ช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา ผมและน้องเขยที่ช่วยควบคุมการสร้างบ้านต้องเหน็ดเหนื่อยกับบ้านที่ซื้อมามากๆ จนกระทั่งทุกอย่างลงตัว ส่วนใหญ่น้องเขยครับที่เหนื่อย เพราะเขาเป็นคนคุม
แต่คำหนึ่งของผู้รับเหมาที่ยังฝังใจผมและน้องเขยคือ "บ้านราคาสองล้านกว่า คุณจะให้ดีอะไรนักหนา" (ทั้งๆที่ความจริงขาดอีกสองสามหมื่นก็สามล้าน) สิ่งที่น้องเขยผมสวนออกไป คือ "บ้านราคา สองล้านกว่า แปลว่าผมจะต้องยอมรับบ้านที่เต็มไปด้วยรอยร้าว บ้านที่ประตูหน้าต่างบิดเบี้ยวปิดไม่ได้ บ้านที่พื้นไม้ปาเกต์โป่งนูนเป็นลูกคลื่น ฯลฯ เหรอครับ ทำไมคุณไม่ระบุในสัญญาล่ะ ทำไมบ้านตัวอย่างคุณทำได้ดีทุกอย่างล่ะ"
สิ่งที่ติดอยู่ในใจของผมเมื่อน้องเขยเล่าให้ฟัง ไม่ใช่วาจาไร้ปัญญาของผู้รับเหมาของโครงการ แต่เป็นสิ่งที่ลึกอยู่ในวาจาของเขา คือเขาได้จัดระดับวางชนชั้นไว้ให้ผมเรียบร้อยตั้งแต่วันที่ผมเซ็นสัญญาซื้อบ้าน ว่าคุณอยู่ในระดับ "สองล้านกว่า" (น่าจะประมาณ C+)นะ ระดับคุณไม่ควรจะเรื่องมาก ผมทำไรให้ก็รับๆไปซะ
ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมสังคมของเราจึงได้ขาดความรับผิดชอบกันถึงขนาดนี้ นับตั้งแต่บริษัทเจ้าของโครงการ ควรจะทำหน้าที่ควบคุมคุณภาพของสินค้าให้อยู่ในมาตรฐาน ทำไมต้องให้ลูกค้าต้องเสียเวลามาทำ QC ให้เสียเองทั้งๆที่ลูกค้าได้มอบความไว้วางใจ นำเงินสะสมที่เก็บหอมรอมริบมาวางไว้ให้คุณ
ช่างไม้ช่างปูน ทำไมไม่มีมาตรฐานอาชีพของตัวเอง การผสมปูนให้กับบ้านราคา 10 ล้าน กับบ้านราคาสามล้านจะต้องผสมให้ต่างกันหรือ การเทปูนพื้นโรงรถให้เรียบเสมอกันมันจะแพงมากกว่าเทให้มันสูงๆต่ำๆหรือเปล่า การปูหลังคาซีแพคโมเนียมันยากนักหรือที่จะปูให้กระเบื้องลงร่องล็อคของมัน
ทำไมผู้รับเหมาจึงไม่ควบคุมคนงานให้ทำงานสมกับมืออาชีพ คุณคิดว่าการทำงานสุกเอาเผากินจะทำให้คุณมีกำไรมากกว่าทำงานให้ประณีตหรือ ทั้งๆที่มันพิสูจน์แล้วว่า การที่ต้องงัดหน้าต่างประตูทิ้งทั้งบ้านถึง 2 ครั้ง คุณต้องงัดพื้นไม้ปาเกต์ทิ้งทั้งหลัง คุณต้องทุบพื้นโรงรถเทปูนใหม่ คุณต้องขูดปูนเก่าทิ้งและฉาบผนังบ้านใหม่ มันเป็นความสูญเสียของคุณเองที่ไม่น่าจะคุ้มกับกำไรนิดๆหน่อยๆจากการเบียดบังลูกค้าด้วยการทำงานชุ่ยๆ วัสดุห่วยๆ
เหนื่อยใจครับ เหนื่อยมากๆ ถึงแม้เมื่อมาถึงวันนี้ วันที่บ้านโอนเรียบร้อยเป็นของเราแล้ว ผ่านฝนตกหนักมาหลายครั้งโดยไม่เกิดคราบน้ำฝนบนฝ้า ประตูหน้าต่างทุกบานยังเปิดปิดได้ดี รอยร้าวของปูนฉาบยังไม่มีให้เห็น สามารถขับรถเข้าบ้านได้โดยพื้นรางเลื่อนของประตูรั้วไม่ขูดท้องรถ ต้นไม้ที่ได้รับการทดแทนส่วนที่ตายไป กำลังเติบโตเขียวสดชื่น
แต่ความเหน็ดเหนื่อยใจของผม และความเหน็ดเหนื่อยทั้งใจและกายของน้องเขยที่แสนดี ยังคงอยู่
คงเข็ดการซื้อบ้านปลูกบ้านใหม่ไปอีกนานครับ
ไฟล์รูปภาพ
จากคุณ :
jacko 
- [
16 มิ.ย. 48 15:06:52
]
ในที่สุดก็จบลงเสียที.......ความอ่อนใจจากการอยากมีบ้านใหม่
