ชั้นเป็นคนนึงที่เคยได้รับฟอร์เวิรด์เมลล์บ่อยๆ และชั้นก็ไม่เคยคิด
>>จะมาทำมันขึ้นมาเอง
>>แต่วันนี้ ชั้นรู้สึกว่าชั้นต้องทำ
>>ชั้นอยากจะขอให้คุณอ่าน ส่งต่อ ช่วยกันพูด
>>ชั้นไม่อยากให้เรื่องนี้ มันเป็นแค่ อุทาหรณ์
>>เพราะจริงๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องไกลตัวเลย
>>เวลา ตี 3 ของเช้าวัน พฤหัสบดี ที่ 13 กรกฏาคม 2549
>>คนร้ายจำนวน 3 คน ได้จอดรถทิ้งไว้ที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งพวกมันเดินมา
>>ที่หน้าโรงไม้ และปีนเข้าไป
>>เพื่อที่จะปีนรั้วเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง พวกมันช่วยกันงัด
>>หน้าต่างบริเวณชั้นหนึ่งออก
>>และช่วยกันง้างเหล็กดัด และให้คนตัวเล็กสุดมุดเข้าไปในบ้าน
>>และเปิดประตูให้คนที่เหลือ
>>1 คนดูต้นทาง 1 คนเฝ้าด้านล่าง และอีก 1 ตน มันคว้าไม้หน้า 4
>>เดินขึ้นไปบนชั้นสอง
>>มันเจอกับป้าของชั้น ผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุ 62 รูปร่าง
>>ผอมบางอยู่บ้านหลังนี้เพียงคนเดียว
>>ป้าของชั้นมีอาวุธในมือเพียงกาน้ำชาไหว้พระ มันเอาไม้หน้า 4
>>ยันเข้าไปและผลักป้าชั้นล้มลง
>>มันลงมือบีบคอ เมื่อ ป้าของชั้นส่งเสียงร้อง
>>และมันเอาหัวป้าของชั้นกระแทกพื้นซ้ำๆกัน หลายครั้ง
>>แค่เพราะว่าป้าชั้นร้องไม่หยุดเท่านั้นไม่พอ
>>มันกระทืบลงไปที่ตัวของแกซ้ำลงไปจนแกสลบ
>>ผลของการกระทืบคือ กระดูกซี่โครงหัก 8 ซี่และตับแตกมันลากร่างที่สลบ
>>ซึ่งคือศพที่เสียชีวิตแล้วมาที่ห้องนอนและมันก็ทำการรื้อค้นทรัพย์สิน
>>มันเอาทุกอย่างที่ได้ไปขาย ได้เงินมา 9 หมื่น
>>
>>1 คนเอาไปเที่ยว 1 คน เอาไปซื้อรถมอเตอไซด์ อีก 1 คนชั้นไม่รู้
>>เปล่า ชั้นไม่ได้จะมาเล่าเรื่อง โศกนาฏกรรมให้พวกคุณฟัง
>>พวกคุณสามารถหาเรื่องทั้งหมดอ่านได้ทางหนังสือพิมพ์เอง
>>( ข่าวผู้จัดการฝ่ายบัญชี บริษัท SB Furniture เสียชีวิต( นางสาวอารยา
>>กาญจนโสภา ผู้เสีย
>>ชีวิต ) )
>>ชั้นขอขอบคุณตำรวจทุกคน ที่ขณะนี้จับคนร้ายได้หมดแล้ว
>>แต่ชั้น ต้องการ เรียกร้องให้ทุกคนช่วยตื่นได้แล้ว
>>คงไม่แปลกหรอก ถ้าบ้านที่เกิดเหตุ อยู่กลางหมู่บ้านลึก
>>แต่ สิ่งที่เป็นจริงคือ บ้านหลังนี้คือ บ้านหลังแรกของหมู่บ้าน
>>อยู่ติดถนนใหญ่ อยู่หน้าป้อมยามของหมู่บ้าน
>>อยู่ใกล้โรงพยาบาลธนบุรี 2 และถึงแกจะอยู่บ้านคนเดียว
>>แต่แกติดประตูเหล็กม้วนที่ประตูบ้านทุกบาน
>>หน้าต่าง กระจก ทุกบานมีเหล็กดัดกั้นและไม่มีม่านใดๆ ปิดบังกระจกประตู
>>ป้าของชั้น เสียชีวิต เช้าวันที่ 13 กรกฏาคม กว่าที่ญาติพี่น้องและ
>>ตำรวจจะทราบเรื่อง คือ
>>คืนวันอาทิตย์ เวลาประมาณ 3ทุ่ม
>>ชั้นขอตั้งคำถาม กับสังคมไทย สังคมที่วันนี้ พวกเราต้องจ่ายค่าส่วนกลาง
>>หมู่บ้าน
>>คุณจ่ายไปเพื่ออะไรบ้าง คุณเคยตั้งคำถามมั๊ย
>>คุณเอาเงินที่เก็บได้ในหมู่บ้านคุณไปทำอะไรกัน
>>คุณเอาไปจ้าง คนร้ายให้มันมาเฝ้าคุณ เหรอ
>>( 1 ในคนร้าย อดีตเคยเป็นยามที่หมู่บ้านแห่งนี้ และเพิ่งพ้นคุกออกมา
>>จากการได้รับการอภัยโทษ
>>เมื่อเดือน มิถุนายน 2549และคนร้าย ทั้ง 3 คน
>>ได้รู้จักกันในคุกและได้รับการอภัยโทษออกมาพร้อมๆ
>>กัน)
>>ชั้นขอย้ำอีกครั้ง ว่าบ้านหลังนี้ ควรจะเป็นบ้านที่ปลอดภัยที่สุดในหมู่บ้าน
>>เพราะเป็นบ้านหลังแรก และอยู่หน้าป้อมยาม แต่ ยามทำอะไรกัน ทำไม กว่าจะรู้
>>ถึงเวลาล่วงไปแล้ว
>>4 วัน
>>พอกันที การโยนหินถามทาง ก้อนหินมันเต็มทางปิดจนเต็มไปหมดแล้ว
>>เมื่อไหร่คุณจะตื่นกันเสียที
>>เงินค่าส่วนกลาง มีไว้ใช้ป้องกันพวกคุณจากอันตรายมีไว้เพื่อให้พวกคุณ
>>อยู่ได้อย่างสงบอย่าจ่ายมันไป
>>เพื่อให้คนร้ายมาเฝ้าดูคุณที่หน้าบ้าน
>>เพราะมันจะรู้ทุกความเคลื่อนไหวและการกระทำของคุณ
>>อีกเรื่องที่ชั้นอยากจะร้องขอ
>>
>>คือเรื่องการ อภัยโทษ
>>ชั้นเข้าใจดี และขอสนับสนุน สำหรับคนที่สำนึกผิด
>>ให้ได้ออกมาใช้ชีวิตนอกกำแพงคุกนั้น
>>แต่ชั้นว่า การที่จะอภัยโทษ และปล่อยนักโทษออกมา ควรได้รับการทบทวนอย่างมาก
>>เพราะกลุ่มคนร้ายที่ทำร้ายป้าชั้น พวกมันเพิ่งจะออกจากคุกมา
>>เมื่อเดือนที่แล้ว
>>เวลาไม่ถึง 1 เดือน พวกมันกลับมาก่อเหตุ อุฉกรรจ์ด้วยกัน
>>อยากให้การอภัยโทษ กลับมาทำร้ายสังคมอีกเลย ก่อนจะปล่อยใคออกมา
>>คุณมีมาตการในการตรวจสอบ ขนาดไหนกัน คุณมีนักจิตวิทยามั๊ย คุณมี
>>ประวัติของคนที่จะปล่อยตัวละเอียดแค่ไหน
>>ถ้าปล่อยคนที่ ยังไม่สำนึกออกมา เท่ากับคุณกำลัง ฆ่าคนไทย ทางอ้อม
>>ฆ่า ลูก ฆ่าแม่ ฆ่า ญาติ พี่น้องของคุณ คุณกำลังทำให้พวกมันเรียนรู้ว่า
>>ถ้ามัน สารภาพ มันก็จะได้ลดโทษ มันทำตัวดี มันก็จะได้ลดโทษ
>>มันให้การเป็นประโยชน์
>>มันก็ได้ลดโทษและมันจะได้ออกมาทำร้ายผู้คนได้เร็วขึ้น
>>พอเถอะ ชั้นว่า พวกคุณน่ะป้องกันได้ อย่ามาเสียน้ำตาแบบชั้นเลย มันทรมาณ
>>และวนเวียนอยู่ในหัว
>>มากกว่าที่พวกคุณอ่านผ่านตาตามหน้าหนังสือพิมพ์
>>
>>ดิชั้น นางสาวฉัตติพา กาญจนโสภา
>>ขอยืนยันว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นความจริงได้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ
>>และชั้นหวังว่า มันจะไม่เกิดขึ้นอีก อย่าลืมว่าเรื่องนี้
>>
>>มันอยู่ใกล้คุณแค่หน้าบ้านเท่านั้นเอง
จากคุณ :
หนูพริม
- [
3 ส.ค. 49 10:19:25
]