ผมเห็นคนให้กำลังใจมาเยอะแล้ว งั้นผมขออนุญาตแนะพี่นิดแล้วกันนะครับ
ผมเองอ่อนกว่าพี่ครับผมอายุ 35 ปี เป็นผู้ชายแท้ๆครับและเป็นผู้ชายที่เคย
โดนผู้หญิงที่คบกันมา 8 ปีทิ้งด้วย ตอนนั้นก็คิดสารพัดเหมือนกัน น้อยอกน้อยใจ
สารพัดเช่นกัน ยังไม่นับรวมปัญหาที่ดูเหมือนจะรู้ว่าช่วงนั้นภูมิต้านทานความผิดหวังของผม
อ่อนแอเข้ามาถาโถมอีกมากมาย โอย..แค่นึกย้อนไปก็อยากจะบ้าตาย
โลกมันดูสีเทาๆหม่นๆอย่างที่พี่เป็นเช่นกัน แต่พอผ่านมาได้
โลกก็กลับสดใสเหมือนเดิมครับ และสดใสยิ่งกว่าเดิมเพราะผมเข้าใจชีวิตมากขึ้น
มองโลกในมุมที่ต่างออกไปจากเดิม พอพ้นจากปัญหาแล้วมองย้อนกลับไป
ผมก็จะยิ้มทุกครั้งและขอบคุณไม่ว่าจะเป็นอะไรที่ทำให้เกิดเรื่องกับผมตอนนั้น
เพราะมันทำให้ผมแกร่งขึ้นกว่าที่เคย อะไรที่ว่าหนักก็เบาเเพราะเคยเจอหนักกว่ามาแล้ว
อยากให้พี่คิดซะว่ามันคือประสบการณ์นะครับ ถ้าพี่ไม่เคยประสบพี่จะรู้ได้อย่างไร
ว่าอะไรที่เรียกว่าสุข ถ้าหากพี่ไม่เคยผ่านความทุกข์มาก่อน
ถ้าไม่เคยลำบากจะรู้ได้อย่างไรว่าอะไรคือความสบาย พวกที่พี่เห็นในทีวีก็เหมือนกันครับ
ทุกอย่างคือมายาและภาพลวงตาทั้งนั้น เบื้องหลังเค้าเวลาร้องไห้ ผิดหวัง เสียใจ ก็ไม่มีใคร
เห็นเค้าเหมือนกันครับ เวลาที่เค้าโดนเด็กๆชิ่งไปก็ไม่มีใครรู้หรอกครับ มีเงินมากกว่าพี่ก็ไม่ได้
หมายความว่าเค้าสุขกว่าพี่นะครับ เค้าก็คนเราก็คน ความทุกข์ความสุขมันห่างกันไปไม่ได้ไกล
หรอกครับ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละครับไม่ว่าจะเป็นชายจริงหญิงแท้
ก็โดนทิ้งได้ไม่ต่างกัน โดนหลอกได้ด้วยกันทั้งนั้น ผิดหวังร้องไห้เป็นเหมือนกัน น้ำตารสชาติ
ปะแล่มๆเหมือนๆกันพี่ พี่อย่าเสียใจไปเลยนะพี่นะ ตราบใดที่พี่ยังหายใจอยู่วันนึงพี่จะต้องได้พบ
กับความสุขแน่ อยากให้คิดซะว่าเรายังโชคดีที่มีลมหายใจเพื่อรอคอยสิ่งนั้น เพราะหากตายไป
แล้วก็ไม่แน่ว่าจะพ้นจากทุกข์ไปได้ คนที่ตายไปไม่เคยมีใครกลับมาเล่าให้ฟังสักคนว่าหมดทุกข์
จริงหรือป่าวใช่มั้ยพี่ อายุแค่พี่ยังไม่แก่หรอก ยังอีกยาวๆ พี่ยังมีเวลานั่งเหล่หนุ่มๆหน้าบ้านหลัง
ใหม่ที่พี่ยื่นกู้หลังนี้อีกนานพี่ เพราะผมเชื่อว่าถ้าตราบใดที่พี่ยังไม่หยุดพยายามพี่จะต้องมีบ้านที่
เป็นของพี่เองแน่นอน สู้ๆนะพี่ น้องเอาใจช่วย