 |
งานที่เกี่ยวข้องกับศิลปะหลายคนให้ทัศนะว่า..การทำอาหารอร่อยมาจากพรสวรรค์...น่าจะมีส่วนจริง..หากคำว่าพรสวรรค์ คือพรอันประเสริฐที่ลอยมาจากสวรรค์ จุติจากสวรรค์มากำเนิดพร้อมกับชีวิตน้อยในครรภ์มารดา..จากประสบการณ์ที่รับรู้จากการเป็นแม่..ลูกสองคนถือกำเนิดจากพ่อและแม่คู่เดียวกัน...แต่เขาแตกต่างกันตั้งแต่การพัฒนาการในครรภ์มารดา..เป็นเรื่องแปลกแต่จริง...ตอนท้องแรก..ส้มตำปู..เป็นอาหารจานโปรดที่ขาดไม่ได้หลังอาหารกลางวัน...แตงโมผลไม้ประจำทุกเย็น...อาหารฝรั่งไทยจีนทานได้หมด..จนครรภ์เป็นพิษ..ลูกคนนี้เป็นชาย..ส้มตำคืออาหารจานโปรด..รสชาติเดียวกับที่เราเคยทานตั้งแต่อยู่ในท้อง คือไม่ใส่ปลาร้า ซึ่งสำหรับเราแท้ต้องน้ำและเนื้อๆๆ...ลูกชายคนนี้มีฝีมือตำส้มที่อร่อยใช้ได้เลย..ส่วนหนึ่งเพราะเวลาหิวแม่ขี้เกียจเขาเลยต้องตำส้มตำเป็นตั้งแต่ชั้นประถม รวมไปถึงน้ำจิ้มกะปิ กับมะม่วงรสแซบๆที่ปีนเก็บหนีมดแดงข้างบ้าน...ที่เป็นอีกอย่างคือ หมูผัดกระเพรา..ลูกคนนี้..รอดตายได้..แต่กลัวไขมันจุกอกแทน น้ำผลไม้ที่คัดเป็นอย่างสนุกสนาน คือขยำน้ำแตกโม..ตามด้วยคาราเต้เปลือกแตงโมกระจายยย....ส่วนท้องสองของเรา..กินแต่น้อย..น้ำหนักขึ้นน้อยมาก..หล่อนไม่ชอบนมเลย ขณะที่คนโตต้องนมสดโชคชัยที่มีขายแห่งเดียวที่เซนทรัล..ลำบากหน่อย..ยามเย็นต้องหิ้วน้ำเต้าหู้เข้าบ้านดื่มก่อนนอน...น้ำหนักแม่ไม่สัมพันธ์กับน้ำหนักลูกเท่าไรดอก..เพราะขณะที่ท้องลูกชายน้ำหนักเพิ่ม 16 กก. ท้องลูกสาวหนัก 9.5 กก. น้ำหนักลูกชาย 3,400 กก. น้ำหนักลูกสาว 3,250 กก....ความชอบเรื่องอาหารและการกินจึงแตกต่างกันมาตั้งแต่ถึอกำเนิดในครรภ์มารดา..จนปัจจุบัน..ดังนั้นความเชื่อเรื่องพรสวรรค์น่าจะมีน้ำหนัก..แต่พรแสวงเป็นเรื่องของความวิริยะ อุตสาหะ..แต่ความชอบของแต่ละบุคคลมีมาแต่กำเนิดแล้ว...แล้วเราค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเราหรือยัง...ฝากถึงพ่อแม่สมัยนี้...อย่าเอาความอยากของฉันมาลงที่ลูก..แล้วเราจะพบพรสวรรค์ที่พระเจ้าให้มากับมนุษยชาติ
แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 55 09:14:46
แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 55 09:11:00
| จากคุณ |
:
suneeZaa 
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 ม.ค. 55 09:10:16
|
|
|
|
|
บันทึกจากก้นครัว...มรดกจากแม่
