เขียนถึงความรักครั้งเก่าๆ
ก็นึกมาได้ว่า ไม่ว่ารักครั้งไหนๆก็ไม่มีค่า และ ไม่มีความสำคัญเท่ารักที่มีอยู่ในปัจจุบันนี้เลย
เมื่อวันปีใหม่ ตอนถือศีลอยู่ที่วัด
พอ countdown ก็ส่ง SMS ไปหาเขา
แล้วลงท้ายว่า I love you
เขาส่งกลับมาว่า
More...
Always...
เอาโทรศัพท์มาเปิดดูอีกทีเมื่อกี้ ยังน้ำตาซึมเลย
อะไรง่ายๆแบบนี้แหละ ได้หัวใจไปหมดแล้วทั้งดวง
เขาเป็นคนธรรมดาๆ
ธรรมดาที่สุดในบรรดาแฟนเก่าๆที่เคยคบมา
ไม่ได้เรียนจบเมืองนอกเมืองนา
เป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาอยู่ในกรุงเทพกับปู่ย่าเพื่อเรียนหนังสือตั้งแต่ชั้นประถม
จบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยเล็กๆ
แล้วก็ทำงานหาเลี้ยงตัวเองทันทีที่เรียนจบ
สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเองจริงๆไม่ใช่สมบัติจากพ่อแม่
เมื่อแต่งงานกัน เราอยู่ด้วยกันที่บ้านเรือนหอเล็กๆชั้นเดียวแถวลาดพร้าว
งานบ้านไม่เคยต้องทำเลย เขาทำหมด
เขารีดผ้าเป็น เพราะทำเองมาตลอด
ในขณะที่เรารีดเป็นแต่ผ้าเช็ดหน้า
กินข้าวนอกบ้านทุกมื้อ เพราะไปทำงานด้วยกัน ที่เดียวกัน อยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมง
ตอนท้อง เขาสั่งน้ำส้มคั้นสดไม่ใส่เกลือ ไม่ใส่น้ำตาลที่ร้านข้างที่ทำงานให้ทุกวัน
พร้อมนมสดวันละ 1 ลิตร
คอยดูแลเรื่องวันนัดเจอหมออย่างเคร่งครัด
ตอนท้องได้ 7 เดือนเศษๆ ลุกมาเข้าห้องน้ำตอนเช้ามืดแล้วเผอิญลื่นไปกระแทกอ่างเลือดไหล
เขารีบพาไปโรงพยาบาล คอยจับมือปลอบใจไม่ให้กลัว อยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา
ไม่ได้นอนเลยทั้งวัน ทั้งคืน
จนถึงตอนเช้าอีกวัน ดูว่าปลอดภัยดีแล้ว เขาก็กลับบ้านไปเอาเสื้อผ้า
ปรากฎว่าคลอดลูกเฉยเลย
เขารีบกลับมาแต่ไม่ทัน ไม่ได้เข้าไปในห้องคลอดด้วย
เป็นเรื่องที่เขาเสียใจจนทุกวันนี้
ก็บอกเขาว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวรอลูกคนต่อไป
แต่ก็ไม่มีวี่แววคนต่อไป จนเลิกหวังแล้ว :(
แต่งงานกันมา เข้าปีที่ 16
ยังรักและคิดถึงอยู่ตลอดเวลา
ใจเต้นตึกตักทุกครั้งที่เจอหน้า
ดีใจที่ได้ยินเสียง หรือ แค่เห็นเบอร์มือถือของเขาโชว์ขึ้นในหน้าจอตอนโทรเข้ามาก็ดีใจแล้ว
รักมาก...ตลอดมา...และ ตลอดไปจ๊ะ
แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 01:36:13
จากคุณ :
parachute 
- [
7 ก.พ. 52 18:06:50
]
จากกระทู้หวนอดีตของเทรี่
