เราว่าเลือกซื้อบ้านเหมือนเลือกซื้อหวยค่ะ ถ้าได้เพื่อนบ้านดีก็จะสบายใจ เพื่อนบ้านแย่ก็เครียด แต่ที่เราพยายามทำคือ
o ซื้อใจ
เจอหน้ากันยิ้มให้ ทักทายสวัสดี ไม่เห็นจะยาก ก็เห็นสวัสดีตอบไม่ก็ยิ้มตอบกันทุกคน ดีกันไว้ ยังไงบ้านก็ไม่ได้ซื้อกันเปลี่ยนกันได้บ่อยๆ
o ไปไหนมามีขนมมาให้
กลับมาบ้านยังอยู่ ข้าวของยังอยู่ ยังไงก็ต้องขอบคุณเค้าที่ช่วยดูให้เนาะ พอเราให้เค้า เค้าก็ให้เรา จานที่ใส่ของมาให้ไม่เคยส่งคืนเปล่าๆ ต้องหาของใส่ไปให้เสมอ (แม่สอนไว้ค่ะ) รู้เลยว่าบ้านข้างๆ ทำอาหารอร่อยมั๊กกกกก
o เคารพกันเหมือนเป็นญาติพี่น้อง
อายุรุ่นใกล้ๆ กันเราเรียกพี่นะ ให้เกียรติเค้า เค้าก็เรียกเราพี่เช่นกัน 55 ไม่มีใครยอมแก่ว่างั้น ส่วนที่อายุพอๆ กับพ่อแม่เรา ก็เรียกตามลูก เช่นคุณตา คุณยาย
o พูดคุยกันดีๆ อันไหนยอมๆ กันได้ก็ยอม ไม่เรื่องมาก
เพื่อนบ้านขอจอดรถเลยเขตเข้ามาที่รั้วเราเพราะซ่อมพื้นบ้าง เพื่อนมาหาบ้าง โอเค ไม่ว่ากัน (เพราะถนนไม่ใช่ของเรา 55)
o ทำอะไรคิดถึงเพื่อนบ้านก่อนว่าจะกระทบไหม ดีกว่ามาแก้หรือโวยวายว่าทำไมแค่นี้ก็ไม่ยอมเรา สุดท้ายก็ทะเลาะกัน
ตอนทำหลังคากันฝนตรงส่วนซักล้าง ก็ทำไม่เกินขอบรั้ว ไม่มีเสา มีรางน้ำเรียบร้อย พอหลังบ้านทำก็ทำเหมือนเรา ไม่กระทบความสัมพันธ์
o ยิ่งเราเกรงใจเค้าเท่าไหร่ เค้ายิ่งเกรงใจเราเท่านั้น
เคยถามอาม่าหลังบ้านว่าแมวเราเสียงดังรบกวนบ้างไหมตอนเราไม่อยู่ ม่าบอกว่ามีบ้าง แต่เสียงคล้ายๆ หลานเค้าเลย แล้วหลานเค้าเสียงดังกวนถึงบ้านเราไหม
.........คุณเป็นเพื่อนบ้านที่ดี.....แค่ไหน.....กัน......?
เราเกิดร่วมแดนไทย.............................