ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อมาถึงวันเดินทาง ผมดูจะมีความสุขเป็นพิเศษ กับฝันที่รอคอยมากว่า 15 ปี อีกไม่กี่ชั่วโมง ผมจะได้ไปเยือน โคลัมโบและอีกหลายจุดหมายที่น่าสนใจบนเกาะแห่งนี้ ผมทำการบ้านวางแผนมาอย่างดี ทั้งเรื่องเที่ยว แต่ที่สำคัญที่สุดคงเป็นเรื่องรับประทานครับ จัดวางทุกมื้อไว้เรียบร้อยจะได้นำมาเสนอห้องก้นครัวได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง มื้อแรกคงเริ่มต้นบนเครื่องการบินไทย ผมชอบเหลือเกินกับไฟลท์ไปอนุทวีปหรือไม่ก็ตะวันออกกลาง เพราะจะได้ทานเนื้อแกะอร่อยๆ หนนี้ก็ไม่ผิดพหวังเช่นกันครับ ข้าวเม็ดยาวหุงหญ้าฝรั่นกับแกงแกะที่แสนอร่อยรอต้อนรับผมอยู่บนเครื่อง เนื้อแกะนุ่มมาก พนักงานเห็นผมเจริญอาหาร เลยบอกว่าวันนี้ไฟลท์ว่างมาก ช่วยอนุเคราะห์รับไปอีกสักถาดจะเป็นการดี ผมเองก็ไม่ขัดศรัทธาครับ แต่แค่บอกว่าขอไม่ทานข้าว ทานแต่แกงแกะอย่างเดียว เพราะบัดนี้ก็เป็นเวลาสองยามแล้ว  ขืนเจริญอาหารมากกว่านี้ มีหวังได้กลิ้งอยู่ในห้องพัก ส่วนจานของเพื่อนผมที่ไม่ทานทั้งเนื้อวัวเนื้อแกะ ก็ต้องทานพะแนงไก่กับผัดบวบไปตามระเบียบ จานนี้เห็นบ่อยแล้ว เวลาไฟลท์ไปยุโรปตอนดึกๆ ก็ชอบเสิร์ฟ อร่อยก็อร่อยอยู่ครับ แต่ถ้ามีตัวเลือกอื่นที่ exotic และชวนตื่นเต้นกว่า ผมก็มักจะข้ามตัวเลือกนี้ไปครับ อีกอย่างที่อร่อยในถาดก็คือ ของหวาน เป็นอะไรไม่รู้คล้ายๆ นมข้น หรือไม่ก็ราสมาลัยในสำรับแบบอินเดีย สั้นๆ คำเดียว ผมชอบของหวานแบบนี้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:39:15

ความคิดเห็นที่ 2 ทานเสร็จก็นั่งดูหนังเงียบ เพราะปุ่มเลือกสัญญาณแบบ อนาลอกที่อยู่คู่กับการบินไทยมาตั้งแต่สมัยผมเกิดดูจะไม่ทำงานได้อย่างปกติ จึงหลับเอาแรงไปนิดหน่อย ตื่นมาอีกที เครื่องก็กำลังร่อนลงท่าอากาศยานบันดาราไนยเกที่ศรีลังกาเป็นที่เรียบร้อย ด่านแรกที่เจอช่างแตกต่างกับสนามบินแห่งอื่นๆ เพราะมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่คอยต้อนรับอยู่ จากนั้น รถโรงแรมที่จองไว้มารับเรียบร้อย ฝ่าความมืดราวๆ 45 นาที ก็มาถึงโรงแรมตอนตีสอง เชคอินแล้วก็ไม่ต้องพูดมากกครับ ถึงเวลาหลับเอาแรงเพื่อเตรียมตัวลุยโคลัมโบในวันรุ่งขึ้น อาหารเช้าของผมและเพื่อนในแต่ละวัน ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารง่ายๆ เพราะโรงแรมที่จของมาไม่ได้รวมอาหารเช้าไว้ในค่าห้อง สำหรับเช้าแรก ทั้งผมและเพื่อนยังใหม่กับโคลัมโบ ดังนั้น จึงขอฝากท้องไว้กับห้องอาหารของโรงแรมก่อนครับ 1,300 รูปี หรือราวๆ 400 บาท กับอาหารบุฟเฟ่ต์รายย่อมๆ พร้อมกับอาหารประเภทไข่ที่เลือกสั่งได้จากในเมนู ผลออกมาก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ ผมเริ่มต้นด้วยแกงถั่ว สตูเนื้อที่รสชาตินุ่มมาก นี่คือข้อดีของศรีลังกาที่ต่างจากอินเดียวหรือเนปาล ตรงที่มีเนื้อวัว เนื้อหมูให้ทาน แถมยังมีอาหารทะเลให้เลือกได้เพิ่มเติม ทำให้การกินดูจะเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้นอีกมากครับ ถัดไปเป็นแกงไก่แบบเผ็ด แต่ผมชอบมาก หอมอร่อย ไก่ก็นุ่ม เครื่องเทศก็ลงตัว ตลอด 7 คืนที่อยู่บนเกาะ ก็ยังไม่มีแกงไก่ที่ไหนเอาชนะที่นี่ได้ (ทั้งนี้เพราะว่าทานแกงไก่อยู่มื้อเดียว) สิ่งที่ภูมิใจนำเสนอที่สุดก็คือตรงกลางจานครับ อาหารพื้นเมืองของที่นี่ที้รียกว่า String Hopper เป็นแป้งข้าวเจ้าเอามาทำเป็นเส้น ถ้าอยู่เมืองไทย เส้นหมี่ไวไวก็จะพอจะช่วยท่านแก้ขัดไปพลางๆ ได้ครับ เอาไว้ทานกับแกงหรือไม่ก็น้ำพริก แต่ผมว่าทานเปล่าๆ ก็อร่อยครับ สรุปจานนี้ให้ผ่านทั้งจานครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:39:56

ความคิดเห็นที่ 3 จานที่สองของเพื่อนผมครับ ท่านเลือกไข่ดาวมาทานเพิ่มเติม ได้มาเป็นไข่คู่ไข่แฝด รสชาติก็เหมือนเมืองไทย แต่ที่เด็ดสุดเห็นจะเป็นดอกไม้ที่แต่งจานมาด้านข้าง เป็นผักดองที่เอามาฝานบางๆ ทำเป็นรูปดอกไม้ เก๋และอร่อยไม่น้อยครับ สำหรับผมผู้ซึ่งธาตุแข็งพอก็เลยจัดการเสียเรียบครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:40:21

ความคิดเห็นที่ 4 อันนี้เป็นแดนิชหน้าสตรอเบอร์รี่ ขนมหวานในศรีลังกาประเภทขนมอบและเค้กทั้งหลาย ดูจะไม่ผ่านสำหรับผม ส่วนหนึ่งเพราะมีกลิ่นของเครื่องเทศที่ผมอาจจะไม่คุ้นเคย หรือคุ้นเคยแต่ไม่น่าจะมาปรากฏในของหวานก็ไม่ทราบได้ นอกจากนี้ กลิ่นที่โชยลอยมาคู่กัน ก็คือกลิ่นของน้ำมันมะพร้าว ทั้งหมดทั้งปวงก็เลยทำให้ผมทานชิ้นนี้ไม่หมด แต่เนยข้างๆ ที่แอบมาปาดด้วยนั้นอร่อยครับ ให้ผ่านได้สบายๆ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:40:37

ความคิดเห็นที่ 5 มาถึงจานของเพื่อนผมบ้าง เป็นการยืนยันว่าแกงไก่ของเขาอร่อยจริงครับ ตักมาเสียพูนจานไม่ต้องเกรงอกเกรงใจบริกรที่อยู่ในห้องอาหารเลย ส่วนข้างๆ เป็นแป้งที่รสชาติคล้ายนาน แต่ผมไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรในภาษาศรีลังกันดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:40:52

ความคิดเห็นที่ 6 จานไข่ของผม ถ้าเคยอ่านกระทู้ก็จะรู้ว่าผมชอบทานอะไรครับ เหมือนเคยครับ poached eggs มา 2 ฟอง บนขนมปังที่พอทานได้ และกลิ่นไม่ฉุนเฉียวเท่าแดนิชชิ้นก่อนหน้า ทำมาสุกในแบบที่ผมชอบ จานนี้พิเศษกว่าของเพื่อนผม ตรงที่อุตส่าห์มีไส้กรอกแถมมาด้วย 1 ชิ้น รสชาตืไม่ต้องพูดถึง สูสีพอฟัดพอเหวี่ยงกับไส้กรอกชิ้นละบาทที่ขายตามโรงเรียนประถมในยามระฆังเลิกเรียนส่งเสียงดังขึ้นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:41:12

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่มีอะไรในการปิดท้ายมื้อเช้าในโคลอมโบได้ดีไปกว่าซีลอนทีถ้วยใหญ่ หนักนมสดเสียหน่อย หอมอร่อยมากๆ บริกรยังอุตส่าห์บอกว่า ถ้วยนี้มาจากนูวารา เอลิย่า แหล่งปลูกชาขึ้นชื่อบนเกาะแห่งนี้ด้วยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:41:28

ความคิดเห็นที่ 8 วันแรกสุดของการเยือนโคลัมโบ คงจะต้องเข้ารายการปฐมนิเทศเพื่อสำรวจกรุงโคลัมโบนี้ให้ละเอียดที่สุดก่อนครับ วิธีที่ดีที่สุดในโคลัมโบก็คือการเรียกรถสามล้อ ไม่ใช่สิครับ ต้องบอกว่าให้รถสามล้อเรียกเรา เพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนบนถนน Galle ถนนสายประธานของเมือง คุณสามล้อก็มักจะโฉบซ้ายป่ายขวามาเชื้อเชิญให้นั่งรถชมเมืองในราคาครึ่งวัน 500 รูปี ซึ่งถูกเหมือนได้เปล่า แต่เราสองคนดูจะไม่สนใจ เพราะสองขายังคงทำหน้าที่ได้ดีอยู่ แม้ว่าแดดโคลัมโบจะแรง เช่นเดียวกับลมทะเลที่แรงไม่แพ้กันครับ จุดที่ใครๆ ก็ต้องมาเยือนโคลัมโบ ก็คือ Galle Face Green  ซึ่งเปรียบได้กับสนามหลวงแห่งโคลัมโบ มีพ่อค้าแม่ขายมาขายอาหารง่ายๆ สำหรับคนที่มาเดินริมอ่าว พร้อมกับผู้คนจูงลูกเล็กเด็กแดงมาเล่นว่าวกันสนุกสนาน ที่เด็ดสุดก็คือบรรดาคู่รัก ที่ไม่รู้จะไปหย่อนใจที่ไหน ก็เลยต้องมาอาศัยม้านั่งริมทะเลเป็นที่จู๋จี๋กัน สุมทุมพุ่มไม้ใดๆ ก็ไม่มีบัง ดังนั้น ร่มจึงกลายเป็นอาวุธประจำกายเพื่อเอาไว้บังผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาครับ ส่วนตึกคู่ที่เห็นไกลๆ คือ World Trade Centre ใครอกหักรักคุดจากตึกเวิลด์เทรดที่นิวยอร์ก จะมาถ่ายคู่กับตึกคู่นี้ไปแทนก็ได้นะครับ ข้างในก็มีร้านเพชรพลอย แล้วก็ตลาดหุ้น รวมทั้งการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดวุ่นวาย ไม่แพ้เมืองใหญ่แห่งอื่นๆ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:42:02

ความคิดเห็นที่ 9 ด้านหน้าโรงแรม galle Face ที่เก่าแก่เป็นตำนานของกรุงโคลัมโบ ซึ่งเราจะมาหาอาหารค่ำรับประทานกันในเร็วๆ นี้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:42:16

ความคิดเห็นที่ 10 จากถนนสายหลัก เราก็ย้ายมาเดินยังถนนสายย่อยซึ่งอยู่ถัดจากถนน Galle เข้ามา มาถึงบึงขนาดเล็กใจกลางกรุงโคลัมโบ ที่สะท้อนเงาของบรรดาตึกสูงน้อยใหญ่ได้เป็นอย่างดี จากนี้เราจะละทางโลก แล้วไปเยี่ยมสองวัดชื่อดังในโคลัมโบกันครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:42:37

ความคิดเห็นที่ 11 วัดแรกคือวัด สีมา มะละกา เป็นวิหารกลางน้ำ ซึ่งสร้างในรูปแบบอาศรมสวยงาม วัดที่โคลัมโบนี่จะเคร่งมาก นั่นก็คือต้องถอดรองเท้าตั้งแต่ด่านแรก และในวันที่อุณหภูมิทะลุเลย 30 องศา บวกกับพื้นปูนที่เก็บความร้อนเป็นอย่างดี ก็เลยทำให้ผมต้องเดินกระย่องกระแย่งเป็นจิงโจ้ แม้จะเตรียมการมาเป็นอย่างดี โดยการใส่รองเท้าแตะ เตรียมถุงใส่รองเท้ามาเป็นการส่วนตัว และใส่ถุงเท้ามาด้วยอีก 1 ชั้น แต่ก็ยังไม่รอดครับ นึกๆ ก็อายคนศรีลังกา ที่เดินกันเฉิบๆ เพราะความคุ้นชิน อ้อ ที่วัดนี้ พระพุทธรูปที่อยู่รายรอบล้วนได้รับการบริจาคทำนุบำรุงจากคนไทยเป็นจำนวนมาก สังเกตได้จากฐานของพระพุทธรูปที่สลักชื่อผู้บริจาคเอาไว้เป็นภาษาไทยเต็มไปหมดครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:43:04

ความคิดเห็นที่ 12 อิ่มอกอิ่มใจ จากวัดแรก เราก็เดินเลยต่อมายังวัดที่สอง คือ วัดคงคารามเป็นวัดใหญ่อีกแห่งหนึ่ง ของนิกายสยามวงศ์ ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจที่ความใกล้ชิดในเชิงศาสนาระหว่างสยามและลังกา จะทำให้ผมคุยถูกคอกับคุณลุงมัคนายกเฝ่าวัดแห่งนี้ ที่พยายามจะอธิบายโน่นนี่เป็นอย่างดี พร้อมให้ศีลให้พร โดยมีด้ายสายสิญจน์มาคล้องแขน และสวดให้พรแบบทสวดเมืองไทยเปี๊ยบ ทำเอาผมแทบจะสวดตามไปได้เลยครับ ภายในยังมีพพิพิเธภัณฑ์ที่เก็บรักษาของเก่าเป็นจำนวนมาก ทั้งพระพุทธรูป ธนบัตรและเหรียญ รวมไปถึงพระเกศาธาตุด้วยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:43:39

ความคิดเห็นที่ 13 จบสิ้น 2 วัด ก็ได้เวลาเที่ยงพอดี ด้วยความที่ร้อนเหลือใจ เราเลยหาอะไรที่ง่ายๆ ทานแถวโรงแรม แต่ร้านที่ว่าไม่ง่ายนะครับ เพราะเป็นร้านบุฟเฟ่ต์อาหารพื้นเมืองศรีลังกา ชื่อดังที่ชื่อว่า Raja Bojun อยู่ใกล้ๆกับโรงแรมที่พักของผม ตัวร้านจะอยู่ในตึกสำนักงาน เข้าใจว่าเป็นที่ทำการธนาคาร ดังนั้นกว่าจะเดินไปถึงตัวร้านก็ต้องผ่านพิธีการตรวจโลหะกันเป็นที่วุ่นวาย แต่เมื่อเข้าไปในร้านก็ต้องบอกว่าเหมือนเป็นอีกโลกหนึ่ง นอกจากรูปปั้นช้างตัวใหญ่ที่คอยยิ้มรับอยู่ด้านหน้าแล้ว ด้านในร้านยังมีวิวของมหาสมุทรอินเดียวซึ่งคั่นอยู่ระหว่างทางรถไฟเลียบริมชายหาด ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด (ซึ่งตอนหลังผิดพลาดทั้งหมด) ผมกับเพื่อนก็จะได้นั่งรถไฟไปทั้งแคนดีและกอลล์ โดยเลาะริมมหาสมุทรนี้ไปครับ ตอนนี้ได้แต่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างจากโต๊ะด้านในสุด เห็นรถไฟที่ทันสมัย เอ หรือจะไม่ทันสมัยก็ไม่ทราบ ไม่แพ้บ้านเรา พร้อมๆ กับพี่น้องศรีลังกันห้อยโหนออกมานอกตัวขบวนรถไฟชั้น 3 ในเที่ยวระหว่างเมือง ทำเอานึกว่านั่งทานข้าวอยู่แถวๆ สามเสนหรือบางซื่อเลยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:44:12

ความคิดเห็นที่ 14 ก่อนเริ่มมื้ออาหารก็ต้องสั่งน้ำมาทานก่อน ที่นี่ก็เหมือนกับโลกที่สามอื่นๆ คือ น้ำแข็งเป็นของหายาก หรือถ้าหาได้ก็จะไม่สะอาด แต่ผมก็ร้องขอทุกครั้ง ในครั้งนี้ คำร้องขอของผมดูจะไม่เป็นผล เพราะได้น้ำส้มแฟนต้าเย็นเฉียบมา 1 ขวดแทนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:44:33

ความคิดเห็นที่ 15 มาถึงไลน์บุฟเฟ่ต์กันบ้าง ราคา 1350 รูปีต่อหัว หรือประมาณ 400 กว่าบาทไทย แต่ได้ของกินมาเพียบ ในไลน์เนื้อสัตว์ส่วนใหญ่จะเป็นแกงหรืออาหารที่ปรุงโดยเครื่องเทศและกะทิเป็นส่วนใหญ่ ใส่มาในหม้อเงินมลังเมลือง เท่าที่สังเกตดู คนส่วนใหญ่ที่มาทานที่นี่ จะตักบุฟเฟ่ต์กันในปริมาณที่สำหรับผมแล้วทานได้สองคนและอิ่มไปถึงสองวัน ยิ่งถ้าเป็นแป้งเป็นข้าวแล้วล่ะก็ตักกันมาเสียพูนชามครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:44:57

ความคิดเห็นที่ 16 ส่วนไลน์ผัก ก็เป็นผัดผักแบบแขกๆ กับแกงผักที่มีกลิ่นเครื่องเทศ ส่วนตัวผมแล้วไม่รังเกียจรังงอนอาหารประเภทนี้เลย ออกจะชอบด้วยซ้ำไป คิดๆ แล้วก็อยากให้มีร้านอาหารศรีลังกาในเมืองไทย จำได้ว่าเมื่อสัก 10 ปีก่อนก็เคยมีคนหาญกล้าเปิดร้าน ชื่อคลับคล้ายคลับคลาว่า อายุบวร นี่ล่ะครับ แต่ร้านเองดูจะอายุไม่บวรสมชื่อร้าน เลยต้องม้วนเสื่อกลับบ้านไปก่อนกำหนดครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:45:23

ความคิดเห็นที่ 17 มาถึงอาหารจานหลักของคนศรีลังกาอีกหนึ่งประเภทครับ เมื่อเช้าได้ดู string hoppers กันไปแล้ว ช่วงเที่ยงผมภูมิใจนำเสนอเพิ่มเติมอีก 1 อย่าง นั่นก็คือ  egg hoppers ทำเหมืองสตริงฮอปเปอร์ แต่มาเป็นแผ่นคล้ายขนมเบื้องแล้วก็มีไข่ดาวตอกลงไปตรงกลางอีก 1 ฟอง จะให้ดีต้องเป็นแบบ sunny side up แล้วเอามากินกับแกงหรือจะกินกับน้ำพริก ที่เรียกว่า sambol ซึ่งมีหลายแบบ แต่ที่ผมคุ้นเคยเห็นจะเป็น pol sambol ทำจากพริก มะพร้าวขูดฝอย แล้วก็ปลาแห้งป่น ชูรสเพิ่มเติมให้ออกเปรี้ยวด้วยมะนาว ซัมโบลนี้ฟังชื่อแล้วทำให้นึกถึงน้ำพริกของชาวมาลย์หรือินโดนีเซียที่เรียกว่า ซัมบัลอย่างไรชอบกล ผมเชื่อว่ามันต้องมีความเกี่ยวพันกันอย่างแน่นอน เอาไว้ว่างๆ จะหาทางไปพิจารณาสาแหรกข้างพ่อและแม่ของซัมบัล และ ซัมโบลมาก่อน จึงจะนำมาบอกในวันหน้าครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:45:55

ความคิดเห็นที่ 18 ต่อๆเลยค่ะ กำลังสนุกเลย จากคุณ : FONPATCHY เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:09:37

ความคิดเห็นที่ 19 จานนี้เป็นของเพื่อนผม ผู้ซึ่งนิยมอาหารทะเลไม่แพ้กับผม ได้ข้าวผัดเครื่องเทศมาหนึ่งจาน แกงเห็ดอักนิดหน่อย แต่ที่เด็ดสุดเห็นจะเป็นแกงปูม้าในน้ำกะทิแบบขลุกขลิก อันนี้อร่ยมาก เนื้อปูก็สดดี ข้อเสียอย่างเดียวคือทานยาก เพราะมาทั้งก้ามและกรรเชียง นั่นทำให้เราสองคน ต้องมีเหตุการณ์ถึงขั้นลงไม้ลงมือ เพื่อให้ได้มาซึ่งความอร่อยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:17:32

ความคิดเห็นที่ 20 จานนี้ก็ของเพื่อนผม เป็นไข่เจียวแบบศรีลังกา มาแบบไม่เหมือนพิซซ่า เพราะเป็นแบบบางนุ่ม ทานกับโปลซัมโบล แล้วก็ที่เห็นเป็นก้อนๆ คือแกงปลาทูน่า อย่างที่บอกครับว่า แถวนี้จับปลาได้มาก ผมซึ่งชอบทูน่าอยู่แล้ว เลยยิ่งเจริญอาหารไปกันใหญ่ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:17:55

ความคิดเห็นที่ 21 มาดูไลน์ของหวานกันบ้าง มีวุ้นสีๆ เขียวแดง ที่ผมทานไปได้ครึ่งคำก็วางช้อน และส่งคืนอย่างไม่ใยดี เพราะรสชาติเลวร้ายเกินกว่าจะจัดการต่อได้หมด เค้กก้อนข้างบนนั้นก็แข็งเกินไปหน่อย ส่วนในไลน์ผลไม้ก็เห็นจะมีแต่สับปะรดที่รสชาติพอจะเป็นสับปะรด ส่วนแตงโม มะม่วง และมะละกอนั้นเล่า นอกจากรสชาติจะไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วยังรสชาติไม่เป็นสับปะรดอีกด้วย ถ้าจะมีอร่อยก็เห็นจะเว้นไว้อีกอย่าง นั่นก็คือของหวานหน้าตาคล้ายสังขยา แต่ทำจากน้ำตาลมะพร้าวจนเห็นเป็นสีน้ำตาลเข็มดังในรูปที่เรียกว่า wattalappan วัตตะลัพพันนี้รสชาติจะหวานนุ่มกลมกล่อม ร้านนี้ว่าอร่อยแล้ว แต่เผอิญผมไปเจอมื้ออื่นและวันอื่นที่อร่อยกว่า เลยยิ่งปลื้มหนักเข้าไปอีก วัตตะลัพพันถือเป็นของหวานประจำชาติซีลอนเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าไปที่ไหน มื้อไหนก็ต้องเห็นอยู่ร่ำไป พอๆ กับที่เห็นเค้กเห็นพายขายอยู่ทั่ว อันถือเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่ยุคสมัยอาณานิคมอังกฤษครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:18:32

ความคิดเห็นที่ 22 ผลไม้รวมครับ ราดโยเกิร์ตนิดหน่อย พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะเขี่ยมะละกอ ของไม่ชอบของผมออก แต่ทำไม่สำเร็จ ก็เลยได้กลิ่นติดมานิดหน่อยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:18:51

ความคิดเห็นที่ 23 อิ่มเสร็จ ช่วงบ่ายก็ไปเดินซุปเปอร์มาร์เกตซื้อของที่จำเป็นมาตุนไว้ที่ห้องพัก แล้วเราก็จะเว้นทางธรรมไปสู่ทางโลกเสียหน่อย แต่เหมือนว่าเกือบจะทำไม่สำเร็จ เพราะระหว่างทางที่จะเดินไปห้างที่หรูที่สุดในโคลัมโบ ยังอุตส่าห์มีขบวนแห่อะไรก็ไม่ทราบทั้งคนทั้งช้างวุ่นวายเต็มไปหมด ทำเอารถติดแบบไม่ขยับเขยื้อน ถ้ายังนึกภาพไม่ออก ให้นึกถึงขบวนแห่แบบที่คนเข้าร่วมงานเป็นหลักพันบนถนนสีลมในช่วงสัก 5 โมงเย็นแล้วยังปล่อยให้รถวิ่งอยู่ อารมณ์ก็จะไม่ต่างกันเลยครับ เดินมาได้สักพักก็จะมาถึงศูนย์การค้าทีใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในโคลัมโบ นั่นก็คือมาเจสติกซิตี้และยูนิตี้พลาซ่า ลืมพารากอนหรือเซ็นทรัลเวิลด์ไปได้ชั่วคราว  เต็มที่ผมให้เท่าห้างพันธ์ทิพย์บ้านเราเท่านั้น ร้านรวงต่างๆ ค่อนข้างเชย แล้วก็ไม่มีอะไรน่าซื้อหาเท่าไรนัก ความจริงยังมีมอลล์อีก 2-3 แห่ง ซึ่งผมมีโอกาสไปสำรวจ ทั้ง crescat  odel และ ลิเบอร์ตี้พลาซ่า ซึ่งสำรวจแล้วรูปีศรีลังกาก็ไม่ได้กระเด็นออกจากกระเป๋า เพราะไม่รู้จะซื้ออะไรดีเหมือนกันครับ นอกจากไปเยี่ยมชม แมคโดนัลด์ (เปิด 24 ชั่วโมงเสียด้วย ทันสมัยไม่เบา) KFC แล้วก็ Pizza Hut ของที่นั่นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:19:30

ความคิดเห็นที่ 24 ก่อนนอนก็ควรจะดื่มนมเสียหน่อยครับ เนสเปรย์สุดอร่อยทำให้ช่วยผมรื้อฟื้นความทรงจำที่ดีในวัยเด็กกลับมาอีกครั้ง ยิ่งรสสตรอเบอร์รี่แล้ว ยิ่งอร่อยเข้าไปอีกครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:19:52

ความคิดเห็นที่ 25 เอาล่ะครับ ตัดมาที่วันที่สองในโคลัมโบของผม ความตั้งใจเดิมของผมก็คือ การนั่งรถไฟไปเที่ยวแบบเช้าไปเย็นกลับ แต่ไปๆมาๆ ผมเริ่มขี้เกียจและรู้สึกการเดินทางไม่สะดวกอย่างที่คิด และหากไปรถไฟจริงจะมีเวลาเยี่ยมชมแต่ละที่น้อยมาก เพราะถูกบังคับไว้ด้วยตารางเวลารถไฟ อย่ากระนั้นเลย ไปติดต่อบริษัททัวร์จัดหารถพร้อมคนขับให้ดีกว่า ซึ่งก็พบว่าสะดวกมาก ผมวางแผนเที่ยวสามวันแบบไปเช้าเย็นกลับใน 3 เมือง ระหว่างทางจะแวะพักแวะจอดที่ใดก็ได้ จะกลับกี่โมงก็ได้ คนขับ น้ำมัน และรถรวมอยู่ในค่าใช้จ่ายหมดแล้ว สามวัน  กับการเดินทางสำหรับสองคน ในราคาเหมา 10,000 บาทถ้วน ผมว่าก็พอรับได้ครับ อย่างน้อยก็ได้เห็นและถึงศรีลังกามากกว่าที่ควรจะเป็น และรูปที่เห็นก็คือ Nissan Sentra พาหนะคู่ใจของผมตลอด 3 วันครับ โดยวันแรกของรายการทัวร์ที่ผมรังสรรค์ขึ้นมาเอง ผมจะไปไหว้พระที่ดัมบุลลา ก่อนจะปีนหน้าผาที่สิกิริยา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ระหว่างทาง คนขับของผมคือคุณ อนุรา เกิดครึ้มอกครึ้มใจ แวะเยี่ยมญาติที่บ้าน ซึ่งอยู่กลางสวน จึงเป็นที่มาของรูปถ่ายใบนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 54 16:21:04 จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:20:37

ความคิดเห็นที่ 26 ถึงแล้วครับ ดัมบุลา ระยะทาง 200 กว่ากิโลเมตร แต่ต้องนั่งรถกันกว่า 5 ชั่วโมง เพราะทั้งเกาะแห่งนี้ เป็นถนนเพียงสองเลนแคบๆ ไม่สามารถทำความเร็วได้มาก มาถึงก็เที่ยงเศษแล้ว ซื้อตั๋วชมวัด แล้วก็ต้องไต่ภูเขาขึ้นไป ผมเข้าใจผิดมาตลอดชีวิตว่า ดัมบุลลา เป็นวัดในระดับพื้นดิน แล้วมีถ้ำเข้าไป หารู้ไม่ว่าจะต้องมาปีนเขาสูงขนาดนี้  แต่คนศรีลังกาซึ่งมีศัรทธาแรงกล้าก็ไม่ได้ย่อท้อ สาวเท้ากับเฉิบๆ ขึ้นไปอย่างรวดเร็ว อาจจะมีแวะซื้อถั่ว ซื้อน้ำ หรือผลไม้ข้างทางอยู่บ้าง เมื่อขึ้นไปถึงข้างบนต้องบอกว่าหายเหนื่อยครับ วัดก็สวยมากๆ และทึ่งในความพยายามของมนุษย์ที่มาสร้างสรรค์งานประติมากรรมและจิตรกรรมภาพเหมือนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้บนนี้ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:21:33

ความคิดเห็นที่ 27 เดินเข้าถ้ำนู้นออกถ้ำนี้จนครบ 5 ถ้ำ ก็ได้เวลากลับลงมาจากเขา ด้านล่างเองก็มีพระพุทธรูปขนาดใหญ่ให้สักการะประดิษฐานอยู่ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:21:52

ความคิดเห็นที่ 28 ออกจากวัดดัมบุลลาได้ก็บ่ายโมงเศษแล้ว แวะซุเปปอร์มาร์เก็ตเพื่อหาซื้อน้ำดื่มเย็นๆ ดับร้อนแล้วก็ได้เวลาไปหาอาหารเที่ยงรับประทานกัน   ความตั้งใจแรกสุดผมอยากจะไปทานที่ jetwing resort ซึ่งจะเห็นภูเขาหินสิกิริยาในมุมมที่สวยที่สุด แต่พี่คนขับท่านขับเพลินไปหน่อย จนมาเข้าใกล้เขตสิกิริยา เลยต้องแวะทานอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ใกล้ๆ แทน การตกแต่งของร้านนึกว่ามานั่งทานอยู่ในลอดจ์กลางทวีปแอฟริกา ทานเสร็จก็ออกเกมไดรฟ์ ไปดูสัตว์ได้เลย แต่เผอิญที่นี่เป็นศรีลังกา ไม่ใช่เคนยาหรือแทนซาเนีย แผนการพิสดารดังกล่าวจึงถูกพับเก็บเอาไว้ก่อนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:22:38

ความคิดเห็นที่ 29 บุฟเฟ่ต์ที่นี่ก็เป็นอาหารพื้นๆ เอาใจนักท่องเที่ยวเป็นส่วนใหญ่ เข้าใจว่า คุณอนุราแกอาจจะได้ค่าน้ำร้อนน้ำชาจากร้านด้วย เลยพาตรงดิ่งมาร้านนี้ ดังนั้น ในวันต่อๆ ไป ผมจะต้องกำชับชื่อร้านอาหารที่จะแวะพักเอาไว้ให้เป็นมั่นเหมาะ คุณอนุราจะได้ไม่เบี้ยวออกนอกลู่นอกทางไปครับ ในจานที่เห็นมีไก่เปรี้ยวหวาน อาจจะเป็นเพราะพ่อครัวท่านเคยลองลิ้มชิมรสซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน ก็เลยเกิดอาการอยากทานซี่โครงไก่เปรี้ยวหวานขึ้นมาบ้าง จานนี้ไม่อร่อยครับ แต่ที่ข้างๆ กันซึ่งเป็นปลาทูน่าซอสเนยเลมอน อันนี้ให้เต็มสิบครับ ค่าที่ปลายังสดอยู่มาก รวมไปถึงซอสมีรสชาติกลมกล่อมดีครับ ส่วนพาสต้าข้างๆ กันนั้นเล่า ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าตักมาเลยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:23:17

ความคิดเห็นที่ 30 ในบุฟเฟ่ต์ก็ยังมีขนมและผลไม้ให้เลือก ไม่ต่างจากบุฟเฟ่ต์ในเมืองไทย ทั้งสับปะรด แตงโม และมะละกอ สังเกตดูจากปริมาณและความถี่ของแมลงที่อยู่รายรอบ กอปรกับส้วมสะอาดที่ดูจะหายากในเขตชนบท ผมก็ตัดสินใจอย่างไม่ยากเย็นว่า เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:23:37

ความคิดเห็นที่ 31 วัตตะลัพพัน และเค้กอีกสองสามชนิดก็มีให้เลือกนะครับ แต่วันนี้บอกข้ามไปเช่นกัน เพราะเดี๋ยวจะต้องไปปีนเขาสูง ยังไม่อยากฝากอะไรไว้บนสิกิริยาไปมากกว่ารอยเท้าบนผืนทรายครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:23:54

ความคิดเห็นที่ 32 ถึงแล้วครับ สิกิริยา ค่าเข้า 3000 รูปี หรือราวๆ 1000 บาทไทย จ่ายไปเถิดครับ คุ้มค่าคุ้มราคา อย่างน้อยก็ให้มรดกโลกแห่งนี้ ได้มีแหล่งเงินทุนที่ไว้ใช้ในการบำรุงรักษา เพื่อเอาไว้ให้อนุชนได้ดื่มด่ำความงามกันในยุคต่อๆไป สิกิริยา เป็นพระราชวังลอยฟ้า สร้างในพื้นที่ที่เรียกว่า middle of nowhere จริงๆ มองไปทางไหนก้มีแต่ทุ่งหญ้าโล่งๆ เนื่องจากมีตำนานปิตุฆาตของพระเจ้ากัสสปะ ซึ่งทำปิตุฆาตพระราชบิดาคือพระเจ้าธาตุเสน โดยการฝังทั้งเป็นแล้วเอาปูนโบกปิดทับ แต่สุดท้าย กรรมที่ก่อไว้ก็ไม่อาจหนีวิบากได้พ้น เมื่อเจ้าชายโมคคัลลา พระโอรสอีกพระองคืของพระเจ้าธาตุเสนได้ยกทัพมาต่อสู้ทวงราชบัลลังก์ ด้วยความไม่ยอมแพ้หรือเสียเกียรติยศจนถึงวินาทีสุดท้ายของพระเจ้ากัสสปะ ทำให้พระองค์ตัดสินใจปลิดพระชนม์ชีพบนพระราชวังลอยฟ้าแห่งนี้ และมีจุดจบที่น่าอนาถใจไม่ต่างอะไรไปจากที่ได้กระทำไว้กับพระบิดาของพระองค์ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:24:24

ความคิดเห็นที่ 33 นี่ล่ะครับ ความยิ่งใหญ่ที่แผงไว้ด้วยความเศร้า ผมก็เศร้าไม่แพ้กัน เพราะวันนั้นแดดเปรี้ยงถึง 35 องศา แถมยังต้องมาไต่หน้าผาสูงชันในสภาพลมตีหวีดหวิว แต่อย่างที่บอกครับ เราจะมาท้อไม่ได้ ดูอย่างศรัทธาของพี่น้องสิงหลสิครับ เดินกันอย่างรวดเร็ว ทั้งลูกเล็กเด็กแดงไปจนถึงคนแก่ แถมถอดรองเท้าเดินเสียด้วย ดังนั้นผมจึงจ้ำพรวดไต่บันไดวนขึ้นไปชมภาพวาดเฟรสโกริมหน้าผา ที่มีแต่โครงเหล็กยึดเอาไว้ ตกลงไปไม่ต้องคิดครับ ชะตากรรมคงไม่ต่างจาก 2 พระองค์ข้างต้น ภาพเขียนสีเฟรสโกไฮไลท์คงหนีไม่พ้น ภาพนางอัปสรที่กำลังเตรียมถาดใส่ดอกไม้ไปบูชาเทพยดาครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:25:05

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อไต่ขึ้นไปสูงขึ้นอีกจะพบกับเท้าของสิงโตขนาดใหญ่ อันเป็นจุดเริมต้นของทางขึ้นตัวพระราชวังที่ประทับของพระเจ้ากัสสปะและพระมเหสี ตรงนี้จะเสียวที่สุดเพราะเปแนการไต่บันไดแคบๆ ขึ้นไปริมหน้าผา มีเพียงราวเหล็กเล็กๆ เอาไว้ให้ยึดเกาะ  แถมลมก็ยังพัดตีเข้ามาโดยตลอด แต่เมื่อขึ้นไปด้านบนสุด แล้วมองลงมาด้ายล่างถึงทางเดินที่เราเพิ่งผ่านเข้ามา ก็ยิ่งตระหนักถึงความเป้นมนุษย์ตัวเล็กๆ ที่มีความทะยายอยากและสามารถสร้างสรรรค์สิ่งต่างๆ ที่ใหญ่โตจนเราคาดไม่ถึง เช่นเดียวกับที่สิกิริยาแห่งนี้ครับ เป็นอันจบวันที่สิกิริยาตอน 5 โมงเย็น จากนั้นก็ตีตั๋วยาวรวดเดียวถึงโคลัมโบตอน 4 ทุ่มกว่า แรกเริ่มเดิมทีตั้งใจจะไปทานร้านอาหารกระทะร้อนเจ้าดังแถวโรงแรม แต่ไม่ไหวแล้ว เลยบอกคนขับเลี้ยวเข้าแมคโดนัลด์ที่อยู่ใกล้กันแทน ได้ข้าวเบรยานีใส่ไก่ทอดมาทานเล่นเป็นมื้อค่ำ อร่อยดี และสำหรับผู้ที่ไม่นิยมอาหารแขก ลองอาหารแขกแบบฟิวชั่นในแมคโดนัลด์เป็นอย่างแรกก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่จะทำให้คุ้นเคยมากขึ้นเมื่อต้องไปทานในมื้ออื่นๆ ต่อไปครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:25:36

ความคิดเห็นที่ 35 เช้าวันถัดมา วันนี้เป็นวันพระ เป้าหมายของวันนี้คือการไปนมัสการพระเขี้ยวแก้วที่แคนดี้ แถมยังเป็นวันงานเปราเฮร่าด้วย ซึ่งเป็นพิธีกรรมที่ยิ่งใหญ่ มีขบวนแห่กันเอิกเริก คิดถูกแล้วที่มีคนขับส่วนตัวมา เพราะตั๋วรถไฟคงจะไม่มีที่ แม้ว่าจะจ่ายด้วยเงินจำนวนมาเพียงไรก็ตามครับ แต่ก่อนจะถึงแคนดี้ เพื่อนผมมีภารกิจอีก 1 อย่าง นั่นก็คือมาทำบุญยังวัดไทยที่หน่วยงานของเพื่อนผมเป็นผู้บริจาครายใหญ่ก่อนมารองผู้ว่าการ ก็ได้ย้ำเพื่อนผมว่าต้องมาให้ได้ ผมก็เลยจัดให้เต็มที ตัววัดอยู่ค่อนมาทางชานกรุงโคลัมโบ เป็นย่านที่เรียกได้ว่ามีความเป็นพหุสังคมอย่างแท้จริง เพราะใกล้ๆ กัน เราจะได้ยินเสียงเรียกละหมาดจามินาเร่ต์ของมัสยิดที่อยู่ใกล้ๆ กัน และก็เห็นคนเดินไปยังโบสถ์คาทอลิกที่อยู่ข้างๆ วัดนี้ชื่อทีปทัตธรรมารามครับ เข้าไปสวดมนต์และทำบุญอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ได้เวลามุ่งหน้าสู่แคนดี้ ซึ่งโหดน้อยกว่าเมื่อวานเพราะนั่งรถประมาณไม่ถึง 3 ชั่วโมงดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:26:07

ความคิดเห็นที่ 36 มาถึงแล้วครับแคนดี้ เมื่อมาถึงก็ต้องตื่นเต้นมาก เพราะอากาศที่เย็นขึ้นตามสไตล์เมืองในหุบเขา ผิดกับเมืองอื่นๆ ในศรีลังกาที่ผมรู้จัก นอกจากนี้ ผมยั่งทึ่งในความศรัทธาของพุทธศาสนิกชนที่นี่ ที่มาจับจองที่นั่งริมทางเท้าบนถนนดาลาดา เพื่อรอขบวนแห่พระทันตธาตุตอน 2 ทุ่ม ไม่ผิดหรอกครับ มาจองกันตั้งแต่เที่ยง ทำให้ทางเท้าไม่มีที่เดิน ต้องลงมาเดินกันบนถนนแทนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:26:27

ความคิดเห็นที่ 37 ข้าวเหนี่ยว+เกลือ พร้อมแล้วครับ มาดูรีวิว จนจบครับ จากคุณ : เด็กโล7 เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:26:38

ความคิดเห็นที่ 38 ร้านที่เราเลือกทานอาหารกลางวันก็อยู่บนถนนนี้เช่นกัน ซึ่งต้องก้มตัวลงต่ำพร้อมถอดรองเท้าเพื่อเดินแหวกฝูงชนเข้าไป ร้านนี้ชื่อ white house ติดอันดับร้านแนะนำอันดับ 1 ในเว็บ tripadvisor ด้วยครับ ตัวร้านสะอาดสะอ้านและขาวสมชื่อ หน้าร้านขายขนมอบและของว่างหลากหลาย ถัดเข้าไปมีเคาน์เตอร์สำหรับอาหารประเภทข้าวราดแกง และถ้าท่านยังไม่พอใจ ก็อาจเลือกสั่งจากเมนูได้อีกครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:26:51

ความคิดเห็นที่ 39 สำหรับซึ่งต้องการความง่ายและรวดเร็วเลยขอข้าวราดแกงดีกว่า จะได้ไปชมวัดต่อได้เร็วด้วย เพื่อนผมผู้ซึ่งเพิ่งเริ่มปรับตัวกับอาหารแบบเอเชียใต้ ยังคงสั่งข้าวผัดแบบจีน แต่เพิ่มการทดลองแกงปลาแบบศรีลังกาที่รสชาติกลมกล่อม เจ้าตัวบอกว่าอร่อยมาก แต่มีข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือจานที่ใหญ่มาก ทำให้ทานไม่ไหมด และต้องเหลือข้าวผัดเอาไว้ในจานส่วนหนึ่งอย่างน่าเสียดายครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:27:19

ความคิดเห็นที่ 40 จานนี้เป็นของผมครับ เราต้องทานอะไรที่ถึง ศรีลังกา มากหน่อยใช่ไหมครับ อาหารของผมมาเป็นใบตองห่อใหญ่ ผู้ทานหรือลูกค้ามีหน้าที่แกะห่อใบตองออก แล้วก็จะสามารถเอร็ดอร่อยกับอาหารที่ชื่อว่าลำปรายได้ครับ ลำปรายคืออะไร ถ้าถามผมก็คือข้าวหมกดีๆ นี่เอง แต่ความพิเศษจะอยู่ที่เครื่องเคราที่ใส่มา และสามารถเลือกได้ทั้งลำปราย แกะ ไก่ ปลา เนื้อวัว วันนี้ผมขอเป็นไก่ก็แล้วกัน ตัวไก่จะถูกหมกอยู่ใต้ข้าว ส่วนเครื่องเคียงอื่นๆ ก็จะมากันพร้อมหน้า ทั้งไข่ต้มหนึ่งฟองใหญ่ ผักผสมมันฝรั่งทอดเหมือนโครเกต์ น้ำพริกแบบศรีลังกา แล้วก็ชัทนีย์หรือผักดองแช่อิ่มเอาไว้ทานตัดเลี่ยน นับว่าเป็นจานที่อร่อย กลมกล่อม และหลากหลาย แถมยังได้คุณค่าทางโภชนาการครบถ้วนครับ จานนี้อร่อยมากๆ ในราคา 300 รูปี หรือ 100 บาทไทย เล่นเอาอิ่มจนแทบจุกเลยครับ ผมชอบตัวข้าวแล้วก็โครเกต์ข้างๆ มาก เพราะมีกลิ่นเครื่องเทศอ่อนๆ และรสจัดจ้านดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:27:45

ความคิดเห็นที่ 41 อันนี้เป็นชามะนาวของเพื่อนผมครับ หอมอร่อยตามสไตล์ชาซีลอน แต่ที่ให้ดูก็คือน้ำข็งที่เพื่อนผมสู้อุตส่าห์ขอมาเติมในแก้ว บริกรหายไปนานราวโกฏิปี ก่อนกลับมาพร้อมน้ำแข็งก้อนเล็กๆ 5 ก้อน ก็บอกแล้วครับว่าของมันหายาก จนไม่แน่ใจว่าไปใช้วิธีการใดในการจัดหามาครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:28:05

ความคิดเห็นที่ 42 ให้ดูว่าศรีลังกานี่เขานิยมและขยันทำเค้กทำพายขายจริงๆ ขนาดแผงลอยเล็กๆ ข้างทาง ไปจนถึงร้านหรูใหญ่จะต้องเห็นได้ทุกหัวมุมถนน ร้านนี้ก็เช่นกัน ตอนแรกผมก็ถ่ายๆ รูปอยู่ สักพักผู้จัดการร้านก็ออกมาชวนคุยพร้อมสอบถามถึงรสชาติอาหารซึ่งผมก็ชมไปตามจริง พี่ท่านยังบอกว่าอยากให้บอกต่อเยอะๆ เพราะร้านนี้เป็นกิจการของคนท้องถิ่นอย่างแท้จริง อ้อ ผมจ่ายเงินครบนะครับ เพราะฉะนั้น รีวิวนี้จึงยังคงเป็น CR อยู่ได้ ไม่ใช่ SR แต่ประการใดครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:28:45

ความคิดเห็นที่ 43 อิ่มท้องจากร้านอาหารแล้ว พร้อมกับซื้อพายและขนมมาอีก 1 ถุงใหญ่ ก็ได้เวลาเดินทางไปสู่อีกโลกหนึ่ง นั่นก็คือโลกแห่งความศรัทธา นั่นก็คือวันพระทันตธาตุ วันนี้อย่างที่เรียนครับว่าคนเยอะมาก เริ่มตั้งแต่ด่านตรวจโลหะตรงบริเวณทางเข้า จนถึงทางเดินเข้า ก่อนจะไปไหว้พระทันตธาตุ ก็ต้องผ่านโรงอาบน้ำช้างกันก่อน  แวะเยี่ยมชมช้างอาบน้ำกันแล้ว ก็ปล่อยประดาคุณช้างเตรียมการสำหรับขบวนแห่ในเทศกาลเพราเฮร่ากันต่อไป ส่วนพวกเราก็เดินเข้าช่องคนต่างชาติ ซื้อตั๋วพร้อมรับซีดีแนะนำวัดแล้วก็ได้เวลาเข้าสู่วัดต่อไปครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:29:21

ความคิดเห็นที่ 44 ในวัดส่วนที่เป็นอุโบสถก็จะเป็นที่ประดิษฐานพระทันตธาตุ พอดีมาผิดเวลาไปหน่อย เลยไม่ได้เข้าไปสักการะอย่างใกล้ชิด แต่ก็ได้เอาธนบัตรไทยฉบับที่พิมพ์ใช้ในอดีตตที่คุณแม่ฝากมาทำบุญไปวางสักการะ ความจริงแล้ว หลายคนแนะนำให้เอาทองหรือพลอยมีค่าไปวาง แต่ในยามที่ทองบาทละ 25,000 บาท เลยทำให้ผมต้องคิดใหม่ แล้วก็เปลี่ยนเป็นธนบัตรไปวางแทนครับ ถัดจากที่ประดิษฐานพระทันตธาตุแล้ว ก็จะเป็นวิหารพระพุทธรูป ซึ่งเต็มไปด้วยชาวศรีลังกา และฝรั่งที่มายืนถ่ายรูปเก้ๆ กังๆ เช่นเคย เผอิญเราสองคนแหวกฝูงชนเข้าไปกราบแบบเบญจาคประดิษฐ์อย่างสวยงามไปหน่อย เลยถูกพระสงฆ์ 2 รูป กวักมือเรียกให้เข้าไปสักการะบูชาพระพุทธรูปอย่างใกล้ชิดเป็นพิเศษครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:29:48

ความคิดเห็นที่ 45 อิ่มอกอิ่มใจจากการทำบุญแล้วก็ออกมาดูอาคารที่จัดแสดงรูปช้างที่ใช้เข้าร่วมการแห่พระทันตธาตุตั้งแต่การแห่เพราเฮร่ายุคต้นๆ   จากนั้นก็แวะไปถ่ายรูปกับพิพิธภัณฑ์พระพุทธศาสนาดังที่เห็นในรูปครับ เสียดายเวลาน้อยไปหน่อยเลยไม่ได้เข้าไปเยี่ยมชม จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:30:06

ความคิดเห็นที่ 46 จุดสุดท้ายก่อนสั่งลาแคนดี้ ในบรรยากาศที่ฝนเริ่มตั้งเค้านั่นก็คือ การหามุมสวยๆ สำหรับถ่ายรูปทะเลสาบและวัดพระทันตธาตุ เพราะตอนนี้ พื้นที่ส่วนใหญ่ถูกจับจองโดยผู้มีศรัทธาแก่กล้าหมดแล้ว แต่สำหรับนักท่องเที่ยว หากสนใจจะอยู่ชมและสัมผัสเทศกาลเพราเฮร่าอย่างใกล้ชิด ก็จะมีบรรดาโรงแรมหัวใสและร้านอาหารที่ตั้งอยู่บริเวณริมถนนที่ขบวนแห่ผ่านมาขายบัตรที่นั่งชมงานกันอย่างคึกคักครับ สำหรับผมแล้วขอบอกผ่าน มาสัมผัสและซึมซับเพียงบรรยากาศก็พอ เพราะขบวนแห่ ดูถ่ายทอดสดเอาช่วงค่ำก็ได้ ออกอากาศทุกช่อง โดยโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจแห่งประเทศศรีลังกา อันนี้ผมตั้งชื่อเองครับ กลับมาที่ทิวทัศน์ของเราดีกว่า อย่างที่บอก กว่าจะหามุมถ่ายรูปได้ก็ยากเหลือใจต้องขับรถอ้อมเขาขึ้นไปอีกด้านหนึ่ง แถมจุดที่ขึ้นไปชมก็ดันมีสนามบาสเกตบอลมาเป็นทัศนอุจาดบดบังวัดพระเขี้ยวแก้วของผมเสียหมด ดังนั้น ไปๆมาๆ เลยได้เฉพาะรูปของทะเลสาบเท่านั้นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:30:30

ความคิดเห็นที่ 47 ผมออกจากแคนดี้ในช่วงที่ฝนตกพอดี อากาศที่เย็นอยู่แล้วเลยยิ่งเย็นขไปอีก ความตั้งใจเดิมในเส้นทางขากลับผมอยากจะแวะสวนพฤกษศาสตร์ที่ดีที่สุดในศรีลังกา อย่างเปราเดนิยะ แต่ปรากฏว่าฝนยังคงตกปรอยๆอยู่ และสวนพฤกษศาสตร์ ดังกล่าวยังห้ามรถยนต์เข้าอีก จึงทำให้ต้องบอกผ่านอย่างน่าเสียดาย ดังนั้น ผมจึงขอมุ่งหน้าไปยังจุดหมายถัดไปที่ใครๆ เขาก็คงไม่มาเยี่ยมชมกัน นั่นก็คือมหาวิทยาลัยเปราเดนิยะที่มีแคมปัสงดงามท่ามกลางหุบเขาโดยรอบ ผมใช่เวลาเยี่ยมชมคณะต่างๆ หอพัก ตลอดจนทักทายนักศึกษาที่ค่อนข้างบางตาในวันดังกล่าวอยู่ชั่วครู่ใหญ่ ก่อนจะเดินทางกลับโคลัมโดบตอนประมาณสี่โมงครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:31:07

ความคิดเห็นที่ 48 มื้อค่ำวันนี้ เราทานกันในโคลัมโบ โดยผมกลับมาถึงตอน 6 โมงครึ่ง แวะล้างหน้าล้างตาที่โรงแรมที่พักก่อนจะให้คุณอนุราขับรถไปส่งยังโรงแรม galle face ที่อยู่ใกล้ แล้วก็เชิญคุณอนุรากลับบ้านตามอัธยาศัย ส่วนตัวผมก็เดินดุ่มเข้าไปยังตัวโรงแรม ที่ยังคงความขลังตั้งแต่เมื่อ 100 ปีที่แล้วเอาไว้ได้เป็นอย่างดี ผมเดินผ่านห้องอาหาร verandah ที่ตั้งอยู่ริมน้ำคล้ายกับห้องอาหารชื่อเดียวกันที่โรงแรมสุดหรูริมเจ้าพระยา แต่ที่นี่ไม่ใช่เป้าหมายของเรา เพราะผมแค่มาลองดูไลน์เท่านั้น เป้าหมายจริงๆ ของเราอยู่ติดทะเล คือร้าน sea spray restaurant ซึ่งจะมีบุฟเฟ่ต์อาหารทะเลทุกค่ำคืนในราคา 1,900 รูปี หรือปะมาณ 600 บาทไทยเท่านั้น จึงเดินเข้าไปสอบถามพนักงาน พบว่าแขกส่วนใหญ่ที่จะมาทานจะจองกันไว้ก่อนแล้ว แต่สำหรับเราที่ไม่ได้จองมา แต่มาในช่วงหัวค่ำคือก่อนหนึ่งทุ่ม ก็ยังพอมีโต๊ะริมทะเลว่าอยู่ให้เราทานข้าวเคล้าเกลียวคลื่นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:31:31

ความคิดเห็นที่ 49 ถ้าคุณอยู่ในเวลานั้นเหมือนผม จะพบว่าคลื่นลมในมหาสมุทรอินเดียค่อนข้างแรงมาก จึงเป็นที่มาของชื่อซีสเปรย์ เพราะนั่งริมทะเลจะได้ไอน้ำทะเลกระเซ็นเข้ามาอย่างชัดเจน บุฟเฟ่ต์มื้อค่ำนี้เน้นอาหารทะเลเป็นส่วนใหญ่ โดยมีมุมซีฟู้ดสดๆ ให้เลือกย่างตามอัธยาศัย แล้วก็จะมีน้ำจิ้มหวานๆ ซอสเลมอน และซอสบาร์บีคิวให้เลือกจิ้ม ถ้ามีน้ำจิ้มซีฟู้ดรสจัดอาจจะดีกว่านี้ครับ อาหารทะเลทุกอย่างสดดี ตามประสาหมู่เกาะ เสียดายที่กุ้งตัวเล็กไปหน่อย และอาหารทะเลส่วนใหญ่จะใช้วิธีการย่างไว้แบบกึ่งดิบกึ่งสุก แล้วนำมาย่างซ้ำเพื่อให้ทันต่อความต้องการของแขก เลยอาจจะไม่สดอร่อยเท่าที่ควรครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:32:00

ความคิดเห็นที่ 50 มุมของหวาน ไปถ่ายมาก่อนจะโดนจ้วงตัก เค้กรสชาติใช้ได้ เช่นเดีวกับวัตตะลัพพันที่อร่อยเหมือนเคยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:32:18

ความคิดเห็นที่ 51 มาดูไลน์บุฟเฟ่ต์อาหารเรียกน้ำย่อยพอเป็นพิธีนะครับ จานนี้เป็นสลัดปลาหมึกแบบจีน อร่อยและหอมมากเพราะคลุกมาในน้ำมันงา ปรุงรสมาเปรี้ยวๆ หวานๆ ไม่เผ็ด ทานได้เรื่อยๆ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:32:37

ความคิดเห็นที่ 52 ถ้วยนี้เป็นสลัดแซลมอน มาแบบวิญญาณแซลมอนมาก แม้ว่ารสชาติจะอร่อยเพราะนำเข้ามา แต่ก็ดูจะหวงไปหน่อยนะครับ อยากให้ใส่มาเยอะกว่านี้ เพราะผมจ้วงตักครั้งเดียวก็กลายเป็นสลัดผักรวมไปได้ไม่ยาก จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:32:57

ความคิดเห็นที่ 53 ดูไกลๆ ก็คงจะเดาชื่ออาหารถ้วยนี้ไม่ออก ยิ่งดูใกล้ๆ ก็อาจจะยิ่งตกอกตกใจไปกว่าเดิม เพราะเขียนเอาไว้ชัดเจนว่าเป็นส้มตำไทยกุ้งสด รสชาติน่ะหรือ มีทุกรสยกเว้นรสเผ็ด ครับ แต่กลิ่นต่างๆ ใกล้เคียงกับสัมตำไทยบ้านเรา ผมตักมาทานนิดหน่อย เพราะปกติเป็นคนไม่ชอบทานมะละกอเป็นทุนเดิมอยู่แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 54 16:34:01 จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:33:16

ความคิดเห็นที่ 54 รูปตามความเห็น 53 ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:34:48

ความคิดเห็นที่ 55 จานนี้ไปสั่งพ่อครัวให้ย่างให้ ไม่ต้องมีคลิปหนีบให้คลิปหลุด เบอร์โต๊ะก็ไม่ต้องการ บริกรท่านต้องการอย่างเดียวคือการยืนเฝ้าจนย่างเสร็จ ข้อเสียของอาหารย่างคือการแกะเปลือกกุ้งซึ่งทุลักทุเลพอสมควร และทำให้ผมต้องเดินไปห้องน้ำหลายรอบ ขณะที่ปลาทูน่าข้างๆ กัน อร่อยเหมือนเคย ยิ่งได้ซอสเลมอนบัตเทอร์ยิ่งช่วยชูรสปลาทูน่าไปใหญ่ มาศรีลังกาเห็นทีเจริญปลาทูน่ากันก็คราวนี้ล่ะครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:35:12

ความคิดเห็นที่ 56 สลัดปลาหมึกและส้มตำกุ้งครับ ความจริงต้องเรียกเกาเหลาส้มตำกุ้ง เพราะตักมาแบบพยายามเขี่ยมะละกอออกในฐานะคนไม่กินเส้นครับ หลังจากทานไปได้สองคำก็ค้นพบว่า การคลุกรวมอาหารทั้งสองอย่างเข้าด้วยกันก็ให้เกิดความแปลกตาและรสชาติก็ดูดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:35:31

ความคิดเห็นที่ 57 มื้อนี้ ชามะนาวเหมือนเคยครับ พร้อมกับน้ำแข็งที่จำกัดจำเขี่ยอย่างถึงที่สุดมา 3 ก้อน ส่วนน้ำเปล่าบริการฟรีครับ น่ารักมากๆ บุฟเฟ่ต์ควรดูไว้เป็นเยี่ยงอย่างครับ หมายเหตุที่ศรีลังกานี่จะมีพิธีที่เคร่งครัดอย่างหนึ่ง นั่นคือในวันโปยาหรือวันพระ ทุกร้านอาหารจะงดเสิร์ฟเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ และนี่คือสิ่งแรกที่บริกรของทุกที่จะบอกกล่าวแก่แขกผู้มาใช้บริการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแขกต่างบ้านต่างเมืองที่อาจจะไม่เข้าใจขนบอันดีของเกาะแห่งนี้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:35:59

ความคิดเห็นที่ 58 มาถึงอาหารจานหลักในถาดร้อนกันบ้างครับ ความจริงก็มีหลายอย่าง แต่ที่อร่อยสุดคงเป็นกุ้งในครีมซอสโปะมาด้วยชีสอีกชั้น ใส่กุ้งมาแบบเนื้อๆ เต็ม ไม่มีหวงของ รสชาติอร่อยถึงเครื่องครับ ข้างๆ กันเป็นปลาหมึกชุบแป้งทอด มีน้ำจิ้มไก่ให้ทานคู่ แต่คาดว่าคงผ่านแดด ผ่านละอองน้ำ และผ่านลม สมชื่อซีสเปรย์เลยทำให้ แป้งเริ่มเหนียวไม่กรอบเหมือนอย่างที่ควรจะเป็นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:36:22

ความคิดเห็นที่ 59 จานนี้อร่อยมากครับ ปูผัดพริกไทยดำ สไตลืจีน คือน้ำจะเหนียวๆ เพราะอิทธิฤทธิ์แป้งข้าวโพดและแป้งมัน ข้อเสียอย่างเดียวของจานนี้ก็คงจะเหมือนอย่างที่ผมได้กล่าวไปในความเห็นก่อนๆ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:36:49

ความคิดเห็นที่ 60 ยังคงทานอาหารพวกสลัดเหมือนเดิมครับ หนนี้ถ้าจะมีเพิ่มเข้ามาก็จะเป็นทอดมันทะเล ครับ รสชาติเหมือนห้อยจ๊อผสมแฮ่กึ๊น ให้ความรู้สึกเต็มปากเต็มคำกับบรรดาเนื้อสัตว์ทะเลต่างๆ อร่อนยครับ ทานกับน้ำจิ้มไก่ก็จะยิ่งเพิ่มรสชาติมากขึ้นไปอีก จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:37:08

ความคิดเห็นที่ 61 ปิดท้ายมื้อนี้ด้วยเค้ก 1 ชิ้นเล็กที่สุด และไอศกรีมรสสตรอเบอร์รี่ หอมอร่อยประหนึ่งว่าทำจากนมเนสเปรย์รสสตรอเบอร์รี่ที่ผมได้กล่าวถึงไปเมื่อข้างต้นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:37:28

ความคิดเห็นที่ 62 ตัดกลับมาที่เช้าวันใหม่ วันสุดท้ายสำหรับเราและคนขับรถครับ  วันนี้เราจะขับรถเลียบรนิมมหาสมุทร มุ่งหน้าสู่ตอนใต้ของประเทศศรีลังกากันบ้าง หลังจากขึ้นเหนือกันมาเป็นเวลาหลายวัน   ระหว่างครึ่งทางก่อนถึงจุดหมายในวันนี้คือ กอลล์ เราจะผ่านเมืองที่ชื่อกาลุธารา ที่นี่เป็นที่ตั้งของวัดและสถูปสีขาวขาดใหญ่ ใครผ่านไปผ่านมาก็จะบีบแตรเป็นการแสดงความเคารพ นึกสงสัยอยู่ไม่น้อยเหมือนกันว่า แล้วเวลาอื่นๆ ที่พี่สิงหลขยันบีบแตรไม่แพ้กันนั้น จะแอบเป็นการแสดงความเคารพใครอยู่ด้วยหรือเปล่า แต่ที่ตื่นเต้นคือ ผมเห็นรถประจำทางระหว่างเมืองหยุดจอดแล้วก็คนขับกับกระเป๋าก็รวบรวมเงินของผู้โดยสารซึ่งมีจิตศรัทธาลงไปบริจาคทำบุญด้วย จะมีสักกี่ที่ในโลกที่จะได้เห็นภาพแบบนี้นะครับ บางทีศรัทธาที่นำปัญญาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เป็นเพราะว่าใจของเราในฐานะบุคคลภายนอกไปมองและตัดสินเขาเหล่านั้น ทั้งที่ในความจริงแล้ว ศรัทธาและปัญญาก็อาจจะไปพร้อมๆ กันได้ เช่นเดียวกับความเจริญทางวัตถุและจิตใจที่สามารถไปพร้อมกันได้ครับ เอาล่ะครับ โม้มากๆ สักไม่เกิน 3 ชั่วโมงก็มาถึงกอลล์ จุดแรกที่เราไปเยี่ยมชมก็คือ ป้อมปราการเก่าซึ่งมีกำแพงกั้นโดยรอบ  คุณอนุราเกรงว่าผมกับเพื่อนจะเดินไกล เลยตัดสินใจขับไปส่งผมทุก 200 เมตร เกรงใจก็เกรงใจ แต่สุดท้ายผมก็เลยบอกว่าให้ขับไปจนถึงจุดสุดท้ายเลย แล้วเดี๋ยวผมกับเพื่อนจะค่อยๆ เดินตามไปเองครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:38:10

ความคิดเห็นที่ 63 จากกำแพงเมื่อเก่าตั้งแต่สมัยดัตช์เข้ามามีอิทธิพล ผมเดินลัดเลาะชมความงามของเมืองเก่าแห่งกอลล์ซึ่งถูกขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกด้วย ก่อนจะมาสะดุดตากับบ้านที่ทาสีสันสดใส พร้อมกับคุณลุงขายน้ำมะพร้าวแบบศรีลังกา ที่เรียกว่า king coconut หรือภาษาท้องถิ่นว่า thambili ลูกละไม่แพงหรอกครับ สัก 500 รูปีเห็นจะได้ ถ้าสนใจซื้อก็มีบริการเฉาะให้พร้อมแจกหลอดเดี๋ยวนั้นเลย แต่ตอนนี้ผมยังไม่กล้าลองเลยขอยกยอดเอาไว้ก่อนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:38:34

ความคิดเห็นที่ 64 จุดเด่นของกอลล์ก็คือประภาคารสีขาวริมทะเล ที่สร้างขึ้นในสมัยดัตช์มีอิทธิพลเหนือเมืองแห่งนี้ ความจริงดัตช์เองก็รบพุ่งชิงเอามาจากโปรตุเกส ก่อนที่จะศิโรราบต่ออังกฤษ และบทบาทของ Dutch Indian Company ก็ค่อยๆ ลดน้อยถอยลง ใกล้ๆ ประภาคารยังพอมีหาดทรายเล็กๆ อยู่บ้าง เหลือบมองลงไปเห็นผู้ชายถอดเสื้อเล่นน้ำกันสนุกสนาน ส่วนผู้หญิงนั้นลงไปเล่นทั้งส่าหรีแบบยาวๆ อย่างนั้นเลย นับว่าเป็นภาพที่แปลกตาดีครับ จบจากประภาคาร ผมได้ไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นต่อ เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีชีวิต เพราะยังมีคนอยู่อาศัย มีการเจียระไนและหุงพลอย รวมไปถึงการทอผ้าวาดภาพกันอย่างเอิกเริก จากนี้นก็ไปแวะโบสถ์และมัสยิดเก่าอีกอย่างละแห่ง ก่อนจะถึงเวลาสำคัญของเรา นั่นก็คืออาหารมื้อเที่ยงครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:39:11

ความคิดเห็นที่ 65 มื้อเที่ยงวันนี้ ผมจัดเต็มในโรงแรมที่ดีที่สุดของเมืองอย่าง Amangalla ไม่น่าเชื่อว่าเครืออมันรีสอร์ทจะเลือกเปิดโรงแรมในกลางย่านเมืองเก่าของกอลล์ ซึ่งดัดแปลงมาจากตึกสมัยอาณานิคม เข้าไปนี่ฝรั่งเพียบ ด้านหน้าโรงแรมเป็นลานกว้างยึดครองโดยชาวพื้นเมืองที่หอบลูกจูงหลานมานั่งเล่น แล้วก็มีแมวท้องถิ่นอีกหลายตัวเดินอ้อยอิ่งไปมาครับ เข้าไปด้านใน จะพบกลับโถงกลางห้องอาหารใหญ่ ตลอดจนมีระเบียงยื่นออกมาสำหรับตั้งโต๊ะอาหาร ผมเลือกนั่งตรงจุดนี้ เพราะสามารถมองเห็นทิวทัศน์และความเป็นไปของโลกภายนอกได้เป็นอย่างดีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:39:35

ความคิดเห็นที่ 66 ผ้าปูโต๊ะสีน้ำเงินเข้ม พร้อมดอกอะไรก็ไม่รู้ อยู่ดิวิชั่นใดก็ไม่ทราบมาประดับโต๊ะ แล้วก็มีถ้วยเกลือและพริกไทยขนาดเล็ก ให้ความรู้สึกเรียบง่ายแต่ก็แฝงไว้ซึ่งความหรูครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:39:50

ความคิดเห็นที่ 67 น้ำเปล่าฟรีเหมือนเคย ส่วนน้ำสับปะรดสดแก้วละ 400 รูปี สู้ไหวครับ ขอมาเอาบรรยากาศทำหรูสักครั้งหนึ่งในชีวิต ซึ่งก็อร่อยสมชื่อโรงแรม 5 ดาว บริการก็ไม่มีขาดตกบกพร่อง แม้ว่าบริกรจะแต่งกายด้วยผ้าพื้นเมือง พร้อมทั้งลากรองเท้าแตะมาเสิร์ฟก็ตาม อย่างที่ผมเรียนครับว่าดูเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยความมีเอกลักษณ์ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:40:07

ความคิดเห็นที่ 68 เนื่องจากวันนี้เพื่อนของผมป่วยด้วยไข้อ่อนๆ เจอทั้งแดดเปรี้ยงในสิกิริยา และฝนในแคนดี้ ทำให้เขาไม่รู้สึกอยากอาหาร เลยสั่งน้ำชามา 1 กาใหญ่ในสนนราคา 500 รูปี ชาที่ไหนในศรีลังกาก็หอมอร่อยครับ มีนมและน้ำตาลมาพร้อม ให้เพื่อนผมได้นั่งสบายและจิบเพลินๆ สลับกับการสนทนา จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:40:31

ความคิดเห็นที่ 69 จานหลักของผม ตอนแรกลังเลใจอยู่นานว่าจะสั่งอะไรดี เหลือบดูบรรดาหัวทองหลายๆ โต๊ะ บ้างก็ทานอาหารเช้าแบบบริทิช บ้างก็สั่งแฮมเบอร์เกอร์มาทาน ดูจะไม่เข้ากับบรรยากาศเลย ผมจึงตัดสินใจสวนกระแสที่เชี่ยวกรากแห่งคลื่นทะเลเมืองกอลล์ในการสั่งอาหารท้องถิ่นมารับประทาน ได้แก่ fish cutlets กับข้าวสวยร้อนๆ ข้าวเม็ดยาวสวยหุงมาในแบบที่ผมชอบคือแข็งหน่อยๆ ไม่แฉะ เช่นเดียวกับเจ้าชัทนีย์ข้างๆ ก็อร่อยลืมโลก จนอยากจะขอบริกรมาทานเพิ่ม จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:40:56

ความคิดเห็นที่ 70 สำหรับ fish cutlets มาเสียก้อนใหญ่มาก ทำเอาเกือบจุก และเมื่อผ่าดูข้างในก็จะพบว่าหนักเนื้อปลาเป็นส่วนใหญ่ ไม่ได้หนักมันฝรั่งเหมือนที่อื่นๆ ทานไปได้รถปลาทูน่าอย่างเต็มปากเต็มคำ ผสานเข้ากับเครื่องเทศอย่างอ่อน ผมชอบเครื่องเทศของศรีลังกานะครับ ความรู้สึกมันดูอ่อนๆ ไม่ร้อนแรงมาก และจะต้องมีกลิ่นคล้ายๆ น้ำมันมะพร้าวเจื่อนิดๆ อยู่ร่ำไป มื้อนี้อิ่มอกอิ่มใจ แม้จะราคาจานละ 880 รูปีก็ตาม จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:41:20

ความคิดเห็นที่ 71 อิ่มเสร็จก็ได้เวลาของหวาน ถือว่าเป็นการสั่งชดเชยเพื่อนผมที่ทานน้อย ผมเองซึ่งติดวัตตะลัพพันอย่างถอนตัวไม่ขึ้นไปแล้ว เลยขอสั่งมาลอง ในราคาจานละ 500 รูปี เข้าใจว่าเป็นของที่พ่อครัวทำไว้แล้ว เลยเสิร์ฟมาแบบเย็นคู่กับไอศกรีมมะพร้าวกะทิ วัตตะลัพพันน่ะอร่อยตามมาตรฐาน แต่ไอศกรีมนี่สิครับ ทานแล้วเพ้อไปหลายวัน หอมมันถึงเครื่องกะทิจริง สมแล้วที่มาจานใหญ่แต่มีของในจานนิดเดียว ของดีก็เลยเสิร์ฟน้อยๆ จะได้รู้สึกว่าอยากทานอีกครับ จากนั้นเพื่อนผมก็นั่งเล่นในโรงแรม ส่วนผมย้ายตัวไปชมพิพิธภัณฑ์การเดินเรือ ซึ่งนิทรรศการจัดได้ดีมาก จนไม่นึกว่าอยู่ที่ศรีลังกา ปิดท้ายแวะไปชอปปิ้งงานศิลป์พื้นเมืองที่ร้าน barefoot ร้านชื่อดังที่ในโคลัมโบก็มี แต่รู้สึกว่าที่กอลล์คนจะพลุกพล่านน้อยกว่า ผมก็เลยเดินได้นานขึ้น และก็ได้ของฝากติดไม้ติดมือสำหรับเพื่อนและตัวเองมาอีกนิดหน่อยครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:41:52

ความคิดเห็นที่ 72 ในช่วงบ่าย คนขับขอแวะบ้านคุณแม่ที่ฮิกกาดูวา เมืองชายทะเลใกล้ๆ กอลล์ เมื่อกล้าขอเราก็กล้าให้ คนขับเล่าว่า ถ้ามีเวลามากกว่านี้ เขาในฐานึคนท้องถิ่นแถบนี้ อยากจะพาเราไปซาฟารีในป่าชายเลน ดูวิถีชีวิตเรียบง่ายแบบศรีลังกา ทั้งการทำเชือก ทำน้ำตาลมะพร้าว แต่เวลาผมจำกัด ก็เลยไม่ได้แวะดูนอกจากขับรถโฉบๆ แวะบริเวณชายทะเลข้างทางบ้าง เพื่อดูร่องรอยความเสียหายของสึนามิที่คร่าชีวิตผู้คนไปเป็นจำนวนไม่น้อยเมื่อ 7 ปีที่แล้ว คนขับเหมือนจะรู้ใจ จึงขับรถแบบช้าๆ เอื่อยๆ แถมมีอุบัติเหตุหม้อแปลงไฟฟ้าระเบิดข้างทาง ทำให้เรามาถึงโคลัมโบช้าลง ในเวลาเกือบๆ 6 โมง ผมบอกให้คุณคนขับแวะทานข้าวเย็นกันก่อนที่เมาท์ลาวิเนีย ชายหาดที่ห่างจากโคลัมโบเพียง 10 กิโลเมตรเท่านั้นครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:42:24

ความคิดเห็นที่ 73 เมาท์ลาวีเนีย เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของคนโคลัมโบ เพราะมาง่ายมาก จะโหนรถประจำทานหรือโบกสามล้อมาก็ได้ ผมบอกให้คนขับแวะที่โรงแรมเมาท์ลาวีเนียอันเก่าแก่ เพื่อทานอาหารเย็นบริเวณเทอเรซเกินสระน้ำ กระเพาะน้อยๆ ของผมและเพื่อนคร้านเกินกว่าจะบรรจุบุฟเฟ่ต์ที่ห้องอาหารข้างๆ ได้ไหวครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:42:43

ความคิดเห็นที่ 74 จะเห็นว่าโต๊ะอาหารอยู่ข้างสระน้ำจริงๆ ดังนั้น dress code จึงไม่ใช่สาระสำคัญ จะใส่อะไรก็มานั่งทานได้ ยกเว้นชุดวันเกิด เพราะไม่เช่นนั้นแล้วคนใส่อาจจะได้ไปเกิดแทนครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:43:01

ความคิดเห็นที่ 75 เพื่อนผมยังคงขอสไปรท์เหมือนเคย ส่วนผมต้องชามะม่วงครับ หอมอร่อย เข้าใจว่าเป็นการชงชาแล้วผสมกับน้ำมะม่วงแบบครึ่งต่อครึ่ง รสชาติเลยเข้มข้นเป็นอย่างยิ่ง ขนาดพยายามคนตัวน้ำชาด้านบนก็ยังเอาตัวไม่รอด ดังนั้นก็เลยต้องอาศัยน้ำแข็งเป็นเครื่องมือในการเจือจางชามะม่วงแก้วนี้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:43:36

ความคิดเห็นที่ 76 อย่างที่บอกครับ ระเบียงที่นี่มองออกไปเห็นทะเลกว้างไกล เห็นสถานีรถไฟใกล้ๆ รวมไปถึง หาดสาธารณะที่แออัดไปด้วยคนท้องถิ่น ที่นี่ก็ไม่ต่างอะไรจากโรงแรมกอลล์เฟซที่ผมเล่าถึงไปแล้ว ที่หาดหน้าโรงแรมจะดูอลังการ และกันไว้เฉพาะแขกที่มาพักหรือคนที่มาใช้บริการ แต่เพียงชั่วข้ามกำแพงก็จะเป็นอีกโลกหนึ่งที่ทุกคนสามารถไปใช้บริการหาดสาธารณะได้ แปลกดีนะครับ กำแพงนอกจากจะเป็นเครื่องบอกกั้นอาณาเขตแล้ว ยังเป็นเครื่องแบ่งแนยกสถานะและฐานะทางสังคมไปได้ด้วยอย่างกลายๆ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:44:01

ความคิดเห็นที่ 77 จานนี้ของเพื่อนผมครับ ไก่อบ เพื่อนผมบอกว่าอร่อยมาก ซึ่งก็คงจะจริง เพราะไม่ได้ทานอะไรหนักมาทั้งวัน มันก็ต้องอร่อยเป็นธรรมดา ตัวซอสรสชาติเข้มข้น บวกกับไก่นุ่มๆ ให้ผ่านได้สบายๆ ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:44:19

ความคิดเห็นที่ 78 ขณะที่จานของผมปลาเปรี้ยวหวานราดพริก กับข้าวผัดแบบริซอตโต้ด้านล่าง ข้าวแฉะไปหน่อย แต่ปลาด้านบนกรอบอร่อยมาก แทบจะทานไม่เหลือก้างกันเลยครับ ข้อเสียอย่างเดียวคงเป็นที่เมนูไม่ต้องบอกว่าราดพริกหรอก บอกว่าเปรี้ยวหวานก็พอ เพราะไม่สามารถสัมผัสหรือรับรู้ได้ถึงความเผ็ดเลยครับ สนนราคาทั้งสองจานค่อนข้างใกล้เคียงกันคือประมาณ 900 รูปีครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:44:39

ความคิดเห็นที่ 79 ปิดท้ายมื้อนี้ด้วยสิ่งที่ผมชอบ นั่นก็คือวัตตะลพพัน ไม่ผิดหรอกครับ วัตตะลพพันจริงๆ แต่มาในรูปแบบไอศกรีม มื้อกลางวันว่าอร่อยแล้ว แต่เป็นอร่อยแบบแยกส่วน ขณะที่ ไอศกรีมรสวัตตะลัพพันที่นี่ถือว่าผสมผสานทั้ง 2 ส่วนแบบลงตัว ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:44:58

ความคิดเห็นที่ 80 จบรายการมื้อค่ำแล้ว คุรอนุราพามาส่งที่โรงแรม ทิปไปพอสมควรกับความน่ารักและเอาใจใส่ตลอด 3 วันที่ผ่านมา ถึงเวลานี้ เพื่อนผมจะต้องเข้าไปเรียนหนังสืออีก 1 สัปดาห์ ดังนั้นในวันจันทร์ผมจึงตื่นสายหน่อย ปล่อยรถจากธนาคารกลางมารับเพื่อนผมไปเรียนหนังสือ ส่วนผมกว่าจะยุรยาตรจากโรงแรมก็เกือบเที่ยง เพื่อไปทานร้านอาหารที่คลาสสิคในสายตาของคนพื้นเมืองอีกแห่งหนึ่ง คือร้าน green cabin เห็นรูปแล้วคงไม่ต้องมีคำบรรยายนะครับว่าทำไมร้านถึงชื่อนี้ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:45:25

ความคิดเห็นที่ 81 ด้านในมี 2 ส่วน ส่วนหน้าเป็นร้านเบเกอรี่  เปิดตลอดวันจนถึงค่ำ เหมาะกับการมาหาเค้กและของว่างอร่อยๆ แกล้มชากาแฟครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:45:53

ความคิดเห็นที่ 82 หน้าตาของเค้กครับ ร้านนี้อร่อยหลายอย่าง คล้ายๆ กับร้าน white house ในแคนดี้ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:48:26

ความคิดเห็นที่ 83 มื้อเช้าบวกเที่ยงของผมในวันนี้ เห็นห่อใบตองใหญ่รัดแน่นมาขนาดนี้ คงเดาได้แล้วใช่ไหมครับว่าคืออะไร จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:48:45

ความคิดเห็นที่ 84 ใช่แล้วครับ ลำปรายนั่นเอง แม้ว่าหน้าตาจะดูด้อยกว่าที่แคนดี้ เครื่องเคราต่างๆ ก็แตกต่างกัน แถมปลาที่ให้มาในข้าวจะชิ้นเล็กไปหน่อย แต่รสชาติโดยรวมก็อร่อยสูสีไม่แพ้ที่แคนดีครับ ที่นี่จะให้ชัทนีย์น้อยลง แต่มีซัมโบลหรือน้ำพริกมาให้เพิ่มเติมแทน จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:49:03

ความคิดเห็นที่ 85 อีกหนึ่งจานที่ผมสั่งมาทานคู่กับลำปราย นั่นก็คือแกงเนื้อแบบศรีลังการสชาติจัดจ้าน น้ำแกงนี่อร่อยจริงๆ เอามาคลุกกับลำปรายเมื่อครู่ก็ยิ่งเลิศขึ้นไปอีก แต่ในข้อดีก็มีข้อเสียครับ นั่นคือ เนื้อเหนียวมาก มากเสียจนทานไปได้ 2 -3 ชิ้นก็ต้องวางช้อน แล้วทานเฉพาะน้ำแกงแทน ความจริงถ้าสั่งเป็นไก่หรือกุ้ง ผมอาจจะมีความสุขในการรับประทานมากกว่านี้ เบ็ดเสร็จรวมทุกอย่าง พร้อมกาแฟเย็นซึ่งแน่นอนว่าไม่ใส่น้ำแข็งอีกหนึ่งแก้วเป็นเงิน 500 รูปี อิ่มเสร็จเดินตัวปลิว พร้อมเที่ยวคนเดียวในช่วงบ่ายวันนี้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:49:23

ความคิดเห็นที่ 86 จุดแรกที่ผมจะมาแวะก็คือ สวนสาธารณะวิหารามหาเทวี อยู่กลางเมือง ซึ่งแน่นอนว่าผมใช้สองเท้าของผมเป็นพาหนะสำคัญเหมือนเคย เดินเล่นวนอยู่ 1 รอบผ่านหอสมุดแห่งชาติ มาจนทะลุรูปปั้นพระใหญ่ ซึ่งตรงข้ามเป็นที่ตั้งของทาวน์ฮอลล์หรือศาลาว่าการเมือง แวะโอภาปราศรับยกับพี่น้องสิงหล ซึ่งทุกคนอัธยาศัยดีน่ารัก อยากพูดอยากคุยด้วย โดยไม่มีพิษภัยอะไร แถมยังชี้ทางสว่างให้ผมเดินไปเที่ยวต่อยังพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติด้วยอีกครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:49:44

ความคิดเห็นที่ 87 ถึงแล้วครับ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติจ่ายค่าตั๋วให้ตัวเอง และค่าตั๋วให้กับกล้องซึ่งมีเจ้าหน้าที่แยกกันดูแล คนศรีลังกาน่ารักมากเหมือนเคย เจ้าหน้าที่ขายตั๋วกล้องไปทานข้าวก็ยังอุตส่าห์โทรไปตามกันมาออกตั๋วให้ผม จะง่ายกว่าไหมถ้าเก็บเงินผม ฉีกตั๋วให้ผมก่อน แล้วค่อยไปเคลียร์บิลกันเองทีหลังครับ ภายในก็มีรูปปั้น รูปหล่อสมัยต่างๆ อาวุธยุทโธปกรณ์ ข้าวของเครื่องใช้ รวมถึงภาพเขียนเฟรสโก จัดแสดง เด็กๆ น่ารักและไม่เขินอายเวลาผมขออนุญาตถ่ายรูป เช่นเดียวกับภัณฑารักษ์ในทุกห้องที่ทักทายผมตลอด พร้อมอาสาถ่ายรูปให้ แม้รูปที่ออกมาจะไม่ชัดเพราะมือสั่น แต่สิ่งที่ผมรู้สึกว่าชัดใสอย่างไม่ต้องสงสัย ก็คือความเป็นมิตรและมีน้ำใจของคนที่นี่ครับ ออกจากพิพิธภัณฑ์นี้ก็แวะไปดูพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาที่อยู่ติดกันเสียหน่อย ดิสเพลย์ส่วนใหญ่เก่ามากๆ ถ้ามีงบประมาณน่าจะทำได้ดีกว่านี้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:50:12

ความคิดเห็นที่ 88 ผมใช้เวลาอยู่ในพิพิธภัณฑ์นานมาก นานจนเกือบพิพิธภัณฑ์จะปิด ก็ได้เวลากลับไปอาบน้ำแต่งหล่อ รอเพื่อนผมกลับจากเรียนเพื่อไปหาข้าวเย็นทานกัน แม้เพื่อนผมจะอยู่ต่ออีก 4 วัน แต่ผมจะกลับก่อนคืนพรุ่งนี้ ทำให้เราสองคนไปจัดการกวาดชาเพื่อเป็นของที่ระลึกสำหรับเพื่อนร่วมงานกับคนรู้จัก ก่อนที่จะไปทานอาหารค่ำที่โรงแรมซินนามอนแกรนด์ที่ติดกับ crescat shopping centre ครับ หลังจากเลือกร้านกันอยู่สามรอบ ทั้งร้านบุฟเฟ่ต์ ร้านอาหารทะเล ร้านอาหารสเต๊ก ร้านอาหารจีน สุดท้ายก็มาลงที่ร้านฟิวชั่นร้านนี้ครับ Tao Restaurant จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:50:46