ความคิดเห็นที่ 1 ผมมีโอกาสไปเยือนไต้หวันเมื่อหนาวที่ผ่านมา ความจริงก็ร่ำๆ จะไปหลายทีแต่ก็ไม่ได้ไป มาอาศัยจังหวะช่วงที่เขาปรับลดค่าวีซ่าแล้วก็รีบบึ่งไปขอทันทีตรงตึกใหญ่แถวสาทร วีซ่าของไต้หวันของ่ายกว่าอีกหลายประเทศที่มีทำเลที่ตั้งบนถนนที่เชื่อมต่อกันออกไปด้านทิศเหนือ เมื่อทุกอย่างพร้อมทั้งตั๋วและที่พัก ก็ได้เวลาออกเดินทางครับ อาหารมื้อแรกของผมคงหนีไม่พ้นถาดเล็กๆ บนเครื่องบินนกยักษ์จัมโบ้แบบคอมบี้ของเครื่องบินสัญชาติดัตช์ อย่าง KLM ที่ดีใจหายด้วยการมีอาหารตะวันออกให้รับประทาน ทั้งข้าวผัดเปรี้ยวหวานหมูที่รสชาติอร่อยมากๆ เรื่อยไปจนถึงผลไม้รวมรสชาติธรรมดา และยำวุ้นเส้นรสชาติเลวร้าย ซึ่งคาดเดาได้ไม่ยากว่าครัวการบินคงทำกรดมะนาวหกลงไปทั้งครัว รสชาติจึงได้เปรี้ยวบาดแสบคอเสียไม่มีครับ จบจากมื้อบ่ายต่อค่ำ ผมก็ใช้เวลาดูหนังฟังเพลงไปตามเรื่องจนเครื่องแล่นลง ณ ท่าอากาศยานเถาหยวน หรือที่ชื่อเดิมคือ เจียง ไค เชค ในเวลาโพล้เพล้ ก่อนจะนั่งรถประจำทางยาวรวดเดียวจากสนามบินสู่โรงแรมที่พักครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:24:03

ความคิดเห็นที่ 2 โรงแรมของผมเป็นโรงแรมเล็กๆ อยู่ห่างจากสถานีรถไฟกลางประมาณสามป้ายรถไฟใต้ดิน แต่ห้องที่ได้ไม่ธรรมดาครับ ไปกัน 3 คน ท่านจัดห้อง duplex suite ให้อยู่ มีห้องนั่งเล่นอยู่ด้านล่าง และห้องนอนอยู่บริเวณชั้นลอย ผมจำได้เพียงเท่านี้ เพราะจากเวลานั้นก็หลับเป็นตายจนถึงเช้าของวันใหม่ครับ อาหารเช้าที่โรงแรมนี้มีให้เลือกไม่มาก ลูกค้ากลุ่มหลักๆ จะเป็นชาวญี่ปุ่น อาหารมาตรฐานในไลน์ จะมีสลัด เนยแข็ง บรรดาโคลคัทนิดหน่อย ส่วนอาหารตะวันตกมีแค่ไข่ต้มกับไส้กรอกเป็นอันจบ ยังมีแก่ใจที่มีผลไม้ ขนมปัง และซีเรียลให้อยู่บ้าง แต่ที่อร่อยที่สุดเห็นจะเป็นอาหารจีนปนญี่ปุ่น โดยเฉพาะข้าวต้ม ข้าวสวย และมิโซะซุป ซึ่งมียืนพื้นทุกวัน อาหารอื่นๆ ก็ได้แก่กับข้าวที่ทานกับข้าวต้ม ทั้งผักดอง ผัดผัก จับฉ่าย หมูพะโล้ ไก่ผัดพริก ผัดวุ้นเส้น แล้วแต่ว่าวันนั้นเชฟจะมีจินตนาการสร้างสรรค์ประดิษฐ์เมนูต่างๆ ออกมาได้มากน้อยเพียงใดครับ ที่เห็นในจานนั้นคือสาหร่าย ข้างกันเป็นกลูเตนหวานๆ รสชาติคล้ายกุนเชียงที่ผมว่าอร่อยมาก นักเก็ตสำเร็จรูปทอด และไส้กรอกของโปรดของผมครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:25:00

ความคิดเห็นที่ 3 อาหารที่ผมปลาบปลื้มมากที่สุดอีกอย่างของห้องอาหารเช้าที่นี่ก็คือ เกาเหลาลูกชิ้นเนื้อ อร่อยมากทั้งตัวลูกชิ้นและน้ำซุป ใครว่าอาหารไต้หวันจืดชืด เห็นทีผมจะต้องเถียงคอเป็นเอ็นหรือไม่ก็ค้านหัวชนฝา เพราะลูกชิ้นเนื้อแน่น และน้ำซุปที่หวานแบบธรรมชาติ ก็ทำเอาผมเวียนตักเวียนเติมอยู่หลายรอบเช่นกันครับ แม้จะมีบริการอาหารเช้าเต็มรูป แต่แขกก็ต้องบริการตนเองนิดหน่อย โดยนำจานชามที่ทานแล้วไปวางที่เคาน์เตอร์ ให้พนักงานเตรียมนำไปเก็บล้างต่อ ช่วยๆ กันครับ เพราะโรงแรมเล็กคนน้อย ข้อดีลำดับถัดมาของโรงแรมนอกจากอาหารเช้าก็คือ ในระหว่างวันโรงแรมจะมีน้ำชากาแฟ และเครื่องดื่มเย็นบริการตลอดที่ห้องอาหาร ถ้าช่วงบ่าย ก็จะมีไอศกรีม 3-4 รสในถังใหญ่ ผลไม้ ขนมปัง และบรรดาของขบเคี้ยวอีกเล็กน้อยไว้ให้เลือกรับประทานเพิ่มเติม โดยไม่เสียเงินเพิ่ม นอกจากนี้ ก็มีอินเทอร์เน็ตให้ใช้ฟรี เรียกว่าบริการครบถ้วนประหนึ่งแขกชั้น เวิลด์ เอ็กเซ็กคูทีฟ ฟลอร์ ของเซ็นทาร่าตรงราชประสงค์ที่ผมเพิ่งมีโอกาสไปพักเมื่อไม่นานมานี้เลยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:25:45

ความคิดเห็นที่ 4 รีวิวก้นครัวไปเสียหน่อยแล้ว ผมก็ขออนุญาต พาไปเที่ยวไทเปสัก 3 -4 ภาพ แล้วค่อยวกกลับมาเรื่องการรับประทานของเรากันต่อนะครับ เช้านี้ผมเริ่มต้นวันด้วยการนั่งรถไฟฟ้าไปต่อรถประจำทางไปยังกู้กง หรือพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติไต้หวัน ซึ่งภายในเก็บของมีค่าที่ขนย้ายมาจากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ไว้เป็นจำนวนมาก ตัวอาคารอลังการและใหญ่โตสุดๆ แต่ที่อลังการไม่แพ้กัน คงเป็นกลุ่มนักท่องเที่ยวที่มีหัวหน้าทัวร์ คอยโบกธงหลากสีพลิ้วไสวเป็นสัญลักษณ์ ทำเอาผมซึ่งเป็นนักท่องเที่ยวแบบลุยเองไม่พึ่งไกด์ เดือดร้อนพอสมควร เพราะต้องคอยฝ่าฝูงชนเหล่านี้อยู่ตลอดเวลาครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:26:13

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าพูดถึงประติมากรรมสำคัญของพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ ก็คงจะมีความเกี่ยวข้องกับห้องก้นครัวอยู่ไม่มากก็น้อย เพราะเป็นหยกที่แกะสลักเป็นรูปผักกาด กับอีกก้อนแกะเป็นรูปหมูสามชั้น แกะออกมาได้สวยงามและเหมือนจริงอย่างไม่มีที่ติเลยครับ ทั้งรอยหยักรอยมนต่างๆ  ใครผ่านไปที่นั่นก็อย่างลืมไปแวะชม สังเกตง่ายๆ ห้องไหนคนเยอะ และภัณฑารักษ์ท่านต้องกั้นเชือกแบ่งรอบการเข้าชมแล้วล่ะก็ ไม่ผิดแน่นอนครับ น่าเสียดายที่ในส่วนจัดแสดงนิทรรศการทั้งหมด สงวนสิทธิ์ห้ามถ่ายรูป ดังนั้น จึงมีแต่รูปหมู่อาคารภายนอกและสวนสวยในแบบจีนๆ มาให้ชมแก้ขัดแทนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:26:59

ความคิดเห็นที่ 6 จบจากกู้กงแล้ว เราก็กลับทางเดิม แต่นั่งรถเปลี่ยนขบวนไปยังอนุสรณ์สถานท่านซุนยัดเซ็น ซึ่งเป้นประธานาธิบดีคคนแรกของสาธารณรัฐจีน แม้จะไม่ยิ่งใหญ่อลังการทั้งในแง่สถาปัตยกรรมและการเปลี่ยนเวรยามทหารเท่าที่อนุสรณ์สถาน เจียงไคเช็ค แต่ผมกลับพบว่าที่นี่ดูจะสงบเย็นกว่า แถมยังมีวิวสวยๆ ของตึกไทเป 101 เป็นฉากหลัง ก็ทำให้ผมใช้เวลาอยู่ที่นี่ได้เป็นนานสองนานครับ ซึมซับหลัก 3 ประการแห่งประชาชน อันได้แก่ หลักประชาชาติ หลักประชาสิทธิ และหลักประชาชีพ ก็ถึงเวลาที่ประชาชนตาดำๆ ตัวเล็กๆ อย่างผม จะต้องออกไปหาอาหารกลางวันรับประทานกันต่อครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:27:36

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าบอกว่านี่เป็นอีกหนึ่งความตั้งใจของผมในการมาที่ไต้หวันก็คงจะไม่ผิดนัก เพราะนอกจากจะชอบเรื่องราวประวัติศาสตร์ของสาธารณรัฐจีนแล้ว ผมชอบเปียโน ก็เลยพาลชอบเจย์ โชว์ ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ดังนั้น วันนี้ ผมจึงขออนุญาตเพื่อนร่วมคณะเป็นกรณีพิเศษในการทุ่มทุนสร้างนั่งรถแท็กซี่จากหน้าตึกไทเป 101 (ความจริงก็แค่ 80 บาทเท่านั้นครับ) ไปยังร้านอาหารของเจย์ โชว์ซึ่งตังอยู่ในมหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ ร้านอาหารที่ว่านี้ชื่อ Mr. J. Restaurant เอากันตรงๆก็ตามชื่อของพ่อหนุ่มเจย์โชว์ นั่นแหละครับ แถมร้านนี้ยังแต่งด้วย theme เรื่อง the secret ที่ผมชื่นชอบเสียอีก ผมชอบภาพยนตร์เรื่องนี้มาก และชมครั้งแรกโดยบังเอิญบนเครื่องสิงคโปร์แอร์ไลนส์ จำได้ว่าดูยังไม่ทันจบเครื่องก็จะแล่นลงที่สุวรรณภูมิ ผมก็เลยฟอร์เวิร์ดไปดูตอนจบเสียก่อน แล้วหาเวลามานั่งดูทั้งเรื่องแบบเต็มอรรถรสเอาทีหลังครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:28:17

ความคิดเห็นที่ 8 คงเห็นบรรยากาศร้านที่แต่งในรูปแบบกึ่งยุโรป ซึ่งเป็นแบบเดียวกับที่ผมชื่นชอบ แล้วตัวร้านก็จะโค้งๆ ไปตามผนังกระจก ความจริงมีรูปร้านภายนอกด้วย เอาไปให้ใครดู มักจะมีคนแซวอยู่เรื่อยๆ ว่า นึกว่าไปทานและถ่ายรูปที่ร้าน Orangery ของคุณชายจัตุมงคลที่สยามพารากอนมาแทนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:29:03

ความคิดเห็นที่ 9 ข้างบนของร้านเป็นห้องน้ำ มองลงมาวิวดีมาก เลยอดไม่ได้ที่จะเก็บภาพไว้อีกสักรูปครับ จะเห็นได้ว่าร้านคนค่อนข้างแน่นทีเดียว ถ้าไม่ได้จองมาในบางวันอาจจะต้องเล่นเก้าอี้ดนตรีบ้าง ตามสมควรครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 54 14:30:37 จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:29:28

ความคิดเห็นที่ 10 รูปประกอบของความเห็นที่ 9 ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:31:50

ความคิดเห็นที่ 11 ร้านอาหารในไต้หวันก็เหมือนกับร้านอาหารอื่นๆ ทั้งโลก (ยกเว้นประเทศไทย) ที่จะให้บริหารน้ำเปล่าฟรีโดยไม่ต้องร้องขอ ขณะที่สารขัณฑ์ของเรา ร้องขอแล้วบางทีก็ยังไม่ได้เลยนะครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:32:17

ความคิดเห็นที่ 12 อาหารกลางวันที่นี่มีหลากหลายแบบด้วยกัน ทั้งอาหารตามสั่งจากเมนู อาหารชุดกลางวันที่เลือกได้หลากหลายแบบ วันนี้ทุกคนเลือกอาหารชุดกันหมดเพราะสะดวกดี อาหารชุดที่นี่เหมือนกันหมด ต่างกันที่อาหารจานหลัก โดยเริ่มจากการเสิร์ฟซุปผัก เป็นซุปมะเขือเทศเข้มข้น รสชาติใช้ได้ดีทีเดียว ให้อารมณ์เหมือนทานซอสสปาเกตตีที่เจือจางลงไปสักหน่อยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:32:40

ความคิดเห็นที่ 13 จานถัดมาก็เป็นสลัด มีผักสลัดตามมาตรฐาน ราดด้วยน้ำสลัดแบบญี่ปุ่น ทั้งสองอย่างรสชาติเป็นมาตรฐาน ความรู้สึกคือร้านไหนทำออกมารสชาติก็คงไม่แตกต่างกันมากนัก จะร้านอาหารญี่ปุ่น ร้านอาหารยุโรป หรือร้านอาหารฟิวชั่นก็ครือๆ กัน จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:33:01

ความคิดเห็นที่ 14 มาถึงจานที่เริ่มมีความอร่อยและแตกต่างมากขึ้น นั่นก็คือขนมปังกระเทียมที่เอามาให้ทาน ตัวขนมปังก็ธรรมดา ยังเห็นหั่นกันเหยงๆ อยู่หลังร้านด้วยซ้ำ แต่พอเอามาปาดเนยปรุงรสดีๆ แล้วอบมาร้อนๆ ก็อร่อยได้ไม่ยากครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:33:23

ความคิดเห็นที่ 15 จานหลักของผมครับ สปาเกตตี้ วองโกเล จานที่ผมต้องใช้เวลาและความพยายามในการสั่งเสียนานสองนาน เพราะบริกรสาวสุดสวย แต่งตัวราวกับหลุดมาจากหนังเรื่อง the secret เธอไม่เข้าใจภาษาอื่นนอกจากภาษาจีนกลาง สุดท้ายก็เลยใช้วิธีสูงสุดกลับคืนสูสามัญ เปิดหน้าเมนู แล้วก็จิ้มลงไปที่ชื่อ ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้ทานแน่ๆครับ รสชาติน่ะหรือ ผมว่าอร่อยกว่าหลายๆ ร้านในเมืองไทยอยู่พอสมควรครับ เส้นที่ลวกมาไม่นุ่มและไม่แข็งเกินไปในแบบที่ผมชอบ แล้วก็หอยตลับที่ใส่มาก็จุใจทานกันไม่หวาดไม่ไหว ส่วนซอสก็เข้มข้นดีทีเดียวครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:33:51

ความคิดเห็นที่ 16 สำหรับจานหลักของเพื่อนผมทั้งสองคน สั่งมาเหมือนกัน เป็นหมูอบทานกับข้าวริซอตโต ข้าวริซอตโตเป็นอย่างไรไม่ทราบ เพราะไม่ได้ชิม ส่วนตัวเนื้อหมู ความเห็นของผมทำออกมาได้นุ่มมากๆ แต่ออกจะติดเค็มไปเสียหน่อย คาดว่าต้องทานรวมๆ กับข้าวและผักน่าจะออกมาพอดี จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:34:15

ความคิดเห็นที่ 17 หลังจากทุกคนจัดการกับจานแรกและจานหลักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมเองรู้สึกอยากตบท้ายด้วยของหวานอีกสักจาน เลยเดินไปที่ตู้เค้ก ดูไปดูมาเห็นเค้กหน้าตาเข้าท่าอยู่1 ชิ้น ความจริงหน้าตาก็ดูดีหมดแหละครับ แต่เห็นชิ้นนี้น่าสนใจที่สุด เป็นเค้กครีมชอกโกแลตกับกล้วยหอม รสชาติไม่ต้องพูดถึงอร่อยมากๆ รู้สึกได้ถึงเครื่องเคราที่ใส่มาอย่างครบถ้วน แต่รสชาติกลับทำออกมาได้พอดี ไม่หวานจนเกินไปครับ มื้อนี้สามคน คนหนึ่ง สามคอร์ส อีกสองคน สองคอร์ส รวมชานมเย็นแล้ว ราคาประมาณ 1,000 บาทไทยนิดๆ ครับ ความเห็นส่วนตัวของผมรู้สึกว่าไม่แพงเลย แต่ถ้าจะมาจริงๆ หนหน้า ขอมาช่วงบ่าย นั่งทานเครื่องดื่นกับขนมและของว่างเอาบรรยากาศจะดีกว่าครับ ส่วนจานหลักอิ่มจากร้านก๋วยเตี๋ยวบะหมี่หน้ามหาวิทยาลัยมาก่อนดีกว่า ทั้งอร่อยแล้วก็ถูกกว่ากันพอสมควรครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:34:52

ความคิดเห็นที่ 18 อิ่มเสร็จหนนี้ เราสามคน ไม่ต้องอาศัยแท็กซี่ เพราะสามารถเดินกลับทางเดิมได้ไม่ยาก มาขึ้นรถไฟใต้ดิน ไปเดินเล่นยังห้างโซโก้ ห้างสรรพสินค้าสัญชาติญี่ปุ่นนี้มีสาขาหลายแห่งในไทไป แถวๆ Zhongsiao Fuxing ก็มีอยู่ 2 สาขาตั้งประจัญหน้ากัน สาขาหนึ่งสีเขียวเหมือนยักษ์วัดแจ้ง ผมก็เลยเรียกเหมือนที่คนๆไทยนิยมกันว่าโซโก้เขียว ส่วนอีกสาขาสีขาวเหมือนยักษ์จีนในวัดโพธ์ อันนี้ก็เรียกง่ายๆ ว่า โซโก้ขาว แถมยังตัวเล็กเพราะโดนสาปเหมือนยักษ์วัดโพธิ์จริงๆ ด้วยนะครับ ซึ่งหลังจากพิจารณาสภาพทั้งคู่แล้วก็พบว่า โซโก้เขียวหรูกว่ามาก เบ็ดเสร็จมีเกือบ 20 ชั้นรวมชั้นใต้ดิน 3 ขั้น ซึ่งอุทิศให้เป็นพื้นที่ของร้านอาหาร ซุปเปอร์มาร์เก็ต ที่มีแต่ของอร่อยๆ รวมทั้งยังเป็นที่ตั้งของร้านดังที่เพิ่งมาเปิดสาขาในเมืองไทย อย่าง ติ่น ไท่ ฟง ด้วยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:36:37

ความคิดเห็นที่ 19 เช้าวันรุ่งขึ้น วันนี้เราเดินทางไกลขึ้นมาอีกนิด โดยการนั่งรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินซึ่งสร้างเสร็จแล้วไปจนสุดสาย ถึงที่ตั้งสถานีกระเช้าไฟฟ้าเหมาคงและสวนสัตว์ไทเป   จากจุดนี้ เราต้องจับกระเช้านั่งกันไป 3สถานีระยะทางเป็นกิโล นั่งไปก็เสียวไป เพราะด้านล่างของกระเช้าเป็นกระจกใส ทำให้มองเห็นได้อย่างถนัดถนี่ 360 องศา เมื่อถึงปลายทางจะเป็นพื้นที่ปลูกชาสำคัญของไทเป มีศูนย์แสดงนิทรรศการชา และร้านชาตามริมผาไว้ให้นั่งจิบชาชมทิวทัศน์เป็นจำนวนมากครับ ผมเองไม่ได้นั่งตั้งท่าจิบชาอะไร เพราะมาเช้ามากๆ ตอน 9 โมงเศษ ร้านน้ำชาต่างๆ ก็เลยยังไม่เปิดทำการ ได้แต่อาฆาตไว้ว่าหนหน้าถ้ามีโอกาสมาอีกครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:37:08

ความคิดเห็นที่ 20 กลางวันวันนี้ ความตั้งใจแรกของผมจะฝากท้องไว้ที่ ติ่น ไท่ ฟง แต่ไปๆ มาๆ เห็นคิวหน้าร้านแล้วเกิดอาการถอดใจ ก็เลยเดินไปที่ศูนย์อาหารข้างๆ แทน พูดถึงค่าครองชีพที่นี่ ผมออกจะตกใจอยู่ไม่น้อย ในขณะที่ประดาไต้หวันนีสส่วนใหญ่ มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวสูงกว่าประชาชาวไทยไปหลายช่วงตัว แต่เมื่อพิจารณาค่าใช้จ่ายปรากฏว่า น่าจะต่ำหรือใกล้เคียงกับที่เมืองไทย อาหารในศูนย์อาหารถาดใหญ่ เป็นเนื้อผัดพริก พร้อมอาหารจานข้างเคียง 2 จาน ข้าว ซุป และเครื่องดื่ม 1 แก้ว สามารถซื้อหาได้ในราคาต่ำกว่า 150 บาทไทย ถูกกว่าอาหารในศูนย์อาหารเพชรน้ำหนึ่งกลางกรุงเทพฯ อยู่พอสมควรครับ อีกสิ่งหนึ่งที่อยากเล่าสำหรับศูนย์อาหารที่นี่ก็คือ เมื่อสั่งอาหารเสร็จจะมีอุปกรณ์คล้ายๆ ออดหรือป้ายไฟแจกให้ เรียกว่า สั่งเสร็จก็ไปเดินร่อนที่ไหนก็ได้ เมื่ออาหารปรุงเสร็จเรียบร้อยพนักงานก็จะส่งสัญญาณมาที่เครื่องดังกล่าว ทั้งไฟกระพริบและเสียงสัญญาณครับ หมายเหตุ อาหารในศูนย์อาหารอร่อยมาก ทำให้จากแผนเดิมที่จะกินหรู อยู่สบาย นั่งในร้านอาหารดีๆ ทุกมื้อ ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นศูนย์อาหารและร้านข้างทางทั้งหมดครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:38:20

ความคิดเห็นที่ 21 จบจากอาหารมื้อกลางวัน ผมก็ไปเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานท่าน เจียง ไค เช็ค ที่แสนจะใหญ่โตโอฬาร ขนาบข้างด้วยโรงละครและศูนย์วัฒนธรรม ไปชมทหารเปลี่ยนเวรยามเช่นเคย วันที่ไปโชคดีมากมีงานแฟร์อะไรสักอย่างด้านหน้า มีข้าวของอาหารการกินขายเพียบ น่าเสียดายที่อาหารท้องถิ่นขึ้นชื่ออย่าง เต้าหู้เหม็น หรือ โช่วโตฟู ส่งกลิ่นแรงตลบอบอวลไปหน่อย ทำให้ผมต้องรีบสาวเท้าออกจากบริเวณดังกล่าวโดยเร็ว เต้าหู้เหม็นนี่กลิ่นแรงจริง บ่อยครั้งที่มักถูกผสมลงไปอาหารอย่างอื่น แล้วผมก็เผลอทานเข้าไปเพราะรสชาติอร่อยดี ถ้าหลับตาหรือหลับจมูกไม่ให้ได้เห็นได้กลิ่นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:38:45

ความคิดเห็นที่ 22 วันต่อมา วันนี้เป็นวันที่ผมจะออกไปเที่ยวนอกเมือง ตอนแรกก็คิดอยู่นานว่าจะไปดูน้ำพุร้อนที่อู่ไหล หรือไปอุทยานแห่งชาติหยางหมิงซานดี แต่ไปๆมาๆ หวยงวดนี้ก็มาออกที่หมู่บ้านริมผาชายทะเลที่ชื่อจิ่วเฟิ่น หนึ่งในแรงบันดาลใจของฉากในการ์ตูนเรื่อง Spirited Away อย่างช่วยไม่ได้ครับ แต่ก่อนที่เราจะไปเที่ยว ชม และชิมที่จิ่วเฟิ่น ผมก็ต้องไปแวะที่เหมืองทองในแบบญี่ปุ่นกันก่อน ความจริงไม่ได้ตั้งใจจะไปหรอก ถ้าไม่เผอิญว่ารถเมล์ถึงจิ่วเฟิ่นแล้วพวกผมลืมลงเพราะคิดว่ายังไม่ถึง เลยได้ของแถมเป็นการนั่งต่อไปจนสุดสายเพื่อชมเหมืองทองครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:39:46

ความคิดเห็นที่ 23 พูดถึงรถประจำทางของไต้หวัน แล้วทำให้คิดถึงเรื่องคนของที่นี่ ตอนที่รอรถหน้าโซโก้เขียวเพื่อไปจิ่วเฟิ่น มีเด็กประถมหกลุ่มใหญ่ที่อาจารย์พามาขึ้นรถไปทัศนศึกษา ตอนแรกทุกคนไม่รู้ว่าพวกผมก็มีจุดหมายปลายทางเดียวกัน คือ จิ่วเฟิ่น เลยต่อแถวแซงหน้าอย่างเป็นระเบียบขึ้นรถไปก่อนผม แต่ทันทีที่รูความจริง พวกเขาทั้งหมดหยุด และปล่อยให้เราสามคนเดินขึ้นไปก่อน ผมไม่รู้จริงและออกจะทึ่งว่าที่ประเทศนี้เขา “สอนกันอย่างไร” ถึงทำให้คนมีคุณภาพได้ขนาดนี้ครับ พูดถึงเรื่องนี้ แล้วนึกถึงกระทู้ที่ขึ้นแนะนำของห้องนี้กระทู้หนึ่ง ถ้าผมอยู่ในเหตุการณ์ ผมคงยึดกฎเป็นตัวตั้งเช่นกัน แต่คงจะใช้ใจตามมา โดยการพูดด้วยปิยะวาจา ชี้แจงให้เข้าใจ ถนอมน้ำใจ แต่ไม่ลืมว่ากฎก็ต้องเป็นกฎครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:41:19

ความคิดเห็นที่ 24 จิ่วเฟิ่น เป็นหมู่บ้านที่ถ้าเทียบอารมณ์คงไม่ต่างจาก สามชุก หรืออัมพวา ซึ่งผมไม่เคยย่างกรายไปทั้ง 2 ที่ โดยเป็นที่รวบรวมสินค้าพื้นเมือง ของกินอร่อยๆ ตลอดแนวสองข้างทางตรอกแคบๆ ภายในหมู่บ้านโบราณ หากเดินเรื่อยๆ ไปจนสุดทางจะพบกับหน้าผาริมทะเลเหมือนรูปที่แล้ว แล้วก็มีโคมแดงห้อยระย้าตามทางเดินยาวไปจนสุดลูกหูลูกตาครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:41:59

ความคิดเห็นที่ 25 นี่ล่ะครับ เต้าหู้เหม็นที่วา ย่างร้อนๆ ราดน้ำจิ้มหน่อย อร่อยเหาะ แต่คงเป็นการเหาะที่ต้องเอามือมาอุดจมูกเอาไว้ครับ พูดถึงกลิ่นของเต้าหู้เหม็น ถ้าจะเทียบให้เห็นภาพ ๆไม่ใช่สิ ได้กลิ่นง่ายๆ ก็คงเหมือนกับกลิ่นสาบของหมูหรือเครื่องในหมู ทำนองนั้นครับ เวลาที่ใครหลายๆ คนตกอยู่ท่ามกลางวงล้อมของกลิ่นดังกล่าว จะเกิดอาการกึ่งหน้ามืดและวิงเวียน มือเท้าก้าวไม่ค่อยเป็นจังหวะเหมือนอย่างที่ผมรู้สึกครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:43:16

ความคิดเห็นที่ 26 อาหารอีกอย่างที่คนขายออกมาส่งเสียงเจื้อยแจ้ว เชื้อเชิญให้ลองไปรับประทานนั่นก็คือ ก่วยเตี๋ยวและเกาเหลาลูกชิ้น ลูกใหญ่น่ารับประทานมาก เสียแต่ว่า บุฟเฟ่ต์มื้อเช้ายังย่อยไม่เต็มที่ ไม่อย่างนั้นคงมีสั่งมาลองสักชามหนึ่งครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:44:30

ความคิดเห็นที่ 27 อาหารทะเลปิ้งย่างก็มีครับ หอยสดๆ ทำการประชุมเพลิงหมู่พร้อมกันตรงหน้า ผมทนเห็นภาพบาดตานี้ไม่ไหวก็เลยไม่ได้ลองรับประทาน ข้างๆ กันเป็นปลาหมึกปิ้งที่ดูหน้าตาดีทีเดียว อันนี้แยกประชุมเพลิงเดี่ยว ตามแต่บัญชาการหรือบงการของลูกค้าในขณะนั้นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:45:22

ความคิดเห็นที่ 28 มาถึงสิ่งที่ผมได้ลองซื้อมาทานเล่น ในสนราคา 5 ลูก 100 บาท เป็นกุ้งบดผสมมันฝรั่งและผักแล้วนำมาทอด ทานกับน้ำจิ้มที่คล้ายๆ กับน้ำจิ้มไก่บ้านเรา แถมมีผักดองมาให้ทานแก้เลี่ยน กล่องนี้ซื้อมาโดยไม่ตั้งใจ พราะเห็นบรรดาไท(เป)มุงอยู่ตรงทางเข้าเป็นจำนวนมาก ไทยมุงอย่างผมเลยกลัวน้อยหน้า เลยไปมุงกับเขาบ้าง พอคุณพี่คนขายสบสยตา ก็เลยได้มาลองชิม 1 กล่อง รสชาติทั้งหมดดีมาก และจะดีกว่านี้ถ้าไม่บดเต้าหู้เหม็นใส่ลงมาในกุ้งทอดดังกล่าวด้วยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:45:45

ความคิดเห็นที่ 29 ความเป็นจริงที่จิ่วเฟิ่นนี้ ผมได้ไปทานอีกอย่าง เป็นขนมคล้ายๆ บัวลอยในน้ำเชื่อมมีทั้งแบบร้อนและแบบเย็น ถ้วยละ 40 บาท รสชาติอร่อยมาก แต่หารูปเจ๊คนขายไม่เจอแล้วครับ จำได้แต่เพียงว่า พอประทับกล้องขึ้นเท่านั้นแหละ เจ๊แกก็สามารโพสท่าได้ราวกับมืออาชีพได้อย่างอัศจรรย์ใจ ไม่ต้องห่วงเรื่องอุปกรณ์ประกอบฉากที่เจ๊แกขนมาประโคมไว้อย่างครบถ้วน ดังนั้น นอกจากจะยอมให้กับรสชาติความอร่อยของขนมดังกล่าวแล้ว ข้าน้อยก็คงต้องขอคารวะในความเป็นมืออาชีพของเจ๊ท่านนี้อีกคำรบหนึ่ง จบจากจิ่วเฟิ่น ผมเปลี่ยนเส้นทางกลับ แทนที่จะนั่งรถประจำทางกลับตรงๆ ก็ขอนั่งอ้อมนั่งรถเลียบริมผาและชายทะเล ที่ระหว่างผมครึ่งหลับครึ่งตื่น รถเจ้ากรรมก็ดันห้ามล้อกะทันหัน เหลืออีกหนึ่งคืบก็คงจะชนโครมเข้ากับคันหน้า แต่นั่นไม่เท่าไร เพราะเหลืออีกสักศอกก็คงหลุดโค้งร่วงลงไปยังทะเลจีนตะวันออกได้ไม่ยาก หลังจากนั้น ผมก็เลยนั่งนิ่งๆ ข่มตาไม่ให้หลับมาจนถึงเมืองจีหลง เมืองท่าสำคัญทางตอนเหนือของเกาะ เดินเล่นรับลมริมอ่าวเล็กน้อย ก่อนจับรถไฟกลับไต้หวันตอนช่วงบ่ายครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:46:19

ความคิดเห็นที่ 30 อย่างที่บอกครับ ว่าผมเริ่มติดใจศูนย์อาหารขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นช่วงบ่ายๆ จึงไปทานอาหารที่ศูนย์อาหารของห้างชินกง มิตซึโกชิ ที่มีเทศกาลลดราคา จนประชาชาวไต้หวัน ต้องต่อแถวกันยืดยาว ถึงคราวที่ผมไม่ต้องเดิน แต่ใช้วิธีไหลตามคลื่นฝูงชนไปครับ อาหารในศูนย์อาหารนี่มีหลายอย่าง แต่ที่ที่ผมหมายตาในวันนี้คืออาหารกระทะร้อน เลือกเอาแบบแพงสุดคือ 200 บาท นอกจากข้าวเปล่า ชาเย็น และซุปแล้ว ก็มีกระทะร้อนจานใหญ่ กับปลาหมึกตัวเท่าศอก เนื้อวัวนุ่มๆ และกุ้งทอดมาอีกหลายตัว รองกระทะมาด้วยผัดผักรสชาติอร่อย ด้วยความที่ถาดใหญ่มาก จึงเป็นที่สะดุดตาแก่ผู้พบเห็นในยามที่ผมยกถาดจากร้านกลับไปที่โต๊ะ รสชาตินั้นเล่า อร่อยเหมือนเดิม อร่อยมากๆ นั่งพิมพ์ไปก็ยังคิดถึงอยู่ และเหมือนเดิมครับจะอร่อยกว่านี้ ถ้าผัดผักด้านล่างที่รองมาในกระทะร้อนไม่ผัดรวมเต้าหู้เหม็นมาด้วย เฮ้อ !!! จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:47:25

ความคิดเห็นที่ 31 ในช่วงเย็นหลังจากไปนั่งพักเหนื่อยแล้ว ผมก็จับรถไฟไปยังย่านที่อยู่เหนือสุดของไทเป อย่างตัมสุ่ย ซึ่งถ้าเทียบกับบ้านเราก็คงจะเป็นปากน้ำ มีป้อมปราการตั้งแต่สมัยยุคฮอลันดาอยู่ด้วย แต่ในปัจจุบัน ตัมสุ่ยดูเหมือนจะเป็นที่ยอดฮิตของทั้งหนุ่มสาวที่มาหาที่ที่บรรยากาศเป็นใจ หรือครอบครัวที่อุ้มลูกจูงหลานออกมาเดินเล่น แต่สำหรับผมแล้ว เป้าหมายของการมาตัมสุ่ย นอกจากความรุ่งเรืองด้านประวัติศาสตร์ ก็คงเป็นความรุ่งเรืองด้านอาหารการกิน และขนมของฝากที่มีให้เลือกหลากหลายไม่จบสิ้น ทั้งชอทเค้กไส้สับปะรดขึ้นชื่อ ขนมเปี๊ยะ เรื่อยไปจนถึงไข่เหล็ก ที่อร่อยมาก กลับมาเมืองไทยถ้าอยากทานต้องไปทานแก้ขัดที่ร้านข้าวหมูแดงตรงเยาวราชแทนครับ ก่อนจะเริ่มเดินทาง พักยกด้วยน้ำสมุนไพรเย็นๆ สักแก้วก่อนนะครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:48:30

ความคิดเห็นที่ 32 อาหารอร่อยอีกอย่างของไต้หวันที่หาทานได้เรื่อยๆ คือ ไส้กรอก แต่รสชาติจะออกไปทางกุนเชียงมากกว่า ราคาตั้งแต่ไม้ละ 20 ไปจนถึง 3 ไม้ร้อย ขึ้นอยู่กับรสชาติและความโด่งดังของแต่ละร้าน ร้านที่ผมลองร้านแรกนี่อร่อยทีเดียว ไม่หวานมาก ย่างร้อนๆ ทานแทนมื้อค่ำได้สบายๆ พอลองร้านแรกเสร็จก็ไปลองร้านอื่นต่อ มีแบบที่พยายามปรุงรสให้หลากหลาย รวมไปถึงรสเต้าหู้เหม็นที่ตามมาหลอกหลอนผมอีกรอบ รสญี่ปุ่นแบบรสวาซาบิก็มีให้เลือก แต่ที่เด็ดสุดเห็นจพะเป็นรสต้มยำแบบไทยๆ ก็ยังสู้อุตส่าห์มีให้ลองเลือกซื้อหากันครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:49:26

ความคิดเห็นที่ 33 ปิดท้ายที่ร้านเด็ดของที่นี่อีกร้าน นั่นก็คือไก่ทอด hot star อร่อยจนต้องเข้าแถวกันยาวพอสมควร ผมให้เพื่อนเป็นหน่วยกล้าต่อแถวไปลองซื้อมาชิม 1 ชิ้น 50 บาท แบ่งกัน 3 คนยังรู้สึกเยอะเกินไป เพราะไก่ทอดชิ้นใหญ่มากถึงมากที่สุด รสชาติอร่อยสมคำร่ำลือ ส่วนตัวผมว่าไม่ค่อยอมน้ำมันเท่าไก่ทอดสัญชาติไทย หรือสัญชาติอเมริกันเท่าไรครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:50:27

ความคิดเห็นที่ 34 วันสุดท้ายในไทเป ถึงเวลาที่จะต้องไปเยือนที่ที่ทุกคนไปเยือน นั่นก็คือ อาคารไทเป 101 ที่ครั้งหนึ่งเคยสุงที่สุดในโลก ผมไปตั้งแต่เช้าตรู่เป็นคิวแรกๆ เลยมีเวลาและโอกาสดื่มด่ำกับทัศนียภาพอย่างเต็มที่ ไม่ต้องเจอทัวร์ลงส่งเสียงจ้อกแจ้กหรือแย่งถ่ายรูปให้รำคาญใจ ส่วนที่น่าจะไปชมที่สุดมี 2 ส่วน คือ damper เพื่อต้านการสั่นไหว กับอีกส่วนคือจุดชมวิวด้านนอกที่มองไปเห็นไทเปกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา และทำให้รู้สึกว่า มนุษย์นี่ช่างตัวเล็กเสียจริงๆ ลมบนดาดฟ้าตึกที่พัดหวีดหวิวก็ทำเอาผมเสียววาบได้ไม่น้อย แม้จะกรำศึกมาหลายที่ทั้ง เอ็มไพร์สเตท ปิโตรนาส หรือซิดนีย์ ทาวเวอร์ ความกลัวนี่เองทำให้ผมเดินเล่นอยู่ข้างนอกเร็วกว่ากำหนด ก่อนจะกลับเข้ามาตัวอาคาร เพื่อไปหาอาหารกลางวันส่งท้ายการเดินทางครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:51:31

ความคิดเห็นที่ 35 มื้อนี้ ทานเหมือนเมื่อวานเพราะติดใจในรสชาติ แต่เปลี่ยนจากห้างมิตซึโกชิมาเป็นห้าง q square ที่อยู่อีกฟากของสถานีรถไฟกลางแทน วันนี้อุตส่าห์ไปยืนจ้องพินิจพิจารณาถึงที่ร้านเพื่อให้มั่นใจว่าคุณเต้าหู้เหม็นจะไม่ตามมาปรากฏในกระทะร้อนอีก ก็เลยอร่อยได้เต็มที่สมใจอยาก ร้านนี้อุตส่าห์ใจดีโดยการบั้งปลาหมึกมาให้เสร็จ พร้อมแถมมีดพลาสติกมาให้ผมช่วยหั่นอีกด้วยครับ แล้วที่เด็ดกว่าเมื่อวานก็คือมีไข่ดาวแบบไม่สุก ตอกเพิ่มมาให้อีกฟอง 200 บาท กับรสชาติที่อร่อยมาก ทำเอาผมร่ำๆ จะขอซื้อต่อแฟรนไชส์ไปขายต่อที่ประเทศไทย ซึ่งดูๆ แล้วหนทางน่าจะรุ่งมากกว่าริ่งครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:52:07

ความคิดเห็นที่ 36 ในช่วงเย็น ระหว่างที่รอรถไฟความเร็วสูงออกไปยังสนามบิน ผมใช้เวลาที่เหลือเดินเล่นรอบๆ โรงแรม แล้วก็ไปได้ซาลาเปาแบบไต้วันมาลองทาน ไส้ข้างในเป็นหมูที่คล้ายๆ เกี๊ยวซ่า แต่รสชาติอร่อยมาก และรู้สึกจะเป็นร้านดังของที่นั่นด้วยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:53:04

ความคิดเห็นที่ 37 ดังนั้น จากที่คิดว่าจะซื้อชิมเพียง 1 ชิ้นราคา 30 บาท ก็เลยกลายเป็นเหมามา 8ชิ้นในราคา 200 บาท เพื่อเอากลับไปแช่แข็งทานที่เมืองไทยอย่างช่วยไม่ได้จริงๆ ครับ หลายๆ ท่านอาจจะสงสัยว่าทำไมถึงบอกราคาเป็นเงินบาท สาเหตุง่ายๆ ก็เพราะขี้เกียจมานั่งกังวลใจเรื่องอัตราแลกเปลี่ยน เนื่องจาก 1 ดอลลาร์ไต้หวันมีค่าใกล้เคียงกับ 1 บาทของไทยเป็นอย่างมาก ดังนั้น เครื่องคิดเลขหรือลูกคิด ตลอดจนฟังก์ชันเครื่องคิดเลขในโทรศัพท์เคลื่อนที่ไม่จำเป็นต้องงัดออกมาใช้ให้ยุ่งยากครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:53:30

ความคิดเห็นที่ 38 ขากลับบ้านผมยังคงบินกลับกับสายการบินเจ้าของสโลแกน The Reliable Airlines เหมือนเดิม KLM นี้ดีจริง เพราะ 1 ใน 2 เมนูที่ให้บริการในเส้นทางนี้จะเป็นอาหารมังสวิรัตโดยอัตโนมัติขัดใจพวก omnivore อย่างผมเป็นอย่างยิ่ง ทำให้ผมต้องเลือกข้าวกับไก่พริกไทยดำมาทานแทน โดยวุ้นกับยำผลไม้ที่มาในถาดเดียวกัน ก็ตักมาชิม 1 คำพอให้รู้รส แล้วก็ไม่อยากจะรู้ต่อเพิ่มเติมครับ เป็นอันว่าจบการเดินทางพักผ่อนในไต้หวัน 5 วัน 4 คืนของผมด้วยความประทับใจ มีโอกาสก็จะไปอีก ตอนนี้ได้เวาเชอร์ของ KLM และ Air France มา 150 ยูโร หมดอายุปีหน้า ถ้านึกอะไรไม่ออกจริงๆ จะเอาไปใช้เป็นส่วนลดขอกลับไปไต้หวันอีกสักรอบครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:54:38

ความคิดเห็นที่ 39 ถึงเวลาที่ต้องปรับโหมดจากที่พาไปสาธารณรัฐจีนเมื่อครู่ มายังประเทศบ้านพี่เมืองน้องของเรากันบ้างครับ ความจริงแล้ว การเดินทางครั้งนี้เกิดขึ้นเนื่องจากความไม่ตั้งใจ  เนื่องจากผมได้รับเชิญไปทำวิจัยที่อุดรธานี ซึ่งหลังจากหยิบแผนที่ประเทศไทยมากางดูอย่างถ้วนทั่วแล้วก็เห็นว่าเป็นโอกาสอันดีที่จะข้ามไปเยี่ยมเยือนบ้านพี่เมืองน้องแห่งนี้ หลังจากไม่ได้ไปเยือนมาเป็น 10 ปีครับ ยกหูโทรศัพท์บอกสปอนเซอร์เจ้าของทุนวิจัยให้เลื่อนวันกลับออกไป 2 – 3 วัน เท่านี้ สวรรค์ในเวียงจันทน์ก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วครับ แต่ก่อนจะข้ามไปเวียงจันทน์ ขอผมเปิดเรื่องด้วยอาหารเช้าของโรงแรมริมหนองประจักษ์ฯ อย่างประจักษ์ตรา โฮเต็ลกันก่อนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:55:14

ความคิดเห็นที่ 40 อาหารเช้าที่นี่อุดมสมบูรณ์มาก และไม่น่าเชื่อว่าจะได้ทานปลาหมึกผัดพริกในระยะทาง 600 กิโลเมตรจากชายฝั่งทะเล ไข่ดาวก็อร่อยดี น่าเสียดายที่ตอนที่ผมกลับไปพักที่นี่หนที่สองเมื่อปลายเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ปลาหมึกเจ้ากรรมก็อันตรธานไปเป็นที่เรียบร้อยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:56:04

ความคิดเห็นที่ 41 ชามนี้ก็อร่อยครับ ข้าวต้มกุ้ง มากันแบบกุ้งท่วมหม้อ และก็เช่นกันครับ เมื่อผมกลับไปหนที่สองเดือนที่แล้ว กลายเป็นข้าวต้มหมูข้าวต้มไก่ สงสัยว่าของทะเลจะขาดตลาดจนประจักษ์ตราไม่สามารถซื้อหามาปรุงได้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:57:11

ความคิดเห็นที่ 42 จานนี้ก็อร่อยครับ ยำไข่เค็ม แต่เอาน้ำยำมาราดกุนเชียงให้กลายเป็นยำกุนเชียงไปด้วย จานนี้ไปหนสองยังคงมีให้รับประทานอยู่ สงสัยเป็นเพราะไม่ใช่อาหารทะเลครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:57:36

ความคิดเห็นที่ 43 ปิดท้ายด้วยผลไม้รวมสักถ้วย ที่อร่อยและมีให้ทานทั้งสองครั้งที่ผมไปพักคือ ลูกพีชในน้ำเชื่อกลิ่นซินนามอน อร่อยดี และตัดเลี่ยนจากพวกนมเนยและอาหารเช้าแบบตะวันตกได้อย่างเต็มคราบครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:57:58

ความคิดเห็นที่ 44 หลังจากเสร็จงานวิจัยในช่วงเที่ยง และรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว ผมก็ให้รถโรงแรมไปส่งที่ท่ารถขนส่งประจำจังหวัด ผมเองจำไม่ได้แล้วว่า รสชาติของการนั่งรถบริษัทขนส่งครั้งสุดท้ายในชีวิตเป็นเมื่อไร แต่ก็รู้สึกยินดีที่หนนี้จะได้มีโอกาสกลับมานั่งอีกครั้ง บนรถ ผมได้เพื่อนร่วมทางเป็นคนลาวแท้ๆ ว่าจะคุยถึงการเดินทางในเวียงจันทน์เสียหน่อย ปรากฏว่าพอถึงสะพานมิตรภาพในฝั่งลาว พี่ท่านก็โดลงรถไปขึ้นรถญาติที่มารอรับเป็นที่เรียบร้อย ปล่อยผมงงเป็นไก่ตาแตกคนเดียวมาจนถึงสถานีขนส่งนครหลวงเวียงจันทน์ หลังจากต่อราคารถสามล้อจนเหลือ 12,000 กีบ จากเดิมที่บอกผ่านไปถึง ซาวพันกีบ ก็มาถึงที่พักที่ได้รับการขึ้นชื่อว่าเป็นที่พักแบบ B&B ที่ดีที่สุดในเวียงจันทน์อย่างโรงแรทคำวงษา ค่าห้องคืนละ 35 เหรียญสหรัฐเท่านั้น ห้องใหญ่มาก เตียงนุ่มสบาย โทรทัศน์มีทุกช่องรวมทั้งรายการของไทย อินเทอร์เน็ตฟรี และมีแม้แต่เครื่องครัว ชุดจานชามและเตาอบไมโครเวฟในห้อง เท่านี้ก็แทบจะเห็นสวรรค์รำไรใน 2 คืนที่เวียงจันทน์เลยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:58:32

ความคิดเห็นที่ 45 หลังจากปลาบปลื้มกับห้องพักแล้ว ผมก็เดินลงมาโอภาปราศรัยกับพนักงาน เพื่อถามถึงร้านอาหารแนะนำในเวียงจันทน์ ซึ่งเธอก็แนะนำร้านอาหารแถววงเวียนน้ำพุ หรือไม่ก็ร้าน Le Silapa ซึ่งอยู่ใกล้ๆ โรงแรม แต่เมื่อผมไปดูราคาแล้ว เลอ ศิลปะ ดูจะสูงเอาการไปหน่อย ก็เลยตัดสินใจเดินชมนครเวียงจันทน์ตอนหนึ่งทุ่ม ซึ่งเงียบสงัดเหมือนชนบทบ้านเราสัก 20-30 ปีก่อน ถนนสายประธานทั้ง 3 สาย อย่างถนนเสดถาทิราด ถนนสามเสนไท และถนนล้านช้าง ซึ่งถ้าเป็นคนที่กำลังขาแข็งแรงและเดินเก่งๆ อย่างผมก็คงเดินถึงกันหมด ในที่สุดผมก็เดินวนรอบเมือง 1 รอบมาจนถึงวงเวียนน้ำพุ เดินเลือกร้านอยู่สักครู่ก็มาแพ้ร้านฝรั่งเศสร้านหนึ่ง ที่ยกเอาเตาปิ้งย่างขนาดใหญ่มาตั้งหน้าร้าน   ชื่อร้านเป็นภาษาฝรั่งเศสอ่านยากว่า Le Cave des Chateaux เท่าที่สังเกตดูมีแต่ลุกค้านั่งที่ระเบียงด้านนอก แต่สำหรับผมซึ่งเดินมินิฮาล์ฟมาราธอนมาหนึ่งรอบเมืองเวียงจันทน์แล้ว ตัดสินใจขอนั่งด้านในซึ่งปรับอากาศเสียเย็นฉ่ำมากกว่าครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:59:01

ความคิดเห็นที่ 46 เจ้าของร้าน ภรรยา และเชฟ น่าจะเป็นชาวฝรั่งเศสทั้งหมดครับ อาศัยฟังจากสำเนียงเอา ส่วนบริกรสาวที่มาบริการผมน่าจะเป็นคนลาวแท้ๆ  แน่นอน อันนี้ก็อาศัยฟังจากสำเนียงเช่นกันครับ เธอพยายามพูดไทยหรือลาวกับผม แต่ผมก็ช่างใจร้าย เพราะพูดภาษาอังกฤษอยู่โดยตลอด เธอคงงๆ อยู่สักครู่หนึ่งก็ปรับตัวได้ และหันมาพูดอังกฤษไฟแลบแข่งกับผมแทนครับ บนโต๊ะจัดมาเสียสวยงามให้สมกับที่ผมครอบครองบริเวณด้านในของร้านแต่เพียงผู้เดียวครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:59:26

ความคิดเห็นที่ 47 เริ่มต้นด้วยมาตรฐานอันดีของร้านฝรั่งเศส นั่นคือขนมปังและเนย ซึ่งเนยอร่อยดี แต่ขนมปังน่าจะกรำศึกมาหลายยก เลยดูจะกร้านลมและแข็งไปเสียหน่อย ควรแก่การทามอยส์เจอไรเซอร์ ไม่ใช่สิ อุ่นซ้ำ หรือไม่ก็เขวี้ยงทิ้งไปเลยก็ได้ ส่วนเกลือกับพริกไทยผมชอบวิธีการเสิร์ฟแบบนี้มากกว่าที่มาอยู่ในขวดทึบ อย่างน้อยก็ได้เห็นหน้าค่าตากันแจ้งชัด และพอจะประเมินได้ว่า กรำศึกมามากน้อยสูสีกับขนมปังตะกร้าข้างๆ หรือไม่ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 14:59:47

ความคิดเห็นที่ 48 มื้อค่ำวันนี้ ผมทานเป็นอาหารชุด มี 3 คอร์ส ราคาประมาณ 70,000 กีบ ฟังดูเหมือนแพง แต่คิดเป็นเงินไทยหยาบๆ ก็ราว เกือบ 300 บาทครับ set lunch หรูๆ บางที่ในกรุงเทพ คงได้แค่คอร์สเดียว จานแรกเป็นสลัด ผักก็สดดี แต่ที่อร่อยคือน้ำสลัดที่ราดมา ชิมๆ ดูแล้วน่าจะปรุงขึ้นมาเอง อมเปรี้ยวอมหวานลงตัวดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:00:16

ความคิดเห็นที่ 49 ระหว่างที่อาหารเรียกน้ำย่อยมา ผมรู้สึกอยากได้เครื่องดื่มที่มากไปกว่าน้ำเปล่า ที่มีอภินันทนาการอยู่แล้ว (ร้านอาหารในเมืองไทยควรดูทั้งไต้หวันและลาวเป็นแบบอย่างไว้นะครับ) ก็เลยสั่งเป๊ปซี่มาทานเล่นเสีย 1 ขวด ความจริงผมไม่ใช่สาวกของน้ำดำยี่ห้อนี้ เพราะเป็นแฟนตัวยงของคู่แข่งอีกยี่ห้อมากกว่า แต่เนื่องจากลาวมีโรงงานเป๊ปซี่เป็นของตนเอง ทำให้ราคาน้ำดำค่ายนี้ ราคาถูกกว่าอย่างมีนัยสำคัญ ทำให้ผมผู้ซึ่งมีความยืดหยุ่นของอุปสงค์สูง ตัดสินใจสั่งเป๊ปซี่มาทานแทนครับ อ้อ ถ้าสนใจจะสั่งสูตรน้ำตาลน้อย หรือไม่มีน้ำตาลของยี่ห้อไหน ทำใจบวกราคาเพิ่มไปอีกได้เลยนะครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:00:46

ความคิดเห็นที่ 50 มาถึงจานหลักครับ ขออภัยที่รูปถ่ายไม่ชัด รูปที่ชัดก็หาไม่เจอ เป็นอาหารย่างรวมระหว่างหมูกับเนื้อ เนื้อวัวนั้นสั่งมีเดียมเวล แต่ได้มีเดียมมาทานอีกแล้ว ไม่เป็นไรครับยังพอรับได้ ส่วนหมูนุ่มอร่อยดี มันฝรั่งอบที่วางข้างกันมานั้นเล่า รสชาติเฉยๆ สาดเกลือและพริไทยเข้าไปช่วยแล้ว ก็ดูเหมือนจะยังไม่พ้นขีดอันตราย เลยจำใจต้องปล่อยไว้ในจานอย่างไม่แยแสครับ ที่ดีที่สุดคงเป็นซอส มาให้เลือกถึงสามแบบครับ ทั้งแบร์เนสธรรมดา ซอสชีส และซอสหัวหอมพริกไทย อร่อยมากจริงๆ ทั้ง 3 อย่างเลย เอามาจิ้มขนมปังที่ผมไม่เหลียวแลเมื่อครู่ยังอร่อยเลย ถ้ามาหนหน้าสั่งอะไรย่างมาก็ได้ แต่ขอซอสมาเยอะๆ เพราะราดลงไปแล้วรสชาติดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:01:16

ความคิดเห็นที่ 51 ปิดท้ายมื้อนี้ด้วยผลไม้สด 1 จานใหญ่ครับ แก้วมังกร แคนตาลูป มะละกอ และกล้วยหอม อย่างอื่นๆ ไม่มีคำวิจารณ์ รู้แต่ว่ากล้วยหอมอร่อยดี และนั่นเป็นเหตุให้ผมไปเสาะหากล้วยหอมลาวมาทานเล่นทุกวัน วันละ 1 ผลครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:01:41

ความคิดเห็นที่ 52 เช้าวันที่ 2 ตื่นแต่เช้าลงมาทานอาหารที่ห้องอาหารโรงแรม ที่นี่ไม่มีไลน์บุฟเฟ่ต์อลังการ แต่จะมีเมนูมาให้เลือกอาหารเช้า ประมาณ 5-6 แบบ ทั้งแบบเอเชียง่ายๆ ยุโรปคอนติเนนตัล หรือจะเอาแบบอเมริกันที่ผมสั่งมาทานทั้ง 2 วันก็ได้ครับ ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าชอบของแปลก อาจจะลองสั่งอาหารเช้าแบบ สวีดิช หรือ กัวเตมาลัน ซึ่งมีอยู่ในเมนูมาลองรับประทานดูก็ได้ครับ ในเมนูน่ารักมาก โรงแรมเขียนไว้เลยว่า จะพยายามนำเข้าวัตถุดิบให้น้อยที่สุด และใช้วัตถุดิบในประเทศลาวเป็นหลัก ผมเลยได้ทาน ไข่ดาว เบคอน ถั่วอบ และขนมปังปิ้ง ที่รสชาติดูจะเป็นธรรมชาติขึ้นมาเสียหน่อย ปริมาณและรสชาติของจานนี้สอบผ่านสบายๆ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:02:08

ความคิดเห็นที่ 53 นอกจากจานหลักแล้ว จะมีเครื่องดื่มเย็นกับร้อนให้เลือกอย่างละ 1 ที่ และน้ำเย็นหนึ่งแก้ว ผมเลือกกาแฟลาวจากปากเซใส่นมจข้นมาทานทุกวัน หอมอร่อยเข้มข้น ส่วนเครื่องดื่มเย็นถ้าเลือกน้ำผลไม้มาทานก็ดูจะธรรมดาไป ผมเลยขอสิ่งที่ผมชื่นชอบที่สุด นั่นก็คือ กล้วยหอมปั่นกับนม ทานมาก็ตั้งหลายแห่ง แต่ที่โรงแรมคำวงษานี้ ขอยกให้เป็นหนึ่งในใจของผมเลยครับ ห้องอาหารนี้ เหมาะกับการมานั่งทานช้าๆ ดูพัดลมเพดานหมุนแกว่งไปตามจังหวะ สลับกับภาพวาดและภาพถ่ายขาวดำที่สะท้อนวิถีชีวิตของคนลาวในอดีต ปิดท้ายด้วยการอ่านหนังสือพิมพ์ตอนเช้า the wall street journal หรือ IHT เหล่านั้น ขอให้ลืมไว้ที่กรุงเทพก่อน ที่นี่ถ้าจะเอาเก๋  Vientiane Times คงพอถูไถไปได้แบบที่ผมนั่งอ่านอยู่ทั้ง 2 วันครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:02:34

ความคิดเห็นที่ 54 จากโรงแรมซึ่งอยู่ปลายถนนเสดถาทิราด ผมเดินมายังแม่โขงพรอเมอนาด หรือทางเดินริมแม่น้ำโขง ตรงข้ามอำเภอศรีเชียงใหม่ของจังหวัดหนองคาย เดินมาสัก 2 กิโลเมตรก็จะถึงอนุสาวรีย์ของเจ้าอนุวงศ์ที่คนลาวให้ความนิยมมาสักการะ ถ้าใครไม่ลืมประวัติศาสตร์ก็คงจะจำได้ว่าท่านเป็นเหตุให้เกิดวีรสตรีไทยที่ชื่อท้าวสุรนารีครับ แม้ในตำราประวัติศาสตร์ไทย ท่านจะกลายเป็นกบฎในสมัยรัชกาลที่ 3 ต้องถูกจองจำ และถึงแก่พิราลัยที่กรุงเทพฯ แต่ความรู้สึกของคนลาวก็อาจจะตรงข้ามกันได้ครับ เรื่องราวของประวัติศาสตร์บางทีจึงเป็นเรื่องละเอียดอ่อน และบางครั้งก็เป็นความจริงที่ยากเกินกว่าจะยอมรับได้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:03:18

ความคิดเห็นที่ 55 มาเวียงจันทน์ทั้งที สถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยม ที่ต้องแวะวียนไป คงมีอยู่ 4-5 แห่ง ที่แรกก็คือวัดสีสะเกด จ่าย 5,000 กีบ แล้วก็เข้าไปชมด้านในได้เลยครับ วัดนี้ก่อสร้างในสมัยเจ้าอนุวงศ์ที่ผมได้เล่าไปก่อนหน้า และเป็นเพียงไม่กี่วัดที่เหลือรอดจากสงครามกับกรุงสยามในครั้งนั้น ตัววัดในวันนี้ อยู่ระหว่างการบูรณะปฏิสังขรณ์ครั้งใหญ่ ทำให้หามุมสวยๆ ถ่ายรูปได้ยากพอดูครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:04:22

ความคิดเห็นที่ 56 ที่ที่สอง ซึ่งต้องแวะไปเยี่ยมชมก็คือหอพระแก้ว ตั้งอยู่ตรงข้ามกับวัดสีสะเกด ชื่อก็คงจะบอกชัดเจนอยู่แล้วครับว่าเป็นที่ประดิษฐานพระแก้วมรกต ซึ่งได้อัญเชิญมาจากอาณาจักรล้านนา ก่อนที่จะถูกย้ายมาที่วัดพระแก้วในกรุงเทพครับ ที่นี่ผมได้เจอคนไทยเป็นจำนวนมากที่ข้ามแดนมาเที่ยว ตอนคุยกันเองก็คุยเป็นภาษาไทย แต่พอเขาจะคุยกับผม เขาก็หันมาพยามพูดกระท่อนกระแท่นเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ ผมก็เลยพูดตอบเป็นภาษาอังกฤษเช่นกัน พร้อมขอให้เขาถ่ายรูปให้ด้วย นี่ถ้ารู้ทีหลังว่าเป็นคนไทย มีหวังว่าวัดจะแตกเพราะไปหลอกเขาอยู่นานสองนานครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:05:54

ความคิดเห็นที่ 57 ข้างๆ วัดพระแก้วคือหอคำ หรือทำเนียบประธานาธิบดี ที่พยายามจะให้มีสถาปัตยกรรมที่ใกล้เคียงกับแวร์ซายส์ในประเทศอดีตเจ้าอาณานิคม หอคำไม่ได้เปิดให้คนทั่วไปเข้าชมด้านใน แต่ยืนถ่ายรูปเล่นด้านนอกได้ไม่มีปัญหาอะไรครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:06:40

ความคิดเห็นที่ 58 ด้านหน้าหอคำเป็นจุดเริ่มต้นของถนนที่โก้ที่สุดในเวียงจันทน์คือถนนล้านช้าง ถนนใหญ่โตขนาด 8 เลน เชื่อมจากหอคำไปจนถึงประตูชัย ระหว่างเส้นทางก็เป็นที่ตั้งของตลาดเช้า ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมือง รวมไปถึงกระทรวง ทบวง กรม และ สำนักงานประจำขององค์การระหว่างประเทศต่างๆ ผมยังคงใช้สองขาเช่นเคย มาบัดนี้ก็เดินเข้าไปแล้วเกือบ 4 กิโลเมตรเศษ มาจนถึงประตูชัย ด้านหน้ามีม้านั่งที่สนับสนุนโดยสายการบินแห่งชาติของเรา จ่ายค่าตั๋วเสร็จก็ต้องเดินไต่บันได ทั้งบันไดธรรมดาและบันไดวนชนิดที่เดินสวนกันก็ไม่ได้ไปยังบนยอดประตูชัย รางวัลที่ได้รับไม่มีอะไรมากไปกว่า ทิวทัศน์แบบ 360 องศาของนครเวียงจันทร์ครับ ประตูชัยนี้ความจริงจะเอาวัสดุก่องสร้างต่างๆ มาสร้างทางวิ่งของสนามบิน แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นจากแผนสร้างทางวิ่ง เวียงจันทน์กลับได้ปประตูชัยมาแทนที่ ซึ่งก็สวยงามด้วยสถาปัตยกรรมลาวและดึงดูดนักท่องเที่ยวได้พอสมควรครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:07:22

ความคิดเห็นที่ 59 หลังจากเที่ยงรอบเวียงจันทน์รอบเล็กแล้ว ผมก็กลับมาส่งอีเมลที่ห้องพักสักครู่ ก่อนออกไปหาอาหารเที่ยงรับประทาน ที่ร้านอาหารฝรั่งเศสอีกร้าน บนถนนเสดถาทิราด นั่นก็คือร้าน เลอ ซองทราล (Le Central) ตามคำแนะนำของคู่มือ และนิตยสารหลายๆ เล่มครับ ความจริงเมื่อคืนก็เดินผ่านขากลับจากร้านตรงวงเวียนน้ำพุ ถ้าไม่อิ่มเสียก่อน คงได้ทานตั้งแต่เมื่อคืนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:07:45

ความคิดเห็นที่ 60 ในร้านตกแต่งแบบฝรั่งเศสแท้ๆ เข้าไปแล้วนึกว่าเปิดประตูวิเศษของโดเรมอนหลุดไปที่ปารีส ทั้งเชฟ เจ้าของร้าน และเพลงที่เปิดคลอเบาๆ ในร้านครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:08:03

ความคิดเห็นที่ 61 ที่ร้านมีเมนูหลายอย่างทั้ง อาหารตามสั่ง อาหารชุด และอาหารชุดกลางวันซึ่งย่อมเยาลงมาอีก ในวันนี้ผมเลือกชุดอาหารกลางวันแบบสองคอร์สราคา 65,000 กีบ พร้อมทั้งสั่งของหวานขึ้นชื่อของที่ร้านเพิ่มเติมจากเมนูปกติครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:08:24

ความคิดเห็นที่ 62 น้ำเปล่าฟรีเหมือนเคย และก็ไม่ต้องกลัวว่าจะพร่อง เพราะบริการโดยบริกร ที่งงกับการที่ผมพูดภาษาอังกฤษเหมือนเคยครับ เนื่องจากทุกๆ คนคาดหวังว่าผมน่าจะพูดภาษาลาวหรือไทยมากกว่า แต่เมื่อพูดอังกฤษออกไป เขาก็พร้อมที่จะปรับเปลี่ยนภาษา โดยสรุป นอกจากผมจะนึกว่าทางร้านมีประตูวิเศษของโดเรมอนแล้ว สงสัยที่ร้านน่าจะมีวุ้นแปลภาษาเป็นของแถมเสริมมาด้วยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:08:46

ความคิดเห็นที่ 63 อย่างแรกสุดตามธรรมเนียมครับ ขนมปัง วันนี้ขนมปังอร่อยกว่าร้านเมื่อวานมาก แต่เนยร้านเมื่อวานกินขาดเพราะปรุงรสมาได้ดีกว่า ดังนั้น ถ้าจะให้ดี ทั้งสองร้านควรทำบันทึกความเข้าใจในการใช้รหัสการกินร่วม (code share) ระหว่างเนยและขนมปังครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:09:10

ความคิดเห็นที่ 64 มาแล้วครับ จานแรกของผม แค่แต่งจานมาก็ชวนรับประทานเป็นอย่างยิ่ง เป็นสลัดผักสดที่เน้นกะหล่ำปีม่วงกับเบคอนทอดกรอบ ราดมาด้วยน้ำสลัดที่รสชาติอร่อยไม่แพ้เมื่อวานอีกแล้ว ความรู้สึกเหมือนเขาเอาเครื่องเคราทุกอย่างไปคลุกกับน้ำสลัดให้เข้าที่ก่อน พอทานแล้วก็เลยรู้สึกชุมฉ่ำตัดกับความสดกรอบของทั้งผักสลัดและเบคอนครับ อยู่ที่เวียงจันทน์นี่เจริญอาหารดีจริงๆครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:09:49

ความคิดเห็นที่ 65 จานหลักของผมเป็นไก่อบ มาขนาดหนึ่งสะโพกใหญ่ ไก่นั้นตุ๋นมาจนเปื่อยนุ่มแทบจะหลุดร่อนออกจากกระดูกโดยไม่ต้องออกแรงมีดและส้อมเลยครับ มันฝรั่งทอดก็ทอดออกมาอร่อยดี กรอบตามมาตรฐานและไม่อมน้ำมัน ถ้าจะมีข้อติจริงๆ ก็คงเป็นน้ำราดที่ปรุงรสมาค่อนข้างอ่อนไปเสียหน่อย เมือนเดิมครับ สาดเกลือและพริกไทยไปเพิ่มเติมจะช่วยคุณได้ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:10:33

ความคิดเห็นที่ 66 มาถึงสิ่งที่ผมสั่งเพิ่มเติมจากอาหารชุด เพราะดูของหวานในชุดเป็นคาราเมล คัสตาร์ตก็เห็นจะธรรมดาไป เราควรจะทานอะไรที่เป็นของขึ้นชื่อของร้านนั่นก็คือ chocolate fondant ต้องสั่งล่วงหน้าสัก 20 นาที คุณเชฟจะได้จัดเตรียมทัน เสิร์ฟมาในจานใบใหญ่ พร้อมกับครีมซอส และไอศกรีมโฮมเมด ซึ่งผมแอบชิมก่อนทั้งคู่แล้วก็พบว่า อร่อยลืมโลกจริงๆ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:11:02

ความคิดเห็นที่ 67 เมื่อผ่าข้างในดู ชอกโกแลตก็จะทะลักนองทานคู่กับไอศกรีมจะตัดความหวานและความขมเข้มข้นได้อย่างลงตัวครับ คิดไม่ผิดที่สั่งจานนี้มาลองรับประทาน แม้สนนราคาจะเท่ากับ 50,000 กีบ หรือเกือบเท่ากับราคาสองจานก่อนหน้ารวมกันครับ อ้อ ลืมแจ้งไปอีกอย่าง ร้านอาหารส่วนใหญ่จะแจ้งราคาเป็นเงิน 3 สกุล คือ เงินกีบ เงินเหรียญสหรัฐ และเงินบาท แม้ทางการลาวจะรณรงค์ให้ใช้เงินกีบก็ตาม ดังนั้น สะดวกจ่ายสกุลไหนก็เชิญตามอัธยาศัยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:11:22

ความคิดเห็นที่ 68 ช่วงบ่าย ผมอุทิศเวลาให้กับพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติลาว พื้นที่ 2 ชั้น กับค่าเข้าชม 10,000 กีบ แม้สิ่งของที่จัดแสดงจะไม่อลังการเท่ากับอีกหลายๆ ที่ แต่ก็ทำให้ผมได้เรียนรู้ความเป็นมาจากยุคดั้งเดิม ยุคที่ปกครองโดยกษัตริย์ ยุคสงคราม มาจนถึงการปกครองในรูปบแบบสังคมนิยมได้เป็นอย่างดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:12:14

ความคิดเห็นที่ 69 เช้าวันสุดท้ายในเวียงจันทน์ หลังจากทานอาหารเช้าที่หน้าตาเหมือนเดิมทุกประการ ยกเว้นเบคอนที่โรงแรมใจดีแถมเพิ่มมาให้อีก 1 ชิ้น ก็ได้เวลาที่ผมจะออกไปรับเพื่อนผม ซึ่งมีแผนท่องเที่ยวเวียงจันทน์ หลวงพระบาง เลยนัดมาพบปะกับผมพร้อมรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันก่อน วันนี้ผมไปรับเพื่อนทั้ง 2 คนที่สถานีขนส่งก่อนต่อราคาสามล้อ ซึ่งบัดนี้ผมมีทักษะการต่อราคาค่ารถที่ดีขึ้นมาก มุ่งตรงไปยังพระธาตหลวง สถานที่ท่องเที่ยวแห่งเดียวในนครเวียงจันทน์ที่ผมคิดว่าควรจะนั่งรถไปจอดตรงหน้า เพราะถ้าเดินไปเองจากโรงแรมเกรงว่าผมจะจอดเสียก่อนถึงครับ พระธาตุหลวงสร้างขึ้นมานานแล้วตั้งแต่สมัยพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช ดื่มด่ำความงามของสถูปภายในก่อนจะกลับไปแวะเยี่ยมเพื่อของเพื่อน เป็นคนญี่ปุ่นเคยอยู่ UN เมืองไทย แต่ตอนนี้ไปรับทำงานที่การท่องเที่ยวลาว ผมก็เลยโชคดีได้สองเด้ง คือ ได้ข้อมูลและเอกสารการท่องเที่ยวกับได้ฟื้นฟูภาษาญี่ปุ่นไปในตัวครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:12:50

ความคิดเห็นที่ 70 มาถึงมื้อกลางวันกันบ้างวันนี้มีเพื่อนเก่า 1 และเพื่อใหม่ 2 มาร่วมโต๊ะ เลยต้องไปหาอาหารพื้นเมืองทานกัน ถ้าท่านใดชอบแบบหรูก็แนะนำให้ไปร้านครัวลาวบนถนนสามเสนไท แต่ถ้าชอบแบบพื้นบ้าน ก็เล็งเพิงข้างทางและมุดเข้าไปตามสะดวกได้เลยครับ สำหรับผม ตอนแรก เพื่อนใหม่ชาวญี่ปุ่นเสนอร้านในสมาคมฝรั่งเศส แต่ผมเสนอว่าไปร้านขอบใจเด้อ ซึ่งเป็นร้านใหญ่อยู่กลางเมือง เสียดายที่เขาเลิกจัดบุฟเฟ่ต์มื้อเที่ยงไปแล้ว เลยได้ทานเมนูตามสั่งแทนครับ เริ่มตันด้วยข้าวเหนียวก่อนเลย นุ่มอร่อยมากๆ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:13:33

ความคิดเห็นที่ 71 จานถัดมาเป็นไก่ย่างกับข้าวหลาม ไก่ย่างเป็นไก่บ้าน เนื้อแน่นย่างมากับเครื่องเทศด้านในรสชาติอร่อยมากๆ แต่ที่ผมยอมให้มากที่สุด คงเป็นข้าวหลาม ข้าวเหนียวกระติบเมื่อครู่ที่ว่าอร่อยแล้ว มาเจอข้าวหลามกระบอกนี้ไป ทำเอาผมถึงกับเพ้อ และขอยึดไว้ทานคนเดียว หอมกะทิอ่อนๆ ได้กลิ่นไม่ที่ปิ้ง ทานกับไก่ย่างหรือแม้แต่อาหารอื่นๆ บนโต๊ะก็เข้ากันดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:13:56

ความคิดเห็นที่ 72 จานถัดมาเป็นเนื้อย่าง ย่างมาแบบมีเดียม เนื้อเหนียวไปหน่อยครับ แต่น้ำจิ้มที่ทานคู่กันรสชาติจัดจ้านดีมากๆ แม้เพื่อร่วมโต๊ะของผมจะบอกว่าเผ็ดเกินไป แต่ผมว่าอร่อยดีครับ ทำให้น้ำจิ้มดังกล่าว กลายเป็นน้ำจิ้มเอนกประสงค์ของผมกับอาหารทุกจานเลยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:14:23

ความคิดเห็นที่ 73 จานที่สามเป็นปอเปี๊ยะทอด จานนี้อร่อยเช่นกัน ทอดมาร้อนๆ ข้านนอกกรอบ และไส้ข้างในก็ใส่มาอย่างไม่หวงไม่กั๊ก มีน้ำจิ้มแบบเวียดนามให้ทานคู่กัน แต่ผมซึ่งสมัครใจรับประทานน้ำจิ้มเนื้อย่างไปแล้ว เลยขอจิ้มปอเปี๊ยะกับน้ำจิ้มเนื้อย่างแทนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:14:44

ความคิดเห็นที่ 74 เมื่ออิ่มเสร็จ ซึ่งมื้อนี้หมดไปราวๆ 200,000 กีบเศษหรือประมาณ 800 บาท ก็ถือว่าแพงถ้าเทียบกับค่าครองชีพของคนลาวโดยทั่วไปครับ  ผมก็ล่ำลาทั้งสองสาวที่จะเดินทางต่อไปหลวงพระบาง ส่วนอีกหนึ่งหนุ่มแดนซามูไรก็กลับไปทำงานต่อที่การท่องเที่ยว ผมใช้เวลาที่เหลือก่อนเดินทางกลับไทย โดยไปนั่งเล่นบนชั้น 2 ของร้านเบเกอรี่ชื่อดัง Jo-Ma ตรงเยื้องๆ กับวงเวียนน้ำพุและร้านขอบใจเด้อ เพื่อหาชาเย็นทานสักหนึ่งแก้ว ขนมทานอีกสัก 1 ชิ้น ผมใช้เวลาช้าละเลียดชาเย็น กับบราวนี่สุดอร่อยรสชาติเข้มข้นถึงเครื่อง ร้านนี้ป็นที่นิยมของนักธุรกิจและนักท่องเที่ยวต่างชาติ รอเวลารถสามล้อมารับกลับไปยังสะพานมิตรภาพไทย-ลาวในช่วงบ่ายแก่ๆครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:15:08

ความคิดเห็นที่ 75 จากรถสามล้อถึงสะพานมิตรภาพ ต่อรถประจำทาง รถสองแถว และรถตู้ที่วิ่งยาวจากหนองคายถึงสนามบินอุดรธานี แวะซื้อแหนมเนืองเจ้าอร่อยของหนองคายที่สนามบินกลับบ้าน ก็เป็นอันบอกลาทริปสั้นๆ กับประเทศเพื่อนบ้านแห่งนี้ครับ ความจริงแล้วเวียงจันทน์ก็น่ารักและมีเสน่ห์ไม่แพ้หลวงพระบาง นั่นทำให้ผมมั่นใจว่าผมจะกลับไปอีก ไปนั่งเล่นสบายๆ ริมน้ำโขง ไหว้พระตามวัดต่างๆ และที่สำคัญที่สุดไปหาอะไรอร่อยๆ ทาน แม้ข่าวล่าสุดผมทราบว่า ร้าน เลอ ซองทราล ที่ผมชื่นชอบได้ปิดตัวลงไปแล้ว หลังจากยืนหยัดความอร่อยมานานหลายปีครับ ในครั้งต่อไป จะเอาอาหารอร่อยจากการเดินทางไปยุโรป แบบ 4 วัน 3 ประเทศมาเล่าสู่กันฟัง รวมถึงอาหารเอเชียใต้จากประเทศที่แสนน่ารักและเป็นเมืองพุทธเหมือนประเทศไทยมาให้ได้รับชมผ่านรูปภาพและตัวหนังสือครับ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการเข้ามารับชม ตลอดจนความคิดเห็นต่างๆ ที่จะมีขึ้น สวัสดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:15:42

ความคิดเห็นที่ 76 ตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ คาดว่าจะชอบอาหารฝรั่งเศสเป็นพิเศษ  เค้าจัดจนได้ดีกว่าร้านบางร้านในไทยอีกนะคะเนี่ย โรงแรมก้อน่านอนมากค่ะ :) จากคุณ : =เด็กเอ๋ยเด็กดี= เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:35:42

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ น่าทานทั้งนั้น จากคุณ : เด็กดอย เจ้าแม่ปาเงิน เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:50:20

ความคิดเห็นที่ 78 อิจฉามากครับ ได้เที่ยวกินหลายประเทศเลยเชียว จากคุณ : L-Nets เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 15:54:52

ความคิดเห็นที่ 79 เป็นคนชอบทานเต้าหู้มาก แต่ เต้าหู้เหม็นนี่ คงขอยอมแพ้อีกคน เรื่องกลิ่น และรสชาติ ยิ่งตอนนี้ ได้ยินข่าวไม่ค่อยดี เกี่ยวกับวิธีการหมักเต้าหู้เหม็น ให้มีกลิ่นเพื่อจะได้ออกขายได้เร็วขึ้น ยอมแพ้จร้า ขอบคุณ รีวิวสวยๆ คะ จากคุณ : อันดามาเฟีย เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 16:41:58

ความคิดเห็นที่ 80 ภาพสวย เล่าเรื่องได้ดีมากค่ะ จากคุณ : j-moo เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 17:00:03

ความคิดเห็นที่ 81 นั่งอ่านไปดูรูปไป เพลินมากค่ะ :) สนุกดีจัง เดี๋ยวจะรอกระทู้ยุโรปนะคะ >_< จากคุณ : Alada เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 17:06:16

ความคิดเห็นที่ 82 คราวหน้าไปลาวจะไปลองอาหารฝรั่งเศสบ้างนะคะ ^ ^ จากคุณ : escate เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 17:15:24

ความคิดเห็นที่ 83 น่าทานมากๆเลยค่ะ จากคุณ : PerJerz.la.maiiz เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 18:54:41

ความคิดเห็นที่ 84 โอ้โห อาหารน่าทานก็ก็ไปเที่ยวน่าสนุกจังเลยค่ะ จากคุณ : NokJbz เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 18:57:21

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณมากครับ พาไปชิมหลายอย่างมากเลยครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 19:15:27

ความคิดเห็นที่ 86 นานนาน มาที จัดเต็มเลยนะครับ อ่านเพลินเลย รอดูรีวิวต่อไปครับ จากคุณ : parad เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 19:59:44

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณสำหรับภาพถ่ายสวยๆกับคำบรรยายเหมือนได้เป็นส่วนหนึ่งในทริปค่ะ ถ้ามีทริครั้งหน้าอีกอยากจะขอจขกท.ตามไปเที่ยวด้วยจังเลยค่ะ ^ ^ ขอบคุณนะค่ะ จากคุณ : นู๋อันจัง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 12:01:24

ความคิดเห็นที่ 88 เห็นแล้วหิว ขนาดเพิ่งทานข้าวไปหมาดๆ เดือนหน้ามีทริปไปไต้หวัน 10 วันครับ กำลังรอคอยอย่างใจจดจ่อ บิน KLM เหมือนกันครับ แอบกังวลว่าจะดีเลย์ไหม เพราะขึ้นชื่อเหมือนกันสายการบินนี้ จากคุณ : ออนไลน์ยันสว่าง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 19:02:53

ความคิดเห็นที่ 89 ติดตามกระทู้ของคุณ buenos มานานแล้ว พึ่งได้สมัครสมาชิกค่ะ ชอบการบรรยายของคุณมาก ตรงไปตรงมา ไม่เวิ่นเว้อดีค่ะ จะคอยติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : ฉันรักตัวฉัน เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 02:48:52