ความคิดเห็นที่ 1   นับจากวันนั้น... วันที่ผมขนของย้ายกลับมาอยู่บ้าน นับถึงวันนี้เกือบครึ่งปี ในครั้งแรกผมเหมือนพวกคนเมืองทั่วๆไป ร้อนคือร้อน เมื่อร้อนก็บ่น หงุดหงิดเพราะไม่มีอะไรทำก็จะพูดไปเลย หรือจู่ๆ อยากจะตะโกนว่าเบื่อก็ตะโกนออกไปโดยไม่คิดสนใจคนรอบข้างว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร ผมรับไม่ได้กับกลิ่นเหงื่อของคนที่เพิ่งกลับมาจากทำนา ทำไมถึงได้เหม็นอย่างนี้ ผมต้องกลั้นหายใจทุกทีเลยเวลาต้องเดินผ่านพวกเขา เมื่อจะไปไหนสักแห่งแม้ระยะใกล้ๆ ผมจะหัวเสียร่ำไปเพราะหารองเท้าไม่เจอ จะให้เดินเท้าเปลือยเปล่าไปได้ยังไง เจ็บทีนตายอ่า และเมื่อต้องกินแกงส้มซ้ำๆกันทุกวัน ผมก็จะไม่กินข้าวเย็นมันซะดื้อๆ พอพ่อแม่มาคอยเอาใจ ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ผมก็จะหงุดหงิดรำคาญ (เลวจริงๆ) โทรศัพท์ต้องอยู่ในกระเป๋ากางเกงตลอดเวลา ห้ามห่างตัว เวลานอน ผมจะเอาหูฟังเปิดฟังเพลงจากโทรศัพย์เพื่อให้เสียงดนตรีทำลายความเงียบ  "นี่ผมต้องอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ" ผมเคยพูดกับตัวเองตลอดเวลา เพราะคิดว่า คนวัยอย่างผมมันควรจะต้องทำงาน ทำงาน และทำงาน ในที่ที่ตัวเองสมควรอยู่ ไม่ใช่มาเอ้อระเหยไปวันๆแบบนี้ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 15:52:42

ความคิดเห็นที่ 2 มาแล้ววววววว    คิดถึงจังค่ะ รออยู่ตั้งนาน.... จากคุณ : พิมปะการัง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 15:52:46

ความคิดเห็นที่ 3   หลังจากผ่านไปเกือบเดือน สามัญสำเหนียกผมเริ่มกลับมา และตอกย้ำให้รู้ถึงกำพืดที่แท้จริงว่า ที่แท้แล้วตัวเองมาจากไหน กลัวร้อนเหรอ ก็ตอนเด็กเห็นวิ่งแก้ผ้าโทงๆตากแดดตอนเที่ยงเปรี้ยงๆเล่นกับเพื่อน แม่ให้กลับมาอาบน้ำยังไม่ยอม เรื่องดำไม่เคยคิด เบื่อ ทำไมเบื่อ เมื่อก่อนยังอยู่ได้ ที่นี่มันก็ยังเป็นเหมือนเดิมของมัน ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ตัวเองหรือเปล่าที่เปลี่ยน ทนกลิ่นเหม็นของชาวนาไม่ได้ เป็นไปขนาดนั้นได้ยังไง ทำไมไปหลงว่ากลิ่นน้ำหอมยี่ห้อ BVgari ถึงได้น่าพิศมัยไปกว่ากลิ่นชาวนาที่เป็นกระดูกสันหลังของชาติ ผีอะไรเข้าสิงให้เป็นไปได้ขนาดนั้น รองเท้าไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไร เราเกิดจากดิน ตอนตายก็กลับสู่ดิน จะไปกลัวสกปรกทำไม ในเมื่อชีวิตเรามาจากดิน ไม่มีโทรศัพท์ซะบ้างก็ไม่เป็นไร เพราะแต่ก่อนก็ยังอยู่กันได้ไม่ตายสักกะหน่อย  กลางคืนเงียบอย่างกับป่าช้า แต่ถ้าฟังดีๆก็ยังมีอะไรให้ฟังมากมาย เสียงจักจั่นเรไร จิ้งหรีด นกกลางคืน  หลังจากนั้นผมจึงไม่แยแสกับสิ่งพวกนั้นอีกเลย แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 16:06:22 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:04:46

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะ รออยู่เหมือนกัน เห็นล็อกอินแล้ว รีบคลิกเข้ามาเลยค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊น้องแจน เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:05:00

ความคิดเห็นที่ 5   ดขอบคุณมากครับที่มาทักทายกัน เดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อนกันก่อนนะครับ จะพาไปเที่ยวบ้าน 555 หลังจากกลับมาเป็นเด็กควนเหมือนเดิม ผมก็วางแผนกับชีวิตว่าจะทำอะไร สิ่งแรกคือเรื่องบ้าน ที่เล่าให้ฟังครั้งที่แล้ว เรื่องที่ 2 คือ ปลูกต้นไม้ ผมกับแม่ชอบปลูกต้นไม้เป็นชีวิตจิตใจ แต่ฝีมือผมสู้แม่ไม่ได้ แม่ปลูกอะไรก็งามไปหมด ไม่น่าเชื่อ แกเสียบยอดต้นนู่นกับต้นนี่ สีคละกันมั่วไปหมด ลีลาวดีไปเจอที่ไหนก็ไปขอกิ่งเขามา เอามาปัก ไม่กี่วันงาม ถามแม่ว่าไปเรียนมาจากไหน แกบอกว่า "เรียนทำไม ไม่เห็นยาก อยากปลูกอะไรก็ปลูก" ผมล่ะ นึกถึงอาจารย์ยิ่งศักดิ์ทีเดียว   มาชมสวนฝีมือแม่กับผมก่อนนะ เดี๋ยวพาไปเที่ยว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:11:55

ความคิดเห็นที่ 6   อันนี้แม่ไปสอยมาจากโรงพยาบาล ไม่ได้ขโมยนะ แม่เข้าไปขอถึงหมอใหญ่เลยอ่ะ  ผมยังไม่กล้าเข้าไปเลย แม่บอก ไม่ขอก็อด เอาไง  ผมพยักหน้ากับแม่ แม่ถลกผ้าถุงรวบรวมความกล้า เอาก็เอาวะ "ไปลูกไป" แล้วเราก็ได้มันมาเชยชม แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 16:14:08 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:13:36

ความคิดเห็นที่ 7 มาลงชื่อไว้ก่อนนะคะ..... แล้วจะกลับเข้ามาดูอีกที พรุ่งนี้ จากคุณ : Kuruko เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:14:20

ความคิดเห็นที่ 8   ส่วนสีแดงสดนี้ แม่บุกถึงโรงพักอำเภอ อันนี้ต้องใช้แผน แม่เล่าว่าตอนนั้นอยากได้มาก แต่ไม่รู้จะเข้าไปขอยังไง จึงแกล้งเข้าไปหาตำรวจไปถามหา ตำรวจที่ซี้กับพ่อ (แกก็รู้อยู่แก่ใจว่าลุงตำรวจไม่อยู่ เจ้าเล่ห์นัก) ไปแกล้งชวนตำรวจคุยนั่นคุยนี่ แล้วก็ขอเขามา สีแดงสดเชียว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:16:27

ความคิดเห็นที่ 9   อันนี้ดอกบัว ดอกบัวเจ้าปัญหาที่ทำให้พ่อกับแม่ทะเลาะกันประจำ ก็เจ้าวัวตัวเก่งของพ่ออะสิครับ มันเนอะไรไม่รู้พอเห็นดอกบัวชูช่อ มันก็จะปรี่เข้ามาขย้ำเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยทุกที พอแม่เห็น แกก็เข่าอ่อนสิครับ บ่นพ่อไปสามวันแปดวัน "ชั้นปลูกของชั้นมาตั้งนาน" "ให้ขายมันไปเลยมั๊ย วัวน่ะ ไม่ต้องเลี้ยงแล้ว" "ขายสิ ขายไปเล้ย" "ขายใครหล่ะ" "ขายใครก็ขายไป ชั้นไม่สนใจ" "เออดี งั้นเงินก็อย่าเอา" "ไม่ได้ จ่ายค่าดอกบัวมาหมื่นสอง" "????" เป็นอย่างนี้บ่อยมาก พอผมเห็นดอกบัวจะออกดอกทีไร ต้องคิดไว้แล้วว่า เดี๋ยวต้องมีมวยกันอีก แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 16:23:18 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 16:22:39 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:19:29

ความคิดเห็นที่ 10 ปาด เห็นชื่อแล้วรีบเข้ามาเลย คิดถึงทู้คืนสู่สามัญจริงๆ ชอบลั่นทมมาก โดยเฉพาะสีขาว ป.ล. เสียดายให้กีบไม่ได้ จากคุณ : Desiree เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:23:29

ความคิดเห็นที่ 11   ในที่สุดผมก็แก้ปัญหาด้วยการเอาลวดหนามมากั้น แบ่งแยกดินแดนให้อย่างชัดเจน  หลังจากวันนั้นก้ไม่ได้ยินสองคนนั้นทะเลาะกันอีกเลย ดอกไม้ ต้นไม้ก็งามเอางามเอา  แต่บางที ผมก็ยังแอบอยากให้แกทะเลาะกันอีกอ่ะ ตลกดี แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 17:13:06 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:25:06

ความคิดเห็นที่ 12   ดอกอะไรต่อมิอะไรมากมาย ผมรู้จักชื่อไม่หมดหรอกครับ แต่แม่แกจำได้หมด เม็มแกเย๊อะ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 17:34:14 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:26:05

ความคิดเห็นที่ 13   อันนี้โป๊ยเซียน สมัยหนึ่งเราฮิตปลูกโป้ยเซียนกันมาก ขนาดขายกันเลยทีเดียว แต่ตอนนี้เห็นเขาไม่เล่นกันแล้ว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:26:59

ความคิดเห็นที่ 14   ทุกเช้ากิจวัตรประจำของผมก็คือ ตื่นมา พาเจ้าพวกนี้ไปผูกไว้ที่ทุ่งเพื่อนให้มันกินหญ้า ตอนเที่ยงก็เอาผ้าขาวม้าห่อสารร่างไปเพราะร้อน เพื่อพามันไปกินน้ำที่บ่อในหมู่บ้าน ก่อนจะพากลับมันมาไว้ที่บ้านตอนเย็น    หากใครยังจำได้ ถึงแม่วัวที่ผมเคยเล่าให้ฟัง ตอนนี้มันมีลูกแล้วด้วย กำลังน่ารัก แถวคุ้นมากอีกด้วย และที่สำคัญตอนนี้ก็กำลังท้องอ่อนๆ  ผู้หญิงอาร้าย ท้องหัวปีท้ายปี ไม่ห่วงว่าหุ่นจะเสีย การทักทายกันในยามเช้าของคนที่นี่ถือเป็นเรื่องปกติมาก รู้จักกันทั้งอำเภอ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 16:38:21 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:32:18

ความคิดเห็นที่ 15   เสร็จจากเจ้าพวกนี้ ในตอนเช้า สิ่งสำคัญอีกอย่างก็คือกลับมารดน้ำต้นไม้ ถ้าแม่ไม่ไปขายขนมที่ตลาด ผมกับแม่ก็จะรดน้ำด้วยกัน ใช้เวลาพูดคุยถึงเจ้าพวกนี้เป็นชั่วโมงๆ ไม่น่าเชื่อว่าผมจะหยุดยืนมองเจ้าช่อสีม่วงที่มีมดไต่ตอมได้เป็นนานสองนาน โดยไม่ต้องกลัวว่าจะไปนาสาย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:35:58

ความคิดเห็นที่ 16   พูดถึงนา พาเพื่อนๆ พี่ๆไปเที่ยวท้องนา ฝีมือปลุกหว่านของผมดีกว่า อิๆ ภูมิใจสุดๆ  ไปกันเถอะครับ เช้าๆอากาศกำลังดีๆ ทางเดินที่ผมแอบจินตนาการว่าเหมือนบันไดเลื่อนที่สนามบินสุวรรณภูมิ 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:42:54

ความคิดเห็นที่ 17 ภาพถ่ายสวยงามมากครับ ขอปาดหน่อยนะ จากคุณ : KUDOS-C เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:51:32

ความคิดเห็นที่ 18 ว้าย กลับมาแล้ว คิดถึงจริงๆค่ะ เป็นไงบ้างคะ สบายดีไหม แล้วบ้านใหม่.. ยังไม่เห็นรูปเลยน่ะ รีบๆเอามาให้ดูเร็วๆ ดอกไม้สวย ดูแล้วสดชื่นมากเลย โดยเฉพาะ..บันไดเลื่อนสุวรรณภูมิ อิอิ จากคุณ : เฒ่าอนุบาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:52:11

ความคิดเห็นที่ 19 ว๊าวๆ ดอกไม้สวยงามจัง บรรยายได้เห็นภาพมากๆเลยค่ะ ชักอยากกลับบ้านนอก  อิอิ จากคุณ : gnikapae เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:52:13

ความคิดเห็นที่ 20   เดินไปตามทางเรื่อยๆ สองข้างทางเขียวชะอุ่มไปด้วยต้นกล้า กลิ่นยังมีกลิ่นดินอบอวลโชยมาแตะจมูกเป็นระยะ ผมไม่ใส่รองเท้าครับ การเดินย่ำบนพื้นดินยามเช้าที่ชะอุ่มไปด้วยน้ำค้างทำให้สุขภาพดี พ่อแกว่า ยังไม่ทันเหนื่อยครับก็มาถึงที่นาของผม จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:56:06

ความคิดเห็นที่ 21   นาแปลงนี้เป็นนาผืนที่ผมภูมิใจที่สุดในชีวิต ยิ่งกว่าได้ปริญญาเสียอีก555 เพราะอะไรนะเหรอครับ เพราะผมไม่เคยคิดนะสิครับว่าคนหยิบหย่งอย่างผมจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับเขาได้ จริงๆนาแปลงอื่นผมก็ช่วยพ่อกับแม่ทำเหมือนกัน แต่ที่ภูมิใจนาแปลงนี้ที่สุดเพราะ ผมไถเอง หว่านเอง ดูแลเอง เช้าหลังจากวันที่ผมหว่านเข้า ผมรีบวิ่งไปที่นา แล้วคุกเข่าลงกับดิน เอาหน้าแนบมองเมล็ดข้าวว่าแตกหน่อมาบ้างหรือยัง  และทันทีที่ผมเห็นมันแทงหน่อ ผมตะโกนลั่นทุ่ง "พ่อ ข้าวงอกแล้ว"  555 ขำดี  ไม่สงสัยว่าทำไมชาวนาเขาถึงรักต้นข้าวกันนัก มาวันนี้ผมเข้าใจแจ่มแจ้งเลยครับ  และนี่คือเจ้าตัวที่ทำเอามือผมแหกจนเลือดออกซิบๆ มันค่อนข้างจะพยศทีเดียว ****คอมที่นี่ไม่ดีเลยครับ ไว้ผมจะกลับมาโพสใหม่นะครับ วันนี้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวไปหาที่เล่นเนทที่ใหม่ ก่อน โอยยย เนทหลุดตลอดเลยครับผม เดี๋ยวเอาเป็นว่าคืนนี้ผมว่าโพสต่ออีกนะครับ ยังมีอีกเยอะเลย ถ่ายรูปมาเยอะแยะ ประมาณว่าคิดถึงมาก นั่งคิดมาตลอดทางว่าจะโพสอะไรอะไรบ้าง  คอมที่นี่พอพิมพ์ๆไปอ่าว เนทหลุด ข้อความหายมั่ง อะไรมั่ง พาลให้หงุดหงิดน่ะครับ ยังไงรอกันหน่อยนะครับผม แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 17:55:49 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 17:06:50 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:02:25

ความคิดเห็นที่ 22 โหวตแล้วง่ะ จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:08:17

ความคิดเห็นที่ 23 มาลงชื่อก่อน เห็นชื่อเจ้าของกระทู้รีบเข้ามาเลย กระทู้ที่แล้วทำหน้าตาซึมไปหลายหยด เหอๆ จากคุณ : รักเราเท่าฟ้า เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:11:12

ความคิดเห็นที่ 24 นั่นสิคะ ....อยู่บ้านใหม่เป็นยังไงบ้าง อยากเห็นค่ะ จากคุณ : พิณทองเทียมๆ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:18:38

ความคิดเห็นที่ 25 รอดูด้วยคน.... ถ่ายรูปสวยจัง.... จากคุณ : Huiling เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:33:44

ความคิดเห็นที่ 26 คิดถึงกระทุ้ของคุณสะมะกิงกุ่งไก่มากมายค่ะ รีบๆกลับมานั่งโพสนะคะ รอ..อย่างใจจดจ่อ จากคุณ : แพกาญ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:35:27

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วน้ำตาซึม จากซึมๆ กลายเป็นหยดติ๋งๆ เลย ความสุขของคนไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังโต ใครคนนึงที่เรารู้จักดี ชีิวิตผกผัน ได้มาอยู่บ้านหลังโต ขับรถคันโก้ ใช้ชีวิตในแดนศิวิไลต์ ดินแดนในฝัน ใครๆ ต่างดิ้นรนอยากเห็น เขาเรียกเธอ...มาดาม วันนี้... เํธอคิดถึงครอบครัว คิดถึงชีวิตบ้านนอก และทุ่งนา จับใจ อยากกลับไปใส่ผ้าถุง เดินลุยทุ่ง พายเรือเก็บดอกบัวในหนอง อิจฉาเจ้าของกระทู้อะ จากคุณ : beejasmine เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:49:11

ความคิดเห็นที่ 28   ... แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 17:55:24 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:54:49

ความคิดเห็นที่ 29 สบายใจจัง !! ผม มาเล่าแล้วโพสรูปอีกเร็วๆ นะ จากคุณ : kmir (kmir) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:54:59

ความคิดเห็นที่ 30 มาให้หายคิดถึงกันบ่อยๆนะ ปล.ถ่ายรูปสวยดีค่ะ จากคุณ : ปริศนาไขกระจ่างแล้ว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 18:16:19

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาคิดถึง จขกท. ด้วยคน *-* จากคุณ : นินจาน้อย เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:02:33

ความคิดเห็นที่ 32 รอมานานเลยค่ะ อ่านแล้วคิดถึงบ้านเลย ^___^ จากคุณ : Dorara เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:02:45

ความคิดเห็นที่ 33 จำได้แล้วค่ะ กระทู้ตอนนั้นที่กลับบ้าน พรรณาเสียจนเราร้องยังกะเผาเต่า กลับมาอีกแล้ว คราวนี้กระทู้ฮอตเหมือนเคย เห็นภาพดอกไม้แล้วสดชื่นค่ะ กระท่อมไม้หลังนั้นเหมือนบ้านยายเราจัง.....ได้กลิ่นดินหลังฝนตกแล้วค่ะ โหวตนะคะ อยากให้ทุกคนได้ซาบซึ้งเหมือนกัน จากคุณ : NN2704 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:07:42

ความคิดเห็นที่ 34 รอมานาน มาโพส ต่อเน้อ จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:41:03

ความคิดเห็นที่ 35 กลับบ้านทีไรเราก็ เดินเท้าเปล่า ทั่วสวนทั่วไร ได้กลื่นหญ้าหอมๆ  ชื่นใจมากๆ เด็ดกินมะเฟือง กล้วย ชมพู่.. ผลไม้ในสวนได้แค่เช็ดฝุ่นที่เกาะผิวกับเสื้อ.. ไม่ต้องกลัวพิษจากเคมีแปลกปลอม บางครั้งคิดว่า  ทำไมชีวิตมันถึงเลือกไม่ได้ หรือไม่พอดี เรามีบ้านอยู่ในสวนใหญ่ๆ  มีป่าอยู่หลังบ้าน เลยไปก็เป็นอุทยาน แต่ต้องทำงานในเมือง.. มันไม่มีเงินในไร่นาที่นั่น  พอที่จะดูแลปัญหาที่เกิดขึ้นกับครอบครัว แต่บางทีเราก็คิดว่า ถ้าเราทิ้งทุกสิ่งไปเดินเท้าเปล่า ย่ำหญ้าอย่างที่เราชอบ... เราจะเป็นคนที่เห็นแก่ตัวกับครอบครัวไปหรือเปล่า.. ทุกวันนี้เรามีความสุขดี แม้ว่ายังอยากมีสิ่งที่อยากทำจริงๆซ่อนไว้ในใจ และ.. เราอิจฉาคุณ... รู้ไหม... จากคุณ : anavrin เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:46:26

ความคิดเห็นที่ 36 5555 นายคล้ายกับเราเลยอ่ะ มาจากดิน แต่เรายังติดโคกกลับไม่ได้ไปไม่ถึง พอกลับไปเห็นที่ๆอยู่ในวัยเด็กก็นะ    นั่งดูมันเป็นวันก็ไม่เบื่อ ดำนา เกี่ยวข้าว ลากรวงมาที่ลานนวดยาขี้ควาย ปักหลักให้ควายย่ำ คิดถึงจัง รักนายหว่ะ ได้ทำในสิ่งที่เราทำไม่ได้ จากคุณ : เกิดมาจน เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:57:29

ความคิดเห็นที่ 37 แถวไหนครับเนี่ย ทำไมหนีแดนศรีวิไล กลับไปทำนา 55 บ้านนอกเหมือนกันครับ..แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่ สักวันคงต้องกลับไปอยู่ ตอนนี้ขอเก็บสะสมเสบียงให้พอก่อน ไม่ลืมกำพืดเดิมหรอก รออ่านอยู่ครับ กลับมาไวๆเด้อ จากคุณ : Pla2na เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:58:54

ความคิดเห็นที่ 38   คนแถวไหนล่ะหลวง บอกกันมั่งถี ว่าอีถีบรถไปเยี่ยมมั่ง อีพาลูกตอไปกินกับน้ำชุบบ้านเติ้นสักหิด ถ้าได้กินแับแกงส้มชาด ไม่ต้องแหลงไหร จากคุณ : น่าว่าคนบ้านเรา (Mr_kane) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:02:07

ความคิดเห็นที่ 39 ลงชื่อเข้าชมก่อนนะครับ จากคุณ : คอบอล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:31:51

ความคิดเห็นที่ 40 **...** จากคุณ : ซำเหมาแอนด์เดอะแก็งค์ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:33:34

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามายิ้มกับกระทู้น่ารักๆ สบายๆ แบบนี้ด้วยคน พื้นเพ คนไทยเนอะ..... ่รุ่นปู่ย่าตายายเป็นชาวนาเหมือนกันค่ะ ปิดเทอมตอนเด็กๆ แม่จะให้เราไปอยู่กับแม่เฒ่า พ่อเฒ่า(ยายกับตา) พ่อเฒ่าจะสอนให้ปลูกผัก ปลูกข้าวโพด ดีใจมากตอนเห็นข้าวโพดออกฟัก ถึงแม้แค่ฟักเดียว ก็ดีใจสุดๆ ถึงเวลาเก็บเกี่ยว (ปิดเทอมพอดี) ไปช่วยแม่เฒ่าเกี่ยวข้าวด้วย แต่เกี่ยวไม่เป็น ... เลยคอยเดินตามหลังแม่เฒ่าเอา เวลานวดข้าว ก็ใช้เท้าเหยีบ เจ็บเท้ามาก แต่โดนบังคับให้ทำ สมัยก่อน กว่าจะได้ข้าวสารสักเม็ด ...ต้องผ่านขั้นตอนเยอะ แต่ด้วยความเป็นเด็ก เลยไม่ค่อยใส่ใจ เล่นสนุกอย่างเดียว วันนี้พ่อเฒ่าเสียแล้ว เหลือแต่แม่เฒ่า ....ไม่มีใครทำนาแล้ว เพราะทำไม่ไหว ปล่อยที่นาให้คนอื่นเช่า ... บรรยากาศบ้านแม่เฒ่า ไม่เหมือนก่อนแล้ว บ้านทุกหลังกั้นรั้วหมด เดินไปมาหาสู่กัน ก็ต้องออกถนน ... จากคุณ : เรื่องเล็กนิดเดียว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:42:18

ความคิดเห็นที่ 42 รอชมอยู่ค่ะ จากคุณ : แมงปอหลงลม เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:54:20

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วทำให้คิดถึงบ้าน.. ดอกไม้สวยจังค่ะ..บรรยากาศก็ดีชอบจัง.. จากคุณ : ต้นปีบของเรา เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:54:53

ความคิดเห็นที่ 44 จากคุณ : GoodAhey เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:56:40

ความคิดเห็นที่ 45   ภาพถ่ายสวยจริงๆ พับผ่าเถอะ โหวตๆ ด้วยคน จากคุณ : วงแหวนสีขาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 21:06:27

ความคิดเห็นที่ 46 จะกลับไปตามอ่าน กระทู้เก่าเรื่องบ้านของคุณ สะมะกิงกุงไก่ ได้ที่ไหนค่ะ พยายามหาแล้วแต่ไม่เจอ อยากอ่านค่ะ จากคุณ : เรื่องเล็กนิดเดียว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 21:12:41

ความคิดเห็นที่ 47 http://topicstock.pantip.com/home/topicstock/2009/01/R7427040/R7427040.html http://topicstock.pantip.com/home/topicstock/2009/01/R7429408/R7429408.html หมดรึยังก็ไม่รู้ ใครช่วยไปค้นในคลังกระทู้เก่าให้อีกที วันนี้เราใช้เนตช้า จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 21:26:37

ความคิดเห็นที่ 48 ดอกไม้สวยมากๆ รออ่านต่อค๊า ปอลิง อยากให้กิ๊ฟมากๆเลย จากคุณ : shower gel เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 21:40:53

ความคิดเห็นที่ 49 มาปูเสื่อนั่งฟัง ด้วยคนค่ะ จากคุณ : Moody-Angle เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 21:41:47

ความคิดเห็นที่ 50   หากระทู้อยู่นานสองนาน 555 ที่แท้ก็มาติดแหมะอยู่ที่นี่นี่เอง แสดงว่าลึกๆเพื่อนๆพี่ๆในห้องนี้ก็ยังโหยหาสิ่งที่เราจากมาอยู่ใช่มั๊ย มาต่อกันนะครับ เล่าให้ฟังว่าครั้งแรกที่จับรถไถๆนา ใจเต้นตึกๆ ยิ่งกว่าตอนเข้าไปสัมภาษณ์งานในเมืองหลวงเสียอีก กลัว กลัวว่ามันจะพยศ พ่อกับแม่ยืนเชียร์กันใหญ่ พอสตาร์มรถเสียงดังแท๊ดๆๆๆๆ เท่านั้นแหละ เข้าเกียร์รถมันกระตุกจนผมหงายเงิบ พ่อกับแม่หัวเราะกันปวดท้อง น้องคนเล็กซึ่งป่วยมาตั้งแต่เด็ก และเงียบ เหงาเศร้าสร้อย เพราะเขาไม่มีเพื่อน ก็ได้หัวเราะกันครื้นเครง ผมนั้นกำลังยักแย่ยักยัน บังคับเจ้าควายเหล็กให้ไปตามทาง นึกในใจว่าใช้วัวดีกว่ามั๊ย  แต่แม่บอกว่าไม่อยากใช้วัว สงสารมัน กลัวมันเจ็บหลัง T-T และนี่คือผลผลิตที่ ผม แม่ พ่อ และน้อง(คอยนั่งตบมือ) เป็นคนช่วยกัน เห็นแล้วน้ำตาแทบไหล แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 22:01:34 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 21:55:08

ความคิดเห็นที่ 51 ยินดีด้วยจ้า ... Home Sweet Home อยู่ที่ไหนไม่สุขใจเท่าบ้านเรา ... จากคุณ : antanoy เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 21:55:50

ความคิดเห็นที่ 52   เมื่อก่อนไม่เคยได้ซาบซื้อกับอาชีพนี้ กลับคิดดูถูกคนที่มีกลิ่นกายเพราะตรากตรำทำนา จนวันนึง ตอนเย็น หลังจากที่เสร็จภาระกิจ ผมอาบน้ำครั้งเดียวตั้งแต่เช้า หลังจากนั้นก็อยู่แต่ในท้องนา เงยหน้ามาอีกที พระอาทิตย์ใกล้จะลาฟ้า  ลมเย็นพัดมาเบาๆ เหงื่อบนหน้าผมเป็นเม็ด ผุดขึ้นมา ผมใช้หมวกมาพัดใบหน้าเบาๆ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นรับลมเย็นๆ  และทันใดนั้นผมก็ได้กลิ่นตัวที่ปราศจากสิ่งปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้น กลิ่นจากหยาดเหงื่อ แรงกายที่ตรากตรำมาทั้งวัน กลิ่นที่พัดเอาความหวังที่จะได้เห็นข้าวเหล่านี้เติบโต และชูรวงสีทอง โอยยยย คุณเอ๋ย มันหอมยิ่งกว่ากลิ่นใดๆในโลกนี้  นี่แหละที่เขาบอกว่า สิ่งที่ได้มาจากหยาดเหงื่อแรงกาย น้ำพักน้ำแรง มันหอมหวาน มันเป็นอย่างนี้นี่เอง  หลังจากวันนั้นผมไม่เคยรังเกียจกลิ่นตัวของใครอีกเลย แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 22:02:41 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:00:10

ความคิดเห็นที่ 53   รวงข้าวสีเขียวที่ใช้น้ำเหงื่อรด ชูช่อแสดงความขอบคุณที่พวกเราดูแลเขาเป็นอย่างดี รวงข้าวโบกปริวไปมาคล้ายจะบอกว่า" อีกไม่นาน พวกเราจะตอบแทนเธอนะ" 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:07:29

ความคิดเห็นที่ 54   ผมชอบมานั่งริมคันนาตอนเย็นๆเวลาว่างๆ ไม่ใช่ว่าจะสุนทรีอะไร เพียงแต่สุขใจเวลาได้ทำแบบนี้เท่านั้น  ที่นี่เวลาเดินช้ากว่า กรุงเทพฯ ผมไม่ไรบร้อนอะไรมากมาย ไม่มีอะไรเร่งรีบรัดตัวให้เราร้อนรน ไม่ต้องกลัวว่ารถจะติด ไม่ต้องกลัวว่าใครจะคอย ไม่ต้องกลัวว่าจะไปไม่ทัน คนที่นี่รอได้เสมอ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:10:00

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามาติดตามกระทู้ครับ ติดตามตั้งแต่กระทู้แรกเลย ผมก็กะว่าจะกลับไปอยู่บ้านเหมือนกันครับ ตอนนี้ทำงานเก็บเงินที่กรุงเทพไปก่อน ซักสามสี่ปี คงได้สมหวัง เป็นชาวสวนกับเค้าบ้างล่ะ อิอิ จากคุณ : siranuchit เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:10:09

ความคิดเห็นที่ 56   มาจากคาบสมุทรช่ายม้าย สิงหนคร  จะทิ้งพระ หรือ ราวโหนด คริๆ คุ้นจังเสียบรรยากาศแบบเนี๊ยยยย  5555 จากคุณ : เด็กบกช่ายปล่าว (Imperfectionist) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:14:32

ความคิดเห็นที่ 57   ทุกเช้าหากผมไม่มีภาระกิจอะไร ผมจะแวะมานั่งเล่นที่คันนา แล้วพ่อก็จะตะโกนเสียงโหวกเหวก ชักชวนให้ไปหาปลาที่ทะเลเป็นเพื่อนพ่อหน่อย ครั้งนี้ก็เช่นกัน   พ่อขี่รถมอเตอร์ไซต์อายุเกือบ 20 ปี พาผมไปทะเล ผมชอบนั่งซ้อนท้ายพ่อที่สุด ผมสามารถหลับได้เวลาพ่อขี่ อุ่นใจ พ่อขี่รถช้า นิ่ม และ ระมัดระวังตลอดเวลา เวลาพ่อเห็นวัวอยู่กลางถนน แกจะเบรครอ ตั้งแต่ 500 เมตรก่อนจะถึงวัวด้วยซ้ำ บางทีก็อดขำไม่ได้   ที่บ้านผมไม่ค่อยมีอุบัติเหตุรถชนกัน ส่วนใหญ่จะเป็นรถชนวัวเสียมากกว่า เพราะที่นี่ "วัว ใหญ่" จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:16:46

ความคิดเห็นที่ 58 รูปสวยมากๆ แถมบรรยายได้อารมณ์ รอชมด้วยค่ะ จากคุณ : เมื่อไรจะมีฯ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:18:26

ความคิดเห็นที่ 59 เห็นชื่อ login ปุ๊บ รีบเข้ามาเลย คิดถึงจังค่ะ ชอบ คห.9 จังค่ะ อ่านแล้วมีความสุข ทั้งๆ ที่พ่อ+แม่ทะเลาะกันแท้ๆ รู้สึกได้ถึงความสุข มองเห็นภาพเลย ค่ะ จากคุณ : love_sugarcane เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:20:21

ความคิดเห็นที่ 60   ที่บ้านจะมีเรือไว้หาปลาลำนึง บ้านอื่นเขาใช้เครื่องยนต์ แต่บ้านเราไม่ใช้ พ่อยังคงยืนยันที่จะใช้ไม้ถ่อที่ทำมาจากไม้ไผ่ และใช้แรงตัวเองในการขับเคลื่อนอยู่ ถามว่าทำไม พ่อบอกว่า "ยังมีแรงอยู่ ออกกำลังกาย" ผมก็เห็นด้วยที่บ้านเราไม่ใช้เครื่อง เพราะเหตุผลคือน้ำมันแพง สร้างมลพิษ ส่งเสียงรบกวนสัตว์  ทำลายสาหร่ายและบัวที่อยู่ในน้ำ และอาจมีน้ำมันรั่วลงทะเลก็ได้ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:20:45

ความคิดเห็นที่ 61   และนี่คือเรือของผม เมื่อเช้าแม่ห่อข้าวมาให้กินกันหิวด้วย ทางนี้คือทางที่เรือจะใช้ออกสู่ทะเลครับ ต้องลอดถนน ตอนแรก อบต กะว่าจะทำสะพานเปิดแบบเมืองฝาหรั่ง แต่ไม่มีงบ เอางบไปทำถนนลาดยางเสียก่อน 555 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 22:24:30 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 22:24:02 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:23:34

ความคิดเห็นที่ 62   ใกล้จะออกจากอุโมงค์แล้ว พ่อผิวปากเบาๆ  เสียงก้องอยู่ในอุโมงค์ เพราะที่สุด เหอะๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:25:35

ความคิดเห็นที่ 63   อีกนิดเดียวก็จะออกทะเล นี่คือที่มีของคำว่า "ออกทะเล" ในพันทิป และหากออกไปไม่ถึงทะเล เรือล่มเสียก่อน เขาก็จะเรียกว่า "ล่มปากอ่าว" 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:27:10

ความคิดเห็นที่ 64   ออกมาถึงทะเล พ่อตะโกนทักทายเรือข้างเคียง เสียงดังเจี๊ยวจ้าว "ไม่ไปหาที่อื่นกันมั่งเห้ออออออออออ" "จะให้ไปหาที่ไหนนนนนนนนนนนนนนน" "หาตรงนี้ปลาก็หมดดดดดดดดดดดดดด" "โอยยยยยยยย ไม่หมดหรอกกกก เอาแค่พอกินนนนนนนนนนน" เสียงตะโกนโต้ตอบกันไปมา ผมยังมองไม่เห็นเลยว่าใคร แต่พ่อผมมองเห็นและรู้จักอ่ะ เก่งขนาดไหน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:31:01

ความคิดเห็นที่ 65   ขนาดอยู่ในทะเล คนที่นี่ยังแวะทักทายตามประสา ช่างเม๊าซ์จริงๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:32:43

ความคิดเห็นที่ 66   เกาะสี่ เกาะห้า ที่มีนกนางแอ่นมาทำรัง และมีการทำสัมปะทานกัน ผมไม่เคยไปถึงเกาะนั้นสักกะที อยากไปเหมือนกัน แต่สงสารคนพาย กลัวลมจะจับเสียก่อน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:33:56

ความคิดเห็นที่ 67   ตอนเด็กๆเกาะนี้ใหญ่มากในความรู้สึก แต่ทำไมตอนนี้มันกลับเล็กนิดเดียว อาจเป็นเพราะเกาะเล้กลง คงไม่ใช่มั้ง หรือเป็นเพราะเราโตขึ้น ไม่สิ อีโก้ เราตะหากที่โตขึ้น จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:36:19

ความคิดเห็นที่ 68   ทะเลที่ยังคงอุดมสมบูรณ์ เป็นเพราะชาวบ้านรู้จักใช้ และรู้จักที่จะอยู่กับมันอย่างพอเพียง ไม่กอบโกย และรู้จักรักษา สภาพป่าแถวนี้จึงยังคงสมบูรณ์ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:38:53

ความคิดเห็นที่ 69   ต้นลำภูที่คนบางกอกว่าหายาก แต่แถวบ้านผมมีมากมาย ปกติมันจะออกดอกสีชมพู ชาวบ้านแถวนี้รวมทั้งพ่อ ชอบเก็บไปกินกับขนมจีน แต่หน้านี้หมดเสียแล้ว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:42:55

ความคิดเห็นที่ 70   แถบนี้เมื่อสิบปีก่อนชวบ้านถางป่าทำเป็นนากุ้ง จนดินเสื่อม และทำอะไรแทบไม่ได้  จนสมเด็จพระนางเจ้าฯมีพระเสาวนีย์รับสั่งให้พลิกฟื้นผืนป่าชายเลน ดำเนินเป็นโครงการ ที่นี่จึงกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 52 01:29:30 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:45:33

ความคิดเห็นที่ 71   กลางคืนหิงห้อยนับหมื่นนับพันจะพากันเปล่งแสงระยิบระยับ สวยงามทีเดียว ตอนเด็กๆ ผมชอบเอามันมาอมในปาก แล้วมันจะเกาะที่ลิ้น แล้วส่องแสงทำให้เราเหมือนมีแสงออกจากปาก  "พลังลมปราณณณณณณณณณณณณ" จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:48:22

ความคิดเห็นที่ 72   สะพานแห่งนี้ชาวบ้านเชื่อว่าถ้ากลั้นหายใจแล้วอธิษฐาน แล้วข้ามไปจะทำให้สมหวัง ไม่ใช่หรอกครับ นั้นมันสะพานสารสิน สะพานนี้ไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์อะไรหรอกครับ 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:50:45

ความคิดเห็นที่ 73 F5 รัวๆๆ ยังอยู่เป็นเพื่อนกันยามดึกนะคะ จากคุณ : love_sugarcane เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:50:51

ความคิดเห็นที่ 74   ขอบคุณมากครับที่อยู่เป็นเพื่อน แอบเหงาเหมือนกันนะนี่ มาดูอันนี้ดีกว่า บ้านผมเรียก ขวากลำพู เป็นคล้ายหน่อที่โผล่ออกมาจากรากน่ะครับ ใครปีนไปเก็บดอกลำภูไม่ระวังตกลงมาบนเจ้าพวกนี้ละก็.... คงไม่ต้องบอกนะครับว่าจะเป็นยังไง บรื๋อ  คิดแล้วสยอง จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:54:06

ความคิดเห็นที่ 75   ระหว่างที่ปล่อยให้พ่อถ่อเรืออยู่นั้นผมก็กำลังกินข้าวที่แม่ห่อให้มาอย่างเอร็ดอร่อย พ่อบอกว่ายังไม่กิน ว่าจะแวะไปหาเห็ดตับเต๋าไปผัดกับพริกไทยดำกินเป็นมือเช้าเสียหน่อย  พ่อผมทำกับข้าวอร่อยมาก แต่จะให้รอกินคงไม่ไหว ขอล่วงหน้าไปก่อน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:56:18

ความคิดเห็นที่ 76 ยังปูเสื่อรออ่านอยู่จ้า จากคุณ : antanoy เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:56:59

ความคิดเห็นที่ 77   หมดและ อิ่มแปร้ อิ่มอาหาร อิ่มบรรยากาศ breakfast กลางทะเลบนเรือส่วนตัว จะมีกี่คนโชคดีแบบนี้ 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:58:56

ความคิดเห็นที่ 78   ชักร้อนแล้วครับ กลับกันเถอะ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:00:51

ความคิดเห็นที่ 79   กลับก่อนนะลุง ผมตะโกนบอกลา "เออ ได้พอกินแล้วก็กลับเหอออออออออ" แกตะโกนกลับมา แหม ตัวเองยังไม่พออะดิ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:02:13

ความคิดเห็นที่ 80   อันนี้เรียกมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:03:27

ความคิดเห็นที่ 81   อันนี้เรียกเหยียบเรือสองแคม ทั้งสองกริยานั้นไม่ดีนะครับ พ่อเกือบจะเอาไม้ถ่อเรือฟาดหัวให้หลายครั้งแล้ว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:04:44

ความคิดเห็นที่ 82 555 จากคุณ : antanoy เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:05:30

ความคิดเห็นที่ 83   เป็นพยานนะครับว่าเราไม่เคยใช้ไอ่ใบพัดที่ว่านี้เลย เก่าเชียว !!!! จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:06:05

ความคิดเห็นที่ 84   เรามาถึงที่ที่พ่อบอกว่าเห็ดตับเต่าขึ้น ผมชะโงกหน้าไปดู โห รกซะขนาดนี้ ไม่ใช่เห็ดตับเต่าจะขึ้นอย่างเดียว ผมว่าเห็ดตับงูเหลือมก็ขึ้นได้ พ่อทำปากจุ๊ๆ บอกว่าห้ามพูดถึงงู เวลาเข้าป่า แต่จะห้ามกันได้ยังไงก็ดูป่าซิครับ รกยังกับป่าดงดิบ เข้าไปได้ แต่จะออกมาได้รึเปล่ายังไม่รู้ ผมบ่นของผมเรื่อยเปื่อย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:10:41

ความคิดเห็นที่ 85 ชอบ  # 60  สวยมากๆค๊า........มองแล้วสบายตา รอชมต่อ จากคุณ : kan_nee (kan_nee) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:11:04

ความคิดเห็นที่ 86 สุดยอดมากค่ะ อ่านไปยิ้มไป นี่แหละความสุขอย่างพอเพียงจริงๆ จากคุณ : OhBoW เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:11:16

ความคิดเห็นที่ 87 บ้านผมก็อยู่ริมทะเลแห่งนี้เหมือนกัน คิดถึงบ้านจังครับ.... จากคุณ : ทีโอ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:11:28

ความคิดเห็นที่ 88   แล้วในที่สุดเราทั้งคู่ก็บุกเข้ามาจนได้ พ่อนี่ช่างสรรหาจริงๆ มาคนเดียวผมไม่กล้าเข้าไปนะนี่ เกิดเข้าไปแล้วหลุดหายไปอยู่มิติอื่นเหมือนสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้าจะทำไง  เผมก้มๆเงยหาเห็ดตับเต่า ก่อนจะป๊ะเข้าดอกนึง ทำท่าจะเก็บเสียงพ่อตะโกนดังลั่นป่า "วิ่งเว้ย วิ่ง วิ่ง" ผมหันไปมองเห็นพ่อวิ่งหน้าตื่น "วิ่งทำไมพ่อ" ยังมีหน้าทำหน้าซื่อถาม "จะอยู่หาพ่อมรึงเหรอ งูเห่าๆ วิ่งๆ" (ทำไมต้องด่าพ่อกันด้วยอ่ะ) เท่านั้นแหละครับ เราทั้งคู่จะอยู่ไปใย วิ่งลืมพ่อลืมลูกกันเลยทีเดียว ป่าหนาขนาดในรูปแต่ผมกับพ่อสมารถแหกมันออกมาได้ คิดดูแล้วกันว่ากลัวขนาดไหน ในห้วงจิตขณะนั้นคิดว่าถ้างูกัดตายประกันจะจ่ายมั๊ยหว่า  ผมหันหลังไปมอง  แม่เจ้าเว้ย นั่นงูเห่า หรือว่าท่อประปา อะไรจะใหญ่เกินงูขนาดน๊านนน อยู่ดีกินดีสิท่า  (ยังมีเวลาคิด)  เราทั้งคู่วิ่งออกมาจากป่า หอบแฮกๆ ผ้าถุงพ่อหล่นไปกองกับพื้น ผมหัวเราะด้วยความฮา สลับกับหายใจถี่ด้วยความเหนื่อย  "ไข่เป็นร้อยเล้ย" พ่อว่า  "สงสัยแม่ลูกอ่อน"    "ผมอยากถ่ายรูปไปลงเนทอ่ะพ่อ เข้าไปถ่ายให้หน่อยจิ" แน้ ลูกเนรคุณ พ่อมองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง  "ผมจ้าง 500"ผมว่า "งั้นกูจ้างมรึงพันหนึ่ง เข้าไปถ่ายเอง" ว่าแล้วแกก็มัดผ้าถุงผูกเอวก่อนจะย่างสามขุมกลับเรือ   เป็นว่าภารกิจถ่ายงูเห่ากับไข่เพื่อที่จะให้เพื่อนๆพี่ๆดูในครั้งนี้ ล้มเหลว !!!  ได้มาเพียงรูปเห็ดตับเต่าที่พร่ามัว เพราะอะไรคงไม่ต้องบอก แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 52 10:11:15 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:21:47

ความคิดเห็นที่ 89   ระหว่างรอฤดูเก็บเกี่ยว.......น่าทำโฮมสเตย์นะ แบบจัดพื้นที่สำหรับกางเต๊นต์ หรือกระท่อมไม้ไผ่เล็กๆ ริมทุ่งนา ลมพัดเย็นๆ....ใกล้ๆบ้านจะได้ใช้บริการ อาบน้ำ+กินข้าวได้+ อุ่นใจ......เริ่มแรก คิดราคาถูกๆไปก่อน.....(แต่ก็คิดค่าบริการให้พออยู่ได้) .....ตอนเย็นก็มีบริการกินข้าวเย็นบนเรือกอนโดล่า กินไป ชมป่าชายเลนไปดูหิ่งห้อยด้วย....เวลาคืนเดือนหงายก็มีบริการถ่อเรือพาไปดูแสงจันทร์กลางทะเลเลย....หรือบริการพาลูกค้าืที่มีใจ โรแมนติคไปกางเต๊นต์นอนที่เกาะสี่เกาะห้าเพื่อ ดูแสงจันทร์ ...ลูกค้่าเยอะแน่ๆเลย เพี่อพิจารนาครับ จากคุณ : vichinda เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:23:01 A:58.9.222.2 X:203.144.144.165 TicketID:085710

ความคิดเห็นที่ 90 ฝีมือถ่ายรูปขั้นเทพ มีคอมเทพด้วยรึเปล่าครับ ดูรูปมีเอฟเฟคค่อนข้างเยอะนะครับ จากคุณ : Dr.Kwind เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:25:36

ความคิดเห็นที่ 91 น่ากลัวจัง งูแม่ลูกอ่อนซะด้วย .. ดีนะเนี่ยที่คนไม่เป็นไร จากคุณ : antanoy เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:25:58

ความคิดเห็นที่ 92   มาถึงที่เทียบเรือ พ่อเอาเรือจอดและก็ผูกกับต้นเสม็ดริมน้ำ พ่อจอดไว้ที่นี่เสมอ แหม นึกถึงว่าถ้าเป็นรถยนต์คงโดนทุบรถไปแล้ว ป่านนี้ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:27:07

ความคิดเห็นที่ 93 ^ ^ ^ คห.88 555++ ขำอ่ะ เหมือนดูหนังตลกอยู่เลย พ่อก็มุกไม่เบาเลยค่ะ 55++ จากคุณ : love_sugarcane เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:27:56

ความคิดเห็นที่ 94   ก่อนกลับ พ่อไม่ลืมโยนปลาทิ้งไว้ตัวนึงเป็นอาหารเจ้าตัวสีแดงๆนี้แหละ ตัวต่อ  พ่อว่ามันมีประโยชน์ ช่วยกำจัดสิ่งปฏิกูล ที่สำคัญตัวอ่อนมันก็แสนจะอร่อย เคยกินครั้งนึงติดใจเลยผม จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:30:36

ความคิดเห็นที่ 95   และนี่คือสิง่ที่ได้จากทะเลแห่งนี้ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:31:43

ความคิดเห็นที่ 96 หูย อยากกินกุ้งๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : siranuchit เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:34:06

ความคิดเห็นที่ 97   ชักง่วงแหะ อันนี้ระหว่างทาง พ่อไปป๊ะเข้ากับคนข้างบ้าน เขามาขึ้นตาล ก็เลยไปขอแบ่งลูกตาลกะจะให้แม่ทำขนมให้กิน ผมไม่รู้ว่าที่บางกอกเขาเรียกอะไรอ่ะครับ แต่บ้านผมก็จะเอาลูกตาลมาใส่ในน้ำกะทิสดๆใส่น้ำตาล ใส่เกลือนิดหน่อย อร่อยชื่นจายยยยที่สุด จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:34:29

ความคิดเห็นที่ 98   ตอนแรกว่าจะขอซื้อ แต่โดนป้าเขาด่าว่า "อย่ามากระแดะ" ฟังเหมือนแรงนะ แต่ว่าป้าแกพูดเล่นอย่างนี้แหละครับ แกว่าแกไม่เอาเงินหลานหรอกว่า  เพราะว่าเอาไปหลานมันก็มาไถกลับไปอีกอยู่ดี 555 รู้ทัน  อย่าว่ากันนะครับญาติเยอะไปหน่อย ที่นี่นามสกุลผมเย้อะ 555 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 23:37:22 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:36:42

ความคิดเห็นที่ 99   เจ้าลูกตาลนี่แหละ เมื่อก่อนผมซื้อใส่ถุงไปฝากเพื่อนที่เป็นเด็ก กรุงเทพ มันถามว่าอะไร ผมก็บอกว่าลูกตาล มันถามว่ากินยังไง ผมเลยหมั่นไส้ นึกว่ามันแกล้ง เลยแกล้งตอบไปว่า มรึงก็ปอกเปลือกแล้วทิ้งเม็ดข้างในนะ มันมียางกัดปากแหก ให้กินแต่เปลือก แล้วผมก็ออกไปเรียน กลับมาอีกที เจอเม็ดตาลที่ปอกเปลือกวางกองอยู่ หันไปถามเพื่อนทำไมกินไม่หมด  มันบอกว่า "กินเข้าไปได้ยังไง ขมก็ขม ฝาดก็ฝาด"  โอ้ย อยากจะบ้า นี่มรึงโง่จริงๆนี่หว่า จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:40:50

ความคิดเห็นที่ 100   กลับมาถึงบ้านก็พอดีกับแม่ ที่เพิ่งกลับมาจากวัด ขาไปหิ้วปิ่นโตตัวโยน ขากลับก็กลับมาตัวโยน เปิดปิ่นโตออก กับข้าวเต็มเลย ถามแม่ว่านี่เอาข้าวไปถวายพระ หรือไปเอาข้าวพระมาถวายลูก แกก็ยิ้มๆบอกว่า "พอดีแม่ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาลูก" แล้วก็ก็หายไปทำงานของแก   ผมมารู้ที่หลังว่าที่วัดเขามีงาน กับข้าวเหลือเยอะแยะ พวกป้าๆ ยายๆ เขาก็เลยแบ่งๆกันมาให้กิน ผมเปิดดูก็มีแกงจืดวุ้นเส้น แกงหยวกกับไก่ แกงส้มปลาช่อน (แกงส้มเป็นอาหารประจำชาติของที่นี่ครับ อย่าแปลกใจ) และของโปรดของผม   ยำหัวโตนด โอยยย นึกแล้วน้ำลายซอ หิวตอนเที่ยงคืน อีกแล้ว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:46:01

ความคิดเห็นที่ 101 อยากกินลูกตาลด้วยครับ ชอบมากก กรุงเทพแพงอ่ะครับ หากินยากด้วย จากคุณ : siranuchit เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:46:31

ความคิดเห็นที่ 102   ว่าแล้วก็ตักข้าวมากินอีกรอบ อ้อ บ้านเรากินข้าวกล้องกันเป็นนิสัยนะครับ ทำไมนะหรือเพราะโรงสีที่นี่นะสิครับ เดี๋ยวจะพาไปดู  พ่อผมยังคงตกใจไม่หายกับงู บอกว่ากินไปก่อนยังกินไม่ลง คงยังทำใจไม่ได้ที่อดกินเห็ดตับเต่า 555 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 23:59:14 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:49:02