อยากถาม คห. 77 เหมือนกันว่า
แล้วแม่ค้าปากเสีย แล้วจิตใจสูงเหรอครับ คุณถึงเห็นด้วยที่ว่า อยากพูดอะไรก็พูดได้
ผมว่า ลูกค้าคนไทย เอาใจง่ายกว่า บ้านอื่น เมืองอื่นเยอะ
ได้อาหารมาผิด ลูกค้าคนไทย ก็หยวน ๆ กิน ๆ ได้
เศษผม 1 เส้น ตกไปในจานอาหาร เราก็แค่ปัด ๆ ออก แต่เมืองอื่น เค้าขอเปลี่ยนจานอาหารใหม่ทันที
แม่คุณขายก๋วยเตี๋ยวมาก่อน คุณก็ย่อมทราบว่า งานขาย มันก็เป็นงานบริการ
จะร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านอาหารตามสั่ง ร้านผัดไทย หอยทอด มันก็งานขายบริการในอาหาร
แล้วทำไมร้านก๋วยเตี๋ยวของแม่คุณ ไม่ไล่ลูกค้าแบบนี้ทุกรายล่ะครับ
ทำไมไม่ทำล่ะครับ ??? ก็คุณคิดแค่ว่า แม่ค้าแค่ปากเสียเองนิครับ ทำบ่อย ๆ ก็ได้นิครับ
เดี๋ยวลูกค้าเค้าก็กลับมากินใหม่ ถ้าแม่ค้าแค่ปากเสีย
จะกลัวอะไรล่ะครับ ถ้าแค่ปากเสีย ทำบ่อย ๆ ก็ได้