เข้ามาอ่านกระทู้แนะนำเรื่องบ้านทรายทองค่ะ มีความเห็นหนึ่งบ่นเกี่ยวกับเรื่องอึหมา เลยมาแชร์ประสบการณ์แก้ปัญหาของตัวเอง เผื่อใครจะเอาไปใช้แก้ปัญหาได้บ้าง ก็ขอให้กุศลส่งให้พวกเพื่อนบ้านมักง่ายจงมีจิตใจที่สูงขึ้นด้วยเถิด
ที่บ้านเจออึหมาอยู่เกือบเดือน บางทีมาเช้า บางทีตอนเช้าเปิดมาไม่เห็นดีใจ แม่เดินไปตลาดยี่สิบนาทีมาหย่อนระเบิดเรียบร้อย บางทีก็อั้นไปตอนเย็น บางวันแจ๊คพ๊อตมาทั้งเช้าและเย็น นึกดูดิคะ กลับบ้านมาเหนื่อยๆถอยรถเข้าบ้าน โห กลิ่นงี้หึ่งเชียว จะให้ขับออกไปล้าง รถก็ติดมากๆ ต้องเอาน้ำมานั่งราดล้อรถ เอาแปรงมาถูๆ สนุกจริงๆ
มานั่งคุยกะแม่ แม่ก็บอกว่าสงสัยบ้าน A เพราะเจ้าของเคยจูงหมามาอึหน้าบ้านให้เห็นกระจะตา พอแม่ว่า เขาก็จูงหมาที่อึเสร็จแล้วจากไป โดยไม่มีแม้แต่คำขอโทษ
แม่บอกว่าเดี๋ยวรอให้เห็นมันมาอึก่อน แล้วค่อยไปบอก เอ่อ ขนาดจูงหมามาอึเองต่อหน้าเขายังกล้า แล้วแค่ไปบอกว่าเห็น เขาคงสนใจหรอกนะ จะให้คอยเฝ้ามอง คอยถ่ายรูป ก็มาไม่เป็นเวลา อาจจะต้องพลาดท่าเก็บอึหมาอีกหลายวัน ลุยเลยดีกว่า
เราพิมพ์ http://webboard.mthai.com/5/2006-01-17/187757.html เป็นข่าวหัวข้อว่า หมากัด หมาขี้เรี่ยราด เจ้าของจ่าย 5 พันบาท แถมมีรูปประกอบหมากำลังนั่งอึ๊ด้วย หิ้วกล้องไปด้วย(ห้อยคอไว้ เหมือนไม่ได้ถ่ายอะไร แต่กะระยะแล้วว่าถ่ายเห็นหน้าคนพูดแน่นอน) เตรียมไป record ว่าถ้าเขาปฏิเสธ เราจะได้ยืนยันได้ ว่าเราเตือนคุณแล้ว และ ถ้าเราถ่ายรูปได้หลักฐานเมื่อไหร่ จะส่งไปแปะในเว็บร้องเรียนของกทม. www.bma.go.th ให้โดนปรับซะ (หรือโทร 1555 ก็ได้ค่ะ เคยแจ้งไปเรื่องคนเก็บขยะมาไถตังค์ ก็มีเจ้าหน้าที่ติดต่อกลับมาทันใจนะ)
พอเดินไป ก็เจอลูกสาวกับแม่ นั่งอยู่หน้าบ้าน เราก็ยิ้มแล้วก็ถามว่าที่บ้านมีหมาสีขาวตัวเล็กๆไหมคะ เขาทำหน้าแบบ หมากรู ไปทำไรว้า ซวยแล้ว แบบเหวอๆอ่ะค่ะ แต่ก็ไม่ตอบรับ(แบบกะว่าท่าไม่ดีก็ปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็นไว้ก่อนดีกว่า) แม่เขายืนอยู่ด้วยก็บอกว่ามี ทำไมเหรอ เราก็บอกว่ามีปล่อยหมาไปอึหน้าบ้านหรือเปล่า เพราะแม่เราเคยเห็นหมาบ้านนี้ไปอึที่หน้าบ้าน เขาก็บอกว่าอ๋อ ไม่มีหรอกเพราะว่าตั้งแต่กทม.ให้ไปติดชิปก็รู้ว่าปล่อยหมาอึเรี่ยราดไม่ได้ ก็เลยปล่อยให้อึหน้าบ้านตัวเองแล้วกวาดลงท่อน้ำ (สรุปว่ากลัวโดนปรับเลยเก็บอึเอง) สักพักก็ได้ยินเสียงยายลอยมาจากในบ้าน(คนนี้แหละค่ะที่เป็นคนจูงหมามาอึหน้าบ้าน) ว่า ไปว่าบ้านอื่นสิ อะไรๆก็มาว่าที่นี่ ที่นี่มีอ่างให้หมาอึ(อ่าวยาย ลูกยายบอกว่าอึหน้าบ้าน เอาไงแน่)
ฉุนคิดในใจว่า ทียายพาหมาไปอึหน้าบ้านคนอื่น แม่เรายังไม่ว่ายายเลยนะ ขอโทษสักคำก็ไม่มี จูงหมาเดินหนีหน้าตาเฉย นี่เราแค่เดินมาถาม ไม่ได้หาเรื่องเลยด้วย ยายทำเป็นเสียงแข็ง คือยายอาจจะโดนคนอื่นมาถามเยอะ เพราะเล่นไปอึหน้าบ้านคนอื่นไว้เยอะอ่ะเส่ะ แต่ก็แค่คิดในใจล่ะค่ะ ปากก็บอกไปว่าอ๋อ ค่ะ ถ้างั้นขอบคุณนะคะ (อย่าให้ได้หลักฐานล่ะ ส่งปรับอย่างเดียว หุหุ)
คือดูจากท่าทีเขาแล้วเราก็สรุปว่า ไม่น่าจะใช่หลังนี้แฮะ ก็มาไล่ดูทีละหลัง แม่บอกเออหลัง B นี่ก็เลี้ยงหมา เคยจูงหมามาอึหน้าบ้านเหมือนกัน โอ้แม่เจ้า ทำไมนิสัยอย่างนี้กันเป็นปกติอ่ะ แต่เข็ดค่ะ คราวนี้ไม่อยากเดินดุ่มๆไปให้เขากระแนะกระแหนกลับมาแล้ว ก็เลยกะว่าเดี๋ยวรอถ่ายรูปเลยดีกว่า
ตานี้บ้านเราเป็นตึกแถวน่ะค่ะ ถ้าปิดประตูแล้วก็มองไม่เห็นอะไรเลย จากชั้นสองมองลงมาหน้าบ้านก็มีชานกั้นมองไม่เห็นอะไรเลยเหมือนกัน แล้วก็ไม่แน่ใจว่าหมาที่มาอึเนี่ย เจ้าของพามาดูลาดเลาครั้งเดียว ที่เหลือปล่อยให้มาอึเอง(ให้น้องหมามาตามกลิ่นเดิม) หรือว่าเจ้าของจูงมาทุกครั้ง คือถ้าเป็นกรณีสองก็ลำบากนิดนึงเพราะถ้าเจ้าของเห็นเราเฝ้าระวังอยู่ก็คงไม่มา ตานี้ต้องเฝ้าไปอีกกี่วันล่ะเนี่ย ไม่เป็นไร ลองดูวันนึงก่อน ก็นั่งเฝ้าไปสิคะ ตั้งแต่หกโมงเย็นยันสามทุ่ม จนบ้านผู้ต้องสงสัย A และ B ปิดไปแล้ว ให้เซ็งเล็กน้อยว่าต้องเฝ้าอย่างนี้อีกกี่วันหว่า
เราก็ขี้นมานอนอ่านหนังสือในห้อง สักประมาณใกล้ๆสี่ทุ่ม ได้ยินเสียงหมาสะบัดขน เอ่อ ได้ยินจริงๆนะคะ เพราะเวลากลางคืนมันก็จะค่อนข้างเงียบ แล้วเสียงมันก็มาจากใต้หน้าต่างห้องเราพอดีเลย เราก็เปิดหน้าต่างออกไปดู ฮั่นแน่ มีใครมายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามบ้านเรา เพ่งก็แล้วเหล่ก็แล้วไม่รู้ค่ะ เพราะไม่ได้ใส่แว่น แปร่ว เอาน่ะ จำคนไม่ได้ รอดูหมาก็ยังดี สักพักหมาพันธุ์บลัดฮาวด์(ถ้าจำชื่อไม่ผิดนะคะ เป็นหมาตัวยาวๆขนยาวๆ ขนาดกลางๆ)ก็เดินต้วมเตี้ยมจากหน้าบ้านเราไปหาเจ้าของ แล้วก็แว๊บไปฉี่ใส่ล้อรถบ้านนั้นอีกจึ๊กสบายพุง
เราก็แล่นปรื๊ดจากชั้นสอง รีบลงมาเปิดประตู แล้วก็ส่องหาอึหมา ถ้าเจอเนี่ยจะตักไปแปะไว้คืนไว้ที่หน้าบ้าน แถมอึกระต่ายด้วยอีกหนึ่งกอง ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ไม่มีอึหมาค่ะ แต่บ้านนี้น่าสงสัยมากๆ ด้วยพฤติกรรมพาหมามาด้อมๆมองๆหน้าบ้านเรายามวิกาล
ก็มานั่งนึก ว่าจะเอาไงดี ลุยโลด หรือว่าจะแอบถ่ายรูปไว้ก่อนดี ใจจริงเราอยากถ่ายรูปล่ะ แต่ว่าจะให้มานั่งรอถ่าย เขาเห็นเราเปิดประตูอยู่ก็คงไม่มา แถมอึไม่เป็นเวลาอีก เราไม่อยากเสียเวลามานั่งรอ ดำริถึงขั้นว่าจะซื้อกล้องวงจรปิดมาติด (ช่วงนั้นเข้ามาตั้งกระทู้ถามในห้องนี้แหล่ะค่ะ คนอื่นเขาซื้อมาติดจับขโมย เราติดเพื่อดูอึหมา) ราคาก็หลักพันไปถึงเกือบหมื่น โอ้วมายก๊อด แบบว่าถ่ายรูปได้หลักฐาน เขาอาจจะเสียค่าปรับสักสองร้อย คุ้มจริงๆ (ตอนนั้นเราคิดกระทั่งไดอะล็อกที่จะคุยกับเจ้าหน้าที่ให้ปรับเยอะๆ เห็นใจเถอะค่ะ รอจับไม่ได้ต้องลงทุนไปซื้อกล้องมาติด ใบเสร็จตามนี้เลยค่ะ ปรับสักพันก็ยังดีนะคะจะได้เข็ด แบบว่าใกล้จิตหลอน จินตนาการไปเรื่อยี้)
เลยคิดหาวิธีย่อมเยาหน่อย และละมุนละม่อมกว่า เราไม่อยากมีเรื่อง คือนึกออกเลยว่าคนที่เห็นแก่ตัวพวกนี้ เวลาทำคนอื่นเดือดร้อน ทำได้หน้าตาเฉย แต่ถ้าเขาเดือดร้อนเพราะเราเอาเรื่องบ้าง เช่นต้องเสียค่าปรับ เขาจะโกรธๆๆๆมาก อาจจะด่าไปสามบ้านเจ็ดบ้าน ประเภทไม่เคยมองเห็นความผิดของตัวเองน่ะ ถามว่ากลัวไหมไม่กลัวค่ะ ถือว่าเสียงนกเสียงกาเสียงหมาเห่า แต่ถ้าเลี่ยงได้ก็อยากเลี่ยงหง่ะ มันออกน่ารำคาญใจมากกว่า
นอนคิดอยู่หนึ่งคืน ก็นึกได้ว่าเอากระดาษที่พิมพ์เรื่อง หมากัด หมาขี้เรี่ยราด เจ้าของจ่าย 5 พันบาท แผ่นเดิมเนี่ยแหละ พับๆซะหน่อยพอให้มีน้ำหนักไม่ปลิว แล้วก็เดินไปหย่อนที่หน้าบ้านนั้นตั้งแต่ตีห้า ที่ต้องแอบไปหย่อนเนี่ย เพราะว่าเราเองก็ไม่แน่ใจว่าใช่หมาเขาหรือเปล่าที่มีปัญหา เพราะวันที่เราเห็นหมาเขาไม่ได้อึ แต่เราก็ไม่อยากมานั่งเฝ้าทุกวันๆ ส่งขู่ไปก่อนแล้วกัน
ได้ผลค่ะ นับแต่วันนั้น มีอึโผล่มาตอนกลางวันอีกครั้งเดียว (เข้าใจว่าเป็นหมาขาจรจากซอยอื่นที่ได้กลิ่นแล้วมาอึทับ) แล้วก็ไม่ปรากฎอีกเลย
โชคดีไปที่แค่ส่งจดหมายไปเตือนก็ได้ผล แต่ก็กะว่าถ้าเตือนแล้วไม่ได้ผล เราคงลงทุนซื้อกล้องวงจรปิด เพราะคิดว่าคงได้ใช้คุ้ม เพราะที่บ้านเคยมีคนเอาขยะมาทิ้งหน้าบ้าน จอดรถขวางหน้าบ้าน เอาผ้าอ้อม ผ้าปูที่นอนมาตากหน้าบ้าน และอื่นๆอีกมากมาย (บ้านเราน่าอยู่หรือน่าย้ายเนี่ย) รวมถึงคนเก็บขยะที่ยังคงมาไถตังอยู่เนืองๆ กะว่าซื้อมาคราวนี้จะเอาเรื่องคนพวกนี้ให้ราบคาบ พิทักษ์สันติสุขให้เกิดแก่ครอบครัวเสียที
ขออภัยที่เขียนยาวนะคะ เพราะเขียนแล้วก็หวนรำลึกถึงความอัดอั้นตันใจ ที่(แม่)ต้องทนเก็บขี้หมาอยู่เกือบเดือน (เราเพิ่งมารู้ตอนที่ล้อรถทับขี้หมาวันนั้นเอง ไม่งั้นแม่คงต้องเก็บขี้หมาไปอีกนาน) จะว่าลำบากก็ไม่ลำบากมากหรอกค่ะ เมื่อก่อนก็มีหมาจรจัดไม่มีเจ้าของมาอึบ้างก็ยังพอรับ แต่ประเภทหมามีเจ้าของ แต่เจ้าของดันไม่มีความรับผิดชอบเนี่ย รับไม่ได้ค่ะ อยากจะเอาขี้ไปปาหน้าบ้านมัน
ก่อนหน้าที่จะแก้ปัญหาได้ เคย็ลองใช้วิธี ล้างพื้น โรยพริกไทย โรยพริกป่น กะให้มันดมแล้วไม่มีกลิ่นสุขาส่วนตัวจะได้เปลี่ยนไปอึที่อื่น(หรืออีกนัยหนึ่งหน้าบ้านคนอื่นนั่นเอง ว้าเราก็เห็นแก่ตัวนิ) ไม่ก็อึแล้วแสบก้นนิดๆจะได้เข็ด ก็ไม่เวิร์คค่ะ (แถมมีเด็กๆเดินผ่านหน้าบ้านก็กลัวเขาจะแสบเท้าเพราะพริกอีก เฮ้อ) ถ้าอยู่บ้าน ทุกๆครึ่งชั่วโมงเรากับแม่ต้องเดินมามองหาอึหน้าบ้านเหมือนคนโรคจิต (ที่ต้องคอยมองเพราะจะได้กะเวลาเตรียมถ่ายรูปถูกน่ะ)
จากที่ได้เข้าไปอ่านวิธีแก้ปัญหาของเพื่อนๆหลายคนกรณีมีหมามาอึหน้าบ้าน ก็มีข้อแนะนำดีๆหลายข้อ(เท่าที่จำได้)ดังนี้
- ล้างพื้นให้สะอาดด้วยผงซักฟอกราดด้วยน้ำส้มสายชู บางสูตรบอกราดด้วยเดทตอล
- ราดด้วยน้ำขี้เถ้า
- วางขวดใส่น้ำ(อันนี้บางท่านบอกว่าไม่ได้ผล มันทั้งอึทั่งฉี่ใสขวดซะนี่่)
- ราดน้ำมันก๊าด น้ำมันสน (ที่มีกลิ่นแรง)
- ล้างให้สะอาดแล้ววางอาหารทิ้งไว้ เพราะหมาจะไม่อึรดที่กิน(อันนี้น่าสนใจมากแต่ไม่เคยลอง)
ข้างบนนี่เป็นวิธีแก้ปัญหากับตัวน้องหมาเอง (ส่วนวิธีรุนแรงเช่นเอาปืนลมยิง เอาไม้ตี น้ำสาด อันนี้ไม่แนะนำค่ะ สงสารน้องหมา ถ้าเปลี่ยนเป็นกระทำกับเจ้าของหมาจะดีมาก ล้อเล่นน๊า อย่าไปทำจริงล่ะ ติดคุกเพราะเรื่องขี้หมามันไม่เท่ห์เล๊ย :)
ส่วนวิธีการจัดการกับเจ้าของหมา เราแนะนำให้คุยตรงๆค่ะ แต่ควรคุยด้วยหน้าตายิ้มแย้มนะคะ ประมาณขอให้เขาช่วยเหลือน่ะค่ะ เราเองมีปัญหาว่าเจอคนเห็นแก่ตัว แล้วจะเก็บสีหน้าไม่ค่อยอยู่ พูดจาอ่ะสุภาพค่ะ แต่หน้าตาแบบฉันจะกินเลือดแก อันนี้ก็จะก่อให้เกิดความร้าวฉานกันได้ แม้ว่าเราไม่อยากจะญาติดีกับคนพรรค์นี้ แต่อย่ามีศัตรูจะดีกว่านะคะ
ที่สำคัญเราเชื่อว่าเจ้าของหมาบางท่าน ไม่ได้ตั้งใจ แต่อาจจะลืมนึกไป เช่นมีกรณีหนึ่ง เจ้าของกระทู้เพิ่งย้ายเข้ามาที่บ้าน (ก่อนหน้านี้ไม่มีคนอยู่) แล้วหมาบ้านข้างๆก็เคยมาอึอยู่เป็นประจำ(คือมาก่อนใหญ่กว่าว่างั้นเหอะ) เขาก็ยังปล่อยให้หมามาอึหน้าบ้านอยู่ ถ้าคุยแล้วเจ้าของบ้านมีเหตุผลและแก้ไขก็สบายใจทั้งสองฝ่าย
อีกคำแนะนำหนึ่งที่น่าสนใจคือ ไปบอกเขาว่าช่วยเก็บหมาให้อยู่ในบ้านด้วย เราจะวางยาเบื่อหนู (แต่ไม่แนะนำให้วางจริงนะคะ แค่ขู่ก็พอ)
ถ้าเขามีสำนึกนิดนึงเขาก็น่าจะพอรู้ล่ะค่ะ ว่าเอาจริงแล้วหนา แต่ถ้าเขาเข้าขั้นอย่างหนาตราช้าง(คนพวกนี้มีเยอะด้วยสิ)แนะนำให้จัดการขั้นเด็ดขาด คือถ่ายรูปเก็บหลักฐานแล้วแจ้งไปที่เว็บร้องเรียนของกทม.ด้านบนเลยค่ะ
ถ้าคุณจะหยวนไม่อยากมีเรื่อง ก็เตรียมเก็บขี้หมาไปตลอดชีวิตได้เลยนะคะ (ตราบเท่าที่ยังไม่ย้ายบ้าน) อย่าหวังว่าคนอย่างหนาพวกนี้จะมีจิตสำนึก แต่ถ้าคุณหยวนไปสักสี่ห้าเดือน เกิดอดรนทนไม่ไหวค่อยเอาเรื่อง ถึงตอนนั้นเขาก็จะไม่ได้สำนึกว่าคุณอุตส่าห์เก็บขี้หมามาให้ตั้งหลายเดือน แต่จะโมโหว่าปัญหาอะไรนักหนา เก็บมาได้ตั้งหลายเดือน ก็เก็บต่อไปเส่ะ อันนี้เราก็มีประสบการณ์ค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องขี้หมาเป็นเรื่องที่จอดรถ (ขอเล่าสั้นๆนะ ความคับแค้นใจมันเยอะน่ะ)
คนในซอยชอบมาจอดรถหน้าบ้านเราเพราะที่กว้าง จอดง่าย (บางวันโล่งเกือบทั้งซอย ก็อุตส่าห์มายกกรวยออกจอดหน้าบ้านเรา ฮ่วย) ประเภทจอดไม่ขอ บีบแตรเรียกก็ไม่มาหวังว่าเราจะมีญาณหยั่งรู้ว่านี่มันรถใครแล้วเดินไปตามเอง เราก็จะบอกไปเลยว่าไม่ให้จอดอีก ส่วนใหญ่ก็จะมีความละอายไม่กล้ามาจอดอีก
แต่มีบ้านนึงตอนแรกก็มาจอดหน้าบ้านเราคันเดียว สัปดาห์นึงจอดสักสองวัน ครั้งละไม่เกินชั่วโมง ผ่านไปๆ ก็เริ่มมาจอดสลับกันสามสี่คัน ทุกวัน และทั้งวัน บีบแตรเรียกก็ไม่มา พอไปตามบอกว่าคนขับไม่อยู่ (คือถ้าคุณจะเอาสะดวกก็ไปจอดท้ายซอยสิ จ่ายยี่สิบเองง่า) แล้วเนื่องจากมีที่จอดรถในซอยเนี่ยแหละ ทำให้มีรถเข้าออกเยอะ กว่าจะรอเขามาขยับรถ ก็มีรถมาจอดติดทั้งหน้าหลัง(เลนเดียวรถวิ่งสวนกัน) เราก็ต้องไปขับวนมาอีกรอบ
หลังจากอดทนอยู่หลายเดือน หลังจากเตือนอ้อมๆไปหลายที คุณอย่างหนาก็ยังไม่สำนึก เราก็ยื่นคำขาดว่าไม่ให้จอดอีกต่อไป เท่านั้นแหละค่ะ เที่ยวด่าเราไปทั่วว่าใจแคบ (เจ๊ใจกว้างมากเลย หน้าบ้านตัวเองทิ้งไว้ว่างเลยนะ หุหุ) เรื่องที่จอดรถนี่มีอีกเยอะมากโดนด่าตลอด ข้อหาใจแคบ ขอเอาเปรียบเยอะๆหน่อยก็ไม่ได้ ให้เอาเปรียบนิดเดียวเอง ไว้มีเวลาจะมาตั้งกระทู้ระบายอีกแฮ่ะๆ
ยืนยันอีกครั้งนะคะ ถ้าเจอคนประเภทขี้เอาเปรียบเยี่ยงนี้ ลุยไปเลย ไม่ต้องเกรงใจ คุณหยวนเขาก็ใช่ว่าเขาจะเห็นคุณเป็นคนดีนะคะ ก็แค่เป็นคนที่ยอมให้เขาเอาเปรียบได้เท่านั้นเอง แต่ถ้าเป็นเพื่อนบ้านที่พอคบได้ หยวนได้ก็หยวนไปเถอะค่ะ เพื่อความสงบและศานติในใจคุณเอง
หวังว่าคงมีประโยชน์บ้างนะคะ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่มีทีเด็ดเคล็ดลับ จัดการไม่ให้หมามาอึหน้าบ้านก็มาแชร์ความรู้กันนะ
แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 20:57:02
จากคุณ :
ลำดวนกวนลำใย 
- [
13 ธ.ค. 50 20:40:56
]
ว่าด้วยเรื่องอึหมา… ของกำนัลจากเพื่อนบ้าน
