วันนี้ตอนบ่ายออกไปซื้อข้าวหน้าปากซอย อยู่ซอยนี้มาจะปีนึงแล้ว
ไม่เคยเจอเด็กคนนี้
แต่วันนี้เจอ เป็นเด็กสักแปดขวบได้ครับ เด็กจรจัดน่ะ ใบหน้าพิการครึ่งซีก
คือขยับไม่ได้ ตัวดำๆ เกรอะๆ พูดไทยไม่ค่อยชัด อาจเพราะปากเขา
ขยับได้ครึ่งเดียว
ตอนแรกเดินสวนกับผม วิ่งไปหาน้องพยาบาล ลั่นล้าร่าเริง ผมก็หันไปดู น้องเขาของเงินครับ
น้องพยาบาลก็ทำท่ากลัวๆ ไปขอป้าอีกคน ป้าคนนี้เดินหนีเลย
ไม่มีใคร เหลือแต่ผมเลยย้อนมาขอเงิน
แต่ผมไม่มีเลยตอนนั้น กะจะไปกดเอา เลยให้ดูกระเป๋าเงิน ก็คุยไปหัวเราะไป
ไม่ได้แสดงท่าทางรังเกียจอะไรเขานะ คุยล้อเล่นขำๆ เพราะผมไม่ค่อยกลัวอยู่แล้ว ปกติ ชอบคุยกับคนบ้าเป็นอาจิณ เคสนี้เลยเด็กๆ
ทีนี้พอน้องเห็นว่าผมไม่มีเงินก็เลยควักเงินในกระเป๋ากางเกงให้ผม
"เรามีเงินนี่" แล้วก็ยิ้มฝนดำปี๋ในมือมีเหรียญ 5 บาท กับเหรียญ 10
แล้วก็ทำในสิ่งที่ผมอึ้ง คือ
"อ่ะ เราให้" แล้วก็ยื่นเหรียญ 10 บาทให้ผม จับยัดใส่มือเลยนะ
"แบ่งกัน เดี๋ยวเราไปขอใหม่"
ผมงี้ขนลุกเลยอ่ะ บอกไม่ถูก คิดไม่ถึง คือเรามองเขาด้านเดียวว่าเป็นเด็กน่ากลัว
จรจัด ขอทาน สกปรก แต่อีกด้านนึงที่ใส่กิ๊กราวกับกระจกตึกการบินไทยวิภาวดีก็ไม่ปานเรากลับมองไม่เห็น
ความดี ความมีน้ำใจที่ผู้ใหญ่ หรือเด็กอื่นๆบางคนไม่มีเสียด้วยซ้ำ
"นี่ ใครสอนนิ" ผมถามยิ้มๆ
"แม่อยู่ไหน มากับใคร พ่ออ่ะ บ้านอยู่ไหน" แต่น้องไม่ตอบบอกให้เอาไปอย่างเดียว
"ไม่มีเงินเอาไปๆ เราให้ เดี๋ยวเราไปขอใหม่" พูดอยู่แค่นี้
แล้วผมก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่เอา เก็บไว้ซื้อหนมเถอะ ตอนนั้นคือตั้งใจว่า
เดี๋ยวเดินไปถอนเงิน จะเอามาให้สัก 50 บาท ค่าที่มีน้ำใจ
ก็เดินซื้อของกินเรื่อยเปื่อย จนเสร็จเดินเข้ามาในซอย
เจออีก ยืนดักรอ ถือตับไก่ใส่ถุง 3 ไม้ พอผมเดินผ่าน
เอามาให้ผมเฉยเลย
นึกในใจ ตายละวา นี่ตูน่าสมเพชขนาดนั้นเลยเหรอ
น้องยื่นตับไก่ให้ผม คนแถวนั้นมองกันใหญ่ ว่าผมเป็นพ่อของเด็ก
หรืออาจเป็นคนเอาเด็กมาขอเงินรึเปล่า
"เดี๋ยวเราไปขอใหม่ เอาไป เดี๋ยวเราไปขอซอยนู้น (ประดิพัทธ์ 23) คนเยอะ"
ผมไม่ยอมรับก็จะให้รับให้ได้ สุดท้ายผมบอกผมซื้อแล้วกัน มีเงินแล้ว
แล้วก็รับตับไก่เเกรียมแห้งมาอันนึง ยื่นเงินไปให้ 50 บาท
เด็กมันก็รับนะ ไม่ไหว้ไม่ขอบคุณ แต่ก็ยิ้ม แล้วบอกว่า "เยอะจัง"
สองคำสั้นๆ ก่อนจะแยกย้ายจากกัน
ผมโทรเล่าให้แม่ฟังแบบว่าตื่นเต้น ไม่เคยเจอแบบนี้ แม่บอกน่าสงสาร
ผมก็ว่าน่าสงสาร คือเด็กยังไงก็เป็นเด็ก จะจรจัด จะคุณหนู จะอะไรก็เด็ก
น่ะนะ
โตขึ้นผมไม่รู้หรอกว่าหมอนี่จะเป็นอะไร อาจขายยาบ้า จะฆ่าคน
แต่ผมว่าวันนี้ เขาเป็นเด็กดี ที่ไม่มีใครสั่งสอน น่าเสียดายจริงๆ
เมื่อกี้ออกไปดูอีกครั้งเมื่อตอนเย็นก็หายไปไหนซะแล้วไม่รู้ เฮ้อ
************************************************
เกิดความสงสัยติดในใจว่าทำไมเด็กนั่นถึงต้องแคร์ผมขนาดนั้นด้วย
ว่าจะไม่มีกิน คือเป็นเด็กคนอื่นบอกว่าไม่มีเงินก็คงจบ
แต่เด็กนี่พยายามจังเล้ย ที่จะให้ผมรับเงิน แถมยังซื้อตับไก่มาดักรอให้อีก
ความสงสัยเลยโทรไปหาเพื่อนที่เป็นหมอ มันให้คำตอบที่ทำให้เครียดหนักไปอีกว่า "เด็กคงรับรู้สภาพได้อย่างชัดเจนว่าหิวโหยเป็นอย่างไร พอเธอบอกว่า
ไม่มีเงินจะกินข้าวเลย เด็กก็เลยเกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นมา"
ไอย๊ะ เครียดหนักกว่าเดิมหล่าวแล ตกลง 555
พรุ่งนี้จะเจออีกมั๊ย ขอให้เจอนะ จะได้พาไปที่ที่ไม่ต้องวิ่งขอเงินคนอื่น
*********************************************
คุณ rebonz123 และคุณ Kingfisho ครับ
ผมเจอน้องเขาตรงซอยวัดไผ่ตัน ตรงทางเข้าสราสินีแน่ะ
ปกติไม่เคยเจอนะ เจอแต่คนบ้าที่เล่นปากกา กับผู้หญิงบ้าที่นั่งสอยผ้าอ่ะ
เด็กนี่เพิ่งเจอเมื่อเช้า
ยังไงฝากดูด้วยสิครับ เผื่อเจอ น้องเขาผอมๆ ยิ้มเยอะๆ ดูหน้าก็รู้แหละครับ
หน้าน้องเขาจะแข็งไปซีกนึงน่ะ ตากระตุกตลอดเวลาน่ะแหละครับ
+++++++++++++++++++++++++
update ล่าสุด ไปเดินหามาเมื่อกี้ไม่เจอแล้วครับ ไม่รู้หายไปไหน
สงสัยเจอผมเข้าไปก็เลยคิดว่าซอยนี้มีแต่คนจนมั้ง ฮ่าๆๆ เลยหนีไปเลย
ไปถามหาจากร้านขายของชำสองร้าน ไม่เห็นมีใครรู้จัก
บอกว่าเพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน
กลัวจะเป็นเด็กเร่ร่อนไปเรื่อยนี้สิ หากยังอยู่เป็นที่เป็นทางยังพอหาเจอ ช่วยเหลือ
แต่ถ้าเร่ร่อนไปเรื่อยแล้วจะเจอยังไง เง้อ
ทำไมทีผีนี่เจอบ๊อยบ่อย แต่เจอเทวดาตัวน้อยนี่ มาครั้งเดียวหายไปเลย
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 55 12:50:48
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 55 01:04:17
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 55 01:03:12
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 55 00:52:48
+++++เด็กหนอเด็ก++++
ฮิ๊วว
แวะมาเพราะเห็น "ล๊อกอิน" นี้ 
for sharing THIS 
อ่านไปยิ้มไป 
ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย