ความคิดเห็นที่ 1 >>  สวัสดีครับ คุณลุงขุนฯ >>  ก่อนสอบคัดเลือกเข้ามหาวิทยาลัย  ผมตั้งใจไว้แล้วว่า อะไรที่เกี่ยวกับการแพทย์ ไม่เอาเลย        ไม่ว่าจะแพทย์ศาสตร์ ทันตแพทย์ เภสัชศาสตร์ เทคนิคการแพทย์ ..... รู้ตัวว่า ถ้าเลือก สามารถทำคะแนนถึงแน่นอน (จริงๆ) >>   ก็เลยเหลือแค่เลือกระหว่าง  วิศวกรรมศาสตร์ กับ สถาปัตยกรรมศาสตร์         สุดท้ายก็เลือกสอบคณะวิศวกรรมศาสตร์ เป็นอันดับหนึ่ง  เลือกที่จะใช้ชีวิตกับอาชีพนี้ครับ         และในที่สุดก็เป็น วิศวกรโยธา สมใจ        (( ย้อนเวลาไปสอบคัดเลือกใหม่ได้ปล่าวเนี่ย....เหนื่อยสุดๆเลยครับ)) . แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 06:56:13 จากคุณ : layla - [ 11 มิ.ย. 52 06:54:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนเด็กๆฝันอยากเป็นพ่อค้าขายปลาทูนึ่งหน้าตลาด โตอีกหน่อยจึงคิดได้ว่า ไม่รุ่งแน่ๆ เลยไปขายฝัน  รวยเลยดูดิพี่   จากคุณ : กราสิก - [ 11 มิ.ย. 52 07:10:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สมัยเรียนมัธยม  สมัยนั้น  ไม่เคยคิดถึงอนาคต    แต่ทำหน้าที่การเรียนให้ดี  ตามที่พ่อแม่คาดหวัง เนื่องจากแม่ก็เป็นครู   พ่อก็เป็นครู  มีพี่สาวก็เป็นครู   เลยรู้จักอาชีพอย่างเดียวคือ "ครู" เลยมาเรียนเป็นครู  แต่วิชาเอกเคมี  วิชาโทฟิสิกซ์ จนจบปริญญาตรี จบมาไปสมัครเป็นครูโรงเรียนชายแดน  ติดมาเลเซีย  คืออำเภอสุไหงโกลก เนื่องจากคนจบปริญญาตรีสมัยนั้นมีน้อย   เลยได้เป็นครูใหญ่ตั้งแต่วันบรรจุ ย้ายกลับมาบ้านเพื่อดูแลคุณแม่หลังจากพ่อเสียชีวิตลง  ก็เป็นผู้บริหารโรงเรียนดังเดิม ครั้งสุดท้ายที่เป็นผู้บริหารโรงเรียน  เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่  มีนักเรียนประมาณ  4,000  กว่าคน  ครู  221  คน   ไม่มีเวลาส่วนตัวเลย ยิ่งตอนใกล้เปิดภาคเรียน  การฝากเด็ก  เป็นปัญหาใหญ่  หากรับฝาก  ก็สูญเสียความเป็นธรรม  ไม่รับฝาก  ก็ลำบาก  เพราะผู้ฝาก  มีตั้งแต่ อธิบดี  รัฐมนตรี   สส.  เจ้านายมากมาย นอกจากนั้นปัญหาเด็ก  ปัญหาครู  ปัญหาภารโรง  ปัญหาแม่ค้าในโรงเรียน  ปัญหาผู้ปกครอง  อยู่ที่เราทั้งนั้น  บางคืนนอนหลับประมาณตีสอง   ผู้ปกครองยังโทร.มาปลุก  เพราะลูกเขายังไม่กลับถึงบ้าน   จึงไปสอบเป็นผู้บริหารระดับจังหวัด  สอบได้  จึงมาเป็นผู้บริหารการศึกษาระดับจังหวัด    ย้ายไปหลายจังหวัด  ทั้งภาคใต้  ภาคกลาง  เหนือ  อิสาน   ก่อนเกษียณ   มาเป็นผู้บริหารระดับกรมฯ   ปัจจุบัณเกษียณ    ชีวิตไม่ค่อยมีแผน  ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด  แต่ไม่ใช่ลอยไปตามน้ำ แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 10:25:30 จากคุณ : ครูเกษียร - [ 11 มิ.ย. 52 07:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามแนวของทางบ้านเลยค่ะ  ด้วยทางบ้านรับราชการ คุณแม่เป็นครู  (แม้กระทั่งสิ้นอายุขัยแล้ว  ท่านก็สละร่างอุทิศเป็นอาจารย์ที่  รพ.มหาราช เชียงใหม่) เรียนมาตามขั้นตอนเป็นขั้นบันไดเลยค่ะ  ไม่ได้แวะเวียนข้างทางที่ไหนเลย ทำงานอย่างเต็มที่  ได้รับรางวัลเกียรติยศในสาขาหลายๆอย่าง  คิดว่าเป็นการปลูกฝังที่ดีมาก ปัจจุบันก็รับราชการ  รวมทั้งคุณสามีด้วย  ได้ระดับ 8 มาหลายปี (ได้  ระดับ 8 ขณะที่หลายๆคนอายุเท่ากัน  หรือแก่กว่ากำลังจะไต่เต้าอยู่) เดี๋ยวนี้มีความสุขดี และ รักอาชีพที่ทำอย่างยิ่งค่ะ จากคุณ : จริงใจ.......สบายจริง - [ 11 มิ.ย. 52 08:13:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หนูชอบศิลปะชอบงานประดิษฐ์ แต่ที่บ้านคนจีน อยากให้ลูกหลานเรียนบัญชี ไม่งั้นไม่ส่งเรียน ตอนนั้นยังเด็ก... แล้วยังรักเรียน ก็เลยคิดว่าไม่เป็นไร ขอให้ได้เรียนหนังสือ เรียนอะไรก็ได้.... สรุปก็เรียนจบด้านบริหารธุรกิจแบบตามน้ำ จบออกมาก็มาทำงานด้านการส่งออก เอกสาร ติดต่อต่างประเทศ ส่วนเรื่องศิลปะที่ชอบ ก็มีทำเสมอ ๆ เป็นงานอดิเรก มีไปเรียนเพิ่มเติมบางเวลาที่มีโอกาส ตอนนี้ก็กลายเป็น JOB เล็ก ๆ ได้กะตังมาซื้อขนมให้ลูกลิงกิน..... อนาคตวางแผนไว้ว่าจะเปิดธุรกิจส่งออกส่วนตัว กำลังสะสม และระดมพลระดมทุนอยู่คะ.. ^_^ จากคุณ : สาวกอด - [ 11 มิ.ย. 52 09:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พี่ขุนฯ ฝากถามนิดนึงสิพี่ ครือว่า .. เงินหนึ่งล้านบาทแรกของพี่ที่หาเองเนี๊ยะ หายากมั้ยครับพี่  และ ... ที่ผมตอบข้างบน ผมไม่ได้กวนตริงน๊า   แค่จะบอกว่า ตอนเด็กอยากเป็นอย่าง โตมาเป็นอีกอย่าง แค่นั้นเอง ฮี่ๆๆ ปล. ต้องออกไปทำธุระแล้วครับพี่ บ่ายๆถ้าเสร็จจะเข้ามานะพี่ นะ จากคุณ : กราสิก - [ 11 มิ.ย. 52 09:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หวัดดีครับ น้าขุน ผมไม่มีแผนชีวิตอ่ะน้า  จบ ม.ปลายมา 20 กว่าปีแล้วครับ ตอนนั้น เวลาเพื่อนเรียน ผมหลับ เวลาเพื่อนหลับ ผมทำมาหากิน เอิกๆ.. ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เลิกเรียนปุ๊ป ไปห้าง แพคถุงสารพัดของ หาค่าเทอม การบ้านไม่เคยทำ เวลาดูหนังสือ หายาก ลอกการบ้านเพื่อนเป็นอาจินต์ ฮี่ๆ  วันๆสมองคิดแต่จะหาค่าข้าวค่ารถ เรียกเรียนเป็นงานอดิเรกดีกว่าครับ   ผล จบม.ปลายมากเกรด 1 นิด ๆ 5555   แล้วก็เป็นเจ้าของม่าง ลูกจ่างม่าง สลับกันไป แต่ ความรู้ที่มีมันน้อยไป เลยเป็นลูกจ้างสะส่วนใหญ๋ ทำเองแล้วไม่รอด ปัจจุบัน กลับมาเรียนอุดมศึกษาใหม่ครับ เพิ่งไปรับบัตรนักศักษาเมื่อวานอ่ะ จบแล้วค่อยว่ากัน ตอนนี้ก็เป็นแค่ลูกจ้างตัวเล็ก หาค่าลงทะเบียนเรียนเหมียนเดิมจ่ะ  555... จากคุณ : นายปลาดาว.. (yjam) - [ 11 มิ.ย. 52 09:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จำไม่ได้แล้วอ่ะ  สงสัยไม่ได้วางแผนเลยเป็นแบบนี้อ่ะค่ะ จากคุณ : กันยาพาฝัน - [ 11 มิ.ย. 52 09:09:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อ มัธยมปลาย (มศ. ๕) ความอยากเป็นนักบิน ก็ไปสมัครสอบ วันสอบ เขาประกาศลดจำนวนรับ ผลสอบ ผมติดข้อเขียนอันดับแรกสุด แต่หลังสัมภาษณ์ ตกไปอยู่อันดับที่หลุดจากลำดับสำรองพอดี รู้สึกซึมเซ็งอยู่หลายวัน แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจ เตรียมตัว มุสอบเอนทรานซ์ สอบเข้าวิศวะฯได้ แล้วก็หัวหกก้นขวิดกับการตีสนุ๊กกับเพื่อนๆ จนเรียน ๔ ปีไม่รู้จักจบ ยิ่งเพื่อนๆจบไป เหลือรุ่นเดียวกันไม่กี่คน ก็ยิ่งตีสนุ๊กมากกว่าเข้าห้องเรียน ก็เลยถูกอาจารย์ที่ปรึกษาเรียกเข้าไปยื่นใบเหลือง เอ๊ย เตือนให้จบไปซะ ก็เลยกลับเนื้อกลับตัว เรียนใหม่ จนจบ แล้วออกมาเริ่มต้นทำงาน ไปสมัครทำงานอยู่กับโรงงานใกล้ๆบ้าน ความที่เป็นกระทิงโทนเสียนาน ไม่ชอบระเบียบหยุมหยิมของบริษัทฯนั้น ทดลองงานอยู่ไม่กี่สัปดาห์ ก็ยื่นใบลาออก ถัดจากวันลาออกได้สองวัน ก็ถึงกำหนดซ้อมรับพระราชทานปริญญา ได้พบอาจารย์ที่ปรึกษาที่เคารพรัก ท่านถามว่า ไปทำอะไรที่ไหน ก็บอกไปตามจริงว่าเพิ่งลาออกจากการทดลองงาน เลยโดนทุบหลังไปตุ้บนึง ท่านหาว่า ทำเสียประวัติคณะ "รุ่นของคุณ คนที่ไม่เรียนต่อทุกคนเขามีงานทำหมด" ท่านว่าอย่างนี้ เลยกลับไปหางานทำใหม่ ได้งานที่โรงงานแห่งหนึ่ง (ใกล้ๆบ้านทิดฉ่ำ) ผู้จัดการโรงงาน ให้ทดลองงานอยู่สามเดือน ก็แฮปปี้ดี พอครบกำหนดลองงาน ๓ เดือน พี่เขาก็เรียกไปพบ บอกว่า โรงงานพอใจใน Performance ของคุณมาก แต่ ขอให้ลองงานต่ออีกสองเดือนนะ จะให้ลองในตำแหน่งใหม่ (เอ๊ะ.....มันยังไงหว่า ?) พอลองงานครบ ๕ เดือน ก็รู้สึกไหวหวั่น นึกเอาเองว่า คงไม่ผ่านทดลองงาน แต่ผิดคาด พี่แกให้ขึ้นไปนั่งในตำแหน่งหัวหน้าส่วน มีลูกน้องสามสิบกว่าคน ก็ทำงานที่โรงงานนั้น ๓ ปีกว่า บวช แล้วต่อจากนั้นก็แต่งงานกะแม่อีหนู ออกมาไต่ขึ้นเป็นผู้บริหารบริษัทฯ ในบริษัทฯอื่นอีกสองแห่ง แล้วในที่สุด ก็ตัดสินใจออกมาเป็นเถ้าแก่เอง ช่วงเวลาหลายปีนับแต่ที่จบมา ได้ไปอบรมทั้งในประเทศและต่างประเทศ ได้ทำงานอื่นอีกหลายอย่าง ไม่เว้นแม้งานสาธารณะที่ท่านอาจารย์ รุ่นพี่ๆ และหน่วยงานราชการเขาเรียกให้ไปทำ เช่น การเขียนบทความลงในวารสาร ผู้ส่งออก เป็นวิทยากรบรรยายในมหาวิทยาลัย ทั้งของรัฐ ของเอกชน และ มหาวิทยาลัยของต่างประเทศ ซึ่งกลายเป็นจุดตั้งต้นทำให้เกิดงานประเภท "งานพัฒนา" ที่ต้องตระเวณไปทำให้หน่วยงานต่างจังหวัดอยู่ในขณะนี้ อ้อ....จากกระทู้นี้ ชี้ว่า ท่านขุนฯ ยืนอยู่ในโซนผู้ชราอย่างสมบูรณ์แล้วจริงๆ ทั้งๆที่ เมื่อปีที่แล้ว ยังไม่เป็นอย่างนี้เลย 55555 แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 09:31:51 จากคุณ : ลุงอ่ำ - [ 11 มิ.ย. 52 09:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 FYI... Krub จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 11 มิ.ย. 52 09:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ได้วางแผน มีแต่เป้าหมาย ว่า ต้องเรียนให้ดี เพราะถูกอบรม มาเช่นนั้น ว่า ต้องเป็นคนดี ตอนเรียนม.ปลาย ตั้งเป้าหมาย ว่า อยากเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย แม้จะเป็นคนภูธร ยุคโน้น เด็กในครอบครัวธรรมดาสามัญ ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆในการสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยของเด็กภูธร ต่างกับทุกวันนี้  อย่างสิ้นเชิง ในที่สุด ก็สอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองกรุงได้ การศึกษา ทำให้ต้องย้ายถิ่น ตั้งแต่บัดนั้น ตอนเรียน มีแฟน เรียนจบปุ๊บ ก็แต่งงาน(สิ) มีทายาทในปีต่อมา ชีวิต เริ่มต้นเร็วกว่าใคร ๆเสมอ ทุกเรื่อง มีครอบครัว ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปอีกแบบ อยู่ในโลกกว้าง กว่าเดิม..รู้จักโลกมากขึ้น วันนี้ โลกแคบลง เพราะอินเตอร์เนต ไม่เกี่ยวกับกระทู้ แต่อยากลง/จบ แบบนี้ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 11:45:29 จากคุณ : samranjai - [ 11 มิ.ย. 52 09:36:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเรียนไปเรื่อยๆ ครับ ไม่มีแรงกดดัน จากทางบ้าน จริงๆแล้วท่านอาจะคาดหวัง...แต่ก็ไม่ได้กดดันอะไร..ก็เลยเรียนไปเรื่อยๆ ไม่ได้ขยัน..ไม่ได้เคร์คะแนน..อาศัยตั้งใจฟังครูในห้องบวกกับความจำดี เอาตัวรอดไปได้เรื่อยๆ ครับ พอ ม.3 มีเพื่อนมันเห็นว่าผมวาดรูปเก่ง(ในสายตาของมัน) เลยชวนไปเรียน สายอาชีพ(ทางศิลปะ) ด้วยกัน ผมชอบวาดรูปอยู่แล้วก็เลยอยากไปก็เลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาพ่อแม่ พ่อก็ไม่ว่าอะไรท่านเข้าใจ..(แต่ใจจริงคงไม่อยากให้ไปเท่าไหร่) ส่วนแม่หนะไม่อยาก (อันนี้ผมรู้สึกได้) คงกลัวผมเสียคน ติดยา ..ฯลฯ อีกอย่างนึง..โรงเรียนที่ผมเรียนก็มีชื่อพอสมควร ท่านคงเสียดายโอกาสอ่ะ จนแล้วจนรอดก็หนีมาสอบจนได้ พอสอบเข้าปวช.ได้แล้ว ทางมันบีบลงเรื่อยๆ...ไม่ค่อยมีทางเลือกมากนัก หนะครับ ผมก็เดินมันทางตรงๆเลยครับ..(มีพักบ้างแหะๆ) จบปวช.ด้านศิลปะ เข้ามหาลัยด้านศิลปะ...ที่นี่เขาสอนให้เราเป็นศิลปินอ่ะครับ พอจบมา ว่าที่ศิลปิน ...ก็รู้ว่าทางมันเริ่มตัน..ซะงั้น ทางยิ่งแคบยิ่งมีเส้นสาย ยิ่งต้องอาศัยคนคุ้นเคย ..ต้องทำอย่างโน้น ต้องทำอย่างนี้..ขอจำกัดมาก ผมก็เลยเบื่อ.. สุดท้ายก็เลยมาเป็น Graphic Design ซะงั้น และตอนนี้ผมก็เริ่มเบื่อแล้วหละครับ .. จากคุณ : monkeynumber4 - [ 11 มิ.ย. 52 09:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หนูค่อนข้างเคว้งไปอยู่พักหนึ่ง เนื่องจากตั้งแต่เริ่มเข้า มอ 1 ก็จัดการกับชีวิตตัวเอง เพราะไม่มีพ่อแม่มาคอยดูแลมีแต่อาม่า ท่านก็แก่แล้ว เริ่มจากพาตัวเองไปเข้า รร สตรีแถวบ้าน ซื้อหนังสือ ลงทะเบียน ทำอะไรเองหมด เหนื่อยมากเพราะทำงานหาค่าขนมเองอีกตังหาก ตอนเรียนจึงไม่มีแนวทางเท่าไหร่ แต่ลึกๆ ฝันไว้อยากเรียนจิตวิทยา เพราะชอบอ. แนะแนว โตมาหน่อยต้องเลือกทางเดินแล้ว ไม่มีใครให้คำปรึกษาได้ เลยหาทำงานไปก่อนค่อยคิด ตอนนั้นเห็นงานมัคคุเทศก์  เป็นงานที่สนุกได้ท่องเที่ยวด้วยอยากเรียนอยากเป็น แต่เป็นไม่ได้เพราะรับ ป. ตรี แรงบันดาลใจสำคัญคือเราไม่รู้ศัพท์ถามคนรู้เขาก็รำคาญบ้าง  โมโหตัวเอง เลยตัดสินใจไปเรียนสาขานี้ เรียนอยู่ 3 ปี ถึงรู้ว่าไม่ใ่ช่ตนเอง ประกอบเริ่มเล่นคอมเป็น แต่เหนื่อยใจ(อีกแล้ว)เพราะบางอย่างไม่รู้ ถามใครก็ไม่ค่อยบอก ต้องลักจำคนข้างๆเอา เกิดแรงบันดาลใจ(อีกแล้ว ^_^)ว่าต้องเรียนคอมให้ได้ ไปสมัครเรียน วิศวะคอม(มัลติมีเดีย)ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย จบมาก็อายุมากกว่าคนอื่นหน่อยหางานทำงานก๊อกแก๊กๆ ฟรีแลนด์ บ้าง สอนพิเศษคอมบ้าง พอถูไถเจ้าค่ะ ปล วันอังคารนี้มีนัดสัมภาษณ์งานเจ้าค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 09:52:46 จากคุณ : sugar_least - [ 11 มิ.ย. 52 09:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนเรียน ปวช.มุ่งมั่นและไขว่คว้าจะเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงให้ได้ เดินเล่นดนตรีทุกที่ที่ได้รับเชิญ แต่ดั๊น ... ดันมาได้เมียก่อน และมีลูกสาวตั้งแต่เรียนอยู่ ปวส. ความฝันเลยวูบตั้งแต่นั้นมา เพื่อนๆบอกว่าตอนนั้นถ้าผมเกิด ปู พงษ์สิทธิ์ คงไม่ได้เกิด ... วันนี้ดีใจมากที่มีลูกทันใช้ ผมอายุ 43 ลูกสาว 21 ย่าง 22  ส่วนลูกชาย 17 ... ปลื้มๆๆๆๆ ... จากคุณ : Resource of life - [ 11 มิ.ย. 52 09:54:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอ...แต่ละท่าน.....น่าทึ่งประสบการณ์จริงๆ เขาว่าคนสำเร็จในชีวิต...มักเป็นเด็กเกเร...ไม่เอาไหนมาก่อน เพราะว่า พวกนี้กล้าเสี่ยง กล้าคิดแตกต่าง ทำในสิ่งใหม่..ที่ไม่ มีใครเขาทำกัน....อ่านจากตรงนี้....ถ้าจะจริง... แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 10:14:07 จากคุณ : nupvs - [ 11 มิ.ย. 52 10:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมเคยฝันอยากจะเรียนสถาปัตยแต่ความรู้ไปไม่ถึง เลยจะเรียนมัณฑนศิลป์ แต่ก็วาดรูปเก่งไม่พออีก ลงท้ายผมเลยเลือกเรียน นิเทศครับ จริงๆผมชอบด้านโฆษณา ถ่ายภาพ อะไรพวกนี้อ่ะครับ แต่ถ้าให้ทำงานจริงๆ โอกาสจะประสพความสำเร็จหรือรวยนี่ยากมากครับ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ทำงานด้านนี้ครับ พี่โจครับ ผมเคยได้ยินพี่ๆวิศวกรเค้าบอกผมว่า จริงๆเค้าน่าจะเปลี่ยนชื่อเรียกอาชีพพวกเค้าใหม่ เป็น วิศวกรรมกร ครับ อิอิ ได้ยินมาอย่างงั้นจริงๆอ่ะครับ จากคุณ : see you tonight - [ 11 มิ.ย. 52 11:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โหวตกระทู้...... เป็นทั้ง ระลึกความหลัง + ข้อคิดให้คนรุ่นใหม่ จากคุณ : วิทยาการ - [ 11 มิ.ย. 52 11:41:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนเรียน ม ปลาย อยาก เป็น นางสาวแพทย์  แต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ก้อยังอยากเป็นอยู่  แต่ไหง พอจบมาอยากเป็นแม่บ้าน   รอจน แก่งำ  เพี่งได้เป็น   จากคุณ : สิบโท - [ 11 มิ.ย. 52 11:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เอาจริงๆ นะคะ ไม่ได้วางแผนค่ะ เพราะโดนบังคับให้เรียนในสาขาที่ตัวเองไม่อยากเรียน เลยเรียนไปแบบจำใจ ต่อเมื่อเรียนจบเริ่มทำงานจึงทำงานตามเป้าหมายที่อยากทำ ก็ได้ทำในทุกๆงานที่อยากทำค่ะ เช่น อยากเป็นนักข่าว ก็ได้เป็น อยากทำงานหนังสือก็ได้ทำ อยากเรียนต่อโท ก็ได้เรียนในสาขาที่เลือกเอง (แต่เรียนแล้วไม่ได้ใช้) อยากเปิดร้านเนตก็(เคย)ได้เปิด อยากไปเที่ยวก็ได้เที่ยว อยากนั่งกินนอนกินก็ได้ทำ เรียกว่า ใช้ชีวิตได้ตามใจที่ต้องการแล้ว ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการ ไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง แต่ชีวิตก็มีความสุขค่ะเพราะได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก มีหัวหน้าครอบครัวที่ดี เพียงพอแล้วค่ะ จากคุณ : เพลิดเพลิน - [ 11 มิ.ย. 52 11:59:55 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอน ม.3 สุรศักดิ์มนตรี (รุ่นน้ิอง พี่ มับนะขู) เรียนไฟฟ้าแล้วชอบ สอบติดโยธา พระจอมพระนครเหนือไม่เอา ไม่ชอบ เลยมาเรียน Electronic ที่ ราชมงคลนนท์ ...(รุ่นน้ิอง พี่เด็กทุ่งครุ) เรียนไปเรียนมา อยากหาเงินเอง ทำงานดีกว่า ......ทั้ง เ้้ด็ก 7-11  ทั้ง FEDEX... จนได้มาทำงานที่ productionhouse ที่นึง  เริ่มเป็นผู้ช่วยกล้ิอง.. เลยได้สัมผัสงานเบื้องหลัง ทั้งภาพและเสียง เอาล่ะซิ ชอบอยู่แล้ว เลยเอาล่ะ นี่ล่ะอาชีพ.. (ช่วงนั้นเป็นรอยต่อ ระหว่างยุค anolog - Digital พอดี) 15ปีแล้วครับ  ภูมิใจในตัวเอง ที่ดำรงชีวิตอยู่ในสังคม และเป็นคนดี(คิดเอาเอง) -- ไม่ได้วางแผน แต่มีจุดมุ่งหมายครับ -- จากคุณ : นานๆยาวๆทีนึง (..แว่นจิ๊ดริด..) - [ 11 มิ.ย. 52 12:03:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณทุกท่านครับ นานๆจะเห็นคำตอบที่แต่ละท่านต่างก็โพสท์กันยาวๆอย่างนี้ ได้ข้อคิด ดีๆหลากหลายเลยครับ บางคำถามก็น่าคิดครับ ช่วงบ่ายคิดว่าจะแตกประเด็นอีกซักกระทู้นึงครับ เรียนเชิญให้ช่วยกันแบ่งปันประสบการณ์ เผื่อรุ่นน้องๆ จะได้แนวความคิดน่ะครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา - [ 11 มิ.ย. 52 12:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนอยู่อนุบาล  สนุก อยู่ประถม  ชักไม่สนุก - ไม่เคยทำการบ้าน อยู่มัธยม รู้สึกเหมือนโดนบังคับ-ไม่เคยทำการบ้านอีกตามเคย สอบเข้ามหาวิทยาลัยเพราะโดนบังคับ  อุตริสอบผ่าน เรียนด้วยความรู้สึกที่โดนบังคับ สาบานกับตัวเองว่า มีลูกมีหลาน  จะไม่บังคับให้เรียนหนังสือ...ซะงั้น ป.ล.  ลูกชายของอาของลูก ๆ  ไม่เคยเรียนหนังสือ  ไม่เคยเข้าโรงเรียน พูดได้สาม สี่ ห้า ภาษา   เดินทางรอบโลกหลายรอบ แล่นเรือใบจากอเมริกาใต้ไปออสเตรเลีย ปั่นจักรยานจากเอกวาดอร์ถึงบราซิล เขียนหนังสือขาย (สำนักพิมพ์ในเยอรมนีเป็นผู้พิมพ์ ขายได้บ้าง ไม่ได้บ้าง) ออกแบบบ้าน  สร้างบ้านหลายหลังแล้ว ฯลฯ หลานแท้ ๆคนหนึ่ง  ตอนเล็ก ๆคิดเลขเก่งเป็นบ้า ไม่เคยเข้าโรงเรียน จนถึงอายุ สิบสาม   จบ คอลเล็จ เมื่ออายุ ๑๖ ตอนนี้ เดินทาง อยู่แถว ๆยุโรป  หาตังค์โดยการทำงานทุกอย่าง  ไม่เลือก และ กำลังหัด "ผสม" ดนตรี ทั้งสองคนมีความสุขสำราญดี ก็เลยชักดีใจกับคำสาบานของตัวเอง แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 12:58:14 จากคุณ : Mochica - [ 11 มิ.ย. 52 12:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับ ครับ ลุงขุนๆ สมัยเด็กๆ พ่อถามว่า โตขึ้นอยากเปนอะไร   ผมบอกว่า โตขึ้นอยากเปน ไทยยามครับ   พ่อผมเออดี มานจะเปนไทยยาม (สมัยก่อนเห็นเค้าตีจอบ เก๊งๆ ใส่หมวก มีตะบองด้วย เท่ดีครับ) จากคุณ : พี่กี้ร์ - [ 11 มิ.ย. 52 12:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นคนชอบอ่านหนังสือตั้งแต่เด็กๆ ตั้งเป้าหมายอยากเป็นนักเขียน แต่เอ็นไม่ติด ไปเรียนบริหารแทนชีวิตจับพลัดจับผลูมาทำงานที่ไม่ได้ชอบ แต่เพราะชีวิตมันไม่ได้เป็นอย่างที่ฝันไว้เลยตั้งใจเต็มที่กับสิ่งที่ทำ ก็เลยมีความสุข ส่วนความฝันก็บรรลุเป้าหมาย ได้ขีดเขียนอะไรนิดๆหน่อยๆ มีคนอ่านแล้วชอบก็ขอไปตีพิมพ์ ถื่อได้ว่าเป้าหมายกับความจริงก็เดินควบคู่กันไปบนถนนสายเดียวกันค้าบ แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก - [ 11 มิ.ย. 52 13:11:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สมัยเรียน  เรียนแผนวิทย์  แต่อ่อนเลข  เก่งภาษา  เรียน ป.ตรีด้านภาษา  อยากทำงานอิสระ    ไม่ก้อเป็นครู  สุดท้ายได้เป็นครูสมใจ ไป 2 ปี  แต่งานที่เกลียดมากตั้งแต่เด็ก  คือเลขา  ดูเป็นงานที่ดูเบ๊มากๆ  จุกจิก  คอยเอาใจคนอื่น  ซึ่งมันไม่ใช่นิสัยเรา   ปัจจุบันทำงานด้านเลขามา 8 ปี  (แบบงงๆ) ทำงานให้ดีที่สุด  แม้จะไม่ได้รักงานนี้เลย  แต่คิดว่ากลางปีหน้าจะลาออก  มาทำงานอิสระ  งานขาย  บริหารกิจการของตัวเองซะที    อยากเติมเต็มชีวิตตัวเองซะที ^_^ จากคุณ : mawantha - [ 11 มิ.ย. 52 13:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อยากจะเป็นทหาร จบ มศ 3 ไปสอบข้อเขียนติดที่โรงเรียนเตรียมทหาร สอบตกตรวจโรค เพราะสายตาไม่ยาวพอ ขึ้น มศ 4 สมัครเรียน รด ไม่ได้เรียนอีก เหตุผล สายตาไม่ยาวพอ อายุครบเกณฑ์ทหาร สละสิทธิ์การขอผ่อนผัน ก็ไม่ได้เป็นพลทหารอีก เหตุผลเดิม มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ ชีวิตนี้ ทำงานไปเรื่อยๆ ตั้งเป้าหมายในชีวิตแล้ว แต่ยังไปไม่ถึงซะที เบื่อกับชีวิตลูกจ้าง เวลาทำงานให้ได้ก็จิกหัวใช้ เวลาไม่ใช้มันถีบก้นส่งจนหัวทิ่ม ตอนนี้ก็ล้มลุกคลุกโคลนไปเรื่อยๆ กับอาชีพอิสระ มันเป็นอะไรหนักหนาวะ ชีวิตนี้ ... แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 14:06:20 จากคุณ : ลุงแก่ - [ 11 มิ.ย. 52 13:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนจบม.ต้น (รุ่นใกล้ๆเด็กทุ่งครุ) ใฝ่ฝันอยากทำงานด้านท่องเที่ยว ไปสอบเทคนิคกรุงเทพก็ไม่ติด (ข้อสอบภาษาอังกฤษยากมาก) เลยมาเรียนด้านศิลปะ  ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ได้ทำงานบ.โฆษณาต่างชาติ (เป็นช่วงที่ดีจริงๆ)ทำอยู่ 6 ปี เจอพิษเศรษฐกิจตอนปี 40 บริษัทจำเป็นต้อง เลย์ ออฟ พนักงาน เราก็ไม่รอดเหมือนกัน  เลยต้องกกลับไปเลี้ยงลูกเลย ตอนนี้ก็มีกิจการเล็กๆด้านขายอาหาร พอเลี้ยงชีพได้ ขอบคุณท่านขุนเดชา สำหรับกระทู้นี้ครับ ปล.พิมพ์ยาวมั้กๆ  และก็ใช้ใช้เวลานานมากๆ จากคุณ : เจ๋ง เจได - [ 11 มิ.ย. 52 14:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เรียนม.ปลายก็มีลังเล อยากเข้าหลายอย่างค่ะ อยากเป็นครูภาษาไทย(โรงเรียนมัธยมที่จบมา อาจารย์สอนภาษาไทยมีสื่อการสอนและวิธีสอนที่ดีมากจนเป็นตัวอย่างให้รักภาษาไทยอยากเป็นครูมั่งค่ะ)  แต่ที่บ้านว่าไส้แห้งค่ะ อยากเรียนก็ส่งตัวเองเรียนเอง เพราะไม่อยากสนับสนุน อยากเป็นมัคคุเทศก์ แต่ที่บ้านก็ไม่สนับสนุนเช่นกัน เค้าว่าจบป.ตรีมาแล้วสอบเองก็ยังได้ อยากเรียนอักษรศาสตร์ เพราะวิชาเกี่ยวกับสังคม และภาษาค่อนข้างทำได้คะแนนดี  แต่ที่บ้านก็บอกว่าจบอะไรมาก็เป็นได้เช่นกัน แล้วก็อยากเรียนสถาปัตย์ค่ะ   พลาดไปพลาดมา (เพราะตอนเลือกคณะไปเลือกคณะเกี่ยวกับภาษาอันดับต้นๆ พอติดที่บ้านก็ไม่ส่งให้เรียนค่ะ เลยต้องไปหาที่เรียนใหม่ ) เข้าภาคสมทบของถาปัดลาดกระบังได้ก่อนเปิดเทอม แต่ที่บ้านก็ว่ามันไกลอีกเช่นกันค่ะ  เลยไม่ยอมให้ไปเรียน สุดท้าย เลยจับพลัดจับผลูมาเรียนสถาปัตย์มหาลัยเอกชนใกล้ๆบ้าน สมบุกสมบันจนจบมาได้ ช่วงเศรษฐกิจตกพอดี เศรษฐกิจแบบนี้สถาปนิกโดนเลย์ออฟกันเป็นแถว  บัณฑิตจบใหม่ออกมาก็เดินเตะฝุ่นหางานทำไม่ได้กันเยอะค่ะ เลยคิดจะต่อโท แต่ที่บ้านก็ยังอยากให้ทำงานหาประสบการณ์ก่อนจะคิดต่อโท เลยอยากจะลองเบนเข็มไปทำมาหากินอาชีพอื่นประทังปากท้องไปก่อน ก็ถูก "คุณแม่ขอร้อง" เอาไว้ก่อนว่า สอบใบประกอบวิชาชีพมาให้ได้ก่อนจะไปทำอาชีพอื่น ตอนนี้เลยรับงานนอกทำๆรอไปก่อน และรอสอบ กส.ตามที่ที่บ้านขอเอาไว้... แต่ก็ยังรู้สึกเคว้งเอาตอนเรียนจบว่าจะไปทำอะไรต่อดี เพราะใจนึงก็อยากเดินในสายอาชีพนี้ต่อ   แต่อีกใจนึง  อาชีพนี้งานหนักมาก และเงินเดือนต่ำมาก จนอยากจะเปลี่ยนไปหาอาชีพอื่นไปซะเลยค่ะ จากคุณ : ArChiOLoGisT - [ 11 มิ.ย. 52 14:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กิ๊ฟหมด อยากแจกอีก อดแจกเลย เอ่อ..คุณ  ArChiOLoGisT คะ รับรู้มาว่า สถาปนิก ไทย ไหลเข้าไปทำงานในสิงคโปร์กันตรีมเลยค่ะ จากคุณ : samranjai - [ 11 มิ.ย. 52 15:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัย  ก็เลือกตามเพื่อนและค่านิยมในยุคนั้น   ช่วงประถมและมัธยมต้น   ผมสอบได้เลขตัวเดียวต้น ๆ มาตลอด         มัธยมปลาย   ก็มุ่งไปทางสายวิทย์   วิชาคณิต  ฟิสิกส์ เคมี   ขนมครับ ตอนเอนทรานซ์  เลือกตาม ๆ เพื่อน   หมอ  วิศวะ   สอบเสร็จมั่นใจว่าติดวิศวะแน่นอน     เพราะชีวะ   ทำได้น้อย           เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย   ด้วยว่าไม่เคยเจอความอิสระมาก่อน         ปีหนึ่ง   ส่วนใหญ่ใช้เวลาที่โต๊ะสนุ๊กตลอด     ปีสอง   เริ่มอยู่คณะ   แต่ก็ไม่ค่อยได้เข้าเรียน   วัน ๆ ไม่เตะบอล  ก็ตีดัมมี่ ปีสาม  ปีสี่  เล่นอินเวอร์ส ( เครื่องคิดเลข )  ซึ่งเกมส์นี้ผมว่าไอ้พวกผมเป็นต้นคิด    เพราะรุ่นก่อนหน้าผม  ไม่มีเล่น    จนแพร่หลายไปทั่ว     การเรียนลุ่ม ๆ ดอน ๆ  จะไปมิไปแหล่หลายครั้ง   แก้โปรแทบทุกเทอม   ผลคือ   สี่ปีไม่จบครับ   มีแถมอีกปีครึ่ง   จนได้เป็นวิศวกรโยธา       ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนจนปัจจุบัน จากคุณ : Jiu_Bond - [ 11 มิ.ย. 52 16:10:10 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ^ คุณJiu_Bond ครับ...... เล่นอินเวอร์ส ครั้งละกี่บาทครับ อิอิอิ อินเวอร์สเลขสามตัว แทงเก้าเกเลย เหอ เหอ เหอ . จากคุณ : layla (layla) - [ 11 มิ.ย. 52 16:50:06 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เล่น INV ไม่เป็นง่ะ เล่นเหมือน RAN หรือเปล่า? จากคุณ : ลุงแก่ - [ 11 มิ.ย. 52 17:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 33 จบ ม.3 สอบเข้าสตรีวิทยาไม่ได้ แม่เลยให้ไปเรียนกรุงเทพการบัญชี จบจากกรุงเทพการบัญชี ก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยกรุงเทพ ปี 1 - ปี 3 ชีวิตมีแต่การเรียน ปี 4  เริ่มไม่เข้าเรียนแล้ว ขอเงินแม่มาสามหมื่น หุ้นกับเพื่อน 3 คน มาเปิดร้านเสื้อผ้าผู้ชาย ชุดทำงานนี่แหละค่ะ เสื้อเชิ้ท กางเกง เนคไท กระเป๋าสตางค์ เข็มขัด (สามอย่างหลังนี้ เพื่อนมีพี่สาวเป็นแอร์ เค้าหิ้วมาให้) ตอนนี้สนุกสุด ๆ เลยค่ะ เพราะต้องไปเดินเลือกผ้าเอง ส่งผ้าตัดเอง รีดเอง ขายเอง เงินสะพัดมาก ๆ ตอนเรียนปี 4 ไม่เคยขอเงินแม่เลย ค่าหน่วยกิจก็จ่ายเอง แถมยังมีเงินเหลือให้แม่อีกตังหาก ชีวิตในมหาวิทยาลัยของหนูเลยมีมากกว่าเพื่อน ๆ คนอื่นอีกหนึ่งซัมเมอร์ ก่อนจบก็คิดเอาไว้ว่า ถ้ากิจการร้านเสื้อไปได้ดี ก็คงทำไปเรื่อย ๆ ทำมาได้ปีกว่า ๆ หลังจากเรียนจบแล้ว เพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนคนที่ 1 ต้องไปเรียนต่อเมืองนอกตามคำบัญชาของที่บ้าน เพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนคนที่ 2 ต้องกลับไปช่วยกิจการที่บ้าน เหลือหนูคนเดียว เพื่อนถามจะเอายังไง จะทำต่อหรือจะเลิก ก็คิดอยู่นาน ว่าจะเอาไงดี .... พอดีมีเพื่อนที่เรียนด้วยกันมา ชวนไปทำงานบริษัท ก็เลยเอาว่ะ เปลี่ยนไปทำงานกินเงินเดือนบ้างก็ได้ ตอนเริ่มทำงานก็ตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้ว่า ... ทำงานครบห้าปีเมื่อไหร่ ชั้นต้องมีรถเป็นของตัวเอง ทำงานครบสิบปีเมื่อไหร่ ชั้นต้องมีบ้านเป็นของตัวเองให้ได้ ณ. ตอนที่ตั้งเป้าหมาย ตั้งไว้แค่ 10 ปีเท่านั้นค่ะ ซึ่งก็ทำได้อย่างที่ได้ตั้งเป้าไว้ ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไปอีกครั้ง ... ก็คงต้องสู้กันต่อไปนะคะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL - [ 11 มิ.ย. 52 17:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ู^ ^ ^ โห  เพิ่งรู้เป็นรุ่นน้องป้าเมย์ต้อง 2 ครั้งแน่ะ ^_^ จากคุณ : sugar_least - [ 11 มิ.ย. 52 17:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ใช่ครับ พี่ลุงแก่     Random  แหละครับ     ตอนนั้นใช้แบงค์เขียว                                     ตอนนี้งานเลี้ยงรุ่น   พวกเพื่อนผมมานยังเล่นกันอยู่ครับ                       อุปกรณ์พกสะดวกดี                                             พวกมานรวย ๆ กันทั้งนั้น    ผมเลิกเล่นมานานมากแล้วครับ           สู้ไม่ไหว    แทงสีแดง     มานมองหน้า    เลยเลิกซะ จากคุณ : Jiu_Bond - [ 11 มิ.ย. 52 18:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เกิดที่ร้อยเอ็ดค่ะ..พ่อรับราชการ.ย้ายมาปทุมธานี... ประถมวัย..สนุกสนาน..กับเมืองน้ำ...ว่ายน้ำเป็นเพราะโดดคลองทุกวัน.. มัธยม..พ่อย้ายกลับร้อยเอ็ด...เช่าบ้านในตัวจังหวัด..เรียนมอต้น.. มอปลายพ่อย้ายไปแม่ฮ่องสอน...พ่อเลยให้ไปอยู่บ้านยาย... บ้านน๊อก บ้านนอก...ไฟฟ้าไม่มี..น้ำประปาไม่มี...จุดตะเกียง..ตักน้ำบ่อ..อาบ.. (แบบ..ใช้ไม้ไผ่เป็นตะขอ..แขวน..ถัง..แกว่งตักน้ำ..สาวถังขึ้นมา).. ลำบากแบบหนังเรื่องครูบ้านนอก หนังเรื่องหนองหมาว้อเลย.. พ่อต้องเอาแบตเตอรี่มาแปลงใช้กับหลอดนีออน ซื้อทีวีแบบใช้แบตเตอรี่ได้.. รีดผ้าต้องใช้เตารีดถ่าน...แบบที่คุณๆเห็นในพิพิธภัณท์นั่นแหล่ะ.. ก่อนจะไถกับผ้าต้องนาบกับใบตองเสียก่อน..เดี๋ยวร้อนไปผ้าจะไหม้ได้.. ใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าด..เช้าๆต้องแคะล้างจมูก..ไม่งั้นจมูกดำปี๋ไปโรงเรียน... ทั้งๆที่บ้านยาย..ห่างจากตัวจังหวัดแค่ ยี่สิบกม.เองนะ..ทำไมมันลำบากจัง.. แม่เป็นครูค่ะ...คุณครูสมัยนั้นชอบอ่านนิตยสารสกุลไทย.. ด้วยความที่ไม่มีอะไรทำ ไม่มีอะไรเล่น..สกุลไทยทุกตัวอักษร... จะอ่านละเอียดจนเกลี้ยง ทุกตัวอักษร เคยอ่านของคุณยายโม..ด้วยนะคะ... ช่วงนั้น..โรงแรมห้าดาวริมน้ำกำลังสร้าง...ออกข่าวสังคม..ในสกุลไทยบ่อยๆ อยากสัมผัสจัง...บวกกับจินตนาการในนิยาย..สังคมสวยหรู.. แหม............ก็คนมันอยู่แต่บ้านนอก...เนอะ... แต่ในที่สุดก็เข้าออก....โรงแรม..ห้าดาวมั่ง..สามดาว..สี่ดาว..มั่ง.. เพราะ...เคยตั้งใจ..เขียนอาชีพในฝันไว้สิบอาชีพ... อาชีพแรกคือ..อาจารย์สอนมหาวิทยาลัย..เพราะเห็นอาจารย์ท่านไปๆมาๆ สอนหลายจังหวัด  ท่าทางสนุกดี..เพราะชอบการเดินทาง... อาชีพที่สอง..อยากเป็นไกด์...ยังไม่รู้เลย..ว่าจะเป็นไกด์..ต้องทำไงบ้าง... แต่..ก็ได้เป็นไกด์...สมใจ.. ทำงานไกด์..โดยไม่ได้ตั้งใจค่ะ.. ตั้งเรียนแค่..อยากเรียนภาษาญี่ปุ่น..เพราะเมื่อก่อนนั้นคนรู้ภาษาญี่ปุ่นยังน้อย... แต่ช่วงนั้นเป็นช่วง..บูมของการท่องเที่ยวไทย.. เลยถูกผลักดันให้มาทำทัวร์ทั้งๆที่ยังท่องบทอธิบาย วัดพระแก้วยังไม่ได้เล๊ย..... ยังขำ...ต้องเอาโพยการอธิบายวัดมาอ่านให้ลูกทัวร์ฟังในวัดพระแก้ว.. จนล่าสุด...อิ่มตัวกับงานไกด์..เลยออกมาทำธุรกิจอพาร์ทเม้นท์และบ้านเช่า  หจก.รับเหมาก่อสร้าง   และร้านผ้าม่านตกแต่งภายในอาคาร(ไม่ใช่คน) เริ่มอิ่มตัวกับงานอีกแล้ว............เกิดมา  ตั้งอยู่    ดับไป... อยากวางมือ.................เดินเส้นทางธรรมะ..เสียจริงๆ.. ถ้าตัวคนเดียวนะ...ป้าพอเพียงโกนหัวเข้าวัดไปแล้ว.............. แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 52 18:52:29 จากคุณ : ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง - [ 11 มิ.ย. 52 18:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ป้าเมย์ หนูก็จบกรุงเทพการบัญชี (BBC) เหมือนกันเลยค่ะ คารวะรุ่นพี่ 1 ขวดคะ อิอิ จากคุณ : สาวกอด - [ 11 มิ.ย. 52 19:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบพระคุณทุกท่านอีกครั้งครับ ได้รับรู้ประสบการณ์ของแต่ละท่าน ได้รับรู้ จุดหมาย  ความมุ่งหมาย ในชีวิต ของแต่ละท่าน ได้ให้พี่ๆ น้องๆ  แบ่งปัน ประสบการณ์กันครับ ช่วงนี้  บางท่าน อาจจะถามว่า ทำไม ผม โพสท์ กระทู้ดึกจัง มีงาน  ครับ  มีงาน   ทำมาหากิน คงงอมืองอเท้าไม่ได้ พอดึกๆ  เพลิน  เลยโพสท์ซะหน่อยครับ มีเรื่องน่าสนใจจะคุยต่อ กรุณามาแสดงความเห็นกันนะครับ ขออนุญาต แตกกระทู้ครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา - [ 11 มิ.ย. 52 22:39:51 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โห พลาดกระทู้นี้ได้ไงเนี่ย อ่านของแต่ละท่านข้างบนแล้ว สุดยอดทั้งนั้น ว่าแล้วก็เล่าของตัวเองมั่ง.. ป้าเช่อ จบบัญชีค่ะ ท่านขุน ก็เคยวางแผนตอนเรียนว่า อยากเป็นนักบัญชี อยากมีสำนักงานบัญชีเป็นของตัวเอง แต่พอเรียนจบมาไปสมัครทำงานตำแหน่ง พนักงานบัญชี เค้ากลับจับไปทำตำแหน่ง ผู้ช่วยเลขา เจ้าของบริษัท เพราะเลขาใหญ่จะไปคลอดลูก ก็เลยต้องทำและเรียนรู้งานเลขา เรียนรู้การใช้ภาษาอังกฤษตั้งแต่นั้นมา พอประสบการณ์เยอะขึ้นก็สมองไหล ย้ายที่ทำงานที่ดีกว่า และเงินเดือนดีกว่า จนทุกวันนี้ คิดว่าที่ทำงานที่นี่(บ.ญี่ปุ่น) จะเป็นที่สุดท้าย หลังจากทำที่นี่มาได้ 12 ปีแล้ว เพราะที่นี่ลงตัวกับป้าเช่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการงาน การเงิน และความสบายใจ เจ้านายแต่ละคนก็ดีๆ เพื่อนร่วมงานก็ดี เลยคิดว่า ถ้าหมดงานจากที่นี่ก็คงไม่ไปทำที่ไหนอีกแล้ว ก็คงไปจะหาอะไรทำเป็นของตัวเอง ตั้งใจจะกลับไปทำธุรกิจเล็กๆ ที่จ.อุดร จะได้อยู่กับลูกๆ ได้ดูแลคุณแม่และคุณหมา และได้สร้างครอบครัวกับคนใกล้ตัว มีชีวิตที่เรียบง่าย อยู่อย่างพอเพียง ทำฟาร์มไปตามเรื่องตามราว มีเงินเหลือใช้ก็จะไปท่องเที่ยว อิอิ สรุปแล้ว ที่เคยวางแผนอยากเป็นนักบัญชี การเงินนั้น ไม่ได้เป็นแล้ว แต่เป็นเลขามหาภัยแทนค่ะ จากคุณ : ชากีร่า - [ 11 มิ.ย. 52 23:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เงินสดในบัญชี เงินเย็นๆ หนึ่งล้านบาทแรกในชีวิต หากันยากไม๊ จะหา แล้ว หากันมาอย่างไรครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา - [ 11 มิ.ย. 52 23:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ผมเป็นคนไม่ค่อยวางแผนล่วงหน้ายาวๆเลยครับ ม.ปลาย เรียนสายวิทย์มา แต่ก็ไม่ได้มีแผนไรในหัวเลย ตอนนั้นมีเป้าหมายแค่ว่าต้องตั้งใจเรียน และทำคะแนนให้ได้ดีๆ พอตอนจะเลือกคณะตอนเรียนอุดมศึกษา ก็เลือกมันไปตามเทรนด์ครับ สุดท้าย ก็เริ่มเข้าเรียน ป.ตรี ด้วยคณะและสาขาเดียวกันกับท่านขุน จากนั้นก็... ทำงานตามสายที่เรียนอยู่พักใหญ่ในเมืองไทย ต่อมา.. ได้ทุนเรียนต่อ ตปท ก็ไปเรียนจนจบ(จนเบื่อเรียนไปเลย) กลับมาทำงานในเมืองไทยอยู่แป๊บๆนึง จากนั้นระเห็จมาทำงานให้ฝรั่งอยู่ไกลบ้าน ตอนนี้ชักติดใจงานบริหารที่ทำอยู่แล้วครับ สรุปคือ ผมไม่ค่อยวางแผน - -" แต่จะตัดสินใจแบบกระชั้นชิดเอากับโอกาสที่เข้ามาในชีวิตอยู่เรื่อยๆ ท้ายสุดอยากลงท้ายไว้ว่า.. ชีวิตมันเป็นไปตามกรรม (เกี่ยวมั้ยเนี๊ย ?) จากคุณ : พิมพ์ยาว แล้วเริ่มเพี้ยน (J_CHOU) - [ 12 มิ.ย. 52 01:44:06 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดี ท่านขุน.. หวังว่า ท่านขุนคงไม่ทันรุ่นที่มีเรื่องตี กับ คณะริมรั้วสามย่านนะ  มหาวิทยาลัยถึงกับสั่งปิดเรียน ... จากคุณ : ลุงเอง (ลุงเกี๊ยว) - [ 12 มิ.ย. 52 09:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 43 รับ แซ่บ.. จากคุณ : vr1428 - [ 12 มิ.ย. 52 10:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สมัยเรียน ม.ปลาย เรียนสายศิลป์ค่ะ ทั้งที่ชอบวิทยาศาสตร์มาก ถึงเคยไปเรียนพิเศษเพิ่มเติมในวิชาฟิสิกส์ เคมี แล้วก็สอบแข่งขันกับเพื่อนสายวิทยาศาสตร์ ได้รองท็อปในสาย อาจารย์เห็นแววค่ะว่าน่าจะไปสายนี้รุ่ง จึงไปคุยกับพ่อ พ่อบอกให้เลือกสายการเรียนใหม่ แต่เราให้เหตุผลไปว่าระหว่างเลือดกับสีแดงเนี่ย ขอเลือกสีค่ะ อย่างน้องแม่สีสีนี้ก็สร้างสีสวยได้อีกหลายสี พ่อก็จบข่าวค่ะ รู้แล้วว่าลูกฉันมันต้องเป็นศิลปิน เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ตั้งใจจะอยากจะเรียนอักษรฯ ไหงพระเจ้ากลั่นแกล้งจะให้ไปเป็นหมอความซะง้านนน ในที่สุดจบออกมาไปทุลักทุเล เพราะไม่ชอบเลย แล้วก็ไม่ได้ใช้มาประกอบอาชีพ วันหนึ่งเดินไปผ่านเส้นทางการศึกษาหลายอย่าง ไม่ว่าจะไปเรียนไกด์ เรียนโท เรียนภาษาอื่นเพิ่มเติม แต่สุดท้ายที่ยึดเป็นที่พึ่งคือดนตรีค่ะ เรียนไปเรียนมา..อาจารย์เห็นแวว.. เลยให้ลองสอนดู จากนั้นก็ได้อาชีพที่ไม่คิดไม่ฝันมาอีกหนึ่งอาชีพคือ ครูสอนดนตรีค่ะ.. แถมเป็นดนตรีที่ชาวบ้านไม่ค่อยจะรู้จักอีกต่างหาก แต่คิดว่าท่านขุน..คงรู้จักเป็นอย่างดี 55555 จากคุณ : เจ้านางม่านแก้ว (เจ้านางม่านแก้ว) - [ 12 มิ.ย. 52 10:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 45 จากคุณ : เข้ามาอ่าน ^^" (หม๋องแหม๋ง) - [ 12 มิ.ย. 52 12:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณค่า คุณsamranjai แต่ช่วงนี้สิงคโปร์เริ่มเลย์ออฟสถาปนิกไทยออกบางส่วนแล้วเหมือนกันค่ะ โดนพิษเศรษฐกิจกันถ้วนหน้า ^_^ จากคุณ : ArChiOLoGisT - [ 12 มิ.ย. 52 16:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 47 กะว่าจะเรียนวิดวะเครื่องกล ไหงมาอยู่สายแพทย์ได้ไงไม่รู้ ทุกวันนี้ก็ยังงงๆ จากคุณ : big head - [ 12 มิ.ย. 52 18:14:48 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ชีวิตนี้วางแผนไว้รึเปล่านะ จากตอนที่จบ ม.6 สอบเอ็นทรานซ์ สมัยนั้นนิเทศฯ  ฮอตสุดๆ ก็เลือกกันไปตามแฟชั่น แต่คะแนนจุฬาฯ ธรรมศาสตร์ สูงจนไม่กล้าเลือก ได้แต่เลือกเชียงใหม่ไว้เก๋ๆ กลับสอบติดอย่างไม่ตั้งใจ เลยได้ไปเรียน เพื่อนฝูงอิจฉาเพราะ มันอ่านนิยายรักศุภักษร กันมาก แล้วอยากไปอินอยู่ในบรรยากาศเมืองเหนือตามพล๊อตเรื่อง มันดันไม่ติดสักคน เราเลยต้องไปเรียนคนเดียว ปีหนึ่ง เดือนแรก นั่งร้องไห้ทุกวัน เหงา ไม่มีเพื่อนเลย ว๊ากน้องก็โหด พี่ใจร้าย ตจว.ตกเย็นมันก็ทั้งเงียบเกินไป หนาวเกินไป อยากกลับกรุงเทพทุกวัน แต่ก็เรียนจนจบ ตอนนี้กลับมีเพื่อนเยอะแยะ ได้ทำงานตรงสาขาที่เรียน มาจนทุกวันนี้ เรียนสาขาวิทยุโทรทัศน์ ก็ได้ทำอย่างที่เรียน สนุกดีเหมือนเที่ยวไปทำงานไป เสียอย่างเดียว ไม่ร่ำรวยเหมือน หมอ วิดวะ หรือ ถาปัตย์ ตอนนี้เข้าขั้นอาวุโสแล้ว แต่ยังต้องทำงานแอคทีฟเหมือนเด็กๆ ก็ปรับตัวกันไป ต้องทำให้ได้ มิฉะนั้น จะไม่มีตังค์ใช้ และตอนนี้ เวลาบอสให้เลือกจ๊อบได้ จะเลือกทำรายการเพื่อสังคม ทำแล้วรู้สึกดี เวลาเห็นแขกรับเชิญของเราเขามีความสุขขึ้น ชีวิตเขาดีขึ้น เราแฮปปี้ไปกับเขาด้วย เราทำบุญด้วยเงินได้ไม่มาก แต่อาศัยทำบุญไปในงาน ก็สบายใจดีเหมือนกัน บางอย่างที่เคยคิดไว้ว่าอยากเรียน จิตวิทยา ก็ไม่ได้เรียน อยากต่อโท สอบติดแล้ว ก็มีอันไม่ได้เรียน อยากทำงานในออฟฟิศ แต่งเดรสสวยๆ แอร์เย็นๆ ก็ไม่ได้ทำ ต้องไปตะลอน ตากแดดตากลมแทบทุกวัน   ทุกวันนี้สนุกปนเศร้าไปกับรูปแบบชีวิตแปลกๆ ที่เจอไม่ค่อยซ้ำกัน ทุกวันเหมือนออกไปผจญภัย พบเรื่องใหม่ๆอยู่เสมอ และนี่คงเป็นอะไรบางอย่างที่ ขีดเส้นทางเดินไว้ให้เราได้ไปเจอ เลยสรุปไม่ได้ว่าทุกวันนี้ชีวิตเป็นไปตามแผนบ้างรึเปล่า เพียงแต่มันเร้าใจดีค่ะ จากคุณ : สุดาว (SUBHAKATARI) - [ 13 มิ.ย. 52 00:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ผมเรียน ปวช. อ่ะ มีส่วนร่วมได้ไหมครับ อิอิ จากคุณ : ไม้โมก - [ 14 มิ.ย. 52 03:01:30 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตอนเด็กๆฝันอยากเป็นคนดี โตมาก็ได้เป็นคนดีอย่างที่ฝันค่ะ อิอิ จากคุณ : Jakka-Lan - [ 14 มิ.ย. 52 22:14:53 ]