ว่าเอาข้าวเน่าไว้ใต้เตียงมันแทน หลายอย่างที่ยายสอน จำได้มั่งไม่ได้มั่ง แต่ยังโชคดีที่มียายคอยสอน สมัยนี้และสมัยลูกหลานเรา ใครน๊าจะมาคอยสอนพวกเขา ในเมื่อรุ่นเราบางคน เรื่องพวกนี้ยังไม่รุ้เลย แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 54 00:03:15 จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:24:29

ความคิดเห็นที่ 4 แอบปาดเบาๆ   แนวคิดยายดีค่ะ  แต่ใช้ได้ผลแค่กับผู้ชายบางคน  ผู้ชายบางคนเมียดี เรียบร้อย ขยัน ไม่หืออือ ไม่เถียง เข้าทางเลย ไปกินเหล้าเคล้านารีจนมีเมียน้อยแล้วบ้านแตกในที่สุด  ...บ้านเราเองค่ะ แค่อยากเสริมว่าไม่ใช่ว่าผู้ชายไปมีเมียน้อยเพราะผู้หญิงทำตัวไม่ดีเสมอไปค่ะ  บางทีผู้ชายก็แย่โดย ส.ด. เอง  ต่อให้เมียดีเค้าก็ไม่ให้เกียรติค่ะ จากคุณ : ทังโคริริน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:25:40

ความคิดเห็นที่ 5 สิ่งที่สอนอีกต่อไปก็คือ ห้ามพูดคำว่าเดียว ตอนเราเด็กๆเรามักติดคำว่าเดี๋ยว เอ่ะอ่ะเดี๋ยวๆ ส่วนยายนั้นไม่ชอบคำนี้เอาเสียเลย เรียกว่าเป็นคำต้องห้าม ตอนเด็กผมนึกเสมอว่า ยายเอาแต่ใจ อะไรกันนักกันหนา รอก่อนก็ไม่ได้ รอไม่เป็นรึไง ตอนเช้าผมชอบตื่นมาดูการ์ตูนที่เขาแข่งรถกัน มีรถประหลาดๆ ตัวร้ายจะเป็น ชายแก่กับหมา ชอบมากกกกก แต่ยายก็มักจะใช้ให้ไปยืนหน้าบ้านรอพระตลอดเลย แกจะตักบาตร เราก็บอกเดี๋ยว เพราะเรารู้สึกว่าเรา control สถานการณ์ได้ไง แบบว่า พระมาก็เห็น แหม เหลืองอ๋อยมาแต่ไกล ค่อยวิ่งไปดักก็ทัน แต่ยายไม่ยอม โดนดุทู๊กเช้า ผมก็ต้องไปยืนแกร่วรอพระ ให้แมงหวี่มันบินวนบนหัวเล่น หรือเวลาจะวิ่่งลงจากบ้าน แกก็จะตะโกนมาแล้ว เอาขยะไปทิ้งด้วย เอาผ้าไปตากด้วย เอาน้ำไปเทรดต้นชบาด้วย แกบอกว่าไหนๆลงไปแล้วจะได้ไม่เสียเที่ยว ขึ้นๆลงๆเสียเวลา แต่ผมกลับคิดว่า เดี๋ยวค่อยเอาไปทิ้งก็ได้ยังทัน ข้อดีของการสั่งสอนแบบนี้ เห็นได้ชัดเมื่อตอนผมโต นั่นคือ ผมสามารถจัด ระเบียบชีวิตตัวเองได้ดีขึ้น รู้จักเรียบเรียงว่าจะทำอะไรก่อนหลัง เวลาทำงานก็ไม่ชอบคนที่พูดว่าเดี๋ยว พอเขาพูดเดี๋ยวเราก็:-)ไรวะ ทำเอง:-)เลย จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:33:38

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ คห ที่ 4 ครับ อาจเป็นตามที่บอกก็ได้ เพราะผู้ชายเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนผู้ชายสมัยก่อน ก็ดูๆเอาแล้วกันครับ ถ้ามันแย่มากก็ทิ้งแมร่งไปเลย ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:35:31

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านต่อ อย่างเงียบ เงียบ ....... แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 54 22:48:38 จากคุณ : Pjanet เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:47:56

ความคิดเห็นที่ 8 ยังมีคำสอนมากมายที่ติดตัวมาจนทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นการกินข้าว ให้ไม่เหลือสักเม็ด การเดินผ่านผู้ใหญ่ให้ก้ม การไหว้ หรือหลายๆอย่าง รุ่นผมยังโชคดีที่มีผู้ใหญ่คอยสอน แต่เด็กรุ่นหลังๆมาคำสอนดีๆเหล่านี้ก็ค่อยๆเลือนหายไป...... ยายจับผมเข้าครัวเอาตอนก่อนเข้าอนุบาล แต่ยังไม่ได้ทำอะไรมาก เพราะว่า ยังเป็นลูกครึ่งอยู่ ครึ่งคนครึ่งลิง ว่างๆก็แคะกะปิมาวาดตามฝาบ้าน เอาหัวหอมมาทำลูกหนังสติกส์ยิงนก   ที่ทำได้ส่วนใหญ่ก็คือ การไปตลาดกับยาย ซึ่งการไปตลาดกับยายเป็นอะไรที่โคดอายเลย ตอนเด็กๆ เพราะเราเป็นเด็กผู้ชายเดินถือตะกร้าตามหลังยาย เพื่อนก็ชอบล้อ กะเทย กะเทย จำได้ ไม่รู้หรอกว่าที่เด็กโตล้อแปลว่าอะไร แต่ดูจากท่าทางคงไม่ได้ชื่นชมแน่ๆ เวลาจะไปตลาดทีไรแกล้งป่วยทุกที แต่ไม่ได้ผล เพราะว่ามารยายังไม่ถึงขั้น  มีครั้งหนึ่งเคยแกล้งโกหกว่า ข้อเท้าเคล็ดเดินไม่ได้ ยายก็บอกว่าไม่เป็นไร แล้วแกก็เดินไปหน้าบ้าน ก่อนตะโกนออกมาว่า "วันนี้ไม่เอานะ ขนมครก หลานไม่สบาย คงกินไม่ได้" พอผมได้ยินแค่นั้นแหละ กระโดดผลุงลงจากเตียงอย่างไม่คิดชีวิต ลืมไปเลยว่าเจ็บขา เพราะขนมครกเจ้านั้นอร่อยมาก สรุปก็เป็นอันโดนจับได้ เซ็งเลย การไปตลาดกับยาย ยายก็จะสอนไปตลอดทาง หัวหอมแดงเลือกยังไง นี่ดูที่หัวแน่นๆเปลือกไม่ร่อนออก กระเทียมเอากระเทียมไทยนะมันหอม กะปิต้องชิม กะปิแบบนี้ทำมาจากปลาสีจะขาวๆ ทำมาจากกุ้งเคยจะชมพูๆ มะขามเปียกสีดำมากไม่ดีมันเก่า ปลานี่เน่าแล้วอย่าซื้อนะ แกก็สอนไปเรื่อยฟังมั่งไม่ฟังมั่ง บางทีเดินพูดอยู่คนเดียว ผมหนีไปเล่นกับเพื่อนก็มี อีกอย่างที่ยายสอนก็คือ เวลาซื้อของจากแม่ค้าพวกนี้อย่าต่อ เพราะว่ากว่า เขาจะหามาขายได้ลำบาก กำไรก็น้อยอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นคนทั้งตลาดจะ แคร์ยายมาก 555 บางทียายไม่มา ผมมาแทนแม่ค้าก็จะเอาแต่ของดีๆให้ มีอะไรก็แถมๆ เพราะว่ายายไม่ต่อ จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:49:48

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านไม่ไหว...แต่เท่าที่กวาดสายตา รู้เลยว่ายายคงดีใจมากๆ เลยคะ นอกจากดีใจคงภูมิใจด้วย จากคุณ : solary_bk เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:04:24

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อผ่านโปร สิ่งแรกที่ยายสอนก็คือ ต้องรู้จักวัตถุดิบก่อน จะทำอะไร จะกินอะไรต้องรู้ ปลาช่อนแกงส้มต้องหั่นขวาง ทำปลาแดดเดียวผ่าหลังทำเป็นริ้ว ถ้าทอดขมิ้น เฉยๆไม่ต้อง หุงข้าวเปียกทำยังไง จะเททิ้งเหรอ ไม่ได้ ก็ทอดปลาแห้ง กินกับปลาแห้งได้ ถ้ามีข้าวเย็นเหลือ ขี้เกียจอุ่น ก็เอาน้ำลอยดอกมะลิเทใส่ กินกับมะม่วง แตงโม สัปะรดก็อร่อย คนแก่ๆเขาชอบกินข้าวกับผลไม้ แต่จะบอกว่าผมก็ติด กินบ่อย เพื่อนเห็นถึงกับงง สมัยนั้นผมเข้าครัวกับยายทุกเช้า เพราะว่าต้องตักบาตร ยายก็บ่น(สมัยนั้นเรียกบ่น แต่โตขึ้นเรียกสอน 555)ให้ฟัง ไม่เข้าหูหรอก หลับ เอาหัวพาดตุ่ม ก็หลับ ยายก็บ่นไปๆ พอไม่ฟังยาย ยายก็ว่าว่า คอยดูโตขึ้นจะอดตาย ด้วยความแก่แดด ดูละครกันตนาตอนเย็นตั้งแต่เด็ก ก็สวนกลับไปว่า "จะอดตายได้ยังไง ก็ให้เมียทำสิ"   ดูเด็กอายุ หกขวบพูด นี่คือเหตุผลที่ไม่ควรให้เด็กดูทีวีมากเกินไป ตอนพูดยายหัวเราะร่วนเลย แช่งไว้ด้วย พอโตขึ้น เป็นดั่งคำยาย แมร่ง ดั๊นต้องทำกับข้าวให้เมียกิน (แฟนๆ ไม่ใช่เมีย) จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:17:44

ความคิดเห็นที่ 11 คุณยายน่ารักจัง จากคุณ : golove2 เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:25:40

ความคิดเห็นที่ 12 กับข้าวอย่างแรกที่ยายสอนนั่นก็คือแกงส้ม หรือที่คนภาคกลางเรียกว่าแกงเหลือง ตอนนั้นยังไม่ได้แกง แต่ตำน้ำพริกอย่างเดียว ตำกันเป็นปี ตำจนกล้มใหญ่เท่าหัว แต่ก็ได้ความรู้เยอะ แกงส้มใช้แค่ไม่กี่อย่าง พริก กระเทียม หอมแดง ที่ขาดไม่ได้ขมิ้น แล้วก็ใส่เกลือเม็ดตอนตำด้วย เพราะจะได้ไม่กระเด็น พอตำไปสักพักให้ใส่ ข้าวสารช่วยให้น้ำแกงข้นดี แล้วตามด้วยกะปิดี ต้องท่องนะครับ ตอนเด็ก แล้วตำนี่ละเอียดจนเรียกได้ว่า เป็นขี้หมูทีเดียว ถ้ายายเห็นมีกากพริกไม่ละเอียดให้ตำใหม่ แล้วแกงส้มเขาก็มีเป็นแพคคู่ด้วย ถ้าจะแกงส้มมะละกอ ผักบุ้งต้องใส่น้ำส้มมะขามเปียก แกงส้มหัวตาลโตนด ใส่น้ำส้มโตนด แกงส้มไม่ใส่ผัก หรือ ใส่แตงกวา ให้ใส่น้ำส้มมะนาว ถ้าใส่สับปะรดก็ไม่ใส่ส้มเพราะสัปรดเปรี้ยวอยู่แล้ว เยอะแยะมากมาย ไม่รู้แกไปเอาเคล็ดลับมาจากไหน แต่ก็ใช้ได้นะ   ยังจำได้ ตอนเรียนจบพาแกไปกินร้านอาหารร้านดัง สั่งแกงส้ม มาเป็นหม้อไฟเลย ใส่ทุกส้มที่มีในจักรวาล มะนาว มะขามเปียก สัปะรด มากมาย ยายซดน้ำปั๊บ บ้วนทิ้งแทบไม่ทัน แกนึกว่าแกกำลังกินน้ำส้มสายชูขวด จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:27:23

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วคิดถึงยายจังเลย จากคุณ : ม่าเหมี่ยวจอมแก่น เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:30:55

ความคิดเห็นที่ 14 สนุกดีค่ะ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : คนไม่หลับไม่นอน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:31:20

ความคิดเห็นที่ 15 ...  คุณ airbusboy ครับ   ทุกข้อความของคุณ ทำให้ผมคิดถึงคุณยายของผมที่สุดครับ  โดยเฉพาะเรื่องการเดิน ... ผมตัวอย่างใหญ่ แต่รับรอง ไม่เคยเดินมีเสียงปึงปังลงส้นเท้าแม้แต่น้อย   อีกอย่างที่เห็นเด็กสมัยนี้ทำกันมากและบ่อยมากคือ การเคี้ยวอาหารไป อ้าปากไป ไม่หุบปาก เคี้ยวช้า ๆ เหมือนเด็กสมัยก่อนกันเยอะมาก  ยิ่งเด็กผู้หญิง เคี้ยวอาหารไม่หุบปาก ออกเสียบแจ๊บ ๆ แถมบางทีมีคุยกับเพื่อนไปด้วยอีก ... เฮ้อ จากคุณ : OverEat เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:44:12

ความคิดเห็นที่ 16 ผมอยู่กับยายเบ็ดเสร็จก็ตั้งแต่เด็กยัน ม.3 คิดดูแล้วกันว่าได้อะไรจากแกมามากแค่ไหน(เกร็ดเล็กเกล็ดน้อยประหลาดๆมีมากมาย ว่างๆผมจะมาเขียนใหม่) ทำแกงเป็นหมด แกงคั่ว แกงไตปลา แกงกะทิ ต้มส้ม ต้มแซบได้หมด (แต่ไม่อร่อย) เป็นเพราะยาย ความรู้ภูมิปัญญาก็ได้มาจากแก ตอนอยู่กับแก ไม่รู้หรอก ทำไปงั้นๆแหละ รู้แต่ว่าทำแล้วมีความสุข อยู่ในครัวเหมือนอยู่ในห้องคาราโอเกะ มีความสุข ทำไปร้องเพลงไป ความรู้ของยายไม่มีกระทรวงศึกษาธิการหรือนักวิชาการไหนรับรอง แม้แต่สิ่งที่ผมรู้มาตอนนี้ บางอย่างอาจผิดเสียด้วยซ้ำ แต่ยายก็บอกเสมอว่า  คนทำอาหารจะมีสัมผัสบางอย่างที่บอกว่า นี่อร่อย นี่ไม่อร่อย ถึงแม้จะบอกสูตรตามตำราเป๊ะๆ แต่แต่ละคนทำออกมาก็ไม่เหมือนกัน "เขาถึงได้เรียกว่า รสมือไง" แกบอก ตอนสัมภาษณ์ที่โอเรียลเตน ผมก็เล่าให้กรรมการฟังแบบที่เขียนนี่แหละ (แต่อาจสั้นกว่าประมาณ 90.23%) เล่าไปตาก็คงเป็นประกายวิ๊งๆส่งไปถึงกรรมการแหละ เขาถึงได้เห็นว่าเราน่าจะพอเรียนรู้ได้ ไม่โง่ดักควายจนเกินไป เย็นวันนั้น ยายบ่นอยากกินต้มขาหมูใบชะมวง ผมซึ่งตอนนั้นต้องรับหน้าที่ใหญ่หลวงของบ้านนั่นก็คือ ทำกับข้าวแทนยาย เพราะแกทำไม่ไหวแล้ว ปั่นจักรยานไปตลาดเพื่อไปซื้อขาหมูตามปกติด้วยความเคยชิน เลือกขาหมู อย่างดี พร้อมกับส้มแขกใส่ตะกร้ารถปั่นกลับมา พอมาถึงบ้านเห็นคนล้อมกันอยู่หน้าบ้านเต็มไปหมด หนึ่งในนั้นตะโกนบอกผมว่า ยายผมตายแล้ว แค่นั้นแหละผมทิ้งรถ แต่ไม่ทิ้งขาหมู(แพง) เพราะว่ายังแอบคิดว่าจะต้มให้ยายกิน เพราะแกคงยังไม่ตาย พอเห็นแกครั้งสุดท้าย ภาพแกนอนหลับตาพริ้ม เหมือนแกนอนหลับ มีคนร้องไห้รอบๆ คำถามแรกผุดขึ้นในหัวเลยว่า "แล้วยายจะกินต้มขาหมูใบชะมวงยังไง" เลวมั๊ย หลาน สิบกว่าปีที่ลืมยายไปบ้างในบางครั้ง แต่ความรู้ที่แกสั่งสอนมายังติดตัว มาวันนี้เลือกเรียนอาหารไทย เพราะหวังว่าจะทำบุญตักบาตรไปให้แกกิน ของที่หลานที่แกเคยดุว่า ลิงทะโมนซนจนน่าเอาขี้เถ้ายัดปาก ให้แกได้กิน เผื่อว่า เออ แกจะได้ภูมิใจว่า ไอ้ที่ชั้นสั่งสอนมา ไม่ได้สอนวัวสอนควาย อ้อ อีกอย่างที่จะบอกยายก็คือ สัญญาว่าจะไม่ทิ้งอาหารไทย เพราะตอนมีชีวิตอยู่แกชอบบ่นว่า หมดคนรุ่นแก ไม่รู้จะมีใครทำอาหารไทยสักกี่คน (เขาทำกันเต็มบ้านเต็มเมืองนะยายนะ) ตอนนี้ก็มีผมคนนึงละ ที่จะสืบทอดอาหารไทย อ้อ แล้วก็สืบทอดอาหารยาย สูตรยาย ตำรายาย และความภาคภูมิใจของยายด้วย สัญญาจ๊ะ คุณจวงจันทร์ จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:50:45

ความคิดเห็นที่ 17 โหวตให้แล้วนะคะ คุณยายน่ารักมาก ถ้าท่านยังอยู่ท่านต้องภูมิใจในตัวคุณมากๆ รอฟังเรื่องราวดีๆจากคุณต่อนะคะ จากคุณ : BLACK CHA-CHOO เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 00:01:54

ความคิดเห็นที่ 18 เรื่องดีๆอย่างนี้ต้องโหวตค่ะ.... >>>   อ่านแล้วคิดถึงยายมากเลย  ยายเราก็สอนคล้ายๆกับยายของคุณเลย  ตอนนี้ยายก็จากเราไป 7 ปีกว่าแล้ว แต่เราไม่เคยลืมยายเลย  ยายยังคงอยู่ในใจเราเสมอ  อยากบอกยายว่า "รักยายนะ" >>>  อ้อ!! ยินดีด้วยนะคะ ที่สอบติดเชฟ จากคุณ : Lan_Dao เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 00:09:48

ความคิดเห็นที่ 19 ยินดีด้วยครับ เล่าเรื่องได้สนุกและประทับใจมากครับ เหมือนกำลังนั่งอ่าน นวนิยายเรื่องใหม่ของเจ๊ทมยังไงยังงั้น  วาง ๆ ก็เอาเคล็ดวิชาอาหารยาย มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ จากคุณ : sakchai splash เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 00:14:11

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วน้ำตาซึมคิดถึงยาย ยายเราทำอาหารอร่อยทุกอย่าง จนเดี๋ยวนี้เห็นมะระขี้นกทีไรก็นึกถึงยาย เพราะยายเป็นคนเอามะระขี้นกมาผัดเขย่าทีสองทีบนกระทะ ก็ได้ผัดมะระที่แสนอร่อยได้ทุกที เราทำอย่างไรก็ไม่อร่อยเท่าที่ยายทำ คิดถึงยายจัง T  T จากคุณ : mayny the kop เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 00:14:16

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วคิดถึงยาย กับ ย่า มากๆ .................... หิวข้าวด้วย T T จากคุณ : ice apisto เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 00:29:10

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านสนุกดีค่ะ ได้ความรู้ด้วย แต่เข้าหัวเท่าไหร่ไม่รู้เหมือนกัน น่าเก็บใส่บล๊อกไว้นะคะ จากคุณ : Mot_anoy เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 01:01:06

ความคิดเห็นที่ 23 ชีวิตหนุ่มก้นครัว :-) ปล คิดถึงคุณยายเหมือนกัน จากคุณ : ถุงชา@UK เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 01:03:49

ความคิดเห็นที่ 24 คิดถึงย่าเลย T T เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยไปหา แต่ย่าเป็นจีน ชอบทำอาหารจีน แต่รีเควสอาหารไทยไปก็จัดให้ อร่อยด้วยนะ! ถึงจะทำอาหารไทยอยู่ไม่กี่อย่างก็เถอะ ฮ่าๆ ไปกินที่ไหนก็ไม่เหมือนบ้านเนอะ... ไงก็ยินดีด้วยนะค้าที่สอบได้~ ปล.สำนวนติดตลกเสมอต้นเสมอปลายนะคะ ตามอ่านตลอดๆ ชอบตรง "ไม่เสียแรงที่เกิดเป็นกล้วย" ไม่รู้ทำไม 55 จากคุณ : Sweet Georgia Brown เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 01:20:24

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วคิดถึงคุณยาย เวลากลับบ้านได้ไปทำกับข้าวกับท่าน มีความสุขจริงๆค่ะ ^^ จากคุณ : น้องเสือน้อย เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 02:31:09

ความคิดเห็นที่ 26 เขียนสนุก อ่านแล้วทั้งฮา ทั้งซึ้ง ทั้งได้ข้อคิด เหมือนเดิมนะคะ ดีใจด้วยค่ะที่สอบผ่าน และได้เรียนในสิ่งที่รักค่ะ หวังว่าคงมีเวลาแวะมาคุยกันอย่างเดิมนะคะ จากคุณ : พริม @ Santa Monica เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 03:10:23

ความคิดเห็นที่ 27 ยาวมากครับ มาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวว่างจะมาอ่าน จากคุณ : Chenm เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 06:32:53

ความคิดเห็นที่ 28 น้ำตาซึม จากคุณ : jeji o เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 06:43:00

ความคิดเห็นที่ 29 ยินดีด้วยนะคะ อ่านแล้วคุณยายท่านเป็นคนน่ารักมาก ขอบคุณ จขกท ที่เอาเรื่องดีๆ มาแบ่งปัน เราเป็นผู้หญิงที่กระโดกกระเดก และทำอาหารพอได้แต่คนอื่นกินไม่ได้  แหะๆ ^__________________^ จากคุณ : PlaPinky เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 07:03:54

ความคิดเห็นที่ 30 น้ำตาซึม (ด้วย) จากคุณ : มนอุ๊งอิ๊ง เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 07:09:35

ความคิดเห็นที่ 31 คิดถึงอาม่าค่ะ อาม่าเสียไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ อยู่กับแม่ ก็ยังมีตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ให้ได้รักทุกวันค่ะ จากคุณ : Sara_Less เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 07:40:07

ความคิดเห็นที่ 32 ชอบจังผู้ชายอบอุ่น... จากคุณ : คนบ้านบ้าน เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 07:42:03

ความคิดเห็นที่ 33 แปลกตรงที่ว่า.... ตัวหนังสือแค่ไม่กี่ตัว ทำไมทำให้เราคิดถึงคนๆนึงได้มากขนาดนี้นะ...... คิดถึงอาม่าค่ะ..... และขอบคุณจขกท ที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ อ่านแล้วสารภาพว่าแอบน้ำตาซึมด้วยค่ะ Y_Y จากคุณ : itims เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 07:43:02

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆค่ะ จากคุณ : สาววิเศษ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:02:37

ความคิดเห็นที่ 35 ยินดีด้วยนะคะ ยายคงภูมิใจมากแน่ๆ ป่านนี้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างบนแล้วนะคะ จากคุณ : ชลันธร เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:08:55

ความคิดเห็นที่ 36 อิจฉาคนที่เกิดทันยายทุกคนเลยค่ะ คุณยายไปหลายปีแล้วก่อนเราเกิด จากคุณ : รินบุญญา เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:20:44

ความคิดเห็นที่ 37 ร้องไห้เลยอ่ะ คุณยายน่ารักมากๆ จขกท ก็น่ารักมากๆ อ่านมาทั้งหมดสัมผัสได้ถึงความรักความผูกพันธ์ของ จขกท ที่มีต่อคุณยายเลยค่ะ ดีใจด้วยนะคะที่สอบติด ปลื้มใจแทนคุณยายกับหลานคนนี้จริงๆ ทุกอย่างที่คุณยายสอนมาไม่เคยเสียปล่าว ขอให้ จขกท ประสบความสำเร็จในชีวิตนะคะ จากคุณ : jena_naam เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:21:15

ความคิดเห็นที่ 38 น่ารักจริงๆ .... คุณทำให้อิฉัน มีแรง ที่จะสอนลูกสาววัย 13 (ที่เพิ่งทะเลาะกันเมื่อเช้า) คุณทำให้อิฉัน มีแนวทางในการสอนลูก เมื่อเช้า อิฉัน ยังคิดว่า ตัวเอง ทำไมเหนื่อยแบบนี้ ทำงานนอกบ้าน ทำงานบ้าน เลี้ยงลูก สั่งสอนอะไรก็เถียง ฉอดๆๆ แต่เมื่ออ่านเรื่องของคุณยายคุณ อิฉัน ยังไม่ได้ แม้แต่ปลายขี้เล็บ ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจนะคะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : A Good girl เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:30:25

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านแล้วก็ประทับใจคะ ^^ ทำให้เรานึกถึงคุณยายเราเลย แต่เราเองกลับไม่ค่อยได้ใกล้ชิดคุณยายเรา จากคุณ : pompmm เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:35:19

ความคิดเห็นที่ 40 ยินดีด้วยค่ะ ที่พบหนทางที่เป็นตัวเองจริงๆ ขอให้พยายามต่อไปนะคะ อนาคตจะได้มีเชฟไทยที่ก้าวไกลไปทั่วโลกค่ะ ขอให้โชคดี จากคุณ : jiri เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:36:17

ความคิดเห็นที่ 41 หวังเป็นอย่างยิ่งว่าสักวันผมกับ จขกท.อาจจะโคจรมาเจอกัน ผมน่ะอยากได้วิชาแกะสลักมากเลยครับ (ครัวยุโรปไม่มีนิ) เผื่อจะได้อาจารย์เป็นคนกันเองในพันทิป จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:53:45

ความคิดเห็นที่ 42 คุณยายกำลังมองคุณอยู่จากมุมใดมุมหนึ่งของสวรรค์ ด้วยความภูมิใจ และปลื้มใจแน่นอนที่สุดครับ จากคุณ : lunar_b เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 08:57:55

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วคิดถึงยายเหมือนกันค่ะ เพราะยายก็เป็นคนสอนเราเหมือนกัน เสียดายแค่วันสุดท้ายของยาย เรานอนป่วยอยู่ที่บ้านไม่ได้เห็นกันจนวินาทีสุดท้ายของยาย TT จากคุณ : WiNnY_mIc_MaX เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:06:00

ความคิดเห็นที่ 44 โตมากับยายเหมือนกัน   คิดถึงยายเนอะ จากคุณ : ป้าไก่ย่น เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:07:24

ความคิดเห็นที่ 45 คิดถึงอาม่าเหมือนกัน อาม่าทำกับข้าวอร่อยมาก จากคุณ : แกงไก่ไข่ดาว เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:10:43

ความคิดเห็นที่ 46 น้ำตาซึมเลยค่ะ  โตมากับยายเหมือนกัน.... จากคุณ : phanet เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:21:20

ความคิดเห็นที่ 47 แค่หัวข้อกระทู้ก็ทำให้คิดถึงผู้ชายแก่ๆชื่อล้วน แซ่เล้า ขึ้นมาซะงั้น คิดถึงก๋งที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : deco_mom เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:45:34

ความคิดเห็นที่ 48 = โตมาแบบไม่มีคุณยายค่ะ = แต่ถ้าแก่ตัวไป อยากเป็นคุณยายแบบจขกท น่ารักมาก = แอบฮาตอนเอาหัวพาดตุ่ม อิอิ จากคุณ : กะเพราเต้าหู้ผักรวม เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:48:55

ความคิดเห็นที่ 49 ต้องรีบหัดทำกับข้าวให้อร่อย เวลามีหลานจะได้สอนหลานทำอาหารได้ 555 ซักวันพอตายไป หลานจะได้คิดถึงเรามาก ๆ ปล. เจ้าของกระทู้น่ารักมาก คุณยายต้องรักคุณมากแน่ ๆ จากคุณ : papa mama love u เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:49:53

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านแล้วนึกถึงยายที่อยู่ที่บ้านตอนนี้เลย วันนี้มาทำงาน ให้ยายต้มข้าวต้ม + ไข่เจียว ให้ (ปวดฟัน...เลยทำให้ซื้ออาหารกลางวันกินไม่ได้ .... แต่ใช้ยายทำกับข้าวให้ >,<) ถึงแม้อาหารจะไม่ได้เลิศหรู ..... แต่วันนี้คงอิ่มใจแน่ๆเลย  ยิ่งมาอ่านกระทู้นี้อีก อดใจรอเที่ยงนี้ ..... น้องข้าวต้มไข่เจียวจ๋า เดี๋ยวเที่ยงนี้พี่จะมาหม่ำนะจ๊ะ จากคุณ : น้ำหวาน (นู๋ว๋าน) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:54:12

ความคิดเห็นที่ 51 คุณเขียนให้คุณยายกลับมามีชีวิต โลดแล่นอยู่ตรงหน้าผู้อ่านได้ เยี่ยมมาก !!!!! เคยคิดว่า ทำไมในหนังสืองานศพทั้งหลาย ไม่มีเรื่องสั้นแบบนี้ ในชีวิตเคยอ่านแบบนี้ แค่ครั้งเดียว คือ ตอนที่อาจารย์สมศรี สุกุมลนันท์ เขียนถึงพี่ชาย ถ้าในชีวิตทำได้  อยากให้สุดท้าย มีใครเขียนถึงเราแบบนี้บ้างจัง จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:08:52

ความคิดเห็นที่ 52 ยินดีกับเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ สายงานทางนี้ เป็นอะไรที่ผมใฝ่ฝันมาก เพิ่งมาค้นพบเมื่อสาย (เปลี่ยนสายเรียนไม่ทันแล้ว) ขอให้ประสบความสำเร็จในเส้นทางนี้นะครับ จากคุณ : styx เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:11:45

ความคิดเห็นที่ 53 ติดตามคุณ airbusboy ทุกระทู้ ไม่คิดว่าจะอยากมาเชฟ นึกว่าเป็นนักเขียนว่าง ๆ ซะอีก แต่แอบชอบคุณยายของคุณไปด้วยเลยอ่ะ จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:31:10

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านแล้วคิดถึงคุณย่าเลยอ่ะ มีหลายๆอย่างที่ถูกสอนมาแบบนี้เหมือนกัน อ่านไปยิ้มไป น้ำตาซึมไปเพราะคิดถึงย่าเหมือนกัน คิดๆดูแล้ว ว่ายังเหลือ อีกซักกี่บ้านที่จะมีคนดังเช่นคุณย่าคุณยายเรามาสอนลูกหลานให้ได้อย่างนี้ เพราะอย่างเราก็คงสอนลูกหลานไม่ได้เท่ากับที่ย่าได้เคยสอน ....อย่างของเราเป็นลูกผู้หญิง เคยโดนสอนเรื่องการล้างจาน สมัยเด็กล้างที ก็เปิดน้ำทิ้งไปเป็นกะละมังได้มั้ง โดนว่าประจำ เพราะคุณย่าจะให้วางจาน ซ้อนๆกัน ล้างน้ำใบแรก น้ำนั้นก็จะถูกเทไปล้างจานใบต่อๆไป แบบว่า ประหยัดมากก ตอนนั้นก็คิดว่า จะประหยัดไปถึงไหนนน ทุกอย่างไม่ว่าอะไร ก็เก็บทุกอย่างที่เก็บได้ อะไรเหลือไม่เคยทิ้ง แม้กระทิ้งถุงพลาสติก เก็บไว้ จนเต็มตู้ ทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้ลำบากอะไรเลย จะเก็บไปถึงไหนเนี่ยยย (แอบเป็นเด็กไม่ดีโกรธคุณย่า) ....มองย้อนกลับไปหากย่ายังอยู่ ทุกคำสอนของย่า บางครั้งช่างสอดคล้อง เหลือเกินกับคำสอนของ พ่อหลวงของเราเหลือเกิน เพราะรวมๆแล้วก็ คือ "การอยู่อย่างพอเพียง" นั่นเอง....   เรยแอบเล่าเรื่องตัวเองซะเรยงั้น ต้องขอโทษ จขกท ด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่ทำให้เรานึกถึงคุณย่าเราขึ้นมาอีกครั้ง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : jethita เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:34:23

ความคิดเห็นที่ 55 ซึ้งง่ะ ดีใจด้วยนะคะที่สอบติดเชฟ คุณต้องทำได้ดีแน่เลย อ่านแล้วคิดถึงยายตัวเองเหมือนกัน ยายเรายังอยู่ค่ะ แต่ตอนเด็กๆเรากับน้องๆ (2 บ้าน) จะไปอยู่บ้านยายให้ยายเลี้ยงตอนปิดเทอม เด็กเล็กๆ 6 คน ซนยังกะลิง ไม่รู้ยายเอาอยู่ได้ยังไง จากคุณ : *~KingFisho~* เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:34:53

ความคิดเห็นที่ 56 แฟนคลับคุณ airbusboy มาลงชื่ออ่านแล้วค่ะ อ่านดูคุณ airbusboy เป็นคนภาคใต้ใช่มั้ยคะ ไม่ทราบจังหวัดอะไรเอ่ย ?? จากคุณ : kikujung_angle เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:41:35

ความคิดเห็นที่ 57 พี่น้องคู่นี้สำนวนการพูดการเขียนเหมือนกันจริงๆ แต่คุณสะมะกิงฯ จะออกแนวทะเล้นมากกว่านี้ :-) อ่านแล้วให้ความรู้สึกที่ดีทั้งคู่เลยค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จในการเป็นเชฟอาหารไทยนะคะ จากคุณ : Cordia เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:49:08

ความคิดเห็นที่ 58 ประทับใจจังค่ะ หลานที่เอาถ่านแบบคุณ หายากนะคะ บนโลกใบนี้...ข้อคิดของยายคุณก็..อื้อหืม...สุดยอด บางอย่างก็ยังสามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตปัจจุบันได้อยู่ค่ะ.... จากคุณ : ป้าแก่ยังซ่า เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:50:04

ความคิดเห็นที่ 59 ชอบมากๆค่ะ ขอให้ทุกสิ่งที่ได้จากคุณยาย จงทำให้คุณประสบความสำเร็จในอาชีพเชฟอาหารไทยนะคะ จากคุณ : ป้าอ้วนเหนียวเนื้อ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:50:24

ความคิดเห็นที่ 60 น้ำตาซึม...คิดถึงยายเหมือนกัน ~.~ จากคุณ : PeppeLePew เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:52:57

ความคิดเห็นที่ 61 ยินดีด้วยนะครับคุณ  จขกท ที่สอบติดอ่ะ การเป็นเชฟนี่เป็นความฝันของใครหลายๆคนเลยนะครับ รวมทั้งผมด้วย อิอิ  คุณทำให้ผมคิดถึงยายของผมเช่นกันครับ @พี่ปลาวาฬ .... แหมๆ เช้านี้ยังไม่รีบออกจากบ้านอีกเรอะ 5555+ จากคุณ : Aloha_Evergreenc เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:56:02

ความคิดเห็นที่ 62 ตามอ่านจนจบ น่ารักมากค่ะ คล้ายๆกับเรา เราก็ได้อะไรหลายๆอย่างจากยาย ทั้งอาหารคาว ขนมไทย เพราะตอนเรายังเด็กยายจะทำขนมขายตอนเช้าๆ เวลาทำกับข้าวด้วยกันปัจจุบัน แกก็จะชอบเอาความหลังมาเล่าให้ฟัง ทำไปเม้าส์กันไป ^^ (แต่ก่อนแม่ไม่ค่อยมีตังต้องทำงานไป เลยต้องเอาเรามาทิ้งไว้กับยาย...แต่ปัจจุบันอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเป็นครอบครัวใหญ่) พี่ชายเราอีกคนก็ติดยายมาก ตอนนี้ก็คล้าย จขกท เลยค่ะ  มีเมียแล้ว เมียสบายเลยค่ะ พี่ชายเราทำกับข้าวให้ทาน พี่สะใภ้ก็ทำงานบ้านอย่างอื่นไป เราเชื่อว่าทุกคนที่อยู่กับคนเฒ่าคนแก่มาตั้งแต่เด็ก จะได้รับความรู้และคำสอนมากมาย ไม่เสียคนแน่นอน บ้านเราผู้ชายไม่มีใครนอกลู่นอกทางเสียคนเลยค่ะ  ยายจะสอนหมด และคอยดูแลอย่างดี  ส่วนเราไม่ต้องพูดถึง หลานผู้หญิงคนเดียวติดยายมากๆๆๆๆ มีอะไรจะทำไรก็ต้องเล่าให้แกฟังตลอด  ตอนนี้ก็คอยดูแลแกอย่างเดียว ทำกับข้าวให้แกกินแทน เพราะแต่ก่อนแกทำให้เรากินทุกวัน ^^ จากคุณ : เมื่อไหร่จะผ่าน เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:56:56

ความคิดเห็นที่ 63 เล่าเรื่องสนุกมากเลยค่ะ ได้ข้อคิดใหม่ๆเต็มเลย เอ้ แต่เรื่องเดินย่องเหมือนแมวอ้ะเราก็เป็นนะ เพื่อนมันชอบแซว เหตุผลก็เหมือนกันล่ะค่ะ แต่ก่อนเป็นบ้านไม้ ถ้าเราเดินเสียดัง จะถูกเคาะตาตุ่ม *-* เจ็บแทบดิ้น ยิ่งกว่าก้านมะยม100เท่าT-T เสียใจเรื่องยายด้วยนะคะ เค้าจะต้องภูมิใจในตัวคุณมากแน่ๆ และขอแสดงความยินดีที่สอบติดเรียนเชฟที่โอเรียนเตล ค่ะ สู้ๆ เพื่ออาหารไทยแท้ ให้คงไว้ถึงลูกหลานนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : So_iez (So_iez) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 10:56:58

ความคิดเห็นที่ 64 คุณยายคุณนี่สุดยอดของหญิงไทยจริง ๆ น่าชื่นชม ยายคุณต้องดีใจว่าสิ่งที่ท่านสอนคุณได้นำมันไปใช้ประโยชน์ จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:00:30

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณทุก คห นะครับ ผมเชื่อว่า ผู้เฒ่าผู้แก่ที่อยู่ที่บ้านเรา เป็นบุคคลที่มีคุณค่า เขาผ่านประสบการณ์มาเยอะ เราเด็กรุ่นหลังน่าจะเรียนรู้อะไรจากพวกท่านได้มากทีเดียว เวลาผมหลับตานึกถึงยาย ภาพแรกที่เห็นคือยายทำกับข้าวอยู่ในครัว แกจะสวยมากเวลาหัวฟู 555 ดูเป็นหญิงไทยที่มีเสน่ห์ จะหยิบจะจับอะไร ก็ดูมืออาชีพไปหมด อีกภาพที่ติดตา ก็คือยายผมขี้เล่นชอบอำ ครั้งนึง ตอนป.1 ครูให้เด็กๆทำหน้ากากเป็นอะไรก็ได้ จากป้ายหาเสียงเลือกตั้งที่เหลือทิ้งเยอะแยะ เด็กคนอื่น ทำหน้ากากพื้นๆมา เอาจานวางแล้วตัดกลมๆ ทำเป็นกระต่ายเป็นแมว แต่ผมหลานนายช่างใหญ่ ธรรมดาได้ที่ไหน ตาแกตัดกระดาษเป็นรูปหัวม้าแกะลายอย่างดี สวมหัวให้ แต่ผมลืมเอาไปโรงเรียน ยายก็ต้องเป็นคนเอามาให้ แล้วระดับยายให้ธรรมดาไม่ได้ แกจัดเต็ม ผมนั่งเรียนอยู่ จู่ๆเพื่อนหลังห้องก็ฮือฮากันใหญ่ พอหันไปดู เห็นหัวม้าโยกไปโยกมาที่หน้าต่าง ยายผมกระโดดโหยงๆ เต้นเป็นแก้วหน้าม้าอยู่ข้างหน้าต่าง พร้อมกับร้องว่า "เด็กคนไหนลืมฉ้าน เด็กคนไหนลืมฉ้าน"  อย่างฮา ตอนเที่ยงๆแกก็จะเดินจากบ้านมาโรงเรียนเกือบ 4กิโล เอาข้าวห่อมาให้ ตอนเย็นก็มารับกลับเป็นอย่างนี้จนขึ้น ป.2 เลยเลิก เพราะว่าปั่นจักรยานเป็นแล้ว พอปิดเทอมที แกก็จะปล่อยให้เราเล่นเต็มที่ ตัวดำ คอดำ แต่พอเปิดเทอมปุ๊บ ก็จะจับเรามาขัดสีฉวีวรรณ โดยการใช้กากมะพร้าวชุบน้ำมันกาดขัด คุณเอ้ยยย แสบอย่าบอกใคร กลิ่นน้ำมันก๊าซก็ฉุนกึก ยิ่งตอนขัดซอกคอ หลังหูนะ เต้นเป็นลิงถูกหมามุ่ยเลย  แต่ขี้ไคลก็ออกมาเป็นปื้นเหมือนกัน แล้วเวลาเราเป็นหวัดคัดจมูก น้ำมูกเต็มจมูก เด็กๆก็สั่งน้ำมูกไม่เป็น ยายก็จะเรียกมาจุ๊บจมูก "มาให้ยายจุ๊บหน่อยมา" โดยการใช้ปากดูดเสมหะที่อยู่ในจมูกเราแล้วบ้วนทิ้ง ถ้าไม่รักจริงๆ ทำไม่ได้นะแบบนี้น่ะ ตอนยายย้ายสัมมะโนครัวไปอยู่สวรรค์ถาวรใหม่ๆ คิดถึงยายมาก เอาหมอนยาย เอาผ้าห่มยาย ผ้าถุงยายไปเรียนในตัวเมืองด้วย ไม่ซัก ไม่เคยซักเลย แล้วจะทำบุญบ่อย เพราะคิดถึงแก อยากให้แกได้รับบุญเยอะ ยายชอบกินแตงโม ที่เอาไปลอยในตุ่มให้เย็นก่อน ก็ทำนะ เอาไปลอยคืนนึง รุ่งเช้าเอาไปถวายพระทั้งลูกเลย ถวายเสร็จนึกขึ้นได้ ยายไม่มีมีด ถวายมีดอีก จนพระบอกว่า โยมเอาไปผ่าให้เรียบร้อยเถอะ สวรรค์เขาไม่อนุญาตให้พกของมีคม (พระรู้ได้ยังไงอ่ะ) เลยผ่าเป็นซีกๆถวายวัด เวลาทำบุญให้ยาย อย่างอื่นทำไปเหอะ แต่ที่ลืมไม่ได้ แตงโมนั่นเอง ต้องแคะเม็ดออกให้ด้วยนะ ยายชอบกลืนเม็ดด้วย เดี๋ยวไปงอกในพุง ตอนนี้ได้เรียนที่โอเรียนเตลแล้ว วันพุธไปรายงานตัว กะว่าจะแต่งตัวด้วยชุดเชฟถ่ายรูปแล้วเผาไปให้แกดู แล้วจะบอกยายว่า ครั้งหน้าถ้าทำบุญจะแกะสลักแตงโมอย่างสวยไปให้ยายด้วย โอเรียนเตลเขาสอนมา ยายคงจะดีใจ 555 รอนะยายนะ ไม่นาน ไม่นาน จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:01:45

ความคิดเห็นที่ 66 ตามมาจากห้องชายคาค่ะ จากคุณ : moonface เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:07:22

ความคิดเห็นที่ 67 ซึ้งที่สุด คิดถึงแม่ !! จากคุณ : ข้าวซ้อมมือ (ข้าวซ้อมมือ) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:09:45

ความคิดเห็นที่ 68 ผมพึ่งเสียคุณย่าผมไป เกือบ 2 ปีทีแล้ว... อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้ผมคิดถึงแกมาก เสียใจทียังตอบแทนบุญคุณย่าไม่ได้เลย จากคุณ : redskipper (LovePimZaZa) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:21:55

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณมากค่ะที่แบ่งปันเรื่องราว ชอบตำรายายของคุณมากๆเลย ได้รู้เคล็ดลับจากยายของคุณด้วย ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วคิดถึงยายที่ใต้เลย >< จากคุณ : ดอกไม้5สี เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:26:25

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านแล้วคิดถึงคุณยายของตัวเองเลยค่ะ ...ขอบคุณนะคะ  จากคุณ : bolton fanclub เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:34:20

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณนะคะที่เอาเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปันกัน คิดถึงป๋าจัง.. จากคุณ : เหงาอีกแล้วเรา เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:42:22

ความคิดเห็นที่ 74 เรียนให้จบนะมรึง ไม่จบคืนตังส์ค่าเทอม 3เท่า พร้อมกับรับประทานอุ้งตีนหมีอีกชุดใหญ่แน่ๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:45:14

ความคิดเห็นที่ 75 น่ารัก ทั้งคุณยาย ทั้ง จขกท เลยค่ะ จากคุณ : นางมารชุดส้ม เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:48:44

ความคิดเห็นที่ 76 เรากำลัง คิดถึงคุณ airbusboy อยู่พอดี จากคุณ : Labaluna เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:10:01

ความคิดเห็นที่ 77 จบแล้ว ทำอาหารที่ไหนบอกด้วยน่ะครับ อยู่ที่ไหนผมจะตามไปทาน  แพงแค่ไหน ( ถ้าทำโอเรียนเตล ) ผมก็จะตามไป จากคุณ : ผู้ต้องสงสัย หมายเลข 1 เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:10:38

ความคิดเห็นที่ 78 คิดถึงยายจัง ยายเรายังไม่เสีย แต่ป่วยเป็นมะเร็งค่ะ T__T ผ่าตัดแล้วดีขึ้น ใจสู้มาก เดินเหินเองได้ แต่ทานข้าวต้องเป็นข้าวต้ม โจ๊ก น้ำผลไม้ หรืออาหารอ่อนๆ เท่านั้น ยายสอนทำกับข้าวและขนมค่ะ โดยเฉพาะวันเทศกาล ทางเหนือจะต้องทำแกงฮังเลกับข้าวหนมจ๊อก ช่วยยายตั้งแต่เด็กๆ ทำอะไรไม่ได้ ยายก็ให้ทาน้ำมันบนใบตองกันขนมติดใบตอง โตขึ้นมาอีกหน่อยให้ปั้นแป้งสำหรับห่อไส้ พอเริ่มเป็นสาวก็สอนทำแกงฮังเล จากที่ได้ช่วยยายในครัวทำนั่นนิด ทำนี่หน่อย จนรักการทำอาหารเป็นที่สุด (ถึงจะไม่ค่อยมีเวลาก็เหอะ) ปัจจุบันถึงหน้าเทศกาล ยายกะแม่ไม่ต้องเหนื่อยแล้วค่ะ เรารับทำเองหมด ขอบคุณยายอีกครั้งค่ะ ^__^ จากคุณ : PeTeanekkamol เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:21:33

ความคิดเห็นที่ 79 คห.74 คุณสะมะกิงกุ่งไก่ มาอวยพรน้องชายถึงในกระทู้เลยนะค่ะ อิอิ จากคุณ : love_me_indeed เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:21:40

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านสนุกมากค่ะ ชอบจังเรื่องดีๆแบบนี้ อบอุ่นมากๆค่ะ กิริยามารยาทที่ผู้ใหญ่ท่านสอนมาดีจริงๆค่ะ ชอบเรื่องเดินไม่ให้ลงส้นเพราะถูกสอนมาเหมือนกัน เวลาเดินเลยติดเดินเบาๆค่ะ สำหรับเรา เป็นคุณปู่ค่ะ สอนนั่นนี่หลายอย่าง(ไม่มากเท่าคุณยายเจ้าของกระทู้นะคะ) สอนขี่มอไซด์ ขูดมะพร้าว แกะเม็ดมะขามเปียก อะไรประมาณนี้ค่ะ ท่านเสียไปเมื่อวันเกิดเราปีที่แล้ว เศร้าที่สุดแล้วในชีวิต แต่ก็คิดถึงท่านเสมอค่ะ จำได้ว่าท่านชอบกินอะไร ทุกวันนี้มักจะทำของที่ปู่ชอบไปตักบาตรตอนเช้าเสมอๆค่ะ จากคุณ : LittleKIWKIW เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:32:21

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านไปดีใจ ชื่นใจ ชอบใจ ขอบอกขอบใจ ที่ลงให้อ่านกันค่ะ เราก็เจอม๊าเอ็ดเรื่องคำว่าเดี๋ยว ...... เหมือนกัน ( นึกว่าโดนคนเดียวนะนี่ ) ปล. ไม่เจออาม่า อากง มา 2เดือนแล้ว เดี๊ยวจะหาเวลาไปกอดอาม่า อากง ซักที 2 ที ค่ะ จากคุณ : เพิ่มพูนมากมาย เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:32:54

ความคิดเห็นที่ 82 อ่านแล้วคิดถึงคุณยายของเราเช่นกันค่ะ คนสมัยก่อนนี่น่ารัก ใจดี สอนให้ลูกหลานเป็นคนดีได้จริงๆ น่ะค่ะ สมัยอยู่กับยาย ทีวีไม่มี อินเตอร์เน็ตไม่มี โทรศัพท์ไม่มี แต่อยู่แบบมีความสุขมากๆ ไม่ต้องมีโรงเรียนกวดวิชา ไม่ต้องมีสถานฝึกอบรมต่างๆ นานา แค่ไม้เรียวกับคำพูดของยายก็ทำให้ลูกหลานเป็นคนดีได้ ทุกวันนี้ทำกับข้าวได้อร่อย (พอกินได้ในระดับหนึ่ง) ก็เป็นเพราะอยู่กับยายบ่อยๆ ตอนยายทำกับข้าวเช่นกันค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีน่ะค่ะ ขอให้โชคดีในการเรียนเชฟและประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ค่ะ จากคุณ : Moo VS Chang เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:34:16

ความคิดเห็นที่ 83 ผมได้สิ่งพวกนี้เหมือนจขกท.   มาจาก...........................พ่อ ชื่นชมจขกท.ครับ จากคุณ : คนทุ่งบางเขน เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:43:27

ความคิดเห็นที่ 84 กระทู้คุณ airbusboy ก็ไม่ได้ดราม่า แต่ทำเราน้ำตาไหลพรากเลยทีเดียว ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงคุณยาย ทุกวันนี้ เวลาทำบุญจะคิดถึงให้คุณยายเสมอ คุณ airbusboy ถ่ายทอดผ่านการเขียนออกมาได้ดีมาก ใทำเราอมยิ้มและชื่นชมคุณยายและชีวิตของคุณมากๆ จากคุณ : SuPerHyPerOverUltraGLUE เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:55:04

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านแล้วคิดถึงตาจัง ป่านนี้เป็นไงบ้าง บนสวรรค์สบายดีรึป่าวนะ จากคุณ : tete-a-tete เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:01:47

ความคิดเห็นที่ 86 อ่านแล้วเศร้าจัง คิดถึงยายมากๆ ( ยายเพิ่งจากไปเมื่อวันที่ 10/6/54 นี้เอง ) คิดถึงคำสั่งสอน ที่หลายอย่างเหมือนกับคุณยายของคุณ airbusboy ชื่นชมคุณ airbusboy ค่ะ มากๆค่ะ จากคุณ : MeenaTakom เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:10:50

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านกระทู้นี้แล้ว แม่พุงพุ้ยก็ได้คิดอย่างนึงว่านิสัยอะไรบ้างที่เราเหมือนใคร นิสัยหลาย ๆ อย่างที่โดดเด่น เชื่อว่าจะคล้ายกับคนที่เรารักเราผูกพันมาก เคยอ่านเจอเค้าบอกว่า "แม่อยู่ในมือเรา" เพราะว่าถ้าเราทำดีคนเค้าก็จะชื่นชมถึงพ่อแม่ กรณีนี้ก็ชื่นชมคุณยาย เลี้ยงหลานได้น่ารัก แล้วก็แสบจริง ๆ ปล.ชอบลูกชายบ้านนี้จริง ๆ ถ้ามีลูกสาวจะยกให้ฟรี ๆ นะเนี่ย จากคุณ : แม่พุงพุ้ย เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:13:52

ความคิดเห็นที่ 88 ตามเข้ามาอ่านเพราะชื่อจขกท นะเนี่ย ไม่เสียแรงที่รอเลยจริงๆ คิดถึงยายเหมือนกันค่ะ แม่เรานะถอดยายมาเต็มๆเลย... ดีใจด้วยที่สอบติดเชฟ ตั้งใจเรียนนะคะ คุณยายคุณคงดีใจด้วยแน่ๆเลยค่ะ จากคุณ : แม่อั้มออย เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:14:20

ความคิดเห็นที่ 89 น่ารักอะ อ่านแล้วคิดถึงคุณตาคุณยายเหมือนกันค่ะ ตอนเด็กๆ หลานทุกคนจะชอบพวกของจักรสาร ของเล่นโบราณ ๆ ที่คุณตาทำ ส่วนคุณยายหลานทุกคนชอบจับนมเหี่ยว ๆ ของท่านค่ะ 555555 ได้แต่หวังว่าท่านอยู่บนสวรรค์คงสุขสบายดี จากคุณ : YunShinHye เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:18:39

ความคิดเห็นที่ 90 อ่านแล้วซึ้ง ชอบมากๆ และคิดว่าคุณเป็นคนที่โชคดีมากๆ ที่ได้ใกล้ชิดกับยายแบบนั้น เราไม่ค่อยมีความทรงจำเกี่ยวกับยาย เพราะยายเสียตอนเรายังเด็ก อยู่คนละบ้าน เป็นบ้านคนจีน เราพูดกะยายไม่รุเรื่อง เพราะยายพูดภาษาจีน รุอย่างเดียวเวลายายจะกินโอวันติน ยายจะบอก "โอเลงเต็ง" แค่นั้น ^^ แต่ก็รักยายมาก และคิดถึงยายมากด้วย ^^ ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้เรานึกถึงยายหลังจากที่หลงลืมไปนาน ^^ จากคุณ : miffy_bunny เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:19:16

ความคิดเห็นที่ 91 --- คิดถึงคุณยายครับ โตมาเพราะยายเลี้ยง จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:24:00

ความคิดเห็นที่ 92 ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : ตั้งเพ็กเง็ก เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:38:09

ความคิดเห็นที่ 93 ยินดีด้วยนะคะ เปิดร้านวันไหนอย่าลืมมากระจายข่าวด้วยนะคะ จากคุณ : shoppingrome เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:40:57

ความคิดเห็นที่ 94 แจกกีฟหมดตัว เพราะกระทู้นี้กระทู้เดียวเลย     จากคุณ : Noonoina เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:48:43

ความคิดเห็นที่ 95 อยู่กับยายในช่วงหนึ่งของชีวิตเหมือนกันค่ะ และตอนนี้ยายก็ยังอยู่ อ่านแล้วก็คิดถึงยายเราเหมือนกัน ยายเรานี่สาวแกร่งจากเชียงใหม่ย้ายมาอยู่หนองคายเลยนะ สู้ชีวิตสุดๆ ทุกวันอาทิตย์หยุดงานยายจะรอแล้วว่าหลานๆและลูกจะพาไปไหน หลังจากไปวัดก็ไปกินข้าว ไปเที่ยวนั่นนี่ใกล้ๆ กันต่อ ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังค่ะ อ่านแล้วซึ้ง จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:54:46

ความคิดเห็นที่ 96 ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ ซึ้งมากเลยค่ะ จากคุณ : Dewza เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:58:21

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ ซึ้งมากเลยค่ะ จากคุณ : Dewza เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:58:59

ความคิดเห็นที่ 99 น่ารักจัง จากคุณ : มนแพมพาว เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:03:26

ความคิดเห็นที่ 100 น้ำตาไม่ได้ซึม นองหน้าเลย แง้.. เพิ่งผัดข้าวเสร็จ เอากระทะวางที่ซิ้งค์ดันเอาศอกกระแทกขวดน้ำมันหก มือซ้ายรีบคว้าขวดน้ำมัน แต่มือขวาดันขยับ นิ้วโดนกระทะนาบ รีบเปิดห้องก้นครัวหาวิธีรักษา เอาเจลว่านหางโปะนิ้ว อ่านกระทู้คุณairbusboy อ่านจบนั่งน้ำตานองหน้าพร้อมกับนิ้วที่พองจี๊ดๆ ฮ่า ฮ่า ถ้ายายจ๋ายังอยู่ ยายคงว่าซุ่มซ่าม ปล. คุณยายทุกคนสอนสิ่งๆดีๆคล้ายๆกันนะคะ ว่ามั๊ย? :D จากคุณ : The Dog Day เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:04:02

ความคิดเห็นที่ 101 น้ำตาไหลเลย คิดถึงย่า :') จากคุณ : forthmarch เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:12:23

ความคิดเห็นที่ 102 อ่านแล้วยิ้มไป น้ำตาซึมไป ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆคะ จากคุณ : ohhioh เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:15:41

ความคิดเห็นที่ 103 โดนตีตาตุ่มเหมือนกันเลย แต่แม่ตีนะ เดินเสียงดังโดนบอกกลับมาเดินใหม่ จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:24:02

ความคิดเห็นที่ 104 <PRE>อ่านแล้วคิดถึงย่าและยายของเราเลย ท่านไปสวรรค์นานแล้ว คุณย่าและคุณยายแราทำกับข้าวเก่งทั้งคู่ เราเองได้มาบ้าง</PRE><PRE>นิดหน่อย คุณจขกท ค่ะ เราอ่านแล้วน้ำตาซึมเลย คุณยายคุณสอนดีมากค่ะ..ดีใจด้วยนะค่ะ ที่สอบได้เชพ สู้ ๆ นะค่ะ..</PRE> จากคุณ : MAMYN'KRIT (MAMYN'KRIT) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:50:40

ความคิดเห็นที่ 105 จะกลับบ้านอ่า ฮือ ๆ ๆ ไปหาคนสอนตำน้ำพริก สอนปลูกขิงด้วย จากคุณ : joynuka เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:54:13

ความคิดเห็นที่ 106 บางทีผมก็คิดว่าตัวเองเป็นแม่บ้านพ่อบ้านเหมือนกันแฮะ ทำอาหารไทย(แบบกากๆ)กินเองทุกวัน (ตอนนี้เรียนอยู่ตปท.)เย็บปักถักร้อยกับทำอาหารนี่ได้มาจากมารดากับยายทั้งนั้นเลย (ยายทำอาหารปักษ์ใต้ขาย) ส่วนเรื่องการเอาชีวิตรอดนี่ได้จากบิดา(ทหาร) - -" ปล.เมื่อวานซืนเพิ่งเย็บปะยีนส์เป้าขาดไปด้วยตัวเองเหมือนกัน ฮ่าๆ จากคุณ : pathara เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:57:07

ความคิดเห็นที่ 107 จากคุณ : กบชรา_เปิดกะลาเดินย่องท่องโลก เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 15:00:41

ความคิดเห็นที่ 112 แอบน้ำตาซึมเล็ก ๆ นอกจาก จขกท. ยังมีเราอีกคนที่ไม่ทิ้งอาหารไทย เพราะรสมือได้รับการสั่งสอนมาเป็นอย่างดีจากคุณยาย คุณป้า คุณน้ำ คุณอา คุณแม่ คุณพ่อ เรียกว่าทำอาหารเองกันทั้งบ้าน พี่ ๆ น้อง ๆ ที่บ้านต้องทำอาหารเอง จากคุณ : Win Preston เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 16:49:03

ความคิดเห็นที่ 113 นี่เราเซ้นซิทีฟ หรือว่าเค้าเขียนดี อ่านแล้วไม่ได้นึกถึงใคร แต่ซาบซึ้งไปกะเรื่องราวของคุณ จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 16:55:53

ความคิดเห็นที่ 114 อ่านแล้วคิดถึงคุณยาย และยินดีด้วยที่สอบติด จากคุณ : ohap bakery รุ่น10 (wasteland) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 17:06:06

ความคิดเห็นที่ 115 อ่ะ...น้ำตาซึมเลยทีเดียว จากคุณ : โย่งโก๊ะ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 17:43:16

ความคิดเห็นที่ 116 ตอนเด็กๆ ตั้งแต่จำความได้ ยายเป็นคนเลี้ยงเหมือนกันค่ะ คิดถึงยายเลยอ่ะ  ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่แบ่งปันนะคะ จากคุณ : ข้าวประดับดิน เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 18:19:24

ความคิดเห็นที่ 117 ตั้งใจเรียนนะ  พี่ชายจะแจกอุ้งตีนหมีพร้อมค่าปรับ 3 เท่าแน่ะ กลัวแทนเลย 555 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 18:40:39

ความคิดเห็นที่ 118 ไม่ใช่ยาย แต่อยากบอกว่า เขาคงไม่ดีใจหรอก  คงแค่ภาคภูมิใจกับปลาบปลื้มใจเท่านั้น อิอิ จากคุณ : zhunaka เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 18:40:55

ความคิดเห็นที่ 119 รู้สึกดีจังเลยค่ะ ไม่ได้อยู่กับยาย นานๆถึงจะได้กินกับข้าวฝีมือยายซักที มีอยู่ครั้งหนึ่ง ยายทำกับข้าวให้กิน อร่อยมากๆๆๆ จนลืมตัวพูดออกมาว่า ทำไมมันอร่อยกว่าที่แม่ทำอะ .... ลืมไปว่า ยายน่ะต้นตำรับ แม่เอามาไม่หมดนั่นเอง แม่ค้อนกระจายเลย จากคุณ : ลูกนกอ้วนอ้วน เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 18:43:39

ความคิดเห็นที่ 120 คุณ airbusboy เป็นแบบผู้ชายในอุดมคติของเราเลยอ่า... แต่ที่ได้มา... หึหึหึ จากคุณ : SaltedCaffe เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 18:48:36