ความคิดเห็นที่ 1 จำชื่อคุณสะมะฯได้  มารออ่านค่ะ จากคุณ : นินจาน้อย เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 09:48:41

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องราวของกระทู้นี้เริ่มมาจากการที่แม่นั้นเฝ้าคะยั้นคะยอให้ลูกชายคนโตอย่างผม บวชเสียที แกจะได้เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์ แต่ไอ่ลูกชายคนโตอย่างผมมันไม่ค่อยจะใส่ใจกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเพิ่งได้งานใหม่ที่เมืองไทย หลายอย่างยังไม่ลงตัว เลยผัดแกไปเรื่อย งานนี้จึงไปตกอยู่ที่น้องคนรองของผมแทน ในรูปจะเห็นได้ว่า ครอบครัวผมมีกันอยู่สามคนพี่น้อง คนโตยังขอไม่บวช ผ่าน คนเล็กยังลางานสายการบินไม่ได้ ผ่าน เหลือแต่คนรองที่พอจะทำตามความต้องการของแม่ได้ ตอนเด็กๆเราสามคนก็คงเหมือนพี่น้องทั่วไป ที่ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง แต่น่าแปลกที่ผมกับน้องคนรองนั้นทะเลาะกันบ่อย บ่อยเสียจนแม่พูดประชดขึ้นมาคำนึงว่า "เออ ถ้าจะทะเลาะกันก็ไม่ต้องพูดกันอีกเลยนะ" แล้วเชื่อมั๊ยครับ นับจากตอนนั้น ผมกับน้องคนรองไม่พูดกันอีกเลย ที่บอกไม่พูดกันอีกเลยนี่ไม่พูดกันจริงๆครับ ไม่สักคำ เป็นเวลาเกือบ  20 ปี เพิ่งมาพูดกันคำสองคนในตอนหลัง อาจเป็นเพราะตอนเด็กๆ ผมกับคนรองมักชอบอะไรไม่ค่อยจะเหมือนกัน - ผมเป็นสาวกของแกรมมี่  UHT คริสติน่า มอส ทาทา ไมโคร ในขณะที่น้องผม  รักอาร์เอสเป็นชีวิตจิตใจ ร๊าฟฟี่แนนซี่  แร๊พเตอร์ โมเม เอิร์น   เราจึงมักแย่งกันฟังวิทยุอยู่ร่ำไป ผมจะฟัง radio vote satlelite   ส่วนน้องจะฟังของอาร์เอส   "เพลงอะไรของเมิง ชอบกระดุ๊กชอบกระดิ๊กอยู่อย่างนั้น อี๋ ดูๆ ดูท่าเต้น" ผมประชด   "ของเมิงอ่ะดีตายแล้วสิ  อะไรเนี๊ยะ บอกว่ารักสักกะติ๊ดๆ ลิตเติ้ลบิตอ่ะลิตเติ้ลมอร์"   บลั๊ฟกันไปมา แต่ร้องเพลงของอีกฝ่ายได้หมดนะ 555 - เสาร์อาทิตย์ ผมกับน้องมักจะตื่นเช้า ผมจะตื่นมาดูมาลัยทอง สี่ยอดกุมาร ปลาบู่ทอง   แต่น้องมันจะแย่งดู โดเรมอน ตามด้วยดราก้อนบอล ปิดท้ายจบสวยงามด้วย   เซเลอร์ มูน ซึ่งตูไม่ดูก็ทะเลาะกันอีก - หรือจะเรื่องกิน ผมต้องดูแลน้องทั้งสองเองหมด เพราะพ่อกับแม่ต้องไปขายของ  ตั้งแต่จับพวกมันอาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียน ทำกับข้าวให้กิน ผมนั้นกินง่ายๆ  ชอบกินหมู กินปลา แต่น้องคนรองมันเลือกมาก กินแต่ปลา ปลาทู มื้อไหนไม่มีก็จะ      งอแง ก็ทะเลาะกันอีก เรื่องเล็กๆเหล่านี้แหละครับที่ทำให้เราทะเลาะกัน และโดนสั่งห้ามไม่ให้พูดกัน จนกลายเป็นปมฝังในใจตลอดมา เวลาเราจะพูดกันเรามักจะผ่านแอร์บัสบอยเป็นสื่อนำไฟฟ้า เช่น "เอ้ย บอกมันสิ แม่ว่าให้ไปซื้อแฟ๊บ" น้องคนเล็กก็จะเดินไปสะกิดคนรอง "แม่บอกให้ไปซื้อแฟบ" แล้วคนรองก็จะฝากน้องคนเล็กมาบอกว่า "แม่ใช้เมิงนั่นแหละ ไม่ต้องมาโกหก" ผมก็จะฝากกลับไปอีกว่า "ไม่ได้โกหก ไม่เชื่อไปถามแม่ดู" "มันก็ตอบผ่านน้องคนเล็กมาอีกว่า "ไม่เชื่อ" แล้วเราก็ทะเลาะกัน หลังๆคนรองเริ่มลามไปทะเลาะกับคนเล็กด้วย จนในที่สุดเราสามคนก็ห่างเหินกัน (เหลือผมกับคนเล็กที่ยังสนิทกันมากๆอยู่) จนพ่อแม่ปวดหัว จากคุณ : สะมะกิ่งกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 10:03:21

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วงัยต่อ......อยากรู้ง่ะ  นั่งรอนะๆๆๆๆ จากคุณ : แมวน้ำสีรุ้ง (แมวน้ำสีรุ้ง) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 10:10:02

ความคิดเห็นที่ 4 20 กว่าปีที่ผมกับพระรองไม่พูดกันเลย แม่กับพ่อก็จนใจจนปัญญา ลองมาหลายวิธีแล้ว จับขังในห้องด้วยกัน ใช้ให้ไปซื้อของด้วยกัน จับมานั่งคุยกันก็ไม่เป็นผล ญาติๆก็มาช่วยกันทำให้มันพูดกันเสียทีก็ไม่เป็นผล กลายเป็นปัญหาระดับมหภาคไปเลย จนผมโตมาเรียนในกทม ก็ยังไม่คุยกัน เวลาน้องจะไปส่งผมขึ้นรถไปก็กทม แม่ก็จะ แซวว่า ขับรถกันไปดีๆล่ะ อย่าคุยกันเสียงดังเกิน เดี๋ยวชาวบ้านเขาจะหนวกหู แกแซวเพราะแกรู้ว่า ไม่มีทางที่ไอ่สองตัวนี้จะคุยกัน ผมเริ่มมาคุยกับคนรองเอาตอนน้องเข้ามหาวิทยาลัยแต่คุยไม่มากนะ นานทีๆคำสองคำ และเรื่องก็เกิดเมื่อเย็นวันหนึ่งระหว่างที่ผมนั่งรถกลับมาจากที่ทำงาน แม่ก็โทรมาบอกว่า "น้องคนเล็กจะแต่งงาน" ฟังตอนแรกช๊อกไปเลย แบบว่าเฮ้ยแต่งงานได้ไงไม่เคยรู้ว่ามีแฟน สุดท้ายแม่บอกว่าแม่พูดผิด แกดีใจปนตื่นเต้น "น้องจะบวช  น้องจะบวชให้แม่" ผมได้ฟังก็อดดีใจไปกับแกด้วยไม่ได้ที่น้องจะบวชให้  แต่ดีใจอีกอย่างก็คือ แกจะได้เลิกมาเร้าหรือให้ผมบวชเสียที อิๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 10:14:02

ความคิดเห็นที่ 5 อีกสองเดือนต่อมา ผมก็ได้โดยสารสายการบินที่น้องคนเล็กผมทำงานอยู่มาลงที่หาดใหญ่ ผมบอกกับแอร์บัสบอยว่า "ขอกุใช้ราคาพนักงานของเมิงได้มั๊ย ตั๋วนะ" มันเลยจัดมาให้ ไม่อย่างงั้นคงมีหวังได้นั่ง รถไฟกลับอีกแหงๆ น้องคนเล็กไม่สามารถลางานมาได้ ผมจึงต้องเดินทางคนเดียว มาลงที่สนามบินหาดใหญ่ ต่อรถสองแถวเข้าตัวเมืองมาลงที่คิวรถตู้ พอมาถึงก็เห็นคนยืนรอคิวอยู่เต็มเนื่องจากเป็นเที่ยวสุดท้าย รถตู้บรรทุกได้ 15 คน แต่เรานั่งกันถ้าผมนับไม่ผิด 18 คนเห็นจะได้ เพราะต่างคนต่างต้องกลับบ้าน คนขับรถก็ใจดี "หยับหิดๆ" ขยับหน่อยๆ ผมก็ขยับให้นักศึกษาสองคน สักพักคนท้องเดินมาอีก ก็ต้องจัดที่จัดทางใหม่ นั่งตักขี่คอกันไป กระเป๋าผมก็โดนกระสอบมะม่วงทับบี้เบน แว่นตาแตกกระจาย พอรถจะออกมาอีกคนก็จัดที่กันใหม่อีก ตอนนี้ผมมองไม่เห็นข้างนอกแล้วเพราะคนแน่นเกิน คิดในใจคงไปได้สักทีนะ แต่ไม่เป็นเช่นนั้นสิครับ พระครับ พระองค์เป็นๆเหลืองมาเลย ขอกลับด้วย คนขับรถเกาหัว ผมเกาหัว คนในรถเกาหัว แต่ต่างคนก็ต่างยินดีที่จะลุกให้นั่ง จัดที่จัดทางกันใหม่ โดยที่ไม่มีใครหงุดหงิดอารมณ์เสีย กลับเห็นเป็นเรื่องตลกด้วยซ้ำที่ต้องนั่งเบียดกัน ผมนั้นปกติจะขี้หงุดหงิดอยู่แล้ว แต่วันนั้นไม่เลยครับ เพราะได้เห็นคนเหล่านั้น ที่น้ำใจช่วยเหลือกันแล้วอิ่มใจ "เอาของมาวางบนตักพี่นี่มา" "น้องท้องมานั่งที่พี่มา สบายกว่า เดี๋ยวพี่ไปนั่งหน้าเอง" "พระให้พระนั่งไหนๆ" เสียงโหวกเหวกเป็นภาษาใต้ดังระงมไปหมด สนุกดี สุดท้ายบทสรุปของพระรูปนี้ก็คือ "เมื่อยไม่โยม" พระหันมาถามผม "นิดหน่อยครับ แต่ว่าโยมทนได้" ผมตอบในขณะที่พระนั่งอยู่บนตักผม  รับรู้ได้ถึงผลบุญอันหนักอึ้งทีเดียวเชียว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 10:28:50

ความคิดเห็นที่ 6 ผมต้องนั่งอุ้มบุญจากหาดใหญ่มาบ้านอีกเกือบๆ ชั่วโมงครึ่งแน่ะ เมื่อยนะไม่เท่าไหร่ แต่ปวดเหยี่ยวมาก ปวดจนแสบคออ่ะคิดดู พอลงจากรถมาได้นี่คิดในใจ ไข่ตายไปแล้วแน่ๆ รีบวิ่งไปหาที่เหยี่ยวก่อนเลยครับไม่ไหว มันปริ๊ดๆแล้ว ตอนนั้นมืดแล้วครับ ทุ่มกว่าๆ แม่ให้น้องคนรองออกมารับเพราะต้องนั่งเข้าบ้านอีกเกือบครึ่ง ชม ผมมองหาที่เหยี่ยวก่อนเลยครับ ไปได้ชายรั้วบ้านแถวนั้นพอดี คลึ้มไปด้วยต้นเฟื่องฟ้ามิดชิดดี เลยรูดซิป แล้วจัดการ  ........ คุณเอ้ยยยชีวิตนี้ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว เงินทอง ยศฐาบันดาศักดิ์ ไม่เอาแล้ว การที่ได้รับผลที่คุ้มค่าหลังจากการอดทนจนแทบจะไม่ไหวนั้น มันเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ ลิ่วๆเลย  ผมยืนแน่นิ่งหลับตาพริ้ว ปล่อยให้สายน้ำแห่งความทุกข์ทรมานไหลผ่านสาย ลมในยามเย็น "บรื๋อ" ผมสั่นๆ "เฮ้ย  น้ำไหรวะ" แต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนตะโกนออกมาหลังรั้ว ตกใจสิครับ เหยี่ยวหด เลย โก้งโค้งมองลอดรั้วที่เป็นซี่ไม้ไผ่ไปดู "ship หาย"  ภาพที่เห็นคือ คนเมานอนอยู่บนแคร่ครับ แล้วแคร่มันดันอยู่ติดรั้วที่ผมยืนฉี่พอดิบพอดี ลุงแกนอนหันหัวมาจุดที่ระเบิดลงพอดิบพอดี จะอยู่ให้เขาเยินยอทำไมละครับ เหยี่ยวใส่หัวเขา ก็วิ่งสิครับ วิ่งทั้งๆที่ซิปไม่รูดนั่นแหละ กางเกงเปียกชุ่มเลยครับ เพราะยังเหยี่ยวไม่สุด "เฮ้อ" ชีวิตทำไมมันต้องลำบากขนาดนั้นก็ไม่รู้ กลับมาถึงบ้านเล่าให้ที่บ้านฟังหัวเราะกันหงายเงิบ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 10:40:53

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : แม่มดหมวกดำ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 10:57:03

ความคิดเห็นที่ 8 คิดถึงค่ะ... รอกระทู้คุณสะมะกิงกุ่งไก่ทุกวันเลย เข้าชายคาทุกครั้ง ก็เฝ้ามองหาว่า เมื่อไหร่คุณจะกลับมาเสียที คิดถึงบ้านที่อบอุ่น  คิดถึงพ่อแม่ที่แสนน่ารักนักหนา คิดถึงทุกๆข้อความอันละมุนละไม กระทู้ของคุณสะมะกิงกุ่งไก่  ทำให้โลกที่แห้งแล้งของใครหลายๆสดชื่นขึ้นในทันใด หนึ่งในใครหลายๆคนนั่น ก็คือเรา... แค่เห็นชื่อ....เราก็รู้ว่า คุณจะมีความรักมากมายมาทายทัก... จากคุณ : พิมปะการัง เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 10:59:27

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเข้ามายิ้มก่อนได้ไหม ? จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:02:12

ความคิดเห็นที่ 10 รออ่านต่อค่ะ หัวเราะคนเดียวจนน้ำตาเล็ดเลย อิอิ จากคุณ : TASSY_TT เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:05:14

ความคิดเห็นที่ 11 ไปไหนซะแล้ว จากคุณ : ปริศนาไขกระจ่างแล้ว เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:17:35

ความคิดเห็นที่ 12 คืนนั้นผมนั่งคุยกับญาติๆ(แต่ยังไม่คุยกับน้องนะ ฟอร์มๆ) เกือบเที่ยงคืน ตอนผมกลับมาถึงยกมือไหว้แม่ แม่ก็เข้ามากอด และคำแรกที่แม่พูกับผมคือ "หอมเหมือนลูกผึ้ง" ตอนแรกไม่เข้าใจว่าแกหมายถึงอะไร แกบอกว่า ลูกผึ้งหรือตัวอ่อนผึ้งนั้นจะมีกลิ่น อ่อนๆของเกษรดอกไม้ ผมก็เลยอ๋อ แกได้กลิ่นน้ำหอมที่ผมปรุงแต่งมานี่เอง "แม่ อาบน้ำออกมันก็หมดแล้ว ไอ่น้ำหอมเนี๊ยะ มันแค่กลิ่นนอกกาย แม่อยากได้กลิ่น ภายในมั๊ย" ผมหัวเราะ แม่ก็หัวเราะ เพราะเราเข้าใจตรงกันว่ากลิ่นภายในนั้นคือ "ตด" คืนนั้นกว่าผมจะได้นอนก็ตีสามกว่า เพราะแม่ขาดขา เลยต้องลงมาให้ครบขา ......อย่าบอกนะว่าไม่รู้ว่าอะไร อิๆ ตอนเช้าสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงฝนตกที่กระทบหลังคากระเบื้องดังมาก แวบแรกคิดในใจ ดีเว้ยจะได้ไม่ร้อน แต่ไม่ได้สิ วันนี้วันงาน ฝนตกก็แย่สิ "แม่!!!ผมไปปักตะไคร้ให้เอามั๊ย" ผมตะโกนลงมาจากชั้นบน "เขาคนสาวพรมจรรย์เว้ย  เสียตัวตั้งแต่ ม.2 อย่างแกน่ะ ออกไปฟ้าได้ผ่าหัวเอา" "แม่อ่า"   บรรยากาศตอนเช้าชุ่มฉ่ำๆ เต้นสีฟ้ามาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว งานนี้มีปิดถนนนะจะบอกให้ ถึงบ้านจะเล็ก แต่ญาติเยอะน๊า  ข้างๆนั่นเป็นเวทีไว้ร้องคาราโอเกะ แม่เธอรีเควส มา   แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 11:28:02 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:27:06

ความคิดเห็นที่ 13 ฝนหยุดตกไปแล้วเพราะแม่ให้หลานอายุยังไม่ถึงจะมีประจำเดือนเลยไปปักตะไคร้ แกบอกว่า เรื่องอย่างนี้ไว้ใจใครไม่ได้ เห็นหน้าซื่อตาใส ใครจะไปรู้ แล้วแก ก็หัวเราะกันครืน ได้ผลจริงๆครับปักตะไคร้ปุ๊บฝนหยุดเลย ดูหยดน้ำติ๋งๆสิครับ ตอนแรกว่าจะเอารูปต้นไม้หน้าบ้านมาอวด แต่คงเบื่อกันแล้ว แกปลูกเยอะเกิน กุหลาบแดง กุหลาบเหลืองดอกงาม เรือนกล้วยไม้ ป่าดิบชื้น ป่าดงดิบ ป่ารกทึบ ป่าพรุครวนเคร็ง ป่าเดียวกัน อัดแน่นกันอยู่หน้าบ้านนั่นแหละ ผมกลับมาครั้งนี้พ่อบ่นอุบเลย บอกว่าแม่ไม่ยอมให้พ่อพาวัวผ่านหน้าบ้านเลย กลัวไปกินดอกบัวแกอีก พ่อต้องจูงวัวอ้อมไปด้านหลังไกล๊ไกล แกว่า จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:32:41

ความคิดเห็นที่ 14 รอชมด้วยคนค่ะ จากคุณ : ดอกหญ้าพาฝัน (ดอกหญ้าพาฝัน) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:32:51

ความคิดเห็นที่ 15 พามาดูพัฒนาการของบ้าน สองแสน ซึ่งตอนนี้เป็นสองแส้นห้าแล้ว เกินงบ 555 ภาพด้านซ้ายเมื่อปีที่แล้วเห็นช่องตันๆมั๊ยครับ ภาพด้านขวา ถ่ายไม่กี่วันมานี้ ช่องนั้นเหมือนมีแสงสว่าง ณ ปลายอุโมงค์ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 11:35:02 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:34:22

ความคิดเห็นที่ 16 เดินตรงเข้าไปขวามือจะเป็นห้องผมกับแม่ ใช่ครับ ผมยังนอนกับแม่อยู่ โตแล้ว แต่ยังอยากนอนกับแกอยู่ เพราะว่านานๆกลับบ้านที คิดถึ๊ง คิดถึง ซ้ายมือเป็นภาพจิ๊กซอร์ ที่ลูกทั้งสามหน่อยช่วยกันต่อ พอเดินเข้าไปภาพที่จะเห็นก็คือ แอ่นแอ๊น ครัวนั่นเอง ครัวลอยฟ้าครับ รก  แต่ไม่อาย เพราะว่าใช้งานจริงๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:37:49

ความคิดเห็นที่ 17 ลงชื่อว่าคิดถึงคุณ สะมะกิงกุ่งไก่ค่ะ ^^ สบัดสำนวนเหลือแหล่จริงๆ อ่านไปเรื่อยๆ ภาพมาเป็นช๊อตๆเชียว ^^ จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:40:35

ความคิดเห็นที่ 18 ส่วนนี้จะเป็นส่วนที่ต่อเติมขึ้นภายหลัง เพิ่งเสร็จไม่กี่วันนี่เอง พ่อทำกับแม่สองคน สองคนเพียวๆ ไม่มีใครช่วยเลย ยกปูนก่ออิฐ ปูกระเบื้อง หามเสา ทำเองหมด เพื่อนบ้านต่างชื่นชมในความเก่งขอสองสามี-ภรรยาคู่นี้ รวมทั้งลูกด้วย "โห แม่ เก่งจัง ทำได้ไงอ่ะ ทำกันแค่สองคน" ผมชม "ไม่เห็นจะยาก ทีทำพวกเอ็งออกมาตั้งสามหน่อ แม่ก็ทำกับพ่อสองคนไม่เห็นต้องให้ใครช่วย" ทำท่าเชิดไหล่คอตั้งอย่างผยอง ขีดเส้นใต้ประโยคนี้ เพราะแวร๊งงงงงงงมาก   ขวามือนี่ห้องน้ำครับ คอนเซปต์เดิม คือ "สีฟ้า"  จะ match ไม่ match ไม่รู้ แต่กุชอบสีฟ้า จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:43:59

ความคิดเห็นที่ 19 รออ่านต่อค่ะ หัวเราะคนเดียวจนน้ำตาเล็ดเลย อิอิ จากคุณ : TASSY_TT มานั่งฮาจนน้ำตาเล็ดด้วยคนค่ะ พี่ใหญ่ ลงชื่อว่าคิดถึงคุณ สะมะกิงกุ่งไก่ค่ะ ^^ สบัดสำนวนเหลือแหล่จริงๆ อ่านไปเรื่อยๆ ภาพมาเป็นช๊อตๆเชียว ^^ จากคุณ : แม่น้องเบสท์ คิดถึงอยู่ว่าหายไปนานมากนะคะ น้องปู วันนี้เขากลับมาแล้ว  ได้ฮากระจายอย่างมิต้องสงสัย รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : ช่อม่วงพวงคราม เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:45:23

ความคิดเห็นที่ 20 ดูภายในซะก่อน อย่างหรู   "แหม ทำมามีสายยงสายยาง เมื่อก่อนยังใช้ขันตักอาบ" ผมแซว "ของอย่างนี้มันต้องพัฒนากันบ้าง พ่อเอ็งบ่นทู๊กวันเรื่องชักโครก บอกว่านั่งไม่เป็น" ผมหัวเราะก๊ากเลย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:46:48

ความคิดเห็นที่ 21 อันนี้นอกชานครับ จะเห็นว่าครัวยกพื้นสูง ห้องน้ำก็เช่นกัน ผมบอกให้แกทำแบบนี้เพราะว่า เวลาแกแก่ จะได้ไม่ต้องขึ้นลงบันได ดูสภาพดินหลังฝนตกเสียก่อนแฉะมาก ผมกับน้องช่วยกันออกเงินซื้อดินลูกรังมาถมเลยนะนั่นน่ะ เพื่องานนี้โดยเฉพาะ "ดูฟ้าหลังฝนสิลูก สวยมั๊ย  เหมือนครอบครัวเรานั่นแหละนะ" แม่มองท้องฟ้าหลัง ฝนตกก่อนจะยิ้มๆ ผมก็ยิ้มๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:49:29

ความคิดเห็นที่ 22 เดินลงไปข้างล่าง ก็พบว่ามีคนมาช่วยงานกันเยอะแล้ว คนเหล่านี้เป็นเพื่อนบ้านกันทั้งนั้น มาช่วยงานด้วยใจ ได้บุญดีนักมาช่วยงานงานบวช ยายที่คั้นกะทิพูด เออ ขอบ่นหน่อยเหอะ มะพร้าวจะแพงไปไหน ลูกละ 30 บาท บ้านผมปลูกแต่ไม่พอ ต้องซื้อเขาเพิ่มไม่งั้นอาหารไม่อร่อย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:52:04

ความคิดเห็นที่ 23 แกงส์แม่ครัวครับ สังเกตุน้องคนเสื้อส้มดีๆนะครับ เป็นธรรมเนียมของบ้านผม ที่ลูกชายใครกลับบ้านมักจะถูกนักข่าวชาวบ้านถามว่า "ม่ายพาหมอหญิงมากันเห้อ"  แปลว่า ไม่พาแฟนมามั่งเหรอ ผมก็โดนคำถามนี้เช่นกันครับ พอถามปุ๊บผมก็ชี้ไปที่น้องเสื้อส้มครับ เพื่อตัดปัญหา เป็นใครไม่รู้นะ น่าจะเป็นเพื่อนน้องคนรอง พอน้องคนรองโดนถามก็ชี้ไปที่น้องเสื้อส้มคนเดิม สุดท้าย ไอ่แอร์บัสบอยตามมาวันรุ่งขึ้นถูกถามด้วยคำถามเดิม มันก็ดั๊นชี้ไปที่น้อง เสื้อส้มคนเดิมอีก "ดีนะ ลูกบ่าวบ้านนี้ใช้เมียร่วมกัน" จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 11:57:02

ความคิดเห็นที่ 24 สองคนนี้ ยายหลานครับ อาสาช่วยล้างจาน ผมต้องเอาใจเป็นพิเศษ ยกน้ำหวานมาให้ เอาข้าวมาให้ ถามว่าเหนื่อยไหม ร้อนมั๊ย ห้องน้ำข้างบนนะครับ เช็ดเหงื่อให้ ปรนนิบัติพัดวีอย่างดี เพราะอะไรเหรอ เพราะว่า หากสองคนนี้ไม่ช่วยล้างจาน หน้าที่นี้ต้องตกเป็นของผมโดยปริยาย  ซึ่งการล้างจานที่มีคราบไขมันวัว เป็นสิ่งที่ผมอยากทำเป็นอันดับสุดท้ายรองจากการไปออกรายการวูดดี้ เกิดมาคุย 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:00:22

ความคิดเห็นที่ 25 นี่คนมาช่วยงานนะครับ ไม่ใช่แขก ดูน้ำใจคนบ้านนอกนะครับ ป้าใส่เสื้อสีชมพูขวามือครับ ชื่อป้ารี่ เป็นคนพิการขาลีบทั้งสองข้าง บ้านอยู่ห่างจากบ้านผมไปเกือบสี่กิโล ยังอุตส่าห์โยกรถเข็นที่ อบต ช่วยเหลือ มาช่วยหันหมู หั่นเนื้อ ทำกับข้าวกับปลา บอกแล้วว่าถึงบ้านจะเล็ก แต่ใจไม่เล็กนะนี่ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 12:07:38 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:05:30

ความคิดเห็นที่ 26 ต่างคนต่างรู้หน้าที่ ไม่ต้องมีใครบอก คนนี้แม่ครัวมือหนึ่ง ทำกับข้าวอร่อยที่สุดในสามโลก ชอบทำกับข้าวให้ชาวบ้านกิน แต่ไม่ทำให้ผัวกิน แปลก ผมมาหัดเป็นลูกมือน้าคนนี้แหละครับ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:09:32

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านกี่กระทู้ของคุณ ก็มีความสุขจริงๆนะ อบอวลไปด้วยไออุ่น ผู้ชายไรเนี่ย ใครได้เป็นแฟน น่าอิจฉาเลยอ่ะ 555555 นั่งกด F5 มือจะหงิก ^^ จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:12:58

ความคิดเห็นที่ 28 ห้าสาว candy mafia รอยยิ้มที่มีความสุข ไม่มีร่องรอยเสแสร้งแกล้งทำ บอกให้ผมรู้ว่าพวกเขามีความสุข ตั้งใจและเต็มใจมาช่วย มาพบญาติ มาพูดคุย ครอบครัวผมนั้นร้างลางานมงคลมาเกือบ 20 ปี ที่ผ่านมาต้องจัดงานศพมาตลอดใน 20 ปีนี้ ไม่ว่าจะงานศพ ทวด พี่ อา น้า ลุง หลาน และที่ผมเจ็บปวดที่สุดคือยาย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:13:13

ความคิดเห็นที่ 29 แม่ผมกำลังวุ่นวายอยู่หน้าบ้านรอรับแขก "Mom what are you doing" "ล้างตีน" T-T จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:15:15

ความคิดเห็นที่ 30 อาหารในงานครับ แกงคั่วหมู น่ากินเน๊อะ อร่อยด้วยนะจะบอกให้ "ใส่ไปทั้งลูกเลย" เสียงน้าสั่งให้ผมหั่นผิวมะกรูดใส่ไปในกระทะทั้งลูก แต่ผมดันเข้าใจว่าให้ใส่มะกรูดไปทั้งลูก  ก็โยนตูมลงไปทั้งลูกสิครับ เล่นเอาฮากันทั้งบ้าน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:17:50

ความคิดเห็นที่ 31 อันนี้คั่วเนื้อหน่อไม้  ผมไม่รู้ว่าอร่อยรึป่าวเพราะไม่ได้กินเนื้อ แต่เดาว่าคงอร่อยเพราะไม่เหลือ อ้อ สาเหตุที่ไม่กินเนื้อไม่ได้นับถือเจ้าแม่กวนอิมนะครับ แต่เป็นเพราะตอนเด็กๆกินแล้วปวดฟัน เลยเข็ด จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:19:21

ความคิดเห็นที่ 32 ต้มผักกาดดองใส่หมู เฮ้ย ไม่ใช่สิ ต้มหมูใส่ผักกาดดองนิดโหน่ย   หมูเยอะมาก ผักกาดดองแทบไม่มี อันนี้ก็อร่อย แม่ครัวเขาเอาหมูไปผัดให้สุกหอมก่อนค่อยเอามาต้ม จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:21:31

ความคิดเห็นที่ 33 จานโปรดของผม ยำมะม่วงครับ ด้วยที่หน้านี้เป็นหน้ามะม่วง หลังบ้านผมมะม่วงออกลูกดกจนกิ่งหัก หลานๆจึงช่วยกันปีนเก็บมาให้แม่ครัวทำยำ รสชาติอร่อยอย่างแรงนิ แก้เลี่ยนพวกเนื้อไปได้เยอะทีเดียว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:24:23

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อช่วยงานแม่ครัวจนเกือบเสร็จ ผมก็เริ่มหิวแล้ว ตอนนั้นเกือบจะเก้าโมงแล้วครับ แม่เลยไล่ไปกินข้าวก่อน เพราะเดี๋ยวแขกมาแล้วจะไม่ได้กิน ข้างล่างคืออาหารที่ผมกินครับ เบื่อหมูเบื่อ ไม่กินเนื้อ ขอกินอร่อยง่ายๆนะครับ มื้อนี้ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:26:06

ความคิดเห็นที่ 35 ตบท้ายด้วยของหวาน มะม่วงหลังบ้านที่แม่แอบเอาไว้ให้ผมในถังข้าวสาร แม่บอกว่าจริงๆเยอะกว่านี้ แต่น้องคนรองมันรู้แผนการณ์ มันเลยมารื้อเอาไปกินหมด ก็เลยเหลือแค่นี้ จำต้องแบ่งกับน้องคนเล็กอีก เลยไม่ค่อยอิ่มเท่าไหร่ น่ากินเน๊อะ ตอนอยู่เมืองนอก มะม่วงหากินยากมาก ลูกละตั้งร้อยกว่าบาทแน่ะ แถมไม่หวานฉ่ำกะหล่ำดองแบบนี้ด้วย เมืองไทยนี้แหละ สุโค่ยที่สุดแล้ว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:28:52

ความคิดเห็นที่ 36 ภาพนี้กำลังให้แม่ครัวสอนทำอีกหนึ่งเมนูความอร่อยครับ เพราะจำได้ว่าเคยกินตอนเด็กๆ "อ้อ ผัดกะทิตับนะเหรอ" แม่ครัวร้องอ๋อ "ใช่ๆ ผัดกะทิตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับตับ" เต้นเพลงตับให้ดูเสียเลย เผื่อจะได้หัวเราะคลายเหนื่อยกัน จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:32:50

ความคิดเห็นที่ 37 เสร็จแย้วววววววว น่าตาออกมาน่ากินมาก  แถมขอบอกรสชาติ ไม่แพ้กินตับสดๆเลยนะ เจ้ย อร่อยจริงๆครับ ยืนยัน ทำง่ายด้วย สามารถทำเก็บไว้กินนานๆได้ เพราะยิ่งอุ่นหลายครั้ง จะยิ่งอร่อย กะทิจะเริ่มข้น และเข้าเนื้อตับมากขึ้น วิธีทำก็แสนจะง่ายดาย  มีอะไรก็ใส่ๆไปเถอะ ...ไม่ใช่แล้ว ใส่หัวกะทิตั้งไฟให้เดือดปุดๆ จากนั้นใส่ตับลงไป อย่าเพิ่งคนเพราะจะทำให้คาว ตามด้วยซีอิ้วดำเพิ่มสีสัน ใส่เกลือให้มีรสเค็ม มันส์ปะแล่มๆ จากนั้นก็น้ำตาล รสชาติจะออกมากลมกล่อมครับ แล้วก็เคี้ยวให้กะทิงวด ก็จะได้ออกมาตามภาพนี้แหละครับ  ฝีมือโผ้มมมมมมมมมมม จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:37:24

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่เคยอ่านกระทู้ของ จขกท มาก่อนเลยคะ พอได้อ่านแล้ว......สุดยอดอะ ชอบจัง...อ่านแล้วภาพลอยมาเลย อ่านไป..ยิ้มไป รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : การเดินทางของความรัก เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:42:44

ความคิดเห็นที่ 39 เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย อาหาร โต๊ะที่ทางซึ่งเป็นหน้าที่น้องของผมจัด ก็พร้อมที่จะรับแขก ชาวบ้านที่มาช่วยงานมักแซวพวกเราเสมอว่า บ้านนี้ดีนะ ไม่มีลูกสาวมีแต่ลูกชาย แต่ลูกชายก็ทำได้หมด ซึ่งก็จริง ผมนั้นชอบทำกับข้าวมาก ทำได้หมด ชอบเรื่องอาหารการกิน น้องคนรองนั้นไม่ถนัดอาหาร แต่จะติดแม่ตรงชอบปลูกต้นไม้ จัดบ้าน วันๆนึงมันเช็ดบ้านถูบ้านเป็น 10 รอบ เดี๋ยวจัดนู่นจัดนี่ เดินขึ้นบ้านไม่ล้างตีน มันด่า ตักข้าวหกมันก็ด่า ห้องน้ำนี่พอเราออกมา มันเข้าไปเช็ดละ น้องคนเล็กนั้นชอบทำขนมครับ เบอเกรี่ ผมเคยมาตั้งกระทู้ตอนที่มันทำขนมปังในห้อง ก้นครัวทีนึงด้วย ความฝันของมันก็คืออยากมีร้านขนาม ก็เอาใจช่วยมันตลอด และแล้ว แขกคนแรกก็มาถึงครับ เดินกะด๊อกกะแด็ก มาแต่ไกล "ตาผมเองครับ"  เดินได้แล้วหลังจากที่นอนอยู่เป็นปี ผมดีใจมากเลยพอรู้ว่าตาเดินได้ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:43:24

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านค่ะ ดูเป็นธรรมชาติดี ชอบมากๆค่ะ จากคุณ : ชาวสวนตัวดำ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:51:05

ความคิดเห็นที่ 41 ภาพนี้เมื่อปีก่อน ยังนอนซมอยู่เลยครับ อาศัยว่าลูกหลาน ช่วยกันดูแล ไม่ทอดทิ้ง ก็กลับมาเดินได้อีกครั้ง แม่เล่าว่าตอนตาเดินได้นั้น ลูกหลานเฮกัน บางคนก็ร้องไห้ แม่นั้นลุ้นยิ่ง กว่าตอนลูกเดินได้ครั้งแรกอีก แต่แม่บอกว่าพอตาฟื้นตาก็เปลี่ยนไปจากที่เมื่อก่อนเป็นนายหนังตะลุงใหญ่ เป็น นายมโนราห์ เป็นนายช่างใหญ่ สุขุมเยือกเย็นเป็นที่เคารพนับถือของคนทั้งอำเภอ แต่ตอนที่คู่ชีวิตแกเสียไป จิตใจแกคงรับไม่ไหวอีกต่อไปแล้วแกจึงลืมทุกอย่างเสียหมด จำใครไม่ได้อีกเลย หมอบอกว่าใจแกเกินจะรับไหวแล้ว พี่น้องเสียหมด ลูกเมื่อก่อนมี 12 คนก็มาตายจากด้วยอุบัติเหตุบ้าง พิการจากเหตุการไม่สงบบ้าง  พ่อแม่เสีย หลานเสียไปสามคน เพื่อนรอบๆข้างไปหมด และที่ทำให้สติแกขาดผึงก็คงจะเป็นคู่ชีวิตของแกจากไป เท่ากับตลอด 20 ปีที่ผ่านมาชีวิตแกมีแต่งานศพ มาวันนี้มีงานมงคลเกิดขึ้น สีหน้าตาก็เลยสดชื่นและกลับมาเดินได้อีกครั้ง "แกดื้อ ดื้อมากเหมือนเด็ก" แม่เล่า เพราะแกชอบฉีกมุ้ง กี่หลังๆฉีกหมด รั้วก็พัง พัดลมพัง แกงใส่ถ้วยบางทีก็แกล้งทำหก แกชอบทำลายของแล้วทำเป็นซื่อ ไม่ยอมรับ ลูกหลานก็โกรธไม่ลง เพราะเวลาแกแก้ตัวแล้วขำ เหมือนเด็ก เช่น "แกงหกสิ ไม่ให้หกได้ไงก็ไก่มันยังไม่ตาย" แกทำแกงไก่หก แต่ถึงแกจะดื้อจะซนผมก็ดีใจนะที่แกกลับมาเดินได้อีกครัง จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:51:43

ความคิดเห็นที่ 42 ตามาถึงผมก็รีบหาที่ให้แกนั่ง จัดแจงเสริฟคนแรกเอาฤกษ์เลย ถามแกว่ารู้มั๊ยงานอะไร  แกบอกว่างานบวช ถามกลับไปว่างานบวชใคร แกตอบว่าหลานกุสักคนนี่แหละ กุจำไม่ได้หรอก หลานเยอะ 555 อาหารถูกนำมาใส่หม้อวางเรียงเป็นไลน์อาหารบุฟเฟ่จ์ทีเดียวเชียว มีผัดให้ด้วย ถั่วฝักยาวของที่บ้านไม่ต้องซื้อประหยัดงบไปเยอะ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:55:27

ความคิดเห็นที่ 43 หลังจากที่แขกกิติมศักด์คนแรกของผมมา ก็ตามมาด้วยแขกอีกมากมาย บางคนเหมารถมาจากต่างอำเภอ มาไกลถึงสุราษฯ นครฯ มากันเป็นคันรถ ผมเห็นยังตกใจไม่ได้ ว่าแค่งานบวชเขาลงทุนเหมารถกันมาขนาดนี้เลยเหรอ แม่บอกว่า เราช่วยเขาไว้เยอะ งานบวชครั้งนี้ก็เหมือนกับการพิสูจน์น้ำใจคนเหมือนกัน ว่าเขาจะลืมเรารึเปล่า สรุปก็คือ ไม่มีใครลืมเราเลยแม้แต่คนเดียว แขกเยอะมาก เยอะจนผมไม่มีเวลาถ่ายรูป วิ่งเสริฟน้ำเสริฟข้าว ลืมเหนื่อยลืมหิว แม่นั้นไม่ได้กินข้าวทั้งวัน แต่ใจสู้ พ่อนั้นไม่ต่างกันเลย วิ่งไปเข็นรถวุ่นวาย ผมกับน้องอีกสองคนก็หัวชนหน้ามันแผล๊บ ร้อนก็ร้อน เหนื่อยๆ แต่มันสนุก และชื่นใจที่เห็นแขกมาเยอะแยะมากมาย กว่าแขกจะซางานจะเลิกก็เกือบสามทุ่ม เราทั้งครอบครัวล้มตึงนอนยาวลงที่นอกชาน ปากบ่นว่าเหนื่อยๆ แต่พอนอนได้สักพักก็คึกขึ้นมาอีก เพราะหน้าบ้านเขาร้องคาราโอเกะกัน แม่จะชวนผมไปนับซอง แต่ไม่เอา อยากไปร้องคาราโอเกะ เลยปล่อยให้แกนับไปคนเดียว ผมมาร้องเพลงกับน้องๆและเพื่อนๆ ตอนนี้ก็เลยมีเวลาได้คุยเปิดอกกันสามคนพี่น้องมากขึ้น หลายๆอย่างที่ค้างคา มาตลอด 20 ปีเคลียร์จบภายในวันเดียว เพราะยังไงเสียเราก็เป็นพี่น้องกัน ต้องขอบคุณคาราโอเกะ และเหล้าเถื่อนนะ ที่ทำให้ผมได้หันมาคุยกับน้องอีกครั้ง แหม นี่เป็นครั้งแรกนะที่ทำให้ผมเห็นข้อดีของเหล้า อย่างน้อยมันก็ทำให้คนปล่อยวางทิฐิได้ ผมเข้านอนเกือบตีสี่ เป็นคนที่สองที่ผมนอนน้อย พอเปิดประตูออกมาก็เห็นสภาพแม่นอนหมดสภาพอยู่บนซองเงิน ปากอ้าน้ำลายไหล กรนครืนๆ "นี่แหละน๊า ที่เขาบอกว่า นอนบนกองเงินกองทอง" ผมแซวแม่ก่อนจะล้มตัวลงนอนใกล้ๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:06:24

ความคิดเห็นที่ 44 เช้าวันใหม่เป็นวันที่จะต้องบวชน้องแล้ว เพราะเมื่อวานเป็นงานเลี้ยง ผมตื่นเช้าเหมือนเดิมได้นอนไปแค่ สองชั่วโมงยังไม่สร่างเมาเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องตื่น เพราะถึงเวลาที่น้องจะต้องโกนหัว เมื่อวานหลายๆคนถามผมว่าทำไมให้น้องบวชก่อน แทนที่พี่น่าจะบวชก่อน ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มแห้ง แม่กับพ่อตื่นมาตั้งแต่เช้าด้วยใบหน้าที่อิ่มเอม  แกคงมีความสุขของแก แม่พาน้องไปหาตาที่บ้านอีกหลังให้ตาตัดผมน้องเป็นคนแรก ดูในรูป ญาติๆพากันประคองตา กลัวแกจะตัดหูน้องเข้า 555 เพราะแกสั่นเอาแต่ร้องไห้ ด้วยความปลาบปลื้ม ผมถามว่า "ตาร้องทำไม ในเมื่อยังไม่รู้เลยว่าหลานคนไหนบวช" "หลานคนไหนบวชก็เหมือนกันนั่นแหละ เลือดเนื้อเชื้อไขกุทั้งเพ" 20 ปีที่ผ่านมา ในที่สุดตาคนเก่งของผมก็ได้ร่วมงานมงคลที่สุดในชีวิตแล้ว "ตายตาหลับแล้วกุ" แกกอดรูปยายอยู่ในตักระหว่างที่พูดคำนี้กับพวกเรา แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 13:36:11 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 13:22:40 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:11:32

ความคิดเห็นที่ 45 ภาพนี้ยังเป็นภาพที่ดีที่สุดสำหรับผม ภาพที่แม่ตัดผมน้อง แล้วก้มลงใกล้ๆ น้ำตาของแม่ไหล ตามหลักพระพุทธศานาแล้วนั้น ลูกคนใดทำให้พ่อแม่เสียน้ำตาจะต้องตกนรกหมกไหม้ แต่น้ำตาแม่ในครั้งนี้  ไม่ใช่ น้ำตาที่แม่หลั่งออกมาเป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มดีใจ ที่จะได้เห็นชายผ้าเหลืองลูก ได้เกาะชายผ้าเหลืองลุกขึ้นสวรรค์ น้ำตาของแม่ครั้งนี้ ไม่ได้ทำให้ลูกบาปหนัก แต่กลับกลายเป็นกุศลและผลบุญอันยิ่งใหญ่สำหรับลูก ซึ่งนั่นละมั้งที่ทำให้น้องผมก็ต้องเสียน้ำตาไปด้วย ผมเพิ่งเข้าใจก็ตอนนี้เองว่าทำไมแม่ถึงรบเร้าให้เราบวชให้นักหนา ผมเข้าใจแล้ว "ความสุขที่สุดของแม่ก็คือวันนี้แหละลูก ขอบใจนะลูกนะที่เกิดมาเป็นลูกที่ดีของแม่" จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:17:10

ความคิดเห็นที่ 46 พอเปิดประตูออกมาก็เห็นสภาพแม่นอนหมดสภาพอยู่บนซองเงิน ปากอ้าน้ำลายไหล กรนครืนๆ "นี่แหละน๊า ที่เขาบอกว่า นอนบนกองเงินกองทอง" v v v ณ จุดนี้ ขำก๊ากกก..หงายเงิบแทบตกเก้าอี้แน่ะ 55555 (ผัวหันมาค้อนอีกต่างหาก) จากคุณ : jiradet เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:20:24

ความคิดเห็นที่ 47 รักใดๆไม่เท่ารักของพ่อแม่ เราทั้งสามคนไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองยากจน เพราะพ่อแม่ไม่เคยให้เราต้องลำบาก ถึงแม้จริงๆแล้วจะลำบาก เราทั้งสามคนรอดมาได้จากโรคภัยนับครั้งไม่ถ้วน เราทั้งสามคนไม่เคยได้เห็นน้ำตาของพ่อแม่ เวลาพวกเขามีปัญหาเรื่องงาน เราทั้งสามคนได้เรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุดถึงแม้พ่อกับแม่จะเป็นหนี้เป็นสิน จากการเรียน ของเรา เขาต้องขายที่ ขายนา ขายวัว ขายรถ ขายแม้กระทั่งบ้านเพื่อเรา แล้วสิ่งใดเล่าจะตอบแทนพระคุณของพวกเขาได้อย่างคู่ควร จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:21:41

ความคิดเห็นที่ 48 น้องผมคงตระหนักถึงเรื่องนี้ ไม่น่าเชื่อว่าการบวชจะทำให้เราระลึกถึได้แต่สิ่ง ดีงาม ตื้นตัน น้องผมปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมา สู่ใบบัว ส่วนผมนั้นเงยหน้ามองท้องฟ้า ไม่ใช่เพราะฟ้าสวยฟ้าใสอะไรหรอกนะ แต่เพื่อพยายามฝืนให้น้ำตาที่กำลังจะไหล   ไหลกลับเข้าไปตะหาก จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:26:37

ความคิดเห็นที่ 49 ตาผมตัดผมให้น้องชายตัวเองบ้าง ผมไม่ได้พูดอะไรกับน้องมากนัก เพราะเรื่องระหว่างเราผมคุยหมดใจไปแล้วเมื่อคืน เช้านี้จึงเป็นเหมือนการทำหน้าที่ของพี่ชาย ที่ผมละทิ้งมากว่า 20 ปี ผมบอกน้องว่า "มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ" คำๆนี้อาจดูธรรมดาสำหรับพี่น้องคู่อื่น แต่สำหรับพี่น้องอย่างเรา คำๆนี้มันยิ่งใหญ่มาก ที่ผ่านมาผมปล่อยให้น้องเผชิญชะตากรรมคนเดียวในโลก น้องตัดสินใจเองหมดว่าจะเรียนอะไร จะทำอะไร จะไปไหน จะเอายังไงกับชีวิต โดยที่ผมไม่ได้ทำหน้าที่พี่ชายเลย   น่าอายชะมัด วันนี้ถึงมันจะดูสายไปเสียหน่อย แต่ผมว่าน้องผมมันก็คงจะยังยินดีที่จะรับคำๆนี้ จากพี่ชายที่โหลยโท่ยอย่างผม "ร้องไห้ทำไม" ผมแซว รู้ทั้งรู้ว่ามันร้องไห้ทำไม "เจ็บหัว กรรไกรไม่คม" T_T " จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:31:59

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านแล้วนึกเห็นภาพครอบครัวที่อบอุ่น มากๆ รออ่าน จนจบนะคะ จากคุณ : ทุเรียนสีชมพู เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:34:17

ความคิดเห็นที่ 51 เมื่อน้องโกนหัวเสร็จ ก็จัดการพาไปที่วัดประจำอำเภอครับ วันนั้นมีพระจะรอบวชอยู่หลายรูปทีเดียว(เรียกถูกมั๊ยหว่า) ภาพนี้เริ่มแห่น้องรอบโบสถ์ครับ แดดร้อนเปรี้ยงๆ แต่ไม่มีใครทำหน้าบึ้งตึงเลยครับ ดูข้างๆที่เห็นแต่เสื้อนะครับ นั่นแหละ เจ้าของล๊อกอิน 555 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 13:46:15 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:34:50

ความคิดเห็นที่ 52 แดดร้อนเปรี้ยงๆแต่พวกเราก็ไม่กลัว วันนั้นรพระอาทิตย์ทรงกรดสวยงามด้วย พ่อบอกว่าเป็นวันดี วันที่ลูกๆทั้งสามคน แมร่ง พูดกันซะที ฮ่าๆๆ พ่อผมดุมากอ่ะ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:38:35

ความคิดเห็นที่ 53 ก่อนน้องเข้าโบสถ์ ก็มีพระที่บวชออกมาแล้วเซตก่อนออกมาโปรยเหรียญ ภาษาใต้เรียกกำพริกนะครับ เขาบอกว่าให้เก็บเงินเหล่านี้ไว้เป็นขวัญถุง เพื่อว่าจะได้เป็นศิริมงคลกับชีวิต ก็เลยเอาเสียหน่อย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:40:22

ความคิดเห็นที่ 54 ไม่มากไม่มายอะไรหรอกครับ แค่กะพอตั้งตัวได้แค่นั้นเอง ไม่ได้อยากได้มากมาย แต่ว่าไปยืนรอด้านหน้าเลย ฮ่าๆๆ ไม่งั้นแย่งเด็กไม่ทัน เด็กพวกนี้ไวอย่างกับลิง ดูในมือนะครับ แน่นทีเดียว จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:42:28

ความคิดเห็นที่ 55 ตอนนี้เขาทำอะไรกันไม่รู้ ผมมายืนข้างแม่กลัวแกจะเป็นลม เพราะว่าเมื่อวานก็ไม่ได้กินข้าว เมื่อคืนก็นอนน้อย ยังอุตส่าห์ลุกมาร้องคาราโอเกะอีก สายตาแกมองไปที่น้องตลอดเวลาเลย ผมถามว่ามองอะไร แกบอกว่าแกจะเก็บไว้ในความทรงจำ สงสัยแกยังไม่รู้ว่าสมัยนี้เขามีกล้องถ่ายรูป แล้วลูกชายคนโตก็ถ่ายรูปสวยด้วย ................นี่ เป็นไงยกหางตัวเอง 555 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:45:31

ความคิดเห็นที่ 56 อีกภาพ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดอีกวันนึงครับ ขอสารภาพ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:48:35

ความคิดเห็นที่ 57 จากญาติที่พลัดพรากจากกันไปคนละทิศละทาง พี่น้องที่ห่างเหินกัน พ่อแม่ที่เงียบเหงาเมื่อต้องอยู่เฝ้าบ้านสองคนตายายยามที่ลูกไม่อยู่ ผู้เฒ่าผู้แก่ที่โรยราไปตามกาลเวลา เฝ้ารอแต่วันสุดท้ายของชีวิตจะมาถึง ผู้คนเหล่านี้กลับมามีความสุขอีกครั้ง ด้วยเพราะแรงกตัญญูของน้องผม จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:51:19

ความคิดเห็นที่ 58 จะมีสิ่งใดยิ่งใหญ่ไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ผมไม่เคยตระหนักเลยว่า การบวชจะมีความสำคัญมากมายขนาดนี้ คิดอยู่เสมอว่า แค่เรากตัญญู ดำรงค์ตนอยู่ในความดี ไม่เบียดเบียนใคร ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วสำหรับการเป็นพุทธศาสนิกชน แต่ผมลืมไปอย่างนึง ลืมไปว่าถึงเราจะไม่เบียดเบียนใคร ไม่ทำให้ใครมีความทุกข์ แต่เราก็ไม่ได้ทำให้ใครมีความสุข ความสุขที่ไม่ใช่ได้มาจากเงินทอง จากสิ่งของ หรือจากของกำนัล จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:55:29

ความคิดเห็นที่ 59 จบแล้ว น่ารักจริงๆ ค่ะครอบครัวนี้ งานเค้าจัดเหมือนบ้านเราเลยอ่ะ แบบว่ามาช่วยกันทำกับข้าวเยอะ ๆชอบๆ จากคุณ : wasmb เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:58:06

ความคิดเห็นที่ 60 โดยเฉพาะพ่อแม่  ความจริงผมว่าแกก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย จากเรานักหรอก แค่ความสุขทางใจเล็กๆน้อยๆแต่ยิ่งใหญ่นี้แค่นั้นเอง สิ่งของเงินทองก็ใช่จะสำคัญ เสมอไป เมื่อใดที่เราขาดเงินทอง มันจะสำคัญ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราไม่ต้องการมัน หรือพอแล้วอย่างพ่อแม่ผม ท่านก็ไม่ต้องการ จะต้องการก็เพียงแค่ความสุขจากลูกๆอย่างเรานี่แหละ จากรูป ถึงจะเหนื่อยหนักหนา แต่ว่าก็ยังดูมีความสุขพอกรุบกริบๆ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:59:46

ความคิดเห็นที่ 61 บรรยากาศไร้คำบรรยายใดๆ รู้แต่ว่าข้างนอกร้อนตับแล๊บ แต่ข้างในนี้กลับเย็นอย่างน่าอัศจรรย์ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:01:25

ความคิดเห็นที่ 62 งดงามและมีมนต์ขลัง จนผมอยากจะขอบวชเสียด้วยตอนนั้นเลย จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:02:29

ความคิดเห็นที่ 63 จะห่มมิดมั๊ยทั่น อวบอั๋นซะขนาดนั้น จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:03:53

ความคิดเห็นที่ 64 ต้องให้พระพี่เลี้ยงช่วยห่มซะแล้ว ตอนแรกน้องผมคนนี้ไม่อ้วนขนาดนี้นะ แต่เพราะกินเก่งไปหน่อยเลยออกมากลมเป็น ไหขนาดนี้ ผมเลยบอกไปว่าให้ลดความอ้วน ทำบุญเดือนสิบเมื่อไหร่ผมจะกลับบ้านไปอีก ถ้าลดได้ จะให้อะไรก็ได้ที่ต้องการ แต่ถ้าไม่ได้ ปรับหมื่นหนึ่ง จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:06:00

ความคิดเห็นที่ 65 ระหว่างที่รอให้พระน้องทำพิธีในโบสถ์ ผมกับแอร์บัสบอยจึงออกมามาถ่าย รูปกันข้างนอก สังเกตุดูรูปนี้นะครับ ตอนแรกผมใส่รองเท้าหนังหุ้มส้นอย่างดีมา พออกมาปุ๊บ.............หาย มันเป็นธรรมเนียมไปแล้วที่เวลามีงานวัดทีไรรองเท้าชอบหาย แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรเขาหรอกนะ ถือซะว่าทำบุญ เขามาบอกบุญเรา เมื่อคิดอย่างนี้แล้วก็มองซ้ายมองขวา หาคนบอกบุญต่อ ฮ่าๆๆๆ ทำไมหล่ะ ก็ไม่มีรองเท้าใส่แล้วนี่ครับ ว่าแล้วก็เลือกคนบอกบุญต่อรายต่อไป ไปเสียบเอารองเท้าหนีบใครก็ไม่รู้มาคู่หนึ่งแทน มักน้อย รองเท้าหนังอย่างดีหาย เอาแค่รองเท้าหนีบพอ คนที่ถูกบอกบุญเขาจะได้ไม่เสียดายมาก อุตส่าห์ปูกระทู้มาดี  มาตายตอนจบ ฮ่าๆๆๆ อย่าเลียนแบบนะครับ มันไม่ดี จริงๆถ้าหยุดที่เราได้ก็จะดี กรรมจะได้หมดลง เราจะได้เป็นคนสุดท้ายที่ไม่มีรองเท้าใส่ จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:13:20

ความคิดเห็นที่ 66 เมื่อคนเราร้อน ไม่ได้นอนมาสองวัน ยังไม่สร่างเมา และรองเท้าหาย อาการก็จะคล้ายคนบ้าขี้ไม่ออกอย่างนี้แหละครับ นี่ไงครับที่โบราณเขาบอกว่า โกรธคือโง่  โมโหคือบ้า จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:15:07

ความคิดเห็นที่ 67 อนุญาตลบรูปนะครับ อาย กร๊ากกกกกกกกกกกก แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 54 13:44:30 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:18:49

ความคิดเห็นที่ 68 เล่าเรื่องได้ยอดมาเลย จากคุณ : กำนันสิงห์ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:28:03

ความคิดเห็นที่ 69 สุดท้ายแล้วครับ  พิธีในโบสถ์เสร็จแล้ว ผมกับน้องคนเล็กรีบเดินไปสมทบ ผู้คนทะยอยออกมาจากโบสถ์ด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผมถึงจะต้องบวชให้แม่ พระน้องเดินออกมาในท่าทีที่สงบ ได้ยินเสียงหลานผู้หญิงร้องทักว่า "ว้าย  ดูพระรองสิ น่าวร๊ากกกอ่ะ 555" พระน้องครับ ไม่อยากจะแซวพระน้องเลยว่า เหมือนพระสังฆจายมาก หน้ากลม พุงกลม รัดประคตซะสูงเชียว มิน่าหลานมันถึงแซว แต่ยังไงเสียพระก็ดูมีความสุขดี ถึงจะได้ยินเสียงกระซิบที่หูเปรยๆมาว่า "หิว" แม่ขอให้ผมยืนถ่ายรูปกับน้อง ตอนแรกก็ลังเล แต่ก็ยอมถ่าย ถ่ายไปมองหน้า พ่อกับแม่ที่ยิ้มไม่หุบไป แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว แม่นั้นเหนื่อยมากดูหน้าก็รู้แต่ก็ยังยิ้มไม่หุบปาก ผมเดินไปข้างๆแม่ก่อนจะบอกว่า "แม่ ปีหน้าขอบวชมั่งนะ"  แม่ยิ้มแฉ่งดีใจ "แต่แม่ไม่จัดงานแบบนี้แล้วนะ แม่เหนื่อยมาก จุดนี้" แกส่ายหน้า ผมหัวเราะเห็นด้วย เพราะอยากจัดงานเงียบๆเล็กๆไม่ฆ่าหมู ฆ่าวัว แกบอกดีๆ จัดแบบนั้นดีเลยแม่จะได้ได้บุญหนักๆ คืนนั้นหลังจากที่ผมกับแม่ ไปหาพระน้องที่วัด  ผมก็กลับมานอนที่บ้านอีกคืน วันรุ่งขึ้นต้องเตรียมเก็บข้าวของกลับมาทำงานที่กรุงเทพ แม่ก็พูดเหมือนเดิมเหมือนทุกครั้ง ว่า "ไปอยู่เสียกรุงเทพฯตั้งสองคนทิ้งแม่ให้อยู่เฝ้าบ้านอีกและ" แม่ตัดพ้อ "โห แม่ นี่ไงน้องคนรองก็ทำงานที่นี่ไง แล้วผมกับน้องคนเล็กก็สัญญากันแล้วว่าจะ กลับบ้านบ่อย ไม่ต้องกลัวหรอกแม่" ณ. ตอนนี้เวลา 14.30 ผมนั่งเขียนอะไรไร้สาระอยู่หน้าคอมป์ ส่วนน้องคนเล็กไปทำงาน น้องคนรองอยู่ที่วัด พ่อก็คงไปทำงานก่อสร้างเหมือนเดิม ส่วนแม่นั้นเดาไม่ยาก ไม่ปลูกผักปลูกหญ้า ก็ตั้งวงสนทนาจิบน้ำชายามบ่ายอยู่ที่บ้าน ผมโทรหาแม่ทุกเย็นหลังจากมาอยู่ที่นี่ แล้วบอกแกเสมอว่า ที่ไม่อยู่บ้านไม่ใช่ไม่รัก ไม่เป็นห่วง  แต่ภาระหน้าที่มันยังมีต้องทำ ต้องดิ้นรน ตอนนี้ครอบครัวเราพออยู่พอกิน ลืมตาอ้าปากขึ้นมามากแล้ว เพราะเราสามคนเรียนจบทำงานแล้ว ต่างคนต่างมีหนทางชีวิตที่จะต้องเดินต่อไป แต่เราสามคนก็สัญญาไว้แล้วว่า ไม่ว่าชีวิตแต่ละคนจะผกผันหันเหไปอยู่ที่ใด  แต่ที่สุดท้ายที่เราจะต้องกลับมานั่นก็คือ              "บ้าน" ..............................................จบแย้วววววววววววววเย่ๆๆ..................... ลืมบอกไปว่า มาทักทายคราวนี้ผมหอบเอาบุญมาฝากพี่ๆน้องๆห้องชายคาทุกคนนะครับ ยังไม่ลืมที่ครั้งหนึ่งห้องนี้เคยให้อะไรกับผมบ้าง ขอให้แข็งแรงทั้งกายใจ มีความสุข แล้วก็รับบุญที่ผมหอบมาฝากกันถ้วนหน้านะครับ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 15:28:06 จากคุณ : สะมะกิงกุ่งไก่ในคราบ (airbusboy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:33:55

ความคิดเห็นที่ 70 ไปเสียบเอารองเท้าหนีบใครก็ไม่รู้มาคู่หนึ่งแทน มักน้อย รองเท้าหนังอย่างดีหาย เอาแค่รองเท้าหนีบพอ คนที่ถูกบอกบุญเขาจะได้ไม่เสียดายมาก อุตส่าห์ปูกระทู้มาดี  มาตายตอนจบ ฮ่าๆๆๆ อย่าเลียนแบบนะครับ มันไม่ดี จริงๆถ้าหยุดที่เราได้ก็จะดี กรรมจะได้หมดลง เราจะได้เป็นคนสุดท้ายที่ไม่มีรองเท้าใส่ ..................... จากคุณ : ซูชิ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:40:41

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านแล้วหิววววว.... ปล.น้องชายคนเล็กหล่อมากค่ะ จากคุณ : แฟนใหม่ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:44:05

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านไปฮาไป จากคุณ : taoratty เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:47:59

ความคิดเห็นที่ 73 ฮามากค่ะ จากคุณ : meddy เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:49:11

ความคิดเห็นที่ 74 มาตามอ่านค่ะ สนุกเหมือนเดิม ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าเจ้าของกระทู้ัซะที เป็นคนใต้ที่ขาวมว๊าากกกกกกกกกกก (หรือกล้องมันหลอกคะ :-) จากคุณ : Cordia เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:51:55

ความคิดเห็นที่ 75 หายไปนานทั้งเจ้าของกระทู้และคนอ่าน คิดถึงทุกคนเสมอ คิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ฝั่งหัวใจ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:54:44

ความคิดเห็นที่ 76 น่ารักจังหู้ อ่านไปซึ้งไป หัวเราะไป น้ำตาไหลไปนะ ขอบคุณที่มีเรื่องเล่าดีๆ มาให้อ่านนะจ๊ะ จากคุณ : แกงเหลืองแสนเผ็ด เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 15:09:01

ความคิดเห็นที่ 77 เห็นชื่อสะกิงกุ่งไก่ เลยแวะเข้ามา ทีแรกนึกว่าของเลียนแบบเพราะตก"มะ" ไป แต่ดูสำนวนและรูปแล้วไซร้ ของจริงแน่นอน มาคราวนี้้อารมณ์ดีขึ้นเนอะ แม่คงปลื้มมากๆ แต่ท่านก็คงรอคุณบวชด้วยนะ ดีใจด้วยนะคะที่ตาเดินได้แล้ว จากคุณ : GrandXYZ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 15:49:08

ความคิดเห็นที่ 78 โมทนาสาธุค่ะ จากคุณ : รวมการเฉพาะกิจ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 15:49:57

ความคิดเห็นที่ 79 มันเป็นธรรมเนียมไปแล้วที่เวลามีงานวัดทีไรรองเท้าชอบหาย แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรเขาหรอกนะ ถือซะว่าทำบุญ เขามาบอกบุญเรา เมื่อคิดอย่างนี้แล้วก็มองซ้ายมองขวา หาคนบอกบุญต่อ ฮ่าๆๆๆ ทำไมหล่ะ ก็ไม่มีรองเท้าใส่แล้วนี่ครับ ว่าแล้วก็เลือกคนบอกบุญต่อรายต่อไป ฮามากกก ขอบคุณนะคะที่ทำให้เราหัวเราะได้มากมายขนาดนี้ จากคุณ : The Gollum เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 15:53:14

ความคิดเห็นที่ 80 กระทู้เปลืองกิ้ฟ โหวตเรียบร้อยแล้ว ... เรื่องดีๆแบบนี้ไม่โหวตได้อย่างไร จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 16:44:47

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านไป ขำไป สุดท้ายน้ำตาไหล อายวุ้ย! แต่ให้กิ๊ฟไปเรียบร้อยแระครับ จากคุณ : 9oak เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 18:05:55

ความคิดเห็นที่ 82 เข้ามาอีกรอบ อ่านแล้วอิ่มใจค่ะ เสียดายกี๊ฟ หมด จากคุณ : ทุเรียนสีชมพู เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 18:42:01

ความคิดเห็นที่ 83 อนุโมทนาด้วยค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 18:44:57

ความคิดเห็นที่ 84 จากคุณ : บ๊อกแบม เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 18:54:46

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านไปน้ำตาไหลไป ไม่ใช่ซึ้งนะ แต่ขำกลิ้ง สำบัดสำนวน รวมเล่มเมื่อไรบอกด้วยนะ  ครอบครัวนี้เขาน่ารักดีนะ มาเขียนอีกนะคุณไก่ ชอบอ่านสำนวนอย่างเนี่ย อนุโมทนาบุุญที่มาฝากด้วย ว่าแต่บวชปีหน้าชวนเราหรือเปล่า จากคุณ : Bbank เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 18:56:06

ความคิดเห็นที่ 86 ยินดีด้วยครับ อ่านแล้วเหมือนรู้สึกว่าการบวชไม่ใช่บวชให้ตัวเอง พ่อแม่เท่านั้น แต่ทำให้ญาติพี่น้องทุกคนได้มีความสุขไปด้วย จากคุณ : ptboy เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 19:00:32

ความคิดเห็นที่ 87 คุณสะมะกิงฯ ขอได้มะคะ น้องคนเล็กเนี่ย 555 น้ำยายไหล จากคุณ : นกบนฟ้า เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 19:14:50

ความคิดเห็นที่ 88 เข้าทักก่อน หายไปนานเลยนะ คิดถึงมากๆๆ มาหาอ่านกระทู้คุณหลายครั้งไม่เห็นมาโพสเลย จำได้ว่าไปทำงานแล้วก็หายไป คิดถึง คิดถึง จากคุณ : ชาดำราดนม เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 19:22:29

ความคิดเห็นที่ 89 . ตามมาสวยๆจากในเล้าฯค่ะ!! แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆๆ >//////////////< พรหมลิขิตชัดๆๆ!!! เราเจอกันทุกที่เลยนะคะพี่ จากคุณ : เฮ่ย!นึกว่าใคร เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 19:51:43