เมนูมั่ว ๆ จากของเหลือในตู้เย็นและสูตรคูณประสบการณ์ชีวิต

หัดโพสต์ครั้งแรกค่ะ...เรื่องยาวหน่อย แต่รูปมีรูปเดียว
ไว้แก้ตัวครั้งหน้าละกันนะคะ
v
v
v
เหตุเกิดจากความขี้เกียจขับรถฝ่ากองทัพนักเรียนหลังเลิกเรียน
แต่ก็หิว...หิ๊ว...หิว เลยเปิดตู้เย็นพ่อหมีเล่น
แล้วก็จ๊ะเอ๋กับน้องไข่ไก่ที่ซื้อติดตู้เย็น
น้องมะเขือเทศนี่ก็ติดตู้เย็นและพยายามกินทุกวัน
น้องหมูอู๊ด ๆ อายุการแช่แข็ง ๘ วัน ซื้อมากะทอดให้พ่อหมีกิน
แต่วันนั้นแค่ยำปลากระป๋องกับทำเห็ดอบสมุนไพร
พ่อหมีก็ว่ามันอร่อยจนไม่ต้องการหมูทอดอีก
น้องแขนงอายุการแช่ค้าง ๔ วัน
ปลาร้าบองไม่ทราบอายุ แต่ซื้อมา ๒ วันแล้วจากพ่อค้าส้มตำโคราช
และมีข้าวกล้องค้างคืนเหลืออีกครึ่งหม้อ
เหลือเยอะขนาดนี้เพราะหุงเผื่อพ่อหมีพุงกลม
แบบลืมไปว่าเพิ่งส่งเค้ากลับบ้านที่นครฯ เมื่อวานเย็นนี่นา

ตอนแรกจะผัดข้าว...ใส่ทุกอย่างรวมกันแล้วก็ผัด ๆ ๆ
แต่อยากกินไข่ด้วย ใส่ไข่ลงในข้าวผัดแจ่วบองคงดูไม่จืด
และอยากกินมะเขือเทศย่างเป็นแผ่นกลม ๆ สวย ๆ
สามสี่วันก่อนพ่อหมีทำให้กินแล้วติดใจมากกกกกกกก
เคยเห็นเมนูกะหล่ำปลีทอดน้ำปลา...เอาแขนงมาแทนจะดีมั้ยนะ

บลา...บลา...บลา...

คิดไปอีกมากมายพลางหั่นมะเขือเทศลูกโตเป็นชิ้นกลม ๆ
หั่นแขนงแบบพอคำโตแล้วล้างน้ำอีกรอบ
เปิดกะทะไฟฟ้าหน้าตาหม้อสุกี้ก้นเด้งป่องขึ้นมา
วางมะเขือเทศเรียงเดี่ยวไม่มีซ้ำซ้อนแล้วปิดฝา
หั่นหมูเป็นคำใหญ่ ๆ ใส่ถ้วยเทน้ำปลาลงไป แล้วคลุก ๆ ๆ วางไว้
กลับด้านมะเขือเทศในกะทะ และมันทำให้รู้ว่า...
ถ้าจะทำเมนูนี้ต้องหั่นเป็นชิ้นหนาหน่อย ไม่ใช่บางเฉียบ
เพราะไม่งั้นไส้จะเละออกมา ขอบเองก็ขาดหายไปกับความร้อน
ย่างมะเขือเทศประมาณว่าไลโคปีนออกมาเยอะแล้วก็ตักใส่จาน
ใส่เนยลงในกะทะนิดหน่อย พอเนยละลายตอกไข่ใส่ลงไปแล้วคน ๆ ๆ
อยากกินไข่ดาวสวย ๆ ข้างนอกกรอบข้างในเป็นยางมะตูม
แต่กะทะเราไม่อำนวย ก้นป่องทอดไข่ดาวไม่ได้ ก็เลยตามเลย
กลับด้านไข่คนให้สุกทั่วกันแล้วตักใส่จาน
เติมน้ำมันพืชลงในกะทะ ปิดฝารอให้น้ำมันร้อนหน่อย
ตักข้าวค้างคืนใส่ถ้วยไว้ เวลาตักกะไว้ว่ากินคนเดียว
เปิดฝากะทะ วางหมูเรียงหนึ่งแบบมะเขือเทศ แล้วปิดฝา
เก็บเขียง มีด ถ้วยหมักหมูไปล้างทำความสะอาดระหว่างรอหมูสุก
กลับด้านหมูอีกฝั่ง ปิดฝาครอบ แล้วเช็ดเขียงกับมีดเก็บเข้าที่
คว่ำถ้วยหมักหมูในที่คว่ำจาน
เปิดฝากะทะออกมาพลิกหมูดู สุกทั่วถึงแล้วก็ตักใส่จาน
ใส่แขนงลงไปในกะทะที่มีน้ำมันเหลือ ๆ ผัดคลุกน้ำมันไปมา
เหยาะน้ำปลาลงไปนิดหน่อย ผัดไป...ผัดมา ปิดฝาช่วยให้ผักสุกเร็ว
เปิดฝากะทะ...หอมกลิ่นน้ำปลาปนกับกลิ่นเขียว ๆ ของผักมากมาย
ตักแขนงทอดน้ำปลาใส่จานเดียวกับเมนูก่อนหน้า
เติมน้ำมันลงในกะทะนิดเดียว ตักแจ่วบองลงไปผัดโดยไม่ต้องรอน้ำมันร้อน
กลิ่นแจ่วบองหอมมาก ยิ่งโดนความร้อนยิ่งหอมยั่วน้ำลาย
ใส่ข้าวค้างคืนลงกะทะ เติมน้ำปลานิดแบบนิดจริง ๆ
เพราะอาหารก่อนหน้าเราใส่น้ำปลาเยอะแล้ว
โรยน้ำตาลบาง ๆ ให้ทั่วหน้าข้าวเป็นเคล็บลับส่วนตัวตั้งแต่ ม.๓
ถ้าโรยน้ำตาลแบบนี้เราจะได้ข้าวผัดที่มีรสหวานปนนิด ๆ
...จนเหมือนว่าหวานมาจากข้าว
คลุกข้าวกับเครื่องปรุงรสที่เติมลงไปและแจ่วบองให้เข้ากันจนทั่ว
ตักข้าวใส่ถ้วยข้าวญี่ปุ่นที่พ่อหมีหอบหิ้วขึ้นเครื่องบินจากร้านโดโซะมาให้
ตักมะเขือเทศมาวางตรงกลาง ตักหมูทอด ตักแขนงทอดน้ำปลา ตักไข่คนวางเรียงกัน
มองอีกที...มันสวยมากกกกกกกกกกกกกกกก
จากเมนูมั่ว ๆ รู้สึกว่ากลายเป็นอาหารที่ดูดีมีชาติตระกูลขึ้นมาทันที (ฮา)

ถ่ายรูปลง Instagram แล้วแชร์ลง FB และทวิตเตอร์
ยัง...ยังไม่พอ...ไปโพสต์ที่กลุ่ม "ทำอาหารกินเอง" ที่พี่โอ๋ชวนเข้าใน FB ด้วย
ปิดท้ายด้วยการละเลียดกินข้าวทีละคำ และเขียนบล็อกทีละตัว

บางคำกินกับมะเขือเทศไฟล์บังคับ บางคำกินกับไข่คนจืด ๆ หอม ๆ
บางคำกินกับแขนงที่ทำให้รู้ว่าไม่ใช่กะหล่ำปลีก็ทอดในน้ำปลาแทนกันได้
บางคำเคี้ยวไปโดนตะไคร้ที่ซ่อนอยู่ในแจ่วบองหอมซ่าจี๊ด ๆ ขึ้นมา
ส่วนหมูทอดที่ไม่รู้ทอดทำไมนั้น เอาเก็บไว้ให้แมวหลงบ้านกิน



ฉันชอบทำอาหาร...โดยเฉพาะเป็นอาหารจานมั่ว ๆ
ที่มีอะไรก็จับมาทำอาหารได้หมด อาหารของฉันไม่มีสูตร
และไม่ตายตัวว่าต้องเป็นไปตามสูตรเป๊ะ ๆ
เป็นอาหารจากประสบการณ์และ Instinct
เช่นเดียวกันกับชีวิตของฉัน...
เราพูดกันมากว่า "ชีวิตไม่ใช่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป"
แต่ในความเป็นจริงฉันพบว่าใครหลายคนรายรอบตัวฉัน
...พยายามทำให้ดูว่าชีวิตตนสำเร็จรูป
รวมถึงพยายาม "ยัดเยียด" ความสำเร็จรูป
และ "สูตร" การใช้ชีวิตเข้าสู่ชีวิตฉัน
ฉันไม่ปฎิเสธ "สูตร" ต่าง ๆ เหล่านั้น
และยิ่งไม่ปรารถนา "ชีวิตสำเร็จรูป"
สูตรต่าง ๆ ที่ได้เรียนรู้ ฉันขอนำมาคูณกับประสบการณ์ชีวิต
เป็น "สูตรคูณประสบการณ์ชีวิต" ในแบบของฉันเอง
...ไว้จัดการกับชีวิตฉันเอง

จากคุณ	: เพลงฝนต้นลมหนาว
เขียนเมื่อ	: 28 พ.ย. 54 20:05:44