ความคิดเห็นที่ 1 ตอนอยู่บนเรือผมมีสมุดไดอารี่เล่มหนึ่ง ไว้ขีดๆเขียนๆอะไรเล่นๆ และเอาไว้นับวันที่จะได้กลับบ้าน จำได้เลยว่าวันที่ไปทำงานวันนั้น ต้องขึ้นเครื่องจาก กทม ไปซานฟราน ไม่ใช่ซานฟรานรี่เวิร์ล แต่เป็นซานฟานซิสโก จริงๆ แหม่ ใครจะไปคิดว่าหน้าตาเป็นสันขวานแบบนี้จะได้โกอินเตอร์ เมื่อไปถึงผมโทรกลับมาหาแม่ แม่ถามว่า อ้ายซานควานเนี๊ยะมันอยู่ไหน ไกลรึเปล่า "แม่จะวัดยังไง จะเดินมา ขับมอไซต์ นั่งรถไฟ หรือนั่งเครื่องบินหล่ะ" ผมถาม แม่ก็บอกว่า เอาแบบที่แม่มีปัญญาไปหาน่ะ ผมร้องอ๋อ แล้วก็บอกว่า ถ้าแม่เดินมานะ ผมคงหงอกหมดหัวกระมังกว่าจะถึง แล้วแม่ก็หัวเราะ..... วันแรกที่ขึ้นเรือ อาเจียนจนหมดแรง เครื่องบินพาผมมาถึงจังหวัดเกิด แต่ผมต้องนั่งรถไปบ้านอีก ทางนั้นไกลโข ไอ่ครั้นจะนั่งรถแท๊กซี่ไปก็ไม่เห็นความจำเป็น เราจะจ่ายค่ายแท๊กซี่เกือบ 2000ทำไม ในเมื่อเรามีทางเลือกที่จะจ่ายได้แค่...............65บาท!!! ผมเลยนั่งรถขนมชั้นที่เป็นรถไม้หลากสีที่หลังคาบรรทุกเป็ด บรรทุกไก่ ขนปลิวกระจาย เมื่อมาถึงทางเข้าบ้าน ก้อโทรศัพท์ให้น้องขับราชรถมารับ ราชรถที่ว่านั่นก็คือ 3ล้อมอเตอร์ไซต์คันเก่าพ่วงที่วิ่งได้ 3.75 กิโลเมตร ต่อชั่วโมง  นับว่าเร็วใช้ได้ทีเดียว ประมาณว่าผมนั่งรถคันนี้ไปพลาง สามารถลงไปฉี่ข้างทางในขณะที่รถวิ่ง เมื่อฉี่เสร็จก็แค่สาวเท้าเร็วๆหน่อย ก็ตามรถทันละ .....เง้อ เมื่อใกล้จะถึงบ้าน ใจเต้นโครมคราม ตื่นเต้นว่าจะได้เจอพ่อ เจอแม่ เจอน้อง เจอตา เจอหลาน เจอวัว เจอไก่ มันตื่นเต้นไปหมด "เห็นบ้านเรายังพี่" น้องถาม ผมพยักหน้าว่าเห็นแล้ว แหม ใครจะไม่เห็นหลังคาสีฟ้าเป็นศาลาวัดขนาดนั้น และเมื่อมาถึงบ้าน ผมมองมันเต็มตาด้วยความภูมิใจ ตัวสั่นปากสั่นระริก ในใจตื้นตัน น้ำตาคลอเบ้า จนสุดท้ายผมทนให้ความรู้สึกนั้นอัดอั้นอยู่ไม่ไหวแล้ว เงยหน้ามองฟ้า ก่อนจะตะโกนออกมาดังๆว่า "แม่...........................ประตูเข้าบ้านอยู่ไหน ไหน ไหน" จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 22:30:55

ความคิดเห็นที่ 2 แม่เดินออกมารับ เก็บอาการคิดถึงลูกสุดๆ แต่ว่าไม่เนียน เพราะถึงแม้ว่าจะปั้นหน้าเรียบเฉย แต่เมื่อทั้งสองข้างนี่กระพือผับๆ คล้ายกำลังจะบินแล้ว ผมดีใจมากเลย เจอแม่ เดินมุดต้นไม้หน้าบ้านที่แม่ปลูกไว้เต็มไปหมดจนหาทางเข้าไม่เจอ นี่ใจคอแกจะตัดขาดจากโลกภายนอกจริงๆเหรอนี่ แม่เดินเข้ามา ฉากสโลโมชั่น ผมอ้าแขนกว้างหวังจะกอดแม่ให้หายคิดถึง แม่ยิ้มนิดหน่อยพอเป็นพิธี ก่อนจะอุทานออกมาว่า "ไอ่ย๊ะ ลูกบ่าวใคร ตัวดำจังหู" เมื่อได้ยินคำทักทายกันแบบนั้น ฟีลไม่ได้ละ ซึ้งไม่ได้ละ หมด เลิก   ลิเกเลิอกละ ม้วนเสื่อกลับบ้าน "โห แม่อ่ะ จะซึ้งซะหน่อย พอเลย" ผมบ่นอุบเลย 555 หน้าตาของนาง แก่นเซี้ยวเปรี้ยวทะเล้นไม่มีใครเกิน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 22:44:48

ความคิดเห็นที่ 3 มารอชมค่ะ มีเพื่อนๆ หลายคนคิดถึงอยู่นะคะ จากคุณ : p_natsaran เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 22:48:28

ความคิดเห็นที่ 4 รอชม... จากคุณ : กำนันสิงห์ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 22:55:06

ความคิดเห็นที่ 5 "นี่เหรอแม่บ้าน" ผมถามเมื่อเงยหน้ามองบ้านที่แม่เล่าให้ฟังบ๊อยๆ ว่าทำโน่น ทำนี่ไปแล้ว แม่ตอบว่าก็เออ นะสิเห็นเป็นศาลพระภูมิหรือไง ผมละเอือมจริงๆ เดินขึ้นมาบนบ้านก็มีสไปรซ์(surprise)เล็กๆน้อยๆ "โหแม่ บัวสวยอ่ะ ปลูกเองเหรอ" นี่หล่ะ ที่เค้ารอหล่ะ ถ้าผมไม่ทักนะ งอนตาย แกก็ยิ้มผยอง แล้วก็ตอบสั้นๆแบบไว้ตัว ประมาณว่า ไม่อะไร มากมาย งั้นๆ so so ว่า "อืม" แต่ในใจนี่ยิ้มราแล้วมั้ง จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 22:56:07

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นชื่อปุ๊บ..จำเรื่องราวได้ปั๊บ  แบบไม่ต้องคลิ๊กเข้าไปดูทู้เก่า เลยจ้า ยินดีกับบ้านแสนอบอุ่นจ้า..คงเป็นคืนที่หลับสนิท...ฝันดีที่สุด อิอิ..ถ้าฝันเห็นสองตัวสามตัวบอกด้วย..อิอิ..ล้อเล่น เห็นนางเอกข้างบนยังรู้สึกได้ถึงความสุข ขนาดทำเบลอๆแล้วนะเนี่ยะ จากคุณ : ป้าบ้านป่า (ป้าบ้านป่า) เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 22:56:31

ความคิดเห็นที่ 7 แหม ไม่น่าเบลอหน้าแม่เลย ออกจะน่ารักซะขนาดนี้ เผื่อแม่จะได้คุยซะหน่อย ได้ลงเนตด้วย ดีใจครับ ที่กลับบ้านแล้ว ดูว่าหายไปนาน ดูดูอีกที่ก็แป๊บเดียว โหวตก่อนแล้ว เดี๋ยวค่อยมาอ่านต่อ แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 53 22:59:30 จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 22:57:27

ความคิดเห็นที่ 8 เดี๋ยวจะพาไปดูแกปลูกบัว ว่าจะโหดและ hard core ขนาดไหน แต่ตอนนี้พาไปชมบ้านก่อนนะครับ ถ้าใครยังจำได้เมื่อสอง สามปีก่อน ผมมาบ่นว่ามีเงินแค่สองแสนจะทำบ้านได้มั๊ย ตอนนั้นท้อแท้ใจมาก เจอปัญหาหลายอย่าง แต่โชคดีที่มีพี่พี่ เพื่อนๆ ห้องนี้ ให้คำแนะนำ และกำลังใจที่ดีมาก พี่ๆห้องนี้น่ารักมาก ต่างช่วยกันคนละไม้ละมือ ใครพอมีความรู้ก็ห้คำปรึกษา ส่วนใครที่ช่วยเรื่องบ้านไม่ได้ก็ให้กำลังใจ ไม่เคยคิดว่าจะเจอไมตรีจิตมากมายขนาดนี้ จนถึงวันนี้ผมก็ยังระลึกบุญคุณและความหวังดีของห้องนี้เสมอมา ตอนทำงานอยู่คิดในใจเสมอว่ากลับมาเมื่อไหร่จะเอาบ้านมาให้ดู และอยากจะบอกว่าไม่เคยลืมห้องนี้    จริงๆ ตัวบ้านครับ ฝาไม้ กับสีหลังคาตัดกันอย่างรุนแรง แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 53 23:03:40 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:01:11

ความคิดเห็นที่ 9 กรี๊ดดดดดดดด!!!!   กลับมาแล้วหรือคะ...โอ๊ย! ดีใจจังค่ะ  (ออกนอกหน้าไปไหมเนี่ยเรา) แต่จริงๆนะคะ  เฝ้ารอกระทู้คุณมาตลอดเลย... กระทู้หลังสุดที่มาบอกลาทุกคนที่ชายคา ด้วยภาระหน้าที่   ที่ทำให้คุณต้องไปใช้ชีวิตเคว้งคว้างกลางทะเล... จำได้ว่า  อ่านไปก็ใจหาย...ร่ำๆจะน้ำตาปริ่มเอาด้วยซ้ำ คิดถึงค่ะ...คิดถึงมากมาย   ตอนนั้นคุณบอกว่าประมาณ 8 เดือนสินะ แต่คุณหายไปนานกว่านั้น... และเรา...ก็เฝ้ารอ  เข้าห้องชายคาก็มองหากระทู้ของคุณ คิดถึงบ้านหลังน้อยที่คุณเคยมาบอกเล่าทุกเรื่องราว คิดถึงพ่อแม่ของคุณ ที่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นไปด้วย... แม้แค่รู้จักท่านจากตัวหนังสือของคุณ... ดีใจค่ะ...แค่เห็นกระทู้นี้...ก็ทำเราน้ำตาปริ่มอีกแล้วหละ คุณกลับมาเสียที... จากคุณ : พิมปะการัง เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:01:49

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาลงชื่อรอชม นะคะ จขกท เล่าเรื่องราวได้น่ารักดีค่ะ จากคุณ : นู๋ชื่อยินดีไม่มีปัญหา เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:07:18

ความคิดเห็นที่ 11 หน้าบ้านครับ สร้างขยับออกมาจากบ้านหลังเก่า ถ่ายรูปไม่ดีเลย กล้องมันเก่าแล้ว บ้านเป็นบ้านยกสูง กำชับพ่อไว้เลยว่าต้องทำบ้านสูงเท่านั้น เพราะเราไม่วางใจ น้ำท่วมทีไรเป็นห่วงเขาทุกทีอยู่กันลำบาก ตอนแรกพ่อก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยเพราะบ้านไม้ ปลวกกิน แต่เมื่อคนอนุมัติเงินยื่นคำขาดว่า ถ้าไม่ทำไม่ให้เงิน แกจึงยอม และเมื่อบ้านเสร็จ คนที่เห่อบ้านที่สุดก็พ่อนั่นแหละ นอนสบายใจเฉิบอยู่ใต้ถุนเรือน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:16:56

ความคิดเห็นที่ 12 รูปนี้หน้าบ้าน เรือนรับรองแขกยังอยู่ แขกไปใครมา เขาก็จะมารอตรงนั้น ไม่มีใครกล้าเข้าบ้าน เขากลัวงูกัด บ้านรกเกิ๊น ต้นไม้เยอะแยะ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:19:46

ความคิดเห็นที่ 13 หน้าบ้านอีกรูป จะสังเกตุว่า สวนหน้าบ้านถูกจัดแบบ ไสตล์ as you like หรือ ตามใจแม่ ไม่มีทฤษฎี ไม่มีอ้างอิง ส่วนตัวล้วนๆ ล่าสุดเมื่อวานโทรมาตอนทีผมอยู่ กทม แล้วว่า สามารถทำน้ำพุได้เอง น้ำเสียงตื่นเต้นสุดขีด 555 พยายามเหลือเกิน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:23:12

ความคิดเห็นที่ 14 ถามหน่อยว่าจะเข้าบ้านยังไง หึ๊? จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:24:39

ความคิดเห็นที่ 15 บอนสีนี้มีที่มา แม่เล่าว่าสามารถให้เลขงามๆ จนแม่ถูกมาแล้ว หลายต่อหลายงวด เรื่องนี้ไม่เชื่ออย่าหลบหลู่ สังเกตุกันดูดีๆ เจอเลขอะไรก็โพสบอกกันบ้าง นะครับ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:26:45

ความคิดเห็นที่ 16 มาดูหน้าบ้านใกล้ๆ หน้าต่างหลายบานถูกใจเขาหละ เรื่องลมไม่ต้องพูดถึง surrounding เลยครับ ไอ่โมบายสั่นงุ๊งงิ๊งๆท้างงงวัน ลมดีจริงๆครับ ผิดกับบ้านหลังเก่าที่ ทึบอับ คนอยู่ก็พลอยเซื่องซึมไปด้วย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:28:56

ความคิดเห็นที่ 17 อันข้างบนนั้นนอกชาน ลานโล่ง ไว้นอนเอ้งเม้งดูดาวกันยามค่ำคืน ผมซื้อม่านบาหลีมาให้ปลูกด้วย ตอนนี้น่าจะเอาลงดินแล้วหล่ะ กะจะให้เป็นม่าน ถ้าไม่เอาก็ค่อยรวบเก็บ แต่พ่อบอกว่ามันจะบังทัศนียภาพ ผมก็เลยไม่รู้แกจะเอาไปปลูกไว้ตรงไหน ส่วนภาพล่างนี้ถ่ายออกถนน ข้างหน้าเป็นทุ่งนาสลับต้นตาล ทางเข้าบ้านอยู่ด้านขวามือ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:34:01

ความคิดเห็นที่ 18 มาถึงประตูเข้าบ้าน  อายจังเลยอ่ะ เล็ก555 พอดีที่บ้านผมเขาหุ่นดีกัน เพรียว เดินเข้าประตูพร้อมกันไม่ได้นะ ติด แม่บอกว่าเป็นการฝึกความมีน้ำใจ ให้เกียรติซึ่งกันและกัน ผมถามว่ายังไง แกบอกว่า ก็เวลาเดินสวนกับพ่อ พ่อก็จะหยุดแล้วบอกว่า "เชิญแม่ก่อน" เวลาน้องสวนกับแม่ ก็จะบอกว่า "แม่เข้ามาก่อน" แต่เวลา  แม่ไปสวนใครเข้า แม่จะบอกว่า "ชั้น!!!(เสียงสูง) เป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้านหลังนี้ เพราะฉะนั้น ชั้น!!!(เสียงสูง) เข้าก่อน" ?????? จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:40:21

ความคิดเห็นที่ 19 เล่าเรื่องได้ น่ารักจังค่ะ บ้านคุณคงมีแต่ความอบอุ่น ยินดีด้วย^^ ดิชั้นก็มาอยู่เมืองนอกเมืองนาหลายปี ยังเก็บเงินซื้อเสาบ้านยังไม่ได้เลยค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้น เงินยังไม่พอ ก็วาดวิมานในอากาศไปก่อนและเก็บข้อมูลในห้องนี้แหละค่ะ.. จากคุณ : listopad เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:42:47 A:89.103.105.3 X: TicketID:255237

ความคิดเห็นที่ 20 บ้านน่ารักเชียว น่าอิจฉาสุดๆ จากคุณ : พ่อตาหวาน เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:43:46

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาในตัวบ้าน ไม่มีอะไรเลย 555 ข้างนอกสุกใส ข้างในตะติ๊งโหน่ง โบ๋เบ๊ๆ ภาพนี้เป็นที่นอนของแม่ มีแค่นี้จริงๆครับ ไม่มีเบาะ ไม่มีเตียง ไม่มีแอร์  ไม่มีตู้เครื่องแป้ง แม่มีแค่ เสื่อผืนหมอนใบ มุ้งหลังนึงจบ "นอนหลับเหมือนกันนั่นแหละ" แกว่า แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 53 23:47:15 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:45:41

ความคิดเห็นที่ 22 มาปาดอีกที เมื่อสองสามสัปดาห์ก่อนมีคนบ่นคิดถึงคุณ เลยมีมิตรรักแฟนเพลงมาแปะลิงค์ และผมก็ได้เข้าไปอ่านเรื่องราวที่คุณเขียนก็อย่างที่ท่านข้างบนบอกแหละครับ รู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัว อ่านไปน้ำตาก็จะไหล มีคนเฝ้ารอวันคุณกลับมาอย่างวีระบุรุษ และทุกท่านคงไม่ผิดหวังในตัวคุณนะครับ ยินดีด้วยครับที่กลับบ้าน เด็กบ้านนอกเหมือนกัน เข้าอกเข้าใจถึงความยากลำบากในการต่อสู้เพื่อได้มาแต่คุ้มค่ามากที่เฝ้ารอ ขอเป็นกำลังใจให้ครับคุณ สะมะกิงกุ่งไก่ จากคุณ : TritonBoy เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:46:31

ความคิดเห็นที่ 23 ส่วนนี่ ที่นอนพ่อ เขาแยกกันนอน เพราะว่าเขาบอกว่า ชายหญิงนอนด้วยกันมันดูไม่ดี "เหรอ แหม แล้วไอ่ลูกชายสามหน่อนี่มันมาได้ยังไง" ผมเคยแซวแกจนแก เขินหน้าดำ สภาพห้องไม่ต่างจากห้องแม่ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆทั้งสิ้น เบาะนิ่มๆไม่เอา ผ้าห่มนุ่มๆ ก็ไม่เอา หมอนฆ่าเชื้อโรค ไม่จำเป็น เครื่องฟอกอากาศเปลืองไฟ  เตียงเกรดเอ ก็บอกไม่อยากใช้ กลัวเตียงหักรักร้าว เรื่องเยอะ "พ่อ แล้วนอนอย่างนี้เสี้ยนไม่ตำตูดเหรอ" ผมถาม แกบอกว่า "ตำ แต่นอนบ่อยๆเข้าพื้นไม้มันจะเรียบลื่น เงาไปเอง" นี่พ่อกับแม่ผลงทุนใช้ตูดขัดพื้นไม้เลยเหรอ พื้นเรียบ แต่ตูดด้านมันจะมีประโยชน์อะไรกันนี่ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:52:03

ความคิดเห็นที่ 24 พาเดินมาอีกสองก้าวครึ่งก็จะเจอทางเข้าห้องนอนผมแล้ว เห็นทางเข้านึกว่า สำนักโคมเขียว หอนางโลม แหม ตกแต่งซะ จิ้นเลย มีพวงมาลัยแขวนตรงปนะตู ม่านสีแดงด้วย นึกถึงครั้งแรกของการเป็นลูกปู้จายเลย อุ้ย เขิลลลล พูดอารายออกไป (แก้มอมชมพูระเรื่อ) เนื่องจากผมนั้นมาอยู่ กทมเสียนาน หลายอย่างจึงติดนิสัยคนในเมืองมา ให้มานอนแบบพ่อแม่นี่คงไม่ไหว เดี๋ยวจะพาไปชมห้องผู้ชายนะครับ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:56:41

ความคิดเห็นที่ 25 แอ่น แอน แอ๊น เปิดม่านแดงออกมา เป็นไงครับ ห้องนอนผม 555 ไม่ต่างกัน แต่ของมีเบาะรองหลังหน่อยนึง มันนอนไม่ไหว ปวดหลัง ภายในห้องไม่มีอะไรเหมือนกันเลย สังเกตุที่พื้นกระดานเป็นร่อง ร่องนี้มีประโยชน์ หากคืนใดที่เราปวดฉี่ยามค่ำคืน เราสามารถใช้ร่องนี้ให้เป็นประโยชน์ได้ (แต่ไม่เคยทำนะครับ) ส่วนหน้าต่างนั้นเปิดทั้งคืนครับ รับลม อ้อ จะบอกอย่างนึงว่าไม่เคยเปิดบ้านให้ใครดูแบบนี้มาก่อน ที่นี่ที่แรกเลยนะครับเนี๊ยะ โชว์กันแบบดิบๆ เถื่อนๆ ลูกทุ่ง ไม่มีอายแล้วครับคนอย่างผม เราเงินน้อยก็ต้องเจียมเน๊อะ แต่ว่ายังไงก็บ้านเรานี่นา สร้างมากับมือ ก็เหมือนลูกแหละครับ เลือกรักเขาที่หน้าตาไม่ได้ จะน่ารัก จะขี้เหร่ ยังไงซะก็ลูกเรา จริงมั๊ย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 00:04:08

ความคิดเห็นที่ 26 ภาพนี้เป็นภาพที่มองออกมาจากห้องของผม ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง สังเกตุยอดต้นไมที่เอนไหว ลมดีจริงๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 00:05:24

ความคิดเห็นที่ 27 เสร็จแล้ว มีความสุขกับบ้านใหม่ค่ะ จากคุณ : เที่ยงตรง เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 00:08:48

ความคิดเห็นที่ 28 หมดแล้วครับบ้าน แค่นี้แหละ 555 เดิน 28 ก้าวก็รอบบ้านแล้ว ตอนที่ผมกลับบ้านนี่มากันครบ น้องชายผมสองคน หลานที่พ่อมันทิ้งด้วยคนนึงเดี๋ยวจะพาไปรู้จัก พ่อผม แม่ผม เวลาอยู่บนบ้านนี้ เดินกันแทบจะชนกันตาย มันวุ่นวายไปหมด แต่ก็สนุกดี บ้านเราไม่ค่อยได้กอดกัน อาศัยช่วงเผลอ เบียดกันบ้างถูกันบ้างแบบนี้แหละครับ จะได้ไม่เหินห่าง555 เมื่อก่อนแม่บอกว่าทำครัวบนนี้ แต่พ่อบ่นทู๊กวัน เพราะเช้าๆเวลาแม่ตำน้ำพริกที่ บ้านสั่นไปทั้งหลังนึกว่าแผ่นไหว เวลาของหล่นก็ลำบาก มะนาวหล่นที:-)ี้อยาก เป็นแม่นากเลย  สุดท้าย พ่อแกก็เลยจัดให้ โรงครัว อยู่หลงบ้าน แยกออกไปเลย แม่ผมตะโกนบอกว่าให้ไปไหว้ตาก่อน มาถึงตั้งนานยังไม่ได้ไปหาท่านเลย ผมรับคำ ก่อนจะเดินออกมา และนี่คือทางลงบันได ขวามือแม่บอกว่า จะเอา อ่างบัวมาวาง ตอนเย็นช่วยไปขุดบัวกับแกหน่อย แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 00:12:07 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 00:10:09

ความคิดเห็นที่ 29 นี่ตาผมครับ เมื่อตอนหนุ่มแน่นแกเคยเป็นคนที่ใครๆก็เข้ามาหา แต่เมื่อวัยโรยรา กลับกลายเป็นคนที่ถูกลืม เศร้าจัง ตาผมแกจำใครไม่ได้เลยนอกจากชื่อผม ทุกคนที่ไปหาแกแกจะเรียกเป็นชื่อ ผมหมดเลย อาจเป็นเพราะตอนเด็กแกเลี้ยงผมมาเลยจำได้ ที่เหลือ ความจำแกก็กลับตาลปัตร ลูกหลานจำไม่ได้ แต่จะเฝ้าถามหาแต่คนที่ตายไปนานแสนนานจนบางทีผมยังไม่รู้จักเลย ปู่ย่า และก็พ่อแม่ของแกที่เสียไปตั้งแต่แกเพิ่งแต่งงาน "ไปไหนกันหมดไม่รู้นะ ปู่กับย่า" แกถามผม "เขาไปอยู่สวรรค์กันแล้วพ่อ" ผมเรียกตาว่าพ่อ "เขาไปมีความสุขที่นั่นกัน ทุกคนคนเลยนะพ่อ" ผมตอบเสียงสั่นๆ "เขาสุขกันเหรอ พ่อกับแม่ด้วยหรือ" ตาถาม "ครับพ่อ มีความสุขกันหมดเลย" "พ่อคิดถึงจังเลย ไปกันหมด ไม่มีใครมาหาเลย" แล้วแกก็สะอื้น "เขามากันไม่ได้หรอกพ่อ แต่ไม่เป็นไรหรอก อีกไม่นานพ่อก็จะได้ไปอยู่กับพวกเขาแล้ว ไปอยู่กันหมดเลย พอพ่อไป คนอื่นก็ตามไป ผมก็จะตามไปด้วยนะพ่อนะ" ผมพูดคำปลอบใจเหล่านี้เป็นภาษาถิ่น ผมเข้าใจความรู้สึกแกดี แต่คงไม่เท่าเศษเสี้ยวที่ชายคนนี้รู้สึก การต้องมีชีวิตอยู่เพื่อเฝ้ามองคนที่รักจากไปทีละคน ไม่ว่าจะเป็น ปู่ย่า พ่อ แม่ เพื่อน ลูก หลาน พี่ น้อง คนรักที่ร่วมทุกข์สุขกันมาเกือบ 60 ปี บัดนี้ทิ้งไป จนเหลือแกคนเดียว ผมไม่แช่งแก เพียงแต่ต้องการจะบอกแกว่า สุดท้าย ทุกคนก็จะต้องไปที่นั่น......เหมือนกัน เมื่อเยาว์วัย ตาปลอบผมไม่ให้ร้องไห้ แต่เมื่อท่านชรา ผมกลับเป็นฝ่ายปลอบตาไม่ให้ร้องไห้แทน....เฮ้อ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 00:37:51 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 00:23:56

ความคิดเห็นที่ 30 วันนี้พอก่อนนะครับ ง่วงนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นเช้ามาจะรีบมาลงให้หมดนะครับ สัญญา จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 00:24:47

ความคิดเห็นที่ 31 คิดถึงจขกท ว่าหายไปนานมากๆ   ดีใจที่ได้เห็นลอคอินนี้อีกครั้งนะคะ ทั้งภาพทั้งเรื่องยังชวนให้ อิ่มใจเหมือนเดิม .... จากคุณ : anavrin เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 00:49:07

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านจบแล้วก็ซึ้ง.... ปาดไว้กลับมาอ่านต่อครับ ^^ จากคุณ : I am Keng เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 01:37:21

ความคิดเห็นที่ 33 คิดถึงค่ะ เป็นแฟนคลับคนใหม่ เมื่อสองอาทิตยืก่อนเหมือนกัน วันนั้น นั่งอ่านทุกกระทู้ จนเกือบเช้าเลย ยังคิดเลยว่าเมื่อไหร่ จขกท จะกลับมา บ้านสายมากค่ะ ยินดีด้วย  อยากมีโอกาสแบบนี้บ้างจัง พ่อแม่ คงมีความสุข จากคุณ : กก (TrueInMyHeart) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 03:58:51

ความคิดเห็นที่ 34 จำได้ค่ะ  ครั้งสุดท้ายที่อ่านเรื่องราวของคุณ ทำเอาเราร้องไห้ก็ตอนที่คุณกอดลาตา ก่อนจะออกเดินทางไปทำงานนั่นแหละค่ะ  เรายังเข้าใจว่าคุณคงจะเดินทางไปทางไกลแค่ในไทยเท่านั้น ไม่นึกว่าจะมาไกลถึงยูเอสเอ  ดีใจด้วยนะคะกับบ้านใหม่ กลับบ้านกอดพ่อกอดแม่ให้หายคิดถึงเลยนะคะ เข้าใจความรู้สึกเลย ของเรานี่แค่เครื่องบินแตะพื้นสุวรรณภูมิ น้ำตาก็ไหลละ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงร้องไ้ห้ แต่ร้องทุกทีจริงๆนะ   บ้านดูอบอุ่น ครอบครัวสุขสันต์มากๆเลยค่ะ ฝากบอกคุณแม่ด้วยนะคะว่าปลูกบัวได้งามมาก ท่าทางจะมือเย็น แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 04:03:23 จากคุณ : Piggy_Jiggy เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 04:02:56

ความคิดเห็นที่ 35 บ้านอยู่  ที่ไหน ต-อ-จ  อะไร ครับนี้ จากคุณ : พากิน เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 07:07:26

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามาอ่าน น่ารักมาก เป็นบ้านทีอบอุ่นมากจริงๆๆ จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 07:19:09

ความคิดเห็นที่ 37 แนะนำ เจ้าของกระทู้ สะมะกิงกุ่งไก่ ให้รีบไปสมัครสมาชิก แบบให้กิฟได้โดยด่วน เราอยากให้กิฟ คุณ มั๊กๆ นึกถึงวันหยุดเทศกาลแล้วกลับบ้านเนอะ คงมีความสุขจัง.... จากคุณ : เต็มล้าน (เต็มล้าน) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:05:24

ความคิดเห็นที่ 38 เราเพิ่งเห็นกระทู้ที่มีคนตั้งถามหากระทู้ของคุณสะมะกิงกุ่งไก่เมื่อราวๆอาทิตย์ที่แล้ว  ดีใจจังที่เจอกระทู้แบบนี้  เราสามารถมีความสุขได้อย่างที่ใจต้องการ  ความสุขมีอยู่รอบๆตัวจริงๆ ขอบคุณที่เขียนกระทู้ดีๆ แบบนี้ให้ได้อ่านค่ะ  อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมากมายจริงๆ     เราก็เป็นคนใต้เหมือนกันค่ะ  แต่ที่บ้านไม่ต้องนั่งรถรถขนมชั้นที่เป็นรถไม้หลากสีที่หลังคาบรรทุกเป็ด บรรทุกไก่ ขนปลิวกระจาย เหมือนอย่างเจ้าของกระทู้แล้ว(บ้านเค้าปั๊ดตานาแล้วค่า) .....ขอเดาว่าเจ้าของกระทู้บ้านอยู่ปั๊ดลุงช่ายม่ายค้า จากคุณ : occ26 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:31:19

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องดีๆให้ได้ซาบซึ้งครับ จากคุณ : ฉันนี่แหละคือฉัน เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:31:42

ความคิดเห็นที่ 40 ให้กิฟท์ไม่ได้เลย อึดอัดดดดดดดดจายยยย จากคุณ : ป้าแมงฯ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:34:03

ความคิดเห็นที่ 41 รอมาตั้ง น้าน นาน... จากคุณ : หมูกระเทียมไข่เจียว เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:37:53

ความคิดเห็นที่ 42 บ้านไม้ ติดถังดับเพลิงไว้สักใบ ๑๐ ปอนด์พอ พันบาท เพื่อป้องกันเหตุอันอาจเกิด ด้วยความปรารถนาดี จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:41:12

ความคิดเห็นที่ 43 ยอดเยี่ยมค่า จากคุณ : หมอนัตตี้ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:47:48 A:124.121.44.191 X: TicketID:293859

ความคิดเห็นที่ 44 วันนี้ วันเกิดของดิฉันค่ะ  ตื่นมาพอเปิดเจอกระทู้ของคุณ  รู้สึกดีใจ ว่าได้ของขวัญวันเกิดแล้ว เพิ่ง post  ไปถามหากระทู้ของคุณเมื่อสักสองอาทิตย์ได้   แล้วก็กลับมาเร็วทันใจ  ไวเหมือนโกหก ขอบคุณนะคะ คุณแม่น่ารักจัง  สวยซนไม่เบานะเนี่ย จากคุณ : แม่น้องปัน (แม่น้องปัน) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 08:53:49

ความคิดเห็นที่ 45 อยู่เรือบริษัทอะไรคะ ทายว่าไปโซนอาสก้า เราไปเมื่อพ.คเที่ยวแรกเจอคนไทยในเรือที่ทำงานเยอะแยะยังนึกอยู่ว่าคุณจะอยู่เรือdimond princessไหม ใช่คนที่อยู่บาร์ไอศครีมหรือเปล่าเพราะหน้าคนใต้มากๆ จะถามก็ไม่รู้ชื่อ จากคุณ : sydney&sunny เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:00:11

ความคิดเห็นที่ 46 เรินงามหนัดหนาพี่บ่าว ^_^ อ่านแล้วอยากกลับบ้าน คิดถึงคนทะขะโน๊นน จากคุณ : ปีศาจไฉไล เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:14:09

ความคิดเห็นที่ 47 ติดตามข้ามวันข้ามคืนเลยนะครับ ไม่ธรรมดาเลยที่คนๆหนึ่งซึ่งไม่เคยจะรู้จักมาก่อนแต่มีความรู้สึกที่ดีๆ มอบให้อย่างมากมายเช่นเพื่อนๆชายคามอบให้ จขกท.ครับยังไงกลับบ้านอยู่นานๆหน่อยครับ บางทีผมคิดว่าผมพลาดโอกาสสำคัญเช่นนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ วันนี้ไม่มีพ่อแม่แล้ว แม้นผมจะสร้างบ้านไม้อย่างคุณหลังหนึ่งไว้ที่บ้านเกิดแต่ต้องถูกปิดประตูบ้านมานานกว่าห้าปีแล้ว ทุกครั้งกลับไปเห็นแล้วน้ำตาไหลเพราะคิดว่าหากมีท่านอยู่บ้านเราคงไม่รกและร้างแบบนั้น และต้องกลับไปนอนที่บ้านของพ่อกับแม่เลยทิ้งบ้านเราร้างมาหลายปี เห็น จขกท.แล้วขอชื่นชมครับ จากคุณ : TritonBoy เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:14:15

ความคิดเห็นที่ 48 อยากให้กิฟฟ แต่ให้ไม่ได้ จากคุณ : Kally_narak เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:14:31

ความคิดเห็นที่ 49 หายไปซะนานนนนนน  คิดถึงนะคะ คอยดูบ้านหลังนี้มานานมาก  ยินดีและดีใจกับคุณพ่อ คุณแม่ จขกท. บ้านน่ารัก ระเบียงน่าน้่งมากเลย ดีค่ะ ยังไงก็ให้บ้านสูงไว้ก่อน ฝากหอมแ้ก้มคุณตาด้วยนะคะ ( จขกท. กลับมาทำงานที่ กทม. แล้วใช่ไหม ดีใจด้วยค่ะ  ) จากคุณ : ดนตรีก่อนนอน เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:15:09

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านแล้วสนุกมาก อยากมีบ้าน ตจว บ้าง จากคุณ : muaypery เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:19:19

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นบ้านที่ให้ความรู้สึกว่า  ......บ้านอบอุ่นจริงๆ เลย  ไม่ต้องตกแต่งอะไรมากมาย แต่คนอยู่มีความสุข ก้อพอแล้วค่ะ  อย่างเช่นคุณพ่อคุณแม่ของคุณเป็นตัวอย่าง  ท่านภูมิใจในคุณมากๆ แถมยังจัดแต่งสวนด้วยความรักความผูกพันจริงๆ ......ขอบคุณที่คุณทำให้ท่านทั้งสองรวมทั้งปู่ได้มีความสุขนะคะ   ซึ่งสุขนั้นได้แบ่งให้กับคนที่ได้อ่านเรื่องราวของคุณด้วย.... จากคุณ : ดุ๊กกะดุ๋ย เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:19:32

ความคิดเห็นที่ 52 ตามอ่านมาตั้งแต่คุณมาลาไปทำงาน  ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ จากคุณ : แมวหวาน เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:31:44

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านสร็จแล้วจินตนาการไปเรื่อยๆ คิดว่าตัวเองเป็นคนในครอบครัวคุณสะมะกิงกุ่งไก่ เลย...ครอบครัวน่ารักอ่ะ จากคุณ : ซุปน้ำใส เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:34:29

ความคิดเห็นที่ 54 ครอบครัวอบอุ่นน่ารักมากๆค่ะ ยินดีด้วยกับบ้านที่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงเพื่อคุณพ่อคุณแม่ ขอให้มีแต่ความเจริญยิ่งๆขึ้นไปนะคะ จากคุณ : ต้าple เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:40:02

ความคิดเห็นที่ 55 หายไปนานเลยนะคะ แต่ยังจำได้เสมอ เพราะล็อคอินนี้จำง้ายง่าย อ่านเรื่องราวของคุณมาตั้งแต่แรกที่สร้างบ้าน จนคุณต้องไปทำงาน พอกลับมาอีกทีเรื่องราวในบ้านคุณก็ยังอบอุ่นเสมอ อ่านแล้วมีความสุขจังเลยค่ะ จากคุณ : แมวเหมียวตัวผอม เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:41:34

ความคิดเห็นที่ 56 ดีใจค่ะที่คุณกลับมาอย่างปลอดภัย ตอนอยู่ทะเลเหงาหรือเปล่าค่ะ บ้านน่าอยู่ค่ะ ดูอบอุ่น สบายตาค่ะ ไม่มีที่ไหนน่าอยู่ และอบอุ่นเหมือนบ้านเราจริงหรือเปล่าคะ จากคุณ : แพรวซ่าส์ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:42:23

ความคิดเห็นที่ 57 กลับมาแล้วพ่อหนุ่มของชาวชายคา ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ ทำเอาเราคิดถึงบ้านเหมือนกัน โดยเฉพาะรูปคุณตาท่านนั้น ทำให้เราคิดถึงพ่อมากเลย พ่อเราเสียตอนท่านอายุเก้าสิบกว่าแล้ว จากคุณ : Fly away home เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:44:08

ความคิดเห็นที่ 58 ผ่านมา 2-3 ปีแล้วเหรอ เวลามันผ่านไปเร็วขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ยังดูเหมือนไม่กี่เดือนนี่เอง ยินดีต้อนรับกลับบ้านอีกครั้งค่ะ คุณสะมะกิงกุ่งไก่ ถ้าจะถามว่า บ้านใครกันนี่ ช่างดูดีเสียกระไร คงต้องตอบกลับไปว่า...บ้านนี้...บ้านแห่งความสุข ค่ะ จากคุณ : พะยูนอ้วน เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 09:52:18

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น จากคุณ : ดาวสีส้ม เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:11:38

ความคิดเห็นที่ 60 มาทักทาย ลูกผู้ชายตัวจริง... :) ยังตามเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ชื่นชมคุณอยู่ในใจตลอดมา... ขอให้มีความเจริญฯ และมีความสุขกับชีวิตที่น่ารัก อบอุ่นอย่างนี้ตราบเท่าที่คุณจะรักษาไว้ได้นะคะ ดูแล้วกระทู้นี้ อบอวลไปด้วยความอบอุ่น จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:22:19

ความคิดเห็นที่ 61 ต่อครับ คนนี้สมาชิกใหม่พ่อแม่ทิ้ง ชื่อน้องทีน แม่กับพ่อเอามาเลี้ยงแทน เจ้าทีนเลยเรียกพ่อ แม่ไปเลย ส่วนน้องผมมันเรียกลุงตามศักดิ์ เพราะพ่อแท้เป็นลูกพี่ลูกน้องกับน้องผม ทีนี้เจ้าทีนมันจะเรียกผมลุงด้วยแต่ผมไม่ยอม อะไรอ่ะ จะเป็นลุงตั้งแต่ยังเด็ก ไม่ได้เด็ดขาด ผมเลยบังคับให้เรียกพี่แทน 555 ทีนเลยเรียกน้องผมว่าลุง แต่กลับเรียกผมว่าพี่ ง๊งๆ เจ้าทีนนี่ฉลาดเป็นกรด รู้หมดทุกเรื่องช่างพูด เขาพูดเรื่อง โฉนดที่ดิน ไอ่นี่ก็รู้อีก เล่าเป็นฉากๆ ผมจะเรียนทีนว่า น้องตรีน มันไม่ยอม "น้องทีนไม่ได้ชื่อ ตรีน ชื่อทีน" ทีนละล่ำละลักชี้แจงเป็นการใหญ่ "อะไรนะ" ผมแกล้ง "น้องทีนไม่ได้ชื่อ ตรีน ชื่อทีน" "หา" "น้องทีนไม่ได้ชื่อ ตรีน ชื่อทีน" "อะไรนะ"  เมื่อถามบ่อยๆเข้า ทีนมันก็ลน "น้องตรีนไม่ได้ชื่อทีน ชื่อ ตรีน" ก็เป็นอันได้ฮา จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:29:47

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วได้บรรยากาศครอบครัวอบอุ่นอารมณ์ดี มองโลกในแง่ดีชีวิตก็มีความสุขได้ทุกสถานการณ์ ... คุณแม่ปลูกต้นไม้ได้งามมาก ๆ โดยเฉพาะบัว และ อโกลนีมา (คห.15 ไม่ใช่บอนสีนะคะ) งามขนาดนี้แยกกอมาปลูกได้อีกหลายกระถางเลยค่ะ จากคุณ : ฟ้าใสวันใหม่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:29:50

ความคิดเห็นที่ 63 เดี๋ยวจะพาไปดูเหตุผลที่พ่อกับแม่ไม่ยอมให้ซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้าบ้านกันครับ นี่ไง... ที่ดินที่อุตส่าห์อ๊วกแตกอ๊วกแตนแลกเงินมา เอามาซื้อที่ดินแถวบ้านครับ ไม่แพงมีต้นยาง พร้อมต้นสะตอ เห็นวิว พ่อกะจะปลูกยางใหม่แล้วสร้างกระท่อมไว้บนนี้ จะเอาไว้หลี้ภัย เวลาเมียของขึ้น "แม่แกวัยทอง งุ่นง่านท้างวัน"   ว่ะ 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:43:38

ความคิดเห็นที่ 64 เรารอคุณมานานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เรานึกว่าพลาดไปแล้วซะอีกนึกว่าคุณมาโพส แต่ดูยังไงก็ไม่มี ยังมีความหวังว่าจะได้ดูบ้าน เสร็จซะที โล่งอกไป บ้านน่ารักมาก บ้านคุณอบอุ่นมาก ดีกว่าบ้านหลังใหญ่ๆ โตๆ แต่ไม่มีคนอยู่ ไม่มีความอบอุ่น หลายๆคนเห็น คงอิจฉาในความน่ารักของครอบครัวคุณ ยังไงขอให้โชคดีคะ จากคุณ : lynn_oil เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:44:42

ความคิดเห็นที่ 65 อ่านกระทู้ของคุณ แล้วสมกับคำว่า "บ้าน" จริงๆ ไม่ต้องจัดฉาก ไม่ต้องสวยงาม ไม่ต้องใช้เฟอร์แพงๆ ทุกสิ่งมองไปทางไหน ก็เห็นแต่ความสุขของคนในบ้าน จากคุณ : 3ttt เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:49:19

ความคิดเห็นที่ 66 ฝั่งนี้เห็นทะเล จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:49:50

ความคิดเห็นที่ 67 ฝั่งนี้เห็นภูเขา จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:50:46

ความคิดเห็นที่ 68 ตกเย็นพ่อกลับมาจากทะเล ผมเลยได้กินแกงส้มปลาดุกทะเลยอดมะพร้าวอ่อน ที่ตั้งตาคอยตลอดเวลาเกือบ 1 ปีเต็ม ปลาพวกนี้หาได้ทั่วไปหลังบ้าน มีเยอะ แต่เมื่อก่อนเยอะกว่านี้ครับ ที่นี่เขาหาปลาไว้กิน เหลือแล้วขาย ไม่ได้ทำเป็นอาชีพหวังร่ำหวังรวย อาหารการกินจึงค่อนข้างอุมสมบูรณ์อยู่มาก จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:52:58

ความคิดเห็นที่ 69 อบอุ่นจริง ๆ คะ สัมผัสได้ถึงความสุข ความอบอุ่นที่ จขกท. ได้รับ จากครอบครัว :) จากคุณ : ppth เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:54:59

ความคิดเห็นที่ 70 ตกเย็นแม่ชวนไปเอาบัวมาปลูก แกว่าบัวสีนี้ขายดี ถามว่าจะปลูกในไหน แกบอก "เดี๋ยวก็รู้" นี่ครับทุ่งบัว ตอนเช้าจะบานกันแดงฉานไปหมด นี่อยู่หลังบ้าน เดินไป สังเกตุแม่ผม นางห้าว ตั้งแต่ผมจำความได้ แม่ไม่ค่อยใส่กระโปรงนะ ใส่แต่กางเกงยีนต์ แล้วชอบแอบเอากางเกงยีนต์ผมไปใส่ เสื้อก็บางทีเสื้อพ่อ ส่วนพ่อไม่ใส่เสื้อ แต่จะเนียนใส่กางเกงในแม่ แกบอกใส่สบายดีหลวงพระบาง งงมากกกกกกกกกก คู่นี้ ... กลับมา บ้านคราวนี้ผมเลยจัดการตัดชุดผ้าไหมให้แกใส่ออกงานสังคม(หรู555)ชุดนึงเป็นผ้าใหม่สีม่วง ตอนแรกไม่รู้ขนาดแก เลยให้น้องจัดการ กำชับว่าอย่าให้นางรู้นะ จะเซอร์ไพร์ น้องมันโง่ ไม่รู้จะวัดตัวแม่ยังไง มันเลยใช้วิธีแกล้งโอบแม่ โอบแขน โอบเอว โอบตูด "เฮ้ย แม่นะเว้ย ไม่ใช่ต้นไทร" จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:58:13

ความคิดเห็นที่ 71 นี่ครับได้มาสองสี ขาวกัยแดง เป็นธงชาิติฝรั่งเศส จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 10:59:47

ความคิดเห็นที่ 72 น่ารักจังเลยค่ะ ครอบครัวอบอุ่นนะคะ ขอให้มีความสุขนะจ้ะ บ้านถึงหลังจะเล็ก แต่ก้ออบอุ่น จากคุณ : แม่คุณชาย เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:01:54

ความคิดเห็นที่ 73 หลบมาเที่ยวนี้ อยู่กี่วันอะบ่าว จากคุณ : ใบข้าวเดือนพฤษา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:03:33

ความคิดเห็นที่ 74 แล้วจะปลูกในไหน ไม่เป็นปัญหา ว่าแล้วแกก็ถือค้อนปอนด์ไป  สักพัก ได้ยินเสียง ตุบตับๆ ชะโงกหน้าไปดู เห็นแม่ทุบโอ่งอยู่ 555 เอากันสดๆ โดยมีน้องชายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด "แม่ ทุบทำไม เดี๋ยวพ่อก็ด่าเอาอีกหรอก" ผมถาม "ช่าง หัว พ่อ มรึง สิ" แม่ตอบ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:04:59

ความคิดเห็นที่ 75 ผมกลับมาอยู่บ้านเดือนนึงครับเป็นช่วงทำบุญเดือนสิบพอดีเลยถือโอกาส อยู่ทำบุญให้บรรพบุรุษด้วยเลย ชาวปักษ์ใต้เชื่อว่าบรรพบุรุษของเราจะกลับมาหาลูกหลานในช่วงเดือนสิบ ลูกหลานก็จะทำบุญไปให้ อันนี้เรียก หมลับ ครับ เขียนถูกมั๊ยหว่า จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:12:13

ความคิดเห็นที่ 76 น่าร๊ากกกกกกกจริง ๆ ดีใจที่ได้เห็นกระทู้คุณอีก อ่านไปยิ้มไปเลยค่ะ จากคุณ : กัญจน์ญภา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:14:07

ความคิดเห็นที่ 77 ส่วนอันนี้แม่ผมในชุดผ้าไหมสีม่วง พอดีเป๊ะ ต้องขอบคุณฝีมือการวัดตัวขั้นเทพของ ไอ่อ้วนน้องผม จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:15:17

ความคิดเห็นที่ 78 บรรยากาศภายในวัด คนที่จากบ้านไปไกลๆ นานๆจะกลับกันมาวันนี้ ทุกคนจะทักทายกันเสียงดัง เพราะไม่ได้เจอกันนาน คำที่มักพูดกันติดปากเสมอๆคือ "ไอย๊ะ จำไม่ได้หิดเดียว"   แปลว่า "โอ้โห จำไม่ได้เลยสักนิดเดียว" แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 12:36:02 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:16:59

ความคิดเห็นที่ 79 ตักบาตรแยกอาหาร แกง ข้าว ผลไม้ ขนม จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:17:47

ความคิดเห็นที่ 80 จากนั้นก็เอาถุงหมลับ (มันเขียนยังไงวะ) ไปกองไว้ที่กองเปรต ขอเบลอภาพไอ่อ้วนหน่อยนะครับ มันอาย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:19:12

ความคิดเห็นที่ 81 จากนั้นก็นั่งฟังพระสวด สวดเสร็จก็ถึงเวลาชิงเปรตครับ การชิงเปรตคือการชิงเงินที่เขสโยนลงมา อาหาร ขนม ในกองเปรตน่ะครับ เขาถือว่าได้บุญ หยิบมาคนละนิดละหน่อยเอาไปให้ลูกหลานกิน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:20:47

ความคิดเห็นที่ 82 อยากบอกว่าเป็นบ้านหลังแรกในห้องชายคาที่ผมดูแล้วรู้สึก "อิจฉา" น่าจะเป็นบ้านที่อบอุ่นที่สุดในฤดูหนาวนี้เลยนะครับ จากคุณ : whocares เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:21:07

ความคิดเห็นที่ 83 เขียนว่า หมรับ ค่ะ ไปค้นอากู้มาค่ะ จากคุณ : กัญจน์ญภา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:23:06

ความคิดเห็นที่ 84 ผมพบเพื่อนเก่าหลายคนที่นี่ ไม่ได้เจอกันเป็น 10 ปี เพื่อนผมคนนึงบอกว่า เดี๋ยวเขาจะมีการชิงเงินกัน ผมก็ลังเลจะเอายังไง พอเพื่อนบอกว่าเงินเป็นหมื่นเลยนะเว้ย โหตาลุก ตัดสินใจลงแข่งด้วย ถอดเสื้อเลยครับ เอาจาระบีมาทาตัวก่อนจะเอาทรายมาทาทับ อีกทีให้มันฝืดๆ เพราะเสาเขาเอาน้ำมันชะโลมให้ลื่น ต้องต่อตัวกัน เงินจะอยู่บนปลายสุด กรรมการประกาศเริ่มเสียงดัง ผมอยู่ทีมสอง ทีมหนึ่งกระโจนเข้าใส่เสา ต่อตัวกัน ลื่นปืดๆ เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม ผมใจเต้น ตื่นเต้น ภาพไวมาก ตัดมาที่เพื่อนก็ไม่ต่างกัน ตัดกลับไปที่ทีมแรก "ได้แล้ว ได้ไปแล้ว" เสียงกรรมการเขาประกาศ ผมทำหน้ามึนๆ อะไรได้อะไร ได้เงินไปแล้วเหรอ "ได้เงินไปแล้ว มันได้เงินไปแล้ว" ผมตะโกนบอกเพื่อน 555 "ไอ่เวง แล้วมรึงจะให้กุทาตัวทำเอี้ยอะไร ไอ่เพื่อนเลว" เย็นวันนั้นกลับมาบ้านให้แม่ขัดเอาจาระบีออก แสบเกือบตาย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:30:00

ความคิดเห็นที่ 85 อ้าว ลืมรูป จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:31:24

ความคิดเห็นที่ 86 กำลังอ่านเพลินเลยค่ะ...ครอบครัวนี้อบอุ่นจัง น่ารักด้วยค่ะ จากคุณ : ตามพระจันทร์ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:32:09

ความคิดเห็นที่ 87 กลับบ้านคราวนี้ได้อยู่บ้านนานเลย แต่เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ สุดท้ายเวลาก็เดินทางมาใกล้วันที่ผมต้องออกเดินทางอีกครั้ง ที่บ้านดูหม่นหมองลงไปทันที แม่หัวเราะแบบไม่เต็มเสียงอีกต่อไป ส่วนพ่อก็ซึมๆ ก่อนกลับแม่เตรียมของกินไปให้เพียบ ผมไปสอยสะตอเอาไปฝากเพื่อนที่อยู่ กทม รวมทั้งเพื่อนที่เป็นสถาปนิกด้วย ถึงเขาจะเคยแซวผมแรงไปหน่อย แต่เชื่อว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจ หลังๆมาผมโทรหาเขา เขาก็ยังถามไถ่ด้วยดี อีกอย่างต้องไม่ลืมว่าผมติดหนี้เขา ถ้าไม่มีเขาวันนั้น ผมคงไม่ได้เข้ามาบ่นพึมพำดังๆในห้องนี้ และได้รู้จัก เพื่อนๆ พี่ๆ ที่น่ารักในห้องนี้หรอก เอาไปเลยเพื่อนสะตอจากสวนเราเอง 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:36:19

ความคิดเห็นที่ 88 ปลาแห้งไว้กินยามอดอยาก แต่มักหมดก่อนเพื่อนทุกที เพราะมัน อร่อย แค่เอาข้าวสวยร้อนๆมา ใส่น้ำลอยดอกมะลิลงไป ฉีกปลาแห้งแนม อร่อยเกินสามโลกแล้ว เย้ๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:37:45

ความคิดเห็นที่ 89 กระทู้ชวนกลับบ้าน ... เราว่าเพิ่งอ่าน กระทู้เงินสองแสน แป๊บๆ เอง ผ่านไปเร็วเหมือนกัน แหะ...  ยินดีที่ได้กลับบ้านเจอหน้าแม่... อารมณ์คนต่างจังหวัดกำเริบเลย... คงเป็นเหมือนกัน  วันกลับไปบ้าน  กับ วันที่จะกลับไปเรียน  ... หน้าแม่ต่างกันลิบเลย ของให้มีความสุขกะบ้านหลังนี้นะคะ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 11:56:34 จากคุณ : nano&bible (nano&bible) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:53:32

ความคิดเห็นที่ 90 เมือ่ถึงเวลาการเดินทางอีกครั้ง นึกว่าจะทำใจกันได้แล้ว เพราะจากกันบ่อยเหลือเกิน แต่ก็เปล่าเหมือนเดิมเป๊ะ พ่อไม่กล้าออกมาส่งผมขึ้นรถ(แม่โทรมาบอกว่าพ่อร้องไห้จนตาแดงเลย แต่อายแกล้งบอกว่า มาวววว) ส่วนแม่ก็ยอมให้กอดแล้ว ปล่อยโฮเลย แกบอกว่า อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว ให้ผมอดทน แล้วแกก็ขอโทษขอโพยใหญ่ บอกว่าที่ผมต้องไปลำบากไกลๆเพราะพ่อกับแม่แท้ๆ "ปล่าวเลยแม่เอ้ย ไปก็ไม่ได้ลำบากอะไร ของกินบนเรือหรูๆระดับ 5ดาวทั้งนั้น ทำงานก็ทำบ้างเล่นบ้าง ไม่เหนื่อยเลย กินอิ่มนอนหลับ เพื่อนทำงานก็น่ารักทุกคน" อันนี้คือที่ผมบอกแม่ไป แต่ในใจนั้นตรงข้ามทุกอย่าง อยากจะบอกแกจะตายว่า "โอยแม่ เมาเรือทู๊กวัน ของกินก็ไม่อร่อย ไม่ถูกปาก ของฝรั่งมัน ไม่มีน้ำพริก แกงส้มให้กิน งานก็หนัก นอนก็น้อย เพื่อนร่วมงานก็สุดๆอ่ะ ยิ่ง พวกปินส์แล้วนั้น อยากจะกินหัวมันแทนหัวกลอยจริงๆ" แต่ก็ไม่ได้พูด เพราะไม่อยากให้แกเป็นห่วง ร่ำลาทุกคนที่บ้าน ตาบอกว่า "ไปอีกแล้วเหรอ" ตาถาม "จะไปสวรรค์แล้วเหรอ" ผมร้องจ๊ากเลย "ย้างตา ยังไม่รีบแหม อะไรกัน" ผมหัวเราะ แต่น้ำตาคลอหน่วยแล้ว ก่อนมาถึงบ้านนับเวลาถอยหลัง พอมาอยู่บ้านอยากหยุดเวลา พอจะไปทำงานอีกก็ต้องมาเริ่มนับ 1ใหม่อีก เหนื่อยจังเล้ยยย แต่ก็เอาเถอะ สู้ครับ ไม่นาน ผมจะกลับมาบ้านหลังนี้อีก จะกลับมาถอดรองเท้าเดินบนผืนดินนี้อีก และเมื่อวันนั้นมาถึง ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้ว จะตายมันที่นี่แหละ "อีกปีนะ ผมจะกลับมา" ผมตะโกนบอกแม่ ระหว่างที่รถไม้ขนมชั้น วิ่งไกลออกไป เห็นภาพแม่ยืนส่งอยู่กลางถนน พร้อมน้องและหลาน แม่ค่อยๆตัวเล็กลง เท่าวัว เท่าแมว เท่าไก่ เท่ามด จนผมมองไม่เห็นแม่.. บ้านหลังนี้เดินทางมายาวนาน วันนี้ถึงเวลาแล้วที่จะจบเรื่องราวของมันเสียที มันเสร็จสมบูรณ์แล้ว(ในความรู้สึก) ผมและครอบครัวเรียกมันว่าบ้านอย่างเต็มภาคภูมิใจแล้ว ขอบคุณทุกกำลังใจและความหวังดีของทุกคนที่นี่ครับ ... มิตรภาพไร้พรมแดนจริงๆ ไว้มีโอกาสผมจะเข้ามาเยี่ยมเยียนพวกพี่ๆอีกนะครับ ลาแล้วครับ............ขอบคุณ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:57:39

ความคิดเห็นที่ 91 .. จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 11:58:18

ความคิดเห็นที่ 92 กระทู้นี้ ที่รอคอย อ่านไป ก็ร้องไป หัวเราะไป บ้าหรือเปล่าตรู อ่านแล้วก็คิดถึงบ้าน บ้านอยู่ปักษ์ใต้เหมือนกัน อารมณ์ประมาณ เด็กบ้านนอก มาสร้างเนื้อสร้างตัว ในเมืองหลวง บั้นปลายชีวิต ก็ขอกลับไปใช้ชีวิต   บ้านนอกปักษ์ใต้ของเรา จากคุณ : gabi (Gabi) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:06:39

ความคิดเห็นที่ 93 น้ำตาคลอเลยค่ะ ขอให้เดินทางไป-กลับโดยสวัสดิภาพ ทุกคนที่บ้านรอคุณอยู่รวมทั้งพวกเราที่นี่ จะเป็นกำลังใจให้คุณ รอคุณกลับมาพิมพ์ให้พวกเราอ่านอีก สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : กัญจน์ญภา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:09:32

ความคิดเห็นที่ 94 รอมาตั่งนานดีใจนะครับที่ได้เห็น ล็อคอินนี้อีก สู้ๆ ครับทำเพื่อครอบครัวเรา อดทนไว้ อีกไม่นานเราจะได้มาอยู่บนแผ่นดินของเรา แผ่นดินที่เราหามาเองกับมือ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 12:26:39 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 12:26:24 จากคุณ : tiodoll เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:13:31

ความคิดเห็นที่ 95 ลงชือซึ้งด้วยครับ ยังจำกระทู้เก่าๆได้ ช่วงเวลามีความสุข มันสั้นจริงๆ จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:20:15

ความคิดเห็นที่ 96 หายไปนาน ชาวชายคาเค้าคิดถึงน่ะครับ จากคุณ : พรเลิศ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:29:28

ความคิดเห็นที่ 97 กระทู้นี้บ้านดูมี "ชีวิต" จังชอบครับ ^^ จากคุณ : กรอบอากาศ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:40:35

ความคิดเห็นที่ 98 ซึ้งอ่ะ น้ำตาปริ่ม ๆ แล้ว,,, ขอบคุณนะสำหรับเรื่องราวดี ๆ จากคุณ : oiooy เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:41:41

ความคิดเห็นที่ 99 ทำเอาเราน้ำตาคลอเลย  เข้ามาบ่อยๆ  ก็คอยมองหากระทู้คุณค่ะ ดีใจที่วันนี้ได้เจอซะที เป็นกำลังใจให้นะคะ  สู้ๆ ค่ะ อดทน อนาคตคงสดใส ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ... จากคุณ : ฟ้าสวยมาก เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 12:47:18