ความคิดเห็นที่ 1 ผมเคยทานเฝอเนื้อที่ perth ออสเตรเลียครับ น้ำซุปอร่อยมาก หากินที่เมืองไทยที่ไหนก็ยังไม่เหมือนที่เคยกินมา จากคุณ : bunkul เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:01:17

ความคิดเห็นที่ 2 เคยกินขนมเบื้องที่ตลาดแถวบ้าน อร่อยมาก ครีมไม่หวานจัดแบบเดี๋ยวนี้ เวลาคิดถึงของอร่อย จะเทียบความรู้สึกที่ได้กินขนมเบื้องชิ้นละบาทอันนั้น แต่เลิกขายไปแล้ว และตลอด 10 ปีไม่เคยกินขนมเบื้องที่อร่อยได้เท่าร้านนั้นเลย แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 55 11:04:53 จากคุณ : หมูน้อยบางวัว เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:04:26

ความคิดเห็นที่ 3 ป้าเคยกิน ขนุนอ่อนต้มกะทิใส่น้ำปลาร้า รสชาติ เค็มๆ หวานๆ ที่แม่ใหญ่(ยาย) ทำให้กิน ตั้งแต่สมัยโรงเรียนปิดเทอม แล้วแม่เอาไปปล่อยไว้ที่บ้านนอก ประมาณ 40 กว่าปีได้มั๊ง ยังจำรสชาติได้ดี ไม่เคยลืมเลย จนถึงวันนี้ ..คิดถึงแม่ใหญ่จัง ขอบคุณที่ตั้งกระทู้นี้นะคะ จากคุณ : ป้าเตียงน้องป้าเต่า (ป้าเตียงน้องป้าเต่า) เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:27:07

ความคิดเห็นที่ 4 มาแล้วครับ ต่อเลย ครั้งแรกที่ผมมาสำโรง ญาติผมเคยพาผมมาหาแม่แล้วโดยที่อาศัยรถกระบะมาพร้อมกับคนงานบางที่ก็มาอยู่กับแม่1อาทิตย์บ้าง 2อาทิตย์บ้าง บางปีก็ไม่ได้มาเลย พอถึงคราวที่ผมต้องมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวร ญาติผมก็ส่งผมขึ้นรถไฟที่สถานีวารินชำราบ อุบลราชธานี พร้อมกับตั๋วรถไฟบวกกับเงินในกระเป๋าสองร้อยบาท มันเป็นเงินที่มากที่สุดสำหรับเด็ก ป5 สมัยนั้นแล้วกำชับผมว่าอย่าคุยกับใครนอนกอดกระเป๋าไว้ ใครให้อะไรอย่ากิน ข้าวกับน้ำผมก็ห่อไปกินเองเป็นข้าวเหนียวกับหมูทอด ก็นั่งรถไฟมาเรื่อยๆ นอนหลับบ้างไม่หลับบ้าง(หลับยากครับเพราะชั้น3เปิดไฟทั้งคืน) โชคดีของผมที่เบาะนั่งตรงข้ามเป็นลุงผู้ใหญ่ใจดี เอื้ออาทรแบบชาวอีสานเขาเคยไปกรุงเทพฯหลายครั้งเลยช่วยผมแม้กระทั้งเมื่อตอนที่ถึงหัวลำโพง อยากจะเล่าให้ฟังอีกนิดนะครับ ตอนที่รถไปถึงช่วงลำตะคองลุงเขาปลุกผมให้ดูรถไฟโค้งครับ ส่วยมากๆเลย พอมาถึงดอนเมืองท่านก็เรียกผมดูเครื่องบินอีก ใครที่มาจากทางอีสานหรือทางเหนือคงจำได้ว่ารถไฟจะมาถึงดอนเมืองช่วงประมาณเช้ามืดนี่แหละ เห็นเครื่องบินจอดเรียงราย ไฟสว่างๆ อดคิดไม่ได้เลยว่าบนเครื่องบินจะมีเสียงกระฉึกกระฉักเหมือนเสียงรถไฟที่กำลังนั่งมาไหม พอถึงหัวลำโพง แม่ผมท่านมารับเองครับ คือให้ผมลงเดินมาเรื่อยๆ ท่านจะรอที่หัวรถจักรเดี๋ยวก็เจอ แล้วท่านก็พาขึ้นรถเมล์จนมาถึงสำโรง ที่ผมจำได้เพราะแม่ผมเคยพาผมมาเดินห้างอิมพีเรียลสำโรงครับ แต่เวลาซื้อของท่านจะไปซื้อของที่ห้างไชยวิวัฒน์ตรงตลาดแทน สมัยนั้นฝังตรงข้าม(ฝั่งอิมฯเวิลด์)ยังเป็นป่ากกอยู่เลยครับ ยังไม่เจริญเหมือนทุกวันนี้หรอก แต่ตอนนั้นมันก็ยังเจริญกว่า อ.ม่วงสามสิบ จ.อุบลฯ อยู่มากโข จากคุณ : ปอมปอม มิยาโตวิช เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:49:07

ความคิดเห็นที่ 5 เราก็มีแบบที่ไม่เคยลืมเลย แต่ออกแนวไม่ค่อยดีค่ะ "ข้าวคลุกกะปิ" อาหาร มื้อสุดท้ายก่อนป่วยหนัก เป็นเดือนๆ ตั้งแต่สมัยยังเรียนประถม ญาติๆพากันร้องห่ม ร้องไห้ เพราะคิดว่าเราจะตาย แต่ก็รอด มานั่งพิมอยู่นี่ล่ะค่ะ ^_______________^ จนปัจจุบัน เกือบ 25 ปี แล้ว ไม่เคยแตะ ข้าวคลุกกะปิ อีกเลย เห็นแล้ว รู้สึกกลัว ภาพเหตุการณ์ตอนป่วย ย้อนกลับมาได้หมดเลยค่ะ จากคุณ : เคยเป็น...และ...อาจเป็นอยู่ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:50:36

ความคิดเห็นที่ 6 เคยมีเพื่อนสมาชิกตั้งกระทู้คล้ายๆแบบนี้  เราจำได้ ทำให้เรานึกถึงเรื่องเดิมๆของเราเหมือนกัน   ว่า สิ่งทีเรายังจำรสชาติได้ไม่ลืม คือ ขนมครกเย็นๆ เหี่ยวๆ ที่อาม่า ป้อนเรา ในวันแรกทีเราเข้า อนุบาล   จำได้ว่าร้องไห้ เพราะเด็กๆ ขี้แยมาก ร้องไห้ได้ตลอดเลย และก็ติดอาม่า ถึงขนาดไปนั่งเฝ้าอาม่าในห้องน้ำ... ^-^    อาม่า เป็นห่วงหลาน ไป รร. วันแรก.. เพราะเราร้องไห้ ไม่ยอมกินข้าวเช้า ตอนเที่ยง อาม่า กลัวเราหิว กลัวเรากินข้าว ของ รร. ไม่ลง เลยเดินจากบ้าน ถือกระทงขนมครกหน้าปากซอยที่เราชอบกิน. ไปยืนเกาะรั้วตรงสนามเด็กเล่น คอยมองหาเรา จนเรามองเห็นอาม่า.. วิ่งไปเกาะรั้ว ร้องไห้กัน ใหญ่เลย อาม่า ค่อยๆ ยื่นขนมครก ลอดรั้วมาใส่ปากเรา จำได้ว่า ขนมครกเย็น  เหนียว ไม่อร่อยเหมือนที่เคยกิน   พอครูเห็น ก็เข้ามาดุ อาม่าเราใหญ่เลย แล้วก็ ไม่ยอมให้อาม่า มาเกาะรั้วอีก..   จริงๆเราไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้อีกเลย ตอนเราเป็นเด็ก แต่เรามาคิดถึง ขนมครกจากมืออาม่า  ในวันนั้น.. ตอนเรา อาม่า ไม่อยู่กับเราแล้ว จากคุณ : ใบยี่หร่า เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:51:09

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านกระทู้นี้แล้วก็คิดถึง " ต้มยำหมู /หมึกทอดกระเทียม / หมูชะมวง " ฝีมือแม่ค่ะ ตอนนี้แม่ไม่อยู่...ไปสวรรค์แล้วค่ะ  ลองทำกินเอง ทำยังไงก็ไม่เหมือน กินที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าแม่ทำ พูดแล้วก็คิดถึง  คิดถึงทั้งแม่ คิดถึงทั้งอาหารของแม่ จากคุณ : gugugun เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:51:49

ความคิดเห็นที่ 8 ขนมครกโบราณ ร้านยาย ตรงแถวๆโรงพยาบาลหมอเล็กที่ชุมพร หัวค่ำต้องไปซื้อทุกวัน ชอบดูเวลาเขาหยอดแล้วแคะ ใช้เตาถ่าน มีขี้เถ้ากลบ ต้องรออย่างใจเย็น แถมยายคนขาย แขนท่านไม่ดีข้างนึงแบบว่าเหมือนไม่มีแรง รสชาติขนมครก หวานน้อยๆ มันๆ กลิ่นหอมๆ รองด้วยใบตอง แถมน้ำตาลทรายมาให้ แต่ตอนนี้ยายเขาเลิกขายไปเเล้ว หาขนมครกรสชาติแบบนี้ ก็ไม่ได้เสียเเล้ว มีแต่เตาแก๊ส หวานเจี๊ยบ เป็นแพ กรอบๆ ด้านๆ แต่ก็ขยันขึ้นป้ายว่า สูตรโบราณ ......................................................... จากคุณ : คนชุมพรนอนกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 11:53:38

ความคิดเห็นที่ 9 แกงบักมี้ใส่กระดูกหมู (แกงเนื้อขนุน) แกงหน่อไม้ หมกสมองหมู จากคุณ : เจ็บนะที่รัก เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:04:49

ความคิดเห็นที่ 10 ถึงสำโรงตอนประมาณ 7โมงกว่าๆครับ ตอนนั้นผมรู้สึกว่าหิวแม่ผมท่านก็ถามพอดีว่าหิวมั๊ย ผมพยักหน้าตอบท่านก็พาเดินไปร้านขายข้าวมันไก่หน้าปากซอยวัดด่านสำโรง สั่งข้าวมันไก่ให้ผม1จาน ส่วนแม่ผมไม่ทานครับท่านบอกว่าท่านไม่หิว ไอ้ผมอยู่บ้านนอกก็จกแต่ข้าวเหนียว พอมาเจอช้อนกับส้อมแรกๆก็เก้งก้าง ใช้ยาก คุณแม่ท่านก็สอนให้ครับว่าต้องทำอย่างไร ผมยังจำคำแรกของข้าวมันไก่ได้ครับ จำได้ว่าข้าวมันหอมมาก อร่อยมากๆ นุ่มหอมแบบไม่เคยกินมาก่อน(ก็แหงล่ะครับไม่เคยกินมาก่อนจริงๆนี่นา)ไก่เก่ยนี่ไม่สนใจเลยครับเพราะไก่ต้มมันจืดๆสู้ไก่นึ่งตะไคร้ของคุณตาผมที่ทำให้กินก็ไม่ได้ ของตาผมมีรสชาติกว่าเยอะ น้ำจิ้มไม่ต้องพูดถึง ไม่ได้ราดเลยครับกินไม่เป็นแม่ผมเลยบอกให้ราดน้ำจิ้มด้วยผมเลยลองชิมนิดๆ ผมว่ามันเปรี้ยวๆแปลกๆ ก็เลยได้ราดแค่ช้อนเดียวไม่ได้ราดหมด สรุปก็ชอบที่ข้าวอย่างเดียวครับ จำฝังใจเลย เกิดมาตั้งแต่ท้องพ่อท้องแม่พึ่งเคยกินอะไรอร่อยแบบนี้ครั้งแรก เมื่อโตขึ้นมา ทำงานทำการแล้วก็ยังอดนึกถึงไม่ได้ เลยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับแม่ย้อนอดีตกันซํกหน่อย และที่สงสัยมานานก็ได้ถาม ผมถามแม่ว่าทำไมวันนั้นแม่ถึงไม่กินข้าวมันไก่ล่ะ ทำไมสั่งมาจานเดียวแม่ไม่ชอบเหรอ แม่เขาก็ยิ้ม แล้วก็ตอบว่าวันนั้นแม่รับผมเข้าบ้านเสร็จ ท่านก็จะออกไปทำงานเลย เดี่ยวตังค์ท่านไม่พอค่ารถกับค่าข้าวเที่ยง ท่านก็เลยอดไว้ให้ผมกิน ผมก็บอกว่า อ้าวยายให้เงินผมมาตั้งสองร้อยแม่ไม่รู้เหรอ ท่านบอกว่าไม่รู้ ถึงรู้ท่านก็คงไม่ให้ผมจ่ายเงินหรอก ผมก็เลยย้อนมาคิดว่า แล้วที่ผ่านมาล่ะ ตอน ปวช ที่ผมเรียนบ่ายเลิกมาค่ำๆ ช่วงนั้นแม่ผมออกจากงานมาเย็บผ้าโหลที่บ้าน กลับมาถึงบ้านก็หิวซ่ก เจอกับข้าวธรมดาๆในตู้กับข้าวเช่นปลาทอด ไข่เจียว เจอข้าวมันไก่อยู่ห่อนึง ผมก็กินข้าวมันไก่ กับไข่เจียวมั่ง ปลาทอดมั่ง แต่ไม่รู้เลยว่าแม่ผมท่านกินข้าวกับไข่ทอดอย่างเดียว ส่วนข้าวมันไก้ท่านรู้ว่าไอ้ลูกชายมันชอบท่านก็เลยเก็บไว้ให้ ส่วนถ้าเป็นกับข้าวที่เป็นแกงถ้าท่านไม่ได้ทำเองท่านก็จะซื้อเป็นแกงถุง แล้วท่านก็จะตักมาราดข้าวกินแบบว่าข้าวเต็มจาน ตักแกงแค่ 2-3ช้อนมาราดข้าว เพราะกลัวว่าเดี่ยวจะไม่มีให้ลูกชายตัวแสบกิน อยากจะบอกว่าบางทีที่เรากลับบ้าน เห็นกับข้าวเหลือแล้วไม่อยากกิน อยากให้คิดดูอีกทีนะครับว่าจริงๆอาจไม่ใช่กับข้าวที่เหลือจากการรัปประทานของพ่อหรือแม่ แต่มันคือของที่ท่านยอมอดไว้ เพื่อให้ท่านได้กินอิ่มนะครับ นี่แหละครับ ผมชอบข้าวมันไก่ เพราะผมชอบด้วยตัวผมเองหนึ่ง แล้วชอบเพราะความทรงจำอีกหนึ่งครับ ขอบคุณที่ทนอ่านนะครับ ปล.เดี๋ยวไปล้างหน้าก่อน ลูกน้องนั่งข้างๆถามว่าทำไมตาพี่แดงๆ อิอิ จากคุณ : ปอมปอม มิยาโตวิช เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:12:20

ความคิดเห็นที่ 11 แกงคั่วผักบุ้ง กินไปครึ่งจานเจอหางจิ้งจก ทุกวันนี้ไม่เคยลืมเลยไอ้ที่ไม่ลืมไม่รู้ยังยากกินหรือเปล่า จากคุณ : ทำตามฝัน เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:34:26

ความคิดเห็นที่ 12 ไข่เจียวหมูสับ แม่ทำให้กิน ใครทำก้อไม่อร่อย ทำเองยังไม่อร่อยเลยค่ะ สู้แม่ไม่ได้ จากคุณ : bee_anan เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:42:09

ความคิดเห็นที่ 13 อาหารทุกอย่างที่แม่ทำ ! . จากคุณ : สวยสะพรึง เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:46:27

ความคิดเห็นที่ 14 กุ้งตะกาดต้มเค็ม ฝีมือย่า บ้านย่าเราอยู่เพชรบุรี ติดแม่น้ำเพชร สมัยก่อนกุ้งชุกชุมไปบ้านย่าทีไรไม่ผิดหวังได้กินทุกที แกงใบส้มมะขามอ่อนใส่ปลาแขยงฝีมือพ่อเน้นรสเปรี้ยวเป็นพิเศษ เมื่อก่อนกินประจำเพราะพ่อเราชอบกินมาก ๆ ตอนนี้เราไม่อยากกินอาหารทั้ง  2  อย่างนี้แล้ว ถ้ากิน หรือเห็นทีไร เราคิดถึงพ่อกับย่า จากคุณ : วุ้นกระทิ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:52:14

ความคิดเห็นที่ 15 อาหารที่คุณพ่อทำให้ทานค่ะ จำจนทุกวันนี้เลย ที่บ้านคุณพ่อทำครัวค่ะ จากคุณ : annearmy (annearmy) เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:52:38

ความคิดเห็นที่ 16 ฮอทดอกสีแดงๆ ที่เสียบไม้ขาย อันละ 1 บาท ซื้อแล้วปิ้งเอง น้ำจิ้มเองคร้า จากคุณ : ลูกสาวบ้านนี้ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 12:54:23

ความคิดเห็นที่ 17 ปูม้านึ่งที่แม่ทำให้กินครั้งแรกในชีวิตเมื่อสามสิบปีที่แล้ว ตอนนั้นโลละไม่กี่สิบบาท(ใครก็กินได้)  แต่ต้องรอเงินเดือนพ่อออกก่อนถึงจะได้กิน(พ่อหาเงินคนเดียว มีค่าใช้จ่ายเยอะเพราะพ่อพาครอบครัวเราออกมาเช่าแฟลตเล็กๆห้องพัดลมอยู่กัน) ปูนึ่งก็ทั่วไปแหละครับ แต่ตอนนั้นกินครั้งแรกมันตื่นเต้นมากๆ หวาน สด อร่อย ทำให้ชอบกินปูมาถึงตอนนี้ ปัจจุบันโลละหลายร้อยแถมหาสดๆกินยาก  ผมกินปูม้านึ่งทีไรก็คิดถึงแม่เข้ามาตลอด ตอนนี้ไม่มีโอกาสได้กินปูนึ่งฝีมือแม่แล้ว แต่ก็ยังจำรสมือน้ำจิ้มที่แม่ทำไม่ลืม จากคุณ : Petshop boy เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 13:23:47

ความคิดเห็นที่ 18 หมูย่าง ลาบเป็ดอุดร ข้าวเหนียวและน้ำตกค่ะ ( กินร้านลาบข้างถนน ) ที่จำไม่รู้ลืมเพราะเป็นวันที่สามีขอแต่งงาน ตอนกำลังจ้วงลาบเป็ดเข้าปากและบอกว่า " พี่พร้อมจะดูแลเราและครอบครัวของเราไปตลอดชีวิตแล้วนะ " ซึ้งมาก เพราะเค้ารู้ว่าเราต้องเลี้ยงแม่และพี่ชายที่พิการอยู่ ตั้งแต่นั้น เราจะเป็นขาประจำร้านนั้น และเค้าจะให้เยอะมาก เพราะกินมา 8 ปีแล้ว (กินอาทิตย์ละครั้งเลย) จากคุณ : taklomklom เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 13:31:08

ความคิดเห็นที่ 19 ผมขับรถสองร้อยกิโลเพื่อไปกินผัดไท เจ้าประจำ จากคุณ : หมึกสด เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 14:00:42

ความคิดเห็นที่ 20 อาหารฝีมือแม่นี่จำลำบากมากค่ะ เพราะรสมือแม่ตอนเด็กๆกับตอนนี้ไม่เหมือนกัน XDDDD ที่ำจำติดมากๆคือ ร้านก๋วยเตี๋ยวแถวบ้าน กินได้ทุกอาทิตย์ไม่มีเบื่อ แต่ปัจจุบันเลิกขายไปแล้ว ไม่รุ้เป็นตายร้ายดีอย่างไร กับก๋วยเตี๋ยวหลอดแถวบ้าน อาซิ่มที่รู้จักกันเป็นคนขาย ปัจจุบันแกเลิกขายไปแล้ว เพราะคนที่บ้านแกอยากให้แกได้พักค่ะ แล้วก็ร้านมาม่าแถวโรงเรียนสมัยประถม ช่วงนั้นกินทุกวัน ถึงไปสายก็ยังนั่งกินอยู่ดี คุณแม่ก็ยอมด้วยนะ แปลกดีเหมือนกัน ^^" ที่จำรสชาติไม่ได้ แต่จำภาพได้ดี คือ เมื่อก่อนสมัยที่อาหารญี่ปุ่นยังไม่ดังในบ้านเรา ฟูจง ฟูจิ โออิช้ง โออิชิ ยังไม่มี ตอนนั้นคุณแม่เราทำซูชิให้ทานค่ะ แต่เป็นแบบมั่วๆ มาก แม่เราใช้ข้าวธรรมดา ปั้นใส่หน้าเป็นไส้กรอกทอด จำได้ว่า รสชาติตอนนั้นไม่ได้อร่อยหรอกค่ะ แต่สนุกสนานมากกว่า >_< จากคุณ : wassery_harp เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 14:03:47

ความคิดเห็นที่ 21 สารพัดอาหารที่จะกินมาจนตัวอ้วนพีอยู่ ณ ขณะนี้   แต่ที่ลืมไม่ลง และจำได้ตลอด ก็คือ เนื้อ(วัว)กระป๋องของทหารค่ะ พ่อเราเป็นทหาร สมัยเด็กๆ เราก็อยู่บ้านพักทหารในค่าย เวลาพ่อไปราชการทีก็จะได้รับแจกพวกเครื่องกระป๋อง ของแห้งมาด้วย ซึ่งในนั้นก็จะมีเนื้อกระป๋องอยู่ด้วย แม่เราจะต้มน้ำให้เดือดแล้วใส่ เนื้อกระป๋องลงไป กลายเป็น ต้มเนื้อกระป๋อง  อร่อยสุดยอดอ่ะ ^^ และที่ทำให้ไม่ลืมเมนูนี้เพราะเป็นความทรงจำที่ได้อยู่รวมกับครอบครัว แบบพร้อมหน้าตา พ่อ แม่ ลูก ซึ่งตอนนี้ไม่มีแล้ว T-T จากคุณ : คัสตาร์ดราดนมข้น เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 14:20:55

ความคิดเห็นที่ 22 ขนมจีนหาบ สมัยเด็กๆจะมียายคนนึงหาบขนมจีนมาขายแถวหมู่บ้านเกือบทุกวัน ตอนเด็กๆจะได้กินไม่วันเสาร์ก็วันอาทิตย์ เพราะหยุดเรียน รสชาติน้ำยาแกอร่อยมาก อร่อยแบบที่ไม่เคยทานที่ไหนมาก่อน ทุกคนในหมู่บ้านพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อย แกทำอร่อยทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นข้าวต้มมัดหรือลอดช่องน้ำกะทิที่แกเอามาขายแจมกับขนมจีน เส้นขนมจีนแกก็บีบเอง ปลาแกก็หาเองตามหนองน้ำ ปลาที่แกใช้เป็นปลาช่อนแกจะทำน้ำยาป่าอย่างเดียว   สมัยนั้นขนมจีนจับละ1บาท  เสียดายปัจจุบันแกไม่อยู่แล้ว แต่ทุกวันนี้ยังประทับใจและคิดถึงรสชาติขนมจีนหาบของแกได้อยู่เลยค่ะ จากคุณ : ลูกกวาดมอมแมม เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 14:22:55

ความคิดเห็นที่ 23 เวลาตอนเด็กๆไปบ้านยายกลางซอยจะมีร้านผัดไทกินทุกอาทิตย์มันอร่อยมากก เขาเลิกขายไปนานแล้วว ทุกวันนี้เวลากินผัดไทร้านอื่นๆยังหารสชาติแบบนั้นไม่เจอเลย จากคุณ : เขียนบน iPad (kunsang) เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 14:49:48

ความคิดเห็นที่ 24 ทอดมันหั่นชิ้น มีน้ำจิ้มขวดโหล หั่นแตงกวาใส่ สั่งทอดมันสองชิ้นนั่งกินแต่แตงกวา จนโดนเจ้าของด่าง่ะ จากคุณ : ross reel เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 15:08:27

ความคิดเห็นที่ 25 เครดิตภาพตามรูปเลยนะคะ ไม่เคยเห็นมานานมากแล้ว แต่อยากสัมผัสอีกสักครั้ง จากคุณ : jeeper เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 15:23:47

ความคิดเห็นที่ 26 จานไม่รู้ลืมของเราคือผัดซีอิ๊วรถเข็นที่หมู่บ้านแฟนเก่า สมัยยังไม่ค่อยมีเงินกินกับแฟนเป็นประจำ สั่งพิเศษหนึ่งจานทานกันสองคน เดี๋ยวนี้ผัดซีอิ๊วเจ้านั้นเลิกขายไปแล้ว ตัวเราทำกินเองคนเดียว ส่วนแฟนเดี๋ยวนี้มีเงินเลยไปซื้ออย่างอื่นกินกับคนอื่นไปแล้ว จากคุณ : InGoodFaith เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 15:25:29

ความคิดเห็นที่ 27 ของเราเป็นมื้อที่ป้อนคุณย่าในวันที่ท่านยังนอนป่วยอยู่ที่บ้าน เป็นของโปรดท่านก็คือมะระต้มกับกระดูกหมูเคี่ยวเปื่อยๆ นุ่มๆ ป้อนคำเล็กๆ รอจนท่านกลืนแล้วค่อยป้อนต่อจนหมดถ้วย ด้วยวัยตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกว่าการดูแลท่านเป็นสิ่งที่ทำให้เรายุ่งยากเลยแม้แต่น้อย อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ที่ท่านเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก เลยทำให้รู้สึกว่าเรื่องแค่นี้เองแต่ก็ยังแอบเป็นจุดเล็กๆในใจว่าเราทำให้ท่านได้แค่นี้เองหรือ?? ทุกวันนี้ื่านไปสวรรค์10กว่าปีแล้ว ไม่มีวันไหนไม่คิดถึง อาจมีบ้างที่เราวุ่นวายกับงานประจำจนลืมท่านไปแต่พอนึกได้ก็ยังคงคิดถึงท่านอยู่ดี เฮ้อออออ T T จากคุณ : ran.takarai เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 15:45:34

ความคิดเห็นที่ 28 ต้มจืดผักคะน้าใส่หมูสามชั้น กินกับน้ำพริกปลาย่าง อร่อยมาก ๆ อาม่าทำให้กินตอนไปอยู่กับท่านที่ปากช่อง สมัยนั้นปากช่องยังบ้านนอกมาก ๆ แถมบ้านอาม่ายังอยู่ในไร่ต้องนั่งรถจากตัวอำเภอเข้าไปอีกเป็นชั่วโมงถนนเป็นดินลูกรัง กว่าจะถึงหัวแดงเลย แต่ด้วยความเป็นเด็กมันสนุกมาก ๆ ตอนนี้อาม่ายังอยู่แต่ท่านอายุมากทำกับข้าวไม่ไหว และตอนนี้เราก็เลิกกินหมูแล้ว เฮ้อ คิดถึงจัง จากคุณ : dareem เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 16:08:13

ความคิดเห็นที่ 29 "แก้มปลา" ที่พ่อคีบให้ หลังจากนั้นไม่นานก็เห็นโฆษณาซีอิ้วยี่ห้อนึง ภาพเดียวกันกับตอนที่พ่อคีบให้เลย พ่อบอกว่า มันเป็นส่วนที่ดีที่สุดของปลา จากคุณ : Malati เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 16:16:56

ความคิดเห็นที่ 30 ของผมเป็นบะหมี่เกี๊ยว ตอนเด็กๆอยู่บ้านนอก แม่จะพาไปเที่ยวในตัวเมืองบ้างบางครั้ง(บ้านห่างตัวจังหวัด 80 กม.) ทุกครั้งที่เข้าไปเที่ยวในเมือง(ก็คือตัวจังหวัดนั่นแหละ)แม่ก็จะพาผมไปทานบะหมี่เกีียว ที่ตลาดเทศบาล ลุงคนจีนแก่ๆ(ผมเรียกว่าอาโก)เป็นคนขาย แม่บอกเป็นเจ้าประจำแม่ทานตั้งแต่เด็ก ความรู้สึกก็คือ มันหอม มันอร่อยมาก (รู้สึกแบบนี้จิงๆ คือสมัยเด็กไม่มาแยก ว่าน้ำซุปเป็นไง เส้นนุ่มเหนียวไหม เกี๊ยวเป็นไง - เป็นความรู้สึกโดยรวมๆ) ปัจจุบันนี้ผมก็ทำงานแล้ว ทุกครั้งที่กลับไปเยี่ยมบ้านและพาแม่ไปเที่ยวในตัวจังหวัด(เมื่อก่อนแม่พาเราเที่ยว เราโตแล้วก็พาแม่เที่ยวมั่ง) ผมก็จะพาแม่กับน้องชายไปทานบะหมี่เกี๊ยวที่ร้านเดิม แต่อาโกไม่ขายแล้ว ให้ลูกชายกับลูกสะใภ้มาขายแทน รสชาติก็ยังเหมือนเดิม(อาจจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย แต่บรรยากาศและสภาพแวดล้อมในตลาดเทศบาลยังคงเดิม) ตามความรู้สึกผมมันเป็นการส่งผ่านหลายๆอย่างจากรุ่น สู่รุ่น คนขายจากปู่-พ่อสู่ลูก คนกินจากแม่สู่ลูก สำหรับผมแล้วมันคือที่ๆอบอุ่นอีกที่หนึ่งสำหรับครอบครัวผม เราจะนั่งกินกันเงียบๆ มีคุยกันนิดหน่อย ไม่ใช่เพียงแค่รสชาติ แต่มันรวมทั้งบรรยาศ และ สิ่งประทับใจที่สุดคือ คนที่สำคัญที่สุดของเรายังนั่งร่วมทานกับเราอยู่ แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 55 16:21:52 จากคุณ : all alone เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 16:19:34

ความคิดเห็นที่ 31 ฟักผัดไข่ที่ย่าทำให้ค่ะ ย่าทำอร่อยมาก แต่ย่าเสียไปสองปีปแล้ว ทำเองหก็อร่อยแต่ยังอร่อยไม่เท่าย่าทำแถมหากินที่ไหนไม่ได้ด้วย เศร้า :( จากคุณ : Rosaporn เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 16:25:30

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนนั้นประสบปัญหาชีวิตครอบครัว เราก็กลับไปอยู่บ้านกับป๊ากับม๊าตอนนั้นท้องอยู่ด้วย แล้วมันกินไม่ได้ ร่างกายต่อต้านไม่รับอะไรทั้งนั้น แล้วท้องอีก ตอนนั้นสภาพอย่าให้พูด คือกินข้าวเรียกว่านับเป็นเม็ด นับเป็นช้อนได้เลยค่ะ กินได้แต่นมก็นิดๆหน่อยๆอยู่ดี กินไม่ได้มันอ้วก ทั้งๆที่เราอยากจะกินนะ อยากจะให้ลูกแข็งแรง ไม่อยากจมปลักเป็นอยู่อย่างนั้นเลย วันนั้นม๊าทำข้าวต้มเอามาให้บนห้อง แล้วก็คะยั้นคะยอให้เรากินใหญ่เลย ปลอบก็แล้ว เตือนก็แล้ว เราก็กินได้คำสองคำก็กินไม่ลงเหมือนเดิม ป๊าเรา มองเราเป็นแบบนี้ทุกวันๆ   ท่านก็แก่แล้วค่ะหกสิบกว่าๆ โรคก็รุมเร้า เบาหวาน ความดัน ช่วงนั้นป๊าก็เพิ่งออกจากโรงพยาบาลด้วย เดินมาหยิบถ้วยข้าวต้ม  ตักแล้วเป่า กินนะลูก กินนะ อีกนิดนะ จะได้อิ่ม เอาป๊าป้อน ป๊าป้อนข้าวเราค่ะ   ป้อนไปน้ำตาไหลไป ป๊าร้องไห้ เรากินเราก็ร้องไห้ แล้วมันแว่บเข้ามาในหัวเลย   ป๊าแก่แล้วนะ ป่วยด้วยเพิ่งออกจากโรงบาล เราเป็นลูกหน้าที่ป้อนข้าวป้อนน้ำท่านมันควรจะเป็นเราทำให้ท่านแล้วนะ ไม่ใช่ให้ท่านทำให้เรา แต่ทำไมวันนี้ป๊ายังต้องมาทำให้เรา   เรากับท่านจะไม่ใช่คู่พ่อลูกสุขสันต์แบบครอบครัวอื่นๆ ป๊าเราเขาจะดุๆหน่อย ตั้งแต่เราเด็กๆยันโต แต่มุมเป็นพ่อ เวลาลูกเจ็บ พ่อเจ็บกว่า ทุกข์กว่ามากๆ กินไปร้องไป จนหมดค่ะ ข้าวต้มกุ้งมื้อนั้น เตือนสติเราได้หลายๆอย่างค่ะ จากคุณ : มะปรางข้างรั้ว เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 16:31:13

ความคิดเห็นที่ 33 ข้าวคลุกน้ำมันหมู... เกือบ 30ปีแล้ว รสชาติของมันเคยลืมเลยจริง ๆ จากคุณ : Poifhai@Thailand เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 17:07:47

ความคิดเห็นที่ 34 คน ไม่ไกลกันเลย เราก็ลูก อิสาน เป็นคนอำนาจฯ ค่ะ อยากบอกว่า อาหารที่ทานแล้วไม่เบื่อ คือ ไข่ตุ๋น แม่ทำให้ทานเกือบทุกเช้าก่อนไปเรียน ค่ะ โตเข้ามาเรียน + มาได้งาน ที่ กทม. แม่ท่านก็เสีย เลยอดทาน ฝีมือแม่เลย ทุกวันนี้ ก้อไม่ค่อยทำไข่ตุ๋นทานเองหรอกค่ะเพราะทำละไม่อร่อย ไม่หอม ไม่นุ่ม เหมือนแม่ทำ แต่ขอบอกว่า เป็นอาหารที่ทานแล้วก็ไม่ลืมเหมือนกัน จำตลอดมารสชาติฝีมือแม่เรา จากคุณ : สาวแป้งร่ำ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 17:33:51

ความคิดเห็นที่ 35 สำหรับผมนั้นมันคือองุ่นม่วงครับ(ขออภัยด้วยที่ไม่ใช่อาหาร) เมื่อเกือบ30ปีที่แล้ว บ้านเราจะมีแต่องุ่นสีเขียวๆขาย ตอนเรียนประถมทุกวันเวลาที่กลับบ้านผมจะขึ้นรถเมลล์กลับบ้านที่หน้าพาต้าปิ่นเกล้า(นั่งสาย127กลับบางบัวทอง)   ตอนนั้นเองผมได้เห็นองุ่นม่วงเป็นครั้งแรก จำได้ว่ามันแพงมาก(ของนำเข้า) ก็ไปบอกกับพ่อ-แม่ว่าหนูอยากกินองุ่นม่วงซื้อให้กินหน่อย แต่ท่านทั้ง2ไม่ยอมซื้อให้(เพิ่งมารู้ตอนหลังว่าที่ท่านไม่ซื้อให้เพราะท่านไม่มีเงินตอนนั้นที่บ้านจนมากถึงมากที่สุด) ผมเองก็อ้อนวอนท่านอยู่นานจนวันนึงประมาณ4ทุ่มท่านเอาองุ่นสีม่วงที่ผมอยากกินมาให้ถึงห้องนอนในสภาพที่เปียกไปทั้งตัว(วันนั้นผมกลับบ้านก่อนเพราะท่านต้องอยู่ทำงานที่กระทรวง)  และผมมารู้ที่หลังว่าวันที่ท่านซื้อองุ่นม่วงมานั้นเป็นวันที่เงินเดือนของท่านออก และที่ท่านเปียกไปทั้งตัวก็เพราะว่ามันเป็นวันที่ฝนตกหนักมาก แต่ท่านทั้ง2ไม่ยอมนั่งtaxiกลับยอมยืนรอรถเมลล์กลางสายฝนเพราะท่านต้องการเอาเงินตรงนี้ไปซื้อองุ่นม่วงให้ผมกิน............. จากคุณ : ขนมจีนแม่แต๋วอร่อยมาก เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 17:37:25

ความคิดเห็นที่ 36 ตอนเด็กๆเราก็อยู่สำโรง ซ.วัดด่าน เหมือนกันค่ะ อยู่ตั้งแต่อายุ 2 ขวบถึงประมาณ 6 ขวบ แม่เราเป็นแม่บ้าน ตอนเด็กๆมีเรื่องราวความทรงจำอยู่ที่ซอยนี้มากมาย แม้จนวันสุดท้ายของชีวิตแม่ก็วนเวียนอยู่ที่ซอยนี้ หลังจากบ้านโดนยึด (เป็นตึกแถวของอาเจ็กให้ครอบครัวเราอยู่ฟรีๆค่ะ) พ่อแม่แยกทางกัน แม่เลี้ยงลูกเองคนเดียวทั้งสี่คน ได้ไปเซ้งตึกแถวเก่าๆที่ซ.สันติคาม สภาพไม่ต้องพูดถึง แม่อ่าน-เขียนไทยไม่ได้ เพราะอพยพมาจากเมืองจีนจึงไม่ได้ทำงาน พี่ๆสองคนเรียนแค่ม.3 ต้องออกไปหางานทำ มีคนนึงที่เรียนต่อม.ปลาย จำได้ว่าตอนเช้าก่อนไปรร.เราต้องเดินไปซื้อหมู ต้นหอม ผักชี ที่ตลาดธรรมสโรชให้แม่ทุกๆเช้า แม่จะทำข้าวต้มหมูให้กินก่อนไปเรียน หรือบางวันก็จะทำอาหารของคนจีนกวางตุ้ง แม่เราเคยไปอยู่ที่ฮ่องกงหลายปี เราไม่รู้ชื่อเมนูหรอก แต่ทำง่ายๆ มีแค่ไข่ไก่ มะเขืิอเทศ โดยเจียวกระเทียมให้หอมผัดมะเขือเทศให้นิ่ม เติมน้ำเปล่า ใส่น้ำตาล ใส่ไข่ ใส่ซีอิ๊ว ชิมให้มีรสเปรี้ยวๆ หวานๆ เสร็จแล้วโรยต้นหอม ผักชี เอาราดข้าวสวย แม่ทำอร่อยมาก กินได้บ่อยไม่มีเบื่อเลย เราทำเองเท่าไรก็ไม่อร่อยเหมือนที่แม่ทำ วันที่ 12 ม.ค.ที่ผ่านมาแม่ในวัย 74 ก็ถูกนำส่งร.พ. และเสียชีวิตในวันต่อมา หลายสัปดาห์ก่อนที่จะเกิดเรื่อง พี่ชายบอกว่าแม่อยากกลับไปซ.วัดด่านอีกครั้ง พวกเราจึงจัดงานฌาปนกิจให้แม่ที่ซ.วัดด่าน วันงานเราเดินซื้อเครื่องใช้,อาหารที่ตลาด หวนให้คิดถึงวันวานในวัยเยาว์ตอนที่เราอายุ 4 ขวบ แม้เวลาจะผ่านไปหลายสิบปีแล้ว แต่ก็ยังมีแม่ค้าหลายๆร้านที่เป็นเจ้าเก่าที่เราจำได้ อย่างร้านขนมกุยช่ายตรงหัวมุม ห้างชัยวิวัฒน์ก็เป็นห้างเก่าแก่ก่อนอิมพีเรียลเวิลด์จะเกิดเสียอีก สมัยก่อนมีอิมฯที่ตรงนั้นเป็นสหกรณ์สำโรงค่ะ และตรงห้างซุปเปอร์เซฟนั้น ย้อนกลับไปเมื่อสามสิบปีก่อนคือปั้มน้ำมันเชลล์ กลายมาเป็น อิมพีเรียลสำโรง (ไม่ใช่อิมฯเวิลด์นะคะ) จนถึงซุปเปอร์เซฟ ที่ตรงนั้นอาถรรพ์ค่ะ ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ทั้งๆที่แต่ก่อนรุ่งเรืองมาก เทพารักษ์ยุคนั้นเป็นแค่ซอยเล็กๆ ดินลูกรัง ส่วนแถวบางนายังมีนาข้าวให้เห็น ที่เล่ามานี่เพิ่งผ่านมาแค่สามสิบกว่าปีนี่เอง เราก็อายุสามสิบกว่าเหมือนกัน ขอบคุณที่ตั้งกระทู้นี้นะคะ ทำให้เรานึกถึงความสวยงามของจังหวัดเราในอดีต แม่เซ้งตึกแถวหลังนั้นไปตอนเราอายุ 13 ปี และย้ายบ้านอีกหลายครั้ง หลังสุดท้ายอยู่ปากน้ำนี่เอง ตอนนี้ให้คนเช่าอยู่ เพราะปัจจุบันนี้พี่ๆน้องๆต่างก็แยกย้ายไปมีครอบครัวของตัวเอง และยังอยู่สมุทรปราการเหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : BuaKwan เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 17:39:51

ความคิดเห็นที่ 37 อาหารที่ไม่รู้ลืมของเรา คือ "ผัดผักกะเฉด" ฝีมือคุณแม่ค่ะ อาจจะเป็นอาหารที่ทำง่าย แต่เราชอบกินค่ะ มาทำงานอยู่ชลบุรี เดือนนึงจะกลับบ้านที่นครปฐม 2-3 ครั้ง ทุกครั้งที่กลับบ้าน แม่จะเตรียมผักกะเฉดไว้ทุกครั้ง พอเราถึงบ้าน ก็จะผัดให้กินเลย กินทุกครั้งที่กลับ (ไม่มีเบื่อ) พอวันนึงท่านจากไป ไปกินผัดผักกะเฉดที่ไหนก็สู้ฝีมือคุณแม่เราไม่ได้ นี่แหล่ะค่ะ อาหาร(รสชาด)ที่ไม่รู้ลืม แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 55 17:42:48 จากคุณ : koyny เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 17:42:06

ความคิดเห็นที่ 38 อาหารทุกอย่างฝีมือปู่ค่ะ ที่เราเรียกว่าพ่อ อร่อยหมด อยากกินอีก แต่คนทำให้กินไม่อยู่แล้ว ตอนนี้เริ่มต้น ทำอาหารให้อร่อย เทียบเท่าปู่ค่ะ จากคุณ : ข่อยริมทาง เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 18:09:41

ความคิดเห็นที่ 39 ของเราเป็นก๋วยจั๊บ  เพราะพ่อชอบซื้อให้กิน คือพ่อเราไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง พอพ่อกลับบ้าน ตอนเช้าพ่อชอบซื้อก๋วยจั๊บมากินกัน ถ้าพ่อหยุดหลายวันก็จะได้กินบ่อย  บางทีก็เบื่อ แต่พอคิดว่าได้กินก๋วยจั๊บพร้อมหน้าพร้อมตาเพราะพ่อหยุดอยู่กับบ้านก็เลยไม่บ่น ก้มหน้าก้มตาจ้วงลูกเดียว จากคุณ : NDL เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 18:23:24

ความคิดเห็นที่ 40 ลาบหมูฝีมือคุณตาคะ อร่อยไม่มีใครทำเหมือนเลย ถึงแม้ตาจะสอนแล้วก็ตาม จากคุณ : mominam เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 18:24:17

ความคิดเห็นที่ 41 ...นอกจากฝีมือท่านแม่แล้ว  ก็มีขนมทอง ที่ขายอยู่ในตลาดแถวพรานนก ซึ่งไม่มีรสชาดแบบนี้หลงเหลือในโลกแล้วแน่นอน ....ข้าวเหนียวแก้วคุณยายในวันมหาธาตุ แถวสนามหลวง อร่อยที่สุดในโลก น้ำตาลจับตัวเป็นแผ่นบางอยู่ที่หน้าขนม เม็ดข้าวเหนียวกรอบอร่อยสุด คิดถึงคุณยายจริงๆ จากคุณ : littlelion เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 19:06:25

ความคิดเห็นที่ 42 หมกตุ๊กแก ค่ะ ไปนอนสวน นอนป่า กับตาและพี่ชาย ต้องหาอาหารทำกินเอง ได้ตุ๊กแกป่ามาตัวหนึ่ง ตาจัดการทำหมกตุ๊กแกใส่ไข่ไก่ เรากินได้คำเดียว ได้ยินเสียงตุ๊กแกอีกตัวร้องมาจากต้นไม้นั้น ตาบอกว่า คงเป็นคู่ของมันที่เคยอยู่ด้วยกันมา เท่านั้นแหละค่ะ จุกเลย จากคุณ : ปรุงรสตามชอบ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 19:23:52

ความคิดเห็นที่ 43 รสชาด  ฝีมือของคุณแม่ ค่ะ อร่อยไม่รู้ลืม ตลอดชีวิต ค่ะ จากคุณ : siansian (siansian) เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 19:26:06

ความคิดเห็นที่ 44 ตอนเป็นเด็ก ปิดเทอมทีไรพ่อแม่จะส่งให้ไปอยู่กับอากงที่ศรีษะเกษ อากงจะไปซื้อข้าวเหนียวดำห่อใบบัวกับไก่ปิ้งมาให้กินทุกเช้า ต้องแกะใส่ชามประจำตัวให้ด้วยนะ ตอนกินก็นั่งตักอากงกิน กลิ่นใบบัวที่ห่อข้าวเหนียวทำให้หอมมาก พูดถึงเมื่อไหร่ กลิ่นและรสชาติยังติดจมูกติดลิ้นอยู่เลย รวมถึงตักนุ่ม ๆ ของอากงด้วย เฮ้อ น้ำตาจะไหล จากคุณ : papa mama love u เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 19:41:09

ความคิดเห็นที่ 45 ตอนเด็กๆประมาณ 7-8 ขวบ เคยทานลาบ(ที่คิดเองว่าเป็น)ลาบปลากดุกแบบมีน้ำอ่ะคะ เราตักทานกับข้าวใหญ่เลย บอกลุงๆว่า อร่อยๆ คือเรารู้สึกว่าทำไมมันอร่อยกว่าลาบปลากดุกทุกๆครั้งที่ผ่านมา ทานไปจนอิ่มละ ลุงๆก็มาบอกทีหลังว่ามันเป็นลาบแย้ หลังจากนั้นก็เกิดอาการอาหารไหลย้อนกลับเลยค่ะ 555 จากคุณ : สาวขี้บ่นกับคนข้างๆ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 19:52:51

ความคิดเห็นที่ 46 อาหารที่แม่ทำให้ค่ะ เวลาแม่ทำ  จะเก็บส่วนที่ดีที่สุดไว้ให้เราเสมอ  ปูม้าก็แกะเนื้อ นำไปนึ่งใส่ถ้วยเล็ก ๆ เหยาะน้ำปลานิดหน่อย จะได้มีรสชาติ และทานได้ง่าย  ส่วนมันปู ไข่ปู ก็แกะจากกระดอง นำไปนึ่งใส่ถ้วยต่างหากอีกใบ อาหารอะไรที่เราชอบ  ก็จะทานซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้นตั้งแต่เล็กจนโต  เรียกว่าแม่ทำให้ทุกวันแล้วก็กลัวว่าเราจะเบื่อ  เพราะเราเป็นคนทานยากทานเย็น  อะไรไม่ชอบ ไม่ถูกใจ คำเดียวแล้วไม่แตะอีกเลย  เนื่องจากสุขภาพเราไม่ดีแต่เด็ก ๆ  แม่เลยเอาใจใส่เป็นพิเศษจนเราเอาแต่ใจมาก  เรื่องอาหารการกินเนี่ย  เยอะจริง ๆ ช่วงท้าย ๆ ก่อนแม่เสีย  ทำอาหารไม่ได้  ซื้อเค้าทานก็ไม่ค่อยถูกใจ  แม่ก็บ่นบ้างอะไรบ้าง  ตามประสาคนทำอาหารมาตลอด  แต่พอเข้าถึงช่วงที่แม่เจ็บมาก  ความจำก็เลอะ ๆ เลือน ๆ  ขยับเขยื้อนร่างกายท่อนล่างไม่ได้เลย  แม่ก็ยังจำเราได้  มีลื่มคนอื่นบ้าง  แต่กับเราไม่เคยนะ แล้วแม่ก็เริ่มเบื่ออาหาร  แบบร่างกายมันไม่รับแล้วอ่ะค่ะ  เราคิดนะ  แต่พอเราทำอะไรไปให้  แม่ก็ฝืนทานทุกทีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  ชมด้วยนะ "อร่อยลูก"  แม้จะทานได้ไม่มาก  แต่ก็ทำให้เราดีใจ  จานสุดท้ายที่เราทำให้แม่คือ ซุปครีมข้าวโพดเนื้อปู  พี่ ๆ บอกแม่ทานได้มากกว่าทุกวัน   หลังจากนั้นแม่ก็เข้าโรงพยาบาลและไม่ทานอะไรอีกเลยจนเสียชีวิตค่ะ จะว่าไปแล้ว  เราก็ทำกับข้าวได้หลายอย่างนะ  แต่ว่าไม่เคยทำได้อร่อยเท่าฝีมือแม่ซักที  หลาย ๆ จาน แบบที่แม่เคยทำ เราลองแล้วก็ทำไม่ได้เหมือนน่ะ  ใครว่าอร่อยก็ดีใจนะ  แต่ยังไง ๆ ก็ไม่อร่อยเหมือนแม่ทำ   ตั้งแต่วันที่ท่านเสียไป  สิบปีได้แล้ว ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงแม่ซักวัน  ไปเที่ยวไหน ได้ทานอะไรแปลก ๆ อร่อย ๆ ก็คิดถึงแม่ทุกทีไป  คิดว่าถ้าแม่อยู่ก็คงพูดทำนองว่า  อย่าไปซื้อเค้ากินเลยลูกมันแพง  ไว้แม่ทำให้กิน...  อย่างที่แม่เคยพูดบ่อย ๆตอนยังมีชีวิตอยู่ พิมพ์ไปน้ำตาไหลพรากเลยเนี่ย... จากคุณ : Amber n the Gang เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 21:55:10

ความคิดเห็นที่ 47 หมูรวนซีอิ๊ว บ้านผมมีทุกมื้อ ย่าทำให้กิน กินกี่ปีก็ไม่เบื่อ จากคุณ : ไดโกกุ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 23:07:13

ความคิดเห็นที่ 48 ก๋วยเตี๋ยวเรือค่ะ  ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ อร่อยมากก ของแท้ คนขายเป็นคนจีน ชื่อลุงเบิ้ม น้ำซุปหอม เนื้อสดๆ ไม่ต้องหมักอะไรเลย เนื้อเปื่อยก็หอมไปอีกแบบ เครื่องปรุงแกจะใส่กาดินเผาเป็นจอกๆ แล้วรินใส่ชามเอาแบบไม่ต้องกะต้องตวง อร่อยมากก กินคราวละสองสามชามตลอด แต่คนขายเสียชีวิตไปเกือบยี่สิบปีแล้ว เพราะอุบัติเหตุเรือหางยาวชนกันที่แม่น้ำเจ้าพระยา จำได้ว่าตอนนั้นเราเด็กๆ อ่ะนะ ได้ข่้าวร้องไห้ เสียดาย แถมยังบ่นอีกว่า ทำไมเรือก๋วยเตี๋ยวอีกเจ้านึงที่อร่อยน้อยกว่า ไม่ใช่เจ้าโปรดของเราไม่ตายแทน 5555 แต่เป็นก๋วยเตี๋ยวที่อร่อยจริงๆ ลูกและเมียแกก็ไม่ขายแทนนะ ปล่อยสูตรเอาไว้ให้หายไปเลย  ตั้งแต่นั้นมาไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวเรือที่ไหนแล้วรู้สึกว่าอร่อยอีกเลย อย่างมากก็กินให้หายๆ อยากไปอย่างนั้นเอง โดยเฉพาะก๋วยเตี๋ยวเรือจอมปลอมที่ขายตามตลาดน้ำปลอมๆ กันเกร่อเมืองไทยไปหมด เส้นยังลวกไม่นิ่มเลย เฮ้ออ จากคุณ : Ladyinlovernovels เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 55 23:43:54

ความคิดเห็นที่ 49 ข้าวไข่พะโล้หม้อโต กิน 3 วันไม่เบื่อ ข้าวคลุกปลาทูเหยาะน้ำปลานิดๆ ฝีมือแม่อร่อยที่สุดค่ะ รอดตายตอนนี้ที่อยู่ไกลบ้านเพราะเป็นลูกมือแม่ค่ะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 01:09:53

ความคิดเห็นที่ 50 ถ้าอนาคต ไม่มีปัญญาได้กินอีก ก็คงไม่ลืม อาหารที่ Taste มื้อละ 1,890 บาท กับคนอื่นอาจคิดว่าธรรมดา ชิลล์ ๆ แต่กับเราลืมไม่ลงจริง ๆ เพราะตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยกินอะไรที่แพงขนาดนั้นมาก่อน ฟัวกราส์ ขาปู หอยนางรม ชีวิตไม่เคยได้แตะต้องอาหารพวกนี้ และคงไม่จ่ายขนาดนั้นเพื่อกินมื้อเดียว เพราะยากจนยาจก ต้องขอบคุณทาง Taste และพันทิป ที่ทำให้เรากับแม่ได้สัมผัสอาหารมื้อหรูหราที่สุดในชีวิต จากคุณ : BAHAMAS เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 01:23:25

ความคิดเห็นที่ 51 ปลาแดกน้อย สีแดงหน่อย ปลาตัวน้อยๆ พริกบ่นเทแอบข้างกัน ใช้ใบตองห่อข้าวรวมด้วยกัน ห่อไปเลี้ยงควาย กินด้วยมือ หยิบปลาแดกน้อยนิดนึง จิ้มกับพริกบ่นนิดนึง กินกับข้าว มันแซ่บบ อย่าบอกใคร จากคุณ : ป้าแอ๋ว (ย่าครับ) เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 02:48:17

ความคิดเห็นที่ 52 ไข่พะโล้ค่ะ เราเกลียดมัน อาหารในความทรงจำอันเลวร้าย ตอนเด็กๆเราถูกป้าบังคับให้กินแทบทุกวัน กินแต่ไข่แดง ราดน้ำพะโล้สองช้อน ข้าวเป็นกะละมัง คลุกเหมือนข้าวหมา โตมาถึงเพิ่งรู้ว่าไข่พะโล้เค้าใส่หมูพะโล้รสชาติอร่อยกันอยู่ด้วย ไม่ใช่มีแต่ไข่จืดๆ ราดกับน้ำพะโล้ใสแหน๋วววววว จากคุณ : PNluv เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 03:05:16

ความคิดเห็นที่ 53 ของเรา ทุกวันนี้ชอบกินเกี๊ยวน้ำ เพราะตอนเด็ก มันหมายถึงการที่ได้ไปนอนบ้านพ่อ ซึ่งสำหรับเราแล้วสนุกมาก พ่อรับราชการที่อำเภอบ้านฉาง ระยอง ต้องได้แวะกินเกี๊ยวน้ำตรงที่รถทัวร์จอดทุกครั้ง ไม่รุ้ทำไม กินเสร็จแล้วก็ต้องกินน้ำเย็น แล้วก็ไปซดน้ำซุปอีก รู้สึกว่าอร่อยมากกกก นอกจากนี้ ก็อาหารฝีมือแม่ อร่อยทุกอย่าง ยายก็เหมือนกันทุกวันนี้ยายไม่อยู่แล้ว ไม่มีใครทำแกงกะทิปลาสวายหน่อไม้ดองได้อร่อยเหมือนยายอีกเลย คิดถึงยายจัง จากคุณ : ichiko เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 11:00:07

ความคิดเห็นที่ 54 #32 อ่านแล้วน้ำตาไหล. เราอินมากเลยนะ จากคุณ : The Gollum เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 13:39:26

ความคิดเห็นที่ 55 ตอนเราเด็กๆทุกๆวันอาทิตย์ป๊าจะต้องขับรถพาไปหาอาม่าที่กำแพงเพชร (บ้านเราอยู่นครสวรรค๋์ค่ะ อาโก อา แปะพาอากงอาม่าย้ายไปเปิดกิจการที่กำแพงเพชร) พอไปถึงอาโกจะให้เราไปรับอาหารที่บ้านอีกฝั่งข้ามถนนมาบ้านที่อาม่านอนอยู่ ท่านเป็นอัมพาตทานอาหารเอง ไม่ได้ จึงเป็นหน้าที่ของเราและน้องสาวผลัดกันแต่ละครัั้งที่มาจะต้องป้อนข้าวอาม่า ทุกครั้งที่ป้อนอาหารให้อาม่าทานต้องเป็นก๋วยเตี๋ยวผัดทุกที เพราะอาโกจะจัดไว้ว่าแต่ละวันต้องทำอะไร ป้อน อาม่าแบบเด็กป้อนเกร็งไปหมด หกจากปากบ้าง แกคายบ้าง แอบป้อนเข้าปากตัวเองบ้างฮ่าา คุยกะอาม่าบ้าง   ทำแบบนี้ประจำทุกวันอาทิตย์เหมือนเป็นหน้าที่ไปเลย หลังจากอาม่าทานเสร็จ ป๊าจะอุ้มอาม่าไปอาบน้ำ เราก็ทา แป้งให้อาม่าหอมๆ แล่้วเรากับน้องก็หอมอาม่าคนละที แล้วก็กลับบ้าน พอเราโตขึ้น อยู่ม.2 มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ตอนเจ็ดโมงเช้า เรารับโทรศัพท์ ปลายสายบอกว่าอาม่าจากเราไปแล้ว เราวางโทรศัพท์แล้วทรุดลงร้องไห้ คิดต่างๆนานา ไม่ต้องไปแล้วหรอ บ้านกำแพงที่เราคิดว่าต้องไปเพราะหน้าที่ ไม่ต้องป้อนก๋วยเตี๋ยวอาม่าแล้วหรอ ทำไมเราต้องร้องไห้ขนาดนี้ เราเข้าไปอาบน้ำแล้วรีบไปเข้าห้องสอบ ทำข้อสอบไม่ได้เลยกระดาษชุ่มไปหมด คิด ทุกๆเรื่องที่เราทำให้อาม่า ป๊าทำ ทุกๆครั้งที่ก่อนกลับบ้านจะบอกอาม่าว่ารัก เป็นสคริปที่ป๊าม้าให้เราพูด มันสร้าง ความรักความผูกพันธ์ให้เรากับอาม่าแล้ว ทั้งที่อาม่าพูดไม้ได้เลยตั้งแต่จำความได้แกได้แต่ร้อง แต่เราเพิิ่งมารู้ ตอนนี้ว่าเรารักแกมาเหลือเกิน วันเผาแกเราสั่นไปหมด คิดแต่ภาพที่ป้อนก๋วยเตี๋ยว ที่ช่วยป๊าอาบน้ำอาม่า ตอน หลังป๊ามาบอกเราว่าที่แกพาเรากะน้องไปกำแพงทุกวันอาทิตย์เพราะ ตอนอามาแกยังเดืนได่้ ป๊ายังไม่มีเงินพา อาม่าไปเที่ยว พอป๊ามีเงินอาม่าก็ไปไม่ได้แล้ว ป๊าอยากทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดเท่าที่ป๊าทำได้ และก็พาลูกสาวของ ป๊าไปทำหน้าที่หลานตอบแทนบุญคุณอาม่า ทุกวันนี้เหงาๆหรือนึกถึงอาม่า บางทีก็ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาผัดกิน อาม่าไม่ต้องห่วงหนูกับน้องนะคะ เราสองคนจะตั้งใจเรียน แล้วจะกลับเมืองไทยไปดูแลป๊าม้าให้ดี เหมือนกับที่ป๊าดูแลอาม่านะ แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 55 14:33:02 จากคุณ : Plengpritta เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 14:30:38

ความคิดเห็นที่ 56 หอยทอด ร้านป้าเยาว์หน้าวัดนางพิมพ์ เรื่องนี้เกี่ยวกับพ่อเรามากกว่า หอยทอดสมัยก่อนจานละ 10 บาท เรา 2 คนพี่น้อง กินคนละชามไม่หมด.. พ่อเราก็สั่งทุกครั้ง(กินบ่อย) หอยทอด 10 บาท แต่แบ่ง 2 จาน(ก็ตกจานละ 5 บาท) เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราประทับใจ..ขอบคุณจขกท.มากค่ะ ที่ตั้งกระทู้ให้เราได้ตอบ รูปประกอบ เอามาจาก อากู๋ค่ะ..ขอบคุณด้วย.. จากคุณ : yamplu เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 19:16:38

ความคิดเห็นที่ 57 เรื่องที่ลืมไม่ลง . . . อาม่าเราล้มห้องน้ำ ทำให้สติฟั่นเฟืองจำอะไรไม่ได้แต่พี่ชายแม่คอยดูแล ภรรยาเค้าไม่ค่อยรักอาม่าเท่าไหร่ชอบดุ ชอบว่าแล้วเค้าไปเที่ยวกัน เลยพาอาม่ามาอยู่กับแม่ จำได้ว่าตอนนั้นเราป้อนเส้นใหญ่น้ำหมูแดงให้อาม่ากิน(ตอนนั้นเราไม่ถึง10ขวบ แต่จำได้ไม่เคยลืม) ตอนนี้อาม่าก็ไปสบายแล้วค่ะ ลืมไม่ลงจริงๆ แม่เป็นลูกคคนที่ 6 กว่าเราจะเกิดอาม่าก็มีอายุแล้ว ตั้งแต่จำความได้ อาม่าก็อยู่กับเรา10ปีได้ 10ปีกว่าที่ผ่านมานั้น อาม่าจำความไม่ได้เลย ได้แต่พูดซ้ำไปซ้ำมาเดิมๆ(บางทีพูดจีนล้วนใส่เรา(ท่านอพยพมาจากจีน) เราก็ฟังไม่ออก) และเราก็ไม่ค่อยสนิทกับท่านเท่าไหร่ แต่ก็รัก ท่านเป็นไต เบาหวานแผลเน่าผ่าตัด ทั้งๆที่จำความไม่ได้ ได้แต่นอนน้ำตาไหลเห็นแล้วน่าสงสารจับใจ เราก็ไปเยี่ยมและครั้งสุดท้ายก็ยืนมองจนกระทั่งเค้าตอกฝาโรง พี่สาวอีกคน อยากให้อยู่ด้วย แต่เค้าเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งอายุ26 เราเป็นน้องอายุ18 รักพี่มากทำทุกอย่างซักเกงเลอะอึ(ให้คีโม อยากเตือนว่าขอร้องทุกคนใครก็ตามแต่เป็นมะเร็ง คีโมห้ามให้เด็ดขาดไม่ว่ากรณีใดก็ตามอันตรายสุดชีวิต)  ล้างอวัยวะให้ ทำแผลทายา เช็ดตัวสระผม ทำอาหารในสิ่งที่พี่ต้องการแต่สุดท้ายพี่ก็จากเราไป เราอยากจะทำให้พี่เราอีกแต่มันก็ไม่ได้แล้ว อยากร้องไห้ที่เราไม่สามารถทำได้ดีกว่านี้ . . . คิดถึงจัง โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลยย เศร้าจัง TT_TT คิดถึงพี่สาวกับอาม่า สุดใจ ทุกวันนี้เราก็ใส่บาตรให้ทุกเช้าค่ะ เราไม่เคยลืมอาหารที่พี่เราชอบเลยค่ะใส่บาตรทุกเช้าก็จะเลือกแต่อาหารที่พี่กับอาม่าชอบตลอด แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 55 22:49:50 จากคุณ : NokJbz เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 22:36:13

ความคิดเห็นที่ 58 ตอนอนุบาลช่วงปิดเทอม ยายเราจะมาดูแลเราที่บ้านค่ะ เพราะพ่อกับแม่ต้องทำงาน แล้วมีอยู่วันนึง กับข้าวที่แม่ทำไว้ให้มันบูดหรืออะไรสักอย่างจำไม่ได้เพราะเด็กมาก ยายเราต้องเอาข้าวคลุกน้ำปลาผสมแตงโมป้อนเรา ความรู้สึกในตอนนั้นมันเป็นอาหารที่อร่อยมาก ไม่ได้รู้ถึงความลำบากเลย เป็นอาหารที่ร้องขออยากกินอีกทุกครั้ง พอโตขึ้นมาพยายามทำกินเองรสชาติก็ไม่เหมือนที่ยายทำ ตอนนี้ยายไปสวรรค์นานแล้วค่ะ แต่ยังคิดถึงท่านเสมอ T_T พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป จากคุณ : ice_ngungi เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 00:35:41

ความคิดเห็นที่ 59 เคยโดนแม่เพื่อนหลอกให้กินกบครั้งนึง จริงๆตอนกินก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะเคยกินมาบ้างตามร้านอาหารต่างๆ แต่เรื่่องก็คือพอกินเสร็จแม่เพื่อนบอกว่ากบที่กินไปน่ะ คือ....กบมะระ จากคุณ : Tha Suttha เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 10:34:35

ความคิดเห็นที่ 60 ประทับใจกับความทรงจำดีๆ ของทุกท่านนะครับ บางท่านบรรยายจนผมคิดถึงแม่ ที่กำลังอยู่ที่บ้านขึ้นมาทันทีเลยครับ (จริงๆแล้วแม่ผมทำกับข้าวไม่เก่ง และไม่อร่อยมากนัก แต่ผมภูมิใจที่ได้เป็นลูกแม่และได้กินกับข้าวที่แม่ทำ เพราะรู้สึกว่าแม่ตั้งใจทำให้ลูกกินมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว คือแม่จะซื้อกับข้าวอร่อยๆ มาแทนกับข้าวที่ตัวเองทำไม่ค่อยอร่อย แถมไม่ต้องเหนื่อยก็ได้) ดังนั้นพอมาคิดๆดูอาหารที่แม่ผมทำนี่แหละ โดยเฉพาะไข่พะโล้และ ไข่เป็ดเจียว นี่แหละถูกใจผมที่สุด จากคุณ : HANDFOOTMOUTH เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 15:46:49

ความคิดเห็นที่ 61 นึกว่ากระทู้รวมเมนูอาหาร  อ่านแล้วนำ้ตาไหล  T_T  คิดถึงก๋วยเตี๋ยวคั่วอ่า จากคุณ : orange coral (orange coral) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 15:52:32

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอะค่ะ จากคุณ : loft_love เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 17:44:25

ความคิดเห็นที่ 63 ... เสียน้ำตาไปเยอะ กระทู้นี้ T T เค้าก็มีนะ อาหารในความทรงจำ... เป็นอาหารที่พ่อกับแม่เค้าชอบ แบบว่า เวลาทาน ก็จะนึกถึงตลอด ว่าจานนี้แม่ชอบ .... พ่อชอบ  ^^ เค้ากินก็ พลอยอร่อยไปด้วย จากคุณ : เมาคะน้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 19:59:17

ความคิดเห็นที่ 64 จขกท.ตาแดง กระทู้นี้ทำเราร้องไห้นะคะ แต่ก็ยิ้มทั้งน้ำตา :) จากคุณ : tukanta เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 55 20:09:18

ความคิดเห็นที่ 65 ขนมครกแบบ คห.8  (คุณคนชุมพรนอนกรุงเทพ) เราเพิ่งกินเมื่อไม่กี่วันมานี้ หอม นุ่ม อร่อย มะพร้าวขูดด้วยกระต่าย ใช้เตาถ่าน ใส่กระทงใบตอง และจิ้มน้ำตาล ครบสูตรโบราณ คือแถวบ้านจะมีกระเทยคนนึง อายุประมาณ 50+ ปีแกจะทำขายนานๆ ครั้ง ล่าสุดถามแกว่า ทำไมหายไปนานจัง ไม่เห็นทำตั้งนานแล้ว แกบอกว่า รอมะพร้าวแก่ แกจะทำเมื่อมีมะพร้าวหล่น (ต้นมะพร้าวหลังบ้านแก) ต่อไปขับรถผ่านบ้านแกคงต้องคอยมองต้นมะพร้าวต้นนั้น เรื่องอาหารที่ไม่รู้ลืม น่าจะเป็นอาหารแห่งความทรงจำ มีเยอะมาก เราชอบไปที่เดิมๆ กินอาหารเดิมๆ คนอื่นว่าไม่อร่อยแต่เราก็ว่าอร่อยอยู่คนเดียว เพราะไม่ได้กินแค่อาหาร แต่กำลังซึมซับอดีตด้วย จากคุณ : FloraLilly เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 00:19:17

ความคิดเห็นที่ 66 ไมโล และโอวัลติน ตาม โรงเรียนครับ ชงเท่าไร ยังไงก็ไม่เหมือน หาซื้อที่ไหนก็ไม่ได้ครับ จากคุณ : bunkul เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 55 09:39:27