ความคิดเห็นที่ 1 ต้องวางแผนและดำเนินการเก็บออมเงินไว้ก่อนนะครับ พอเกษียณแล้ว ก็บริหารเงินที่เก็บออมไว้ ให้อยู่ดีมีประโยชน์ จากคุณ : ploytara เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 13:01:45

ความคิดเห็นที่ 2 คุณแม่คงหวังดีไม่อยากให้เอาเงินไปผ่อนบ้าน 4-5 ล้าน อยากให้เก็บที่ดินไว้ทำประโยชน์ ปลูกผัก ปลูกผลไม้ อะไรไปตามเรื่องมากกว่านะคะ ลองค่อยๆ คุยเหตุผล อยากให้มาอยู่ด้วยกันดูนะคะ คนสูงอายุ ไม่ค่อยเปลี่ยนความคิดง่าย ๆ แต่น้ำหยดลงหิน บ่อย ๆ ก็กร่อนนะ จากคุณ : บุญผ่อง เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 13:13:16

ความคิดเห็นที่ 3 คุณแม่นาล่าจังคะ ผู้ใหญ่ชอบมีที่ แต่หารู้ไม่ว่ามีที่เป็นสิบไร่แบบนั้น แก่ก็แก่ใครจะดูแลเนอะ ดิฉันวางแผนไว้ว่า เมื่อ ทำบ้านเจ้าปัญหา ที่กรุงเทพเสร็จ ให้แม่และตัวเองอยู่ ตอนกลับมาเยี่ยมเสร็จเเล้ว ถ้าทำงานถูกใจกับ บริษัทออกแบบใหม่ที่จ้าง ต่อไป จะไปสร้างบ้านที่บางปะอินค่ะ มีที่ติดคลองอยู่แปลงหนึ่ง ของบรรพบุรุษ แม่ยกให้ กะว่าจะสร้างในอีก สี่ปีข้างหน้า เป็นบ้านสำหรับครอบครัวตัวเอง แต่ยังกลัวๆ ไม่รู้จะอยู่ได้ไหม เพราะไม่เคยอยู่ คงไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านทางสามีที่เมกา กับบ้านที่จะสร้างค่ะ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 13:14:04

ความคิดเห็นที่ 4 นั่นแหล่ะค่ะ  คุณ Night owl เป๊ะเลย แม่เค้าซื้อที่ดินไว้  ถึงจะไม่มาก  แต่ก็คงทำให้รู้สึกว่าต้องหาคนมาสืบทอด  ทีแรกแกก็ว่าถ้าไม่มีใครมาดูแลที่ต่อแกจะขายละเอาเงินไปเที่ยวรอบโลก (วิ๊วววว )  ตอนหลังนอกจากจะไม่ขายแล้วยังขยันชวนให้ไปซื้อซะอีกซะงั้น  พยายามลุ้นให้น้องกลับไปหางานแถวบ้านทำก็ไม่ไปซักที เคยคิดจะปลูกบ้านไว้ต่างจังหวัดเหมือนกันนะคะ  แต่นึกไปนึกมา..รู้สึกว่าไม่ค่อยปลอดภัยค่ะ  เพราะถ้านานๆ ไปทีกลัวโจรยกเค้าเอาของไปช่วยใช้  ก็เลยพักที่บ้านพ่อบ้านแม่นี่แหล่ะ  ฮ่าๆ  เวิร์คสุด...มีข้าวปลาให้กินเสร็จสรรพ เอ้อ...คุณ Night owl คะ...ตกลงเค้าคืนเงินรึยังคะ จากคุณ : แม่นาล่าจัง เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 13:30:15

ความคิดเห็นที่ 5 หากหาเมียไม่ได้ คง ขายบ้าน ใช้เงิน พอเงินใกล้หมด ก็มาอยู่บ้านบางแค จากคุณ : dib2000 เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 15:29:42

ความคิดเห็นที่ 6 ผู้ชายคงคิดต่างออกไป ผมคิดจะอยู่กับเด็ก ไม่ลูกหลานเรา ก็ลูกหลานคนอื่น อยู่กับคนแก่ที่บ้านบางแค ชีวิตเหี่ยวเฉาเร็วนะครับ จากคุณ : KittySP เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 16:18:41

ความคิดเห็นที่ 7 เหมือนแม่เราแหละ มีที่ที่สุราษฎร์เยอะ ทำสวนยาง ผลไม้ แล้วยังหาเรื่องไปซื้อที่ที่ฉะเชิงเทราอีก แล้วจะพยายามให้ลูกทำต่อให้ได้ในอนาคต ก็เกิดกรุงเทพ โตกรุงเทพ จะให้รู้สึกรักบ้านเกิดเหมือนแม่ก็ไม่ไหวนะ ไม่เคยทำ ไม่เคยอยู่ เราพยายามให้แม่ขายไปเที่ยวให้หมด บอกไปตรงๆเลยว่าถ้าตกถึงมือเรา เราขาย เราจะไปเกษียณที่เชียงใหม่ (สามีนะที่เกษียณ เราไม่ได้ทำงาน) เพราะถ้าได้ที่มาเราก็ไม่ไปดูอยู่ดี ตอนนี้ยังไม่ไปเลย จากคุณ : แม่ช่างเที่ยว (sydney&sunny) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:32:20

ความคิดเห็นที่ 8 คงอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด เล่นหุ้น ทำบุญ พอใกล้ตายก็ไปอยู่บ้านคนชรา เอาเงินที่เก็บมาตลอดชีวิตบริจาคคนยาก คนราเกิดมาคนเดียว ทำไมจะไปคนเดียวไม่ได้ จากคุณ : หมึกสด เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 19:45:24

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าคิดเผื่ออนาคต เผื่อเรื่องการศึกษาลูก มีบ้านติดไว้ในกรุงเทพซักหลังก็ดีค่ะ ส่วนคุณแม่ ถ้าไม่ใช่คนกรุงเทพมาก่อน จะให้แกมานั่งๆนอนๆ อยู่บ้านกรุงเทพ ก็น่าสงสารนะคะ จะไปไหนทีก็ลำบาก เพื่อนฝูงที่เคยไปมาหาสู่ก็อยู่ที่อื่นหมด อยู่บ้านเดี่ยวในกรุงเทพ กับอยู่บ้านนา ตจว. มันคนละความรู้สึกกันเลย ปล.พ่อ แม่ และเราก็คน กทม.โดยกำเนิดค่ะ แต่มาหลงรักบรรยากาศบ้านนา ตอนนี้ก็มาทำธุรกิจเล็กๆ อยู่ ตจว. มีบ้าน มีที่ปลูกต้นไม้ เลี้ยงหมา เพลินไป ส่วนบ้านทาวน์เฮ้าส์ที่ กทม. แม่เพิ่งเกษียณ ก็อยู่บ้าง มาหาเราบ้าง ไปเที่ยวบ้าง ไม่คิดจะลงทุนซื้อบ้านเดี่ยวแน่ๆ เพราะไม่อยากให้เป็นภาระแม่ต้องดูแล บ้านเล็กๆ อยู่ชานเมืองก็พอเหมาะดีแล้ว รอรถไฟฟ้าผ่านอย่างเดียว เคยคิดจะขายบ้านไปซื้อคอนโดในเมืองด้วยซ้ำ แต่มันอึดอัดเกิน สงสารแม่อีก ในทางกลับกัน เราเคยชวนให้แม่มาอยู่ ตจว.กับเราและพ่อ เค้าก็ลองมาอยู่ได้ซักพัก ปรากฏว่าเฉาค่ะ เพื่อนไม่มี จะไปไหนก็ไม่คุ้น สรุปก็เลยต้องอยู่กันแบบนี้แหละ ใครชอบตรงไหนก็อยู่ตรงนั้น บังคับไม่ได้ ชีวิตหลังเกษียณของเราคงยังบอกไม่ได้ เพราะอนาคตยังอีกไกล แต่มองเอาไว้ว่า ยังไงก็คงกลับไปอยู่ กทม.ช่วงบั้นปลาย เพราะเพื่อนฝูง ญาติๆ ทั้งเราและแฟน อยู่โน่นหมด ถ้าไม่มีลูกก็คงเก็บเงินไว้ให้ nursing home ดูแลตอนแก่ล่ะค่ะ จากคุณ : ++แขวน++ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 20:00:34

ความคิดเห็นที่ 10 ยกทรัพย์สินที่มีทั้งหมดให้ลูก จากนั้นกลับไปอยู่เชียงใหม่กันสองเฒ่า ซื้อที่ซักแปลง เลี้ยงหมาซักตัว ขอตายอย่างสงบในบ้านไร่หลังนั้น ไม่รู้จะได้ตายอย่างสงบแบบที่หวังหรือเปล่า เอิ๊กก จากคุณ : tauhoo เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 20:26:07

ความคิดเห็นที่ 11 เคยคิดว่าทำงานเก็บตังหาเงินเอาไว้ตอนเกษียณ ถึงตอนนั้นค่อยใช้ชีวิตแบบที่ชอบจริงๆ... แต่เมื่อไม่นานก็ปรึกษากันกับแฟนว่า ทำไมเราต้องไปรอทำอะไรเอาตอนแก่ ถึงตอนนั้นจะมีแรงทำอะไรอย่างที่ชอบหรือเปล่า ก็ไม่รู้ แล้วจะเก็บเงินไว้จนถึงตอนนั้นไปทำไม.. ในเมื่ออยากมีบ้านหลังเล็กๆ มีที่ไว้ปลูกต้นไม้บ้าง งั้นก็มีมันซะตอนนี้เลยสิ ไม่ต้องรอจนแก่แล้วค่อยหาที่ชอบๆ อยู่หรอก ความสุขของเรา 2 คนคือการทำบ้านให้เป็นสถานที่พักผ่อน เค้าชอบดูหนังเสียงดังๆ ก็ยกห้องทำโฮมเธียรเตอร์ให้เค้าไปเลย ชอบปั่นจักรยานวันหยุด ก็ปล่อยให้ไปปั่นกับแก๊งเค้าไป  ส่วนเราชอบทำกับข้าวปลูกต้นไม้ มีความสุขกับการได้แต่งบ้าน ก็ทำของเราไป   ชีวิตหลังเกษียณเหรอ เอาไว้คิดอีกทีว่าจะอยู่ที่ไหนดี อาจจะอยู่ที่นี่ต่อ หรือขายแล้วไปอยู่ที่อื่นก็เป็นได้... จากคุณ : ริมสวน เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 22:22:08

ความคิดเห็นที่ 12 คนแก่มักจะติดที่นะ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาบางคนอาจจะย้ายที่ทางหลายหนจนมาลงตัวที่วัยปลาย ดังนั้นฟันธงว่าคุณแม่คุณจขกท.ไม่เปลี่ยนที่อยู่แน่นอน ที่ดินสิบไร่ไม่มากมายหรอกค่ะ ยิ่งถ้าเป็นทำเลดีๆ จะเป็นการลงทุนที่ดีมากทีเดียว ยกตัวอย่างดิฉันซื้อที่ที่เชียงดาวไว้ผืนหนึ่งยังไม่ถึงสามปีเลยราคาขายในตลาดขึ้นเป็นเท่าตัวแล้ว เรื่องดูแล อยู่เชียงใหม่โอกาสจ้างคนสวนในราคาไม่แพงมีเยอะมาก เราแค่เดินชมนกชมไม้ชี้นิ้วตามใจชอบ เรื่องความปลอดภัย ดิฉันว่ากรุงเทพฯ นี่สุดยอดอันตรายแล้วล่ะค่ะ ถ้าเป็นดิฉัน ซื้อบ้านโครงการจะซื้อแค่หลังเดียวก็พอ จากประสบการณ์แค่สองปีที่อยู่บ้านโครงการมีความรู้สึกว่าอยู่แล้วมันไม่ค่อยมีความเป็นส่วนตัว ยิ่งทาวเฮ้าส์ยิ่งแล้วใหญ่ ซื้อบ้านโครงการราคามันบวกตั้งแต่ตอนโครงการตั้งราคาแล้ว แต่ซื้อที่ดินถ้าดูทำเลเป็นอาจจะได้ราคาตามความเป็นจริงไม่มีค่าโฆษณา แถมอาจจะไม่ต้องผ่อนแบงค์เสียดอกเบี้ยด้วยซ้ำถ้าราคามันไม่มากเกินเงินก้อนที่คุณมี ข้อเสียคือมันเปลี่ยนมือช้าเท่านั้นเอง แต่ถ้าเงินเย็น และอายุยังน้อย ซื้อที่เก็บไว้ก็ดีแน่นอน ถ้าทำเลมีอนาคตก็แค่รอให้ราคามันขึ้นไปเองก็เท่านั้น ดิฉันเองก็เป็นคนกรุงเทพฯ มาแต่เกิด เพิ่งตัดสินใจไปซื้อบ้านที่เชียงใหม่ (เชียงดาว) ติดป่าติดเขา ก็คิดว่าชีวิตเรามีเพียงชีวิตเดียว อยากทำอะไรก็ทำซะก่อนที่จะแก่เกินกว่าจะทำไม่ไหว เคยปลูกต้นไม้ในสวนที่บ้านที่กรุงเทพฯ แต่พอไปเจอสวนหลายไร่ ดินภูเขา วิธีการทำสวนของคนที่นั่น ก็ต้องมาปรับตัวใหม่ แต่ชอบค่ะ ไม่กลัวการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่เคยสบายอยู่แต่ในกรุงเทพฯ เพราะสิ่งที่ได้แลกกลับมาคือชีวิตที่เป็นธรรมชาติมากกว่า ดังนั้น จะเรื่องบ้านเรื่องที่เรื่องแม่เรื่องลูกเรียนหนังสือเรื่องเที่ยว ก็ค่อยๆ คิดวางแผนดีๆ นะคะ เรื่องนี้มันเป็นสูตรสำเร็จเฉพาะคน คุณยังดีกว่าหลายๆ คนในโลกนี้ที่ฝันหวานแต่ยังไม่พร้อมต้องเริ่มจากศูนย์ ขอให้ใจเย็นๆ ค่อยๆ คิดค่อยๆ ทำค่ะ เข้ามาเพิ่มเติมว่า ตอนนี้ยังแข็งแรงดีแต่ถ้าถึงวัยปลายสักเจ็ดสิบแปดสิบเราก็คงทยอยขายอสังหาที่มีอยู่ ถึงตอนนั้นอาจจะอยู่คอนโดเล็กๆ ในเมือง เงินที่มีก็เที่ยวและทำบุญทำทาน กับเตรียมไว้เป็นค่ารักษาพยาบาล  ลูกหลานไม่มีไม่ต้องเก็บให้ใคร เตรียมตัวไปแบบไม่มีห่วง แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 10:13:41 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 10:13:13 จากคุณ : Tiwanon48 เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 09:59:00

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าลูกเลี้ยงก็อยู่กับลูก ถ้าไม่เลี้ยงก็อยู่คอนโดกันสองคนตายายเพราะทำเลดี ไปไหนมาไหนสะดวก ลดการพึ่งพิงคนอื่นให้น้อยที่สุด พอถึงจุดที่ดูแลตัวเองไม่ได้แล้ว ก็จะไปอยู่บ้านพักคนชรา ซึ่งค่าใช้จ่ายเดือนนึงก็มากอยู่ ต้องเก็บเงินไว้เผื่อส่วนนี้ด้วยค่ะ พอถึงตอนที่เราอายุมาก ๆ แล้ว เรื่องการตัดสินใจต่าง ๆ บางทีก็ไม่ได้ขึ้นกับเราคนเดียวหรอกค่ะ ลูกและคู่ชีวิตของลูกก็เป็นส่วนนึงที่จะทำให้เราได้เกษียรอย่างมีความสุข หรือเกษียรด้วยน้ำตา หุหุหุ จากคุณ : papa mama love u เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 13:35:51