 |
คือ มันไม่ไช่ความลำบาก แต่มันเหมือนภาระ ซึ่งตอนนี้เรายังผ่อนอยู่ มันก็ไม่ได้หนักอะไรนะคะ หลังแรกซึ่งอยู่รามคำแหง 170 เงินต้นก็เหลืออยู่ 3 แสนกว่า ส่วนหลังที่สองก็เพิ่งผ่อน แต่ได้สปส. 2.5% 5 ปี เงินที่ได้ก็พอๆกับผ่อนเราออกเองอีกประมาณ 1,000 บาท คนเช่าก็ไม่มีปัญหากับเรา
แต่คิดว่ามันหนักก็คือตอนนี้เราอยากปลดตัวเอง ท่องเที่ยวกับแม่บ้าง เอาเงินก้อนที่ได้จากการขายบ้านมาไว้ (แต่เราก็มีเงินก้อนนึงอยู่แม่ก็มี เพราะน้าส่งให้ใช้ด้วย)
คือภาพที่เราเห็นพ่อนอนตัวแข็งมันติดตามากๆ งานศพก็จัดอาหารแล้วเรียกพ่อมากิน ถามกับตัวเองว่า คนเราถึงจะมีเงินเท่าใด รวยแค่ไหน สุดท้ายมันก็แค่นี้ ประกอบกับน้าๆเราติงว่า เราเป็นลูกผู้หญิงมันหนักนะ ถ้าจะทำธุรกิจแบบนี้
แต่ตอนที่เริ่มหาบ้านที่อยากได้เพราะเราอยากย้าย อยากมากๆ เราไม่เคยชอบลาดพร้าวเลย แต่แม่เรารักมันมาก เลยพยายามพาแม่ไปดูบ้านแถวที่ต่างๆที่แม่เราชอบ แม่เราไม่ชอบเข้าซอยลึก ซึ่งตอนแรกอยากได้แถวบางใหญ่ บางบัวทอง แต่ก็ต้องถอยเพราะแม่เราว่ามันลึก ก็มาเอารามคำแหง 170 ซึ่งเข้าซอย 400 เมตร ตอนแรกแม่เราโอเคทุกอย่างพอจะย้ายเข้าจริงกลับบอกว่า มันใกล้ถนนเกินไปกลัวอากาศไม่ดี
มาเอาติดห้างเซ็นทรัล เพราะเพื่อนๆกันขายให้ แม่ก็โอเคอีกแล้ว พอจะย้ายพ่อก็มาหกล้มหน้ากระแทกต้องเข้ารพ. จะมาย้ายปีนี้พ่อเราก็มาเสียอีก
เลยสงสัยว่าเราคงไม่ถูกโฉลกกับบ้านใหม่ ประกอบกับบ้านหลังที่อยู่แม่รัก เพื่อนบ้านก็ดีมากๆๆ เราอยู่มาไม่เคยมีขโมยเลย สงบ
เลยเกิดคำถามว่าแล้วเราจะดิ้นรนไปทำไม
| จากคุณ |
:
ชอบออกกำลัง
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 ส.ค. 55 11:45:26
A:58.8.84.40 X: TicketID:004573
|
|
|
|
|
รู้สึกเหนื่อยๆกับชีวิตจังเลยช่วงนี้
