ความคิดเห็นที่ 1 สังคมที่ไหนๆก็ยังมีคงแบบนี้อยู่จริง จากคุณ : Suisen เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 09:24:06

ความคิดเห็นที่ 2  เป็นเรื่องสั้นที่สมควรได้รับรางวัลจริงๆด้วย  สื่อให้เห็นมุมมองของวัฒนธรรมที่ไม่ใช่แค่สังคมจีน  แต่ได้กระจายไปเกือบทุกที่  น่าสงสารคุณพ่อคุณแม่ที่ต้องการให้ลูกๆได้เรียนโรงเรียนดีๆ  ต้องเสียเงินมากมาย  ถ้าคุณลูกได้รับรู้ถึงความปรารถนาดี  ความยากลำบากของคุณพ่อคุณแม่  แล้วตั้งใจเรียน  ให้สมกับความตั้งใจก็จะดีมากๆเลยนะคะ  แต่ดีที่สุดคือระบบการรับแป๊ะเจี๊ยะน่าจะไม่มีหรือถูกยกเลิก  จะเป็นธรรมที่สุด  คิดแล้วก็เศร้าเนอะ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 54 09:33:26 จากคุณ : OKEOKE เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 09:32:12

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องแบบนี้ มีทุกประเทศหรือเปล่า จากคุณ : golove2 เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 09:46:29

ความคิดเห็นที่ 4 เอิ่ม เหอะๆๆ เครียดน่ออออ เป็นพ่อเป็นแม่คนเนี่ย ดังนั้น สอบให้ได้เองดีที่สุด จากคุณ : แม่นางคำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 10:32:29

ความคิดเห็นที่ 5 ตอบคห. 2 เมื่อเช้าข่าวบอกว่าท่านรมว. ศึกษาคิดนอกกรอบโดยการคิดจะอนุญาตให้โรงเรียนดัง ๆ เก็บแป๊ะเจี๊ยได้ครับ ถ้าคิดนอกกรอบแบบนี้มาก ๆ เข้า สักวันคงได้เห็นการขายยาบ้าตามเซเว่นแน่ จากคุณ : taroteer เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 13:25:01

ความคิดเห็นที่ 6 พ่อเคยพยายามวิ่งเต้นให้ได้เรียนโรงเรียนดังประจำจังหวัดเช่นกัน ครูที่นั่นเรียก 1 แสน ผมฟังแล้วช๊อกแดรกไปเลย บ้านเราไม่เคยมีเงิน มากมายขนาดนั้น พ่อกับแม่ถึงขนาดจะขายที่นา แต่ผมไม่ยอม บอกว่าจะสอบเข้าเอง เสียดายเงิน เสียดายที่นา บอกที่บ้านว่า ถ้าเรียนที่นั่นไม่ได้ เรียนที่โรงเรียนแถวบ้านเอาก็ได้ (ติดเพื่อนตอน ม.ต้นด้วยตอนนั้น) สุดท้ายสอบได้ สอบติด ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง โชคดีขนาดไหนที่ดื้อจะสอบเอง ไม่งั้นตอนนั้นคงได้เสียเงินแสนไปฟรีๆ ทั้งๆที่ใช้ความสามารถตัวเองสอบเข้า 555 จากคุณ : airbusboy เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 14:22:25

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบค่ะ ขอเอาไปส่งต่อให้เพื่อนๆ อ่านนะคะ จากคุณ : อยู่ในวิมาน เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 14:24:41

ความคิดเห็นที่ 8 ได้ยินที่ทำงานคุยกัน ส่งลูกเข้า ป.1 ใส่ซองหนึ่งแสน เงินแสน.. ทำงานกี่ปี กว่าจะเก็บได้ขนาดนั้น ดูเหมือน ผู้ปกครองสมัยนี้จะมีค่านิยมผิดๆ ฮิตใส่ซอง อยากให้ลูกได้เรียน โรงเรียนดังๆ ก็ต้องใส่ซอง ใส่น้อยกลัวเขาไม่รับ ก็ต้องใส่เยอะๆ ใส่แล้วไม่จบ เรียนๆ ไปต้องใส่อีก เห็นแล้ว.. พูดไม่ออก สิทธิ์ของเขา.. จากคุณ : เศร้า (lunalunatic) เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 14:34:45

ความคิดเห็นที่ 9 ก้นครัว ??? จากคุณ : คุณปลาทอง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 14:36:31

ความคิดเห็นที่ 10 ู       ^       ^       ^       ^ ก็เรื่องอาหารการกินเหมือนกันนี่หน่า จากคุณ : shimoho เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 14:45:40

ความคิดเห็นที่ 11 อยู่ที่จรรยาบรรณของสถานศึกษาครับ ถ้าไม่รับเสียอย่า่งก็จะไม่มีใครให้ จากคุณ : red_devil เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 15:10:17

ความคิดเห็นที่ 12 สะท้อนอะไรได้ชัดเจนดีครับ จากคุณ : นายชอล เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 15:38:52

ความคิดเห็นที่ 13 สำหรับมุมมองของเรา แสนบาทเดี๋ยวนี้ ร.ร.ดังๆเขาให้ได้แค่สำรองค่ะ!!!! โรงเรียนที่เราจบมา มีเจ้าของกิจการรถยนต์ญี่ปุ่นยี่ห้อดังฝากลูกเข้า จ่ายด้วยรถตู้3คัน และเงิน อีก1 ล้านบาท!!!! เข้าใจหัวอกพ่อแม่นะคะ ว่าเขาหวังให้ลูกเรียนโรงเรียนที่ดี มีชื่อเสียง สังคมยอมรับ แต่อยากจะ บอกว่าจะดีจะชั่วก็อยู่ที่ตัวเด็กนะคะ จากคุณ : นักเลงบึงกุ่ม เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 15:59:49

ความคิดเห็นที่ 14 สุดยอดมาก ๆ สั้น ๆ เนื้อหากระชับ แถมโดนใจสุด ๆ เราให้ใจสามดวงเลยนะ อิอิ จากคุณ : dukdikdukdik เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:17:25

ความคิดเห็นที่ 15 เรียนโรงเรียนดีๆแต่คบเพื่อนไม่ดีก็จบเห่เหมือนกัน พ่อแม่ควรให้ความรักความเอาใจใส่ลูก และคอยดูเรื่องการคบเพื่อน จากคุณ : NaMeMo เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:20:30

ความคิดเห็นที่ 16 คห 8 ผมว่าไม่ใช่ค่านิยมผิด ๆ หรอกครับ แต่ที่ผิดหนะคือ มาตรฐานการศึกษาที่มีมันไม่เท่ากันจริง ๆ ครับ จากคุณ : ElMinZeed เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:24:07

ความคิดเห็นที่ 17 จากนิทานเรื่องนี้ ผมว่าก็สมประโยชน์ด้วยกันทุกฝ่ายนะครับ คุณนายได้มาทานเลี้ยงกับเพื่อนๆ, เพื่อนๆได้กินฟรี, คนหน้าใหญ่ได้หน้าเพราะมีคนมาเคลียร์บัญชีให้, ครูใหญ่รอดตัวไปเพราะไม่ต้องจ่ายเงิน, คุณผู้ชายหัวหน้าครอบครัวได้ฝากลูกเข้าเรียนในโรงเรียนที่ต้องการด้วยเงินแลกเปลี่ยน.......... สุดท้าย ฮั้วกันหมด ยอมรับกติกากันแบบนี้ ยอมรับว่าแบบนี้คือสิ่งที่ต้องทำเพื่อให้ได้มาซึ่งผลลัพธ์......แล้วจะไม่โทษใคร นอกจากตนเอง หุหุ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:28:10

ความคิดเห็นที่ 18 เรื่องแป๊ะเจี๊ยะประเทศที่เจริญๆก็มี แต่มีเป็นระบบระเบียบนะ ไม่เข้ากระเป๋าใครไม่เข้ากระเป๋าผู้บริหารแบบบางโรงเรียน คือ สมทบเข้าบำรุงโรงเรียนไปเลย เงินพวกนี้เอาไปสร้างห้องสมุดดีๆ อุปกรณ์การเรียนการสอนที่ดี จ้างครูดีๆเก่งๆ โรงเรียนเอกชนที่ดีๆที่ดังๆที่ออสเตรเลียก็ทำแบบนี้ ถ้าอยากเข้าได้แน่ๆก็บริจาคเงินให้โรงเรียนเยอะๆก็จะเข้าได้ แต่เค้าก็จะมีทุนให้คนเรียนเก่งเหมือนกัน ก็ชัดเจนดี โปร่งใส มีเงินก็เรียนโรงเรียนเอกชนไป ไม่มีเงินก็เข้าโรงเรียนรัฐบาลได้ ไม่ต้องกลัวไม่มีโรงเรียนเข้า เรียนเกือบจะฟรี ปีนึงเสียค่าเรียนคิดเป็นเงินไทยแล้วไม่กี่พันบาทเอง ถูกมาก นอกนั้นเบิกรัฐได้หมด แต่คุณภาพครู คุณภาพสิ่งแวดล้อมก็แล้วแต่โรงเรียน ก็เหมือนเมืองไทยนะ ถ้าไม่อยากจ่ายเงิน ก็เรียนโรงเรียน กทม ก็เรียนฟรีเหมือนกัน จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:51:13

ความคิดเห็นที่ 19 จีนใช่ไหมครับ .. ทำไมรู้สึกมันอยู่ใกล้ ๆ ตัวพิกลนะ ((ฟิ๊วววววว)) จากคุณ : mello man เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:57:49

ความคิดเห็นที่ 20 สุดยอด .. วรรณกรรม !! ! จากคุณ : PiggyNiD เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:59:27

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาแบบเข้าใจผิด เนื้อหาดีก็อนุโลมกันไป เฮ้อ จากคุณ : รินบุญญา เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 16:59:41

ความคิดเห็นที่ 22 บางคนคิดว่าการที่ลูกได้รับการศึกษาสูงๆ จะทำให้มีโอกาสดีกว่าคนอื่น สำหรับบางคนก็จริง บางคนก็ไม่จริง เพราะบางคนทำได้โดยไม่ต้องทำอย่างนั้น และบางคนก็ทำไม่ได้แม้จะทำทุ่มเทเต็มที่ ใครทำได้แค่ไหนทำแล้วมีความสุขกาย สบายใจก็ทำไปเถิด แต่อย่าถึงกับต้องทำให้ตัวเอง และครอบครัวต้องลำบากเป็นหนี้เป็นสิน จากคุณ : a pinky pig เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 17:09:31

ความคิดเห็นที่ 23 โรงเรียนดังๆ เดี๋ยวนี้เค้ามีช่องให้กรอกค่าบำรุงโรงเรียนแล้วค่ะ มีกำหนดขั้นต่ำเอาไว้ด้วย เป็นเลข 6 หลัก ถ้าใครต่ำกว่านั้นก็โยนใบสมัครทิ้งเลยค่ะ จากคุณ : Rurujung เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 17:27:29

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่รู้สิ ผมอ่านข้อความนี้แล้ว รู้ว่า คนเขียนเรื่องก็ทราบว่าสามีต้องวิ่งเต้นให้บุตรเข้าเรียน "...สามีของฉันยุ่งอยู่กับการทบทวนบทเรียนให้ลูกชาย ซึ่งลูกชายของเรากำลังเตรียมตัวเข้าเรียนชั้นมัธยม เพื่ออยากให้ลูกชายได้เรียนในโรงเรียนมัธยมที่ดีมีชื่อเสียง   พักนี้สามีต้องวิ่งเต้นเข้าหาผู้บริหารโรงเรียน ซึ่งจนบัดนี้ก็ยังไม่ทราบผลว่าสำเร็จหรือไม่   ก่อนออกจากบ้านฉันเหลือบมองดูลูกชายแล้วจึงเดินออกไป.." ซึ่งการวิ่งเต้นก็ใช้เงิน ฉะนั้น ไม่น่าเสียใจจนเป็นลม แต่ที่เป็นลม เพราะต้องจ่ายค่าอาหารมั้ง จากคุณ : eadsaa เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 17:49:24

ความคิดเห็นที่ 25 ผู้ปกครองบางคนอยากให้ลูกได้สังคมที่ดี ได้เกื้อหนุนกัน แต่ลืมคิดไปไหมว่า โรงเรียนเล็ก ๆ บางทีก็เอาใจใส่เด็ก ๆ หรือลูกหลานท่านได้ดีกว่าโรงเรียนใหญ่โต เคยเอาการบ้านของโรงเรียนฝรั่ง หรือโรงเรียนในเครือมหาวิทยาลัยต่าง ๆ นั้น บางทีคุณครูก็ตรวจการบ้านผิด การเรียนโรงเรียนได้หน้าของพ่อแม่ หรือดีกับลูก ๆ กันแน่ เคยบอกคนใกล้ชิดแล้ว แต่ไม่เคยเชื่อ ถูกหลอกไปแล้ว แต่ดีที่รู้จักตำรวจได้เงินคืนมา ต้องฝากตั้งแต่ยังไม่ขวบเลย เอาตังค์ไปทิ้งไว้ที่ใครไม่รู้ จากคุณ : akejisan เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 17:55:28

ความคิดเห็นที่ 26 ความคิดเห็นที่ 9 ก้นครัวสิครับ แป๊ะเจี๊ยะ เจี๊ยะ = กิน จากคุณ : misthematrix เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 17:58:48

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่ใช่แค่ระดับโรงเรียนแล้วครับ เดี๋ยวนี้หลายหน่วยงานก็ใช้วิธีเรียกเงินใต้โต๊ะแลกกับการได้เข้าทำงาน หลักแสนขึ้นทั้งนั้น จากคุณ : Furusato เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 20:03:53

ความคิดเห็นที่ 28 ขออนุญาตแชร์ให้เพื่อนๆได้อ่านด้วยนะคะ จากคุณ : ไม่มีวันไหนที่ปลาคราฟไม่ดื้อ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 20:28:26

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นความจริงที่สุด.... จะรร.ดังไม่ดัง มันก็อยู่ที่ตัวเด็ก แค่ ถ้า รร.ดัง โอกาสที่เด็กเสียคนก็น้อยหน่อย (อย่างน้อยเด็กที่เข้ามาก็ต้องเป็นเด็ก "เรียน" ในระดับหนึ่ง และเด็ก"รวย" อีกระดับหนึ่ง) จากคุณ : ฉากสวย เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 20:40:31

ความคิดเห็นที่ 30 ที่น่าเศร้าไม่ใช่แป๊ะเจี๊ยะหรอก   ที่น่าเศร้า คือ คนอย่างอาฮุยต่างหาก คนเลว  ที่มีปืน จากคุณ : ชาวบางนา เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 21:09:00

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องราวส่อให้เห็นช่องว่างในสังคม แต่กลับกัด ประชด ประชัน ทุกอย่างได้แสบสันต์เสมอภาคมาก อ่านแล้วดูจะสะเทือนกันทั้งโลก หึหึ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 21:17:59

ความคิดเห็นที่ 32 เอเซีย ยังคงเรียนรู้จากในตำรา และความไม่ทัดเทียมกันในสังคม ต่างกับตะวันตกที่ถือความเสมอภาค และการเรียนรู้ชีวิตมากกว่าตำราเรียน จากคุณ : จับได้โดยละม่อม Return เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 21:20:08

ความคิดเห็นที่ 33 (เรื่องสั้นนี้ได้รับรางวัลวรรณกรรมดีเด่นมากมาย ประจำปี ๒๐๐๖) จัดเทียบเท่ากับ นักเขียนปฏิวัตร หลู่ซิ่น ทีเดียว โอ้โห ว่าเข้าไปนั่น ตัวงานเขียนอาจจะสะท้อนสังคมได้ดีจริงไม่เถียง  แต่บรรทัดสุดท้ายเนี่ยขอเถอะ มาจากไหนกัน ฟอร์เวิร์ดเมล์รึเปล่า ปล. รางวัลวรรณกรรมดีเด่น"มากมาย" อ่านแล้วขำ คำว่ามากมายในภาษาไทยจะใช้ขยายสิ่งของที่นับได้ชัดเจน เช่น มีคนมากมาย แต่จะไม่ใช้กับของนามธรรม เช่น เขาเป็นคนดีมากมาย อันนั้นมันภาษาวัยรุ่น จากคุณ : อัศวินม้าเขียว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 23:24:30

ความคิดเห็นที่ 34 เห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ 31 (คุณ rainfull) มากๆ จิกกัด แดกดัน ประชดประชัน แบบนิ่มๆ ของช่องว่างทางสังคม สังคมหนึ่งในจีน แต่สะเทือนทั้งโลก เพราะมันก็ต้องมีแบบนี้ในหลายๆที่บนโลกนี้ เรื่องนี้ไม่ใช่แรก แน่นอนไม่ใช่เรื่องสุดท้าย เพียงแต่วิธีการแก้ไข การจัดการ ของสังคมไหนจะจัดการได้ดีกว่ากัน ประเทศไทยที่รักของเราท่าน ก็ยังต้องแก้ไขอย่างจริงจัง และเรื่องแบบนี้ อย่าโทษกันเอง ค่อยๆคิด ค่อยๆแก้ไข เพราะมันใช้เวลา เพราะมันเป็นเรื่องของการปลูกฝัง ไม่ต้องรีบ แต่ต้องจริงใจ จริงจังที่จะแก้ไข จากคุณ : ให้อภัยแต่ไม่ลืม (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 23:57:28

ความคิดเห็นที่ 35 คห. 33 คำว่ามากมายในประโยคนั้น คิดว่าใช้ขยายคำว่า "รางวัล" ค่ะ ไม่ใช่ขยาย "ดีเด่น" ปกติแล้วภาษาไทยจะวางคำคุณศัพท์หลังคำนามที่ต้องการขยาย แต่กรณีนี้จะให้เขียนว่า ได้รับรางวัลมากมายดีเด่น ก็ไม่ได้ เลยต้องเขียนอย่างที่เห็นแหละค่ะ จากคุณ : Ritalin เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 00:26:01

ความคิดเห็นที่ 36 คำว่า"ได้รางวัลดีเด่นมากมาย"คงหมายถึงว่าได้หลายรางวัลมั้งครับ จากคุณ : คนปลายด้ามขวาน เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 02:41:16

ความคิดเห็นที่ 37 คห.33 อายมั้ยน่ะครับ... จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 04:21:25

ความคิดเห็นที่ 38 ฟังเรื่องเงินกินเปล่า บอกตรงๆ ไม่อยากมีลูกแล้วต้องเลี้ยงแบบนั้นเลย ไม่รู้ว่าธรรมเนียมมันเริ่มจากที่ไหน ใครเป็นคนเริ่ม บางทีก็เริ่มที่คนให้ก็ได้นะ เช่น มีคนเขาช่วย ก็อยากตอบแทนน้ำใจเขาบ้าง แรกๆ คนรับก็คงจะกระอักกระอ่วนอยู่หรอกมั้ง แต่พอกาลเปลี่ยนไป จากเคยถูกยัดเยียดเงินให้ กลายเป็นตั้งราคาไว้เลย *** สนทนาเรื่องภาษานิดหน่อย ได้รางวัลดีเด่นมากมาย  คำว่า มากมาย ใช้กันมานานแล้วค่ะ แต่ไม่ได้ใช้แบบที่เด็กๆ สมัยนี้เอามาใช้ แบบว่า รักมากมาย สำหรับในบริบทนี้ก็ถูกต้องแล้ว  คือ เรื่องนี้ได้รับรางวัลดีเด่นมากมายหลายประเภท กวาดรางวัลเรียบเกือบทุกสาขา อะไรทำนองนั้น จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 06:48:07

ความคิดเห็นที่ 39 ได้รับรางวัลดีเด่นมากมาย แต่ดันมีคำว่า ประจำปี 2006 ด้วย มันก็ควรจะมีรางวัลเดียวสิ แล้วปฏิวัติ ครับ ไม่ใช่ "ปฏิวัตร" จากคุณ : ปลาทองสยองเมือง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 11:02:21

ความคิดเห็นที่ 40 เห็นด้วยว่า "มากมาย" ขยายคำว่า "รางวัล" ไม่ได้ขยายคำว่า "ดีเด่น" ถ้าจะมีรางวัล "ดีเด่นมากมาย"  มันคงจะแปลกพิลึก จากคุณ : Anonym เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 11:07:17

ความคิดเห็นที่ 41 จ่ายแพงๆ กันทำไม เอาเงินไปส่งลูกเรียน รร inter ดีกว่า จากคุณ : NightWolf เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 14:44:55

ความคิดเห็นที่ 42 ค่าอาหารแพงกว่ารถผมอีกมั้งนั่น  555 จากคุณ : DvsPure (DvsPure) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 16:46:35

ความคิดเห็นที่ 43 อาฮุยเปลี่ยนไป ลี้คิมฮวง จะเสียใจรู้มั้ย จากคุณ : หอยทากติดเทอร์โบ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 17:31:04

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วรู้สึกไม่อยากมีลูกครับ.... เพราะตัวเราเอง...เป็นแค่คนตัวเล็ก ๆ / ไม่มีปัญญาไปแก้ไขปัญหาความเละเทะตรงนี้ได้..... แต่ / ตอนนี้มี 3 คนแล้วว่ะ.... ก็ต้องก้มหน้ารับผิดชอบตรงนี้ไป......... จากคุณ : เล้ง (แก้วบางจาก) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 18:46:00

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านแล้วขนลุกค่ะ มันมีแบบนี้แทบทุกสังคมเลยนะเราว่า ส่วนเรื่องรางวัล เราอ่านที่เป็นภาษาจีนแล้ว สรุปเรื่องรางวัลก็คือ ในปี 2006 วรรณกรรมเรื่องนี้ ได้รับรางวัลดีเด่นหลายประเภทค่ะ ทั้งหมด 4 ประเภท ได้แก่ 1. "รางวัลพล็อตเรื่องดีเด่น" 2. "รางวัลวรรณกรรมที่ทำให้ผู้อ่านสะเทือนใจที่สุดแห่งปี" 3. "รางวัลเรื่องสั้นขำขันดีเด่นแห่งปี" (เราว่าออกจะเป็นแนวตลกร้าย -..-) 4. "รางวัลวรรณกรรมที่ได้รับการแนะนำมากที่สุด" ป.ล. แปลเอง ภาษาอาจไม่สละสลวยถูกต้องเท่าไรนะคะ (แก้ไขพิมพ์ผิดค่ะ) แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 20:20:02 จากคุณ : mimoza เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 20:18:57

ความคิดเห็นที่ 46 ความคิดเห็นที่ 37    คห.33 อายมั้ยน่ะครับ... จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา ตลก... อายทำไมครับ ถึงจะบอกว่าได้รับรางวัลดีเด่นจำนวนมาก คนที่"เขียนหนังสือเป็น"เค้าก็จะไม่เขียนอย่างนั้นครับ  แถมมีบอกเทียบเท่าหลู่ ซิ่น อีก ขำกลิ้งครับ จากคุณ : อัศวินม้าเขียว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 20:34:06

ความคิดเห็นที่ 47 คุณคห. 46 ไม่ขำหรอกค่ะ เราอ่านภาษาจีนแล้ว หาข้อมูลแล้ว เรื่องสั้นนี้ได้รับการยอมรับให้เทียบเท่ากับหลู่ซวิ่นจริงๆ (此文达到鲁迅的水平 ) และที่สำคัญ ยังได้รับรางวัล 新鲁迅文学奖获奖作品 หรือแปลเป็นไทยแบบมั่วๆของเราคือ "ผลงานที่ได้รับรางวัลวรรมกรรมหลู่ซวิ่นใหม่" จากคุณ : mimoza เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 20:53:17

ความคิดเห็นที่ 48 ขอถอนคำพูดบรรทัดสุดท้่ายในคห.ที่ ๔๖ ครับ ผมเคยอ่านงาน(แปล)ของหลู่ซิ่น แต่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับวรรณกรรมจีนสมัยใหม่ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ จะมาม่ามั้ย จากคุณ : อัศวินม้าเขียว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 20:58:06

ความคิดเห็นที่ 49 ลูกเราเพิ่งเก้าเดือน เราก็ไม่อยากเสียตังค์อย่างนั้นค่ะ  (และก็คงไม่ได้เสีย เพราะตอนนี้อยู่ต่างประเทศ กว่าจะกลับไทย ลูกเราคงต้องไปเรียนอินเตอร์ต่อแทน อ้าวแพงเข้าไปอีก งั้นไม่กลับดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆ) ความเข้าใจของเรา  เข้าโรงเรียนดีๆ ไม่ได้หมายความว่า จะทำให้ลูกเรียนเก่งขึ้น แต่คนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องการซื้อสังคม สิ่งแวดล้อมให้ลูกค่ะ  บ้านเราค่อนข้างเห็นชัดเจน  ลูกบ้านเราสี่คนส่งเข้าสี่โรงเรียน เพื่อนฝูง นิสัยใจคอ ความชอบต่างกันสุดขั้วเลยค่ะ ไม่เหมือนกันสักคนเลย ต้องยอมรับกันนะคะว่า แต่ละโรงเรียน ก็จะมีสังคมที่ต่างกันด้วยค่ะ ความเห็นเราอาจแตกต่างนะคะ หากไปขัดใจใครก็ขอโทษด้วย แต่อย่าเข้าใจผิดนะคะ เราไม่ได้ชอบเรื่องเสียเงินแบบนั้นเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ฮิปโปหูกาง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 20:59:25

ความคิดเห็นที่ 50 สะท้อนภาพสังคมจีนทุกวันนี้ได้ดีแท้ๆ ... ซึ่งบ้านเราก็ไม่ได้ต่างกันเลย -*- การศึกษาที่มุ่งหาผลประโยชน์จากความรักของคนเป็นพ่อแม่ แล้วสังคมในอนาคตจะได้ อะไรจากบุคคลเหล่านี้ หวังว่าเมื่อลูกๆได้รับรู้ว่าพ่อแม่ต้องทำอะไรบ้างเพื่อตัวเอง มันจะเป็นแรงขับในทางบวก ให้เค้าต่อต้านระบบคอรัปชั่นนะเนี่ย จากคุณ : นางสาวมินิ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 22:16:35

ความคิดเห็นที่ 51 วัต:-)ิ่งเจริญ จิตใจคนเรายิ่งต่ำลง ไม่ว่าอะไรก็ต้องใช้เงิน สังคมนั้นก็จะต่ำลงๆ ถ้าผมได้เจอภรรยาคุณเลี่ยว ผมอยากจะบอกคุณว่าเลิกคบกับเพื่อนแบบนี้เถอะครับ อยู่ไปอาจจะเจริญขึ้น แต่จิตใจจะต่ำลงเรื่อยๆ จากคุณ : B5-atom เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 22:30:52

ความคิดเห็นที่ 52 #48 อายรึยังครับ เค้าล้อเล่น จากคุณ : Avalance7 เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 10:00:38

ความคิดเห็นที่ 53 สุดยอดค่ะ.... จากคุณ : Gingerbread Girl เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 10:52:59

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณทุกๆ กิฟที่ให้เยอะแยะ มากมายนะคะ ไม่ได้คาดหวังขนาดนี้เลย คิดว่าแค่อยากจะแชร์เรื่องดีๆ ที่ตัวเองได้อ่าน ขอตอบแทนด้วยเรื่องราวดีๆ ในโอกาสต่อไปนะคะ เรื่องที่ถามว่ามาจาก FWD หรือเปล่า ตอบว่าใช่ค่ะ และการใช้เครดิต เราคิดว่าเนื้อหาได้บอกแล้วถึงชื่อผู้แต่งคือ คุณนายเลี่ยว และเราได้สอบถามจากเพื่อนชาวจีนแล้ว (ชื่อคุณฮุย เหมือนกันเลย ^^) เราก็เลยนำมาตั้งกระทู้เพื่อแชร์ ในห้องก้นครัว กลุ่มย่อย "อื่นๆ" ด้วยความเคารพ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 54 13:37:36 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 54 13:35:08 จากคุณ : น้องเหมียวสีสวาด เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 13:33:22

ความคิดเห็นที่ 55 ถ้าเกิดคุณเลี่ยวมาเห็นภรรยาเป็นลมแล้วพาไปโรงพยาบาลทันที แล้วยังคิดได้ว่าลูกชายไม่จำเป็นต้องเข้าโรงเรียนดังแห่งนั้นก็ได้ เลยพาลไม่จ่ายค่าอาหารให้ สรุป แล้วมื้อนี้ใครจะเป็นคนจ่าย ขอจินตนาการตอนจบของเรื่องนี้หน่อย แฮ่ๆ จากคุณ : Amphiprion เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 14:14:39

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะคะ เราเป็นครูเหมือนกันคะ...แต่ไม่เคยเป็นพ่อแม่คน.... แต่อ่านแล้ว.....มันจุกอยู่ที่คอจริง ๆ ...พูดไม่ออก.... นึกถึงผู้หญิงคนนั้น......ภรรยาคุณเลี่ยว การศึกษา...ทำให้คนมีความรู้...แต่จะดีจะชั่ว...อยู่ทีตัวคนจริง ๆ จากคุณ : กานพลู...คนชอบเที่ยว เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 14:28:14

ความคิดเห็นที่ 57 ขออนุญาตแชร์ นะครับ จากคุณ : เด็กชล-คนบางแสน (เด็กชล-คนบางแสน) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 14:47:54

ความคิดเห็นที่ 58 แม่เราอยู่ในตำแหน่งหน้าที่ที่สามารถยัด"เด็ก" ลงไปในโรงเรียนดังๆในจังหวัดได้ (ขนาดจังหวัดเล็กๆบ้านนอกยังแก่งแย่งกันขนาด... อนาจมาก) แม่ไม่เคยเรียกเงินจากใคร แม่บอกว่าไม่อยากทำ แต่บางครั้ง ทั้งใบสั่ง ทั้งบุญคุณ ก็ต้องทำบ้างเพราะเราต้องอยู่ในสังคมนั้น สมัยเด็ก อยากเข้าโรงเรียนอนุบาลดังในจังหวัด ถ้าไม่ยัด ก็ต้องจับสลาก.... โชคดี เราจับสลากได้....... ตอนนั้นแม่แซวว่า ถ้าจับไม่ได้ ก็เรียนโรงเรียนวัดแน่ๆ.... แม่เป็นคนพูดทีเล่นทีจริง เลยไม่แน่ใจว่าแม่เอาจริงหรือแค่พูดเล่น แต่มาแน่ใจอีกครั้งตอนเข้าม. 1 ตอนนั้น แม่ลาเรียนต่อป.โท ที่กรุงเทพ แต่ยังคงเหลือเส้นสายที่โรงเรียนมัธยมดังในจังหวัด ไม่รู้เราคิดอะไรอยู่ตอนนั้น รู้แต่ว่าฉันทำเองได้ ตอนนั้นจะจบป. 6 ก็เตรียมเอกสารเอง เดินไปสมัครเรียนเอง(อยู่ใกล้ๆโรงเรียนประถมที่เรียนอยู่) สอบเอง ฟังผลเอง เพราะตอนนั้นไม่มีใครเลย คนอื่นมากับผู้ปกครอง แต่เราอยู่กับปู่ ย่าที่ไม่เคยเข้ามาในตัวเมือง ท่านอ่านเขียนไม่ถนัด โชคดี ผลออกมาเราได้โควต้าเรียนต่อ โทรไปบอกแม่ด้วยความดีใจ แม่บอกว่าภูมิใจมาก ที่ลูกไม่ใช่ "ไอ้ขี้แพ้" ไม่ได้หมายความว่าคุณต้องชนะในทุกเกมส์ แต่ต้องเป็นคนที่กล้ายืดอกเจอกับความจริง ไม่ว่าแพ้หรือชนะ ได้ในสิ่งที่ต้องการหรือไม่ แต่คนที่โกง ไม่ยอมรับกติกา คือหมาขี้แพ้ ไม่มีศักดิ์ศรี แม่ว่าไว้อย่างนั้น แม่เล่าว่าแม่อาจจะยัดลูกคนอื่นลงโรงเรียนดังๆได้ แต่จะไม่ทำกับลูกตัวเองเด็ดขาด ต่อให้สอบโรงเรียนดังไม่ติด ก็เรียนโรงเรียนใกล้บ้านเอา จะเป็นไรไป ยังไงก็จบเหมือนกัน เด็กมันจะรักเรียนไหม ก็อยู่กับตัวเด็ก ให้ลูกเจอกับความจริงตั้งแต่เด็ก จะได้ชิน จะได้ยืนด้วยตัวเองได้ ถ้ามัวแต่อาศัยบารมีแม่ ถ้าสิ้นแม่ไปจะทำยังไง ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เราไม่เคยใช้เส้น ทั้งการเรียน การงาน พูดเรื่องนี้ทีไร แม่ก็หน้าบาน ปลื้ม..... เราเองก็รู้สึกดีกับตัวเอง.....รู้สึกว่ามองฟ้ามองดินได้ไม่อาย และเราก็เรียนรู้ว่าการใช้เส้นมันแย่แค่ไหน ...... ตอนที่เราอยากทำงานใกล้บ้าน ก็สมัครงานโรงพยาบาลใกล้บ้าน เราเองก็รู้ว่าตัวเองเป็นแคนดิเดตอันดับหนึ่งจากประวัติงาน(เราเรียนวิชาชีพที่คนเรียนน้อยน่ะ วงการแคบ รู้จักกันหมด) เพราะเพื่อนที่ทำงานข้างในบอกมา แต่วันหนึ่งเพื่อนบอกเราว่าให้ทำใจ คงไม่ได้ เพราะมีเด็กฝากจากทางผอ.โรงพยาบาล หัวหน้าแผนกปฏิเสธไม่ได้ เจ็บเลย.......งานก็เสียดายอยู่ แต่ไม่มาก .....เจ็บใจมากกว่า เข้าใจแล้วว่าคนที่โดนเอาเปรียบมันเจ็บแบบนี้ แต่ก็แอบดีใจลึกๆ ที่ชีวิตของเราไม่เคยเบียดเบียนใครให้เจ็บช้ำน้ำใจแบบนี้ เอาเถอะ งานไม่ไร้เท่าใบพุทรา หาใหม่ก็ได้ ไอ้ที่ทำอยู่ก็ดี ตอนนี้ประวัติงานตัวเอง มีแต่อินเตอร์เนชันแนล เพราะไม่เจอเรื่องเส้นสาย นับเป็นข้อดีของบริษัทต่างชาติ ได้แต่หวังว่า ก่อนร่วงโรย จะได้ทำงานรับใช้บ้านเมืองบ้าง (อายุงานวิชาชีพเราโคตะระสั้น สังขารพังก่อนเวลาอันควรทั้งนั้น) บ่นมาซะยาว.....ขอโทษด้วย พูดถึงเรื่องเส้นสายทีไร ก็อยากให้พ่อแม่เด็กๆได้มองอีกมุมบ้าง ให้มันล้มตั้งแต่เด็กก็ดี จะได้หัดลุกขึ้นเอง ไปช่วย ประคบประหงมตั้งแต่เด็กยันโต มันล้มตอนแก่ ใครจะช่วยมัน จากคุณ : เพราะคุณคนเดียว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 00:43:09

ความคิดเห็นที่ 59 อืมม คิดแบบ 17 อ่ะค่ะ ได้รับผลประโยชน์ด้วยกันทุกฝ่าย การรับแป๊ะเจี๊ยะไม่สามารถกำจัดไปให้หมดจากสังคมไทยได้ เพราะฉะนั้นการทำให้ถูกกฎหมาย นำเงินมาพัฒนาโรงเรียนจริง ๆ ก็น่าจะเป็นสิ่งที่ดีนะคะ ^^ จากคุณ : lic0ricez* เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 00:57:06

ความคิดเห็นที่ 60 ถูกใจมากค่ะ ขออนุญาตแบ่งปันนะคะ จากคุณ : นิดหน่อย (daddygundam) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 11:35:44

ความคิดเห็นที่ 61 เรื่องตลกร้ายแบบนี้มีในสังคม  คิดไม่ถึงจริงๆ จากคุณ : แม่โกลเดนค่ะ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 13:01:26

ความคิดเห็นที่ 62 สั้นแต่คม บาดลึกในความรู้สึกมาก สมแล้วที่ได้รับรางวัลครับ จากคุณ : Yippie เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 13:04:17

ความคิดเห็นที่ 63 สุดท้ายแล้ว  คุณนายก็ไม่ได้กินฟรี เพราะสามีเป็นคนจ่าย แต่ลูกได้เข้าเรียนแบบฟรีๆนะเอ้อ จากคุณ : Fuya เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 21:23:37

ความคิดเห็นที่ 64 อ่านแล้ว สะอึกครับ - สามีต้องจ่ายค่าอาหารที่เท่ากับรายได้ของ ภรรยา 3 เดือน เหมือนมีอะไรจุกในลำคอ  มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีเยอะแยะในสังคมเรา จากคุณ : empaza เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 21:39:09

ความคิดเห็นที่ 65 จะตอบเหมือนที่ตอบในเฟสเพื่อนว่า ถ้าเป็นเรา จะไม่เป็นลม  แต่จะให้เพื่อนเรียกคนอื่นมาแทน   จากคุณ : pp-botun เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 23:05:29

ความคิดเห็นที่ 66 เคยดูสารคดีชื่อ มรสุมแดนมังกร ดูแล้วโคตรหดหู่เลย เสื่อมสมรรถภาพไป 3 ชั่วโมง จากคุณ : เป็ดสวรรค์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 12:15:30

ความคิดเห็นที่ 67 เห็นแล้วทนไม่ไหว อยากคอมเม้นมากมายค่ะ เรา3พี่น้องโตมากับค่าแป๊ะเจี๊ยะค่ะ พ่อแม่เราจะส่งเสียให้ลูกได้เรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดังที่ขึ้นต้นด้วยAและมีสาขามากมาย และสาขาใกล้บ้านเป็นชายล้วนค่ะ เราจึงไปเรียนที่อื่นแทน แล้วม.ปลายก็เรียนโรงเรียนในเครือAสายพาณิชย์ เริ่มแรก น้องชายเราเข้าป.1 แม่เราเสียค่าแป๊ะเจี๊ยะไป100,000บาทค่ะ แต่ผลสอบของน้องชายผ่านฉลุย พร้อมได้โควต้าคนในครอบครัว(พ่อและลุงๆทุกคนเรียนจบจากที่นี่ค่ะ) น้องชายคนที่2 ตอนแรกจ่ายค่าแป๊ะเจี๊ยะไป100,000 แต่ก่อนวันประกาศผล มีโทรศัพท์เข้ามาค่ะ แจ้งว่าสอบผ่านหวุดหวิดแต่ก็ยังโอกาสรอดสูง พร้อมกับพูดถึงแป๊ะเจี๊ยะแบบอ้อมๆหลายรอบ เพื่อไซโคแบบอ้อมๆกับแม่เราค่ะ แปลตามความหมายก็คือ หากผู้ปกครองท่านอื่นกระเป๋าหนักยอมจ่ายมากกว่านี้เมื่อไหร่.... เขาจะรับไว้ แล้วเบียดอันดับน้องเราจนหลุดโผ สุดท้ายต้องยอมจ่ายไป150,000ค่ะ ครั้งที่3 เราเอง โรงเรียนในเครือสายอาชีพที่ดังมาก แม่เราสารภาพตอนหลังว่ายัดไป300,000บาท เพราะกลัวเจอแบบน้องชาย+อัตราการแข่งขันเยอะ โดยที่ผลสอบเรา...........มันผ่านฉลุยติดอันดับกลางๆค่ะ เราก็พอจะเข้าใจพ่อแม่ที่อยากให้ลูกได้เรียนที่โรงเรียนดีๆค่ะ สภาพแวดล้อม และการเรียนการสอนที่บอกๆกันว่ามันขึ้นกับตัวเด็ก ไม่ใช่โรงเรียนนั้น ตามหลักจริย เรื่องนั้นมันก็จริงค่ะ แต่ตามหลักความเป็นจริง เราขอบอกเลยว่าสภาพแวดล้อมมีส่วนอย่างมาก มากๆจริงๆ หากสภาพแวดล้อมดีแล้ว ถ้าตัวเด็กไม่คิดจะนำมาใช้ก็อีกเรื่องค่ะ แม่เราวางแผนครอบครัวไว้ตั้งแต่เราเกิดค่ะ และเราโดนมอบหมายหน้าที่ตั้งแต่วันที่ลืมตาดูโลก นั่นคือ เราต้องเป็นแม่คนที่2ค่ะ เพราะท่านแม่แพลนให้เราและน้องอายุห่างกัน4ปี อบรมเราเต็มที่สุดๆ และมีเรารู้เดียงสา เรามีหน้าที่จัดการน้องชายทุกอย่างแทนแม่ค่ะ ทั้งการอบรมมารยาท ตรวจการบ้าน ท่องศัพท์วันละ10คำ ติวหนังสือ ทบทวนตำราทุกวัน ส่วนพวกท่านพ่อท่านแม่ก็ทำงานหาเงินกันจนแทบจะ7วันเลย การบ้านหรือบทเรียนที่เราสังเกตจากของน้องที่เรียนเอกชนชื่อดัง และจากที่เราเรียนมันต่างกันเยอะค่ะ คะแนนสอบก็ต่างกัน อย่างเช่นภาษาอังกฤษ ในขณะที่ผลสอบปลายภาคเราได้99เต็ม100 แต่เมื่อเปิดสมุดศัพท์ของน้องชาย เราก็เจอหลายคำที่ไม่คุ้นเคยค่ะ เรื่องสภาพแวดล้อมในโรงเรียน เราขอมองมุมต่างนะคะ มันเหมือนตัวคัดกรองฐานะคนไปในตัวค่ะ แล้วถ้าถามกลับล่ะ ว่า.....แล้วพ่อแม่ที่เขาเอาเงินมาจ่ายแป๊ะเจี๊ยะเนี่ย เขาเอาเงินมาจากไหนกัน? พ่อแม่หลายคนทำงานตำแหน่งใหญ่ๆมีเงินเดือนแยะ....ถามต่อไปอีก ว่าตำแหน่งใหญ่ๆนั้นท่านได้แต่ใดมา? ก็ต้องเป็นงานเจ้าขุนมูลนาย ซึ่งต้องมีความสามารถในการคุมคน แล้วมันจะมีอิทธิพลมายังลูกๆด้วยค่ะ ทำงานไม่เก่งจริง คุมใครไม่เป็น และไม่ได้ตำแหน่งนี้หรอก อย่างเพื่อนเราบางคนจัดว่ารวยมากกก แต่ขี้เหนียวสุดๆนั่งทำตารางรายรับรายจ่ายทุกบาททุกสตางค์เลยก็มี หรือบางคนเป็นถึงลูกเจ้าของโรงแรม แต่ตำแหน่งงานที่เริ่มทำคือพนักงานทำความสะอาด เรียนรู้ทุกอย่าง ส่วนใหญ่ที่เราเจอ จะเน้นสอนให้ลูกหาเงินแล้วรู้เคล็ดทำมาหากินค่ะ แต่อีกสังคมที่เราเห็น บางคนพ่อแม่สำมะเลเทเมา พ่อติดเหล้า แม่ติดชายอื่น ดีชั่วต่างำันไป ว่าตามที่เห็นจริงๆไม่ได้ดูถูกนะคะ คือบางคนคิดแบบลูกจ้างตลอดชีพ ทำงานเดือนต่อเดือน ชั้นจะทำดีไปทำไมล่ะ ไม่ใช่ของชั้นนี่.... คิดเงินผิดนิดเดียว ก็ไม่เกี่ยวกับชั้น เงินบริษัท ไม่ใช่เงินชั้นซักหน่อย บ่งบอกนิสัยว่า .....กระทู้เห็นแก่ตัวมากมายมาจากคนประเภทนี้ทั้งนั้น ถ้าเขาคิดได้ ก็ไม่หยุดอยู่แค่ลูกจ้างหรอกค่ะ แล้วถ้าเด็กเกิดมา....ส่วนใหญ่ต้องมีซักเรื่องที่รับมาจากสิ่งที่เห็นทั้งนั้น ในขณะที่สภาพแวดล้อมนึง ที่ต้องลุ้นกันเองว่าลูกไปโรงเรียนแล้วเลือกคบเพื่อนแบบไหน ถ้าอบรมลูกดีแล้วก็มั่นใจได้เปราะนึง แต่ถ้าพลาดก็หายนะ ถ้ามั่นใจว่าลูกดีจริง ลูกคิดได้ แต่ในใจคนเป็นพ่อแม่ก็ตุ้มๆต่อมๆทั้งนั้น การปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเป็นธรรมชาติของมนุษย์ค่ะ สภาพแวดล้อมที่แข่งกันเรียนก็มีข้อดีอย่างนึงคือ คนที่คะแนนดีๆ แปลว่าเขามีความมุ่งมั่นตั้งใจอ่านหนังสือ ถ้าก่อนสอบ1เดือน คนในห้องเอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ เพื่อนเอาแต่นั่งติวบทเรียนที่เราไม่รู้จัก จะนั่งอยู่คนเดียวในห้องเฉยๆก็พิลึก ก็ไปเนียนติวกับเขาด้วย ฟังรู้เรื่องหรือไม่ค่อยว่ากัน แต่ที่แน่ๆมันเป็นก้าวเริ่มต้นตอนเริ่มอ่านหนังสือนะคะ สุดท้าย พ่อแม่บางคนยอมลำบากทำงานหาเงินหรือกู้หนี้ยืมสินจ่ายแป๊ะเจี๊ยะเป็นแสนๆ มันเหมือนเห็นช่องทางทำธุรกิจที่มั่นใจว่าจะสร้างกำไรในอนาคตมหาศาล ติดแค่ว่ายังไม่มีทุนนั่นแหละค่ะ แม่เราสอนเสมอ แม่ให้ได้แค่การศึกษา ถ้าแม่เลี้ยงลูกได้ แม่ให้เงินลูกใช้ชั่วชีวิตแม่ก็ทำใปแล้ว แต่ถ้าแม่แก่ตัวแล้วตายไป ใครจะหาเงินให้หนูล่ะ? นั่นคือสิ่งที่แม่ห่วงที่สุด แม่ส่งเสียให้เรียนดีๆ สภาพแวดล้อมดีๆ สังคมดีๆ แม่ถือว่าจ่ายเงินซื้อสังคมดีๆให้ลูกด้วย อย่างน้อยถ้าเราหางานไม่ได้ ก็ยังมีเพื่อนมีฐานะพอช่วยหาช่องทางได้ หนูไม่ต้องรักแม่ ไม่ต้องมากตัญญู ตอบแทนบุญคุณก็ได้ จะโกรธจะเกลียดแม่ แม่ไม่ว่า แม่ขอแค่อย่างเดียว......เรียนให้จบ แล้วเลี้ยงตัวเองได้ หลังจากนั้นเราจะไปไหน จะออกจากบ้านก็ตามใจ แม่พูดประโยคเหล่านี้ตอนที่เราทะเลาะกับแม่ค่ะ หลังจากนั้นบ่อน้ำตาแตก......ขอบคุณที่ยอมเหนื่อยส่งหนูและน้องๆเรียนดีๆค่ะ รักแม่ที่สุดในโลกเลยยยย ปล. เราเชื่อว่าหลายๆคนเขาไม่อยากจ่ายค่าแป๊ะเจี๊ยะกันนักหรอก ถ้าวัดคะแนนสอบกันจริงๆมันก็ยังมีคนที่เขาทำข้อสอบผ่านได้สบายๆไปจนติดอันดับท้าย ไม่เก่งจริงก็อด มันมีพวกปลวกเหลือบไรโทรมาขอเงินไงคะ จ่ายก็ได้เรียน ไม่จ่ายก็อด เพื่อนเราเจอมาแล้วค่ะ คนของทางโรงเรียน โทรมาบอกผลสอบก่อนวันประกาศจริงไม่กี่วัน "คุณแน่ใจนะ ว่าจะเสียค่าแป๊ะเจี๊ยะ3หมื่นบาท?" แม่เพื่อนก็ยืนยัน เพราะมั่นใจมากว่าผ่านชัวร์ พนักงานแจ้งว่าสอบผ่าน อยู่ในเกณฑ์ดีอันดับกลางๆ แล้วถามย้ำค่าแป๊ะเจี๊ยะอีกรอบ.... วันประกาศผลจริง เพื่อนเราสอบไม่ผ่านค่ะ(-_-") เสริมอีกนิด - พวกเหลือบไรที่โทรมาขอค่าแป๊ะเจี๊ยะและพวกมากเงินแต่ลูกไม่สามารถทำข้อสอบจนพ่อแม่ยัดเงินให้ลูกเรียนนี่ล่ะ ตัวขัดขวางการศึกษาของประเทศตัวจริงเสียงจริง มันเบียดเบียนคนที่สอบผ่านค่ะ ***ไม่อยากให้ด่าเหมารวมว่าคนที่จ่ายค่าแป๊ะเจี๊ยะทุกคนใช้เส้นสายค่ะ!! คะแนนผ่าน ติดอันดับกลางจนถึงอันดับท้าย แต่ถ้าเงินน้อยก็ไม่ได้เรียน.......*** โรงเรียนเรามีพวกยัดเงินเข้ามาแล้วลูกเรียนกันไม่ไหว มีทั้งเรียนไม่ผ่าน มีเรื่องต่อยตี ทำผิดระเบียบ  ปีต่อมานักเรียนออกกันเยอะมากจนต้องยุบไป1ห้อง(ห้องนึงมีเกือบ50คนค่ะ) แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 54 20:51:38 จากคุณ : หมูชอคโกแลต เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 17:36:06

ความคิดเห็นที่ 68 เคยถามพี่ที่เค้ายอมจ่ายเพื่อให้ลูกได้เข้าโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง เค้าบอกว่ายอมจ่ายเพื่อที่จะให้ลูกได้มีสังคมที่ดีอ่ะค่ะ (ประมาณว่าจ่ายเพื่อซื้อสังคมที่ดีให้ลูก) แต่เราว่าการจะมีสังคมที่ดีน่าจะขึ้นอยู่กับตัวเด็กเองด้วยว่าเลือกคบเพื่อนแบบไหน จากคุณ : ViVi (++ Viviala Princess ++) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 17:44:26

ความคิดเห็นที่ 69 จ่ายเพื่อสังคมที่ดี  ลูกคงเจอแต่เพื่อนที่พ่อแม่จ่ายใต้โต๊ะจ่ายแป๊ะเจี้ยกันทั้งนั้น โตขึ้นไปดูงานติดต่องาน อยากได้งานขึ้นมา กฌจ่ายใต้โต๊ะ จ่ายแป็ะเจี๊ยะกันต่อไปแล้วไปลดตรงส่วนไหนของงานเอาเอง เพราะพ่อแม่ทำเป็นตัวอย่างแล้ว ที่บ้านผมสอนให้อ่านหนังสือตั้งใจเรียน เพื่อที่จะได้สอบได้ ไม่เคยพูดถึงค่าแป๊ะเจี๊ยะเลย เพราะที่บ้านไม่ได้ร่ำรวย ถึงรวยก็คงไม่จ่าย มันไม่ภูมิใจ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 54 18:08:10 จากคุณ : neoaugust เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 18:04:51

ความคิดเห็นที่ 70 ตอนนี้จะเข้าสาอิต ป 1  ต้องจ่ายล่วงหน้าทุกเดือนเดือนเป็นหมื่นๆๆ โดยที่ยังไม่ได้ยืนยันด้วนนะว่าลูกคุณจะได้เข้าเรียนไหม วันดีคืนดี จ่ายช้า จะมีโทรศัพท์เข้ามาว่า  "คุณแม่คะ เดือนนี้ยังไม่เห็นใบเสร็จของคุณแม่เลยค่ะ" จากคุณ : สูสีเองจ้า เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 19:49:48

ความคิดเห็นที่ 71 #67 ผมคิดว่าุคุณสัมผัสแต่ชีวิตแป๊ะเจี๊ยะนะครับ เลยมองมุมนั้นว่ามีประโยชน์ สำหรับผมกับบรรดาเพื่อนๆแล้ว เฉลี่ยไม่ได้ร่ำรวยอะไร แทบไม่มีใครแป๊ะเจี๊ยะ สอบรร.รัฐบาลมาตลอด เรื่องติวหนังสือไม่จำเป็นต้องคนฐานะดีส่วนใหญ่จะความคิดดีนะครับ เพื่อนๆผมก็ช่วยกันติวมาตลอด รุ่นผมในห้องสอบติดลาดกระบัง 17คน วิศว15 คุรุ2 ตอนนี้เพื่อนวิศว3คนตั้งบริษัทเกี่ยวกับขายแผ่นวงจรเอง โดยที่บ้านไม่ได้รวย แค่พอมีพอใช้ ที่เหลือก็เป็นวิศวกรโรงงาน,ทำงานแท่นน้ำมัน,ทำงานด้านNetwork เพื่อนม.ต้น ผม รร.รัฐบาล ส่วนใหญ่ต่อที่เดิม ออกไปก็เรียนรรรัฐซะมากกว่า ผมเป็นคนหนึ่งที่ออกมา แต่หลายคนเป็นนักบิน air asia เป็นแอร์การบินไทย ค้าขาย เอาที่จบจากพระจอมเกล้าพระนครเหนือก็ประมาณ1ใน4 จุฬา ธรรมศาสตร์ เกษตร ศิลปากร รามคำแหง ราชภัฏ คละกันไป มีเอแบค มกรุงเทพ เป็นส่วนน้อย ที่ผมจะสื่อคือสังคมแวดล้อมผม ไม่จำเป็นต้องเรียนเอกชน เฉลี่ยบ้านไม่รวย แต่ก็ความคิดดี มีหัวก้าวหน้า เป็นเจ้าของกิจการ และส่วนใหญ่ด้วย แต่ทีุุ่คุณสื่อเหมือนจะบอกว่า สังคมรร.เอกชน จะมีหัวคิดเป็นเจ้าของกิจการมากกว่า ผมแ่ค่อยากจะบอกว่าสังคมรร.รัฐของผม ไม่จำเป็นต้องแป๊ะเจี๊ยะ ก็ได้ดีและมีความคิดกันถ้วนหน้าครับ เสพติดสังคมแป๊ะเจี๊ยะมากๆ จะกลายเป็นไม่มีความมั่นใจในตัวเองนะครับ สรุป การจ่ายแป๊ะเจี๊ยะสมัยนี้ มีมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนตั้งแต่เด็กเลย ชีวิตพวกผมเป็นคำตอบได้อย่างดี อายุผมตอนนี้27+ ครับ จากคุณ : Stance เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 00:33:44

ความคิดเห็นที่ 72 คำว่าแป๊ะเจี๊ยะ กับ ใต้โต๊ะ มันคนละอันกันเลยค่ะ ร.ร. เอกชน เค้าต้องมีค่าดำเนินการ ค่าจ้างครู ค่าทุกอย่าง ซึ่งไม่ได้มาจากภาษีประชาชนนะคะ การเรียกเก็บค่าบำรุงโรงเรียนคือ ตามที่คุณจะจ่ายได้หากอยากให้ลูกเรียนที่นี่ อีตั้น ที่อังกฤษก็แบบนี้ มันมีแบบแผนของมันค่ะ ต่างกับใต้โต๊ะ ที่พวก รร รัฐบาลดังๆเรียกเก็บทั้งที่ผิดกฏหมาย ไม่มีสิทธิ เงินก็เข้ากระเป๋าตัวเองค่ะ อย่างนี้ เลว. คนรวยๆ เค้าก็อยากให้ลูกได้เรียนกับคนรวยๆด้วยกัน บางคนไม่รวยแต่ก็อยากให้ลูกคบเพื่อนรวยๆ มันเป็นความชอบส่วนตัว ไม่มีใครผิดหรอกค่ะ ใครอยากให้ลูกเรียนรัฐบาลแล้วมีครบทุกชนชั้นก็ไม่แปลกค่ะ คนที่ขายนาส่งควายเรียนมีไม่เยอะหรอกค่ะ (อันนี้ขำๆนะ) พื้นฐานการอบรมจากครอบครัว คือสิ่งที่สำคัญที่สุดค่ะ จากคุณ : superkoy เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 05:15:24