อ่านกระทู้นี้แล้วซึ้งเลยค่ะ ว่าทำไมประเทศไทยทุกวันนี้มันแตกแยกกันขนาดนี้
คือเรารู้สึกว่าคนที่มาเถียงกันในกระทู้ แค่เห็นชื่อกระทู้แล้วคลิกเข้ามา
มันก็เข้ามาด้วยอคติแล้วค่ะ จั่วหัวไว้แบบนั้น มันก็จุดชนวนอย่างที่หลายๆคนบอกจริงๆ
ถ้าอ่านไปแบบไม่อินกับฝ่ายไหน จะเห็นว่า หลักๆมันมีคนอยู่ 3 จำพวก
1 พวกมีอคติกับคนกรุง ก็ร่วมด้วยช่วยกันตามน้ำไป
2 พวกคนกรุงโดนเหมารวมก็มาโพรเท็กท์ตัวเอง ชั้นเปล่า ชั้นไม่เคยทำแบบนั้น
3 พวกกลัวความแตกแยก ก็พยายามจะให้ปรองดอง อย่าเถียงกันเลยคนไทย รักกันเถอะ
ซึ่งสามฝ่าย ก็ไม่เห็นจะมีใครฟังใคร ปิดหูปิดตา ไม่ฟังความเห็นคนอื่น ไม่รู้ปัญหาคนอื่นกันหมด
ณ จุดนี้ เห็นด้วยกับคห.183 อย่างสุดซึ้งเลยค่ะ
ความแตกต่างในสังคม มันมีอยู่แล้วค่ะในเมื่่อสังคมมันกว้างใหญ่ขนาดนี้
ต้องยอมรับก่อนว่ามันมีความแตกต่างจริงๆ
แต่แทนที่รีบจัดตัวเองเข้าสังกัดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แล้วก็รีบปกป้องฝ่ายตัวเอง
เรามาเริ่มความเข้าใจคนที่แตกต่างจากเราไม่ดีกว่าเหรอคะ?
ไม่ว่าจะฝ่ายไหน ฝ่ายที่เหมารวม หรือถูกเหมารวม
ฝ่ายที่ว่าคนกรุงแบบเหมารวมก็ควรจะเข้าใจด้วยว่าคนถูกเหมารวมมันไม่สนุก
การจะเรียกร้องความเห็นอกเห็นใจ มันก็ควรจะมาพร้อมคำพูดที่เหมาะสม
รวมถึงน้ำเสียงวิธีการพูด การเล่า นัยยะที่แฝงอยู่
คือคนเรามีเรื่องไม่พอใจได้ มีสิทธิ์ที่จะบอกได้ว่าไม่พอใจ
แต่ท่าทีที่ไม่ถูกต้อง มันก็ทำให้คดีพลิกได้เหมือนกัน ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มแท้ๆ
และอีกอย่างเมื่อต่อว่าคนอื่นไปแล้วก็ควรจะยอมรับฝั่งสิ่งที่คนอื่นพูดหรือต่อว่าด้วยเหมือนกัน
เรามีสิทธิ์พูด เค้าก็ย่อมมีสิทธิ์เหมือนเราเช่นกัน
ส่วนฝ่ายที่ถูกเหมารวมก่อนที่จะโกรธและปกป้องตัวเอง
จะไม่ยอมรับรู้ซักนิดเชียวเหรอคะว่ามันมีคนบางคนทำพฤติกรรมแย่ๆ อยู่จริงๆ
และมันมีคนที่ไม่พอใจ จนเกิดเป็นประเด็นขึ้นมา
ไม่ใช่ว่า ชั้นไม่รู้ ชั้นไม่สน ชั้นไม่เคยทำ ไม่เกี่ยวกะชั้น ไปโวยวายร้องแรกแหกกระเชอที่อื่นเถอะ
ถึงตัวเราจะไม่ได้ทำ แต่เราส่งต่อคำเืตือนได้หนิคะ? สอนลูกสอนหลานก็ได้
บอกเพื่อนฝูงบอกคนรู้จักก็ได้ ว่าอย่าไปทำพฤติกรรมที่ทำให้คนอื่นไม่พอใจ
บางทีคนทำอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ ถ้าไม่มีคนโวยขึ้นมา เค้าอาจจะคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่ไม่ผิดก็ได้ ใครจะรู้
ประเด็นมันก็มีอยู่แค่นี้แหละค่ะ ยอมรับความแตกต่าง ทำความเข้าใจคนที่ไม่เหมือนเรา
สำหรับคนที่ชอบบอกว่า "คนไทยเหมือนกันต้องรักกัน" มันก็ฟังดูดีหรอกนะคะ
แต่ถ้าไม่ยอมทำความเข้าใจปัญหาอะไรเลย มันก็จะไม่เกิดผลอะไร
ไม่ใช่แค่กับประเด็นเล็กๆแบบนี้ กับเรื่องที่เป็นปัญหาอยู่ทุกเรื่องแหละค่ะ
เอาง่ายๆเวลาเด็กทะเลาะกัน อยู่ดีๆเราจะเข้าไปห้ามเฉยๆ
เอ้าหยุด! สองคนรักกันเดี๋ยวนี้ เอ้ากอดกัน!...รักกันแล้วนะ...ดีมาก!
ไม่ต้องสืบสาวราวเรื่อง ไม่ต้องหัดให้มันรู้จักถ้อยทีถ้อยอาศัย ไม่ต้องให้มันเรียนรู้อะไรทั้งนั้น
ปล่อยทิ้งไว้ เดี๋ยวมันก็ทะเลาะกันอีก เชื่อสิคะ!