จาก furniture.co.th ครับ น่าจะมีประโยชน์บ้างนะครับ

เรามาพูดถึงตัวเนื้อไม้กันก่อนนะครับ ปกติเฟอร์นิเจอร์นอคดาวน์จะเป็นไม้ปาติเกิ้ลเกือบ 100% ยกเว้นที่นำเข้าในแถบเมืองจีนจะเป็นเอ็มดีเอ็ฟ แต่ก็ไม่แน่เสมอไปครับ เพราะยังมีเฟอร์นิเจอร์นอคดาวน์บางตัวเป็นไม้จริงก็มี แต่ถ้าเทียบเป็นเปอร์เซนต์คงอยู่ที่ 0.1%

ทีนี้เรามาดูกันนะครับว่าระหว่างปาติเกิ้ลกับเอ็มดีเอฟมันต่างกันอย่างไร ปาติเกิ้ลปกติในเมืองไทยผลิตจากไม้ยาง แต่ในต่างประเทศก็แล้วแต่ในแต่ละประเทศว่าในประเทศนั้นมีไม้ชนิดใดเยอะ และราคาไม่แพงเกินไป

ทำไมต้องใช้ไม้ยางใช้ไม้อย่างอื่นแทนได้หรือเปล่า ได้ครับ แต่ต้องใช้ไม้ชนิดนั้นล้วนๆ หรือมีส่วนผสมกับไม้อื่นๆในอัตราส่วนที่เท่ากันและคงที่ตลอด เพราะน้ำยาและสารเคมีอาจจะเหมาะกับไม้อย่างนึง แต่ได้ผลไม่ดีนักกับไม้อีกอย่างนึง ทำให้ขั้นตอนยุ่งยากมากกว่าการใช้ไม้ยางล้วนๆ

วิธีการทำ ต้องนำไม้มาย่อยเป็นชิ้นเล็กๆ และอบอย่างดี พร้อมกับใส่สารเคมีบางชนิดตามกระบวนการ แล้วนำมาอัดเป็นแผ่น และขั้นตอนสุดท้ายก็นำมาปิดผิวด้วยวัสดุต่างๆ ให้ลายเหมือนกับไม้จริง

ส่วนเอ็มดีเอฟ ย่อมาจาก มีเดี่ยมเดนซิตี้ (แปลว่าหนาแน่นปานกลาง) ซึ่งวิธีการจะคล้ายกับปาติเกิ้ล แต่บดไม้ให้ละเอียดกว่าทำให้มีความแข็งแรงกว่าปาติเกิ้ล สังเกตุได้ว่าในเมืองไทยทุกยี่ห้อจะใช้ไม้ปาติเกิ้ลเท่านั้นยกเว้นแค่บางชิ้นส่วนเท่านั้นที่เป็นเอ็มดีเอฟ เช่นขาโต๊ะ หน้าโต๊ะ และส่วนใหญ่เฟอร์นิเจอร์ที่เป็นเอ็มดีเอฟทั้งตัวจะมาจากเมืองจีนครับ และไม่ต้องแปลกใจครับถ้าไปถามบางยี่ห้อจะตอบว่าเฟอร์นิเจอร์ตัวนี้เป็นไม้จริง หรือตอบว่าเป็นไม้ยาง ก็มันเป็นจริงๆนี่ครับ ไปว่าเค้าก็ไม่ได้เพราะไม่ได้โกหก แต่พูดไม่หมดเท่านั้นเอง!!! ถ้าเป็นเมืองนอกเค้าจะเรียกเฟอร์นิเจอร์ไม้จริงว่า โซลิตวู๊ด

ต่อไปเราก็มาว่ากันถึงวัสดุปิดผิวกันครับ

ปกติไม้ปาติเกิ้ลพวกนี้จะไม่มีสีและลายเหมือนธรรมชาติ เราจึงต้องนำมาเขียนคิ้ว ทาปากให้สวยก่อนโดยนำวัสดุต่างๆมาปิดผิว ที่นิยมกันทุกยี่ห้อก็คือกระดาษ หรือจะเรียกกันให้สวยๆก็เรียกกันว่าฟอยล์ ทีนี้ฟอยล์ก็มีกันหลายเกรดครับตั่งแต่เกรดห่วยมากๆที่ขายกันตามข้างถนน ตามดิสเคาน์สโตร์ จนถึงฟอยล์ที่ราคาแพงๆขายเป็นเฟอร์นิเจอร์กันตัวละหลายๆหมื่น

ต่อมาก็มาถึงพลาสติกหรือพีวีซี วัสดุชนิดนี้ก็มีกันหลายๆเกรด ตั้งแต่บางมากๆ ถึงหนาๆ ข้อดีคือทนการขีดข่วนและกันน้ำได้ แต่สีและความสวยงามจะสู้ฟอยล์ไม่ได้ ส่วนใหญ่มักนำมาใช้กับโต๊ะทำงาน โต๊ะอาหาร แต่ก็มีใช้มาทำตู้เสื้อผ้า เตียง และอื่นๆกันบ้าง แต่ไม่ค่อยนิยมเนื่องจากจะทำให้ต้นทุนสูงขึ้น

เมลามีน วัสดุปิดผิวชนิดนี้จะทนต่อการขูดขีดเป็นรอย และทนต่อน้ำได้ดี ผิวสัมผัสแข็งมาก ชนิดที่เอากุญแจขูดยังไม่มีรอย เอาบุหรี่จี้ยังไม่มีรอย และก็มีหลายๆเกรดเช่นกัน ปัจจุบันมีสีให้เลือกไม่มากนัก ส่วนใหญ่ใช้ทำโต๊ะทำงานเกรดดี ปัญหาจากการใช้งานอาจจะมีบ้างเนื่องจากตรงขอบมุม อาจจะปัญหาได้ถ้ามีน้ำซึมเข้าไปในระยะยาว 2-3 ปี อาจจะบวมได้ (แต่ไม่เยอะมาก เท่ากับวัสดุชนิดอื่นๆ)

ลามิเนต วัสดุปิดผิวชนิดนี้  จะคล้ายกับฟอร์ไมก้า (นึกถึงโต๊ะหน้าขาว ขาพับได้) จะเป็นแผ่นเหมือนไม้อัดบางๆปิดทับอีกที นิยมใช้กันมากกับงานบิวท์อิน เพราะง่าย ราคาไม่แพง มีหลายสีให้เลือกมากมายหลายร้อยแบบและมีลายแปลกให้เลือกทั้งลายเรโทร โมเดอริ์น หรือเป็นแบบออกเหล็กๆก็ยังมี ทนต่อน้ำและรอยขีดข่วนได้ดี แต่มีข้อเสียคือ เปราะ และมักจะร่อนเป็นแผ่นๆ มีหลายๆเกรดเช่นเดียวกัน ตั้งแต่หลักไม่กี่บาทจนถึงหลายๆพัน

วีเนียร์ เป็นแผ่นไม้ฝานบางๆ จนถึงบางมากๆ แปะทับลงบนเอ็มดีเอฟ ให้ลายไม้เหมือนจริง เพราะทำมาจากไม้จริง มีให้เลือกหลายลาย แต่ข้อเสียมีเยอะมากไม่ทนต่อรอยขีดข่วน ไม่ทนน้ำมากนัก เปราะหักได้ง่ายตรงขอบ (ถ้ารักไม้จรองต้องยอมรับได้) ส่วนใหญ่ร้านเฟอร์นิเจอร์ชอบบอกว่าเป็นไม้จริง (แต่จริงๆก็ใช่ แต่ไม่ใช่)

ฟอยล์เคลือบพียู ส่วนใหญ่มาจากประเทศจีน กำลังนิยมมาก เป็นกระดาษเคลือบด้วยสารเคมี ให้ผิวสัมผัสที่ลื่นสวย แต่เป็นรอยง่ายมาก และตบแต่งผิวเวลามีตำหนิยาก นิยมนำมาทำโต๊ะทำงานราคาประหยัด ได้รูปแบบที่สวยงาม แต่ไม่เหมาะกับการใช้งานหนัก

ยังมีวัสดุปิดผิวอีกหลายๆอย่างครับ แต่ที่เขียนมาให้ดูเป็นวัสดุหลักๆที่ใช้ทำเฟอร์นิเจอร์ในปัจจุบันครับ