..........................เพื่อนรัก เราเคยสนุกร่วมกัน ๔๐ ปีแห่งความหลัง ..............................................
|
|
อาทิตย์ก่อน หนึ่งในเพื่อนสนิทของกระผมในวัยเด็กไม่เจอกันร่วมสี่สิบปี โทรมาจากต่างจังหวัดครับ
" โหล ขุนเหรอ วันเสาร์นี้พวกเรานัดจะลงมาเจอกันที่กรุงเทพ มากันหลายคนเลย " " เอากันขนาดนี้เลยเหรอ เจอกันที่ไหนหล่ะ " " จิตรโภชนา นายต้องไปให้ได้นะเว้ย ไปช่วยรื้อฟื้นความจำตอนประถมกันหน่อย " " เออ แล้วเจอกัน "
ถึงเวลางาน หลบยัยแฉ่งไปเลยครับ
เจอเพื่อนๆ นั่งกันอยู่แล้ว สี่สิบปีที่ไม่ได้เจอกัน เพื่อนเก่าๆ ที่มาใหม่วันนี้มากันหลายคนครับ จำหน้าไม่ได้เลย แต่ทุกคนจำกระผมได้
" ขุน เธอนี่หน้าไม่เปลี่ยนเลยนะ " " เดี๋ยวก่อน ให้เรานึกก่อนว่าเธอชื่ออะไร ใบ้คำต้นนามสกุลให้มาคำนึงสิ " " ตุ้ม " " อ๋อ (ชื่อ และนามสกุล) โหย เราจำหน้าเธอไม่ได้เลยหง่ะ สี่สิบกว่าปี สวยขึ้นจมเลย" " ตอนเด็กไม่เห็นเธอปากหวานอย่างงี๊แฮะ "
ไล่ชื่อเพื่อนที่มาใหม่กันทีละคนครับ จำชื่อ นามสกุลได้หมด จำได้ด้วยว่าตอนประถม๗ ใครนั่งตรงไหนของห้อง
" เพ็ญศรี ตอนเรียน ป.๗ เธอนั่งเยื้องประตูหลังมาทางหน้าห้อง นั่งข้างๆกะ ยัยเฉลา โต๊ะข้างหลังเธอ ยัยจุ๋ม กะ ยัยแป๋มนั่ง " " โห จำได้ด้วยเหรอ เรายังจำไม่ได้เลยว่านั่งตรงไหน " " จำได้ ดิ คนน่ารักๆ ใครจะจำไม่ได้ เรายังจำได้เลย เธอชอบเอากิ๊ป พลาสติกสีขาวมาเหน็บไว้ที่รองเท้า " " แต่เราไว้ผมสั้นนะ " " ไม่รู้แหละ แต่เธอชอบเอากิ๊ปติดผมมาเหน็บรองเท้าหง่ะ "
เพื่อนเก่า มาเจอกันใหม่ ตอนสี่สิบปีให้หลังครับ งานนี้มาเยอะหน่อย ๑๔ คน ๖ คนมาจากต่างจังหวัด เพื่องานนี้โดยเฉพาะ
ความจริง ประธานรุ่น (ถูกยัดเยียด ) มันหาชื่อ แล้วติดต่อได้มาเกือบสามสิบคนแล้วครับ ส่วนใหญ่ อยู่ต่างจังหวัด
จากคุณ |
:
ท่านขุนเดชา
|
เขียนเมื่อ |
:
27 ก.ย. 52 17:17:43
|
|
|
|