|
ความคิดเห็นที่ 6 |
|
น่าเห็นใจ จขกท. ทำงานสัปดาห์ละ 6 วัน หนักเอาการอยู่ บ้านเราอยู่กับสามี แม่เราอยู่อีกหลังนึงแต่อยู่บริเวณเดียวกัน แม่เราอายุ 70 แล้วนะ นอนกับหมาสองตัว ตื่นเช้าขึ้นมารดน้ำต้นไม้ กวาดบ้านถูบ้านเอง ซักผ้าใช้เครื่องซักผ้า ส่วนบ้านเรา เราช่วยกันทำกะสามี : วันเสาร์ซักผ้า, กวาดบ้านถูบ้าน, วันอาทิตย์รีดผ้า เรื่องการถูบ้านของเรา เราถูกันสัปดาห์ละ 1 ครั้ง ตอนไปทำงานปิดบ้านหมดเลย มีฝุ่นนิดหน่อย แต่เราใช้เวลากวาดถูกันนานนะ ประมาณ 1 - 1.5 ชม. เพราะ เราถูสองรอบ วันอาทิตย์รีดผ้าประมาณ 3 ชม. เสร็จแล้ว งานบ้านของเราในหนึ่งสัปดาห์ อ้อ...ลืมบอกไป เราล้างห้องน้ำเองด้วยนะ สามห้องแหนะ ถ้าอาทิตย์ไหนขีเกียจเราจะใช้ถูเอาเลย
เราเคยมีคนรับใช้นะ ทั้งอยู่ประจำ และไปกลับ ตอนนี้ไม่มีแล้ว ทำเองดีกว่า แต่สงสารแม่เรา เค้าบอกว่าไม่เป็นไร ทำไปเรื่อย ๆ ถือว่าเป็นการออกกำลังกาย อย่างว่าแหละแม่เราเคยทำงานมาตลอดชีวิต พอเกษียณออกมาอยู่บ้านก็ต้องทำนู้นทำนี่เป็นธรรมดาหยุดไม่ได้
เรื่องคนรับใช้ต่างชาติ เราไม่กล้ารับเข้ามาทำงาน บ้านตรงกันข้ามกับเรา เค้าเคยมาเสนอให้แม่เราด้วยนะ แต่แม่เรากลัว เราก็กลัว เพราะ แม่เราอยู่บ้านคนเดียวตอนกลางวัน
ตั้งแต่เกิดมา มีแต่สมัยตอนเด็กที่มีพี่เลี้ยงเป็นคนทำงานบ้านด้วย และเลี้ยงเราด้วย อยู่กับเราหลายปีเหมือนกันกว่าจะลาออกไป แต่คนเดี๋ยวนี้อยู่แป็บเดียวก็ออกแล้ว คนล่าสุดของเราตอนแรกไป-กลับ ขอกลับบ้านเพื่อไปส่งลูก หายไปเลย พอเด็กใกล้จะเปิดเทอมแล้วกลับมาของานเราทำอีกแล้ว อะไรฟ่ะ...มีคนช่วยทำงานบ้านเรากำลังสบายก็ลาออก พอเราทำกันเองอยู่ตัวแล้วจะขอกลับมาทำใหม่
บ้านเราเลยตัดสินใจกันว่า ต่อไปนี้ ทำเอง....เหนื่อยก็หยุด....หิวก็พักทานข้าว...ประหยัดสตางค์ดี เราก็คิดเหมือนกับความคิดเห็นจากท่านอื่น ๆ แหละ ใช้เงินซื้อความสบาย มันสบายตัว แต่มันไม่สบายใจ พอจะสบาย พวกเล่นลาออกอีกแล้ว
เราไม่รู้จะแนะนำอะไร แต่เขียนมาเล่าให้ฟัง เผื่อ จขกท. จะทำใจได้แบบเรา
จากคุณ |
:
resilient ball
|
เขียนเมื่อ |
:
5 มี.ค. 53 16:36:19
|
|
|
|
|