มาประหยัดกันเถอะ

เนื้อหาน่าจะใกล้เคียงห้องชายคากับหว้ากอมากที่สุดนะ ตั้ง 2 ห้องเลยละกัน

เคยอ่านพระไตรปิฎกพบพระพุทธองค์ทรงแนะนำการใช้จีวรให้เกิดประโยชน์สูงสุด ทำนองว่า (อาจบรรยายไม่ตรง) ถ้าเก่าเริ่มขาดก็ปะชุน เก่ามากขาดมากปะไม่ไหวแล้วก็ทำเป็นผ้าถูพื้น จนขาดรุ่งริ่งก็เป็นผ้าเช็ดเท้า ..... แล้วก็อีกหลายอย่าง จนสุดท้ายก็ป่นเป็นผงผสมกับสีหรืออิฐก่อผนังอะไรทำนองนั้น เรียกว่าใช้ทรัพยากรจนคุ้ม ไม่ฟุ่มเฟือย จึงมาคิดถึงกิจกรรมการใช้น้ำที่บ้าน

บ้านจัดสรรทั่วไปในครัวมักมีอ่างซิงค์ใบเดียว จะล้างอะไรก็อ่างนี้ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ ซาวข้าว ล้างจานชาม ล้างมือ

เป็นการออกแบบที่ไม่ประหยัด ไม่สามารถนำน้ำกลับมาใช้ใหม่ได้ ผมได้ทดลองใช้กาละมังหลาย ๆ ใบแทน ได้ผลประหยัดน้ำได้มากมายนัก จึงเสนอว่าในครัวควรมีซิงค์หลายใบดังนี้

ใบแรกสำหรับน้ำซาวข้าว (แต่ใครทานข้าวกล้องก้อาจมีน้ำซาวข้าวน้อยหน่อย) ทานอาหารเสร็จ จะเช็ดจานชามช้อนด้วยกระดาษทิชชูก่อน เอาไขมันออกไป แล้วล้างที่อ่างใบแรกด้วยน้ำซาวข้าว จะขจัดไขมันออกได้ดีมากอย่างไม่น่าเชื่อ (ไม่ต้องใช้ทิชชู่ช่วยครั้งแรกก็ยังได้เลย) เป็นการช่วยประหยัดน้ำยาล้างจานได้
ท่อใต้อ่างใบนี้มีวาล์วเลือกให้ไปลงได้ 2 ที่คือลงบ่อดักไขมัน ลงถังบำบัด (กรณีใช้น้ำซาวข้าวล้างจาน ล้างเนื้อสัตว์ต่าง ๆ) กับลงถังเก็บเพื่อนำไปใช้งานต่อ  (กรณีไม่ใช้ล้างอะไร) เช่นเอาไปรดต้นไม้หรือใช้ราดทำความสะอาดทั่วไป

ซิงค์ใบที่ 2 ก็สำหรับใช้น้ำยาล้างจานปกติ ล้างต่อจากใบแรก ใช้เสร็จก็ปล่อยน้ำทิ้งลงถังบำบัดปกติไป ไม่สามารถเอาไปทำอะไรต่อได้

ซิงค์ใบที่ 3 ใช้สำหรับล้างผักผลไม้ ล้างมือทั่วไป (มือที่ไม่มีคราบมัน ล้างก่อนทานอาหารอะไรแบบนั้น) ใบนี้ก็ใช้สำหรับล้างจานต่อจากใบที่ 2 ด้วย
ซิงค์ใบที่ 4 ก็ใช้สำหรับล้างจานน้ำสุดท้าย
ทั้งใบ 3, 4 ไม่ทิ้งลงถังบำบัด แต่ไปลงถังเก็บเพื่อนำไปใช้งานต่อ เอาไปรดต้นไม้ ทำความสะอาดภายนอกทั่วไปได้ (อาจออกแบบให้ไปรวมกับถังเก็บน้ำซาวข้าว หรือแยกคนละใบก็ได้)

เช่นนี้ก็จะประหยัดน้ำได้มาก ไม่ใช่อะไร ๆ ก็ล้างในอ่างใบเดียวกันแล้วทิ้งไปหมด ไม่กักเก็บไว้ (เพราะต้องเปลี่ยนน้ำรอบใหม่ทุกครั้ง จึงต้องทิ้งไปเสียก่อนที่จะใช้ให้คุ้มค่า) ประหยัดได้ทั้งเงิน ทั้งทรัพยากรน้ำของประเทศ และสิ่งแวดล้อม

ย้อนกลับไปตอนต้น กระดาษทิชชู่ที่เช็คคราบมันจากจานชามช้อนแล้ว ก็เอารวม ๆ กับเปลือกและเม็ดผลไม้ เปลือกไข่ เศษผัก เปลือกพริก กระเทียม หอม ก้างปลา เปลือกกุ้งหอยปูปลา กระดูกสัตว์ กากชา อื่น ๆ ทุกอย่างที่เป็นอินทรีย์วัตถุ รวมถึงใบไม้ใบหญ้า ไม่ต้องทิ้งครับ สามารถนำไปหมักปุ๋ยได้ เดี๋ยวนี้มีหัวเชื้อน้ำหมักชีวภาพ ซื้อมาใช้ทำปุ๋ยได้เองไม่ยาก ประหยัดเงินไม่ต้องซื้อปุ๋ย ลดขยะลงได้ (รัฐเอาไปกำจัดก็มีค่าใช้จ่ายและพลังงานที่ต้องใช้ทั้งในการขนส่งและในการกำจัด) น้ำที่จะนำมาใช้ทำปุ๋ยก็เอามาจากน้ำซิงค์ 3, 4 ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องจากน้ำประปา เห็นไหมว่าครบวงจรจริง ๆ อย่างนี้ไหมที่เขาเรียกว่าต้องพยายามคิดแบบบูรณาการ ใช้จนคุ้มที่สุดก่อนจะทิ้งไป

กระดูกไก่ ซี่โครงไก่ ขาไก่ น่องไก่ ปีกไก่ หัวปลา ก็ไปล้างทำความสะอาด เอาไปทำน้ำสต็อคได้อีกครั้งหนึ่งก่อนที่จะเอาไปหมักเป็นปุ๋ย ได้น้ำซุปหวานน้ำต้มกระดูกเชียว ไม่ต้องใส่ผงชูรส

ห้องอาบน้ำควรมี 2 ส่วน ส่วนแรกเป็นที่ทำให้ตัวเปียกก่อนฟอกสบู่ครั้งแรกและสำหรับน้ำสุดท้ายก่อนจะอาบเสร็จ  น้ำ 2 ส่วนนี้ไม่ได้สกปรกเลย สามารถต่อไปลงถังเก็บเพื่อนำไปใช้งานต่อได้

แนวคิดนี้คงจะสลายไปในอากาศ เพราะ กม อาจไม่รองรับให้ทำได้ ทุกอย่างต้องลงถังบำบัด ? ไม่ให้ก่อสร้างแบบมีท่อแยกออกไปลงที่อื่น ? (ถ้าติดขัด กม นี้ก็คงต้องใช้กะละมังลักลอบทำต่อไป)
แต่อย่างน้อยควรจะอนุญาตหรือบังคับว่ากรณีที่บ้านมีพื้นที่สีเขียวตั้งแต่ ?? ตรม เป็นต้นไป น้ำที่ออกจากถังบำบัดแล้วจะต้องต่อไปเก็บไว้ใช้รดน้ำต้นไม้ได้ แทนที่จะปล่อยทิ้งไปให้เปล่าประโยชน์ อย่างไรก็ตาม กรณีนี้ก็ยังไม่ประหยัดเท่าแนวคิดแยกถังหลายใบอยู่ดี

กรณีอื่น ๆ เพิ่มเติม คือกระดาษต่าง ๆ เช่นหนังสือพิมพ์ เศษกระดาษ โบชัวร์ต่าง ๆ ใบแจ้งหนี้ต่าง ๆ ไม่ทิ้งครับ ขายได้ แม้กระทั่งสลิปบัตรเครดิต สลิปใบเสร็จจาก 7-11 ที่เห็นว่าใบเล็ก ๆ นั่นแหละครับ เก็บรวมรวบสัก 6 เดือนก็เต็มถุง หนัก 2-3 โลเหมือนกัน มีเมื่อไรก็แค่หย่อนทิ้งลงในถุงใบนี้ ทั้งหมด รวมถึงขวดพลาสติค แก้ว กระป๋อง เศษเหล็ก เศษอลูมิเนียม เครื่องใช้ไฟฟ้าต่าง ๆ ที่เสียแล้ว แผ่น CD เก่า อะไหล่รถเก่า (เวลาเปลี่ยนใหม่ ของเก่าก็ต้องคืนเรา) แบ็ตเตอรี ขายเป็นเงินได้ทั้งนั้นครับ ผมขายตรงกับวงศ์พานิชเพราะเป็นทางผ่าน รวบรวมขาย 2-3 เดือนครั้ง ทำมา 2 ปีได้หมื่นกว่าแล้ว ก็เงินทั้งนั้น แถมช่วยโลกได้ เพราะเขาจะจัดการนำกลับไป Recycle ต่อ  ใครไม่สะดวกเพราะไม่ใช่ทางผ่าน ไม่สะดวกขนไป หรือขับรถไปไม่คุ้มก็ขายกับรถเข็นที่มารับซื้อก็ได้ ได้ราคาน้อยหน่อย ก็ดีกว่าไม่ได้ แต่ที่สำคัญ เราทุกคนมีส่วนช่วยรักษาสิ่งแวดล้อมและทรัพยากร (ของโลก) ทำกันมาก ๆ ก็เป็นพลังได้ครับ ถุงพลาสติคจากร้านสะดวกซื้อถ้าไม่จำเป็นก็บอกพนักงานครับว่าไม่เอา ถือได้ สักวันละล้านคนก็ล้านใบแล้ว ถุงพลาสติคก็ทำมาจากน้ำมันทั้งนั้น เอาน้ำมันมาเผาทิ้งกันแท้ ๆ

แทบไม่มีขยะหรือน้ำทิ้งที่เกินความจำเป็นออกจากบ้านหลังนี้เลย ถ้าทุกครัวเรือนในประเทศช่วยกันทำแบบนี้ เราจะเหลือน้ำไว้ใช้ในการเกษตรได้อีกมาก ขยะจะลดน้อยลงมาก สิ่งแวดล้อมจะดีขึ้นมาก เงินออมในประเทศก็จะมีมากขึ้น

เอ เพิ่งคิดได้เดี๋ยวนี้ขณะพิมพ์กระทู้เลย น้ำจากเครื่องซักผ้า ผมเชื่อว่าไม่สกปรกมาก คนเราปกติก็ใส่เสื้อวันเดียวก็ซัก มันไม่ได้มีคราบอะไรนักหนา น้ำที่ออกมาจึงเป็นน้ำที่ประกอบไปด้วยผงซักฟอกเป็นหลัก น่าจะเอาไปล้างทำความสะอาดห้องน้ำห้องครั้วต่อได้ (ไม่ทุกวัน เป็นครั้งคราวไป)

เหล่านี้คือที่ผมทำอยู่ ไม่รู้จะมีใครคิดว่าผมเพี้ยนไปหรือเปล่า หากท่านใดมีไอเดียดีอื่น ๆ อีกก็มาแชร์กันได้ครับ ด้านไฟฟ้าด้วยยิ่งดี (เช่น ไฟดาวน์ไลท์ที่มีแต่ความสวยงาม แต่ประสิทธิภาพต่ำมาก ควรมี กม ห้ามใช้ไหม ? ห้องนอนทำไมต้องหรูใหญ่เกินความจำเป็นจนต้องใช้แอร์ตัวใหญ่ ?) เราอาจจะพบหนทางยืดระยะเวลาของการที่ต้องสร้างโรงไฟฟ้าใหม่ ๆ ออกไปได้

(เกร็ดเล็กน้อยในการทำอาหาร ควรทำไข่ดาวก่อนไข่เจียวหรือก่อนผัดผักอื่น ๆ เพื่อใช้น้ำมันที่เหลือจากไข่ดาวต่อได้)

จากคุณ	: tytsn1197
เขียนเมื่อ	: 23 มี.ค. 54 20:18:04