ความคิดเห็นที่ 1 ... จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 11:20:07

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านไม่ทันจบ ทนไม่ไหวแล้ว น้ำตามันร่วงออกมาซะก่อน คิดถึงแม่ จากคุณ : leona_funky (leona_funky) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 11:48:10

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านไปเช็ดน้ำตาไป แม่อวบก็เสียพ่อไปแล้วเหลือแต่คุณแม่เหมือนกัน จากคุณ : แม่อวบลูกสอง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:11:16

ความคิดเห็นที่ 4 น้ำตาร่วงแล้วค่ะ คิดถึงแม่จัง จากคุณ : Pooh2010 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:13:59

ความคิดเห็นที่ 5 น้องปูจ๋า หนูทำพี่ร้องไห้................................ จากคุณ : ช่อม่วงพวงคราม เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:15:38

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านไปร้องไห้ไป เราเองก็ไม่เหลือใคร ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทุกวันนี้อยู่ได้ก็เพื่อลูกค่ะ แต่ไม่เคยเสียใจนะ เพราะเราทำทุกอย่างดีที่สุดแล้ว ดูแลท่านทั้งสองจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ ค่ะ จากคุณ : singkhubon เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:17:06

ความคิดเห็นที่ 7 บิวท์กันข้ามอาทิตย์เลยนะคะ "ส่วนคุณแม่ ก็บอกเพียงว่า... แม่ไม่ย้ายไปไหน.. แม่อยากอยู่ที่เดิม.... อยู่อย่างพอเพียง.. และพอมีเท่านั้น.... เรากลับมาบ้านใหม่ด้วยใจห่อเหี่ยว... พยายามพาท่านมาอยู่ ไม่กี่วันท่านก็อยากกลับบ้านของท่าน... " เหมือนกันเลยค่ะ ตั้งใจทำห้องแบบที่ท่านชอบ มาแป๊บเดียวก็จะกลับแล้ว จากคุณ : Toom-bs เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:18:48

ความคิดเห็นที่ 8 ซาบซึ้งมากครับ คุณปู ขอบคุณที่มาแบ่งปันกัน........ จากคุณ : Sun in the sky เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:24:14

ความคิดเห็นที่ 9 น้องปู พี่ไม่เคยถาม ไม่เคยรู้เรื่องราวของน้องเลย ความจริงที่น้องนำเสนอในวันนี้ สั่นสะเทือนความรู้สึกพี่รุนแรง พี่อ่านด้วยอาการตกตะลึง ก่อนที่น้ำตาจะรินไหล ปลาบปลื้ม ตื้นตันใจ ราวกับเป็นครอบครัวเดียวกันก็ไม่ปาน น้องทำถูกแล้วที่กตัญญูต่อพ่อแม่ พี่แสนจะชื่นชมจากหัวใจค่ะ แม้ว่าแม่จะไม่อยากจากที่ๆ ท่านคุ้นเคย มาอยู่บ้านหลังใหญ่ น้องก็ยังทำหน้าที่ลูกกตัญญูได้ค่ะ พี่เชื่อเช่นนั้น แม้ว่าพ่อจะจากไปแล้วแต่ท่านก็รับรู้ได้จากมุมมองบนสวรรค์ พี่รู้แล้วว่าทำไมน้องปูจึงเป็นคนมีน้ำใจต่อผู้อื่น ชอบที่จะให้และให้คนที่ยังไม่มี มันมาจากการอบรมที่ดีของครอบครัวที่แสนอบอุ่นนี่เอง มาจากสองมือของแม่ที่สร้างลูกสาวที่น่ารักคนนี้ ให้เป็นที่รักแก่ทุกคนที่ได้รู้จัก หรือแม้แต่ได้สัมผัสน้องแม้เพียงตัวหนังสือ ก็รับรู้ได้ถึงความเป็นคนดี พี่รู้สึกดีใจที่เราได้มีโอกาสได้รู้จักกันนะคะ และภูมิใจที่มีน้องสาวน่ารักๆ อย่างน้องปูค่ะ น้องปูยังดีค่ะ ที่แม่ยังอยู่ให้กอด พี่ถวิลหานัก... อ้อมกอดของพ่อกับแม่  ท่านจากไปหมดแล้วค่ะ จากคุณ : ช่อม่วงพวงคราม เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:31:30

ความคิดเห็นที่ 10 น้ำตาจะไหล ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่กับพ่อแม่ค่ะ ยังไม่ออกเรือน และยังไม่คิดด้วย ทุกวันนี้ยังคิดว่า ถ้ามีแฟนแล้วทำให้เรามีความสุขเหมือนที่อยู่กับพ่อแม่ไม่ได้ เราก็จะไม่แต่งงานค่ะ ^^ จากคุณ : A little dark girl เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:33:09

ความคิดเห็นที่ 11 เราเองก็เสียพ่อไปเหมือนกันค่ะ เสียในช่วงเวลาที่เราเริ่มมีความเป็นอยู่ดีขึ้น ทุกวันนี้ก็มีแต่แม่ แต่แม่เราเองทุกวันนี้แกก็ยังเหนื่อยนะคะ เพราะแกขายข้าวแกงในม.ทุกๆวันจะเข็นรถไปตลาดกลับมาทำอาหารขายเพียงคนเดียว บางวันก็มีเพื่อนบ้านมาช่วยเด็กผักหั่นผักบ้าง เราเองก็อยากให้แกหยุดทำแต่เพราะแกเป็นคนขยันชอบทำงานเลยต้องปล่อยแกทำไปก่อน บางทีไม่สบายก็ยังทำ เราก็บอกหลายครั้งว่าเหนื่อยให้หยุดแต่ก็ไม่หยุด เข้าใจเพราะคนเคยทำงานได้เงินทุกวัน แม่เราก็มีปัญหาสุขภาพเหมือนกัน ไขมันความดันเบาหวานและชอบกินอะไรตามปากตัวเองด้วย แต่เราว่าแม่เราก็โชคดีอย่างที่มีลูกที่ดี (ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเน้อ) เมื่อก่อนตอนเด็กๆไม่ได้อยู่กับพ่อและแม่เนื่องจากแม่เราหนีหนี้ไป ต้องไปอยู่ที่อื่น เสาร์อาทิตย์พ่อเราจะปั่นจักรยานมารับไปนอนด้วย ตอนเด็กๆที่บ้านเราก็ลำบากเหมือนกัน(ถ้ามองย้อนกลับไป) แต่เราเองไม่รู้สึกว่าลำบากเพราะมีข้าวกินทุกวัน เมนูหลักคือไข่ต้มคลุกข้าวใส่กะละมังใบเดียว เราคำนึงพี่ชายคำนึงและยายอีกคำนึง ตอนเด็กๆเห็นเพื่อนมีตุ๊กตาเราอยากมีบ้างไปเก็บตุ๊กตาจากศาลภูมิมาเล่น โดนยายใช้ไม้ขัดหม้อตีให้เอาไปคืนที่ กว่าแม่จะเก็บเงินดาวน์ทาวน์เฮาส์ได้ก็ตอนที่เรา ๒๐ ปีแล้ว ตอนนั้นดีใจมากๆเพราะจะมีบ้านเป็นของตัวเองซะที แม่เราแกเก็บทุกบาททุกสตางค์จริงๆค่ะ จากคุณ : MY PIDPEE เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:51:20

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย   เรากับแม่อยู่คนละจังหวัด  แต่ถ้าเลิกงานเร็ว  เราจะไม่รีรอ กลับไปกินข้าวเย็นด้วยกันเสมอ  อย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง-สองครั้ง สำหรับเราคำว่าไกล หรือ เหนื่อยไม่เคยเป็นอุปสรรค์ โชคดีที่การกอด หอมแก้ม บอกรักแม่,พ่อ และผู้ใหญ่ในครอบครัว ถือเป็นเรื่องปกติ  ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันก็จะมีแต่รอยยิ้ม มีอยู่ครั้งหนึ่งเราเคยเสียใจสุดๆ  ไม่อยากกลับบ้านไปให้แม่เห็น เพราะหน้าตาเราอมทุกข์  ถ้าแม่เห็นต้องทุกข์กับเราแน่ๆ จนแม่รู้สึกผิดปกติแล้วเราก็คิดถึงแม่มากด้วย   จนได้กลับไปบ้าน แม่เห็นเราแล้วบอกว่า   "ลูกเอ๋ยมีทุกข์อะไรก็ให้แม่คนนี้ช่วยแบ่งเบาเถอะ อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย"    แค่นั้นเราโผกอดกับแม่แล้วร้องไห้ไม่หยุด สัญญาไว้กับตัวเองจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีก จากคุณ : ต้มส้มปลากระบอก เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:54:25

ความคิดเห็นที่ 13 รักแม่เหมือนกัน   จากคุณ : ป้าแมงฯ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 13:24:38

ความคิดเห็นที่ 14 โดนมากมาย อ่านแล้วน้ำตาคลอ ผมเป็นคนรักแม่ เหมือนกับแม่น้องเบสท์ ผมไม่เคยทำให้แม่เสียใจเลย ร้องไห้ไม่ต้องพูดถึงเลย เกิดมาเคยโดนแม่ตีครั้งเดียวเอง โดนด่านับครั้งได้ พูดได้ว่าเป็นลูกที่แม่รักที่สุด ถนอมที่สุด เพราะว่า ผมรักแม่มากที่สุด เขียนมาตรงนี้ น้ำตาจะแตก 555 ความฝันตอนเด็ก และความมุ่งมั่นในวัยหนุ่มของผม คือ "มีบ้านของเราเอง" เพื่อให้แม่อยู่ ซึ่งเราทำได้ในที่สุด แต่ก็ด้วยความช่วยเหลือของลุง พี่ชายของแม่ ซึ่งเป็นส่งเสียผมเรียนมหาวิทยาลัยจนจบ พ่อผมจากไปเมื่อกว่าปีที่ผ่านมา แต่การสิ้นสุดของสังขารของพ่อ ต่อเติมและซ่อมแซมจิตใจของผมให้เป็นผมในวันนี้ ที่หากใครจำล็อกอินผมมาก่อนจะรู้ว่าโลกทัศน์ผมเปลี่ยนอย่างมากมาย วันนี้ ผมไม่ได้อยู่เพื่อแม่ หรือแม่อยู่เพื่อผม แต่ว่าแม่เป็นแม่ และผมยังเป็น "หนู" ของแม่เสมอ เวลาไปาแ่ม่ เอาตังค์ไปให้ใช้ แม่จะบอกว่า "ขอให้เจริญๆ" วันนี้ ที่ผมเจริญมาในทางที่ดี มีบ้านที่อยู่สบาย ครอบครัวที่ดี มีภรรยาที่ดี (ที่แม่ก็ยังหามาให้) เพราะได้รับการอบรมจากแม่ในฐานะลูกที่ใกล้ชิดและอยู่กับแม่มากที่สุด มีลูกที่น่ารัก และหลานที่แม่รักแต่ไม่ได้ใกล้ชิดมากนะ เพราะห่างกัน เวลาพ่อกับแม่มาค้างที่บ้าน ผมจะบอกว่า "นี่บ้านเรา" แต่ทั้งคู่ก็จะเกรงใจมากมาย เดือนสองเดือนที่แล้ว ได้ไปนอนค้างกับแม่ 2 คืน รู้สึกดีว่าเรายังมีเวลามาอยู่กับแม่ ดีจัง ขอบคุณครับแม่ หนูรักแม่มากนะ ชาตินี้ได้บวชให้แม่ถึง 2 ครั้ง และครั้งที่สองก็ช่วยทั้งแม่และผมให้พ้นจากวิกฤติชีวิตที่แม้ต่างกัน แต่ก็ร่วมกันอยู่ เพราะแม่เสียพ่อ ทั้งๆที่แม่เคยบอกพ่อว่า "อย่าตายก่อนฉันนะ ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้" ผมจำประโยคนี้ได้แม่น และเป็นห่วงแม่มาก ตลอดเวลาที่ผมเป็นพระ ผมดูแลโยมแม่ทางจิตใจอย่างดี นำความสงบและนำพระธรรมมาให้แม่ เพื่อให้แม่เข้าใจถึงการเกิด แก่ เจ็บ ตาย จนแม่ได้เข้าถึงพระธรรมและมีความสงบสบายในใจมากขึ้น แม้ว่าแม่จะเป็นคนที่สุขุม และไม่เคยโกรธใครให้เห็นเลยตลอดชีวิตผม คิดถึงแม่จังครับ อยากบอกลูกทุกคน อย่าเพียงดูแลแม่ทางกาย หรือทรัพย์สินเงินทอง แต่ขอให้ทะนุถนอมและดูแลจิตใจ และหัวใจของแม่ เพราะเราอยู่กับแม่ไม่นาน วันหนึ่ง ไม่เราก็แม่ก็ต้องจากไปก่อน ดังนั้น อย่าคิดถึงแต่วันนี้ หรือรอวันพรุ่งนี้ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 16:37:06 จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 13:28:47

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ ทำให้คิดถึงแม่สุดๆ เราอยู่ไกล้กันแต่ยังไม่ค่อยมีเวลาไปหาแม่เลย รักแม่ม๊ากมาก  เหมือนทุกๆคนค่ะ จากคุณ : ฝน (firstfon) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 13:42:37

ความคิดเห็นที่ 16 รักแม่มาก จากคุณ : devil_club เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 13:50:45

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านทุกๆความเห็น  เรารู้สึกว่า เราโชคดีที่ยังมีทั้งพ่อและแม่อยู่กันพร้อมหน้า และได้คอยดูแลท่านยามแก่เฒ่า ดีใจที่สามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ ตกแต่งอย่างสวยงาม เพื่ออยู่กับคุณพ่อคุณแม่ และยิ่งเวลามีเพื่อนๆของคุณพ่อคุณแม่ มาเยี่ยม พร้อมทั้งชมว่าบ้านเราสวย คุณพ่อคุณแม่จะยิ้มด้วยความภูมิใจว่า เป็นบ้านที่ลูกซื้อให้ จากคุณ : Moody-Angle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 13:51:32

ความคิดเห็นที่ 18 ชื่นใจอีแหละ ตาแชะอีกสักทีคงไม่ว่ากันนะ จากคุณ : naka_nk เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 13:53:34

ความคิดเห็นที่ 19 มาให้กิ๊ฟค่ะ บอกตามตรงว่าไม่กล้าอ่านจบหรอก แค่สามย่อหน้าก็เลิกแล้ว กลัวร้องไห้อ่ะ เพราะเพิ่งร้องไห้ก่อนหน้านี้แหมบ ๆ (ดูละครอ่ะค่ะ มันเศร้า อิ ๆ ) แม่เราเสียไปหลายปีแล้ว แต่เราก็คิดถึงทุกวันเลยค่ะ จากคุณ : Schnuckiputz เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 14:13:52

ความคิดเห็นที่ 20 คุณย่าเราเป็นแบบนี้ หนีกลับตลอด ไม่ว่าจะยังไง ป่วยยังไงก็ไม่ยอมมา ขอตายที่บ้านเกิดแกนั่นแล จากคุณ : m&n เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 14:54:15

ความคิดเห็นที่ 21 น้ำตาซึมครับ เหมือนแม่ผมเลย ชวนมานอนบ้านใหม่ไม่ยอมมา บอกเป็นห่วงบ้านตลอด พอแล้ว... น้ำตาไหลแล้ว... จากคุณ : Avantasia เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 14:59:20

ความคิดเห็นที่ 22 ชีวิตเราคล้ายกันมาก ๆ เลยน้องปู สำหรับพี่ แม่คือสิ่งมหัศจรรย์ของโลก    ความรักของแม่ ยิ่งใหญ่มาก จากคุณ : That's the way I am เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 15:01:31

ความคิดเห็นที่ 23 ถึงผมจะมีโอกาสได้อยู่กับแม่แค่10ปี แทบจำอะไรไม่ได้เลยตอนนั้น แต่ก็จำได้ว่า รักแม่เหลือเกิน ชีวิตคงดีกว่านี้ ที่ต้องดิ้นรนต่อสู้ด้วยตัวเองมาตลอด แต่ก็ได้คุณย่าแสนดี ที่ผมเรียกว่า "แม่"  แบบเต็มปากเต็มคำ แต่ก็ไม้ได้กลับบ้านอีกแล้วครับ (ไปหาเมื่อ5เดือนก่อน) จากคุณ : สักวันฉันจะอ้วนกลม เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 15:31:49

ความคิดเห็นที่ 24 วันก่อน ส่งการ์ดพันทิปวันแม่ไปให้แม่แล้ว เมื่อเช้า ก็ส่งหนังสือธรรมะพระอ.ประยุทธไปให้ท่าน๖เล่ม จำต้องทำแบบนี้ เพราะอยู่ไกลกัน แต่ก็โทรคุยกันเสมอๆ นานๆพบกันที ยิ่งแก่ตัว ยิ่งรักแม่มาก จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 16:11:38

ความคิดเห็นที่ 25 คิดถึงแม่จัง จากคุณ : Lady..Online เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 16:41:55

ความคิดเห็นที่ 26 โหวตให้เป็นกระทู้แนะนำครับ จากคุณ : จะพร้อมทำตามด้วยความเต็มใจ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 17:45:06

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วซึ่ง  น้ำตาซึมเลยค่ะ เพราะชีวิตเราก็คล้าย ๆ  จขกท. ต่อให้พ่อกับแม่อด  แต่ลูกของแม่จะต้องได้กินอิ่มนอนหลับ ถ้าเรื่องอาหารการกินพ่อกับแม่ไม่เคยห่วง ลูกเลย ถ้ายังไม่มีในขณะนั้น วันไหนที่เงินเดือนออกเรา 3 คนพี่น้องเป็นต้องได้กิน            ตอนนี้อยู่ห่างพ่อกับแม่มาเป็นปีที่ 7 แล้ว  ถึงจะกลับเมืองไทยทุกปี  แต่ก็ยังเป็นห่วงทั้งแม่และพ่อ  ตอนอยู่เมืองไทยพอวันเงินเดือนออกก็จะชวนพ่อกับแม่ไปกิน ข้าวนอกบ้านประจำ  ก่อนมาอยู่ญี่ปุ่นก็สั่งน้องเอาไว้ ถ้ามีเวลาก็พาพ่อกับแม่ไปหาอะไร อร่อย ๆ  กินกันบ้างนะ    (แต่คงไม่ได้ทำกันเลย หุหุหุ)            อยากบอกแม่  "คิดถึง"  จัง จากคุณ : ban_sai เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 18:27:10

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบเพลงนี้ ชอบ MV เอามาฝาก จขกท นะคะ http://www.youtube.com/watch?v=ErTKVzuq1sE&feature=related จากคุณ : JK (JackKnife) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 18:39:23

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย... เราเคยคิดว่าชีวิตเราลำบากตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วนะ แต่ยังมีอีกหลายคนลำบากกว่าเราอีก.... พ่อเราเสียชีวิตไปตั้งแต่เราอายุ 5 ขวบ น้องคนเล็กยังอยู่ในท้องแม่ รอคลอดหลังจากพ่อจากไปเดือนเดียวเอง แม่เลี้ยงลูก 5 คนมาด้วยตัวเองด้วยอาชีพขายของโชห่วยที่บ้านริมน้ำตามลำพังโดยตลอด แม้จะไม่ถึงกับอดอยาก แต่ก็ไม่ได้ร่ำรวย แต่แม่คนนี้ คนที่เป็นลูกชาวนาความรู้แค่ป.สี่ มีวิสัยทัศน์กว้างไกลเหลือประมาณ.... แม่บอกให้ลูกทุกคนจนแทบจะท่องเป็นสูตรว่าให้ตั้งใจเรียน ให้ร่ำเรียนสูง ๆ  แม่จะพยายามส่งเสียให้เต็มที่เท่าที่จะทำได้ เพื่อว่าจะได้ไม่ต้องทำงานใช้แรง จะได้มีงานดี ๆ มีรายได้เยอะ ๆ ไม่ลำบากทีหลัง... แม่จะยกตัวอย่างคนข้างบ้านให้ฟังบ่อย ๆ บ้านนั้นเค้ารวยขนาดออกเงินกู้ แต่เค้ายังเดินมาขอก้านไม้ขีดที่บ้านเราทุกวันวันละก้าน ต้มไข่ใบเดียวกินกันทั้งบ้าน 9 คน เค้าประหยัดกันสุด ๆ ลูกทุกคนเรียนหนังสือแค่ป.สี่ ด้วยเหตุผลคือเปลืองเงิน...และเดี๋ยวลูกผู้หญิงก็ต้องออกเรือนไป ไม่จำเป็นต้องเรียน...ทุกวันนี้ลูก ๆ บ้านนั้นซึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเรา ผู้ชายเป็นสัปเหร่อ เป็นคนเก็บของเก่าขาย เป็นกระเป๋ารถเมล์ ฯลฯ ในขณะที่พวกเรา 5 พี่น้องรับราชการเป็นระดับหัวหน้าหน่วยงาน เป็นเจ้าของธุรกิจ ฯลฯ ... นี่คือวิสัยทัศน์ของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความรู้แค่ ป.สี่... สี่ปีที่แล้วแม่หกล้ม ข้อสะโพกหัก หมอไม่กล้าเสี่ยงผ่าตัด เพราะแม่มีโรคหัวใจค่อนข้างมาก ต้องใช้วิธี conservative คือดึงถ่วงน้ำหนักที่ขาไว้กับเตียง 3 เดือนเต็ม แม่บ่นคิดถึงบ้านตลอด ครั้งนั้นเราเป็นคนเดียวที่ได้ใช้วิชาชีพที่เรียนมากับแม่อย่างเต็มที่ นอนเฝ้าแม่ที่รพ.ตลอดสามเดือน  ทันที่ที่หมอให้กลับได้ แม่ดีใจมาก แม่บอกว่าอยู่ที่ไหนไม่ได้หรอก ต้องอยู่บ้านของแม่ที่ริมน้ำเท่านั้น พี่ชายที่อยู่กับแม่ที่บ้านริมน้ำจึงจัดการ renovate บ้านเพื่อให้สะดวกกับวัยและสุขภาพของแม่ และพวกเราก็ไปหาแม่กันทุกเดือน โดยจะนัดไปพร้อม ๆ กันไปเจอกันที่บ้านแม่ ไปทำอาหารกินกัน โดยมีแม่นั่งดูลูก ๆ หลาน ๆ ร้องเพลง คุยกันด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข... เดือนไหนลูก ๆ มีงานยุ่งมาก ไม่ได้ไปหาแม่ แม่จะโทรหา น้ำเสียงแม่บ่งบอกว่าเหงามาก จนพวกเราต้องรีบทิ้งงาน กลับบ้านเราทันที.... ถึงแม้เราซื้อบ้านครั้งนี้ บอกแม่ว่าจะรับแม่มาอยู่ด้วย ทำบ้านให้ wheel chair เข็นได้รอบบ้าน แม่ยังบอกว่าให้อยู่ตลอดก็ไม่เอานะ... แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 20:08:00 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 20:07:20 จากคุณ : คุณหญิงกระแตแต้แว้ด เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:07:05

ความคิดเห็นที่ 30 รูปบ้านริมน้ำของแม่ค่ะ... จากคุณ : คุณหญิงกระแตแต้แว้ด เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:08:51

ความคิดเห็นที่ 31 พูดถึงแม่ เขียนถึงแม่ ต้องนึกถึงเพลงนี้ เชือดเฉือนใจทุกครั้งที่ได้ยิน จำได้ว่าเคยไปงานวันแม่ของลูกสาว พอถึงช่วงที่คณะนักเรียนหญิงล้วนร้องเพลงนี้ รู้สึกว่าไพเราะมาก ทรงพลังมากๆ ผมเองน้ำตาคลอเบ้า ไม่ได้เป็นแม่ แต่นึกถึงแม่ขึ้นมาทันที หันไปมองภรรยา เธอเก็บอาการได้หมด เล่าถึงตอนบวชอีกนิด วันแม่ ที่วัดจัดไปกราบหลวงตาบัวที่วัดป่าบ้านตาด ใจนึงผมก็อยากไป แต่ว่านัดกับแม่ไว้ และแม่จะมาเยี่ยมพระเดือนละครั้ง เพราะเดินทางไกล โขอยู่จากบางบัวทองมาบางปู แม่มาพร้อมกับถวายกระถางต้นมะลิให้พระเลี้ยงดู น้องชายสัพยอกว่า "เขามีแต่ลูกให้แม่" พระก็ดูแลอย่างดี ใส่ปุ๋ยด้วยน้ำล้างบาตรและข้าวก้นบาตร ออกดอกให้ชื่นใจสม่ำเสมอ สึกแล้วก็ยังเอากลับมาบ้าน วันนี้เกทอบจะครบปี ยังงามดี และออกดอกให้ได้ชื่นใจอยู่ ได้นึกถึงแม่ทุกครั้งที่เห็น ถ้าใครมาถามผมว่าใครเป็นฮีโร่ในใจผมๆตอบว่า แม่ครับ จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:23:21

ความคิดเห็นที่ 32 สุดยอดดดดดดดดดดดด จากคุณ : googazi เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:07:12

ความคิดเห็นที่ 33 ปูเอ๊ยยยย พี่ไม่กล้าอ่านจนจบ เพราะเป็นคน sensitive เรื่องลูก ๆ แม่ ๆ เหลือเกินหลังจากที่มีลูกเป็นของตัวเอง ความคิดเล็กคิดน้อยที่เคยคิด ละลายไปกับความเหนื่อยยากที่พี่ต้องเลี้ยงลูกเอง ภาพที่พี่เถียงแม่ฉอด ๆๆๆ ผ่านมาในสำนึก โชคดีเหลือเกินที่มีลูก และได้มีโอกาสเลี้ยงลูกเอง เหนื่อยสุด ๆ ป่วยก็ต้องกินยาดักไว้ ลูกต้องกินก่อนนอนก่อนเสมอ ไม่เคยหลับได้สนิทตั้งแต่มีลูกแม้แต่บัดนี้ หน้าที่ของคนเป็นแม่ไม่สามารถลาออกได้เลย และไม่มีวินาทีไหนที่จะทำแล้วไม่คิดถึงลูก เพิ่งอ่านหนังสือจับมาได้คร่าว ๆ ว่า ไม่ว่าเราจะมีแฟนกี่คน ผู้หญิงคนนี้ก็ยังรักเราเสมอ ไม่ว่าเราจะหิวเวลาไหน ผู้หญิงคนนี้ก็เต็มใจทำอาหารให้เรากินเสมอ และคำหนึ่งที่แม่พี่พูด "ถ้าลูกหัวเราะ แม่หัวเราะได้ดังกว่า ถ้าลูกเสียใจ แม่เสียใจยิ่งกว่า" มาร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่ในทุก ๆ วันค่ะ "ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต"  แง๊ ๆๆๆ คิดถึงแม่ จากคุณ : NN2704 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:09:40

ความคิดเห็นที่ 34 เอาไป3กิ๊ฟเลยจ้า จากคุณ : ศรีวรลักษณ์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:01:14

ความคิดเห็นที่ 35 เวลาที่ได้อ่านอะไรที่เกี่ยวกับพ่อแม่ ต่อมน้ำตาจะแตกง่ายมาก เรารักพ่อแม่ของเราเหลือเกิน เราอยากทำทุกอย่างให้พร้อม ให้ท่านได้พัก ความสุขของเรา คือได้เห็นท่านใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วย ใจที่เบาจากภาระ :) รักป๋ากับม้ามาก จากคุณ : อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:36:27

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วก็ตาแชะๆมีน้ำไหลออกมา  แหะๆๆ  ไม่อยากให้เครียดค่ะ ธรรมดาค่ะที่ผู้ใหญ่จะชอบอยู่ในที่เดิมที่ท่านเคยอยู่  ตอนอากง ( คุณตา )  มาเที่ยวบ้าน ตอนวัชเด็ก  อยู่ได้ไม่นานก็อยากกลับบ้านที่  ตจว.   แต่วันนี้ไม่มีท่านอยู่แล้ว ส่วนพ่อกับแม่วัชเองก็ไม่อยู่แล้ว  น่าอิจฉาคุณ จขกท. ที่ยังมีไออุ่นจากอ้อมอกแม่ ให้ซบ  ได้พักพิง ได้พูดคุย  และได้กอด ขอให้คุณแม่ของคุณหายไวๆนะค่ะ จากคุณ : วัช (huh) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 02:06:50

ความคิดเห็นที่ 37 .................     ก่อนอื่นใด ผมต้องขอกล่าวคำขอโทษ ขออภัยคุณแม่น้องเบสท์ไว้ตรงนี้ด้วยครับ ผมจะบอกคุณแม่น้องเบสท์ว่า คุณใจร้ายเหลือเกินที่ทำให้ลูกชายคนสุดท้องอย่างผม ต้องหลั่งน้ำตาออกมา..   ผมไม่ได้โกรธคุณหรอกนะครับ เพียงแต่เรื่องราวที่คุณได้ถ่ายทอดออกมานั้น เกือบจะคิดว่า..คือชีวิตผมเสียเหลือเกิน พ่อผมก็เพิ่งจะเสียไปได้ 3 ปีเช่นกัน จะผิดกันตรงที่..แม่ผมเสียไปได้ 12 ปีแล้วครับ ขอฝากให้ทุกท่านที่ พ่อกับแม่ หรือท่านคนใดท่านหนึ่ง ยังมีชีวิตอยู่กับคุณ... กราบ เทิดทูล กตัญญู พ่อกับแม่ให้มากๆ อย่า..แม้แต่จะคิดโกรธหรือเคืองพ่อกับแม่ วันนี้คุณ..อาจจะยังไม่รู้สึกอะไร เพราะพ่อกับแม่ยังมีชีวิตอยู่ แต่..ถ้าวันใดที่คุณ..สูญเสียท่านไป คุณ..จะรู้ตัวว่า..มันสายไปเสียแล้ว ปล.ขอขอบคุณ คุณแม่น้องเบสท์ ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ กับความรู้สึกดีๆที่มาพร้อมกัยน้ำตาของลูกผู้ชาย จากคุณ : ลุงขายน้ำปั่น เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 05:21:53

ความคิดเห็นที่ 38 ยังจำคำพูดของเพื่อนคนหนึ่งได้ดี... ปีที่แล้ว คุณพ่อเค้าป่วยหนัก เค้าต้องวิ่งเข้าวิ่งออกระหว่างบ้านกับรพ.เป็นว่าเล่น ไหนจะต้องรีบไปทำงานอีก เค้าบอกเค้าเหนื่อยมาก เครียดไปหมด แต่เต็มใจทำให้พ่อ... ต้นปีนี้พ่อเค้าจากไปแล้ว คำแรกคือเค้าบอกกับเราคือ เค้าอยากให้พ่ออยู่กับเค้าอีก เค้าอยากจะเหนื่อยแบบนั้นอีก ดีกว่าไม่มีพ่ออยู่เหมือนตอนนี้... ท่านใดที่ยังมีคุณพ่อ คุณแม่อยู่ครบ ถือว่าโชคดี มีบุญ ที่มีบุพการีอายุยืน ดูแลท่านให้มาก ๆ นะคะ นอกจากจะได้กตัญญู ได้บุญแล้ว ชีวิตท่านจะไม่มีวันตกต่ำค่ะ คนที่ทอดทิ้งพ่อแม่ เห็นตัวอย่างมากเยอะแล้ว ว่าในที่สุด เค้าก็ถูกลูกทอดทิ้งเหมือนกัน...มันเป็นกงกำกงเกวียนจริง ๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 06:56:45 จากคุณ : คุณหญิงกระแตแต้แว้ด เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 06:56:11

ความคิดเห็นที่ 39 เคยเข้ามาอ่านนิดหน่อยแล้วก็ออกไปไม่กล้าอ่านจนจบ วันนี้เข้ามาแข็งใจอ่านจนจบแล้วก็ร้องไห้จนได้ จากคุณ : doctorit เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 09:00:11

ความคิดเห็นที่ 40 พ่อแม่  คือพระเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดของลูก จากคุณ : ต้มส้มปลากระบอก เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 10:10:55

ความคิดเห็นที่ 41 แม่ผมได้แม่ดีเด่นในวันแม่ปีนี้ ผมจะไปยินดีกับแม่ครับ จากคุณ : wyae เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 11:51:40

ความคิดเห็นที่ 42 เข้ามาอ่านแล้วก้อน้ำตซึม คิดถึงแม่ อยู่ไกลแ่ม่เหมือนกัน ปีนึงจะได้กลับหาแม่ ปีละสองครั้ง สงกรานต์กับปีใหม่ แต่ตั้งใจว่าวันแม่ปีนี้จะกลับไปหาแม่ คิดถึงแม่เหลือเกินทั้งๆที่โทรคุย กันทุกวัน วันละหลายครั้ง จนบางครั้งแม่ถึงกับถามว่าไม่ทำงานหรือไงนี่ 555 แต่โทรไปทีไร แม่ก้อจะคุยนาน เล่าเรื่องนั้น โน้น นี้ ให้ฟัง รู้ข่าวสารเกี่ยวกับที่บ้านตลอดเวลา ขอบคุณนะคะ   ที่นำมาแบ่งปันกัน จากคุณ : แม่คุณชาย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 11:52:52

ความคิดเห็นที่ 43 พยายามชวนพ่อกับแม่มาอยู่ด้วย... ถ้าแม่มาคนเดียว..."แม่อยู่หลายวันไม่ได้หรอก เป็นห่วงพ่อ" เอามาทั้งพ่อทั้งแม่..."อยู่หลายวันไม่ได้หรอก เป็นห่วงหมา" อ่ะสุดท้ายให้เอาหมามาด้วย มาให้หมดบ้านเลย            "อยู่หลายวันไม่ได้หรอก เป็นห่วงบ้าน" เฮ้ออออ...สุดท้ายพ่อกับแม่เค้าก็ชอบอยู่บ้านที่มีบรรยากาศเก่า ๆ มาร่วม 20-30 ปีอยู่ดี บ้านที่แกชอบเอารูปลูกมาติดเต็มฝาบ้าน ไม่ว่าจะรูปตอนเด็ก รูปตอนเรียน รับปริญญา แต่งงาน ลูกชายบวช เยอะแยะไปหมด แค่นี้ก็มีความสุขแระ... จากคุณ : แม่มีโอ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 13:20:12

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วร้องไห้ ,, คิดถึงแม่ จากคุณ : นส.อ้วนล่ำ (gigoahh) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 13:21:24

ความคิดเห็นที่ 45 น้ำตาซึมเลยครับ จากคุณ : a fat cat in a hat เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 13:30:19

ความคิดเห็นที่ 46 น้ำตาซึมด้วยครับ จากคุณ : pxster เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 15:35:14

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่กอดได้ทุกเวลา ไม่มีวันเบื่อ...... รักเเม่ครับ.... จากคุณ : water_front เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 15:45:46

ความคิดเห็นที่ 48 กระทู้ดูดกิ๊ฟและน้ำตา....จริงๆ!! จากคุณ : เจ๊แจง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 16:09:56

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านแล้วร้องไห้ล่ะ สารภาพ รู้สึกว่าเราโชคดีมากๆเลยค่ะ ตอนนี้เราได้มาอยู่กับพ่อแม่ที่ต่างจังกวัดได้ปีกว่าแล้วค่ะ หลังจากที่ทำงานกรุงเทพมาหลายปี สาเหตุหลักที่อยากมาอยู่บ้าน คือพ่อเราเป็นโรคหัวใจ ต้องไปตรวจร่างกายรับยา ทุก 3เดือน แม่เป็นความดัน อยากมีเวลาพาเค้าไปหาหมอ ดูแล  และอยู่กับเค้า พาแม่ไปทำบุญ จำศีลในช่วงวันพระ พาไปทานอาหารอร่อยๆ บรรยากาศดีๆ อยากบอกว่า เวลาเห็นเค้ามีความสุขแล้ว เรามีความสุขยิ่งกว่า ทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : Mossard เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 16:57:14

ความคิดเห็นที่ 50 พี่เลือกซื้อบ้านใกล้แม่ เลิกงานแล้วแวะบ้านแม่ก่อน กินข้าว กินขนม นั่งคุย กับแม่ จนถึง 3-4 ทุ่ม แล้วค่อยกลับบ้านเรา ทำทุกวันค่ะ แวะทั้งครอบครัวค่ะ จนแม่ไม่อยู่แล้วตอนนี้ (พ่อไปก่อนเมื่อ 20 ปีที่แล้ว) รู้ว่าแม่ไม่ถนัดที่จะมาอยู่บ้านเรา แต่เราก็แวะไปหาได้ ถ้าเลือกบ้านไกลแม่ โอกาสได้เจอแม่ก็น้อยค่ะ สู้เลือกบ้านใกล้ ๆ แม่ดีกว่า อบอุ่นดีค่ะ จากคุณ : ChiPต่ำสิบ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 17:12:14

ความคิดเห็นที่ 51 เปิดมาวันนี้กระทู้แรกทำเอาน้ำตาร่วงเลยค่ะคุณปู ไม่รู้จะพิมพ์ว่าอะไร ความรู้สึกมันแน่นอยู่ในอก มาลงชื่อว่ารักแม่มากที่สุดคนหนึ่งเหมือนกันค่ะ จากคุณ : minnie_mom* เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 17:15:59

ความคิดเห็นที่ 52 ไปห้องเฉลิมไทย ก็เสียน้ำตาเพราะ โฆษณาตัวหนึ่ง มาห้องชายคา ก็เสียน้ำตาอีกครั้ง จากคุณ : เจ้าเหมียวยูนิฟ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 20:38:16

ความคิดเห็นที่ 53 ยังอ่านไม่ทันจบ น้ำตาไหลพรากเลย แงๆๆ คิดถึงแม่อ่ะ T T จากคุณ : Deknoi ka Konkea เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 20:48:52

ความคิดเห็นที่ 54 กว่าจะอ่านกระทู้นี้จบได้ ตาบวมแล้ว ฮือๆๆๆ จากคุณ : ชิชะเด็กน้อย (ชิชะเด็กน้อย) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 21:01:58

ความคิดเห็นที่ 55 แม่เป็นแบบฉบับในการเลี้ยงลูกของเราค่ะ แม่เลี้ยงเราแบบไหน อบรมสั่งสอนเราอย่างไร เราถ่ายทอดไปสู่ลูกๆเราทุกอย่าง รักแม่จังเลย :) จากคุณ : หิ่งห้อยอัมพวา เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 09:41:28

ความคิดเห็นที่ 56 ขอให้คุณแม่ทุกท่าน มีความสุข ตลอดไปน่ะค่ะ ซาบซึ้งใจเช่นกันค่ะ จากคุณ : แม่โทนี่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 10:48:08 A:124.122.224.217 X: TicketID:125831

ความคิดเห็นที่ 57 ที่นี่ชมรมคนต่อมน้ำตาตื้น เอิ๊กๆ แต่น้ำตาเราไหลด้วยความปีติ ก็หวังว่าเราจะเป็นพ่อ เป็นแม่ได้ใกล้เคียงกับบุพการีของเรา จรรโลงคนดี และความดีเพื่อสังคมที่ดีครับ จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 12:58:47

ความคิดเห็นที่ 58 เอามาฝากคนรักแม่ คนเป็นแม่ และคนเป็นลูก ทุกท่านค่ะ... http://www.youtube.com/watch?v=RzwSNsYE8IM&feature=player_embedded จากคุณ : คุณหญิงกระแตแต้แว้ด เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 13:04:12

ความคิดเห็นที่ 59 ผมเองก็มีสถานะ อย่างเดียวกับ คุณ จขกท ครับ ทั้งระยะเวลาของคุณพ่อ ทั้งสถานะของคุณแม่ ผมแอบซื้อบ้านหลังหนึ่ง จุดประสงค์คือ เพื่อเป็นบ้านที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ก่อนวันยกเสาเอก โทรไปบอกท่าน ได้ยินท่านบอกว่า "อ้าว ซื้อทำไม...แล้วบ้านหลังนี้ล่ะ...ไม่เอาแล้วเหรอ" เล่นเอาใจแป้วเหมือนกัน แต่ครั้งหลังโทรไปหาท่าน อธิบายว่า บ้านที่เราอยู่ก็ยังเอาไว้เราสร้างสมบัติเพิ่มขึ้น มันก็ไม่เสียหายนี่ครับ อีกอย่าง ถ้าบ้านหลังเดิมเราน้ำท่วมเดี๋ยวก็รับแม่มาอยู่บ้านนี้ได้ ท่านก็หัวเราะ แล้วบอกว่า ถ้าน้ำท่วมแล้วเอ็งจะมารับได้ยังไง (เออ...จริง) แต่ก็ช่างเถอะ เพราะแค่น้ำเสียงท่านมีความสุขขึ้น และบ่งบอกว่าเข้าใจเจตนาของเรา แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว ตอนนี้ก็มีแต่ถามว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ มากกว่า อิอิ จากคุณ : กาแลนท์เขียวเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 15:21:55

ความคิดเห็นที่ 60 แม่....................................น้องเบสท์ใจร้าย...................ทำให้ผมร้องไห้คิดถึงแม่ จากคุณ : เด็กชลคนพนัส เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 16:04:06

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านแล้วคิดถึงพ่อกับแม่ ท่านจากเราไปตั้งแต่เรายังเรียนมัธยม ครอบครัวเราไม่ได้เป็นครอบครัวในฝันของใครๆ แม่เราชอบทิ้งเรากับน้องไว้กับพ่อ แล้วตัวเองก็ไปปาร์ตี้เฮฮากับเพื่อน ความทรงจำของเราในวัยเด็กมันจะเบลอๆ แต่ที่ชัดเจนคือเหงา เคว้งคว้าง เกลียดเวลาที่เลิกเรียนแล้วกลับมาอยู่บ้านกับน้องสองคน เพราะพ่อเลิกงานเย็น  วันดีๆ นานๆที แม่จะอยู่บ้าน ทำกับข้าวให้เรากิน กับข้าวที่แม่ทำให้เรากินอร่อยที่สุด ถึงแม้ว่าครอบครัวเราจะไม่อบอุ่นเหมือนครอบครัวอื่นๆ แต่เรารู้ว่าพ่อกับแม่เป็นคนที่รักเราที่สุดในโลก เราเคารพในตัวตนของแม่ แล้วเรารู้ว่าเค้ารักเราที่สุดก็พอแล้ว วันที่พ่อจากไปตอนมอหก เหลือเรากับแม่กับน้องสามคน แม่เราก็เปลี่ยนไป อยู่กับเรากับน้องตลอด เลิกปาร์ตี้เฮฮา กลับมาทำมาหากิน หลังจากที่เลิกทำมาเป็นแม่บ้าน แม่ทำงานหนักทุกวัน จนมือแม่หยาบกร้าน แม่เริ่มล้มป่วยกระเสาะกระแสะ แม่ส่งเรากับน้องไปอยู่กับลุงพี่ชายของพ่อที่กรุงเทพ เพราะท่านรู้ว่าไม่อาจพาเราให้ไปถึงฝั่งได้ วันที่เรากับน้องนั่งรถไฟกันสองไปกรุงเทพ วันนั้นเรามอหก น้องเราปอสอง เรายังจำภาพที่แม่ยืนที่ชานชลารถไฟ โบกมือให้เรา น้ำตาไหลหยาดแก้ม เรากับน้องกอดคอกันร้องไห้  พอเรามาถึงกท. ลุงให้เรากับน้องนอนในห้องคนรับใช้ เรานอนกอดน้องเราอยู่สองคืน ตัดสินใจว่าจะกลับบ้าน กลับไปหาแม่ เราเลยกลับบ้าน แม่แอบเสียใจ แต่ก็ดีใจที่เห็นเรากับน้อง เราสัญญากับแม่ว่า เราจะดูแลน้องด้วยตัวเราเอง เราจะทำให้น้องเรามีชีวิตที่ดีให้ได้ ตอนนั้น ลุง ป้า เพื่อนพ่อ ทุกคนอวยพรเราว่า อย่างเรากับน้องไม่มีวันเจริญ คอยดู น้องเราต้องติดยา ไม่ก็เป็นโจร ชีวิตที่ไม่มีพ่อกับแม่ของเด็กวัยรุ่น มันทำให้เรารู้ว่า ถึงแม้ว่าครอบครัวเราจะไม่อบอุ่นที่สุด ไม่มีที่สุด ไม่มีเวลา ไม่มีเงินทอง แต่พ่อกับแม่เป็นคนที่รักเราที่สุดบนโลกใบนี้ ผู้ใหญ่ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มักจะใจร้ายนัก วันเวลาที่เรากับน้องผิดพลาดเพราะความเป็นเด็ก มักจะมีแต่คำเดิมๆ คือ ไอ้พวกลูกกำพร้าก็เงี้ยแหละ สิ่งร้ายๆ ที่เรากับน้องเจอมา มันทำให้เรากับน้องคิดว่า ชีวิตเราจะไม่ทำกับใครอย่างงั้น วันนี้ เราทำตามที่ให้สัญญากับพ่อกับแม่ ทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจ เราได้เป็นวิศวกรอย่างที่เคยบอกกับพ่อไว้ตั้งแต่ยังเรียนมัธยม (จนพ่อเอาไปคุยกับเพื่อนๆอย่างภูมิใจทั้งๆที่ลูกยังไม่ถึงวัยเอนท์สักกะหน่อย) ได้ไปทำงานตปท. มีครอบครัวที่มีความสุข มีสามีที่แสนดี มีลูกชายที่น่ารัก มีความรักที่ดีๆ โอบล้อมเราไว้ จากครอบครัว น้องชาย กัลยาณมิตร ของเรา ส่วนน้องชายเรา วันนี้เค้ามีงานทำเป็นงานสุจริตที่เค้าชอบ เค้าอาจจะเรียนไม่เก่งเหมือนเรา แต่เราวางแผนชีวิตให้เค้าแล้ว ให้มีวันที่เค้ามีบ้าน มีรถ และแอบหวังให้มีคนที่ดีๆ มาร่วมครอบครัวกับเค้า น้องชายเราวันนี้ ถึงไม่มีพ่อแม่สอนสั่ง มีแค่พี่สาวขี้วีนคนเดียว แต่เค้าเป็นคนจิตใจดี อ่อนโยน ถึงแม้จะอ่อนไหวไปบ้าง เราสอนสั่งเค้าทุกวันว่าทำตัวอย่างไร ชีวิตถึงจะประสบความสำเร็จ เป็นตัวอย่างให้เค้า ทุกวันนี้ เวลาเค้ากลับมาบ้าน เค้าจะยกมือสวัสดีเรากับสามีทุกครั้ง ทุกวัน มารยาทงามมาก ทั้งๆที่เราไม่เคยสอนให้ทำอย่างนี้ เราภูมิใจในตัวเค้าเสมอและบอกกับเค้าทุกครั้ง เราว่าวันนี้ ถึงพ่อกับแม่ไม่อยู่ เค้าคงมองจากบนฟ้า และยิ้มพร้อมกับอวยพรให้เรา กับน้องกับลูกชายเรา เค้าคงภูมิใจในสิ่งที่ลูกสาวคนนี้ทำให้อย่างที่สุด ถึงแม้เราไม่มีโอกาสปรนนิบัติเค้าก็ตาม การที่เรากับน้องมีชีวิตที่มีความสุข เราว่าคือสิ่งที่พ่อแม่ทุกคนปรารถนา เหมือนกับที่เรา ปรารถนาให้ลูกชายเรามีความสุข สุขภาพแข็งแรง เลี้ยงตัวเองได้ มีครอบครัวที่อิ่มไปด้วยรัก ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก เท่านี้ก็พอแล้วนะ คิดถึงพ่อกับแม่ค่ะ จากคุณ : sastress เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 18:54:12

ความคิดเห็นที่ 62 . . . . . . เหตุแห่งการเขียนกระทู้นี้ของจขกท นอกจากร่วมระลึกถึงพระคุณของแม่แล้ว จขกท มีหวังเล็กๆ ที่อยากให้เพื่อนๆระลึกถึงแก่นแท้แห่งตัวตนของตนเองด้วยเช่นกัน ไล่อ่านทุกความเห็น ไล่อ่านทุกข้อความ เราชื่นชมทุกคนจากใจ แม่เราเคยสอนว่า "คนเราจะเจริญได้ ต้องไม่ลืมกำพีึืดของตนเอง อย่าอับอายความเป็นตัวตนของเรา แล้วเมื่อนั้นลูกจะเจริญ" อ่านอมน้ำตา แต่เป็นน้ำตาแห้่งความชื่นชม เราเชื่อว่า การเขียนเรียงความถึงแม่บทนี้ จะช่วยกระตุ้นเตือนใจ ในวันที่เราเติบโต เรากำลังมีแรง เรากำลังหรรษากับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ให้หันย้อนกลับไปมอง พ่อกับแม่ ที่ฟูมฟัก เฝ้าทะนุ ถนอม จนเราเติบโต และมีวันนี้ได้ ท่านกำลังอ่อนแรง ตาที่เคยสดใสก็ฝ้าหมอง ขาแข้งแรงที่เคยมีกลับถดถอย 2 มือที่อุ้มเรา ก็เหี่ยวแห้งไร้น้ำนวล ผมที่เคยดำสลวย ก็เปลี่ยนสี ท่านอาจนั่งรอคำถามเพียงไม่กี่คำจากลูกที่ท่านรักของท่าน "แม่จ๋าพ่อจ๋า ทานข้าวหรือยัง ทานยาหรือยัง" คำไม่กี่คำที่บอกความเป็นห่วงเป็นใย วันนี้คุณได้ทำหรือยังคะ :) ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมแบ่งปัน ประสบการณ์ ชีวิตที่แสนจะมีค่า :) ขอบคุณมากๆค่ะ :) ด้วยความเคารพจากใจ ปู/แม่น้องเบสท์ จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 19:33:31

ความคิดเห็นที่ 63 โลกนี้ยังอยู่ได้ก็เพราะมีคนดีๆแบบในกระทู้นี่เอง....น่าชื่นชม น่ายินดี....น้ำตาเล็ด...น้ำตาพรั่งพรู.....แต่อิ่มเอมหัวใจเหลือเกิน ....ขอบคุณมนุษย์โลกเช่นนี้ที่สร้างแรงบันดาลใจดีๆ ให้คิด ให้ทำสิ่งดีๆๆๆขอบคุณอีกครั้งสำหรับกะทู้ดีๆ และผู้เข้ามาเมนท์ทุกท่าน...................... จากคุณ : อิ่มใจ (wasanadi) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 21:14:56

ความคิดเห็นที่ 64 ไปตจว. (ปฏิบัติธรรม) 4 วัน ตัดขาดจากโลกภายนอก วันนี้กลับมา ก็ได้อ่านเรื่องราวดีๆของใครหลายๆคน ขอบคุณจขกท.ที่เขียนอะไรดีๆให้อ่าน ถือโอกาสแจกกีฟไปด้วยนะครับ จากคุณ : คอบอล เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 21:22:17

ความคิดเห็นที่ 65 รัก จขกท. จังเลยค่ะ อยากให้ลูกๆ หลายคนคิดได้อย่างนี้บ้าง สำหรับเราแม่คือทุกสิ่งทุกอย่างมีค่ามากกว่าเงินทองทั้งโลกนี้ค่ะ อะไรที่ทำได้ต่อให้เดือดร้อน อึดอัดใจแต่เพื่อแม่เราเราทำได้ทุกอย่าง ทุกวันนี้บ้านเรามีฐานะดีอยู่อย่างสุขสบาย แต่หาความสุขในบ้านไม่ได้เลย ต่างคนต่างอยากได้เงินแม่ แม่เราทำงานทั้งชีวิต ทุกวันนี้ร่างกายก็มีแต่โรค แต่ที่เจ็บที่สุดคือใจ ไม่รู้จะปลอบแม่อย่างไร ที่ดีที่สุดคืออยู่เป็นกำลังใจและให้ความรักท่าน ใครมีลูกแบบ จขกท. เป็นคนโชคดีสุดๆ เหมือนที่ จขกท. มีแม่ที่ดีและรักลูกๆ เหลือเกิน จากคุณ : kakanoky เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 21:31:34

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆครับ จากคุณ : zurato เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 00:55:24

ความคิดเห็นที่ 67 like # 30 nature home style ...... จากคุณ : lucky เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 01:12:58 A:138.188.100.226 X: TicketID:322214

ความคิดเห็นที่ 68 เอาเพลงมาฝาก ชมรมคนรักแม่ อีกซักเพลง... ^^ ใครนึกเพลงอะไรออก เอามาแบ่งกันฟังนะคะ :) จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 13:00:22

ความคิดเห็นที่ 69 ผมก็เหลือแต่แม่คนเดียวเหมือนกันครับ....พ่อเสียไปเกือบสิบปีแล้ว..ก่อนผมจะแต่งงานมีครอบครัวเสียอีก แต่ว่าพ่อกับแม่เป้นคนเก่งขยัน..เป็นแค่ ลูกชาวนา เข้ามาสร้างครอบครัวในกรุงเทพ.. แต่สามารถ ส่งลูกทั้ง 3 คน จบปริญญาตรี 2 คน  จบโท 1 คน... .... ......ผมรักแม่ครับ..... จากคุณ : nay2k เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 13:00:40

ความคิดเห็นที่ 70 จากคุณ : ป้าแมงฯ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 13:58:22

ความคิดเห็นที่ 71 ลูกไม้ของพ่อ ขอแชร์บ้างนะคะ :) ...ชื่อล๊อคอินนี้คิดไ้ด้เพราะกำลังคิดถึงพ่อค่ะ พ่อที่จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ ที่ตอนนี้รวมระยะเวลาแล้ว 12 ปีแล้วค่ะ ชีวิตของเราเลยเหลือกันแค่สองคน... คือเราแล้วก็แม่ ตอนเด็กๆ ที่ว่าลำบาก พ่อทำงานขับรถขุด แม่ขายส้มตำ พอขาดพ่อไปหนึ่งคน ลำบากแค่นั้นจิ๊บๆ ไปเลยทันที บ้านเราย้ายไปทำมาหากินที่พัทยา เมืองแสงสี เมืองที่ใครๆ ก็คิดในทางไม่ดีทั้งนั้น แต่แม่ของเรา ขายบะหมี่ มีเพื่อนฝูงมากมายที่ทำงานอย่างว่า แต่แม่เรา ก็ยังขายบะหมี่ ช่วงชีวิตนึงที่ลำบากสุดๆ คือช่วงอายุ 15-17 เราต้องอยู่ช่วยแม่ขายของตอนกลางคืน นอนเปลที่มุมมืดๆ ข้างร้าน ได้นอนตีหนึ่งถึงตีสี่ ตื่นมาช่วยแม่เก็บร้าน แล้วกลับไปนอนต่อที่บ้าน ตื่นเจ็ดโมง อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน สายทุกวัน! ^^ ... เรามุมานะเรียนจนจบ ฝ่าฝันมากันสองคนกับแม่ บางวันที่แม่เหนื่อยมากๆ ได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ เพราะแม่ของเราต้องเลี้ยงลูกคนเดียว แล้วยังมีคำนินทามากมายกรอกหู คำสาปแช่งจากญาติฝั่งพ่อ ที่มองเรากับแม่ไม่ดี ว่าแม่เราลับหลัง ว่าลูกเค้าก็เอาตัวให้รอดก่อนเถอะ ทั้งๆ ที่สักบาทไม่เคยส่งเราเรียน แล้ววันงานศพพ่อ เงินทั้งหมด ทั้งๆ ที่รู้ว่าเราต้องเรียน แม่เราต้องหาเลี้ยงคนเีดียว แต่เหมือนกัน สักสลึงเดียวเค้าก็ไม่สงสาร ไม่โยนมาให้เรา ซึ่งในช่วงที่พ่อเสียใหม่ มีอะไรที่ยิ่งกว่านั้น อยู่ๆ เราก็มีน้องชายโดยไม่ทันตั้งตัว ลูกชายของน้าอายุสองขวบ... น้าของเราเสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว ส่วนคนเป็นแม่ก็หนีไป ที่นี้ก็เลยเป็นว่าแม่... ต้องเลี้ยงดูเราและหลานชายที่ปัจจุบันกลายเป็นน้องชายเราเต็มตัว แต่วันนี้่ แค่สองปีเท่านั้นที่เราเรียนจบ เราปลดหนี้ทั้งหมดเืกือบแสนบาทรอบตัว มีบ้านหนึ่งหลัง มีเงินรองรังยามเจ็บป่วย มีเงินช่วยเหลือญาติพี่น้องที่เคยช่วยเรามาก่อน ส่งน้องเรียนในโรงเรียนดีๆ เราเป็นเสาหลักของครอบครัวเต็มตัว ซึ่งเป็นหน้าที่ที่เราภูมิใจในตัวเองมากๆ ทั้งหมดนี้เรามอบผลแห่งความสำเร็จทั้งหมด ให้กับพระคุณและคำสั่งสอนของพ่อแม่ พ่อกับแม่สั่งสอนให้รักการอ่านแต่เด็ก พ่อกับแม่ที่ไม่ว่าจะไม่มีขนาดไหน แต่ท่านก็ทุ่มเทให้กับการศึกษาของเราอย่างเต็มเปี่ยม พ่อที่แม้จะอยู่กับเราแค่สิบสองปี แต่วิชาที่พ่อสอนมันทำให้เรามีสมองแล้วก็ทำมาหากินได้จนถึงทุกวันนี้... หนูได้เป็นลูกไม้ของพ่อจริงๆ จริงๆ วันนี้เป็นวันเกิดของแม่... วันเกิดที่เราก็รู้กันอยู่สองคนว่าเรารักกันมากแค่ไหน พรเดียวที่ขอคือขอให้แม่มีสุขภาพดี ไม่เจ็บไม่ไข้ ขอแค่นี้จริงๆ พอแล้ว... ร้องไห้แล้ว รักแม่มากนะคะ... ขอให้แม่สุขภาพแข็งแรง จากคุณ : ลูกไม้ของพ่อ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 13:58:55

ความคิดเห็นที่ 72 กระทู้แห่งตัวตน.... ชื่นชมทุกท่านจากใจจริงๆ... ยิ่งอ่านยิ่งอิ่มเอม :) ขอบคุณทุกคนค่ะ :) จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 14:19:10

ความคิดเห็นที่ 73 กระทู้เสียน้ำตา   ~>,<~ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 14:33:34

ความคิดเห็นที่ 74 ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆ คล้ายชีวิตเราเลย กู้ร่วมกับน้องชาย สร้างบ้านจะให้พ่อแม่ อยู่บ้านสบาย ยามแก่เฒ่า แต่พ่อจากไปเสียก่อน ทั้งๆที่พ่อเฝ้ารอบ้านมาตลอด ตอนนี้เหลือแค่แม่อยุ่ กับยาย เห็นบ้านหลังใหม่จินตนาการตลอดว่าถ้าพ่ออยุ่ จะเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ เศร้ามาก จนลืมไปว่า ขนาดเรา ยังเป็นขนาดนี้ แล้วแม่ล่ะ ที่ต้องอยู่แบบไม่มีพ่อ จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 15:47:26

ความคิดเห็นที่ 75 น้ำตาซึมเลยครับ ..คุณเเม่ฯ เรื่องราวคงจะเป็นเหมือนหลายๆ บ้าน คือ ตอนสร้างหรือ ซื้อบ้าน เตรียมห้องนอนสวยแค่ไหน อยากให้ท่านมาอยู่ด้วยกัน แต่ ยังไงๆ ท่านก็ไม่มา .. บ้านผมแม้ว่าท่านจะอยู่ไม่ไกลจากผม (ห่างแค่ไม่กี่หลัง) จากเรื่องราวครั้งนี้ ..ผมอยากจะแชร์ การเลือกคู่ครอง ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายชาย หรือ ฝ่ายหญิง พยายาม (หรือจง) หาคู่ครอง ที่ัรักพ่อและแม่ เพราะความกตัญญูนี้แหละ จะเป็นเครื่องค้ำจุน (พื้นฐาน) ที่จะทำให้ครอบครัวของท่านทั้งหลาย เป็นครอบครัวที่ดีต่อไปได้ ในเมื่อเขารัก พ่อ-แม่ เขา ก็ต้องย่อมรัก พ่อ-แม่ ของเราได้ด้วย .. จากคุณ : NPM เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 15:47:33

ความคิดเห็นที่ 76 บ้านที่เราสร้างให้พ่อกับแม่ แต่เหลือแม่ คนเดียวแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 54 15:57:45 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 54 15:55:42 จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 15:51:56

ความคิดเห็นที่ 77 ใก้ลวันแม่ทีไร มีเรื่องให้เสียน้ำตาทุกทีเลยครับ ขอบคุณทุกข้อความที่นำความรู้สึกดีๆเกี่ยวกับความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ที่ไม่มีใครให้เราได้นอกจากรักของพ่อและแม่ จากคุณ : ลุงคนนั้น เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 16:00:08

ความคิดเห็นที่ 78 มาโชว์บ้านที่สร้างให้พ่อกับแม่ แต่พ่อไม่มีโอกาสแม้กระทั่งเห็น เหลือแต่แม่ จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 16:03:35

ความคิดเห็นที่ 79 จขกท เหมือนเราเลย พ่อเสียไป 3 ปีแล้วเหมือนกันค่ะ ซื้อบ้านแล้ว แม่ก็ยังไม่ยอมมาอยู่เหมือนกันค่ะ แต่เหตุผลต่างกันนิดนึง คิดถึงแม่จัง โทรหาแม่ดีก่า................ขอบคุณค่าที่ทำให้รู้สึกดีๆ แบบนี้ จากคุณ : paikaphu เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 16:08:13

ความคิดเห็นที่ 80 เน็ตหลุด ข้างในอีกรูปนะคะ เราชอบจินตนาการไปตลอดเลยว่า ถ้าพ่ออยุ่จะเป็นยังงัย แต่แฟนก็ให้กำลังใจว่า ยังมีแม่ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 54 16:29:03 จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 16:21:57

ความคิดเห็นที่ 81 ลงซ้ำ จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 16:29:40

ความคิดเห็นที่ 82 ขอบคุณ จขกท. ที่ทำให้เรา มองเห็นภาพตัวเอง ปีที่แล้วต้องตัดสินใจ  จะอยู่จะสร้างบ้านที่ไหนดี 1.ทางเลือกแรก จังหวัดบ้านเกิดพ่อ   จากมากว่า 20 ปี ไกลกทม. 500 กว่าโล คงต้องทิ้งเค้าไว้ ตายาย+ลูกชายเรา 2 คน เพราะเราต้องทำงานแลกเงินส่งไปให้พวกเค้าใช้สอย 2.ทางเลือกที่สอง ชานกทม. ใกล้หมอ ใกล้โรงเรียน ใกล้ที่ทำงานเรา สุดท้ายเราลือกข้อสอง  เพราะเราอยู่ต่อไม่ได้ ถ้าไม่มี เค้า 4คน เหนื่อยท้อ ลำบาก  แต่เรามีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน ขอบคุณ จกขท.  ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : boublekao เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 16:42:09

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านแล้วน้ำตาจะไหล เมื่อปีที่แล้วคิดวางแผนว่าจะสร้างบ้านให้พ่อกับแม่ที่ไหนดี สุดท้ายก็สร้างบ้านเดิมที่พ่อกะแม่เคยอยู่กันมา ด้วยความที่ว่าท่านทั้งสองจะได้อยู่ที่นี่ไม่ไปไหน ตอนนี้เริ่มทำแล้วคับ ปีหน้าจะเสร็จเรียบร้อย ไว้เสร็จแล้วจะทำรีวิวคับ จากคุณ : hamber เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 01:01:22

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านแล้วร้องไห้เหมือนกัน มันโดนใจ ทำให้คิดถึงตอนเป็นเด็กๆ เพราะว่า ลำบากเหมือนกัน แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะ สัญญากับตัวเองว่า จะไม่ให้แม่ลำบาก อะไรที่ทำให้แม่มีความสุขจะรีบทำ จากคุณ : แม่ของเจสซี่ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 06:22:16

ความคิดเห็นที่ 85 คิดถึงแม่ครับจากกันไปสิบกว่าปีแล้ว อยากให้แม่เห็นวันนี้ของลูกๆจัง หากท่านรับรู้ได้ท่านคงมีความสุขไม่น้อย จากคุณ : GoldenBoy11 เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 07:07:48

ความคิดเห็นที่ 86 คิดถึงทั้งแม่และพ่อเลยค่ะ  ตั้งใจว่าวันเสาร์นี้จะพาเที่ยว เป็นความสุขเล็กๆ ในครอบครัวค่ะ จากคุณ : annDevil เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 09:10:05

ความคิดเห็นที่ 87 http://www.youtube.com/watch?v=O7NrEyzsOkU แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 54 10:15:12 จากคุณ : yabadabadoo (yabadabadoo) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 10:14:43

ความคิดเห็นที่ 88 บรรทัดแรกก็น้ำตาซึมแล้วค่ะ แม่เราเสียไป 13 ปีแล้ว แต่พ่อยังอยู่ (อายุมากแล้ว เกิน 7 รอบล่ะ) ..ตอนนี้ให้พี่สาวเป็นแม่แทน อายุห่างกันรอบนึง พอจะเป็นได้ :P ครอบครัวเราเป็นครอบครัวคนจีนแบบที่ "รักนะ แต่ไม่แสดงออก" มาแต่ไหนแต่ไร การจะมาแสดงความรักเอาตอนโตแล้วก็จะขัดๆ เขินๆ กันนิดหน่อย ตอนเด็กๆ จะเอาพวงมาลัยให้แม่ ยังต้องชวนแม่ขึ้นไปในห้องนอนแล้วค่อยให้ ให้ข้างล่างท่ามกลางผู้คนแล้วเขิน ^^ จากคุณ : viee เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 12:12:53

ความคิดเห็นที่ 89 รักแม่ มากกกกกกกก จากคุณ : mingkwan เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 13:30:45

ความคิดเห็นที่ 90 ทานมื้อกลางวันอยู่  อ่านไปด้วย  พลันน้ำมูกน้ำตาก็ไหล  ซาบซึ้ง   คิดไปว่าถ้าน้องๆในออฟฟิซผ่านมาแล้วถามจะตอบว่า..อาหารเผ็ด!!!! ว่าแล้วก็ก้มลงไปดูที่จาน  เอ๊ะนี่มันสลัดนี่นา.55555 .. จากคุณ : น้ำน่านน้ำปิง เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 13:54:45

ความคิดเห็นที่ 91 อ่านไม่ทันจบก็ร้องไห้ ตั้งแต่แบ่งไข่แล้ว เราก็เหมือนกัน พ่อเสียมา 3 ปีแล้ว เดิมเช่าเค้าอยู่ แต่พ่อรักบ้านเช่าหลังนี้มาก เพราะเป็นบ้านหลังแรกที่พ่อใช้ค้าขายทำมาหากิน จนมีรถยนต์คันเล็กๆเป็นรถคันแรกของครอบครัว ไว้ส่งของและพาลูกๆไปเที่ยวบ้างและสามารถส่งเสียให้ลูก 3 คน ได้เรียนสูงๆ ในวันที่เราเรียนจบมีงานที่ดีทำ อยากมีบ้านเป็นของตัวเองเพื่อให้พ่อแม่มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ก่อนที่เราจะกู้เงินเพื่อซื้อบ้านเช่าหลังที่พ่อรักได้สำเร็จ พ่อก็จากเราไปซะก่อน พ่อไม่มีโอกาสได้รับรู้ว่าเราซื้อบ้านเช่าหลังนี้เพื่อพ่อแล้ว เราก็ไม่มีโอกาสได้เห็นความดีใจและความสุขที่พ่อได้เป็นเจ้าของบ้านเช่าหลังนี้ ตอนนี้เราก็เหลือแม่คนเดียว พยายามทำทุกอย่าง แม่อยากได้อะไร ถ้าเรามีกำลังซื้อก้จะหาให้ เพราะเรามีบทเรียนจากพ่อ ที่เราไม่มีโอกาสทำให้ ขอให้ลูกๆทุกคนที่ยังมีพ่อและแม่อยู่ จงรักท่านและดูแลท่านให้มากๆนะค่ะ จากคุณ : handas เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 16:01:01

ความคิดเห็นที่ 92 อ่านความเห็นจากลูกๆ ที่ดีทุกท่านแล้ว น้ำตาซึมค่ะ เดี๋ยวอีก สองวัน ก็จะได้กลับไปเยี่ยมแม่อีกแล้ว นับวันรอเลยค่ะ จากคุณ : LadyLavender เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 18:53:19

ความคิดเห็นที่ 93 คนแก่เพิ่งจะนึกได้ ( > < ) ขอแซวหน่อยว่า ชื่อเล่นเหมือนนายก ทันสมัยจริงๆแฮะ จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 21:54:01

ความคิดเห็นที่ 94 ขอร่วมระลึกถึงแม่ด้วยคนนะครับ ต้องขออภัยอาจจะเล่าเรื่องไม่เก่ง แต่ออกมาจากความคิดถึง พ่อมีปัญหากับตาจึงไม่สามารถอยู่บ้านได้ พ่อถามแม่ว่าจะไปด้วยกันไหม แม่บอกว่าไปไม่ได้หรอกลูกตั้ง 5 คนจะกะเตงกันไปยังไงมีหวัง อดตายกันหมด แม่จึงจำใจที่ต้องเลือกอยู่กับตาและยาย ทนทำนาเลื้ยงลูก 5 คน โดยมีผมเป็นคนสุดท้อง ตอนพ่อจากไปผมพึ่ง 5 เดือน แม่เลี้ยงมาก็ไม่ได้ปล่อยให้อดอยากอะไร เพียงแต่ไม่ค่อยมีอะไรเหมือนกับคนอื่นเขา บางครั้งรบเร้าจะเอาของเล่นตอนที่แม่อยู่กับเพื่อนบ้าน เพื่อนบ้านก็ยุบอกว่าซื้อให้มันหน่อยซิ แต่แม่ก็ไม่พูดอะไร พอโตขึ้นผมจึงเข้าใจว่าแม่รู้สึกอย่างไร แม่ต้องทำนาส่งลูกเรียนอยากให้ลูกเรียนสูงๆ ในใจแม่คิดเสมอว่าบ้านเราจะมีรูปถ่ายรับปริญญามาติดข้างฝาเหมือนกับคนอื่นเขาไหมหนอ แต่แม่ก็ไม่ผิดหวังได้เห็นปริญญา 5 ใบจากลูก 4 คน พี่ชายคนรองเสียไปก่อนที่จะได้ปริญญา เด็กๆเคยเห็นแม่ไปรับจ้างทำงานก่อสร้างเพราะต้องหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวแต่แม่ก็ทำได้ แค่วันเดียว เพราะงานมันหนักแม่ทำไมไหวจริงๆ เลยต้องเลิกหันไปเป็นแม่ค้าขายปลาหมึกย่างที่ตลาดเตาปูน กรุงเทพในช่วงที่ไม่ได้ทำนา พอน่านาก็กลับมาทำนา ทำอยู่ได้ไม่กี่ปีก็ต้องกลับมาอยู่บ้านถาวรเพราะยายไม่สบาย และก็ไม่ได้กลับไปขายปลาหมึกอีก ก็ต้องทนทำนาต่อไป แม่จะเล่าให้ฟังว่าสมัยทำนา เท้าแม่จะแตเป็นเหงือกปลาหมอ เวลาเดินไปโดนตอฟางข้าวมันก็จะแทงเข้าไปในเนื้อ แม่ก็จะเดินกระย่องกระแย่ง ก็จะโดนตาว่าเป็นประจำ "เกี่ยวข้าวเจ็บตา ไถนาเจ็บตีน" แม่อยากจะร้องไห้ที่ตาว่า ก็มันเจ็บจริงๆนี่นา แม่ลำบากมาก ที่ต้องหาเลี้ยงลูกทั้ง 5 คน แต่พวกเราก็เป็นเด็กดี ไม่เคยทำให้แม่เสียใจ "ผมรักแม่มาก" ผมเป็นลูกคนเล็กตอนนอนต้องนอนจับนมแม่ถึงจะนอนหลับ และชอบแย่แม่ กอดแม่ หอมแม่ เป็นอย่างนี้ตลอด จะมาเลิกจับนมตอนนอนก็ตอนจบ ม.3 เพราะต้องเข้ามาเรียนในกรุงเทพ แต่ถ้ากลับบ้าน เจอแม่ก็จะทำเหมือนเดิมเป็นประจำ จนพี่ๆเขารู้ว่าแม่รักผมมาก เรียนจบใหม่ๆผมทำงาน ผมส่งให้แม่ เดือนละ 4,000 บาททุกเดือน มีอยู่ช่วงหนึ่งผมตกงาน อยู่ 6 เดือน แต่ผมไม่กล้าบอกแม่กลัวแม่จะคิดมาก ผมจึงต้องอยู่กรุงเทพต่อไป โดยทุกเดือนผมจะต้องควักเอาเงินเก็บ มาส่งให้แม่เหมือนเดิม เหมือนกับว่าผมยังทำงานอยู่เหมือนเดิม จนกระทั้งแม่ผมเสียไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว แม่ก็ยังไม่รู้ว่าผมเคยตกงาน แม่เคยบ่นให้ฟังว่าสมัยตอนแม่สาวๆ แม่เคยมีสร้อยทองลายดอกจิก แต่ต้องขายไปเพราะไม่มีเงิน พอผมทำงานได้เงิน ผมก็ทำสร้อยลายที่แม่ต้องการให้แม่ใส่ แม่ดีใจมาก แต่เรื่องการดูแลแม่ต้องยกให้พี่สาวคนโต พี่สาวจะดูแลแม่ได้ดีกว่าทุกคน ทั้งเรื่องเงิน เรื่องปลูกบ้านหลังใหม่ที่อยุธยาให้แม่ ผมไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่แม่ก็รักผมมาก อย่างที่คนเก่าเล่าไว้ "ลูกสาวกลับบ้านไม่มีอะไรติดไม้ติดมือก็จะโดนด่า แต่ถ้าลูกชายแค่เห็นหน้าแม่ก็ดีใจแล้ว"    ตอนนี้แม่ไม่อยู่แล้ว ผมมีบ้านหลังสวยที่อยากให้แม่มาอยู่ ผมมีหน้าที่การงานที่ดีอยากให้แม่ชื่นชม อยากให้แม่ภูมิใจ แม่จะได้ไปคุยกับคนอื่นได้ว่าลูกๆของฉันได้ดีแล้ว มีเงินมีทองแล้ว ฉันไม่ต้องขอยืมเงินใครซื้อข้าวสารมาหุงแล้ว แต่วันนี้แม่ไม่อยู่แล้ว     หากแม่รับรู้ อยากบอกแม่ว่าลูกๆคิดถึงแม่เหลือเกิน  จาก...ลูกที่แม่รักและลูกที่รักแม่สุดหัวใจ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 54 23:23:22 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 54 23:20:44 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 54 23:17:59 จากคุณ : เชื้อชาติไทย เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 23:02:14

ความคิดเห็นที่ 95 แม่เป็นคนสมัยเก่า อย่างภาพด้านล่าง ถึงน่าสารทไทย ต้องเอากระยาสาทไปทำบุญแม่บอกว่าซื้อเขามันไม่อร่อยเขาทำไม่ค่อยดี ใช้น้ำตาลทำมันไม่อร่อยมันต้องใช้น้ำอ้อย ลูกก็ไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่ เพราะเหนื่อยมาก ทั้งการเตรียมของ การทำ การเก็บล้าง โดยเฉพาะเวลาบดอัดให้เป็นแผ่น ต้องใช้กระบอกไม้ไผ่คลึง อัดให้แน่น คนไม่เป็นมือก็จะพองได้ง่ายๆ แต่ก็ต้องตามใจแม่ เอ้าทำก็ทำ ในรูปด้านล่างจะเห็นว่านิ้วชี้ผมมีพลาสเตอร์ยาพันนิ้ว มันเลยเป็นที่มาที่ทำให้พี่ๆทุกคนรู้ว่าแม่รักผมแค่ไหน ผมต้องใช้มีดทำครัวขนาดใหญ่หน่อยมาตัดกระยาสาทให้เป็นแท่งๆ แต่บังเอิญโดนมีดบาด พี่สาวก็ไปถามหาพลาสเตอร์ยากับแม่ว่าอยู่ตรงไหน แม่ก็บอกอยู่ตรงนั้นแหละ พี่สาวก็หาไม่เจอก็กลับมาถามใหม่ แม่เลยถามว่าใครเป็นไร พี่สาวก็บอกว่าผมถูกมีดบาด แม้ร้องฮ้าาาา เสียงดังแล้วทิ้งงานที่ทำแล้ววิ่งเข้ามาหาผม เลยเป็นเรื่องที่จะเอามาล้อกันตลอด ว่าคนอื่นไม่เห็นเป็นห่วง พอผมล่ะตกใจรีบวิ่งมาหาเลย ยิ่งเขียนยิ่งคิดถึงแม่ นึกถึงวันเก่าที่ได้อยู่กับแม่ทำไมมันช่างมีความสุขเหลือเกิน จากคุณ : เชื้อชาติไทย เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 00:29:28

ความคิดเห็นที่ 96 สุดท้ายกับภาพความหลังของผมกับแม่ เมื่อครั้งปี 50 ที่บอยุธยาบ้านเกิด วันนั้นบรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข เพราะกระยาสาททุกกระทะ กวนแล้วออกมาดี ถ้ากระทะของใครกวนออกมาแข็งเกินไป อ่อนเกินไป เจ้าของกระทะนั้นก็จะอารมย์เสียไปเลย  ต้องขอโทษเพื่อนๆที่ใช้พื้นที่นี้รำลึกถึงความหลังของผมกับแม่มากเกินไป หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ นึกเสียว่าสงสารลูกกำพร้าคนนี้ด้วยเถอะครับ จากคุณ : เชื้อชาติไทย เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 00:58:23

ความคิดเห็นที่ 97 ไม่มีความหลังดีๆกับแม่ที่จะมาแชร์กับเพื่อนๆได้ เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน . . เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแล ก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆ มันจริงไหม พร้อมหน้ากัน ทานอาหาร เคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี . . อ่านเรื่องราวของทุกท่านแล้วรู้สึกยินดีด้วย มีความสุขไปด้วย แต่อยากจะเล่าเรื่องราวอีกมุมนึงให้ฟังน่ะค่ะว่า มันสร้างขึ้นมาไม่ได้นะคะ..ความรัก.. ความผูกพัน ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นแม่ของเรา ความรู้สึกที่มีต่อแม่ของเพื่อนๆดิฉันมีให้กับย่าคนที่ดูแลเราแต่แบเบาะ ส่วนแม่ตัวจริง ท่านก็ยังอยู่ ดิฉันก็ยังดูแลช่วยเหลือด้านการเงิน ด้านสุขภาพ แต่ไม่มีความรู้สึกว่าอยากอยู่บ้านเดียวกัน..ทั้งหลายทั้งปวงน่าจะเป็นเพราะเราไม่มีความผูกพัน ในฐานะที่เป็นแม่คนหนึ่ง..วันแม่..เป็นวันที่ย้ำเตือนว่า..จงเป็นแม่ที่ดี แม่ที่เข้าใจลูก..ดูแลลูกด้วยความเอาใจใส่ไม่เห็นแก่ตัว..ไม่เล่นเน็ตมากเกินไปเอาเวลาไปให้ลูกมากๆหน่อย.. ยอมรับค่ะว่าเห็นแก่ตัว แอบใส่ความคิดให้ลูกบ่อยๆว่า เมื่อแม่แก่ตัวไป อย่าทอดทิ้งแม่นะ แม่คงจะเหงา แล้วแม่ก็มีลูกแค่คนเดียว.. ถ้าลูกดิฉันโตไปแค่คิดเกี่ยวกับแม่ให้ได้ครึ่งของแม่น้องเบสท์ และอีกหลายๆท่านในที่นี้ ดิฉันก็คงจะเป็นแม่ที่มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ จากคุณ : GrandXYZ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 14:32:24

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบคุณครับที่แบ่งปันเรื่องดีๆ เช่นนี้ ขอถือโอกาสบอกรักแม่เลยนะครับ พ่อผมเสียมา 20 กว่าปีแล้ว แม่เลี้ยงพวกเราทั้ง 5 มาอย่างดี ขอบอกสั้นๆว่า ผมรักแม่ครับ จากคุณ : ong777 เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 15:01:06

ความคิดเห็นที่ 99 เข้าใจแล้วค่ะ ทำไมพ่อแม่ไม่ยอมย้ายบ้าน ไม่ยอมทุบบ้านแล้วสร้างใหม่ แต่ยอมที่จะอยู่บ้านหลังเก่า และบอกลูกๆว่า ถ้าอยากอยู่บ้านสวยๆ ไปซื้ออยู่กันนะลูก พ่อแม่จะอยู่ที่นี่ ... จากคุณ : pinkybird เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 15:35:50

ความคิดเห็นที่ 100 เริ่มอ่านได้ซักพัก ก้อนอะไรมาจุกที่คอ อ่านต่อไปเรื่อยๆ น้ำตาไหล อ่านจนหมดเผลอสะอื้นอึก แต่ต้องควบคุมตัวเองเพราะอ่านในออฟฟิศ เป็นอีกคนนึงที่อ่อนไหวกับเรื่องราวความรักของครอบครัวค่ะ ใกล้ถึงวันได้เจอแล้วล่ะ พรุ่งนี้เราก็ลางานไปหาแล้ว พยายามกินข้าวด้วยกันให้มากที่สุด อะไรอร่อยหาซื้อไปให้ อย่างน้อยเราก็ได้สีหน้าแววตา ถามได้ว่าอร่อยมั๊ยเป็นยังไง เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่ท่านจากไปแล้ว ถึงใส่บาตรให้พระท่านไปก็คงถามไม่ได้อยู่ดี ว่าแม่ชอบมั๊ย อร่อยหรือเปล่า หรือว่าอยากกินอะไร จากคุณ : รักนะคะคนดีของฉัน (อาร์ทตัวแม่) เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 16:04:32

ความคิดเห็นที่ 101 ผมเองไม่มีโอกาสคลุกคลีกับแม่มากนัก เมื่อทั้งคู่ได้แยกทางกัน แต่ว่าพ่อผมก็เป็นสุดยอดคุณพ่อคนหนึ่ง...ผมไม่เคยรู้สึกขาดสิ่งใดเลย ...วันที่ผมบวชนั้น ในคราบผ้าเหลืองต่างก็มีน้ำตา ซึ่งกันและกัน ...อธิบายเป็นถ้อยคำไม่ได้จริงๆ ขอบคุณ จขกท. ที่ทำให้หวนรู้สึกถึง อีกครั้ง ^___^ จากคุณ : ตั้งยากจัง เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 17:00:31

ความคิดเห็นที่ 103 ขอพื้นที่เล็กๆ...ระบายความในใจ อ่านแล้วน้ำตามันไหลไม่รู้ตัว รู้สึกอิจฉาทุกคนที่ได้อยู่กับแม่กับพ่อ เราเรียนจบม.6 ก้อได้มาทำงานที่ภาคตะวันออก ทำงานเป็นสาวโรงงาน คิดในใจเสมอว่าสักวันจะต้องรับใบปริญญาให้ได้ สักวันจะต้องทำงานดีดี แต่งตัวสวยๆได้ทำงานในออฟฟิศ พอทำงานได้สี่ปี เราก้อเรียนต่อวันเสาร์อาทิตย์ จนจบปวส แล้วต่อปริญญาตรีจนจบ ได้รับปริญญาสมใจ เราเห็นแม่ยิ้ม เราก้อดีใจ แต่เรากับแม่ไม่มีความผูกพันกัน เป็นเพราะตอนเด็กๆเราอยู่กับย่า และญาติๆพ่อ เราไม่เคยได้สัมผัสไออุ่นจากอ้อมกอดของแม่ว่าเป็นอย่างไร ไม่เคยได้ยินคำสั่งสอน ไม่เคยได้ยินคำว่าเหนื่อยไหมลูกเวลาทำงาน เรากับแม่ไม่แสดงออกด้วยกันทั้งคู่ เราเลยไม่รู้ว่าแม่รักเราบ้างหรือเปล่า เราเหมือนตัวคนเดียวในโลกนี้ แต่เราอยากบอกว่าส่วนลึกของหัวใจลูกคนนี้ รักแม่มาก (แต่ไม่กล้าบอกแม่เลยสักครั้ง) ปัจจุบันลูกคนนี้มีกิจการเป็นของตัวเอง ทำงานซื้อบ้าน ซื้อรถได้ อยากบอกแม่เหลือเกินว่า ลูกทำได้แล้ว แต่ลูกอยากรู้ว่าแม่ภูมิใจในตัวลูกคนนี้บ้างไหม เราอ่านกระทู้นี้แล้วมันจุกอกมาก น้ำตาไหลพราก เราอยากมีลูก แต่เราไม่รู้ว่าแม่ที่ดีต้องเลี้ยงลูกอย่างไร และต้องเลี้ยงลูกอย่างไรถึงจะได้ดีเหมือน จขกท. (ชีวิตของเรามีรายละเอียดอีกมาก แล้วก้อ ยากที่ใครจะเข้าใจ) เราจะขอเป็นคนดีของแม่ตลอดไป ถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้ใกล้ชิดกันก้อตาม รักแม่เหมือนทุกคนค่ะ... จากคุณ : รักแต่ไม่แสดงออก (kukijung) เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 17:26:00

ความคิดเห็นที่ 104 แม่รักลูกผูกพันธ์นั้นแค่ไหน         มิอยากให้ลูกลำบากถึงยากเข็ญ ทนอาบเหงื่อเพื่อเจ้าทุกเช้าเย็น   กว่าจะเป็นหนุ่มได้เหนื่อยหลายปี ส่งร่ำเรียนเขียนอ่านล้วนพันธะ    เสียสละแม้ชีวิตปลิดเป็นผี ลูกเหลียวแลแม่ไม่ถึงครึ่งฤดี       ลูกที่ดีแล้วอย่าทำแม่ช้ำใจ แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 54 22:15:50 จากคุณ : เชื้อชาติไทย เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 22:12:11

ความคิดเห็นที่ 105 มีน้ำตาเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ป้านิด (Luktaharn) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 20:32:37

ความคิดเห็นที่ 106 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 54 23:33:52 จากคุณ : เชื้อชาติไทย เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 23:33:04

ความคิดเห็นที่ 107 เรารักแม่นะแต่เรารักพ่อมากกว่า เราผิดไหมเนี่ย >___< จากคุณ : ~*_peppu_*~ เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 23:04:57

ความคิดเห็นที่ 108 ขอบคุณมากๆค่ะ ที่เอาอะไรดีๆมาเล่าให้ฟัง น้ำตาซึมตอนอ่านเร่องแบ่งไข่เป็น 6ซีก ให้พ่อชิ้นใหญ่สุด สงสารคุณพ่อคุณมากต้องอออกไปทำงานหนักได้ข้าวเช้าเพียงเท่านั้น นึกถึงสมัยเราเด็กหรือแม้กระทั่งตอนนี้ กับข้าวเต็มโต๊ะก็จริง แต่พ่อแม่จะให้ลูกตักของโปรดก่อน กุ้งชิ้นใหญ่แม่จะอยากให้ลูกได้กิน พ่อแม่จะยอมไม่กิน ไม่เคยกินเลย จนลูกต้องตักใส่จานให้เขา แต่ดูเหมือนเขากินเขาก็ไม่ได้อร่อย แต่เขาเห็นลูกกินเขากลับรู้สึกอร่อยไปด้วย น้ำตาจะไหลแล้วยิ่งพิมพ์ไป จำได้เลยว่าตั้งแต่เด็กจนถึงวันนี้ แม่จะเอาของโปรดให้ลูกๆกิน ข้าวหุงใหม่ๆให้ลูกกิน แม่จะกินกับข้าวที่เหลือเมื่อวานบ้าง ข้าวเมื่อวานเอามาอุ่นบ้าง เราเบื่อมากเวลาเห็นแม่ทำอย่างนั้น ทำไมแม่ต้องประหยัดเกินเหตุ สำนึกมันไม่เกิดถ้าไม่ตระหนักถึงมันจริงๆ เพราะเราก็มองดูอย่างเซ็งๆ คือตอนนี้ก็รวยกันพอที่ไม่ต้องมากินของหลือก็ได้ เอาคลุกให้หมาก็ได้ ทำไมมานั่งเสียดายอีก แต่ความเคยชินของเขา เราไม่มีสิทธิไปโมโหเขาทั้งสิ้น ขอบคุณจริงๆทุกความกตัญญูของลูกที่สะท้อนให้เราได้รู้ว่า ที่ผ่านมาเรามองขามอะไรไปจิตใจเราไม่ละเอียดอ่อนพอ ความจริงเรารักแม่มากแต่เราไม่ละมุนละไมกับแม่มากพอให้แม่ชื่นใจ ต่อไปนี้คงทำให้ระวังมากๆรอบคอบมากๆตระหนักมากๆ เพราะกลัวมากว่าแม่จะไม่เห็นวันที่เราประสบความสำเร็จอีกครั้ง จากคุณ : รักแม่ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 10:26:15 A:180.183.142.118 X: TicketID:315374