PANTIP.COM : R5369988 จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา.... [ห้องนั่งเล่น]

จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา....

วันที่ 2 พฤษภาคม 2550

เรียน ผู้บังคับบัญชาการ
เรื่อง ขอโทษและยอมรับผิด

ดิฉันเป็นพนักงานที่ไม่ดี...ไม่สมควรอยู่ต่อไป หรือแล้วแต่ทางบริษัทฯ จะพิจารณา

เนื่องจากวันที่ 30 เมษายน 2550 นั้น

ดิฉันผิดเอง ที่ไม่ดูพยากรณ์อากาศว่า จะมีพายุในเช้าวันจันทร์ และไม่ได้ติดตามข่าวว่า ทางด่วน (ด่วน ด่วน) มีรถหนาแน่นค่อนข้างมาก ทำให้ฝนซึ่งคาดว่าจะเป็นพายุนั้น จะทำให้รถติดตั้งแต่ทางลงพระราม4 ถึงซอยลาซาล (ถนนสุขุมวิท) ทำให้ดิฉันไปทำงานสายถึง 10 โมง ในขณะที่ออกจากที่พักไม่ได้ในเวลา 7 โมงเช้า

ดิฉันผิดเอง ที่ดิฉันไปซื้ออสังหาริมทรัพย์ แล้วเค้าต้องให้จ่ายเงินภายในวันสิ้นเดือน ซึ่งเป็นวันเดียวกับ เงินเดือนดิฉันออก และคาดดว่า บริษัทส่วนหนึ่ง เงินเดือนก็ออกวันนี้เช่นกัน ทำให้ดิฉันต้องติดธุรกรรมที่ธนาคาร ตั้งแต่ เที่ยงครึ่ง (ซึ่งเป็นเวลาหลังจากดิฉันรีบรับประทานอาหาร และรีบไปธนาคารโดยทันที) จนกระทั่งเวลา บ่ายโมง 45 นาที ระยะเวลาอีก 10 นาทีเพื่อเดินกลับมายังโต๊ะทำงาน ดิฉันผิดเองที่เข้าทำงานในช่วงบ่ายเวลา บ่ายโมง 55 นาที ทำให้ฝ่ายที่ประสานงานด้วย ไม่สามารถได้งานด่วน (อย่างกับพระเจ้าเนรมิต) ได้ทัน แต่หากว่า ดิฉันต้องเสียดอกเบี้ยหลังจากจ่ายค่างวดช้า ร้อยละ 15 ... ฝ่ายประสานงานจะเป็นผู้รับผิดชอบหรือไม่ ...

ดิฉันผิดเอง ที่ดิฉันมีธุระส่วนตัว ในเวลา 5 โมงเย็น ซึ่งเป็นเวลาหลังเลิกงาน ... ประสบการณ์จากพายุเมื่อตอนเช้า ทำให้ดิฉันมีประสบการณ์ ไม่ให้พลาดเรื่องการเดินทาง .... อีกครั้ง เมื่อเลิกงาน ดิฉันจึงรีบออกเดินทาง พร้อม ๆ กับพนักงานทุกท่าน (ทุกท่าน) ในแผนก โดยที่ดิฉันได้เคลียร์งานประจำวันและงานล่วงหน้าได้ในระดับหนึ่งเรียบร้อยแล้ว ... ดิฉันผิดเองที่ไม่สามารถอยู่บริการงานด่วนเมื่อตอน 5โมง 30 นาที ให้กับฝ่ายที่ดิฉันประสานงานด้วยได้

ด้วยเหตุนี้ ... ดิฉันผิดเอง ที่ไม่ตรงต่อเวลาเนื่องจากเหตุสุดวิสัยที่ทำให้ฝ่ายที่ประสานงานด้วย ไม่พอใจ แล้วเกิดเป็นเรื่องเป็นราว... ทำให้มีเสียงสะท้อนมาว่า ดิฉันไม่ให้ใจในการทำงาน

ดิฉันผิดเองที่พัฒนางานบริษัทฯ ให้มีระบบระเบียบมากขึ้นมาโดยตลอด แต่เมื่อดิฉันไม่รับผิดชอบในวันที่เกิดเหตุสุดวิสัยข้างต้น ดิฉันยอมรับผิด

ดิฉันผิดเองที่มีงานเยอะแยะมากมายของบริษัทที่ต้องรับผิดชอบ แต่ใฝ่สูง อยากมีอสังหาริมทรัพย์ส่วนตัวที่รับผิดชอบเพิ่ม...จึงทำให้เข้าทำงานในช่วงบ่ายล่าช้า เนื่องจากเป็นวันที่ธนาคารคนหนาแน่นวุ่นวาย ดิฉันขอยอมรับผิดที่บริษัท จ่ายเงินให้ดิฉันในวันสิ้นเดือน

ดิฉันผิดเองที่คอย support งานด่วนตลอดระยะเวลาการทำงานที่บริษัทฯ (เป็นระยะเวลา เกือบ 4 ปี) โดยบางครั้งส่วนใหญ่จะอยู่กับงานด่วนดังกล่าวจนกระทั่ง 2-3 ทุ่ม แต่ดิฉันผิดเองที่ออกไปธุระส่วนตัวในเวลา 5 โมง ซึ่งเป็นเวลาหลังเลิกงาน ดิฉันยอมรับผิด

ทั้งหมดนี้ ดิฉันขอยอมรับผิด โดยพิจารณาตัวเอง หรือแล้วแต่ทางบริษัทจะพิจารณา แต่ดิฉันทำงานไม่ดี ไม่สามารถรองรับอารมณ์ด่วนของทุกท่านที่ประสานงานด้วยได้นั้น ดิฉันคิดว่า...ดิฉันคงทำงานให้บริษัทไม่ได้ต่อไป...แม้ว่า งานหลายอย่างที่ดิฉันทำดีมาโดยตลอดนั้น คงไม่เพียงพอต่อความต้องการส่วนตัวของใครหลาย ๆ คนในบริษัทฯ ดังนั้น .... ดิฉันคงจะพิจารณาตัวเองออกในไม่ช้านี้เอง

จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาหาคนใหม่รอไว้ และขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่บริษัทฯ ให้โอกาสดิฉันในพัฒนาระบบบริษัทฯ ให้มีระดับสูงขึ้นมากมายมา ณ ทีนี้

ขอแสดงความนับถือ

(........................................................)
พนักงานดีเด่น ปี 2548

แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 50 20:34:50

จากคุณ : ลานลีลา - [ 2 พ.ค. 50 15:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21

ถ้าเป็นลูกน้องไม่รุ่ง ลองหาลูกน้องสิ เก่งด้านไหน มาแชร์ ความตั้งใจ อาจจะเจอตัวเอง

ความคิดของผม เจ้าของC.P เสื่อผื่น หมอนใบ

ไอ้เรา อยู่ ไทย แท้ๆ....ทั้งเสื่อ ทั้งหมอนหายหมด.. ย้อเย้น

เดินไปข้างหน้า ล้มแล้วลุก.....เจ็บก็พยายามหัดเดิน

ยืนอยู่กับที่ เดินแล้วกลัว จะเหยียบหนามและกลัวตกหลุม ไม่กล้าเดิน ไปในที่ไม่เคยเห็น ก็กลัว...ก็จะเป็นอยู่อย่างนั้นไม่พัฒนา.....

ถ้าให้เลือก......สิ่งใด ดีกับความคิด ของเรา....สู้ไม่ถอย.

ผมเดินทั้งๆที่อนาคต ตรูยังไม่รู้ว่าอะไรจะเกิด อะไรขึ้น

..เน้น ไม่เป็นจริงๆ แรกๆ ที่ซ่อม มอไซค์ เปิดมา 2 ปี หัวหงอกเต็มหัว..สู้โว้ย หลังๆ มาความคิดเริ่มมา (ไม่เคยซ่อมมาก่อน )

ขายรถมอไซค์มือสอง (ได้คันละ5,000-10,000 ขายได้ 5 คัน ตรูยังไม่ได้ขอใบอนุญาติ ภาษี ตามตูดแน่ๆ ต้องเลิกก่อน )

ขายอะไหล๋ ( เงินทุนขั้นต่ำ 5,000,000 )

มีเครื่องทุกชนิด ที่จะสร้างเครื่องรถมอไซค์ ให้มันทำงานได้ 1,000,000

ผลิตเอง ( ไม่กล้านึก ไม่แน่ ความ....บ้าพาไป ..) เฮ้า บ่ กั๊ว....เคยมีแฟนเป็นคน เหนือ..ชอบคำนี้

อยู่ที่ความอยากของเรา+ความสามารถ ที่จะทำได้ เน้น

โปรเจค ต่อไป ของผม จะเอามัน เน้น มันเป็น เพราะ การแตกแขนง จากซ่อม...ไปหารถตามไฟแนนซ์มาขาย...ซ่อมสีรถ ความโชคดี ไปซื้อกาพ่นสีมาผิด สามารถซ่อมสีลักยิ้มรถได้+ผสมสีรถเป็น...เพราะตรูยอมเสียสี อยากรู้สี+สี นี้จะเป็นอะไร.. ไปเปิดครบวงจร ภาษาอังกฤษ ไม่แข็งแรง....เร็วๆนี้

ผู้จำหน่าย....ซื้อมาขายไป ดีสุด ลงทุนมาก เห็นผลง่าย ซื้อ 10 ขาย12 หนึ่งวัน 1000 ชิ้น มีเลี้ยงตัวเอง แน่ๆ

ผู้ผลิต อันนี้ขอศึกษาให้ดีก่อนว่า เครื่องจักรเรา ความสามารถทำอะไรได้อีก ไม่ใช้ซื้อมา ทำสากกะเบือได้อย่างเดียว เดี๋ยวพ่อโมโห ทุบทิ้ง

ทำอะไรก็ได้ ขอให้มานั่งคิดว่า POWER มีแค่ไหน

ผมสู้หมดทุกอย่าง จบช่างยนต์มา

-กระเป๋ารถเมล์
-ลูกน้องขายไก่ย่าง (สมัยเรียน ช่าง เราไม่อยากง้อ เงิน ทางบ้าน หน้าด้าน ไปของานทำ ทุกวันนี้ สูตร ไก่ย่าง ยังอยู่ในหัว )
-รับเหมาก่อสร้าง ( ทั้งๆที่ไม่เป็น จนเป็น เพราะเขียนแบบได้ )
รับเหมาไฟฟ้า สืบเนื่องมาจากอ่านแบบได้ หาลูกน้องเก่งๆมาทำ+สอนเราไปในตัว
ขายข้าวแกง ( สมัยเด็ก คุณยายบังคับให้เข้าครัว..แล้วบอกว่า ถ้าเอ็งไม่มีงานทำ นี้แหละ งานเอ็ง)
-ขับมอไซค์รับจ้าง จนมีเสื้อวิน 10 ตัว เราขับเอง ตื่น ตี4 นอน 5 ทุ่ม เฉพาะของผม วันไม่ต่ำกว่า 800-1500 ต่อวัน ไม่รวมค่าเช่าเสื้อ เดือนละ 1000 ต่อตัว ต่อมาขายให้ลูกน้องในราคาทุนที่ซื้อมา 12000 ให้ผ่อนทุกเดือน ปลื้มมาก เด็กในวิน ได้ดีหมด ผ่อนบ้าน,ผ่อน D MAX,ส่งลูกเรียน ป .ตรี อื่นๆอีกมากมายเยอะมากมาย ) ทำเรื่อยๆ ไม่เหนื่อยแล้วไม่มีพัก ถ้าพัก วันนั้นต้องหยุดกิน...

สู้เลย คนต่ำกว่าเราก็มี

สู้จนรู้แล้วว่า ตัวเองจะไปทางไหน

เราอย่าเครียด ตัวเราเองจะรู้ว่า อะไรที่ชอบ

ทำแล้วศึกษา ประโยชน์ตัวเองทั้งนั้น

ที่บ้านผมพอมี แต่อยากใช้ขีวิต...

ใครๆก็ไม่กล้ามายุ่ง ...ทำเองลุยเองกิจการตัวเอง ....ขอ บอก

มันมาก ทุกอย่างเลย....จบ

สู้โว้ย...

ไม่เรียน...ไม่สู้...

จะรู้ได้ไง...ว่าเราเป็น

เอาใจช่วย ความพยายามอยู่ที่ไหน ความตั้งใจสู้อยู่ที่เรา..........

เป็นคนหนึ่งที่สู้ไม่ยอมแพ้..อย่ายอมแพ้
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 50 23:30:46
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 50 23:29:01

จากคุณ : yatamjai - [ 2 พ.ค. 50 23:22:52 ]