ความคิดเห็นที่ 1 เริ่มที่  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่ง                                     ๏ ๏ พระอภัยมณี ๏ ๏ ตอนที่ ๑๙ ของ - สุนทรภู่ - พระฟังคำอ้ำอึ้งตะลึงคิด จะเบือนบิดป้องปัดก็ขัดขวาง สงสารลูกเจ้าลังกาจึงว่าพลาง เราเหมือนช้างงางอกไม่หลอกลวง ถึงเลือดเนื้อเมื่อน้องต้องประสงค์ พี่ก็คงยอมให้มิได้หวง แต่ลูกเต้าเขาไม่เหมือนคนทั้งปวง จะได้ช่วงชิงไปให้กระนั้น พี่ว่าเขาเขาก็ว่ามากระนี้ มิใช่พี่นี้จะแกล้งแสร้งเสกสรรค์ เพราะเหตุเขารักใคร่อาลัยกัน ค่อยผ่อนผันพูดจาอย่าราคี แล้วตรัสบอกลูกน้อยกลอยสวาท เจ้าหน่อเนื้อเชื้อชาติดงราชสีห์ อันรักษาศีลสัตย์กัตเวที ย่อมเป็นที่สรรเสริญเจริญคน ทรลักษณ์อกตัญญุตาเขา เทพเจ้าก็จะแช่งทุกแห่งหน ให้ทุกข์ร้อนงอนหง่อทรพล พระเวทมนต์เสื่อมคลายทำลายยศ เพราะบิดามาด้วยอุศเรนนี้ คุณเขามีมากล้นพ้นกำหนด เจ้าทำผิดก็เหมือนพ่อทรยศ จงออมอดเอ็นดูพ่อแต่พองาม จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 17:49:14

ความคิดเห็นที่ 2 บทนี้จำไม่ได้เลยครับ   ว่าเคยท่องหรือไม่                             ๏ ๏ โคลงดั้นวิวิธมาลี ๏ ๏ อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ -พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ) - ๏ ลูกเสือควรยึดข้อ.................ภาษิต นี้เทอญ ควรพึ่งแต่ตัวเรา.................รอบด้าน บำเพ็ญฝึกฝนกิจ...................การช่วย ตนเทอญ ทั้งช่วยเพื่อนบ้านด้วย...........ดุษฎี ๏ แม้เราปลงจิตพร้อม...............เพรียงกัน ฉะนี้นา ต่างฝ่ายต่างกระวี......................กระวาดถ้วน พยายามฝึกหัดสรร-...................พพิท ยาแฮ สยามจักหลั่งล้นล้วน...................เลศงาม ๏ ชาติต้องการให้ช่วย.................ฉันใด ก็ดี อาจช่วยได้ดังความ.....................มุ่งเกื้อ ชูเทศเทอดไผท...........................เทียมเทศ อารย์พ่อ สมเกียยรติยศผู้เชื้อ......................ชาติไทย จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 17:50:29

ความคิดเห็นที่ 3 บทนี้จำได้  จำได้                                                                       ๏ ๏ กฤษณาสอนน้อง ๏ ๏ ของ - สมเด็จกรมพระยาปรมานุชิตชิโนรส ๏ พฤษภกาสร............................อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่ห์คง.........................สำคัญหมายในกายมี ๏ นรชาติวางวาย........................มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดี...........................ประดับไว้ในโลกา จบ บทท่องจำ ชั้น มัธยมศึกษาปีที่ ๑ ครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 17:51:36

ความคิดเห็นที่ 4 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ ๏ ๏ กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน และว่าด้วยงานนักขัตฤกษ์ ๏ ๏ พระราชนิพนธ์ โดย พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ ๒ ๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อ         นพคุณ พี่เอย หอมยี่หร่ารสฉุน              เฉียบร้อน ชายใดบริโภคภุญช์          พิศวาส หวังนา แรงอยากยอหัตถ์ข้อน       อกให้หวนแสวง๚   ๏ มัสมั่นแกงแก้วตา          หอมยี่หร่ารสร้อนแรง ชายใดได้กลืนแกง            แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา ๏ ยำใหญ่ใส่สารพัด          วางจานจัดหลายเหลือตรา รสดีด้วยน้ำปลา               ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ ๏ ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม    เจือน้ำส้มโรยพริกไทย โอชาจะหาไหน                ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง ๏ หมูแนมแหลมเลิศรส       พร้อมพริกสดใบทองหลาง พิศห่อเห็นรางชาง             ห่างห่อหวนป่วนใจโหย ๏ ก้อยกุ้งปรุงประทิ่น           วางถึงลิ้นดิ้นแดโดย รสทิพย์หยิบมาโปรย           ฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ ๏ เทโพพื้นเนื้อท้อง             เป็นมันย่องล่องลอยมัน น่าซดรสครามครัน               ของสวรรค์เสวยรมย์ ๏ ความรักยักเปลี่ยนท่า        ทำน้ำยาอย่างแกงขม กลอ่อมกล่อมเกลี้ยงกลม      ชมไม่วายคล้ายคล้ายเห็น ๏ ข้าวหุงปรุงอย่างเทศ         รสพิเศษใส่ลูกเอ็น ใครหุงปรุงไม่เป็น                เช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ ๏ เหลือรู้หมูป่าต้ม               แกงคั่วส้มใส่ระกำ รอยแจ้งแห่งความขำ           ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม ๏ ช้าช้าพล่าเนื้อสด             ฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม คิดความยามถนอม              สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์ ๏ ล่าเตียงคิดเตียงน้อง         นอนเตียงทองทำเมืองบน ลดหลั่นชั้นชอบกล               ยลอยากนิทรคิดแนบนอน ๏ เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้า         รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน เจ็บไกลในอาวรณ์                ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง ๏ รังนกนึ่งน่าซด                 โอชารสกว่าทั้งปวง นกพรากจากรังรวง               เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน ๏ ไตปลาเสแสร้งว่า              ดุจวาจากระบิดกระบวน ใบโศกบอกโศกครวญ           ให้พี่เคร่าเจ้าดวงใจ ๏ ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง        เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน ผักหวานซ่านทรวงใน            ใคร่ครวญรักผักหวานนาง๚ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 17:53:28

ความคิดเห็นที่ 5 • เห่ชมเครื่องหวาน ๏ สังขยาหน้าไข่คุ้น                 เคยมี แกมกับข้าวเหนียวสี                โศกย้อม เป็นนัยนำวาที                        สมรแม่ มาแม แถลงว่าโศกเสมอพ้อม            เพียบแอ้อกอร๚ ๏ สังขยาหน้าตั้งไข่                 ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง เป็นนัยไม่เคลือบแคลง             แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ ๏ ซ่าหริ่มลิ้มหวานล้ำ               แทรกใส่น้ำกะทิเจือ วิตกอกแห้งเครือ                     ได้เสพหริ่มพิมเสนโรย ๏ ลำเจียกชื่อขนม                   นึกโฉมฉมหอมชวยโชย ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย                 โหยไห้หาบุหงางาม ๏ มัศกอดกอดอย่างไร             น่าสงสัยใคร่ขอถาม กอดเคล้นจะเห็นความ              ขนมนามนี้ยังแคลง ๏ ลุดตี่นี้น่าชม                        แผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง โอชาหน้าไก่แกง                     แคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย ๏ ขนมจีบเจ้าจีบห่อ                  งามสมส่อประพิมพ์ประพาย นึกน้องนุ่งจีบกราย                   ชายพกจีบกลีบแนบเนียน ๏ รสรักยักลำนำ                      ประดิษฐ์ทำขนมเทียน คำนึงนิ้วนางเจียน                     เทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม ๏ ทองหยิบทิพย์เทียมทัด           สามหยิบชัดน่าเชยชม หลงหยิบว่ายาดม                      ก้มหน้าเมินเขินขวยใจ ๏ ขนมผิงผิงผ่าวร้อน                  เพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน ร้อนนักรักแรมไกล                    เมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง ๏ รังไรโรงด้วยแป้ง                    เหมือนนกแกล้วทำรังรวง โอ้อกนกทั้งปวง                        ยังยินดีด้วยมีรัง ๏ ทองหยอดทอดสนิท               ทองม้วนมิดคิดความหลัง สองปีสองปิดบัง                        แต่ลำพังสองต่อสอง ๏ งามจริงจ่ามงกุฏ                    ใส่ชื่อดุจมงกุฏทอง เรียมร่ำคำนึงปอง                      สะอิ้งน้องนั้นเคยยล ๏ บัวลอยเล่ห์บัวงาม                  คิดบัวกามแก้วกับตน ปลั่งเปล่งเคร่งยุคล                    สถนนุชดุจประทุม ๏ ช่อม่วงเหมาะมีรส                  หอมปรากฏกลโกสุม คิดสีสไลคลุม                           หุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน ๏ ฝอยทองเป็นยองใย                เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน คิดความยามเยาวมาลย์              เย็บชุนใช้ไหมทองจีน ๚ ป.ล.    ขนมบางชนิดไม่รู้จักเลยครับ     เช่น  มัศกอด  ลุดตี่ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 17:56:59

ความคิดเห็นที่ 6 มาทานผลไม้กันครับ                                 • เห่ชมผลไม้ ๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้             เอมใจ หอมชื่นกลืนหวานใน         อกชู้ รื่นรื่นรสรมย์ใด                 ฤๅดุจ นี้แม หวานเลิศเหลือรู้รู้              แต่เนื้อนงพาล ๚ ๏ ผลชิดแช่อิ่มอบ             หอมตรลบล้ำเหลือหวาน รสไหนไม่เปรียบปาน          หวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ ๏ ตาลเฉาะเหมาะใจจริง      รสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจ คิดความยามพิสมัย            หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น ๏ ผลจากเจ้าลอยแก้ว         บอกความแล้วจากจำเป็น จากช้ำน้ำตากระเด็น           เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง ๏ หมากปรางนางปอกแล้ว   ใส่โถแก้วแพร้วพรายแสง ยามชื่นรื่นโรยแรง              ปรางอิ่มอาบซาบนาสา ๏ หวนห่วงม่วงหมอนทอง    อีกอกร่องรสโอชา คิดความยามนิทรา             อุราแนบแอบอกอร ๏ ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่น                เรียกส้มฉุนใช้นามกร หวนถวิลลิ้นลมงอน             ชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน ๏ พลับจีนจักด้วยมีด            ทำประณีตน้ำตาลกวน คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน           ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ ๏ น้อยหน่านำเมล็ดออก        ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย มือใครไหนจักทัน                 เทียบเทียมที่ฝีมือนาง ๏ ผลเกดพิเศษสด                โอชารสล้ำเลิศปาง คำนึงถึงเอวบาง                   สางเกศเส้นขนเม่นสอย ๏ ทับทิมพริ้มตาตรู               ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย สุกแสงแดงจักย้อย                อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย ๏ ทุเรียนเจียนตองปู              เนื้อดีดูเหลือเรืองพราย เหมือนศรีฉวีกาย                   สายสวาทพี่ที่คู่คิด ๏ ลางสาดแสวงเนื้อหอม         ผลงอมงอมรสหวานสนิท กลืนพลางทางเพ่งพิศ             คิดยามสารทยาตรามา ๏ ผลเงาะไม่งามแงะ               มล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา หวนเห็นเช่นรจนา                  จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม ๏ สละสำแลงผล                   คิดลำต้นแน่นหนาหนาม ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม                   นามสละมละเมตตา๚ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 17:58:10

ความคิดเห็นที่ 7 คงจำ  ไชล็อก  บัสสานิโย   อันโตนิโย  กันได้นะครับ         ๏ ๏ เวนิสวาณิช ๏ ๏ พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๖ ๏ อันว่าความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน เป็นสิ่งดีสองชั้นพลันปลื้มใจ แห่งผู้ให้และผู้รับสมถวิล เป็นกำลังเลิศพลังอื่นทั้งสิ้น เจ้าแผ่นดินผู้ทรงพระกรุณา ประดุจทรงวราภรณ์สุนทรสวัสดิ์ เรืองจรัสยิ่งมกุฏสุดสง่า พระแสงทรงดำรงซึ่งอาชญา เหนือประชาพสกนิกร ประดับพระวรเดชวิเศษฤทธิ์ ที่สถิตอานุภาพสโมสร แต่การุณยธรรมสุนทร งามงอนกว่าพระแสงอันแรงฤทธิ์ เสถียรในหฤทัยพระราชา เป็นคุณของเทวาผู้มหิทธ์ และราชาเทียมเทพอมฤต ยามบพิตรเผยแผ่พระกรุณา จบบทท่องจำชั้น มัธยมศึกษาปีที่ ๒ ครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:00:00

ความคิดเห็นที่ 8 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ๏ ๏ เสภาเรื่อง ขุนช้างขุนแผน ๏ ๏ -พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๒-๓ - ๏ ยกออกนอกเมืองสวรรคโลก ข้ามโคกเข้าป่าพนาศรี เจ้าพลายกระสันพันทวี รำลึกถึงนารีศรีมาลา ถ้าแม้นแก้วแววตามาด้วยพี่ จะชวนชี้ชมไม้ไพรพฤกษา คิดพลางเดินพลางตามทางมา ข้ามท่าเขินเขาลำเนาธาร แลเห็นเขาเงาเงื้อมชะง่อนชะโงก เป็นกรวยโกรกน้ำสาดกระเซ็นซ่าน ดูโครมครึกกึกก้องท้องพนานต์ พลุ่งพล่านมาแต่ยอดศิขรินทร์ เป็นชะวากวุ้งเวิ้งตะเพิงพัก แง่ชะงักเงื้อมชะง่อนล้วนก้อนหิน บ้างใสสดหยดย้อยเหมือนพลอยนิล บ้างเหมือนกลิ่นภู่ร้อยห้อยเรียงราย ตรงตระพักเพิงผาศิลาเผิน ชะงักเงิ่นเงื้อมงอกชะแง้หงาย ที่หุบห้วยเหวหินบิ่นทลาย เป็นวุ้งโว้งเพรงพรายดูลายพร้อย บ้างเป็นยอดกอดก่ายตะเกะตะกะ ตะขรุตะขระเหี้ยนหักเป็นหินห้อย ขยุกขยิกหยดหยอดเป็นยอดย้อย บ้างแหลมลอยเลื่อมสลับระยับยิบ บ้างงอกเง้าเป็นเงี่ยงบ้างเกลี้ยงกลม บ้างโปปมเป็นปุ่มกะปุบกะปิบ บ้างปอดแป้วเป็นพูดูลับลิบ โล่งตะลิบแลตลอดยอดศิขรินทร์ เหล่ามิ่งไม้ไทรโศกอยู่ริมห้วย ลมช่วยหล่นลอยกระแสสินธุ์ น้ำใสแลซึ้งถึงพื้นดิน ฟุ้งกลิ่นสุมามาลย์บานระย้า สัตตบุษย์บัวแดงขึ้นแฝงฝัก พรรณผักพาดผ่านก้านบุบผา แพงพวยพุ่งพาดพันสันตะวา ลอยคงคาทอดยอดไปตามธาร....                                           ป.ล.  สงสัยครับว่า  ท่องกันยาวขนาดนี้เลยหรือ       สองบาทสุดท้าย   ไม่คุ้นเลยครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:02:56

ความคิดเห็นที่ 9 ๏ ๏ กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า ๏ ๏ ของ -พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ) ๏ วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่งย่ำค่ำระฆังขาน ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน ชาวนาเหนื่อยอ่อนต่างจรกลับ ตะวันลับอับแสงทุกแห่งหน ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมณฑล แลทิ้งตนตูเปลี่ยวอยู่เดียวเอย..... ๏ ความเอ๋ย ความรู้ เป็นเครื่องชูชี้ทางสว่างไสว หมดโอกาสที่จะชี้ต่อนี้ไป ละห่วงใยอยากรู้ลงสู่ดิน อันความยากหากให้ไร้ศึกษา ย่นปัญญาความรู้อยู่แค่ถิ่น หมดทุกข์ขลุกแต่กิจคิดหากิน กระแสวิญญาณงันเพียงนั้นเอย....... ๏ ห่วงเอ๋ยห่วงอะไร ไม่ยิ่งใหญ่เท่าห่วงดวงชีวิต แม้คนลืมสิ่งใดได้สนิท ก็ยังคิดขึ้นได้เมื่อใกล้ตาย เคยเป็นทุกข์ห่วงใยเสียได้ง่าย ใครจะยอมละแดนแสนสบาย โดยไม่ชายตาใฝ่อาลัยเอย.....                                   ป.ล.   กลอนนี้ก็จำไม่ได้เลยครับ  ว่าเคยท่องด้วยหรือไม่             แต่เหมือน ๆ จะคุ้นอยู่         สงสัยคืนคุณครูหมดแล้ว จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:05:55

ความคิดเห็นที่ 10 ๏ ๏ โลกนิติคำโคลง ๏ ๏ ของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาเดชาดิศร (มั่ง) ๏ พึงอวยโอวาทไว้......ในตน ก่อนนา จึงสั่งสอนสาธุชน........ทั่วหล้า แต่แรกเร่งผจญ..........จิตอาต-มาแฮ สัตว์อื่นหมื่นแสนอ้า.....อาจแท้ทรมาน ๏ คุณแม่หนาหนักเพี้ยง.....พสุธา คุณบิดรดุจอา.................กาศกว้าง คุณพี่พ่างศิขรา................เมรุมาศ คุณพระอาจารย์อ้าง..........อาจสู้สาคร ๏ เย็นเงาพฤกษ์มิ่งไม้......สุขสบาย เย็นญาติทุกข์สำราย........กว่าไม้ เย็นครูยิ่งพันฉาย............กษัตริย์ยิ่ง ครูนา เย็นร่มพระเจ้าให้............ร่มฟ้าดินบน ๏ วิชาควรรักรู้................ฤๅขาด อย่าหมิ่นศิลปศาสตร์.......ว่าน้อย รู้จริงสิ่งเดียวอาจ............มีมั่ง เลี้ยงชีพช้าอยู่ร้อย..........ชั่วลื้อเหลนหลาน จบบทท่องจำ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:06:48

ความคิดเห็นที่ 11 "นิทานเวตาล" ๏ ชายใดไม่เที่ยวเทียวไป ทุกแคว้นแดนไพร มิอาจประสบพบสุข ๏ ชายใดอยู่เหย้าเนาทุกข์ ไม่ด้นซนซุก ก็ชื่อว่าชั่วมัวเมา ๏ จงจรเที่ยว เทียวบทไป พงพนไพร ไศละลำเนา ๏ ดั้นบถเดิน เพลินจิตเรา แบ่งทุกขะเบา เชาวนะไวฯ ๏ ชายหาญชาญเชี่ยวเทียวไพร สองขาพาไป บ่มัวบ่เมาเขลาขลาด ๏ ขาเขาคือกิ่งพฤกษชาติ ช่อชูดูดาษ และดกด้วยดอกออกระดะ ๏ ไป่ช้าเป็นผลปนคละ โต ๆโอชะ รสาภิรสหมดมวล ๏ โทษหลายกลายแก้แปรปรวน เจือจุนคุณควร เพราะเหตุที่เที่ยวเทียวเดิน ๏ จงจรเที่ยวเทียวบทไป พงพนไพร ไศละดำเนิน ๏ ดุ่มบถด่วน ชวนจิตเพลิน ใดบ่มิเกิน เชิญบทจร ฯ ๏ เชิญคะนึงซึ่งพระทินกร ฤาหลับฤานอน ธ เดินและด้นบนสวรรค์ ๏ เธอมีความสุขทุกวัน หมื่นกัปแสนกัลป์ บ่อ่อนบ่เปลี้ยเพลียองค์ ๏ จงจรเที่ยว เทียวบทไป ตั้งจิตใน ไพรพนพง ๏ ดูทินกร จรจิรยง แสนสุขทรง ทุกขะบ่มี ฯ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:08:19

ความคิดเห็นที่ 12 สามัคคีเภทคำฉันท์ รู้สึกจะเป็นของ มศ.๔ " ๏ พวกราชมัลโดย     พลโบยมิใช่เบา สุดหัตถแห่งเขา         ขณะหวดสิพึงกลัว ๏ บงเนื้อก็เนื้อเต้น      พิศเส้นสรีร์รัว ทั่วร่างและทั้งตัว         ก็ระริกระริวไหว ๏ แลหลังละลามโล     หิตโอ้เลอะหลั่งไป เพ่งผาดอนาถใจ          ระกะร่อยเพราะรอยหวาย... " จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:09:17

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีครับ คุณ Jiu_Bond ขอบคุณมากครับ  ที่ทบทวนความจำ ยังจำได้หลายบท (บทสั้นๆ) แต่ถ้าให้ท่องบทยาวๆตอนนี้คงลืมหมดแล้วนะครับ จากคุณ : นฤรัตน์ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:10:26

ความคิดเห็นที่ 14 ๏ พระสมุทรสุดลึกล้น    คณนา   สายดิ่งทิ้งทอดมา         หยั่งได้   เขาสูงอาจวัดวา            กำหนด จิตมนุษย์นี้ไซร้            ยากแท้หยั่งถึง๚ะ๛                         ไม่ทราบว่าอยู่ในเรื่องใดครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:11:25

ความคิดเห็นที่ 15 จากเรื่อง เวนิสวานิช   บทพระราชนิพนธ์  ร.6 "ความเอยความรัก                       เริ่มสมัครชั้นต้น ณ หนไหน   เริ่มเพาะเหมาะกลางหว่างหัวใจ        หรือเริ่มในสมองตรองจงดี แรกจะเกิดเป็นไฉนใครรู้บ้าง           อย่าอำพรางตอบสำนวนให้ควรที่ ใครถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงรตี       ผู้ใดมีคำตอบขอบใจเอย" "  ตอบเอยตอบถ้อย                    เกิดเมื่อเห็นน้องน้อยอย่าสงสัย   ตาประสบตารักสมัครไซร้           เหมือนหนึ่งได้อาหารสำราญครัน   แต่ถ้าแม้สายใจไม่สมัคร            เหมือนฆ่ารักเสียแต่เกิดย่อมอาสัญ   ได้แต่ชวนเพื่อนยามาพร้อมกัน    ร้องรำพันสงสารรักหนักหนาเอย" จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:13:33

ความคิดเห็นที่ 16 เพลง ที่มาจาก   บทกลอน ตอนพระอภัยมณีเกี้ยวนางละเวง "ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา เชยผกาโกสุมปทุมทอง เจ้าเป็นถ้ำอำไพขอให้พี่ เป็นราชสีห์สิงสู่เป็นคู่สอง จะติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป....." จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:15:22

ความคิดเห็นที่ 17 คห. 14 อยู่ใน โคลงโลกนิติ  หรือเปล่าครับ จากคุณ : นฤรัตน์ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:16:02

ความคิดเห็นที่ 18 อ้าว  สวัสดีครับ  คุณนฤรัตน์   มาเมื่อไหร่ครับ  ไม่เห็นเลย   มัวโพสท์เพลิน จาก นิราศภูเขาทอง ของสุนทรภู่ "ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง       มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา     ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ        สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย            ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป "ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก      สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป           แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ" จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:18:15

ความคิดเห็นที่ 19 แวะมาอ่านต่อ.... จากคุณ : นาฬิกาโบราณ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:19:12

ความคิดเห็นที่ 20 คห. 14   จำไม่ได้ครับ  คุณนฤรัตน์                           ....................................... บทนี้ของชั้นประถมครับ                               แม่ไก่อยู่ในตะกร้า ไข่ๆ มาสี่ห้าใบ อีแม่กาก็มาไล่ อีแม่ไก่ไล่ตีกา หมาใหญ่ก็ไล่เห่า หมูในเล้าแลดูหมา ปูแสมแลปูนา และปูม้าปูทะเล เต่านาและเต่าดำ อยู่ในน้ำกับจรเข้ ปลาทูอยู่ทะเล ปลาขึ้เหร่ไม่สู้ดี จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:22:19

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับ  คุณนาฬิกาโบราณ                                         กาพย์เห่เรือเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์               เห่ชมเรือกระบวน โคลงสี่สุภาพ ปางเสด็จประเวศด้าว     ชลาลัย ทรงรัตนพิมานชัย         กิ่งแก้ว พรั่งพร้อมพวกพลไกร   แหนแห่ เรือกระบวนต้นแพร้ว     เพริศพริ้ง พายทอง กาพย์ยานี  ๑๑     พระเสด็จโดยแดนชล        ทรงเรือต้นงามเฉิดฉาย กิ่งแก้วแพร้วพรรณราย      พายอ่อนหยับจับงามงอน นาวาแน่นเป็นขนัด            ล้วนรูปสัตว์แสนยากร เรือริ้วทิวธงสลอน             สาครลั่นครั่นครื้นฟอง สรมุขมุขสี่ด้าน                เพียงพิมานผ่านเมฆา ม่านกรองทองรจนา          หลังคาแดงแย่งมังกร สมรรถชัยไกรกาบแก้ว     แสงแวววับจับสาคร เรียบเรียงเคียงคู่จร          ดั่งร่อนฟ้ามาแดนดิน สุวรรณหงส์ทรงพู่ห้อย      งามชดช้อยลอยหลังสินธุ เพียงหงส์ทรงพรมมินทร์   ลินลาดเลื่อนเตือนตาชม เรือชัยไวว่องวิ่ง               รวดเร็วจริงยิ่งอย่างลม เสียงเส้าเร้าระดม             ห่มท้ายเยิ่นเดินคุ่กัน คชสีห์ทีผาดเผ่น              ดูดังเป็นเห็นขบขัน ราชสีห็ที่ยืนยัน                คั่นสองคู่ดูยิ่งยง เรือสิงห์วิ่งเผ่นโผน           โจนตามคลื่นฝืนฝ่าฟอง ดูยิ่งสิงห์ลำพอง               เป็นแถวท่องล่องตามกัน นาคาหน้าดังเป็น              ดูเขม้นเห็นขบขัน มังกรถอนพายพัน            ทันแข่งหน้าวาสุกรี เลียงผาง่าเท้าโผน           เพียงโจนไปในวารี นาคาหน้าอินทรี              มีปีกเหมือนเลื่อนลอยโพยม ดนตรีมี่อึงอล                  ก้องกาหลพลแห่โหม โห่ฮึกครึกครื้นโครม         เป็นแถวท่องล่องตามกัน กรีธาหมู่นาเวศ                จาดนคเรศโดยสาชล เหิมหื่นชื่นกระมล             ยลมัจฉาสารพันมี                                   เฮ้ เฮ เฮ เฮ้ เห่ เฮ เฮ้  ................. จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:28:56

ความคิดเห็นที่ 22 เจอแล้วครับ  คุณนฤรัตน์   อยุ่ในมือแท้ ๆ     คห 14    โคลงโลกนิติ   ใช่เลยครับ     อยู่ในบาทที่  ๑๖   ยาวมากครับ  ทยอยลงทีละ  ๔  บาทครับ                                     โคลงโลกนิติ ๑. อัญขยมบรมนเรศร์เรื้อง .............. รามวงศ์ พระผ่านแผ่นไผทรง .............. สิบไท้ แสวงยิ่งสิ่งสดับองค์ .............. โอวาท หวังประชาชนให้ .............. อ่านแจ้งคำโคลง ๒. ครรโลงโลกนิตินี้ .............. นมนาน มีแต่โบราณกาล .............. เก่าพร้อง เป็นสุภาษิตสาร .............. สอนจิต กลดั่งสร้อยสอดคล้อง .............. เวี่ยไว้ในกรรณ ๓. ปลาร้าพันห่อด้วย .............. ใบคา ใบก็เหม็นคาวปลา .............. คละคลุ้ง คือคนหมู่ไปหา .............. คบเพื่อน พาลนา ได้แต่รายร้ายฟุ้ง .............. เฟื่องให้เสียพงศ์ ๔. ใบพ้อพันห่อหุ้ม .............. กฤษณา หอมระรวยรสพา .............. เพริศด้วย คือคนเสพเสน่หา .............. นักปราชญ์ ความสุขซาบฤาม้วย .............. ดุจไม้กลิ่นหอม จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:32:32

ความคิดเห็นที่ 23 ๕. ผลเดื่อเมื่อสุกไซร้ .............. มีพรรณ ภายนอกแดงดูฉัน .............. ชาดป้าย ภายในย่อมแมลงวัน .............. หนอนบ่อน ดุจดั่งคนใจร้าย .............. นอกนั้นดูงาม ๖. ขนุนสุกสล้างแห่ง .............. สาขา ภายนอกเห็นหนามหนา .............. หนั่นแท้ ภายในย่อมรสา .............. เอมโอช สาธุชนนั่นแล้ .............. เลิศด้วยดวงใจ ๗. คนพาลผู้บาปแท้ .............. ทุรจิต ไปสู่หาบัณฑิต .............. ค่ำเช้า ฟังธรรมอยู่เนืองนิตย์ .............. บ่ซาบ ใจนา คือจวักตักข้าว .............. ห่อนรู้รสแกง ๘. กบเกิดในสระได้ .............. บัวบาน ฤาห่อนรู้รสมาลย์ .............. หนึ่งน้อย ภุมราอยู่ไกลสถาน .............. นับโยชน์ ก็ดี บินโบกมาค้อยค้อย .............. เกลือกเคล้าเสาวคนธ์ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:33:31

ความคิดเห็นที่ 24 ๙. ไม้ค้อมมีลูกน้อม .............. นวยงาม คือสัปปุรุษสอนตาม .............. ง่ายแท้ ไม้ผุดั่งคนทราม .............. สอนยาก ดัดก็หักแหลกแล้ .............. ห่อนเรื้อโดยตาม ๑๐. นาคีมีพิษเพี้ยง .............. สุริโย เลื้อยบ่ทำเดโช .............. แช่มช้า พิษน้อยหยิ่งโยโส .............. แมลงป่อง ชูแต่หางเองอ้า .............. อวดอ้างฤทธี ๑๑. ความรู้ผู้ปราชญ์นั้น .............. รักเรียน ฝนทั่งเท่าเข็มเพียร .............. ผ่ายหน้า คนเกียจเกลียดหน่ายเรียน .............. วนจิต กลอุทกในตระกร้า .............. เปี่ยมล้น ฤามี ๑๒. ห้ามเพลิงไว้อย่าให้ .............. มีควัน ห้ามสุริยแสงจันทร์ .............. ส่องไซร้ ห้ามอายุให้หัน .............. คืนเล่า ห้ามดั่งนี้ไว้ได้ .............. จึ่งห้าม นินทา จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:34:26

ความคิดเห็นที่ 25 ๑๓. เว้นวิจารณ์ว่างเว้น .............. สดับฟัง เว้นที่ถามอันยัง .............. ไป่รู้ เว้นเล่าลิขิตสัง .............. เกตว่าง เว้นนา เว้นดั่งกล่าวว่าผู้ .............. ปราชญ์ได้ ฤามี ๑๔. รู้น้อยว่ามากรู้ .............. เริงใจ กลกบเกิดอยู่ใน .............. สระจ้อย ไปเห็นชเลไกล .............. กลางสมุทร ชมว่าน้ำบ่อน้อย .............. มากล้น ลึกเหลือ ๑๕. เสียสินสงวนศักดิ์ไว้ .............. วงศ์หงส์ เสียศักดิ์สู้ประสงค์ .............. สิ่งรู้ เสียรู้เร่งดำรง .............. ความสัตย์ ไว้นา เสียสัตย์อย่าเสียสู้ .............. ชีพม้วย มรณา ๑๖. พระสมุทรสุดลึกล้น .............. คณนา สายติ่งทิ้งทอดมา .............. หยั่งได้ เขาสูงอาจวัดวา .............. กำหนด จิตมนุษย์นี้ไซร้ .............. ยากแท้ หยั่งถึง จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:35:08

ความคิดเห็นที่ 26 ๑๗. รักกันอยู่ขอบฟ้า .............. เขาเขียว เสมออยู่หอแห่งเดียว .............. ร่วมห้อง ชังกันบ่แลเหลียว .............. ตาต่อ กันนา เหมือนขอบฟ้ามาป้อง .............. ป่าไม้ มาบัง ๑๘. ให้ท่านท่านจักให้ .............. ตอบสนอง นบท่านท่านจักปอง .............. นอบไหว้ รักท่านท่านควรครอง .............. ความรัก เรานา สามสิ่งนี้เว้นไว้ .............. แต่ผู้ทรชน ๑๙. ใครจักผูกโลกแม้ .............. รัดรึง เหล็กเท่าลำตาลตรึง .............. ไป่หมั้น มนต์ยาถูกนานหึง .............. หายเสื่อม ผูกเพื่อไมตรีนั้น .............. แนบเท้าวันตาย ๒๐. ผจญคนมักโกรธด้วย .............. ไมตรี ผจญหมู่ทรชนดี .............. ต่อตั้ง ผจญคนจิตโลภมี .............. ทรัพย์เผื่อ แผ่นา ผจญคนอสัตย์ให้ยั้ง .............. หยุดด้วย สัตยา จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:35:53

ความคิดเห็นที่ 27 ๒๑. คนใดคนหนึ่งผู้ .............. ใจฉกรรจ์ เคียดฆ่าคนอนันต์ .............. หนักแท้ ไป่ปานบุรุษอัน .............. ผจญจิต เองนา เธียรท่านเยินยอแล้ .............. ว่าผู้ มีชัย ๒๒. ความรู้ดูยิ่งล้ำ .............. สินทรัพย์ คิดค่าควรเมืองนับ .............. ยิ่งไซร้ เพราะเหตุจักอยู่กับ .............. กายอาต มานา โจรจักเบียนบ่ได้ .............. เร่งรู้ เรียนเอา ๒๓. โทษท่านผู้อื่นเพี้ยง .............. เมล็ดงา ปองติฉินนินทา .............. ห่อนเว้น โทษตนเท่าภูผา .............. หนักยิ่ง ป้องปิดคิดซ่อนเร้น .............. เรื่องร้าย หายสูญ ๒๔. หอมกลิ่นดอกไม้ที่ .............. นับถือ หอมแต่ตามลมฤา .............. กลับย้อน หอมแห่งกลิ่นกล่าวคือ .............. ศีลสัตย์ นี้นา หอมสุดหอมสะท้อน .............. ทั่วใกล้ ไกลถึง จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:36:48

ความคิดเห็นที่ 28 ๒๕. ก้านบัวบอกลึกตื้น .............. ชลธาร มรรยาทส่อสันดาน .............. ชาติเชื้อ โฉดฉลาดเพราะคำขาน .............. ควรทราบ หย่อมหญ้าเหี่ยวแห้งเรื้อ .............. บอกร้าย แสลงดิน ๒๖. ถึงจนทนกัดก้อน .............. กินเกลือ อย่าเที่ยวแล่เนื้อเถือ .............. พวกพ้อง อดอยากเยี่ยงอย่างเสือ .............. สงวนศักดิ์ โซก็เสาะใส่ท้อง .............. จับเนื้อ กินเอง ๒๗. โคควายวายชีพได้ .............. เขาหนัง เป็นสิ่งเป็นอันยัง .............. อยู่ไซร้ คนเด็ดดับสูญสัง .............. ขารร่าง เป็นชื่อเป็นเสียงได้ .............. แต่ร้าย กับดี ๒๘. อ่อนหวานมานมิตรล้น .............. เหลือหลาย หยาบบ่มีเกลอกราย .............. เกลื่อนใกล้ ดุจดวงศศิฉาย .............. ดาวดาษ ประดับนา สุริยส่องดาราไร้ .............. เพื่อร้อนแรงแสง ๒๙. เพื่อนกิน ... สิ้นทรัพย์แล้ว .............. แหนงหนี หาง่าย ... หลายหมื่นมี .............. มากได้ เพื่อนตาย ... ถ่ายหมื่นมี .............. วาอาตม์ หายาก ... ฝากผีฝากไข้ .............. ยากแท้จักหา จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:37:45

ความคิดเห็นที่ 29 หมดกระเป๋าแล้วครับ                                             สวัสดีครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:43:10

ความคิดเห็นที่ 30   ๑๗. รักกันอยู่ขอบฟ้า .............. เขาเขียว เสมออยู่หอแห่งเดียว .............. ร่วมห้อง ชังกันบ่แลเหลียว .............. ตาต่อ กันนา เหมือนขอบฟ้ามาป้อง .............. ป่าไม้ มาบัง ^ ^ ^ ทุกวันนี้ก็ยังมีโอกาสได้ยิน ได้ฟังบ่อยๆ ค่ะ  ขอบคุณมากนะคะ.. แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 18:53:29 จากคุณ : ความสุขของคนรักมะลิ (อุ่นเอย) เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:52:55

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณ คุณจิว เอามาอ่านเตือนความจำ สมัยเด็กอีกครั้ง บางบทยังพอจำได้ บางบทลืมไปแล้ว พอได้อ่านได้ท่องอีกครั้ง เอาชักจำได้.... หรือว่ามันแก่จริง ฮ่า จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 19:19:55

ความคิดเห็นที่ 32 ตามมาอ่าน  ตามเก็บ  ตามมาขอบคุณ สิ่งที่ควรจดจำ ปิดเทอมนี้  มีหลายงานดีๆจากห้อง  รสก.  ที่ต้องรวบรวมไว้ค่ะ จากคุณ : จริงใจ.......สบายจริง เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:02:46

ความคิดเห็นที่ 33 ปฐมก็งงๆ มัธยมพอจำได้ 40 กว่าปี นานจริงๆนะครับ พี่นายเราคงแก่แล้วจริงๆนะครับ อ่านไปหัวเราะไป กลางๆนี่จำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ดันจำตอนปฐม 1-2-3ได้นี่ซี่ งงตัวเอง ป้ากับปู่ กู้อีจู้ ป้าดูปู่ กู้อีจู้ ...กาเอ๋ยกา บินมาไวๆ มาจับต้นโพธ์ โผมาต้นไทร ยังเคยถามพี่ไก่ว่า อีจู้หน้าตาเป็นยังไง ท่านก็หามาให้ดูจนได้ นับถือพี่ไก่ครับ จากคุณ : ตาแว่น (chanyout) เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:24:49

ความคิดเห็นที่ 34 อ่า.. เข้ามาอ่านแล้วอ้าปากค้าง ที่ตอนนี้จำได้ก็คงเป็น เห่ชมเครื่องคาวหวาน.. แต่จำได้แบบ นิดๆหน่อยๆ นะคะ (จำได้แต่ของกิน อิอิ) เป็ดน้อยจำของตอนประถมได้ค่ะ อาขยาน แมวเหมียว ไก่แจ้ อะไรแบบนี้ ><" พอมาดูกระทู้นี้แล้ว แอบคิดว่า เราได้เรียนตอนเขายังไม่ปรับปรุงหลักสูตรแน่เลย ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : เป็ดน้อยลอยชาย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:45:08

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีครับ  คุณจิว น่าจะเป็นเพื่อนร่วมสมัย  ในวัยเรียน บทอาขยาน  หลายตอนที่เป็นเพลง  เช่น "รักกันอยู่ขอบฟ้าเขาเขียว" "ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร" "ความเอ๋ยความรัก"   แต่ทีผมลืมไปเคยท่องจำ  สมัยเรียน   เป็น  ภุชงคประยาทคำฉันท์  ในกัณฑ์ชูชก  ที่ว่า " เดินทางกลางเถื่อน   ห่างเพื่อนห่างผู้"         แล้วจำไม่ได้แล้วครับ คิดจนปวดหัวแล้วครับ   คุณนฤรัตน์พอทราบไหมครับ จากคุณ : ครูเกษียร เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:51:12

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณครับลุงจิว ... จากคุณ : Resource of life เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:56:10

ความคิดเห็นที่ 37 เหมือนเป็ดน้อยเลยอ่ะ.... งั้นเรามานั่งอ่านเงียบๆ กันดีกว่าเนอะ... เป็นหน่วยแจกน้ำกับผ้าเย็นก็แล้วกัน จากคุณ : สาวกอด เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 21:26:43

ความคิดเห็นที่ 38 Miss u..........."Thailand"!!! จากคุณ : absolutely thai เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 21:31:28

ความคิดเห็นที่ 39 ของครูเกษียณ เป็นเรื่อง สามัคคีเภทคำฉันท์ ซึ่งนายชิต บุรฑัต แต่งครับ เป็นตำราเรียนชั้น ม.ศ.4-5 สายศิลป์   ตอนวัสการพราหมณ์ ถูกพระเจ้าอชาตศัตรูสั่งโบยหลัง ริบทรัพย์ ยึดเรือน ขับไล่ออกจากเมืองมคธ ไปที่เมืองเวสาลีตามแผนการณ์ "แรมทางกลางเถื่อน  ห่างเพื่อนหาผู้ หนึ่งใดพิศดู            เห็นใครไป่มี หลายวันถั่นล่วง       เมืองหลวงธานี นามเวสาลี             ดุ่มเดาเข้าไป" งานนี้ผม อดีตเด็กสายศิลป์ ยินดีเท give ให้เลยครับ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 13:07:35 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 22:02:30 จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 21:51:16

ความคิดเห็นที่ 40 สวัสดีครับ  คุณ อุ่นเอย     ใช่ครับ   ที่ได้ยิน  ได้ฟังบ่อย ๆ                   มาจากโลกนิติคำโคลงหลาบทเลยครับ                             เหมือนพี่นายเก่า ฯ  พูดเลยครับ   พออ่าน ท่องอีกครั้ง  สองครั้ง                             รู้สึกมันรื้อฟื้นขึ้นมาได้                                       สวัสดี   และต้องขอบคุณป้าหนิงอีกครั้ง   ที่จุดประกายให้ไปค้นหามา     เฮียแว่น   ขอบคุณที่เข้ามาช่วยให้ครึกครื้นครับ                                     เป็ดน้อยฯ    ยังทันได้เรียนหรือนี่    นึกว่าอาขยานเขาเลิกสอนไปนานแล้วเสียอีก สวัสดีครับครู    แหะ แหะ  ผมคงรุ่นหลังครูหลายปีมากอยู่ครับ             ถ้าดูจากล็อคอินของครูนะครับ   ผมยังต้องลำบากทำงานอยู่เลย สวัสดีครับ  ลุงต่าย                                                                         น้องมนต์   อ่านเงียบ ๆ ไม่ได้อรรถรส    ออกเสียงไปด้วย  ถ้าจะให้ดี                เรียกเด็ก ๆ มานั่งหน้าจอ  แล้วท่องพร้อม ๆ กัน                     สวัสดีครับ  คุณ  absolutely thai จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 21:54:40

ความคิดเห็นที่ 41   แหมมเช๊คอายุ กันขนาดนี้เลย หรือขอรับ จึงกระจับ ขัดวาง สามสี่ท่อน ทั้งกลอนสี่ กลอนแปด ให้เผ่วผ่อง จำครานั้น ท่องสองที ไม่ผ่านเลย ยามรอบสาม ยาวเหยียด ให้เขียดร้อง ใส่ทำนอง ใส่วลี ให้มีผล กว่าจะผ่าน ก้นลาย พาลผจญ ไม้เสียวแนบ ตูดผม จนแสบเอย แตร๊ง แตร๊ง แตร๊ง แต๊งงงงงงงง แตง แตง แตง แตง แตร๊งงงงงงงงงงงง ฮาา จากคุณ : ฝันสิบสาม เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 00:06:38

ความคิดเห็นที่ 42 "ความคิดเห็นที่ 12 สามัคคีเภทคำฉันท์ รู้สึกจะเป็นของ มศ.๔"   แม่นแล้วค่ะ ถ้าเรียนสายสิญจน์ เอ๊ย สายศิลป์จะมีอีกบท (ไม่แน่ใจว่าสายวิทย์มีหรือไม่ แต่ไม่น่ามีเพราะเป็นวิชาภาษาไทย ข สายวิทย์เรียนไทย ก ศิลป์เรียนทั้งไทย ก ไทย ข) คือ สามยอดตลอดระยะระยับ วะวะวับสลับพรรณ ช่อฟ้าตระการกลจะหยัน จะเยาะยั่วทิฆัมพร บราลีพิลาสศุภจรูญ นภศูลประภัสสร หางหงส์ผจงพิจิตรงอน ดุจกวักนภาลัย (ชมพระที่นั่งจักรีมหาปราสาทนั่นเอง) สามัคคีเภทคำฉันท์จะเป็นตัวอย่างของการแต่งคำฉันท์ เพราะมีหลายอย่าง อย่างในคห.#12 เป็นตัวอย่างของอินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ คห.#39 เป็นตัวอย่างของวิชชุมมาลาฉันท์ ๘ และในคห.นี้ เป็นตัวอย่างของวสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ที่จำได้แม่นเพราะมีเรียนวิชากาพย์ กลอน โคลง ฉันท์ ตอนม.ศ.4 ค่ะ (สมัยยังมีเรือนเทา พี่จิวจำได้หรือเปล่าคะ ตอนนี้ไม่มีเรือนเทาแล้ว) จากคุณ : หญ้าหนวดแมว เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 03:34:45

ความคิดเห็นที่ 43 จำผิดครับคิดว่า กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน เรียนตอน ม.3 ที่แท้เป็น ม.2 นี่เอง มีอีกบทกลอนครับ แต่จำไม่ได้จริงๆว่าเรียนตอนไหน แต่น่าจะอยู่ในระดับมัธยมนี่แหละครับ นโมข้าจะไหว้........................วรไตรรัตนา ใส่ไว้ในเกศา..........................วรบาทมุนี คุณะวรไตร............................ข้าใส่ไว้ในเกศี เดชะพระมุนี..........................ขออย่ามีที่โทษา ข้าขออชุลี............................ใส่เกศีไหว้บาทา พระเจ้าผู้กรุณา......................อยู่เกศาอย่ามีภัย ข้าไหว้พระสะธรรม..................ที่ลึกล้ำคัมภีร์ใน ได้ดูรู้เข้าใจ...........................ขออย่าได้มีโรคา ข้าไหว้พระภิกษุ....................ที่ได้ลุแก่โสดา ไหว้พระสกินาคา....................อะระหาธิบดี ข้าไหว้พระบิดา.......................ไหว้บาทาพระชนนี ไหว้พระอาจารีย์......................ใส่เกศีไหว้บาทา ข้าไหว้พระครูเจ้า.....................ครูผู้เฒ่าใส่เกศา ให้รู้ทวิชา.................................ไหว้บาทาที่พระครู จะใคร่รู้ที่วิชา............................ขอเทวามาค้ำชู ที่ใดข้าไม่รู้................................เล่าว่าดูรู้แลนา ไชโยขอเดชะ............................ชัยชนะแก่มารา ระบือให้ลือชา............................เดชะสามาไชโย ไชโยขอเดชะ.............................ชัยชนะแก่โลโภ โทโสแลโมโห............................อย่าโลเลโจ้เจ้ใจ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 05:53:33 จากคุณ : เชียงคำ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 05:51:37

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณครับสิ่งมีคุณค่าเก่าๆได้อ่านได้เห็นอีกรอบ เพราะของตัวเองกระจัดกระจายไม่รู้อยู่บ้านไหนบ้างเพระอยู่เป็น หลายที่ ย้ายตามสถานที่การเรียน  อยากให้กิ๊ฟทุกอันครับแต่กลัวกระสุนหมดก่อนสิ้นเดือน แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 10:54:01 จากคุณ : หนุ่ม (เทพบุตรสายฟ้า) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 10:47:34

ความคิดเห็นที่ 45   ทำไมผมจำตอนมัธยมไม่ได้ แฮะ แตตอนประถมจำได้หลายบท จากคุณ : พี่กี้ร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 13:07:15

ความคิดเห็นที่ 46 คห.จากคุณเชียงคำ เป็นตำราเรียนชั้นประถม น่ะครับ ไม่แน่ใจว่าจะเป็น ป.2 หรือ ป.4  หรือว่าผมแก่ตัวไปหรือเปล่า ? เลยจำไม่ได้ จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 13:11:22

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีครับ คุณ owl2  ขอบคุณที่เทกิฟท์ให้มากมายเลยครับ               คุณ ฝันสิบสาม  อิอิ  กระทู้เช็คอายุครับ                                             คุณ หญ้าหนวดแมว   น้องก้อย บทที่ลงนั่น เด็กสายวิทย์  ไม่ได้เรียนครับ                            เรือนเทา จำได้สิ   ข้างหน้ามีบึงน้ำอยู่ด้วย     คุณ เชียงคำ  บทไหว้ครูปฐม ก กา  จากกระทู้ที่แล้ว  อยู่ชั้นประถม 6 ครับ     คุณหนุ่ม (เทพบุตรสายฟ้า)   ขอบคุณมากครับ   พี่กี้ร์     ผมก็จำได้บ้าง  ไม่ได้บ้างเหมือนกันครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 14:50:54

ความคิดเห็นที่ 48 ตามมาชื่นชมช้าไปหน่อยค่ัะ  แต่ขอเซฟกระทู้นี้ไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 16:37:38

ความคิดเห็นที่ 49 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ ค่ะ บทนี้คุณครูเพิ่งให้ไปสอบท่องเมื่อตอนก่อนปิดภาคเรียนค่ะ (ม.๔แล้ว แต่ก็ยังเรียกว่าคุณครูอยู่ค่ะ) ๐นมัสการมาตาปิตุคุณ๐   ข้าขอนบชนกคุณ    ชนนีเป็นเค้ามูล ผู้กอบนุกูลพูน           พดุงจวบเจริญวัย   ฟูมฟักทะนุถนอม    บบำราศนิราไกล แสนยากเท่าไร          บคิดยากลำบากกาย   ตรากทนระคนทุกข์  ถนอมเลี้ยงฤดูวาย ปกป้องซึ่งอันตราย     จนได้รอดเป็นกายา   เปรียบหนักชนกคุณ ชนนีคือภูผา ใหญ่พื้นพสุธรา          ก็ บ เทียบ บ เทียมทัน   เหลือที่จะแทนทด   จะสนองคุณานันต์ แท้บูชไนยอัน           อุดมเลิศประเสริฐคุณ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 20:27:44 จากคุณ : white rose of memory เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 20:22:00

ความคิดเห็นที่ 50 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ ค่ะ บทนี้ก็เพิ่งไปสอบท่องมาค่ะ ๐นมัสการอาจาริยคุณคุณ๐   อนึ่งข้าคำนับน้อม             ต่อพระครูผู้การุณ โอบเอื้อและเจือจุน              อนุสาสน์ทุกสิ่งสรรพ์   ยัง บ ทราบก็ได้ทราบ        ทั้งบุญบาปทุกสิ่งอัน ชี้แจงและแบ่งปัน                ขยายอัตถ์ให้ชัดเจน   จิตมากด้วยเมตตา            และกรุณา บ เอนเอียง เหมือนท่านมาแกล้งเกณฑ์    ให้ฉลาดและแหลมคม   ขจัดเขลาบรรเทาโม-         หะจิตมืดที่งุนงม กังขา ณ อารมณ์                 ก็สว่างกระจ่างใจ   คุณส่วนนี้ควรนับ              ถือว่าเลิศ ณ แดนไตร ควรนึกและตรึกใน               จิตน้อมนิยมชม แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 20:32:17 จากคุณ : white rose of memory เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 20:31:08

ความคิดเห็นที่ 51 จาก คห.5 "ลุดตี่" ถ้าผมจำไม่ผิด อ.สอนภาษาไทยท่านเคยบอกไว้ว่า คือ "โรตี" ในปัจจุบันครับ ผิดถูกอย่างไร ขออภัยมา ณ ทีี่นี้ครับ ^^ จากคุณ : KikuAnonae เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 22:01:06

ความคิดเห็นที่ 52 สวัสดีครับ คุณ nawaporn169    เชิญตามสบายครับ                             คุณ white rose of memory   ขอบคุณที่มาเพิ่มเติมครับ                             จาก คห 50   ๐นมัสการอาจาริยคุณคุณ๐   จำได้แล้วครับ  บทนี้เคยท่อง                               ขอบคุณ คุณ KikuAnonae   ครับ จากคุณ : Jiu_Bond เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 11:53:59