ความคิดเห็นที่ 1 บอกเลยโครงการอะไรคะ เพื่อน ๆ จะได้ทราบ เพื่อเป็นแนวทางแด่ผู้ไม่รู้ต่อไป ส่วนเรื่องเงินจองคงจะไม่ได้คืน แม้ว่าจะบอกว่ากู้ไม่ผ่าน (หรือเปล่าอันนี้ไม่ค่อยแน่ใจ...รอเพื่อน ๆ มาเสริมอีกทีนะคะ) คงจะต้องขายใบจองไปแหละคะ หากไม่อยากได้แล้ว ส่วนเรื่องแก้ไข ถ่ายรูปไว้หรือเปล่าคะ หากว่าถ่ายไว้ โชว์โครงการเลย บอกว่ายังไม่พอใจกับการแก้ไข  ฉนั้น จึงยังไม่โอน (รอจนกว่าจะแก้ใขแล้วเสร็จ) จากคุณ : บอกกล่าว - [ 20 ต.ค. 51 00:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อันนี้ตอบตามที่คุณจขกท.บอกเล่ามา โดยพิจารณาจากข้อมูลเท่าที่มีให้นะคะ ตื้นลึกหนาบางอย่างไร คงต้องพิจารณาเอาเองว่า คำแนะนำของดิฉันจะเป็นประโยชน์หรือไม่ มากน้อยเพียงใด (ไม่งั้นก็ถือว่าเพื่อเป็นประโยชน์ต่อบุคคลอื่นๆที่เข้ามาอ่านก็แล้วกันค่ะ) เข้าประเด็น... จากที่เล่ามา ดิฉันว่าคุณจขกท.ไม่ต้องไปหาเหตุเปลี่ยนสัญญาเป็นชื่อคนอื่น ซึ่งก็ต้องเสียเงินที่ควรจะได้ไปอีก 100,000 บาทแน่ะค่ะ เสียดายออก หรือยิ่งถ้าคุณจะไปบอกโครงการเค้าว่า กู้ Bank ไม่ผ่าน ข้อเท็จจริงมันไม่ง่ายเช่นนั้นสิคะ คุณอาจโดนกล่าวหาว่าให้ข้อมูลเป็นเท็จ เป็นการจงใจกระทำละเมิดสัญญา ซึ่งจะเป็นเหตุให้โครงการบอกเลิกสัญญานั้น และริบเงินจองไว้ได้ค่ะ คือถ้าปัจจุบัน มีสาระสำคัญของเรื่องนี้อยู่ตรงที่ ทางโครงการไม่สามารถส่งมอบงานได้ โดยเกินจากวันที่ระบุในสัญญาจะซื้อจะขายที่ทำกันไว้ ถือว่าโครงการเป็นผู้ผิดข้อสัญญา ผู้จะซื้อสามารถขอเลิกสัญญานั้น และเรียกเงินประกันคืนได้จากโครงการค่ะ ซึ่งคุณก็ทำหนังสือบอกเลิกสัญญาขึ้นมา โดยสาระสำคัญของหนังสือบอกเลิกสัญญาคือ ต้องมีที่มาที่ไปถึงเหตุและผลที่ คุณไม่ต้องการจะซื้อห้องชุดดังกล่าวในสองด้านด้วยกัน คือ 1.เหตุขัดข้อง เสียหายที่จับต้องได้ เช่น การขอผลัดเลื่อนการรับโอนจากทางดครงการ การนิ่งเฉยไม่ทำการแก้ไขข้อบกพร่องในทรัพย์ที่จะซื้อดังกล่าวให้ถูกต้องตามสมควรแก่เวลา หรือการร้องขอให้แก้ไขส่วนบกพร่อง ซึ่งมีการรับเรื่องและรับปากว่าจะดำเนินการให้ แต่ก็ยังไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ (กรณีนี้ถ้ามีเอกสารหลักฐานการขอเลื่อน หนังสือแจ้งให้แก้ไขข้อบกพร่อง ภาพถ่าย บุคคล หรือเอกสารใดๆ ก็ต้องเตรียมไว้ค่ะ) 2.ส่วนของความเสียหายที่จับต้องไม่ได้ เช่น ความกังวลในทรัพย์อันไม่สมบูรณ์นั้น การเสียเวลาตรวจงาน  การถูกผลัดวันประกันพรุ่งจากโครงการ ความไม่มีสัจจะ ไม่รับผิดชอบ รวมทั้งการเพิกเฉยไม่ปฎิบัติให้เป็นไปตามเหตุอันสมควรทั้งที่ได้ให้โอกาสแก้ไขหลายครั้งแล้ว เป็นต้น เหล่านี้จะถือได้ว่าเป็นเหตุของการที่ทำให้คุณรู้สึกไม่อยากครอบครองทรัพย์ดังกล่าว และด้วยการที่โครงการละเมิดข้อสัญญา หากคุณรับโอนทรัพย์ดังกล่าวไป อาจไม่ได้ทรัพย์ที่สมบูรณ์ตามวัตถุประสงค์ จนทำให้รู้สึกกังวล และสูญเสียความเชื่อมั่น จึงทำให้ตัดสินใจบอกเลิกสัญญา เนื่องจากโครงการไม่สามารถทำตามข้อตกลง หรือให้เรายอมรับในทรัพย์นันๆได้ (อันนี้ก็ให้เตรียมคำแถลงไว้) โดยนับจากวันที่มีหนังสือแจ้งบอกเลิกสัญญาและให้ทางโครงการดำเนินการพิจารณาเพื่อจะตอบรับ หรือปฏิเสธ อาจจะให้เวลาซัก 15 วัน นับจากวันที่ระบุในหนังสือบอกเลิกก็ได้ จากนั้นเมื่อครบกำหนดแล้ว หากโครงการยังนิ่งเฉย ไม่ยอมคืนเงินให้ตามสิืทธิของผู้จะซื้อ ก็ให้ดำเนินการฟ้องร้องโดยขอเรียกเงินคืน และคิดเบี้ยปรับ(หรือดอกเบี้ยที่เรียกๆ กัน)นอกเหนือจากเงินที่ได้จ่ายไป โดยคำนวนจากจำนวนเงินที่เราได้ชำระไปนับจากวันที่ กำหนดในหนังสือบอกเลิกสัญญาเป็นสำคัญ **เบี้ยปรับในทางกฎหมายนั้น ถือเป็นค่าเสียหายหรือค่าสินไหมทดแทนความเสียหาย โดยกรณีนี้หากโครงการไม่คืนเงิน ก็จะถือเป็นลูกหนี้ และเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ หรือไม่ชำระหนี้อย่างถูกต้องตามสมควรให้แก่คุณซึ่งเป็นเจ้าหนี้ เงินที่คุณเรียกเอาจากลูกหนี้ นอกเหนือจากจำนวนเงินต้นที่เราได้ให้ไป ถือเป็นค่าชดใช้ความเสียหาย (หรือจะเรียกว่า เบี้ยปรับ ดอกเบี้ย ก็ได้ค่ะ) แต่หากค่าเสียหายที่เรียกไปสูงเกินกว่ากาลสมควร ศาลท่านจะพิจารณาลดลงเป็นจำนวนพอสมควรได้ค่ะ ซึ่งถามว่าขั้นตอนดังกล่าวยุ่งยากไหม ... ก็ขอตอบว่าไม่ยุงยากเลยค่ะ เพราะปัจจุบันนี้มีศาลแผนกคดีผู้บริโภค ซึ่งเกิดขึ้นโดยพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 (เริ่มมีผลบังคับใช้มาตั้งแต่เมื่อวันที่ 23 ส.ค.2551) อันเป็นระบบวิธีพิจารณาคดีทางแพ่งรูปแบบใหม่ค่ะ กรณีของคุณจขกท.นั้นถือเป็นผู้บริโภค ซึ่งในทางกม.คือผู้ที่ได้รับความเสียหายจากสินค้าหรือบริการ ซึ่งกม.กำหนดให้สามารถใช้สิทธิฟ้องร้องคดีในเหตุซึ่งไม่ได้รับความเป็นธรรม ต่อแผนกคดีผู้บริโภคที่มีประจำอยู่ในศาลแขวง ศาลจังหวัด และศาลแพ่งทุกแห่ง โดยการฟ้องด้วยวาจาหรือเป็นหนังสือก็ได้ โดยคุณจะยื่นฟ้องด้วยตัวเอง จะแต่งทนาย หรือขอให้คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค หรือสมาคมที่คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภครับรอง ดำเนินการฟ้องร้องให้ก็ได้ค่ะ ซึ่งการยื่นฟ้องต่อแผนกคดีผู้บริโภค คุณในฐานะผู้เสียหายไม่ต้องเสียค่าฤชาธรรมเนียมใดๆ นะคะ แต่ทั้งนี้ การเรียกเอาค่าความเสียหายนั้นจะต้องไม่เป็นการเรียกค่าเสียหายเกินควร คือถ้าเรียกมากไป ศาลท่านอาจมีคำสั่งให้คุณชำระค่าฤชาธรรมเนียมในภายหลังได้ค่ะ ทีนี้เมื่อศาลสั่งรับคำฟ้อง ไม่ต้องกลัวว่าจะเนิ่นนาน เพราะศาลจะกำหนดวันพิจารณาโดยเร็ว และออกหมายเรียกจำเลยให้มาศาล โดยศาลจะส่งสำเนาคำฟ้อง หรือสำเนาบันทึกคำฟ้องให้จำเลย และสั่งให้โจทก์มาศาลในวันนัดพิจารณานั้นด้วย ในชั้นต้นก็จะให้คู่กรณีตกลงไกล่เกลี่ยข้อพิพาท และให้การสืบพยานในวันนั้นเลย ที่ควรทราบไว้คือระบบการพิจารณาคดีของศาลผู้บริโภคนั้น ประการแรกคือ 1. กระบวนการพิจารณาคดีจะเป็นระบบไต่สวน โดยที่ศาลสามารถเรียกพยานหลักฐานมาสืบได้ตามที่เห็นสมควร ดังนั้น ภาระการพิสูจน์เกี่ยวกับสินค้าหรือบริการในกรณีที่ถูกฟ้อง จะตกเป็นหน้าที่ของโครงการหรือผู้ประกอบการค่ะ นี่คือข้อแตกต่างและเป็นข้อที่น่ายินดีสำหรับผู้บริโภคอย่างเราๆค่ะ เพราะระบบการพิจารณาคดีในศาลแพ่งแบบเดิม ผู้ฟ้องคดีมีหน้าที่พิสูจน์ซึ่งหลักฐาน พยานต่างๆ ให้สมฟ้อง และที่สำคัญคือ คำพิพากษาศาลผู้บริโภคจะถือเป็นที่สิ้นสุดที่ชั้นศาลอุทธรณ์เท่านั้นค่ะ 2. ศาลคดีผู้บริโภคจะมีอำนาจคุ้มครองชั่วคราวก่อนพิพากษา และมีอำนาจสั่งให้ผู้ประกอบการดำเนินการใดๆ ก็ได้ตามสมควร เช่น ให้ชดใช้ค่าเสียหาย เปลี่ยนสินค้าให้ใหม่ แก้ไขซ่อมแซม ฯลฯ 3. ศาลคดีผู้บริโภคมีอำนาจพิพากษาเกินคำขอของผู้บริโภคได้ ถ้าศาลท่านพิจารณาแล้ว เห็นว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นต่อผู้ฟ้องมีมากกว่าที่ได้ขอชดใช้ ยิ่งในกรณีพิสูจน์ทราบได้ว่าผู้ประกอบธุรกิจเจตนาเอาเปรียบผู้บริโภค ศาลท่านมีอำนาจสั่งให้ผู้ประกอบการจ่ายค่าเสียหายเพิ่มเติมให้แก่ผู้ฟ้องได้อีกค่ะ (ในจำนวนไม่เกิน 2 เท่าของค่าเสียหายแท้จริงตามที่ศาลกำหนด) 4.อันนี้เฮมาก คือกรณีที่หากมีการฟ้องผู้ประกอบการรายเดิม ซึ่งได้ถูกพิจารณาไปแล้วจากคดีก่อน และคดีนั้นถึงที่สุด โดยกระบวนการพิจารณาครบถ้วน และมีคำสั่งออกมาแล้ว ในการพิพากษาคดีจากผู้ฟ้องรายใหม่กับผู้ประกอบการรายเดิม ศาลอาจมีคำสั่งให้เทียบการพิจารณาจากคดีเดิม มาเป็นฐานในการพิจารณาคดีใหม่ที่มูลเหตุใกล้เคียงกันนั้นด้วยค่ะ คือที่ดิฉันร่ายยาวมามากมายเนี่ย ก็เพราะโดยส่วนใหญ่คนไทยเรามักจะกลัวศาล กลัวเสียเวลา หยวนได้ก็หยวน ไม่อยากมากเรื่อง ทั้งๆที่เป็นสิทธิอันชอบที่จะกระทำได้ตามกฎหมาย ... แล้วถามว่าเมื่อกรอบความคิดของสังคมมันผูกกันมาแบบนี้ ผู้บริโภคอย่างเราๆ ก็จะต้องตกเป็นเหยื่อแห่งความเห็นแก่ได้ เอารัดเอาเปรียบจากผู้ประกอบการกันต่อไปไม่สิ้นสุด วันนี้กฎหมายเปิดทางให้เราสามารถจะรักษาไว้ซึ่งศักดิ์และศรีแห่งความเป็นมนุษย์ ซึ่งพึงได้รับการปฏิบัติโดยความเคารพจากบรรดาผู้ประกอบการทั้งหลายที่เป็นผู้ที่เราจ่ายเงินให้ ถ้าทุกคนพร้อมที่จะปกป้องพิทักษ์สิทธิประโยชน์ของตนอย่างเคร่งครัดแล้วล่ะก็ กรณีการละเมิด ก้าวล่วง เอาเปรียบ เบียดบังประโยชน์จากผู้ประกอบการห่วยๆ นั้น มันก็จะลดน้อยลงไป และจะกลายเป็นกรณีศึกษาของผู้ประอบการที่จะต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและทัศนคติที่มีต่อผู้บริโภค เพื่อรักษาตัวรอดในการดำเนินธุรกิจต่อไปในวันข้างหน้าค่ะ ดังนั้นกรณีนี้ ถ้าเป็นไปตามข้อมูลที่ได้ให้ไว้ ก็แนะนำว่าอย่าถอยค่ะ จากคุณ : ถึกสมร ขจรอึด - [ 20 ต.ค. 51 03:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^ ^ ^ ขอเข้ามากรี๊ดทีนึง สุดยอดจริงๆ ค่ะ คำแนะนำ แต่รู้แล้วว่าจขกท.พูดถึงโครงการของใครแต่ไม่แน่ใจว่าอยู่ตรงไหน เพราะเราก็เพิ่งโอนไปเอง ห้องไม่เลอะเทอะ เพราะเค้าเข้ามาทำความสะอาดให้ใหม่ก่อนโอนด้วยค่ะ จากคุณ : i-Sea - [ 20 ต.ค. 51 10:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ให้ give คุณถึกสมร หน่อยครับ สุดยอดจริงๆๆ จากคุณ : Dr.Kwind - [ 20 ต.ค. 51 13:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ ถึกสมร ขจรอึด  ไม่ทราบว่าคุณเป็น ท่าน หรือทนาย หรือหน้าบัลลังก์ เอหรือว่าเป็น  ผู้ช่วยคะ  เพราะตอบระเอียดอย่างมากเลยคะ  เหมือนดังเช่นคนรู้กฏหมาย ไม่เท่านั้น แถมยังใช้ภาษาในศาลอีกต่างหาก อ่านแล้วรู้เลยว่าเป็นคนในวงการศาล ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง อย่างไรก็ ขอบคุณมากคะ ขอแอบเก็บไว้เป็นแนวทางด้วยคนนะคะ เพราะปีหน้าก็ จะต้องโอนเหมือนกัน จากคุณ : บอกกล่าว - [ 20 ต.ค. 51 17:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชัดเจน เยี่ยมเลย ขอบคุณครับ จากคุณ : S^o^LidB^o^Y - [ 21 ต.ค. 51 00:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ คุณถึกสมรขจรอึด  ด้วยครับ อะเมซิ่งจริงๆ จากคุณ : ไอติมชาเขียว (ไอติมชาเขียวถั่วแดงเย็น) - [ 21 ต.ค. 51 12:55:24 ]