วันนี้เป็นวันแรกผมไปนาในรอบหลายปีผ่านมาพอไปถึงสวนสิ่งแรกที่แตะตาผมเข้าอย่างจังคือแผ่นไม้เก่าๆที่เขียนไว้ว่า"จ้องมองควาย อย่างเปิดใจ จะพบแต่ความสุข" ผมเองก็ไม่สนใจอะไร...ต่อมาไม่นานคนสวน(หลานชายผมเอง)มาควายออกจากคอกผมเองก็เดินไปกับมันด้วยพฤติกรรมแรกที่ผมสังเกตเห็นคือ การเดิน
การเดินของมันธรรมดาแต่ไม่ธรรมดา ตรงไหนมันเดินได้เร็วมันเดินเร็ว ตรงไหนมันสมควรที่จะเดินช้ามันก็เดินช้า แล้วผมมาสังเกตหลายชายของผม..เดินแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ หกล้มบ่อยมาก ผมเองก็พอพอกับมัน ผมลองมาคิดดูว่า ควายมันคงคิดยังงี้มั้ง"คลานได้ก็คลาน เดินได้ก็เดิน วิ่งได้ก็วิ่ง กระโดดได้ก็กระโดด" แต่คนเรากับไม่คิดอย่างงั้น "คลานได้ก็ดิ้นจะเดินให้ได้ เดินได้ไม่พอใจก็จะวิ่ง วิ่งได้ไม่เอาจะกระโดด กระโดดได้อยากจะเหาะ" เหมือนกับนักธุรกิจหลายบริษัทที่จะขยายบริษัทตัวเอง..โดยไม่มองสภาพสถานะตัวเองว่าจะเป็นอย่างไร..ผลสุดท้ายก็ล้มไม่เป็นท่า ผมนึกถึงพวกบัตรวีซ่า อีออน ยูเมพัส แคทฟอคาร์ อีซี่บาย ฯลฯ เราเองก็รู้ว่า ณ ตอนนั้นเรารู้ตัวว่าเป็นยังไง คลานได้ เดินได้ วิ่งได้ กระโดดได้ แต่เราไม่นึกถึงมัน...พอได้ในสิ่งนั้นมาแต่ต้องมาทำงานจนหลังอานใช้หนี้พวกนั้น..พอใช้หมดแล้วยังไม่เข็ดอีก เสพสุขกับวัถตุที่ได้มาจากการกู้แต่ต้องมาทุกข์เพราะต้องใช้หนี้มันภายหลัง
พอเดินทางถึงที่ดอนหลานผมก็ปล่อยให้มันเดินไปไหนมาไหนตามแต่ใจ..ผมมาสะดุด ตรงที่ว่า ทำไม...มันไม่นอนตรงใต้รุ่มไม้ใหญ่ๆ แต่กลับไปนอนตรงรุ่มไม้เล็กๆ ที่พอดีกับตัวมัน...แล้วผมก็บ่นว่าทำไมไม่นอนตรงนั้นมันเย็นและใหญ่กว่าตั้งเยอะ..หลานบอกสอดขึ้นว่า "จะไปทุกข์แทนมันทำไม ?ละครับคุณอามันก็มีความสุขของมันดีอยู่แล้วถ้ามันร้อนมันจะเปลี่ยนที่นอนของมันเองละ" จริงว๊ะ ภาพแรกที่ผมนึกเห็นใกล้ตัวที่สุดคือ เราเคยเห็นคนอื่นที่แตกตัวแบบขัดตาขัดหูเราแล้วต่อว่าเราก็คิดว่า "ทำไมไม่แต่งอย่างงั้นอย่างงี้สวยกว่า เท่ห์กว่า#%$%#&$&(นินทาต่อกับอีกหลายชีวิต)" นั้นแหละภาษาบ้านผมเรียกว่า "ทุกข์แทนเขา" ก็สิ่งที่เขาทำไปเขามีความสุขของเขา ตัวเขาเองก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรือทุกข์อะไรถ้าเขาทุกข์ร้อนเขาก็จะเปลี่ยนของเขาเอง..เออน้อ ไปคิดแทนเขาทำไม ก็ตัวเราตากห่างที่ทุกข์ยังไม่จบ..ยังไปคิดต่อที่บ้านจนถึงตอนนอนอีก..คนเราจะทุกข์เรื่องของคนอื่นไปถึงไหน ผมอีกมุมหนึ่งที่ว่า..คนที่นำเรื่องไปนินทา..เขาคงจะทุกข์แทนเรามั้ง. "มีศักดิ์เห็นแค่เห็น มีศักดิ์ยินแค่ยิน จิตเราอย่านำไปปรุงแต่งต่อ"
อีกสักพักมันก็เดินไปกินหญ้ามีหญ้าอยู่สองกอหลานผมเอาผูกใกล้ทั้งสองกอผมสังเกตเห็นมันกินแต่กอเดียว ผมก็ถามหลานว่า.."ทำไมไม่กินทั้งสองกอพร้อมกันอ่ะ"..หลานผมตอบมาว่า.."จะไปรู้กับมันเหรอ..มันกินหญ้าสองกอนี้มาเดือนหนึ่งแล้ว..มันกินที่ละกอ..กอนั้นหมดมันก็จะมากินอีกกอ อีกกอก็ปล่อยให้มันโต..พอโตได้ทีอีกกอก็หมดพอดีมันก็ไปเปลี่ยนกินกอที่โตได้ที่แล้ว..มันก็ทำอย่างงี้ของมันมานานแล้ว" แต่คนเราไม่คิดอย่างงั้นนะ...มีเท่าไรกินเรียบชนิดแบบว่า.."เหลือดีกว่าขาด.." ครั้งหนึ่งเราโดนมาแล้วในช่วงข้าวสารขาดตลาดทั้งโลก ถ้าเราลองมานึกเล่นว่า ถ้ามันขาดจริงๆ ละเป็นอย่างไร..กับข้าวทุกมื้อบ้านผมจะทำไม่เกินสองอย่างเพราะอยู่กันสี่คน แต่คนที่ข้างบ้านผมอยู่กันสี่เหมือนกันทำซะ ห้า หก อย่าง เหลือก็ทิ้งแล้วก็บ่นว่า...ค่าอาหารแต่ละวันมันหมดเยอะ..*&%#$%$%###@%!#U&$*(ด่าพ่อค้า แม่ค้าที่ขายของแพง) แล้วที่ตัวเองทำอยู้นี้มันถูกอยู่เหรอ..
นี้คือสิ่งที่ได้จากแผ่นไม้ป้ายเก่า ๆ "จ้องมองควาย อย่างเปิดใจจะ พบแต่ความสุข" เขียนโดย คุณตาของผมเอง(ท่านเสียไปแล้ว 7 ปี)
แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 52 19:44:12
แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 52 17:42:20
+++มุมมองชีวิตดีๆ จากควายตัวหนึ่ง+++
