ความคิดเห็นที่ 1 บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเลยวัยทำงานแล้วยังตั้งตัวไม่ได้จะเป็นอย่างไร จากคุณ : I-Present เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 11:49:17

ความคิดเห็นที่ 2 ......... คุณจขกทเหมือนเราเลย...... ทนเรื่องพวกนี้ไม่ได้..... ถ้าเจอและ เรามีเวลา เราจะเลี้ยงข้าว...พาไปส่ง.... ถ้าไม่มีเวลาจะให้สตางค์..... เห็นทีไร นึกถึง พ่อ-แม่ ถ้าท่านไปตกรถ-ตกราที่ไหน หรือหลงทางยังไง ก็อยากให้มีคนมาช่วยท่านบ้าง.... ทำบุญมากแล้ว.. หันมาทำทานบ้างค่ะ :) เราคงช่วยเค้าได้แค่นี้ :) อย่างน้อยสุดเค้าก็ได้เจออะไรดีๆ ในหนึ่งวันแล้วค่ะ .. ขอบคุณ จขกท นะคะ :) จากคุณ : แม่น้องเบสท์ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 12:04:46

ความคิดเห็นที่ 3 คุณฝันแล้วต้องทำให้ได้  อ่านตามก็สุขใจไปด้วยค่ะ  น้ำใจเดี๋ยวนี้หายยาก   เคยไปเฝ้าไข้คุณแม่ที่โรงพยาบาล  พอดีของใช้มีมาก  เลยจอดรถลงของก่อน แล้วให้แฟนขับรถไปจอดที่จอดรถของโรงพยาบาล  ที่โต๊ะมานั่ง มีกระเป๋าใบเล็กๆ แก้วน้ำ สบู่ ยาสีฟัน  พอเห็นของกองไว้แบบนี้  คิดในใจว่า เจ้าของไม่กลัวของหายหรือ? ผ่านไปสักพัก มัคุณยายเดินออกมาพร้อมถือก้วน้ำ มานั่งตรงที่ของกองไว้ค่ะ  คุณยายยิ้มให้  เลยเห็นว่า ปาก และแขนด้านซ้ายเบี้ยวๆไป  จึงชวนคุยว่า มาเฝ้าไข้หรือค่ะ... คุณยายบอกว่า  ยายอยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่าจะไปไหนดี คุณยายเล่าให้ฟังว่า เกือบ 20 ปีก่อน  มีคนเอาเด็กใส่กล่องมาทิ้งไว้หน้าบ้าน คุณตาคุณยายเลยเลี้ยงเด็กคนนี้เป็นลูก  ต่อมาคุณตาเสีย คุณยายเลยอยู่อย่างยากลำบาก และตัวเองมาป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ เป็นอัมพาต  รักษาตัวอยู่โรงพยาบาลนานสองเดือนเศษ ระหว่านี้ลูกมาเยี่ยมครั้งหนึ่ง  และไม่เคยมาหาอีกเลย  ติดต่อทางโทรศัพท์มือถือก็ไม่ได้  ไปหาที่บ้านเช่าก็ย้ายไปอยู่ที่ใหม่   พออาการคุณยายเริ่มดีขึ้น เริ่มฝึกกายภาพบำบัด  เริ่มเดินได้แต่ไม่แข็งแรงมากนัก  พอช่วยเหลือตัวเองได้   คุณยายไม่มีญาติ เขาจึงให้คุณยายไปอยู่บ้านพักคนชรา  คุณยายคิดถึงลูกมากนอนร้องไห้ทุกวัน อยากเห็นหน้าลูก คุณยายจึงไม่ยอมอยู่ที่บ้านพักคนชรา ออกตามหาลูกสาวตามที่ต่างๆ จนพบว่า ลูกทำงานร้านเกมส์  ลูกบอกแม่ว่า หนูให้แม่ให้แม่ไปอยู่ด้วยไม่ได้  แล้วอย่าตามหาเขาอีก  แล้ววิ่งหนีออกไป  คุณยายจึงกลับมาหาลูกที่ร้านอีกหวังว่าจะได้พบหน้าลูก แต่ลูกก็ลาออกจากงานไปแล้ว คุณยายไม่รู้จะไปไหน  ด้วยความหวังว่า สักวัน ลูกอาจเปลี่ยนใจให้คุณยายไปอยู่ด้วยหรืออาจจะได้พบลูกอีก  ออกตามหาตามที่ต่างๆ พอเย็นๆก็จะเดินกลับมาอาศัยนอนตามเก้าอี้นั่งในโรงพยาบาล ด้วยหวังว่า ลูกอาจจะคิดถึง อาจจะมาหาแม่ เวลาผ่านไปหลายเดือน  ยังคงเห็นคุณยายอาศัยอยู่ใต้ตึกโรงพยาบาลอยู่เหมือนเดิม  ขออาหารจากคุณพยาบาลทานไปวันๆ  เราคงช่วยได้แต่เงินให้คุณยายไว้ซื้อของใช้ของกินได้เป็นครั้งคราว แต่ในเรื่องจิตใจ ความรักที่มีต่อลูก คุณยายคงเศร้าและเหงามาก.... พรุ่งนี้วันแม่  ขอภาวนาให้คุณยายได้พบหน้าลูกด้วยเถอะค่ะ... อยากให้ไม้ใกล้ฝั่งมีความสุขในปั้นปลายชีวิตกับลูกๆค่ะ จากคุณ : นู๋เอ๋_รักต้นไม้ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 12:19:24

ความคิดเห็นที่ 4 ทำไมอ่านกระทู้พวกนี้แล้วน้ำตาจะไหล พ่อแม่เลี้ยงลูกได้เป็นสิบ แต่ลูกคนเดียว ไม่สามารถเลี้ยงพ่อแม่ให้มีความสุขได้ จขกท อย่าคิดมากค่ะ เราเจตนาดี ขอให้ยึดมั่นในความดีนี้ต่อไป   จากคุณ : ป้าแมงฯ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 12:29:07

ความคิดเห็นที่ 5 จขกท ทำดีที่สุดแล้วค่ะ ^^ จากคุณ : annyfatgirl เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 12:38:22

ความคิดเห็นที่ 6 ดีใจจังทุกคนที่นี่น่ารักใจบุญกันทู้กกกคนเลย อยากให้สังคมนี้มีแต่คนน่ารักอย่างนี้เยอะๆเลยค่ะ จากคุณ : ฝันแล้วต้องทำให้ได้ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 13:31:07

ความคิดเห็นที่ 7 คิดถึงแม่จังเลย  พรุ่งนี้วันหยุดแล้ว จะกลับไปหาแม่ค่ะ จากคุณ : Lady..Online เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 13:59:45

ความคิดเห็นที่ 8 ผมมีเรื่องนึงเหมือนกัน วันนึง ผมกับแฟนอยู่ที่ชลบุรี เกิดอยากกินไก่ทอดเกลือแถวๆ ระยองก็เลย ขับรถไป หาด อะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ รู้แต่ว่าอยู่แถวเลย สัตหีบไปหน่อยนึง ไปถึงก็สั่งอะไรกินกันตามปรกติ แล้วสักพักก็มี ยายแก่ๆ แก่มากๆ คนหนึง เดิมมาขาย ผลไม้ ผมยังไม่ได้มองแต่รู้ว่ามาขายของก็เลยบอกไปว่าไม่เอาครับ ยายคนนั้นก็บอกว่า ช่วยยายซื้อหน่อยเถอะ ยายไม่มีเงิน ของพวกนี้ยายไปรับจ้างเค้ามาขาย ขายอันนึงยายได้แค่ 1 บาท ผมก็ดูจากท่าทางและ สายตาแล้วรู้สึกว่าเค้าไม่ได้โกหก ก็เลยถามว่าแล้วยายไม่มีคนดูแลเหรอ เค้าบอกว่าไม่มีลูกหลานไปหมดแล้ว แล้วเค้าก็กำลังจะเดินจากไป ผมก็เลยบอกว่า อ่ะผมให้ ยาย 100 นึงแต่ผมไม่เอาของนะ ยายเอาไปขายคนอื่น แล้วกันครับ พอผมพูดจบ ยายคนนั้น ร้อยไห้โฮ่ ออกมา น้ำตาไหลเต็มไปหมด เหมือนเค้า ซึ้งใจอย่างแรง เค้าก็อวยพร ยกมือไหว้ผมยกใหญ่ ผมก็เลย บอกว่าไม่ต้องไหว้ผมหรอก ผมแค่อยากช่วย แต่ผมช่วยได้เท่านี้ แหละครับ น่าสงสารนะครับ คนเรา แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 54 14:33:20 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 54 14:32:46 จากคุณ : Nv_DookDik (NV_DooDik) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 14:30:58

ความคิดเห็นที่ 9 ผู้เฒ่าที่ลำบากตอนอายุมาก ลูกหลานทิ้งแบบนี้ พบเห็นได้เรื่อยๆในสังคม เวลาเจอ ดูท่าทางเอา ว่า ลำบากจริง หรือแกล้งมาขอเงิน บางคนหน้าแดง กลิ่นเหล้าหึ่งเลย เดินมาแบมือขอเงิน บอกไม่มีตังขึ้นรถกลับบ้าน ไอ้เราก็....นะ เงินไปลงเหล้าหมดใช่มั้ยลุง --" จขกท. ทำดีแล้วครับ ทำบุญ ช่วยเหลือคน ถึงจะถูกหลอก แต่เราสุขในใจแล้ว ได้บุญแล้ว ว่าแต่คุณลุงเขียนอะไรให้มาเหรอครับ ^^ จากคุณ : zurato เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 15:49:18

ความคิดเห็นที่ 10 คุณลุงให้โชคค่ะ อิอิ จากคุณ : ฝันแล้วต้องทำให้ได้ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 16:15:16

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาดีใจด้วย และชื่นชมคนมีน้ำใจขอให้เจริญ และอยู่นานๆครับ จะ 0 พันธุ์กันแล้วครับ เรื่องจริงไม่จริง เราก็สบายใจที่ได้ืำในสิ่งที่เราอยากทำ คือ ช่วยเหลือคนที่ลำบากว่าเรา จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 17:04:17

ความคิดเห็นที่ 12 ซึ้งน้ําใจครับ เงินน้อยนิด แต่ใจที่อยากให้ นี่สิครับ ประมาณค่าไม่ได้ จากคุณ : ตู่ (parunphon) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 17:40:09

ความคิดเห็นที่ 13 ซึ้งน้ําใจครับ เงินน้อยนิด แต่ใจที่อยากให้ นี่สิครับ ประมาณค่าไม่ได้ จากคุณ : ตู่ (parunphon) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 17:41:20

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีเพื่อนๆๆ ทุกคนครับ ผมซึ้งใจกับสิ่งที่เพื่อนๆๆ เล่าให้ฟังนะครับ อย่างนี้จะให้ลบคำว่า "สยามเมืองยิ้ม" ออกไปได้ไง โหวตให้เป็นกระทู้แนะนำ ครับ จากคุณ : pumtui เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 00:06:05

ความคิดเห็นที่ 15 ขอให้ทำดีอย่างนี้ตลอดไป ได้อ่านแล้วสุขใจ อาจจะคล้ายๆกับเรา เราไปตลาดเห็นลุงคนหนึ่ง นั่งอย่หัวมุมทางเดิน ไม่เชิงขอทานนะ..แกจะมีอะไรๆมาขายตลอด เล็กๆน้อยๆ เช่น ไม้เกีี๊ยะ (ภาษาเหนือ) เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ คิดถึง พ่อกะแม่ที่บ้าน  แล้วก็ก็ไม่ค่อยแข็งแรงดูสั่นๆเวลาขายอะไร บางคนก็ให้เงินลุงแก โดยไม่เอาของ ผมกะแฟน เลยซื้อน้ำและข้าว ให้ เพราะแกคงหิวแล้วล่ะ... พอให้ปั๊บ แกยกมือไหว้..ยิ่งสงสารใหญ่ เราก็ไม่ได้ถามอะไรแกเลยนะ เห็นแกกินแล้วก็สุขใจซะมากกว่า.... จากคุณ : izone เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 10:16:39

ความคิดเห็นที่ 16 อนุโมทนาในกุศลจิตของจขกท.และทุก ๆ ท่านในห้องนี้นะคะ เท่าที่สังเกตดู (แอบเข้าแต่ห้องนี้กะห้องดูนกและก้นครัวเท่านั้น) ทุกท่านมีจิตเป็นกุศลกันทั้งนั้นเลย ที่หลายท่านได้ทำทานไปแล้วน่ะดีแล้วค่ะ จะจริงหรือไม่จริงเราก็ได้บุญ อย่าไประแวงสงสัยค่ะ ถ้าไม่จริง คุณตาคุณยายเหล่านั้นเค้าก้อบาปเองค่ะ เราเชื่อว่าการที่ท่านเหล่านั้นได้เลี้ยงลูกมาอย่างดี แต่กลับถูกลูกทอดทิ้งให้ลำบากยามแก่ มันก็เกิดจากวิบากกรรมของท่านเอง เราทำบุญ ทำทานกับท่านก็เป็นการสะสมบุญของเราด้วยค่ะ จากคุณ : คุณหญิงกระแตแต้แว้ด เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 10:22:18

ความคิดเห็นที่ 17 ที่เราเจอนี่เหมือนเค้าไม่สมประกอบด้วยนะคะ (--") อายุประมาณด้วยสายตาน่าจะซัก 50 กว่า ๆ อ่ะ เป็นคนคุ้ยขยะ  เดินถือถุงปุ๋ยใบใหญ่ ๆ ใส่สัมภาระ (ขยะ) มากมาย เมื่อก่อนแกเดินผ่านหน้าร้านเราบ่อย ๆ ค่ะ เนื้อตัวมอมแมม  ผมเผ้ารุงรัง   แต่แกจะเอาเศษขยะต่าง ๆ มาทำเป็นเครื่องประดับใส่แขนใส่คอค่ะ มีอยู่วันนึงแกเดินมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนหน้าร้านเรา เราเพิ่งเข้าร้านพอดี  แกก็ยิ้มให้  บอกว่า "ขอนั่งหน่อยนะคะคนสวย" เราก็ยิ้มตอบแก  แกพูดต่อว่า  "ทานข้าวค่ะคนสวย" แล้วแกก็จัดแจงหยิบอาหารจากขยะที่แกไปคุ้ยมาขึ้นวางบนโต๊ะ วางแบบผู้ดีเลยนะคะ  มีจานจากกล่องโฟม  มีข้าว  มีกับ  มีแก้วน้ำ  มีช้อนส้อมพลาสติกด้วย แล้วแกก็บรรจงกินด้วยช้อนส้อมอย่างมีความสุข  ^^ บางทีก็แอบคิดเหมือนกันว่าจริง ๆ แล้วแกเป็นผู้ดีตกยากรึป่าว? ประมาณว่าลูกทิ้งอะไรงี้  หรือธุรกิจล้มละลายจนสติไม่ดี เพราะกิริยามารยาทแกดูดีทีเดียว รวมถึงแฟชั่นการแต่งตัวที่แกจะเอานู่นนี่มาประดับน่ะค่ะ แต่นี่ก็ไม่เห็นแกมาหลายเดือนแล้วนะ ไม่รู้ว่าแกเปลี่ยนเส้นทางไปทางไหนแล้วค่ะ จากคุณ : cotton_ud เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 12:22:21

ความคิดเห็นที่ 18 ส่งสารคุณตากับยายเหล่านั้น   คนไทยยังมีน้ำใจให้กันเสมอ เห็นภาพเหล่านี้แล้วคิดถึง "พ่อ กับ แม่"   และพูดกับตัวเองเสมอว่า ฉันจะไม่ให้พ่อกับแม่เป็นอย่างนี้เด็ดขาด จากคุณ : ban_sai เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 12:23:28

ความคิดเห็นที่ 19 เราเป็นโรคแพ้คนแก่เหมือนกันค่ะ พอเห็นคนแก่ที่มาขอเงิน มาขายของ เราก็มักให้เป็นประจำ... มีครั้งนึงที่ทำให้ใจเราห่อเหี่ยว (พอสมควร) เราเดินไปเจอป้าคนนึงบนสะพานลอย แกนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เราก็เข้าไปถามว่าป้าร้องไห้ทำไม แกบอกว่าป้าหิวข้าวแล้วก็อยากกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แต่ไม่มีเงินเลย เราก็เลยเดินไปซื้อข้าวกล่องกับน้ำมาให้แก แล้วเราก็ถามว่าค่ารถไปจังหวัดป้าเท่าไหร่ (จำไม่ได้แล้วว่าจังหวัดอะไร) แกบอกร้อยกว่าบาท เราก็ควักเงินให้แกไปเกือบสองร้อย เผื่อให้แกไว้ซื้อข้าวมื้อหน้าด้วย....แกก็รับข้าวกล่องและเงินไป พร้อมกับขอบคุณและอวยพรเรามากมาย เราก็รู้สึกยินดีที่ได้ช่วยแก อาทิตย์นึงผ่านไป เราเดินข้ามสะพานลอยเดิมอีก ไปเจอแกนั่งร้องไห้ที่เดิม แวบแรกที่เราเห็น เราพูดกับตัวเองว่า...อ้าวเฮ้ย ยังไม่กลับบ้านไปอีกเหรอ แล้วเงินที่ให้ ป้าเอาไปทำอะไรเนี่ย....แล้วเราก็เดินผ่านแกไป โดยที่ไม่ถาม...เราไม่รู้ว่าแกหลอกเราหรือว่าอะไร ก็รู้สึกอึ้งไปพักนึง...หลังจากนั้น ก็ยังเจอแกอีกหลายครั้งบนสะพานลอยเดิม..... แต่เราก็ยังทำบุญ ทำทานกับคนแก่เหมือนเดิมนะ คิดเสียว่าเราทำไปแล้ว รู้สึกสบายใจ ผู้รับจะเอาเงินนั้นไปทำอะไร ก็เป็นสิทธิของเขาแล้ว.... จากคุณ : Cordia เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 16:38:35

ความคิดเห็นที่ 20 ให้ไปเถอะค่ะ ถ้ามันจะทำให้เราสบายใจ โดยไม่ต้องคิดว่าใครจะมาหลอกเรา ให้ในสิ่งที่เราพอให้ได้ ถ้ามีคนอย่าง จขกท เยอะๆ สังคมเราก็คงน่าอยู่มากขึ้น เพราะตัวเราก็ขี้สงสาร ชอบให้ แต่ทำแล้วมันสบายใจอย่างบอกไม่ถูก จากคุณ : kOi&kOy เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 17:47:28

ความคิดเห็นที่ 21 โดนบ่อยค่ะ ลุงแก่ ๆ เดินผ่านหน้าบ้าน บอกไม่มีค่ารถกลับบ้านที่ต่างจังหงัด จะไปหาลูกที่จังหงัดไกล ๆ เงินหมด ไม่เงินซื้อข้าว เราให้ไป รุ่งขึ้นเดินผ่านหน้าบ้านมาอีกแระ แถมขออีกเหมือนเดิม เพราะแกจำไม่ได้ว่าเราเคยให้แล้ว เว้นอีกสองวัน เจ้าเก่าผ่านมาอีกแล้ว... เมื่อก่อนนี้(ยังไม่เคยปฏิบัติธรรม ใจยังนิ่งเหมือนตอนนี้) จะโมโหมากเลยค่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นยังงั้นแล้ว คิดเหมือนคห.20 เลยค่ะ ใครทำดีได้ดีไป ใครทำไม่ดี เค้าก็ได้ไม่ดีกลับไปเช่นกัน บุญเราไม่หล่นหายค่ะ จากคุณ : คุณหญิงกระแตแต้แว้ด เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 20:21:36

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านกระทู้นี้แล้วน้ำตาซืมเหมือนกัน โรคแพ้คนแก่ เวลาไปไหน เจอคนแก่ขายของจะช่วยอุดหนุนตลอด ถึงแม้เราไม่กินเราก็เอามาให้ยาม ให้แม่บ้าน สุขใจที่ได้ช่วยคนนะคะ จากคุณ : brisbane2011 เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 20:49:40

ความคิดเห็นที่ 23 กัมมุนา วัตตะตีโลโก - สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม จากคุณ : แสงส่องถึง เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 11:35:45

ความคิดเห็นที่ 24 เราช่วยได้เท่าที่กำลังเรามีครับ จากคุณ : ตูมตามน้อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 14:31:48

ความคิดเห็นที่ 25 น่าแปลกที่ผมไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่   ยังงง ๆ ตัวเองเหมือนกันนะเนี้ย ... จากคุณ : ... กระซิบรัก จากความทรงจำ ... เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 21:36:42

ความคิดเห็นที่ 26 ผมก็เคยเจอครับ เป็นเหตุการณ์คล้าย ๆ กัน เรื่องนี้ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว ผมขี่มอร์ไซด์กับจากโรงเรียน โรงเรียนผมอยู่จ.นครสวรรค์ รร.ห่างจากตัวเมืองนคสวรรค์ประมาณ 10 โล ไปทาง จ .กำแพงเพชร ระหว่างทางที่ขี่รถกลับจาก รร.ก็เห็นลุงคนแก่คนนึงเดินเท้าเปล่า ถือถุงปุ๋ยมาด้วยอยู่ข้างทาง ผมขี่รถผ่านไป ขี่ไปคิดไปว่าลุงทำมัยเดินมา ถนนเส้นนี้เป็นถนนใหญ่ปกติไม่ค่อยมีคนเดิน ผมเป็นคนขี้สงสารอยู่แล้ว ผมก็คิดตลอดว่าจะทำงัย อยากไปถามลุง อยากช่วยแก ถ้าผมขี่ต่อไปโดยไม่ได้ถามไถ่ผมคงไม่สบายใจ และจะคิดแล้วคิดอีกไปอีกนาน ผมเลยตัดสินใจขี่รถย้อนศรกลับมาหาลุง โดยที่คิดในใจว่าลุงคงจะเดินเข้าเมือง ให้ซ้อนท้ายรถของเราไปก็ได้ เพราะีอีกตั้ง 5 -6 โล ลุงจะได้ไม่เหนื่อยมาก  พอขี่รถไปถึงก็ถามว่าลุงจะเดินไปไหนครับลุงบอกจะเดินไปหาญาติที่ อ.ท่าตะโก (เป็นอำเภอใน จ.นครสวรรค์) และก็ถามต่อว่าลุงเดินมาจากไหน ลุงบอกว่าจากกำแพงเพชร ผมก็ตกใจ (กพ.-นว.ประมาณ100+โล) ผลก็ถามต่อแล้วลุงทำไมไม่ขึ้นรถล่ะครับ ลุงบอกว่าไม่มีเงิน ขึ้นแล้วแต่โดนเค้าไล่ลงมา ลุงเลยเดินต่อมา เดินมา 3 วันแล้ว พักไปเรื่อย ๆ ตามศาลาริมทาง ผมได้ฟังแล้วรู้สึกสงสารลุงมาก ผมเลยบอกว่าลุงซ้อนรถผมมาก่อน ผมจะไปส่งที่ท่ารถ ลงก็ขึ้นผมก็พาแกไปที่ศูนย์ท่ารถนครสวรรค์ ระหว่างทางก็นึกว่าจะช่วยลุงยังงัยดี ตังค์เราก็มีจำกัด เพราะเราก็อยู่หอ สิ้นเดือนแล้วด้วย เงินที่พ่อให้มาก็เหลือไม่เยอะแล้ว พอไปถึงที่ท่ารถผมก็พาลุงไปส่งที่ร้านข้าวที่อยู่ในท่ารถ แล้วก็ควักเิงินในกระเป๋าที่เหลืออยู่ร้อยกว่าบาท แบ่งให้ลุง 50 บาท แล้วบอกให้ลุงกินข้าวก่อน เงินที่เหลือคงพอค่ารถไป อ.ท่าตะโก (สมัยนั้นข้าวจานละ 15 บ.ค่ารถไปท่าตะโกตอนนั้นไม่น่าเกิน 20 บ.) ตอนส่งเงินให้ลุง ลุงยกมือไหว้ท่วมหัว น้ำตาคลอ ๆ ผมก็น้ำตาคลอ ๆ พูดอะไรไม่ค่อยออก เพราะถ้าพูดมาก ๆ ผมจะร้องไห้เพราะสงสารลุง จากนั้นผมก็ขี่รถกลับหอ พอถึงหอก็นึกขึ้นได้ว่าลุงไม่มีรองเท้าใส่ ผมก็รีบเอารองเท้าแตะของผมที่ไม่ค่อยได้ใส่ยัดใส่ถุง แล้วบึ่งรถไปท่ารถเพื่อจะเอารองเท้าไปให้ลุง แต่ผมไปไม่ทัน ขี่ไปถึงก็ไม่เจอลุงแล้ว สงสัยว่าลุงจะขึ้นรถไปแล้ว แต่ก็ยังเป็นห่วงไม่รู้ลุงจะเจอญาติมั้ย ขี่รถกลับหอและก็นึกเสียใจที่เอารองเท้าไปให้ลุงไม่ทัน ปัจจุบันผมก็จะเอารองเท้า + เสื้อผ้าที่ไม่ได้ใช้แล้วติดท้ายรถไว้เสมอ เผื่อเจอคนที่ต้องการและไ่ม่มี และก็ได้ให้หลายครั้งแล้ว ได้ช่วยเค้านิด ๆ หน่อย ๆ ก็รูสึกดีครับ จากคุณ : Phak Phoom เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 11:10:10

ความคิดเห็นที่ 27 มาแชร์บ้างค่ะ เราเคยช่วยยายคนนึงที่อยู่คนละหมู่บ้าน บ้านเราห่างจากถนนใหญ่ประมาณ 1 กิโล บ้านยายนนั้นอยู่หมู่บ้านถัดไปห่างไป 6-7 กิดลตอนนั้นเราอยู่ม.ต้น ยายคนนี้ไม่ใช่แกไม่มีเงินแต่พอลง จากรถประจำทางจ้างมอเตอร์ไซด์รับจ้างไม่มีใครไปส่งเพราะคนเขาลือว่าแกเป็นปอบ เราเห็นยายแก่ ๆ ผอม ๆ คนนี้เดินกลับบ้านตั้แต่ประถมพอครั้งนั้นเราเรียนมัธยมขับรถเป็นแล้วเราเห็นกับตาเลยว่ารถไม่ยอมไปส่งแกเราก็เลยบอกว่า ให้ยายรอตรงนี้แล้วเราก็เดินเข้าบ้านยืมรถน้ามาแล้วไปส่งยายจนถึงบ้าน เราจำไม่ได้ว่ายายพูุดอะไรด้วย   แ่ต่ใจเรามันสบายใจที่ได้ช่วยเหลือคนที่ไม่ได้ทำอะไรแล้วโดยสังคมพิพากษาอย่างนั้น ดีใจที่คนไทยเรายังมีน้ำใจต่อกัน จากคุณ : The Lover After Me เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 15:41:05

ความคิดเห็นที่ 28 ขอโทษนะคะ ยังติดใจตรงที่ลุงเขียนอะไรให้เหรอคะ อยากรู้จังเลยอ่ะ อิอิ  คงไม่ละลาบละล้วงเกินไปนะคะ จากคุณ : minimuay เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 16:17:36

ความคิดเห็นที่ 29 . ให้ตายเถอะ ... หลงเข้ามาด้วยความคาดหวังว่าจะเห็นแบบบ้านสวยๆ ... กระทู้ดักชัดๆ .... หมดกัน แต่ละรีพลาย!! อร๊ากกกกซ์ .. เรียกน้ำตากันสุดๆ จะหยุด จะหยุด พอเลื่อนลงมาก็ไหลโฮกต่ออีกละ T___T ยิ่งอ่าน ยิ่งบีบหัวใจ รู้สึกตัวเองตัวเล็กลง เล็กลง เล็กลง .... # วันแม่ปีนี้ขอให้คุณลุง คุณป้า คุณย่า คุณยาย คุณปู่ คุณตา .. ทุกท่านได้พบลูกหลานนะครับ ^^ จากคุณ : เฮ่ย!นึกว่าใคร เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 18:28:23

ความคิดเห็นที่ 30 เมื่อหลายปีก่อน เคยเจอเหตุการณื คล้ายๆกับจขกท. เหมือนกันคะ คนแก่ มาเล่ากลายๆเหมือนขอให้ช่วย เราก็กลัวโดนหลอก แต่ถ้าเราไม่ช่วย แล้วที่เค้าเล่าเป็นเรื่องจริง เราคงรู้สึกแย่มากๆ เลยตัดสินใจ ให้เงินไป ร้อยหรือสองร้อย นี้แหละ ถือว่า ถ้าโดนหลอกก็ไม่มาก แต่ถ้าเรื่องจริง ก็คงพอช่วยเค้าได้ เพราะเงินเราไม่คล่องเหมือนกัน ช่วยได้เท่านี้ จากคุณ : แอบหลับ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 22:33:23

ความคิดเห็นที่ 31 ผมนำของเล่นลูกที่สภาพดีติดรถไว้เสมอหากเจอเด็กขายพวงมาลัยก็จะให้ เคยให้ดินสอBen ten ที่ยังไม่ได้ใช้ ไป1กำมือ เด็กๆ แย่งกันใหญ่ไม่สนใจขายพวงมาลัยเลย. ทุกวันนี้ผมก็ยังให้อยู่ครับ ตุ๊กตาร่มลายการ์ตูนต่างๆ ขนมหรือชอกโกแลต. วันก่อนฝนตกหนักจะหยิบร่มในรถให้เด็กน้อยที่นั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์เสียดายไม่ทันครับ จากคุณ : fountain เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 22:58:54

ความคิดเห็นที่ 32 พึ่งเข้ามาดูอีกทีเป็นกระทู้แนะนำด้วย ดีใจจัง เจอแต่คนดีในที่แห่งนี้ สบายใจค่ะ จากคุณ : ฝันแล้วต้องทำให้ได้ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 11:01:49

ความคิดเห็นที่ 33 อาจดูเป็นทางการหน่อยนะคะ แต่เป็นความจริงที่ว่า สังคมไทย สังคมโลก กำลังเข้าสู่ภาวะ สังคมผู้สูงอายุ ตัวเลขจำนวนผู้สูงอายุที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกปี ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจน เพื่อนบ้านของเราบางประเทศอย่างเช่น ญี่ปุ่น มีผู้สูงอายุที่หนาวและเสียชีวิตอยู่ตามลำพังภายในบ้าน กว่าคนจะไปพบก็ผ่านไปหลายวัน ในประเทศไทยเอง คลินิกต่างๆ ในโรงพยาบาล มีจำนวนผู้ป่วยสูงอายุมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่องเช่นกัน (เราทำวิทยานิพนธ์ พบว่าจังหวัดแห่งหนึ่ง มีประชากรสูงอายุอยู่บ้านกับหลาน เพราะพ่อแม่ต้องเข้าไปทำงานใน กทม. เป็นสัดส่วนที่มากที่สุด - วัยแรงงานเข้าเมืองใหญ่ไปทำงาน เหลือแต่ผู้สูงวัยเลี้ยงลูกหลาน หรืออยู่กันตามลำพัง บางรายพ่อแม่เสียชีวิตด้วยเอดส์หรืออุบัติเหตุ แต่ทิ้งลูกเป็นภาระไว้ให้ตายายเลี้ยงด้วย ในขณะที่ค่าครองชีพก็สูงขึ้น) สักวันแม้แต่ตัวเราเองก็คงต้องสูงอายุ ควรมีการวางแผนชีวิตไว้แต่เนิ่นๆ ว่าเมื่ออายุเท่าไร เราจะใช้ชีวิตอย่างไร มีข้อมูล พัฒนาการความสุขในชีวิตบอกว่า คนเราจะมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ จนสูงสุดเมื่ออายุ 40 ปี หลังจากนั้นความสุขจะค่อยๆ ลดลง คงเพราะความเปลี่ยนแปลงทางกาย ภาวะสุขภาพ ที่ต้องเป็นไปตามกาลเวลา ข้อมูลเล็กๆน้อยๆ นี้เพื่อแบ่งปันและให้เพื่อนๆ ทุกคนได้วางแผนชีวิตสำหรับตนเอง คนที่รัก และเพื่อนร่วมโลกนะคะ จากคุณ : singtomania เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 13:04:22

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านแล้วเกิด 2 ความรู้สึกค่ะ ตื้นตันใจกับ จขกท  กับ สะเทือนใจว่าทุกคนเคยเจอเรื่องแบบนี้กันมาแทบทั้งนั้น แสดงว่าเรามีคนแก่ ที่โดนทอดทิ้งอยู่ในทุกๆ ที่ และก็สัญญาปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่า ไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ก็จะดูแลแม่ให้ดีไปตลอดชีวิต ขอบคุณ จขกท ที่ให้อะไรดีๆ ค่ะ จากคุณ : paikaphu เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 17:39:13

ความคิดเห็นที่ 35 #23 จริงมากๆครับ กรรม คือการกระทำ สิ่งที่เราทำมามีผลต่อเราในปัจจุบัน ที่เห็นๆกันอยู่นี่มีอดีต มีที่มาทั้งนั้น จากคุณ : Yoshitomi เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 08:41:36

ความคิดเห็นที่ 36 ชื่นชมน้ำใจ จขกท จังเลยค่ะ เราเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันเลยตอนไปเที่ยวต่างจังหวัดกับครอบครัว กำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ซึ่งเป็นโต๊ะที่ตั้งแถวริมหาด มีคุณยายแก่ๆคนหนึ่งมานั่งยองๆข้างโต๊ะที่เรากินข้าว คุณยายไม่พูดอะไร ได้แต่ชูถุงเศษอาหารในมือให้เราดู ร้องอือๆ เข้าใจว่าคุณยายน่าจะพูดไม่ได้ มองถุงเศษอาหารในมือคุณยาย มันเป็นเศษอาหารเน่าแล้วไม่น่าจะทานได้ แต่แกยังเก็บไว้เหมือนจะเอาไว้ทาน เรากับแฟนมองหน้ากันแล้วตกลงว่าจะแบ่งอาหารให้คุณยาย แฟนเราหาถุงสะอาดมาใส่ข้าวที่ทานไม่หมดในโถใส่ในถุง พร้อมกับข้าว และขนมที่มียื่นให้คุณยาย ส่วนเราหยิบเงินจากกระเป๋ามา 100 บาทกำลังจะยื่นให้คุณยาย แต่เจ้าลูกชายมาคว้าเงินจากมือเราไปซะก่อน เรากำลังจะอ้าปากดุที่เค้าแย่งของจากมือ แต่ยังไม่ทันจะดุเห็นน้องเติมเต็มเอาเงินนั้นยื่นให้คุณยาย คุณยายไหว้ขอบคุณน้องเติมเต็มเราก็บอกให้เค้าไหว้คุณยายด้วย เค้าก็ไหว้คุณยายซะสวยเลยค่ะ แม่เลยดุไม่ลงเลย ^_^ เราได้ประสบการณ์จากคุณยายมากเลยค่ะ บางครั้งอาหารที่เรากินทิ้งกินขว้าง กลับเป็นอาหารที่มีค่าเสียเหลือเกินสำหรับคนที่ไม่มีกิน รูปเติมเต็มที่ร้านอาหาร เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปคุณยายไว้ด้วย จากคุณ : แม่หมูดำ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 09:42:46

ความคิดเห็นที่ 37 คนดียังมีเยอะจริงๆ นะ อ่านแล้วปลื้มใจจังค่ะ จากคุณ : เบาหวิว เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 11:08:49 A:58.137.175.82 X: TicketID:092733

ความคิดเห็นที่ 38 คนห้องนี้รวยๆกันทั้งนั้นเลย....ดีจัง ปล. รวยน้ำใจน่ะ จากคุณ : แฟนใหม่ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 11:41:38

ความคิดเห็นที่ 39 พึ่งนึกได้อีกอย่างที่ลุงเล่าให้ฟังแล้วรู้สึกจุกที่อก ลุงบอกว่าตอนที่เดินทางมาจะขอเข้าไปนอนที่วัดแห่งหนึ่ง แล้วมีพระเดินออกมาเห็นพอดี แล้วปิดประตูหนีเลย ไม่เข้าใจว่าพระองค์นั้นคิดอะไรอยู่ ยิ่งสงสารคุณลุง จากคุณ : ฝันแล้วต้องทำให้ได้ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 13:30:45

ความคิดเห็นที่ 40 เราก็เหมือนจขกท.ค่ะ อารมณ์แรกที่เห็นจะมีความรู้สึกสงสารขึ้นมาจับจิตเลย แต่พอคุยไปซักพัก จะเริ่มถามตัวเองว่าโดนหลอกหรือเปล่า และเราก็ตัดสินใจแบบเดียวกัน เพราะเอาความสบายใจของเราเป็นที่ตั้ง เคยยืนรอรถเมล์อยู่ เห็นลุงแก่ ๆ ท่าทางมาจากต่างจังหวัด แกนั่งกินขนมในถุงอยู่แบบพยายามกินให้เกลี้ยง อารมณ์ตอนนั้นสงสารมาก คิดว่าแกคงไม่มีเงินซื้อข้าวแน่ เลยเดินไป 7-11 ซื้อขนมปังกับเครื่องดื่มเกลือแร่มาให้แก ไปถึงก็ยื่นให้แล้วบอกว่าให้เอาไว้กิน แล้วก็เดินออกมาเลย ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพราะเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นค่ะ กลัวน้ำตาไหล อายเขา จากคุณ : paripan เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 13:34:49

ความคิดเห็นที่ 41 กระทู้นี้  บ้าที่สุด จะแกล้งให้ผมร้องไห้ในที่ทำงานต่อหน้าคนเยอะๆใช่ไม๊   บ้าบ้าบ้า  T_T จากคุณ : Free Kick เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 13:58:26

ความคิดเห็นที่ 42 คุณ Free Kick ร้องให้ด้วยกันค่ะ ณ เวลานั้นมันยิ่งต้องกลั้นไว้มากๆเลยจะพูดไรต่อก็ไม่ได้มันสั่น ที่ลำคอมันจุกและตื้นตันไปหมด จากคุณ : ฝันแล้วต้องทำให้ได้ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 14:12:02

ความคิดเห็นที่ 43 ขอโทษค่ะซ้ำค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 54 14:31:15 จากคุณ : ฝันแล้วต้องทำให้ได้ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 14:12:43

ความคิดเห็นที่ 44 เล่นเอากินขนมไม่ลงเลยกระทู้นี้ จากคุณ : โย่ _เชียงใหม่ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 14:34:24

ความคิดเห็นที่ 45 เอ่อ หลงเข้ามาจะดีใจกับจขกท.ที่ได้โอนบ้าน แต่ต้องออกไปด้วยความรู้สึกตื้นตัน จากคุณ : เหมง เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 15:14:30

ความคิดเห็นที่ 46 อยากให้ลูกหลานปฏิบัติต่อเรายังไง ต้องเริ่มที่ตัวเราทำเป็นตัวอย่างให้เขาดูก่อน ลุงเราคนหนึ่ง ตอนป่วยจะเป็นจะตาย แกก็ได้แต่บ่นด่าว่าลูกหลานหายไปไหนหมด ทำไมไม่มีใครมาดูแลแก...ป้าเราก็บอกว่า ตอนที่ยายกับตายังมีชีวิตอยู่ ลุงก็ไม่เคยมาดูแลเหมือนกันนั่นแหละ จากคุณ : แม่น้องมะปราง เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 15:25:47

ความคิดเห็นที่ 47 คุณ จขกท. คุณมาทำให้เราร้องไห้ในที่ทำงานทำไม   จากคุณ : sandhurst เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 15:58:12

ความคิดเห็นที่ 48 เราก็เจอเป็นประจำ โดยเฉพาะเมื่อเข้าเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพฯ ส่วนมาก เราจะมีผลไม้ เสื้อผ้าและของเล่นเด็ก (ของที่บ้าน สภาพดีแต่ไม่ใช้แล้ว) ติดรถไว้ค่ะ เห็นใครที่ช่วยได้  ก็อยากช่วย ชอบช่วยด้วยของน่ะค่ะ เคยเจอคนบอกว่า ไม่มีเงินค่ารถ  ถ้าดูว่า น่าช่วย ไม่ได้มาหลอก เราก็จะเดินไปซื้อตั๋วให้  ใครหิว ก็สั่งอาหารและจ่ายเงินให้ไว้กับแม่ค้าค่ะ ถ้ารัฐจะจัดและปรับปรุงอย่างจริงจัง เรื่องที่อยู่ บ้านพัก สวัสดิการ ให้คนแก่ คนพิการ ผู้หญิงที่ถูกทำร้าย และเด็กที่ขาดโอกาส คงจะดีไม่น้อย  อาชญากรรมและความสะเทือนใจ คงลดลงแน่ๆ จากคุณ : ต้นจั่น เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 17:48:13

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านทุก คห.เลย ซึ้งจัง บอกตรงๆ บางครั้งเราก็กลัวว่าเขาจะหลอก มันเสียความรู้สึกอ่ะ หลายคนคงเข้าใจ คงต้องใช้วิจารณญาณเองแล้วแหล่ะ บ้านเราอยู่แถวศิริราช จะมีรถตุ๊กวิ่งไปท่าน้ำ มีรถคันนึง คนขับเป็นคุณตาอายุประมาณ 60-70 ได้ เรานั่งไปเราก็คิดถึงคุณตาที่เพิ่งเสียไปไม่นาน ทุกครั้งที่เราเจอรถของคุณตาคนนั้น เราไม่เคยรอเงินทอนเลย บางครั้งก็เหรียญสิบ บางครั้งก็แบงค์ยี่สิบ (ราคาจริง 6 บาท) เราไม่รู้จะช่วยยังไง...มันทำได้แค่นี้จริงๆ จากคุณ : ปาโก๋ทอดกรอบ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 18:27:39

ความคิดเห็นที่ 50 . . กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กระทู้เรียกน้ำตา T^T อ่านแล้วเศร้าใจ  ทนเห็นไม่ได้เลยแบบนี้ แม้แต่ในทีวีที่ชอบฉายวงเวียน วงจรชีวิตอะไรนั่นก้อด้วย รู้สึกว่าลูกหลานไปไหนกันหมด ทำไมไม่ดูแล ขอให้ทุกคนทำดีกันต่อไปนะคะ ทำดีทำยาก แต่ถ้าทำได้เราก้อสุขใจ . จากคุณ : Lady JenNy เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 14:14:14

ความคิดเห็นที่ 51 ถ้าเราใช้ใจที่มีเมตตาไตร่ตรองดูแล้ว เห็นว่าควรช่วยเหลือ ก็ทำไปเถอะครับ  เพราะดีกว่าที่เรากลัวจะถูกหลอกแล้วไม่ยอมช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยาก ยินดีด้วยครับ จากคุณ : ภูมิใจ (Simply White) เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 14:54:56

ความคิดเห็นที่ 52 อย่าลืมบูชา พระในบ้าน นะครับ จากคุณ : ลูกชายแม่ป้อม เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:38:33

ความคิดเห็นที่ 53 จขกท.ทำดีที่สุดแล้วค่ะ ไม่ต้องคิดว่าเค้าจะหลอกเรา เพียงแค่น้ำใจเล็กน้อยที่เราหยิบยื่นให้เค้า คุณก็สุขใจแล้วจริงไม๊ค่ะ?? จากคุณ : NN2704 เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 21:38:49

ความคิดเห็นที่ 54 แอบคิดเหมือนกันว่า ผมกับแฟนไม่มีลูก ถ้าแก่ตัวแล้วจะเป็นยังไง จากคุณ : กาแลนท์เขียวเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 10:01:56

ความคิดเห็นที่ 55 ทำดีได้ดีค่ะ เราก็คิดเหมือนกันเวลาจะทำบุญว่าจะโดนหลอกมั้ย เพราะเคยโดนมาแล้ว อาม่าหน้าห้างแห่งนึง มาขอเงินกลับบ้าน 100 บาท เราก็ให้ และเราก็เจออาม่าคนนี้อยู่แถวนั้นประจำอะ อีกครั้งแม่ลูกสาม นั่งขอทานน่าสงสารมาก แต่ตกเย็นพาลูกเข้าเคเอฟซี ไม่ใช่ว่าจนแล้วไม่มีสิทธิกินนะ แต่เห็นประจำเลยล่ะ ทุกวันนี้ถ้าใครขอเท่าไหร่ ก็จะให้ครึ่งนึง แต่เอาเงินไปบริจาคช่วยเหลือผู้ป่วยยากไร้ตามรพ.รัฐแทน ส่วนขอทานก็ 5- 10 บาท แต่ไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน ส่วนใหญ่ให้วณิพกมากกว่า เพราะเขาไม่ได้งอมืองอเท้า คุณ กาแลนท์เขียวเมืองนนท์ --- เป็นเหมือนกันค่ะ ไม่มีลูก แต่ยังไม่หมดหวัง แต่ก็เผื่อใจไว้ว่าถ้ามีลูก เขาอาจจะไม่ได้ดูแลเราก็ได้ เพราะฉะนั้นอนาคตของเราและสามีที่คิดไว้คือ เก็บเงินให้ได้ซักก้อน แล้วไปอยู่บ้านพักคนชราค่ะ คิดเผื่อไว้เพราะอะไรในโลกมันไม่แน่นอน ^_^ ไม่รู้ใครจะลาโลกไปก่อนกัน เอาเงินไปจ้างคนดูแลแทน จากคุณ : a pinky pig เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 11:33:10

ความคิดเห็นที่ 57 กระทู้ดี คนมีน้ำใจเยอะ อ่านแล้วประทับใจ **แบบนี้ขอโหวตค่ะ ** จากคุณ : Jhatanin เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 22:53:02

ความคิดเห็นที่ 58 ชื่นใจจังเลยค่ะ ชอบแแบบนี้จริงๆ อนุโมทนาค่ะ(^人^) จากคุณ : เหมียวเหมียว (wichayen) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 54 01:47:39

ความคิดเห็นที่ 59 ของเราเมื่อ 10 กว่าปีก่อนเราจะเที่ยวที่นี้เกือบทุกคืน และตอนกลับบ้านจะเห็นยายคนหนึ่งหอบเอาขนมมาขายทุกวัน แกแก่มากแล้วแต่ยังต้องขายขนม วันหนึ่งเราเลยเดินไปถาม แล้วขอซื้อขนมคุณยาย แม้มันจะไม่น่าทานแต่ก้อขอซื้อ ตอนนั้นให้ไป 20 เพราะทั้งตัวเหลือแค่นั้นเพราะต้องเหลือค่าแท็กซี่ด้วย จากนั้นไปอีกก้อไม่เจออีกเลย อยากเจอเหมือนกันเพาระแก่เหมือนอาม่าเราที่เสียไปเลยอะ คิดแล้วน้ำตาไหล จากคุณ : ขอบใจจริงๆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 54 17:44:39

ความคิดเห็นที่ 60 ไม่รู้ว่าเป็นคุณลุงคนเดียวกันไหม เพราะเราก็เจอคุณลุงคนนึงที่แปดริ้วเหมือนกันค่ะ แกบอกแกเดินจากชลบุรีเหมือนกัน สะพายเป้สีดำเก่าๆ แต่ของเราเจอตั้งแต่วันที่ 5 ถ้าใช่คนเดียวกันเราก็อยากจะขอบคุณ จขกท แทนคุณลุงมากๆเลยค่ะ เรารู้สึกผิดที่ให้แกไปแค่ 20 บาทตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ขอบคุณ จขกท นะคะ เราอ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกดีขึ้นว่า อย่างน้อยคุณลุงก็มีข้าวกิน และได้เดินทางกลับบ้านแล้ว แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 54 18:22:12 จากคุณ : Yumi_chan เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 54 18:20:24

ความคิดเห็นที่ 61 เจอคนแก่ เด็ก แม่ลูกอ่อน มาขายอะไร ไม่เคยซื้อ เอาตังค์ไปเฉยๆดีกว่า ของไม่เอา คิดปุ๊บให้ปั๊บไปเลย ใครจะหลอก ไม่หลอก ไม่ต้องแคร์ ยังไงเราก็เป็นคนให้เสมอ จากคุณ : paupau เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 17:19:30