ได้อ่านกระทู้ในเว็บพันทิพย์,ห้องสินธร มีสาระบ้าง ด้อยสาระบ้าง ปนเปกันไป
วันดีคืนดี ก็จะได้อ่านกระทู้ที่อ่านแล้วมันทะลุทะลวงผ่าจิตสำนึกในการใช้ชีวิตได้อย่างแยบคาย
แม้ว่านานๆครั้งจะได้พบก็เถอะ ดังเช่น เนื้อหาที่คัดลอกและสรุปโดยย่อมาจากกระทู้ดังกล่าว

เจ้าของกระทู้เล่าว่า ได้จัดพิธีทำบุญบ้านที่พ่อแม่และน้องสาวย้ายไปอยู่จัดกันแบบง่ายๆ
ด้วยการนิมนต์หลวงพี่ซึ่งเป็นกัลยาณมิตรทางปัญญาของน้องสาวมาเพียงหนึ่งรูป
ให้ท่านมาฉันเพล หลังจากหลวงพี่ฉันเพลเสร็จ ก็ให้ท่านเทศน์เกี่ยวกับเรื่อง"บ้าน" เป็นภาษาไทย
ไม่มีการสวดอะไร ที่เราฟังไม่รู้เรื่องทั้งสิ้น ไม่มีการเจิมบ้าน เพื่อความเป็นศิริมงคล

หลวงพี่เทศน์เกี่ยวกับเรื่องบ้าน จำใจความได้แบบคร่าวๆว่า
บ้านที่ดี ต้องทำหน้าที่เป็นทั้งที่พักกายและพักใจ
เมื่อไรเรายังมีความรู้สึกอยากกลับบ้านแสดงว่า บ้านนั่นเป็นที่พักใจของเราได้
(คนบ้านแตก มักจะไม่ค่อยอยากกลับบ้านเพราะบ้านต่อให้สวยแค่ไหน ก็ไม่สามารถเป็นที่พักใจได้)

บ้านที่เป็นที่พักกาย
สร้างด้วยอิฐ ปูน เหล็ก ไปตามแต่กำลังเงินที่เรามี
ส่วนบ้านที่เป็นที่พักใจ
ต้องสร้างหลังคาด้วยความอดทน ให้อภัยกัน
ต้องสร้างฝาบ้านด้วยปัญญา
ต้องสร้างเสาและเทพื้นด้วยสติ

บ้านจะเป็นสวรรค์สำหรับคนที่อยู่
ต้องเป็นบ้านที่พักได้ทั้งกายและใจ
บ้านที่ให้พักได้แต่ร่างกาย
ต่อให้สวยแค่ไหน ราคาแพงแค่ไหน
บ้านก็ไม่มีความหมาย
ไม่ได้สร้างความสุขที่แท้จริงให้คนอยู่
บ้านต้องทำหน้าที่เป็นที่พักทางใจได้ด้วย
จึงจะเป็นบ้านที่แท้จริง

ผม(เจ้าของกระทู้)มาคิดดู บ้านมันไม่มีชีวิต
คนที่อยู่ในบ้านนั่นแหละ ที่ทำให้บ้านเป็นนรกหรือสวรรค์
ทำบุญบ้านที่แท้จริง ก็ต้องทำบุญกับคนที่อยู่ในบ้าน
ด้วยการมีน้ำใจ ห่วงใยกัน
ถึงจะเป็นการทำบุญบ้านตามแนวพุทธที่แท้จริง
ไม่ใช่การเจิม การปลุกเสก ซึ่งเป็นเพียงพิธีกรรม
ที่ทำเพื่อเสริมสร้างความมั่นใจให้กับคนที่อยู่ในบ้าน
ดังนั้น ต่อให้นิมนต์สุดยอดเกจิอาจารย์ที่ไหนมาทำบุญบ้าน
ถ้าบ้านหลังนั้น ไม่ได้สร้างด้วย ปัญญา สติ และความอดทนให้อภัยกันได้
มันก็เป็นได้แค่บ้าน ซึ่งเป็นที่พักให้ความสุขสบายทางร่างกายเท่านั้น

หลวงพี่ที่เจ้าของกระทู้กล่าวถึงก็คือ พระไพศาล วิสาโร
ผู้เรียบเรียงหนังสือชื่อ "ฉลาดทำบุญ"ซึ่งปตท.นำมาพิมพ์แจกหลายแสนเล่ม

พอเช้าตรู่วันต่อมา ผม(เจ้าของระทู้)ก็ขับรถของพี่สาวคนรอง
พาแม่ ภรรยา และน้องสาว ไปยังบ้านหลังจากความตาย(ฮวงซุ้ย)ของอาม่า (ย่า) ที่หินกอง สระบุรี
เพื่อไปทำพิธีเคารพบรรพบุรุษประจำปี

คนรุ่นใหม่จำนวนมาก เห็นเป็นเรื่องเหลวไหล ไร้สาระเสียเวลาเที่ยว เวลาทำมาหากิน
ยอมรับว่าผม(เจ้าของกระทู้)ก็เคย เป็นหนึ่งในคนที่คิดแบบนั้นเหมือนกัน
แต่เริ่มเปลี่ยนความคิด เมื่ออายุมากขึ้น
เคยได้ยินเพื่อนพี่เขย เขาพูดเปรียบเทียบให้ฟัง
ตอนที่ภรรยาเขา หรือสะไภั ไม่อยากไปไหว้ศพพ่อผัวแม่ผัว
คงเข้าทำนองว่า ไม่อินเทรนด์ ไร้สาระ เขาถามแฟนเขาไปว่า
เธอจะยอมทำเรื่อง "ไร้สาระ" ให้กับคนที่ทำ "สิ่งที่มีสาระ" ให้กับฉันมาตลอดชีวิต แค่ปีละหนึ่งวันไม่ได้เชียวหรือ
หลังจากนั้น ภรรยาเขาก็ยอมตั้งหน้าตั้งตา ทำสิ่งที่เคยเห็นว่าไร้สาระ จนชีวิตเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น


...เนื่องจากเจ้าของกระทู้เป็นผู้ที่ดำรงชีวิตด้วยการทำธุรกรรมซึ่งเกี่ยวกับการซื้อ-ขายหลักทรัพย์(หุ้น)
เจ้าของกระทู้ได้พูดถึงหุ้น หุ้นหนึ่งได้อย่าง เอ่อ...อย่างไรดีล่ะ ลองอ่านดูแล้วกัน...

หุ้นที่สำคัญที่สุดในบ้านของผมตอนนี้ก็คือ หุ้นส่วนชีวิตไงครับ
หุ้นตัวนี้ไม่มีราคา ประเมินราคาไม่ได้ มันอยู่ที่ว่าคนที่มีมันไว้ จะตีค่ามันแค่ไหน
สำหรับหุ้นไร้ชีวิต ที่ผมใช้ทำมาหากิน ผมไม่เคยผูกพัน รู้สึกว่ามันมีบุญคุณอะไรมากไปกว่าหุ้นส่วนในบ้านเลย
ในสมุดบันทึกประจำวันของผม ไม่เคยพูดถึงหุ้นที่ไร้ชีวิต มีแต่พูดถึงหุ้นส่วนที่มีชีวิตโลดแล่น
มีโลภ มีโกรธ มีหลง มีน้ำใจ ฯลฯ
-------------------------------------------

ขอขอบคุณ พี่คลายเครียด จากห้องสินธร ที่ได้นำเสนอกระทู้ดีๆแบบนี้ ด้วยครับ
link ด้านล่างนี้เป็นที่มาของกระทู้ที่ผมอ้างอิงถึงครับ
http://www.pantip.com/cafe/sinthorn/topic/I3162768/I3162768.html
---------------------------------

ผมขอเวลาประมาณ12ชั่วโมงนะครับพี่คลายดครียด
ถ้าไม่มีการคัดค้านใดๆ ผมขออนุญาตลงมือ forward เลยนะครับ
ด้วยความเคารพ


จากคุณ : r_nutt  - [ 7 ธ.ค. 47 11:59:31 ]