ความคิดเห็นที่ 1 เมื่ออาบน้ำอาบท่ากันเรียบร้อย ต่างก็กุลีกุจอช่วยกันคนละมือหยิบจานชามช้อนส้อม แล้วก็เข้านั่งประจำที่บนโต๊ะอาหาร พี่ชายคนโตนั่งหัวโต๊ะ ทางขวามือก็เป็นน้องชายคนเล็กที่นั่งคู่กับพี่สาว ส่วนคุณแม่นั่งตรงข้ามพี่สาว แบบนี้เวลาคุยกันพวกเราจะได้เห็นหน้าคุณแม่ได้อย่างชัดเจน และคุณแม่ก็จะเห็นหน้าพวกเราชัดเจนเหมือนกัน แล้วอาหาร (ที่มีอยู่) จานเดียว จัดสร้างโดยแม่บ้านก็มาถึง จารเม็ดทอดราดกระเทียมเจียว โรยผักชีเล็กน้อย เคียงคู่มากับน้ำปลาพริก ทั้งหมดเป็นผักปลอดสารพิษเพราะปลูกไว้หลังบ้าน จากคุณ : 99smiles - [ 1 ธ.ค. 47 22:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นปลาจารเม็ดน้ำจืด ที่ชาวบ้านได้รับการส่งเสริมให้นำมาเลี้ยง เนื่องจากมีคุณค่าทางโภชนาการสูง เลี้ยงง่าย โตไว แล้วยังราคาดีด้วย จานข้างบนนี้ซื้อของชาวบ้านมา มิได้นำขึ้นมาจากบ่อหลังบ้าน (ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่งั้นกินไม่ลง สงสาร) มีทั้งหมดสี่ตัว (แล้วจะกินเข้าไปหมดเหรอ) พี่ชายออกคำบัญชา “คนละตัว” “หา” คุณแม่น้องชายคนเล็กและพี่สาว ร้องออกมาเกือบจะพร้อมกัน แน่ละคุณแม่ย่อมช้ากว่าคนอื่น ก็กว่าท่านจะนึกได้กว่าจะพูดออกมาอีกสองหน่อก็อุทานจบไปแล้ว เราทั้งหมดก็หัวเราะกัน พร้อมกับหยิบปลาหนึ่งตัวให้คุณแม่ตามโควต้า “แล้วนี่แม่จะกินเข้าไปหมดได้อย่างไร ตัวเบ่อเร่อเชียว” คุณแม่เริ่มออกความเห็น “ถ้ากินไม่หมด ก็แปลว่าเหลือ น่ะสิ” พี่ชายคนโตตอบทันที “อ้อ งั้นเหรอ” คุณแม่ยอมรับแบบ งง งง แต่เนื้อปลาชิ้นแรกก็เริ่มเข้าปากแล้ว “ฮื่อ หวาน ปลานี่สดมาก เนื้อหวาน........อื่อ สดนะ เนื้อปลาเนี้ยหวาน สดนะ ปลาเนี้ยสดนะ........” พวกเราต่างก็เริ่มคำแรกพร้อมๆกัน ก็ขานรับ ครับ-ค่ะ เงียบไปพักหนึ่ง แม่บ้างก็ส่งต้มยำปลากระบอก รสชาติกำลังดี ไม่เผ็ด ซดน้ำคล่องคอ ช่วยให้จัดการกับปลาได้ง่ายขึ้น จากคุณ : 99smiles - [ 1 ธ.ค. 47 22:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณแม่ เอร็ดอร่อยกับปลาตัวนั้นจนเกือบหมด ทั้งๆที่โดยปรกติอาหารเย็นท่านแทบไม่แตะเลย ส่วนปลาที่เหลือก็เกือบหมดทั้งสามตัว เพราะทุกคนทานอาหารอย่างอร่อย และ เต็มไปด้วยความสุข แน่ละน้องชายคนเล็กกินเกินโควต้า อิอิ แล้วตามด้วยผลไม้ มีมะม่วงสุก ส้ม ที่นำมาด้วยจากกรุงเทพฯ ที่สวนนี้ยังไม่มีผลผลิตมากขนาดนั้น แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 47 22:46:11 จากคุณ : 99smiles - [ 1 ธ.ค. 47 22:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วเราทั้งหมดก็ออกมาเดินเล่นหน้าบ้านพัก คุณแม่ขึ้นลงบันไดวันนี้สามครั้งแล้ว ทำได้งัยเนี้ย อากาศเริ่มเย็มลง ลมหยุดไปชั่วขณะสักประมาณชั่วโมงกว่าๆ แล้วก็เริ่มพัดมาใหม่คราวนี้เย็นวูบ ไปทั้งตัวเลย ต้องบอกคุณแม่ให้ขึ้นบ้านเพราะมืดแล้วแล้วก็อากาศเย็น เดี๋ยวไม่สบาย น่าแปลกนะไม่เจอยุงสักตัว ขึ้นมานั่งกันที่ห้องเอนกประสงค์ ก็หยิบหนังสือมาอ่านได้หน่อยเดียว คุณพี่คนโตที่รับอาสาล้างจาน-ชาม ก็ปฏิบัติภารกิจเสร็จ จึงเข้ามานั่งร่วมวงด้วย ที่นี่ไม่มีทีวี ไม่มีวิทยุ ไม่มีนาฬิกา ด้วยเพราะต้องการความสันโดษ ความเงียบจึงเข้ามาตรอบงำพวกเรา สักครู่เดียวคุณแม่ก็เอ่ยปากว่า “เดี๋ยวแม่ก็คงจะง่วงแล้ว นี่มันหกโมงกว่าแล้วนะ ปรกติแม่นอนทุ่มครึ่งนะ” พวกเราก็พยักหน้ารับทราบ อื้อ มันก็จริงนะ เดี๋ยวก็คงจะง่วงกันเพราะไม่มีอะไรทำ แต่ก็ดีจะได้ตื่นมารับอากาศ ที่แสนจะบริสุทธ์ในตอนเช้ามืด แต่ไม่ทันคิดอะไรต่อ คุณแม่ก็ถามที่มาที่ไปของ บ้านพักหลังนี้ เท่านั้นแหละการสนทนาก็เริ่มเกิดรสชาติ แหมก็โบราณเค้าว่าไว้ไม่มีผิด เรื่องที่ยกมาคุยกันก็เป็นเรื่องราวสมัยเด็กๆ ฟังคุณแม่เล่าด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา และความรัก ความลำบากที่ท่านเลี้ยงดูพวกเรามาจนเติบโตได้ป่านนี้ เล่นเอาพวกเราหัวเราะไม่ออก นี่ถ้าคุณพ่อมีสายจิตส่งตรงมาจากสวรรค์ก็คงจะต้องหัวเราะในความซุกซนของพวกเรา และก็สามารถลบความปรามาสของลูกน้องที่ทำงาน ที่ให้สมญาคุณพ่อว่า “อ้ายเสือยิ้มยาก” ฟังประสบการณ์ทั้งการเรียนและการทำงานจากพี่น้อง แบบล้วงลึก จนเพลิดเพลินแอบดูเวลาที่โทรศัพท์มือถือก็ปาเข้าไปสามทุ่มกว่า ถึงเวลานอนจริงๆแล้ว ราตรีสวัสดิ์ครับคุณแม่ คุณพี่สาว ซึ่งประคองคุณแม่เข้าห้องนอน ส่วนพี่คนโตกับน้องสุดท้องก็เดินจูงมิอกันแยกไปอีกด้านหนึ่ง จากคุณ : 99smiles - [ 1 ธ.ค. 47 22:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : เขียวหางไหม้ใบตองสาม - [ 2 ธ.ค. 47 00:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ว้าย... สมหวังแล้วค่ะเห็นปลาจาระเม็ดทอด หน้าตาน่าอร่อยมากค่ะ เรื่องราวก็สนุก บรรยากาศครอบครัวอบอุ่นมากเลยนะคะ จากคุณ : ป๋อมแป๋มป่วยทุกวันจันทร์ - [ 2 ธ.ค. 47 01:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เตรียมมาเศร้าต่อจากทู้ มิอาจทานตะวัน ปรากฎว่าเศร้าคนละแบบ ทู้นี้เป็นแบบเศร้าซึ้งตรึงใจ อุ่นไอรักในครอบครัว ซึ้งๆ ฮือๆๆๆๆ ปลาจารเม็ดน่ากินจริงๆ อย่างนี้ต้องขอ สองตัว อิอิ จากคุณ : อู๋ปังจู้ - [ 2 ธ.ค. 47 06:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านถึงตรงที่บอกว่า "คนละตัว" ทุกท่านร้อง "หา" เพราะกลัวไม่หมดแล้วนึกถึงตัวเองว่า คงร้อง หา เหมือนกัน แต่ตรงข้ามคือ ไม่พอค่ะ อิอิ แล้วก็ยังอดนึกถึงหัวหน้าทัวร์ท่านนึงไม่ได้ค่ะ เพราะถ้าเป็นท่านนั้นคงบอกว่า หารสาม! คุณ 99smiles คะ กระทู้ตอนลพบุรีนี่สนุกไม่แพ้ตอนอื่นๆ ที่ผ่านมาเลยนะคะ เว้นแต่ว่า ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นในครอบครัวได้อย่างดีค่ะ ขอให้ช่วยเล่าให้ฟังอีกบ่อยๆ นะคะ และขอให้สุขภาพของคุณแม่และคุณพี่ๆ รวมทั้งของคุณ 99smiles เองแข็งแรงสมบูรณ์ปราศจากโรคภัยทั้งปวงนะคะ จากคุณ : อุบลวัลย์ - [ 2 ธ.ค. 47 06:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แหม..ป๋าล่ะก็ รีบบอกก่อนเชียวว่ามะใช่ปลาในบ่อ.. ไม่รอดมือทัวร์ท้องลายร้อกกกก.. จากคุณ : น้ำเขียวโซดาหวานซ่า..ชื่นใจ - [ 2 ธ.ค. 47 08:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้ว พูดอะไรไม่ออกครับ ได้แต่ฝากกราบ งาม ๆ ให้คุณแม่ หนึ่งทีด้วยครับ ขอให้อำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ปกปักรักษาให้ท่านแข็งแรง อยู่เป็นขวัญประจำใจ กับลูก ๆ ทุกคนต่อไปครับ จากคุณ : jojo02 - [ 2 ธ.ค. 47 08:40:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กระทู้นี้ เพิ่มจากกระทู้ที่แล้วคือ กระทู้ที่แล้ว นั่งซับน้ำตา กระทู้นี้ ซับน้ำตาด้วยด้วยความซาบซึ้ง และซับน้ำลาย เพราะความหิวค่ะ อิอิ ปลาน่ากินมากๆค่ะ จากคุณ : ~มณีลัลลา~ - [ 2 ธ.ค. 47 09:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ป๋าคะ.... อ่านตอนนี้แล้ว ซาบซึ้งจนน้ำตาร่วงเลยค่ะ จากคุณ : ปลาาหมุก - [ 2 ธ.ค. 47 11:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณความอบอุ่นที่นำมาถ่ายทอดให้ฟังนะคะ ถ้าเราส่งโทรจิตถึงปาป๊าที่สวรรค์ได้ก็คงจะดีไม่น้อยค่ะ หนูจะขอส่งไปด้วยอีกคน คิดถึงปาป๊ามากค่ะ จากคุณ : หยดน้ำ ;) - [ 2 ธ.ค. 47 13:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เฮ้อ...ถอนใจด้วยความซาบซึ้ง.... จากคุณ : maebeaja - [ 2 ธ.ค. 47 19:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : แมวน้ำขี้เซา - [ 3 ธ.ค. 47 02:04:22 ]