ความคิดเห็นที่ 1 นึกว่าจะไม่ได้เห็นกระทู้แบบนี้ซะแล้ว สุดท้าย คนไทยเราเรื่องของน้ำใจก็คงยังมีอยู่จริงๆ บอกตรง ๆ อ่านในห้องนี้มานาน รู้สึกสิ้นหวังหดหู่มานาน ค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย จากคุณ : ทิดชา เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 19:47:46

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านกระทู้บ่นเรื่องเพื่อนบ้านจนกลัวตั้งแต่ยังไม่เข้าไปอยู่เลยอ่ะ จากคุณ : carbomb เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 21:11:24 A:58.137.101.47 X: TicketID:318772

ความคิดเห็นที่ 3 แหม ชอบคำว่าปล่อยวางค่ะ เรื่องจริงค่ะ ถ้าทำได้ ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะค่ะ เราเองก็เจอปัญหาที่เขาบ่นๆ กัน แต่เราไม่ใส่ใจ มองข้ามไป ดิฉันรักสวยรักงามค่ะ เครียดแล้วเดี๋ยวแก่ แล้วโลกของเราก็สวยงามเสมอค่ะ จากคุณ : monet เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 21:38:46 A:49.228.3.98 X: TicketID:305730

ความคิดเห็นที่ 4 เยี่ยมครับ จากคุณ : jetsd เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 22:21:35

ความคิดเห็นที่ 5 น่าเห็นใจครับ โชคดีที่หมู่บ้านผมไม่เจอปัญหาพวกนี้สักเรื่อง จากคุณ : ต่อหัวเสือ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 22:27:55

ความคิดเห็นที่ 6 คิดว่าหลายๆท่านหวังไว้มากกับสภาพแวดล้อมตามคำโฆษณาของหมู่บ้าน แถมยังต้องจ่ายค่าส่วนกลางอีก และมีหลายท่านคิดว่าเลือกหมู่บ้านแพงๆ คนร่วมหมู่บ้านมีฐานะ มีการศึกษา เลยลืมไปว่าของพวกบางทีมันก็ช่วยคนไม่ได้ และยังมีอีกหลายๆท่านที่รักษาสิทธิ์ของตนเอง 100 % บางท่านก็เคารพสิทธิ์เพื่อนบ้าน 100%   พอเจอกับกรณี เกินร้อย หรือไม่เต็มร้อยก็จะหงุดหงิด แต่ถ้าท่านเหล่านั้นเติบโตในชุมชนแบบบ้านๆธรรมดาในกรุงเทพ เราว่าน่าจะใจเย็นขึ้น เพราะมองไปนั่นก็รู้จักโคตรวงศ์กัน เคยเกื้อกูลกัน ก็จะอลุ้มอล่วย ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน อีกประการนึงบ้านในกทม.พท.ก็ไม่ได้ใหญ่มาก ไม่เหมือนต่างจังหวัด พท.เยอะ โอกาสกระทบกระทั่งก็มีน้อยกว่า พอท่านทั้งหลายมาตั้งรกรากในกทม.ก็จะไม่ค่อยชิน จากคุณ : simiach เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 22:29:53

ความคิดเห็นที่ 7 ก็เนี่ยแหละค่ะ คุณจขกท. ตั้งแต่เรามาอ่านกระทู้ในห้องนี้ก็ได้ความรู้มากขึ้นเยอะ ตอนนี้พอซื้อบ้านปุ๊บ เลือกหลังที่ติดกับคนอื่นน้อยที่สุด (อยู่ท้ายหมู่บ้านก็ยอม) เลือกแบบที่ไม่ต้องต่อเติมเลย ตั้งใจว่าจะไม่ต่ออะไรออกมาอีก และซื้อพื้นที่เยอะ ๆ ให้ห่าง ๆ จากข้างบ้านเท่าที่จะทำได้ (และจ่ายไหว) และที่สำคัญ ไม่เลี้ยงสัตว์อะไรทั้งนั้น กลัวจะมีปัญหากับเพื่อนบ้าน กะอยู่กันสองคนผัวเมียเงียบ ๆ อ้อ...รถก็กะว่ามีคันเดียวพอ เหลือที่จอดอีกคันในบ้าน เผื่อญาติมาเยี่ยม กะจะระวังตัวสุด ๆ เลยนะเนี่ย แต่หากยังจะมีอะไรกระทบกระเทือนกัน เราก็หวังว่าคงจะเปิดใจพูดกันรู้เรื่อง คือมีไรก็มาคุยกันตรง ๆ แล้วหาวิธีแก้ไข เจอกันครึ่งทางอะไรก็ว่าไป ไม่ใช่มานั่งโกรธเราอยู่คนเดียว แล้วไปบ่นกับคนอื่น จากคุณ : Schnuckiputz เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 00:16:40

ความคิดเห็นที่ 8 Vote จากคุณ : เขียนบน iPhone (not defendant) เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 05:22:49

ความคิดเห็นที่ 9 เราเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาในการบ่น และมันก็ก่อประโยชน์กับผู้ที่มาอ่าน(อย่างมีวิจารณญาน กล่าวคือ ให้คนทั่วไปที่ไม่ได้ประสบปัญหา ต่างต้องตระหนักว่า จะเตรียมตัวรับและแก้ปัญหาอย่างไร เมื่อต้องเข้าไป อยู่ในสถานการณ์ดังกล่าว สิ่งที่ดูลบๆมันมีคุณอยู่ในตัว เฉกเช่นเหรียญ มันก็มีสองด้าน หากเรามองเห็นประโยชน์ของมัน ก็ไม่ต้องมานั่งเครียด ถือว่าเป็นกรณีศึกษา เพราะปัญหาเขามีไว้แก้ ไม่ว่าจะที่ำงาน หรือที่บ้าน ปัญหาเขาไม่ได้มีเขาหนี ไว้กลบเกลือน ไว้หลีกเหลี่ยง ในชีวิตของคนเรา คงจะหลีกเลี่ยงเรื่องลบๆ หรือปัญหาต่างๆได้ยาก ดังนั้น จึงต้องถือว่า คนที่มาบ่น เขาต้องเผชิญความทุกข์ ต้องหาทาออก ก็ควรจะให้เขามีเวทีระบาย อย่างน้อยก็ช่วยให้เขาบรรเทาความเครียดลงได้ระดับหนึ่ง ส่วนตัวเราแล้ว เราชอบกระทู้พวกนี้ เพราะมันประเทืองปัญญาดี เราอ่านแล้วพยามคิดหาสาเหตุว่าทำไมเขาถึงต้องเข้ามาบ่น อาจจะไม่ใช่เป็นเรื่องไม่สบอารมณ์อย่างเดียว อาจจะมีเรื่องหลักการอื่นๆแฝงอยู่ด้วย กระทู้พวกอวย(เกินเหตุ) สำหรับเรา มันไม่ใช่ จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 08:09:29 A:49.49.96.223 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 10 จริงค่ะ เวลาอ่านกระทู้เราก็ยังคิดเลยว่าตอนเรายังไม่อยู่ในหมู่บ้าน เสียงน้องหมาเห่า ข้างบ้านเสียงดัง เสียงวิทยุลั่น เสียงคนทะเลาะ สารพัดจะได้ยิน เราเฉยๆได้ แต่ทำไมเวลาเรามาอยู่ในหมู๋บ้านแล้วเรื่องเหล่านี้มันกลับเป็นเรื่องไม่ธรรมดาซะแล้ว อันนี้เราพูดในกรณีทั่วไปนะคะ ไม่นับที่บางกรณีเพื่อนบ้านก็เหลือทนจริงๆ ยังไงก็คิดว่าควรจะสร้างมิตรภาพกับเพื่อนบ้านไว้จะดีกว่า เหตุกาณ์ข้างหน้าเราไม่รู้ได้ เราอาจต้องอาศัยความช่วยเหลือจากเค้าก็ได้ ใครจะรู้??? จากคุณ : หนังเหนียวเหี่ยวยาก เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 08:11:28

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับการสร้างมิตร ไม่สร้างศัตรู แต่สําหรับเพื่อนบ้านที่ไม่มีความเกรงใจ...ขอร้องก็แล้ว เตือนก็แล้ว ขอแนะนําให้ชนลูกเดียว อย่าไปยอมมัน จากคุณ : BubyBoofey เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 08:36:30

ความคิดเห็นที่ 12 ปัญหาของเรื่องนี้คือ พอยอมครั้งแรก แล้วจะมีอันอื่นตามมาเรื่อย ๆ นี่แหละ... จากคุณ : T_Romance เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 09:48:10

ความคิดเห็นที่ 13 ย้ายเข้าไปอยู่ในซอยทีหลังสุดของเืพื่อนบ้าน ที่เขาอยู่กันมาหลายปี เจอเพื่อนบ้านซ้าย-ขวา-หน้า-หลัง มานินทากันให้ฟัง คนนั้นว่าบ้านนี้เคาะตะหลิว จะเคาะทำห ่ า..อะไรนักหนา (ไอ้เราก็คิดในใจ ก็เขาทำกับข้าวไง) หารู้ไม่อีกบ้านก็ว่าตัวเองเคาะเหมือนกัน ยัยป้านี่เวลาทำกับข้าวชอบเคาะกะทะ บ้านนั้นกวาดขยะแต่หน้าบ้านตัวเองไม่ที่ตักผงมาเก็บใบไม้  โอวว แม่เจ้าชีวิตบ้านจัดสรร แค่พื้นที่บ้านก็คับแคบ ใจคนยังคับแคบอีก  แล้วยังมาเจอกระทู้พันทิปบ่นกันเรื่องโขลกน้ำพริกเสียงดัง จอดรถนอกบ้านอีก  ไอ้เราก็ชักหวั่นไจการอยู่หมู่บ้านจัดสรรอันสวยหรูนี่แล้ว แต่พอมาอยู่จริง ๆ มันก็มีเรื่องพวกนี้ แต่ไม่เก็บอะไรไปใส่ใจสักอย่าง  หรือเพราะเราเป็นคนบ้านนอกมาก่อนมั้ง เลยรู้สึกว่าอะไรก็เป็นเรื่องธรรมดา เวลาทำกับข้าวมันย่อมมีเสียงไม่ว่าใคร บ้านไหนทำกินย่ิอมมีเสียงกะทะ ตะหลิว ถ้วย ชาม ครก-สาก  คนคุยกัน แต่โชคดีที่เราไม่ถือตำราตำน้ำพริกเสียงดังถี่จนทุ่งสะเทือน ไม่เคาะกะทะเวลาทำกับข้าวแต่ไหนแต่ไร ไม่งั้นคงโดนปาหิน  มีรถก็ย่อมขี้เกียจเอาเข้าบ้านบ้าง เดี๋ยวก็ออกไปข้างนอกอีก กลางวันถ้าแดดร้อนไม่สงสารรถก็ช่างแก กลางคืนไม่เอาเข้าบ้านถ้าหายก็เรื่องของคุณ ฉันก็ขับหลบ ๆ หน่อย ขออย่าขูดรถกันเป็นพอ   เวลามีคนมาถามว่าได้ยินเสียงบ้านนั้นเคาะกะทะตะหลิวมั้ย  สังเกตบ้านนั้นกวาดหน้าบ้านมั้ย  เราจะบอกว่า ไม่ได้สนใจค่ะ ไม่ถือสา เพราะบ้านเราก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบแน่ ๆ สำหรับสายตาคนอื่น   ต่างคนก็ต่างมองข้อแย่ของคนอื่น หารู้ไม่เพื่อนบ้านก็อาจมองเราแย่ในบางเรื่องเหมือนกัน ชีวิตมันเลยหงุดหงิดกันไปมา จากบ้านคือวิมานกลายเป็นบ้านคือวิมารไปซะ  แต่สรุปซอยเราก็มีความสุขดี เพราะดูแล้วก็คนบ้านนอกมาอยู่บ้านจัดสรรทั้งนั้น พื้นฐานชีวิตไม่ต่างกันสักเท่าไหร่  บ้านไหนไม่ถูกกันเขาก็ไม่คุยกัน แต่เราคุยได้ทุกบ้าน เพราะไม่ได้มีปัญหากะใคร แต่เราไม่สุงสิงล้ำเส้นใครมากจนเกินไป ผูกมิตรไว้แต่พอดีเป็นหูเป็นตาให้กัน แต่ไม่สนิทจนลำบากใจ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 10:34:24 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 10:32:07 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 10:01:51 จากคุณ : ชีวิตจัดสรร (เมื่อโลกยังคงหมุนไป) เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 09:57:09

ความคิดเห็นที่ 14 ดีใจจังที่เราเลือกใช้ชีวิตอยู่แถบชนบท จากคุณ : ข้าวเหนียวเขาวง เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 10:29:45

ความคิดเห็นที่ 15 แต่ทำไมเรารู้สึกชอบเสียงเคาะกะทะ  ชอบเสียงโขลกน้ำพริก  ชอบเสียงคนคุยกัน ชอบกลิ่นควันไฟเวลาใครก่อไฟทำกับข้าว  ชอบคนกวาดใบไม้ นะ เพราะเรารู้สึกว่าเสียงเหล่านั้น เป็นเสียงของความมีชีวิต  เป็นเสียงของวิถีชีวิตของคนที่ต้องปฏิบัติอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  เวลาได้ยิน ได้ฟัง หรือได้เห็น รู้สึกมีความสุข ** คุณข้าวเหนียว  หายไปจากก้นครัวเลยนะคะ  คิดถึงนะเนี่ย จากคุณ : papatsara_mm เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 11:03:55

ความคิดเห็นที่ 16 ที่ทนไม่ได้ที่สุดคือ เสียง Featuring ข้ามห้องยามวิกาล ได้ยินทีไรลำบากเมียทุกที ^ ^ จากคุณ : 8pen เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 11:14:20

ความคิดเห็นที่ 17 สำนึกของคนแต่ละคนไม่เท่ากัน สังคมมันเลยเป็นอย่างนี้ คนที่ยอมเพราะไม่อยากให้เกิดปัญหา กลับเป็นผู้ที่ได้รับปัญหาจากคนอื่น มันคงจะช้าเกินไปที่จะมาปลูกจิตสำนึกกันตอนนี้ แต่ก็อยากให้ปลุกจิตสำนึกที่มีอยู่ขึ้นมามันคงไม่สายเกินไปนะคะ     จากคุณ : mantana_11 เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 11:16:43

ความคิดเห็นที่ 18 ชอบกระทู้นี้ที่สุด!! จากคุณ : NN2704 เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 12:22:47

ความคิดเห็นที่ 19 ทุกปัญหา เกิดเพราะขาดเมตตาต่อกัน และถ้านำมาคิดมาก ก็คือ ขาดเมตตาแม้กระทั่งตัวเอง จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 12:28:10

ความคิดเห็นที่ 20 ยังไม่หมดค่ะ  ยังมีกรณี จอดรถหน้าบ้านคนอื่น จอดรถแล้วไม่ดับเครื่อง ทำอาหารแล้วส่งกลิ่นไปรบกวนบ้านอื่น ..... เยอะแยะค่ะ เห็นด้วยค่ะว่า การมีคนมาบ่นก็ดี  คนอ่านจะได้กลับไปมอง ตัวเองว่า เราเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า  ถ้าใช่จะได้เลิกทำ  เพราะบางครั้ง หรือ หลายๆครั้ง ที่ทำไปโดยไม่ได้คิด  เพราะถ้าคิด คงไม่ทำ  เว้นแต่มันเป้นพวกขาดจิตสำนึก ไร้การศึกษาชีวิตจริงๆ  เพราะหลายอย่งการศึกษาในระบบมันไม่มีการสอน  ต้องอาศัยพ่อแม่  แต่ถ้าพ่อแม่ไม่สอน หรือสอนแล้วไม่จำ  มันก็ได้สังคมนี่แหละที่จะช่วยกัน จากคุณ : อวกาศ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 12:47:25

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ จากคุณ : ฟ้าใสดีจังวันนี้ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 13:05:24

ความคิดเห็นที่ 22 ในใจเป็นสุข อยู่ที่ใหนก็เป็นสุข ในใจเป็นทุกข์อยู่ที่ใหนก็เป็นทุก อย่าตามหาสิ่งที่อยู่ในอุดมคติจนลืมอยู่กับวันนี้กับความเป็นจริงอย่างเป็นสุข จนตราบวันตายวันนั้นก็หาได้มีไม่ เชื่อเถอะว่าเมื่อไรที่คุณมีความสุขในใจ จะส่งผลให้คนรอบตัวคุณเช่น ลูก ภรรยา สามี พ่อ แม่ มีความสุขไปด้วย และเมื่อคนรอบตัวคุณมีความสุขมันก็จะส่งผลให้คุณมีความสุขยิ่งขึ้นไปอีก จากคุณ : Salib เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 13:58:58

ความคิดเห็นที่ 23 ผมคิดบททดสอบเล่นๆ มีคนมาจอดรถหน้าบ้านเรา ซึ่งเป็นไปได้ 2 กรณี 1 จอดแป๊บเดียวมาเยี่ยมเพื่อนเดี๋ยวกลับ 2 จอดนานค้างคืน เราใช้เวลาเท่าไรในการ 1 โมโห มาจอดหน้าบ้านตรูทำไมวะ 2  ออกไปไล่ให้เขาไปจอดที่อื่น หรือ 3 ช่างเถอะเราไม่เดือดร้อนอะไร แต่ถ้ามีวันที่ 3-4 อย่างนี้ก็ไม่ไหวต้องบอกหน่อย ผมว่าระยะเวลาที่ทำให้เราเกิด 1 และ กระทำ 2 นี่ก็บ่งบอกอะไรได้พอสมควรนะครับ จากคุณ : ทิดชา เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 13:59:28

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้ารวมปัญหา เพื่อนบ้านต่อเติม และ DIY บ้านตัวเอง แล้วแต่อารมณ์ บางวันก็ 2 ทุ่ม บางวันก็ปาไปถึงเที่ยงคืน เพราะอารมณ์ ศิลปินเข้าสิง (อย่างหนัก) เจาะ ทุบบ ตอก ทั้งคืน กับปัญหา เพื่อนบ้าน ผู้รักสัตว์ ปล่อยหมาออกมาวิ่งเล่น และไล่กัด คนในหมู่บ้าน ขำขำ ชิวๆๆ ก็แค่หมาวิ่งไล่งับ รถมอไซต์ ของคนในหมู่บ้าน ไปรษณีย์ คนเดินเท้า และเด็กๆ บ้านอื่นที่ไปวิ่งเล่นนอกบ้าน  ลัลลา โโนกัด ก็ไปฉีดยาซะนะนู๋ อีกปัญหาที่เจอกันบ่อยๆๆ คือ จอดรถไว้หน้าบ้านคนอื่น แต่ใส่เบรคมือเอาไว้ อุบบซ์ เข็นก็ไม่ได้ จะยกออกก็หนัก ทำไม่ไหว .. . ก็ทำใจไป แค่อาทิตย์ละ 7 วัน ทนได้น๊าา ยังมีปัญหา บ้านซื้อไว้ เข้าอยู่เฉพาะ เสาร์ -อาทิตย์ วันที่ไม่อยู่ข้างบ้านเอาผ้าถุง เอารถ เสื้อผ้า มาตากเต็ม หน้าสนามหญ้า หน้าบ้าน อุสาห์ เอากุญแจมาล็อก ก็ยังเปี่ยนจากตากในสนามหญ็าบ้านเรา มาตากที่รั่วบ้านเราแทน อู้ววว ชิววๆๆ ลัลลา ปัญา หา กับเเจ้าแม่ปาร์ตี้ ปาร์ตี้ทุกคืน ศุกร์ เสาร์ เดือนหนึ่งก็ มีปาร์ตี้แค่ 8 ครั้งเอง ชิวๆๆ ถือว่าร่วมสังสรร 4 ทุ่มถึงตี 3 ตี 4 ชิวๆๆ ลัลลา .. . และก็ยังมีปัญหาอีกเยอะ ที่คิดว่า เอาเข้าจริง ทุกคน คงทำใจ ลัลลา ได้น้อยมากกก อาจจะต้องไปออกบวช หรือ เข้าชาน ถึงจะปลงได้ สาธุ ...... แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 14:07:14 จากคุณ : Hayclub เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 14:03:11

ความคิดเห็นที่ 25 ซ้ำ อ่า.. แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 15:16:22 จากคุณ : ปอบผีฟ้า เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 14:59:12

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนนี้บ้านเรากำลังปรับปรุงอยู่ ปาไปเป็นเดือนก็ยังไม่เสร็จ ปกติเราจะไม่ค่อยคุยกับใคร  แต่... ตอนนี้ เราไหว้ขอโทษเพื่อนบ้านรอบทิศแล้วค่ะ กันไว้ดีกว่าแก้ ขอโทษขอโพยเพื่อนบ้านเอาไว้ก่อน ^^ จากคุณ : ปอบผีฟ้า เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 15:00:20

ความคิดเห็นที่ 27 มีปัญหากับหมาข้างบ้านครับ ชอบมาเห่าเวลาผมเข้าบ้าน-ออกบ้าน   เห่าแค่บ้านตัวเองพอมั๊ย   ทำหน้าที่ดีเกิ๊น  ฮ่าๆๆ จากคุณ : Me-Sa-La เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 15:03:42

ความคิดเห็นที่ 28 บ้านตรงข้าม ตึ 2-3 เมาทีไร ก็ออกมาคุยโทร.โวยวาย เตะประตูรั้ว ดังจนเราตื่น บ้านอื่นตื่นเปล่าไม่รู้ แต่เราไม่ได้เปิดแอร์ ตกใจตื่นนึกว่า ใครมาทะเลาะกัน เงี่ยหูฟังไป อ้อ .. แกพูดคนเดียว โตๆ แล้ว คุมอารมณ์หน่อยก็ดี จากคุณ : ส้มสีส้ม เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 15:27:05

ความคิดเห็นที่ 29 ส่วนตัวเวลาที่ได้เห็นกระทู้บ่น จะรีบเข้าไปอ่านทุกครั้ง ไม่ใช่เพราะอะไร แค่อยากเก็บเกี่ยวเรื่องราวเอาไว้ เพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่ก่อปัญหาให้ใคร และดีที่ได้อ่านมุมมองของคนอื่น ที่อาจจะเป็นคนทำเรื่องนั้นๆ เพื่อจะได้เข้าใจในแนวคิดที่แตกต่าง เวลาเกิดเรื่องกับตัวเอง จะได้ปล่อยวางและทำใจได้(บ้าง) และรู้สึกว่า อย่างน้อยๆ คนที่ประสบปัญหา เค้าก็ได้มีที่ระบายไปในตัวค่ะ แต่ทั้งนี้ก็เห็นด้วยกับจขกท นะค่ะ ^^ จากคุณ : A Gem เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 15:34:33

ความคิดเห็นที่ 30 เคยโดนแม่ด่าว่า ถ้าอดทนอะไรไม่ได้ก็ให้ไปสร้างบ้านอยู่ในป่า จะได้ไม่มีใครรบกวน อิอิ  เพราะฉะนั้น ในเมื่อเราอยู่คนเดียวใยสังคมไม่ได้อะไรไม่เหนือบ่ากว่าแรง ทนได้ก็ทนค่ะ จากคุณ : นางฟ้าไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 15:45:50

ความคิดเห็นที่ 31  Test จากคุณ : นางฟ้าไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 15:46:35

ความคิดเห็นที่ 32 บางทีถ้าเรานึกถึงว่าเราเองก็อาจละเมิดสิทธิของคนอื่นเช่นเดียวกันก็ได้ อาจจะทำให้เราโกรธเน้อยลงห่วงตัวเองน้อยลง รักษาสิทธิ์ตัวเองน้อยลง อย่าพยายามสร้างเงื่อนใขให้ตัวเองที่ตื่นขึ้นมาก็มีแต่เรื่องฉุนเฉียวอยู่ตลอดเวลา คนรอบข้างที่ไกล้ชิดเขาอาจจะทนฟังคุณอยู่ก็ได้  ชีวิตนี้สั้นนักถึงวันสุดท้ายคุณอาจจะรู้สึกว่าเราทำไมปล่อยให้เวลาแห่งความสุขผ่านพ้นไป ยามบ้านเมืองสงบเราก็ทะเลาะกัน ยามบ้านเมืองคับขันเราก็ ทำยังไงกันดี ปล่อยวางกันเสียบ้างนะ ================================ ขอเป็นไม่เห็นด้วยนะครับ หากเราปล่อยวางเรื่องการละเมิดสิทธิ บ้านเมืองจะเป็นอย่างไร ยกตัวอย่างเล่นๆ สมัยก่อน ถนนหนทางสกปรก ใครๆก็ทิ้งขยะลงบนถนน ถ้าเรายังบอกลูกหลานว่าปล่อยวางเสียเถอะ ใครๆก็ทำกัน ไม่มีใครรณรงค์ ป่านนี้เมืองไทยจะเป็นยังไงนะ สูบบุหรี่ในที่สาธารณะอีก จะเป็นไงถ้าเราไปบอกคนที่รณรงค์ว่า ปล่อยวางเสียเถอะ ทุกวันนี้ขายของบนทางเท้า เราก็จะสอนลูกหลานว่าให้ปล่อยวางเสียเถอะ อย่างนั้นหรือ เข้าใจในมุมมองของ จขกท แต่สังคมจะดีขึ้นและที่มันดีขึ้นในทุกวันนี้ ก็เพราะมีคนที่ไม่ยอมปล่อยวาง ที่ดิ้นรนหาเรื่องใส่ตัว ที่ไม่ยอมรับ ที่เป็นคนทำให้เราสบายในทุกวันนี้ไงครับ เพียงแต่ขอให้ดิ้นรนในกรอบของกฎหมาย และคิดตลอดว่าเราไม่ใช่เจ้าหน้าที่ที่จะไปบังคับใช้กฎหมาย ไม่งั้นพอเลือดร้อนเดี๋ยวจะติดคุกปล่าวๆ ถ้าไม่มีกฎหมายก็ต้องบ่นจนกว่าจะมีรัฐบาลฟัง หรือไม่ก็สมัครเป็นสส.ไปเพิ่มกฎหมายซะเลย จากคุณ : มู่ลี่จิ๊จ๊ะ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 15:48:13

ความคิดเห็นที่ 33 เห็นด้วยกับ จขกท.ครับ.. สำหรับผมเองตัดสินใจว่าชีวิตนี้จะทำงานเพื่อความรู้สึกดีๆ ในชีวิตเพียงอย่างเดียวแล้วครับ.. อะไรที่ทำให้รู้สึกไม่ดีผมจะไม่ทำเลย.. คิดแค่นี้ผมก็เป็นอิสระจากความคาดหวัง และไม่มีอะไรที่จะทำให้ผมทุกข์ได้อีกต่อไปครับ.. ... จากคุณ : เนนก เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 16:06:26 A:202.44.8.100 X: TicketID:324733

ความคิดเห็นที่ 34 รณรงค์ให้รักษาสิทธิ์ตัวเองน้อยลง...งง - -* เคยได้ยินแต่รณรงค์ให้เคารพสิทธิ์คนอื่นให้มากขึ้น - -a เคารพสิทธิ์ของคนอื่น คนไทยมีศัพท์ที่ความหมายใกล้เคียงกันว่า "เกรงใจ" ได้ยินว่าเมื่อก่อนสยามมีชื่อเสียงในเรื่องการเป็นดินแดนแห่งน้ำใจและความเกรงใจ เดี๋ยวนี้เป็นยังไงก็บอกไม่ได้เหมือนกัน แต่อยากจะเชื่อว่ายังเป็นอย่างนั้นอยู่นะ จำได้ว่าเมื่อก่อนตอนเด็กๆครูสอนร้องเพลง ...ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี ตรองดูซีทุกคนก็มีหัวใจ... ...จำได้แค่นี้แหละ - -* ที่จริงคงไม่จำเป็นต้องมีกระทู้รณรงค์ให้คน"รักษาสิทธิ์ตัวเองน้อยลง"เลยนะ ถ้าทุกคนมี"น้ำใจ"และ"ความเกรงใจ"ต่อกัน แต่ก็นะ เป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะคิดและทำเหมือนกันหมด แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 16:07:04 จากคุณ : YanYanMachiko เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 16:06:40

ความคิดเห็นที่ 35 จะอย่างไรก็ตาม ส่วนตัวถูกอบรมสั่งสอนแต่เด็ก ให้เป็นคนไม่เอาเปรียบใคร พอโตขึ้น เราก็ไม่ต้องการให้ใครมาเอาเปรียบ จากคุณ : CTRL System เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 16:44:17

ความคิดเห็นที่ 36 ยึดหลักถ้อยทีถ้อยอาศัย แล้วจะไม่เป็นทุกข์ จากคุณ : Garmzarinne (Garmzarinne) เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 16:55:16

ความคิดเห็นที่ 37 เราเคยกลับบ้านแล้วพบว่า มีรถใครไม่รู้มาจอดหน้าประตูรั้วบ้านเรา เราจอดรถไม่ได้  ก็เลยต้องไปจอดบ้านถัดไปอีกสองหลัง จากนั้นพอรถคันที่จอดปิดบ้านเราไป  แฟนเราก็เลยรีบไปเอารถมาจอดที่บ้าน แล้วพบว่าโดนเจ้าของบ้านเขียนด่าที่หน้ากระจก  ไม่พอออกมายืนด่าด้วยตัวเอง โดยไม่ฟังเหตุผลเลยว่าทำไมต้องไปจอดหน้าบ้านเขา อีกครั้งคือตอนซ่อมบ้าน  จอดที่บ้านไม่ได้เพราะว่าช่างเอาตัวหนอนมากองหน้าบ้าน เลยไปจอดหน้าบ้านที่ปิดร้างเอาไว้  โดนใครไม่รู้เขียนด่า หาว่าไปแย่งที่จอดรถเขา  บ้านว่างนะนั่น จากคุณ : ตอกะจอ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 17:34:27

ความคิดเห็นที่ 38 เห็นแต่ละปัญหาแล้วเหนื่อยใจ ลองมีน้ำใจแบ่งปันกันได้ไหม ใช้มาเนิ่นนาน ตั้งแต่สมัยพ่อ-แม่ คือการให้ การแบ่งปัน ยิ้มให้กันเมื่อพบหน้ากันที่หน้าบ้าน ทักทายกันบ้างน่าจะดี เพราะที่บ้านคนน้อย ตกเย็นจะพบผู้สูงอายุมาเดิน มายืนหน้าบ้าน ยิ้มให้กันสักนิด คุยกันสักหน่อย เรื่องดินฟ้าอากาศ น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดี ไปไหนมาไหนมีของฝากมาให้กันบ้าง นั่นแหละปัญหาต่าง ๆๆ ที่ท่านกล่าวถึง จะหมดไปจากรอบบ้านของท่านแน่นอน เราไม่อยู่บ้าน ก็มีคนช่วยดูแลให้อีกนะ ลองใช้วิธีนี้ดูน่าจะเป็นผล ขับรถสวนกันก็ยิ้ม ก็ทักกัน หลบให้กันและกันนี่แหละ มารยาทเล็ก ๆๆ น้อย ๆๆ ในหมู่บ้าน แล้วท่านจะมีความสุขในสังคมเล็ก ๆๆ นี้จ้า จากคุณ : checgo (ji-ju) เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 21:01:21

ความคิดเห็นที่ 39 บ้านอุดมคติแบบมีน้ำใจ แบบนี้มีมากเมื่อสมัยก่อน สมัยนี้คนมันเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากขึ้น โดยเฉพาะคนในเมือง ผมเห็นด้วยที่เพื่อนบ้านควรมีน้ำใจและให้อภัยกัน แต่ไม่เห็นด้วย เรื่องที่ให้ยอมทนกับเพื่อนบ้านที่ทำอะไรไม่ดี โดยเราไม่ทำอะไร มันเหมือนปล่อยให้เค้าทำอะไรก็ได้ตามใจเค้า หมู่บ้านมีกฏระเบียบ เรื่องต่างๆทั้งหมดที่จขกท.ว่าอยู่แล้วในคู่มือบ้าน หากเค้าไม่ทำตามคู่มือหรือกฏง่ายๆ แล้วเรายังทำนิ่ง ทนไป กฏระเบียบก็ไม่เป็นกฏ แล้วลองนึกดูว่าถ้าเป็นกฏหมายจริงๆ จะทำเป็นอย่างไร บางคนอาจคิดว่า แค่ทำผิดกฏหมู่บ้านไม่เห็นจะต้องจริงจังอะไรให้มาก แต่ส่วนตัวผมกลับคิดว่า ถ้าไม่เริ่มจากบ้านหรือสิ่งใกล้ตัว แล้วเด็กๆที่ออกมาจากแวดล้อมนั้น ก็อาจเป็นผู้ใหญ่ที่เห็นเรื่อง การไม่ทำตามระเบียบ กฏหมาย เป็นเรื่องที่ยอมๆกันได้ หรือปรกติไป กฏก็เป็นกฏครับ แล้วคนแต่ละคนก็มีความ"อดทนหรือการยอมกันได้"ไม่เท่ากัน ผมแน่ใจว่าคนที่โพสปัญหาในหมู่บ้าน เค้าได้อดทนมาจนระดับหนึ่งแล้ว ไม่มีใครอยากจะปะทะปัญหากัน หากมันไม่เดือนร้อนจริงๆหรอกครับ สรุปว่า ผมไม่เห็นด้วยกับจขกท.ตรงที่ไม่อยากให้ยอมๆกันไปเท่านั้นแหละครับ เป็นความเห็นส่วนตัวครับ และไม่คิดว่าจะทำให้เกิดการแตกแยก จากคุณ : ptboy เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 22:28:29

ความคิดเห็นที่ 40 เปิดน้ำก๊อกสูง1เมตร ลงกระป๋องโดยไม่ใช้สายยางต่อลงกระป๋อง ตอนตี5 ดังซ่าเหมือนน้ำตกลงหัวนอนเกือบทุกวัน เค้าเปิดในรั้วบ้านเค้าแต่ดังถึงห้องนอนเราก็ว่าเค้าไม่ได้อยู่ดี ถึงจะเป็นเวลาที่ยังไม่ตื่น แต่มันขึ้นอยู่กับสำนึกล้วนๆ เราเองก็คงมีบางเรื่องพลาดพลั้งโดยตั้งใจและไม่ตังใจไปรบกวนบ้านเค้า ไม่เป็นเรา เราย้ายห้องนอนเอา แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 54 15:39:47 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 10:57:51 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 10:56:18 จากคุณ : อาร์ทตัวแม่ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 10:55:31

ความคิดเห็นที่ 41 เรื่องบางเรื่อง มันเสียวินัยเพราะคำว่าปล่อยวางนี่แหละค่ะ ระเบียบมันก็ต้องมี  เพื่อให้คนในสังคมอยู่ร่วมกันได้   เรื่องไหนผิดกฎ ผิดระเบียบ  ต้องแย้ง  อย่ายอม  อย่าปล่อยวาง จากคุณ : เซียวลี้ปวยตอ มิเคยพลาดเป้า เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 14:21:22

ความคิดเห็นที่ 42 อย่าลดการ"รักษาสิทธิ์"ที่พึงมี มาเพิ่ม"หน้าที่"ของการเป็นเพื่อนบ้านที่ดีกันดีกว่าครับ จากคุณ : Bazophil เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 14:43:05

ความคิดเห็นที่ 43 ปัญหามีไว้แก้ไขไม่ใช่ทำใจปลงมันเสียทุกเรื่อง ความเอื้อเฟื้อมีน้ำใจเป็นเรื่องดีที่ควรปฏิบัติ แต่ต้องแยกแยะด้วย ใจเราร่มก็จริงแต่ปัญหาเดิมยังอยู่และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะเพื่อนบ้านคิดว่าสังคมรอบด้านรับได้เลยไม่คิดแก้ไข ตั้งหน้าตั้งตารบกวนกันไปเรื่อยๆ จากคุณ : เจริญหล่ะ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 14:50:36 A:90.224.230.73 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 44 ปัญหาโลกแตกจิงๆค่ะ   เราเป้นคนนึงที่มีบ้านแล้วก็อยากอยุ่สงบๆบ้าง (แม้จะเป้นเวลาไม่นานก็ยังดี)   แต่ปัญหาที่เกิดจากข้างบ้าน(สามีเป้นฝรั่ง ภรรยาคนไทย)  ปล่อยเจ้าชิสุตัวน้อย รอดรั้วมาขี้ในบ้านเรา   ทุกๆเช้าต้องมานั่งเก็บขี้โดยที่เราไม่ได้เลี้ยงหมา T_T วันดีคืนดี เราจะลงจากรถมาเปิดประตู มันก็วิ่งชาร์ตเข้ามาเห่าจะกัดเรา แทนที่เจ้าของ(ตัวภรรยา)จะวิ่งมาจับ  กลับยืนรดน้ำต้นไม้มองหมาของตัวเองเห่าเราซะงั้น  O_O~   รุ่งเช้าด้วยความโมโหจัดเพราะเก็บขี้อีกแล้ว เลยเดินไปกดอ่อด พี่ฝรั่งเดินออกมา เราก็เลยบอกเค้าเรื่องหมามาขี้บ้านเรา  เรากลับได้คำตอบว่า REALLY??? แล้วก็เดินจากไป โฮ..........บ้านใหม่ที่แสนสงบสุข เพิ่งผ่อนได้ไม่ถึงครึ่งปีกลับต้องมาเจอปัญหาโลกแตกแบบนี้ คุณแม่ก็ได้แต่ปลอบใจ แล้วก็สั่งเอาไม้เชอร่ามาปิดรั้วกันหมาเข้าเพื่อตัดปัญญา ในโลกนี้เรื่องไม่ถูกต้องแบบนี้เราต้องยอมเสียเปรียบหรอคะ??? เสียตัง??? เสียความรุ้สึก??? แต่สุดท้าย!!!!! ปลงค่ะ 5555 จากคุณ : ~คาปูปั่นโอริโอ้~ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 15:24:37

ความคิดเห็นที่ 45 เพื่อนบ้านรักหมามาก เก็บมาเลี้ยงแค่ร้อยกว่าตัว -"- จากคุณ : แจ๋ว number 1 เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 22:42:40

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณเจ้าของกระทู้และทุกความเห็นนะคะ อ่านกระทู้นี้แล้วได้แง่คิดมากมาย อีกไม่ช้าก็จะย้ายตัวเองจากตึกแถวเข้าไปอยู่บ้านจัดสรรแล้วเหมือนกันค่ะ โชคดีที่เป็นหลังสุดท้ายก้นซอย และเพื่อนบ้านมีพื้นที่ว่างข้างบ้านมากขนาดสร้างได้อีกหลัง โอกาสกระทบเลยน้อยมาก และเค้าเป็นคนน่ารักมากด้วย คงเป็นบุญของเรา แต่ก็คิดว่าจะผูกมิตรกับบ้านอื่น ๆ ด้วยเพราะเราไม่ชอบมีศัตรู เราชอบทำขนม กำลังตกแต่งครัวไว้สำหรับทำขนม กะว่าจะทำกินกันเองในบ้านและแจกเพื่อนบ้านด้วย ถ้ามีน้องหมามาอึในบ้านเรา ก้อคงต้องใช้วิธีป้องกันไม่ให้เค้าเข้ามาได้ไว้ก่อนเหมือนเมนท์ข้างบนนี้แหละ ปัญหาแบบนี้เราว่าต้องใช้ทั้งสองวิธีค่ะ คือ 1. ถ้าไม่หนักหนาเกินไป หรือเกิดจากความเห็นแก่ตัวจริง ๆ ก็ปล่อยวางบ้าง 2. ถ้าเพื่อนบ้านเห็นแก่ตัวสุด ๆ แบบที่หลาย ๆ ท่านโดนมา ก็คงต้องคุยกะเค้าเหมือนกัน เพราะคนประเภทนี้ถ้าเรานิ่ง เค้าจะยิ่งได้ใจ ไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อนเพราะเค้า แต่ถึงยังไง ทุกข์ สุข อันดับแรกคือ อยู่ที่ใจเราก่อนค่ะ... เราเคยเจอเพื่อนบ้านตึกแถวแบบเจ็บ ๆ มาแล้ว พูดแล้วก็ดีขึ้นนิดนึงแล้วก็เหมือนเดิม แต่มีท่าทีเกรงใจเราหน่อยนึง เพราะเราพูดกับเค้าดี ๆ และช่วยเหลือเค้าเนื่องด้วยอาชีพเราอยู่กับความเจ็บป่วยของคน อะไรช่วยกันได้ก็ช่วยกันไปค่ะ ถ้าใช้ความดีเข้าสู้แล้วยังู้ไม่ไหวก็คงต้องทำใจล่ะค่ะ จากคุณ : คุณหญิงกระแตแต้แว้ด เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 07:54:13

ความคิดเห็นที่ 47 ต้องขอบคุณ จขกท ที่สื่อสิ่งที่ดีๆ ออกมาค่ะ ก็พอจะเข้าใจค่ะ แต่บางอย่างก็มากเกินไปใช่ไหมคะ  คนเราต่างพ่อต่างแม่ ต่างครอบครัว ต้องมาใช้ชีวิตใกล้กัน ติดกัน ก็ต้องมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้างธรรมดา  เพราะสิ่งที่ถูกใจเราอาจไม่ถูกใจคนอื่น ทางที่ดี ก็นึกถึงใจเค้า ใจเรา ให้มากๆ แล้วกันค่ะ คำว่าขอบคุณ และขอโทษ ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีเสมอ จริงไหมคะ จากคุณ : paikaphu เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 09:51:28

ความคิดเห็นที่ 48 เราก็มีปัญหาเรื่องเพื่อนซอยอื่น ชอบพาหมามา ถ่ายหน้าบ้านเราทุกวัน หมาเราไม่เคยออกไปถ่ายนอกบ้านเลย พาไปเดินเล่นกลับมาฉี่ ถ่ายที่เดิม เราก็เข้าใจว่าบ้านเรามีหมาตัวเมีย หมาตัวผู้ย่อมมาเสน่หา ฉี่รดรั้วทุกวัน วันละหลายตัวทีเดียว   จะไปบอกเจ้าของหมาว่า ระวังสิคะอย่าให้หมามาฉี่หน้าบ้านชั้น ก็ได้แต่คิด หมามันจะฉี่จะอึที่ไหน ดุมันไปแล้วมันจะอั้นได้หรอ มันเป็นสัตว์เดรฉาน คงจะไม่สามารถฝึกได้ง่ายๆ ที่บอกนี่ไม่ใช่ว่าเราฝึกหมาได้ แต่ไม่ได้ฝึก ถ้าฝึกได้จะให้มันอึและฉี่ในโถส้วม นี่ฉี่บนพรมเช็ดเท้าตลอด แต่ที่เดิมเท่านั้นเพราะเคยชิน เล่าให้ฟังว่าบางอย่างแม้ว่าเราอยากจะปรี๊ดใส่แต่เมื่อมองถึงธรรมชาติแล้วก็ปล่อยวางได้ เรื่องอื่นๆก็เหมือนกัน การรักษาสิทธิบางครั้งมันก็ค่บเกี่ยวกับน้ำใจและการให้อภัย จากคุณ : not defendant เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 15:27:46

ความคิดเห็นที่ 49 เราว่าบางอย่างที่มันตึงเกินไปก็ไม่ดีหย่อนมากไปก็ไม่ดี บัานของเราต่อเติมห้องครัวและโรงรถก็ยังให้ห่างจากแนวรั้ว50เซนติเมตร อย่างน้อยเวลาฝนตกน้ำจะได้ไม่กระเซ็นจากบ้านเราเข้าบ้านเค้า และคิดอีกแบบคือถ้าเค้าต่อเติมจนชิดรั้ว..เราก็ยังมีที่ให้อากาศถ่ายเทบ้างนะ การรักษาสิทธิของเรามันเป็นเรื่องดีแต่ถ้ารักษาสิทธิมากจนเกินไปไม่ผ่อนปรนอะไรเลย มันก็จะอยู่กันลำบาก  บ้านหลังนึงกว่าจะหาเงินมาซื้อได้ไม่ใช่ง่าย ขายก็ไม่ใช่ง่ายเช่นกัน ยังต้องทนเหม็นหน้ากันไปอีกหลายปี เพราะฉะนั้นดีกันไว้ดีกว่าอะไรนิดหน่อยก็เห็นอกเห็นใจกันไปเถอะ อ่อมีอีกวิธีที่ใช้ได้ผล เราเองเคยมีเพื่อนบ้านที่ไม่ดีค่ะ เราก็เลยใช้วิธีว่าเวลาทำอะไรเยอะๆเป็นหม้อแล้วคิดว่าอร่อย จะตักใส่ถ้วยเดินไปให้เค้าที่บ้าน ซื้อขนมมาฝากบ้าง   ในที่สุดมันส่งผลให้เรามีน้ำใจต่อกันมากขึ้นเกรงใจกันมากขึ้น เพราะนอกจากเป็นเพื่อนบ้านกันแล้วยังกลายเป็นคนรู้จักที่มีน้ำใจที่ดีต่อกัน เวลาเค้าจะทำอะไรเสียงดังเค้าก็จะเดินมาบอกถึงบ้าน เราก็บอกเค้าว่าถ้าเราทำอะไรรบกวนเราขอโทษด้วยและเค้าเดินมาบอกได้เลยถ้าเรารบกวน บางทีน้ำใจเล็กน้อยก็สามารถทำให้เรามีเพื่อนบ้านที่ดีได้เหมือนกันค่ะ *ปล.แก้ไขเพิ่มเติมเนื้อหาพอดีเพิ่งนึกออก แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 54 17:21:06 จากคุณ : แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม) เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 17:14:44

ความคิดเห็นที่ 50 บ้านหลังใหม่เพิ่งสร้างเสร็จครับ ผมค่อนข้างจะโชคดีมาก ๆ บ้านติดกันทางด้านขวาซื้อที่เพิ่ม ทำให้บ้านเขากับบ้านผมอยู่ห่างกันพอสมควร พื้นที่ระหว่างบ้านเป็นสนามหญ้าเขียวสดชื่นมาก ไม่ปลูกต้นไม้ใหญ่  มีรถสองคันจอดในบ้านตลอด ไม่เคยคุยกันเพราะไปดูบ้านทีไรเขาจะอยู่แต่ในบ้าน ไม่กล้ากดกริ่งเรียก บ้านติดกันทางด้านซ้ายก็ซื้อที่เพิ่ม ปลูกบ้านกลาง ๆ พื้นที่ ทำให้บ้านของเขากับของผมอยู่ห่างกันเหมือนกับบ้านด้านขวามือ แล้วทำโรงรถแยกจากตัวบ้านต่างหาก แต่บ้านยังสร้างไม่เสร็จยังไม่เคยเจอเจ้าของบ้านเลย บ้านที่อยู่ด้านหน้าก็ซื้อที่ดินเพิ่มแล้วทำโรงรถแยกเหมือนกัน (ถ้าทำตามผังโครงการจะปลูกบ้านได้สองหลัง) มีรถสองคันจอดในบ้านตลอด หากมองไปหน้าบ้านก็จะเจอบ้านเขาเพียงหลังเดียว  แถมปลูกต้นไม้ค่อนข้างเยอะและจัดสวนสวยมาก  เวลามองไปจากระเบียงบ้านผมนี่เหมือนได้วิวสวย ๆ ฟรี ๆ ด้านหลังบ้านผม ผมขอให้โครงการวางผังบ้านให้ห่างจากรั้วด้านหลัง 2.5 เมตร และตั้งใจไม่ต่อเติมอะไรด้านหลังอีก เพราะชอบความเป็นส่วนตัวและโล่งโปร่งสบาย  ส่วนเพื่อนบ้านด้านหลังยังไม่ย้ายเข้ามาอยู่  เลยไม่เคยเจอกัน แต่หลังบ้านเขาต่อเติมจนหลังคาอยู่ห่างจากรั้วประมาณหนึ่งเมตร  ก็หวังว่าเขาคงไม่ต่อเติมอะไรเพิ่มอีก ส่วนบ้านหลังอื่นที่อยู่ตั้งแต่กลางจนถึงท้ายซอย และซอยอื่น ๆ ในโครงการ บ้านแต่ละหลังจะปลูกชิดกันตามผังโครงการ ในความรู้สึกผม ผมว่าค่อนข้างอึดอัด (ข้างบ้านทำอะไรน่าจะมองเห็นกันได้ตลอด) แถมหลายหลังยังต่อเติมหลังบ้านทำกันสาดจนเกือบถึงรั้ว ไม่รู้มีปัญหากันบ้างหรือเปล่า อีกนิดนึง  หมาของผมนิสัยดีครับ ถ่ายในบ้านอย่างเดียวแม้จะเปิดประตูรั้วทิ้งไว้ แต่แย่ตรงชอบเห่าคนเดินผ่านหน้าบ้าน ใครมีวิธีแก้บ้างครับ ผมเจ้าของยังรำคาญ เกรงใจคนข้างบ้านด้วย ที่สำคัญคงต้องหอบหิ้วไปอยู่บ้านหลังใหม่ด้วย กลัวเพื่อนบ้านใหม่รำคาญครับ ขอบคุณที่ทนอ่านกันนะครับ จะพยายามเป็นเพื่อนบ้านที่ดีตามความตั้งใจของ จขกท.ครับ จากคุณ : จอมยุทธ์ไร้น้ำยา เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 21:46:47

ความคิดเห็นที่ 51 โชคดีที่มีเพื่อนบ้านฝั่งซ้ายดีครับ ไม่เคยเจอปัญหาอะไรเลย แต่ที่ผ่านมาก็ไม่เคยคุยกันเลย เพราะผมเป็นคนค่อนข้างสันโดษ แอบรู้สึกผิด 55 แต่บ้านเค้าก็จะไม่ค่อยอยู่บ้านกัน นานๆกลับมาที ผมก็จะคอยสอดส่อง มีเสียงอะไรก็จะโผล่หน้าไปดู เผื่อจะมีขโมยขโจรมาเข้าบ้านเค้า ส่วนบ้านฝั่งขวานี่ ก่อสร้างไม่รู้จักจบจักสิ้นจริงๆ แถมต่อห้องส้วมมาชิดรั้วบ้านผมด้วย ไม่พอเท่านั้น ตรงกำแพงฝั่งผม รอยมือรอยเท้าคนงานเต็มไปหมด ได้แต่อโหสิ สาปแช่งในใจทุกวัน แต่ก็จะพยายามเป็นเพื่อนบ้านที่ดีให้เฉพาะบ้านฝั่งซ้ายนะครับ อย่าหาว่าลำเอียงเลย อิอิ จากคุณ : treser[*_-] เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 23:51:41

ความคิดเห็นที่ 52 - ปลูกต้นไม้ชิดรั้วเกิน ใบไม้หล่นมาใส่ต้องเก็บกวาดทุกวัน ผมว่าข้อนี้มันช่วยไม่ได้นะ - เลี้ยงหมาหลายตัว เห่ารบกวนทั้งวันทั้งคืน เลี้ยงได้แต่ควรดูแลเรื่องเสียง ถ้าเพื่อนบ้านจะด่าจะบ่น ก็ต้องยอมรับ -หมามาขี้เรี่ยราด เจ้าของชอบแอบปล่อยไม่ดูแล เจ้าของห่วย -จอดรถเกินขอบบ้านตัวเอง ถ้านานๆทีก็ไม่ว่ากัน -จอดรถหน้าบ้านตัวเองทำให้คนอื่นสัญจรลำบาก แย่ -จอดรถขวางทางเข้าบ้าน = รักพ่อ อย่าทะเลาะกัน =ยยยยยย -ก่อสร้างไม่มีวันจบ เรื่องของเค้าต้องทำใจ -เศษวัสดุก่อสร้างกระจายเปรอะเปื้อน ถ้าไม่ทุกวันก็พอไหว -ต่อเติมบ้านจนชิดขอบรั้วอึดอัด ถ้าไม่ผิดกฎหมายก็ตามสบายครับ -ทำกันสาดชิดรั้วไม่มีรางน้ำ อันนี้โวยได้ -เลี้ยงสัตว์มาก เหม็น รบกวน อันนี้ต้องขอความร่วมมือ -ชอบทำเสียงดัง ถ้าไม่เกินตามกฎหมายกำหนดผมว่าเค้ามีสิทธิ์ -เปิดทีวีเสียงดัง -...- เหมือนด้านบน วางถังขยะเลยบ้านตัวเอง -อันนี้ไปขยับเลย บางเรื่องเพื่อนบ้านก็เยอะ บางเรื่อง เจ้าของบ้านก็เยอะ ผมว่าถ้ารู็จักรักษาสิทธิ์ และเคารพสิทธิ์กันจริงๆ ปัญหาพวกนี้มันจะไม่เกิดหรอกครับ สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือ ไอ่พวกที่ชอบละเมิดสิทธิ์คนอื่น พอโดนตักเตือน แทนที่จะ สลด จะปรับปรุงตัว กลับหาว่าคนเตือนไม่มีน้ำใจ จากคุณ : คุณปลาทอง เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 07:47:57

ความคิดเห็นที่ 53 บางเรื่องก็ต้องยอม ๆ กันบ้าง เพื่อนบ้านกัน หนักนิดเบาหน่อย ก็คุย ๆ กัน ไม่มีใครเพอร์เฟ็ก เราเองก็อาจจะทำไม่ถูกใจเขาเข้าบ้างเหมือนกัน จากคุณ : โสดในซอย เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 13:57:50

ความคิดเห็นที่ 54 ผมก็ชอบอ่านกระทู้แบบนี้ครับ และรู้ว่าสังคมแต่ละที่ต่างกันเยอะพอสมควรครับ ผมชอบสังคมชนบท เมื่อก่อนบ้านผมอยู่ติดบ้านกำนัน วัด และห่างจาก ร.ร. 30 เมตร เรื่องเสียงดัง เกิดขึ้นทุกเช้า 05.30 น. กำนันจะเปิดหอกระจายข่าว เริ่มกันตั้งแต่เพลง ข่าว ปิดท้ายด้วยข่าวประชาสัมพันธ์ต่างๆ วันไหนที่วัดมีงาน เช่นวันพระ งานศพที่ตั้งศพที่วัด ตี 4 ก็จะเริ่มเปิดหอกระจายข่าว ส่วนช่วงเย็นเวลามีงานแต่ง งานบวช งานฉลองต่างๆ ก็จะมีเสียงดังถึง 5 ทุ่ม เที่ยงคืน ผมอยู่มาตั้งแต่เด็กก็เคยชินเป็นเรื่องปกติธรรมดา มีบางคนที่บ่นบ้างแต่ก็เล็กน้อยครับ เพราะทุกคนเข้าใจว่า ถึงเวลาบ้านตัวเองมีงานก็ต้องทำแบบนี้ คนส่วนมากเป็นเครือญาติ พี่น้องคนรู้จักกัน ก็มีปัญหากันบ้างเหมือนที่อื่น แต่ก็คุยกันตกลงกันได้ ถ้าเรื่องไหนตกลงกันไม่ได้จะผู้ใหญ่ รุ่น ปู่ ย่า ตา ยาย จะช่วยไกล่เกลี่ยให้ เนื่องจากได้รับความเคารพ เกรงใจต่อกัน และก็สอน ตัก เตือน ให้รักกันเพราะเป็นญาติๆกันแบบนี้จากรุ่นสู่รุ่น (เมื่อก่อนก็ไม่ค่อยเข้าใจครับ) แต่ได้ผล เช่น กรณีวัยรุ่น 2 คน ในหมู่บ้านทะเลาะกันตีกัน พอ ผู้ใหญ่มาเคลียร์ ไล่ลำดับญาติกันรู้จักกันตั้งแต่รุ่นปู่ ก็เลิกแล้วต่อกันและมาเป็นเพื่อนกัน (แปลกแต่จริงครับ)  ส่วนผู้นำหมู่บ้านก็ได้รับความนับถือ  เพราะให้ความช่วยเหลือลูกบ้านแทบทุกเรื่อง  ต้องเสียสละมากกว่าคนอื่นงานตัวเองแทบไม่ได้ทำ (พอถึงเวลาทำมีคนมาช่วยเยอะครับ)   สังคมชนบทงานเยอะครับ งานบวช งานแต่ง งานศพ วันพระ วันพระใหญ่ งานเทศกาล งานโรงเรียน อื่นๆ เกือบทุกบ้านจะต้องมาช่วยกัน อย่างน้อยก็ส่งตัวแทนมาบ้านละคน  ทำให้รู้จักกัน ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน  ปัญหาต่างๆก็คุยกันได้ครับ จากที่บ้านผมอยู่ติดวัดในเขตรั้วมีบ้าน 3 หลัง รวมทั้งบ้านผม วันไหนไม่มีเด็กวัดลูกพี่ลูกน้องผมก็จะต้องหาบสาแหรกใส่ปิ่นโตเดินตามพระบิณฑบาตรทุกเช้าก่อนไป ร.ร. หากไม่ว่างก็จะเป็นหน้าที่ผม ตอนนั้นย่าสั่งพ่อ พ่อ ก็มาสั่งผมอีกที บังคับด้วยเหตุผลดีๆมากมาย ผมก็ทำๆไป  มีงานที่วัดก็ไปช่วยพระกวาดถูศาลา  เวลามีงานศพก็ไปช่วยทำโน่นนี่บ้าง เพราะจะได้กินโอเลี้ยงฟรี...อันนี้ชอบมาก ก็เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กจนเรียนจบ ม.6 แล้วไปเรียนต่อที่จังหวัดอื่นครับ หลังจากไม่ได้กลับไปนานเดี๋ยวนี้หมู่บ้านก็เปลี่ยนไปตามยุคตามสมัย หลายบ้านมีฐานะดีขึ้น เน้นวัตถุนิยม ล้อมรั้ว เน้นความเป็นส่วนตัว ไม่สนใจเพื่อนบ้าน เด็กรุ่นใหม่ไปเรียนที่อื่นๆ นานๆกลับมาแทบไม่เห็นหัวผู้ใหญ่ก็เยอะ (คิดว่าไม่รวมผมนะครับ อิอิ) คนในหมู่บ้าน ญาติกัน แตกแยกกันจากการเมืองการเลือกตั้ง อบต. ผู้ใหญ่ แข่งกันซื้อเสียง ใส่ร้าย  อื่นๆ อีกมากพอสมควร  เลือกตั้งเสร็จก็แตกแยกกัน ทำอะไรก็ไม่ค่อยเกรงใจกันแล้ว ผมก็ถามคนที่เป็น อบต. ว่าจะเป็นไปทำไม ได้รับคำตอบว่า เพื่อศักดิ์ศรี ที่เหนือกว่าคนที่ลงแข่ง ถามอา (ที่ผมให้ความเคารพ) ได้รับคำตอบว่าจะได้รู้ว่าใครพวกใคร ไม่มีเหตุผลสักข้อเดียวที่จะทำให้หมู่บ้านดีขึ้นอย่างไร ...เนื่องจากงานเดิมที่ผมทำ ทำให้มีโอกาสทำงานร่วมกับ หน่วยงาน องค์การต่างๆ ผู้นำ และ NGO ที่ดี ... แต่ตอนนี้ต้องทำงานตามความต้องการพื้นฐานก่อนครับ ที่เล่ามาทั้งหมดก็เล่ามาจากประสบการณ์ ก็หวังจะกลับไปทำให้บ้านเกิดน่าอยู่ขึ้น แม้ว่าปัญหาต่างๆเหล่านี้ในสังคมชนบทจะไม่หนักเท่าในเมืองแต่ยังมีปัญหาอื่นๆที่มันสัมพันธ์กันอยู่ (และข้าน้อยต้องเรียนรู้อีกเยอะครับ) สุดท้าย  น่าลองศึกษาจากหมู่บ้านที่ไม่มีหรือเคยมีปัญหาเหล่านี้ ที่พอจะเทียบเคียงได้  ว่าเค้าทำ แก้ไข อย่างไรต่อปัญหาเหล่านี้ครับ (ผมไม่ได้เป็นคนแวดวงการเมืองครับ แค่อยากให้สังคมไทยดีขึ้น) ผมยังเชื่อว่าสังคมพันทิพ ห้องชายคายังเป็นอีกที่ ที่พอจะช่วยเรื่องนี้ได้ครับ จากคุณ : เริ่มตั้งตัว เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 16:21:48

ความคิดเห็นที่ 55 ปัญหาเรื่องเสียง ไม่ว่าจะมาจากแหล่งใด ล้วนแล้วแต่สร้างความรำคาญทั้งสิ้น แต่ถ้ามันเป็นเสียงที่เกิดขึ้นแค่ชั่วครั้งคราว ต้องบอกตามตรงว่าไม่เป็นไร รับได้ เพราะมันสุดวิสัย แต่ถ้าเป็นเสียงที่เกิดขึ้นทุกเมื่อเชื่อวันหละ คุณจะทำอย่างไร เราต้องยอมรับว่าบ้านคือที่พักผ่อน เป็นที่ๆผ่อนคลายที่สุดเวลาที่เราเหนื่อยล้าจากการทำงานไม่ใช่หรือ??? ต้องยอมรับว่าบุคคลแต่ละคนนั้นมีการดำรงชีวิตที่แตกต่างกัน บางคนเคยชินกับเสียง ไม่ว่าจะเสียงอะไรก็รับได้หมดตลอดเวลา แต่บางคนบอกว่ามีขีดจำกัดแค่นี้ แต่ถ้าต้องมาอยู่ใกล้เคียง หรือระแวกเดียวกัน ดังนั้นสิ่งเดียวที่จะอยู่ร่วมกันได้แล้วไม่มีเรื่อง คงจะเป็น " สามัญสำนึก " เชื่อว่าอะไรที่มันอยู่ตรงกลาง ไม่มากจนเกินพอดี คงจะสมดุลที่สุด แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 18:13:39 จากคุณ : ck2122 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 18:11:57