ความคิดเห็นที่ 1 ข้อความจากกระทู้ก่อนแตกประเด็น นะครับ โหวตไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่ออีกค่ะ  จากคุณ : ~ ดาวดวงนั้น...คือฉันเอง ~           คุณ~ ดาวดวงนั้น...คือฉันเอง ~ อย่าลืมเข้ามาเล่าเรื่องวัยเริ่มทำงานของคุณด้วยนะครับ  ถ้ามีภาพด้วยยิ่งดีครับ อยากเห็นตอนวัยสะรุ่นนะครับ           ณ ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) ตอนนี้เป็น Dr. แล้วมั้งครับ เล่าเรื่องได้สนุกน่าฟังดีครับ ยิ่งไปบรรยายตามสถานที่ต่างๆ มีเกร็ดสนุกๆขำๆแทรกด้วยยิ่งดีครับ                     คุณ นาฬิกาโบราณ ..ผมรู้คุณทำได้ ครับ           คุณ ปลาตะป๋อน เชิญครับ พวกเราอยากฟังเรื่องของคุณเหมือนกันนะครับ ลองเขียนมาซิครับ อย่าลืมขอภาพแบบไหนก็ได้ ครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 13:47:27

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะคุณลุงนายเก่า ชีวิตการทำงานของหนูวาไม่หวือหวาอะไรเลยค่ะ แต่ก็สนุกดี ทำงานอยู่ที่นี่มาขึ้นปีที่แปดแล้ว เจอผู้คนมากมาย ทำให้ได้เรียนรู้อะไรเยอะเชียวค่ะ จากคุณ : สาวแมงป่องมีพิษ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 13:51:25

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อประมาณ ปี 33 หรือ 34 นี่แหล่ะ กำลังต่อระบบไฟฟ้าตามตึกต่างๆ เป็นโมเดลตึก ที่ทำจากกระดาษ เพื่อใช้ในการถ่ายทำโฆษณารถกระบะ ชุด ม้าบิน รูปนี้ใช้กล้องดิจิตอล ถ่ายมาจากรูปโพลาลอยด์ต้นฉบับ มาอีกทีนึง จากคุณ : - หนุ่ม - เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:04:50

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ย้ายมาทำงานที่ ปตท.มาทำหน้าที่ดูแล ถังน้ำมันของ ปตท.ทั่วประเทศฯครับมีถังน้ำมัน เล็กใหญ่รวมกันแล้วเกือบ 300 ใบ เล็กสุดก็ขนาด 120000ลิตร ใหญ่สุดก็ 15,000,000 ลิตร ใบใหญ่นี่ เส้นผ่านศูนย์กลาง 45 เมตร สูงประมาณ 15 เมตร เหล็กผนังถัง8ชั้น ชั้นล่างหนา 18 มม.ไล่ความหนาไปจนบางสุด 9 มม. ความหนาที่หลังคาถัง 6 มม.ครับ         ถังน้ำมันจุดแข็งแรงที่สุดคือผนังถัง (Shell Plate) ที่ทำให้อ่อนแอที่สุดคือหลังคาถังครับ ในกรณีเกิดอุบัติเหตุ เช่นไฟไหม้ จะได้ระเบิดออกทางฝาถังครับ ส่วนพื้นถังไม่ได้รับแรงอะไรเลย วางอยู่บนพื้นคอนกรีตฯเฉยๆส่วนใหญ่ใช้เหล็ก 6.0มม. หน้าที่ผมต้องคอยบำรุงรักษาให้อายุใช้งานยาวที่สุด มีการทาสีป้องกันสนิมทั้งภายนอกและภายใน มีการล้างถัง ตรวจสอบความหนาเหล็กทุกๆ 5ปี ครับ           ถังในภาพที่เห็นหมายเลข TA11 ขนาดบรรจุ 2.2ล้านลิตร ใส่น้ำมันอากาศยาน Jet A-1 ก็เป็นน้ำมันไอระเหยต่ำ  เป็นน้ำมันเกรดเดียวกับน้ำมันก๊าด ที่ชาวบ้านไว้จุดตะเกียง เหตุผลที่ใช้น้ำมันก๊าดบินเพราะว่า จุดเยือกแข็งต่ำนะครับ เครื่องบินพาณิชย์ บินที่ความสูง 10 กม.อุณหภูมิที่แถวๆ -40องศาซี.ครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:07:05

ความคิดเห็นที่ 5 ^^ จากคุณ : monkeynumber4 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:09:59

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเริ่มงานจาก เป็นเด็กเสริฟในผับ ...แล้วไปคุมตลาดสดแถวสาธุประดิษฐ์ ...แล้วไปรับเหมาขุดบ่อน้ำทั่วภาคอิสาน ...แล้วไปทำจัดซื้อปุ๋ย สารเคมี ...แล้วไปขายน้ำมันเชื้อเพลิง ให้ บ.น้ำมันแห่งหนึ่ง ...แล้วไปขายเบอร์โทรศัพท์ให้ บ.สัมปทานโทรศัพท์แห่งหนึ่ง ...แล้วไปเป็นพนักงานบัญชีให้แบงค์ แห่งหนึ่งที่ล้มไปแล้ว ...แล้วไปเป็นสมุห์บัญชีให้แบงค์ แห่งหนึ่งสีเหลืองเหลือง ...แล้วไปเป็นผู้ช่วยผู้จัดการให้แบงค์ อีกแห่งหนึ่ง ...แล้วไปเป็นอาจารย์สอนหนังสือให้ ม.ราชมงคล แห่งหนึ่ง ...แล้วออกมารับดูหมอทางเนท ...แล้วค่อยมาทำสวนผักปลอดสารพิษ ... ...รูปสมัยทำงานมีแต่ตอนหลัง ตามนี้ครับ (รูปนี้ถ่ายกับลูกน้องตอนรับปริญญา) แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:30:51 จากคุณ : มับนะขู เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:20:16

ความคิดเห็นที่ 7 มาระลึกความหลังกัน เริ่มงานครั้งแรกเลย กับบริษัทนำเข้าและส่งออกใหญ่ทีเดียว มีพนักงานร่วมร้อย แต่เขายังไม่มีแผนก AIRFREIGHT ก็ได้มีโอกาสเข้าไปบุกเบิกกับเขา หัวหน้าของเรา เป็นเพื่อนกับเจ้าของบริษัทนี้ เขาก็เลยมาจอยเปิดแผนก AIRFREIGHT มีพนักงานทั้งหมดไม่เกิน 5 คนทั้งแผนก สนุกสนานมากคะ ไม่เคยรู้เรื่องเอกสารส่งออกเลย ภาษาก็ไม่แข็งแรง เอกสารทุกอย่างเป็นต่างด้าวหมด เครียดทุกวันเลยคะ บางวันโดนอัดมาก ๆ ถึงจุก วิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำกันเลยทีเดียว.. อยู่สำนักงานใหญ่ได้เดือนกว่า ๆ พอรู้เรื่องเอกสาร และระบบงานแล้วว่าต้องทำอย่างไร และมีอะไรบ้าง 1 2 3 ตามลำดับ หัวหน้าแผนกบอกว่าเขาจะไปเปิดสาขาเล็ก ๆ ที่ประตูน้ำ เพื่อจับพวกนิโกรส่งเสื้อผ้าออกนอกโดยเฉพาะ ซึ่งตอนนี้ GARMENT กำลังเป็นสินค้าส่งออกหลักของบ้านเรา ประชุมใหญ่ครั้งนั้น หัวหน้าแผนกเขายื่นดาบส่งมาให้หนู แล้วบอกว่าให้หนูไปฟันหัวพวกนิโกรให้แบะไปเลย... ท่านพูดกับหนูว่า "เราพึ่งเรียนจบมาไม่ใช่หรือ กำลังร้อนวิชาเลยใช่ไหมหล่ะ" .... หนูก็ได้แต่ น้ำตาคลอตื้นตันใจ พลางคิดในใจว่า "จะส่งตรูไปตายเอาอาบหน้าสิไม่ว่า " ... - -" หัวหน้าท่านก็ยังว่าต่อ ....ไปลุยเลยนะ เต็มที่ เดี๋ยวพี่จะหาเซลล์คนไทยคนหนึ่ง แล้วก็นิโกรอีกคนหนึ่ง แล้วก็เด็กแพ็คสินค้าอีกคนหนึ่ง ... มีไรก็โทรมาก็แล้วกัน สู้ๆ นะโว้ยยยย !!!!! ................... ออฟฟิตเล็ก ๆ เป็นห้องแถวเลยตึกใบหยกมานิดเดียว(แอร์ก็ไม่มี พัดลมเครื่องเดียว ร้อนตับแตก )เกือบถึงทางรถไฟ ถ้าใครเคยไปตึกแถวตรงนั้นจะมีก๋วยเตี๊ยวเนื้อเจ้าอร่อยอยู่เจ้าหนึ่ง .. ไปอยู่ตรงนั้นได้กินจนเบื่อไปเลย ไม่มีโอกาสได้แต่งตัวสวยงามเลย กระโปรงไม่ต้อง ไม่ถนัด เสื้อยืดกางเกงยีนส์อย่างเดียวเลย หน้าตาก็ไม่ได้แต่ง ผมเผ้าก็ต้องผูก ไม่งั้นร้อนสุด ๆ สภาพตอนนั้น เหมือนเด็กกะโบโลเลย หาความน่ารักไม่เจอเลย ไอ้นิโกรที่เป็นเซลล์ มันขี้หรีมาก ๆ เลย คลำไม่มีหางพวกโดดใส่ทุกคน น่ากลัวมาก ๆ พอ ๆ กับกลิ่นตัวเลยทีเดียว นิโกรที่มีกำลังทรัพย์เข้ามาซื้อเสื้อผ้าบ้านเรา เขาจะแลกเงินเป็นเงินบาทแล้วถือให้เห็นกันเป็นฟ่อน ๆ เลย มีแต่แบงค์ม่วง (แบงค์พันสมัยนั้น ยังไม่มีคะ) ตกลงซื้อขายกันปุ๊บ ก็จ่ายเงินกันเลยสด ๆ แล้วก็ชอบทิปเด็กยกสินค้าเป็นแบงค์ร้อย นิโกรรวยก็รวยกับไป อันที่จนก็จนติดขอบฝุ่นกันเลยทีเดียว เรายังเคยได้ทิปจากลูกค้าเลยคะ 500 แหะ แหะ เคยมีลูกค้าเป็นนิวซีแลนด์คะ หนุ่มรูปหล่อใจดี แต่เราต้องไปขนสินค้าที่โรงแรมรามอินทรา(ประตูน้ำ) ตอนเดินเข้าไปในห้องใจก็เต้นตุ๊บๆ ๆ ลูกค้าใจดีก็ให้ช๊อกโกเล็ตกล่องใหญ่ๆ กับเหล้าที่ยังไม่ได้เปิดอีกหลายขวดเลย บอกว่ายกให้ เสร็จงานก็ยังให้ทิปอีก ^_^ เวลามีลูกค้ามาที่ออฟฟิต เราก็จะส่งภาษากันสนุกสนาน นิโกรพวกนี้จะไม่สนเรื่องไวยกรณ์เลย ตรง ๆ ทื่อ ๆ ไปเลย หาความสละสลวยไม่มี เมื่อตกลงเรื่องราคาค่าส่งเรียบร้อยก็ถึงเวลาแพ็คสินค้า หนูก็อีกแหล่ะที่เป็นคนจด คนแพ็ค คนทำเอกสาร สารภาพตรง ๆ เคยได้เสื้อลูกค้ามา 1 ตัวด้วย เชิ้ตสีขาวแขนยาวผ้าปักฉลุตัวเล็ก ๆ เขาคงเห็นว่าเราเป็นหญิงคนเดียว ตัวเล็ก ๆ น่าสงสารโดนใช้แรงงาน พวกก็เลยให้เป็นรางวัล.... พวกนิโกรส่วนใหญ่จะเป็นอิสลามคะ ทีแรกไม่รู้หรอก เคยไปซื้อหมูยอทอดที่เป็นแผ่นกลม ๆ กับปอเปี๊ยะทอดมากินกับเด็กแพ็คของ ได้นิโกร(ชื่อบาฮิม) มาขอกินด้วย เราก็ให้มันกิน มันถามเราว่านี่คืออะไร เราก็ลืมคิดไปบอกว่า pig ก็คิดว่ามันจะเข้าใจ มันก็กินใหญ่เลย บอกว่าอร่อย ๆ วันรุ่งนี้ มันมาโวยวายเรา หาว่าเราหลอกให้มันกินหมู เราก็บอกว่าบอกไปแล้วไงว่า พิค โง่หรือไง มันบอกว่าทำไมไม่บอกว่า พ็อคหล่ะ ... เราก็อ่าวววว มันไม่ใช่สายพันธุ์เดียวกันหรือไง ... ช่างเหอะ สมน้ำหน้ามันแล้ว ตัวใหญ่กว่า ทะเละไปเสียเปรียบ ยอม ๆ มันไปก็แล้วกัน ยังไม่อยากตายตอนนี้อ่ะ .............. จุดแตกหักก็เกิดขึ้น กับไอ้เจ้าบาฮิมกับเรา เช้าวันหนึ่ง เราเข้างานนั่งรอลูกค้าเหมือนปกติ ไอ้บาฮิมมันก็เดินเข้ามา และก็ทักทายกันปกติ แต่วันนี้ มันเอื้อมมือมาจับหน้าอกเราเต็ม 1 ข้าง จับเสร็จมันก็หัวเราะ เดินจากไป .......... อารมณ์ตอนนั้น มันตั้งตัวไม่ทัน เลยไม่ทันที่จะทำอะไรมันได้ ได้แต่ยืนกำหมัดตัวเองร้องไห้อยู่ตรงนั้น จนเพื่อนๆ ที่ทำงาน รวมทั้งร้านก๋วยเตี๋ยวใกล้ ๆ เข้ามาถามว่าร้องไห้ทำไม เราไม่กล้าบอก... หายใจลึก ๆ หลาย ๆ ครั้ง จนตั้งสติได้ หันกลับไปมองเห็นมันนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าออฟฟิต เราก็เดินก้าวยาวๆ ไปหาแล้วเรียกมัน "ไอ้บาฮิม" มันหันหน้ากลับมามองเรา วินาทีนั้นเราก็สาวหมัดเข้าปากมันเต็ม ๆ มันตั้งหลักไม่ทัน กระเด็นตกเก้าอี้ลงไปกองอยู่ที่ฟุตบาตหน้าออฟฟิตนั่นแหล่ะ เสียงร้องเฮ้ยๆ ๆ ดังมาจากด้านหลัง ไม่รู้ว่าเวลานั้นมีใครบ้าง แต่ทุกๆ คนพร้อมใจกันเข้าไปดึงบาฮิม ไม่ให้ทำอะไรเรา  แต่ขณะนั้นแล้ว เราไม่กลัวแล้ว ตัวเล็กกว่าแล้วไง รังแกกันได้หรือไง เราตัดสินใจโทรไปหาหัวหน้า บอกเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ... หัวหน้าก็บอกให้เราหยุดงานไปวันนี้ไม่ต้องทำแล้ว พรุ่งนี้ให้เข้าเมือง มาทำงานในสำนักงานใหญ่แทน แล้วจะหาคนไปแทนเราที่ประตูน้ำ นี่แหล่ะคะ ครั้งแรกของการทำงาน พอไหวไหมคะลุงเก่า ^_^ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:36:59 แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:34:21 จากคุณ : สาวกอด เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:28:21

ความคิดเห็นที่ 8 +++ เริ่มงาน ตั้งแต่เด็ก ขายผักที่ตลาดสดแถวบ้าน. ตอนเรียน. ไปเป็นพนักงานเสริฟร้านพิซซ่าแถวท่าแพ เชียงใหม่ สมัยไม่มีพิซซ่าฮัท พนักงานต้อนรับโรงแรมขนาดเล็กๆ ที่เชียงใหม่.. และ เข้ากรุงฯ มาทำงานเป็นเลขาฝ่ายเกี่ยวกับกฎหมายของธนาคารแห่งหนึ่ง สำนักงานใหญ่ แถวพระราม 3 ......... จากคุณ : หาดิฉันเจอไหม (คำหยาดฟ้า) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:36:39

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ ^ อ้าว เฮ้ย เว้ย ...อยู่แบงค์เดียวกันเลย จากคุณ : มับนะขู เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:41:53

ความคิดเห็นที่ 10 แหะ แหะ ค้นตัวตอนนี้ ก็มีแต่รูปนี้ที่ดูใกล้เคียงกับคำว่าจบใหม่มากที่สุด เอารูปนี้ไปก่อนนะคะ เดี๋ยววันหลังหารูปสมัยจบใหม่ๆ มาให้ดู ความเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับชีวิตการงาน เรียนจบ  สื่อสารมวลชน สมควรไปเป็นนักข่าว อะไรทำนองนั้น แต่ดั๊นเริ่มงานที่แรกเป็น โปรแกรมเมอร์ ไม่รู้มันเกี่ยวกันตรงไหนค่ะ ความสามารถเฉพาะตัวห้ามลอกเลียนแบบ เพราะว่ากว่าจะผ่านมาได้เลือดตาแทบกระเด็น โง่กว่าคนที่เค้าจบตรงสาย job แรกที่ได้ทำ(และดูเหมือนเป็น job สุดท้ายด้วย) คือดูแลเกี่ยวกับส่วนการลงบัญชี ซักถามนักบัญชีไปมาจนเข้าใจเลยว่า การลงบัญชีมันมีหลักการแบบนี้นี่เอง ไม่เห็นยาก ตอนนี้เลยผันตัวเองมาเติบโตด้าน งานบัญชี ไปเรียบร้อยแล้ว เพราะตอนที่ลาออกจากโปรแกรมเมอร์คิดว่าตัวเองต้องทำบัญชีได้แน่นอน แล้วก็ไปเรียนเพิ่ม เป็นเรื่องราวแปลกๆ ของผู้หญิงคนนึง ที่ไม่มีความฝันเป็นของตัวเองค่ะ แต่ยังโชคดีที่จับพลัดจับผลูมาจนเจอะงานที่ตัวเองสามารถทำได้ดี(ไม่ได้รักนะคะ)จนได้ และโชคดีอีกอย่างที่ค้นพบได้ค่อนข้างเร็วใช้เวลาแค่ประมาณ 2-3 ปีเท่านั้นเองค่ะ ความเปลี่ยนแปลงด้านปัจจัยภายนอก ตอนเรียนจบมาผม ยาวมาก ยาวเลยเอวนะ เท่าที่จำได้ ยิ่งเวลาผ่านไปอายุยิ่งเยอะ ผมยิ่งสั้นลง เคยสั้นสุดจน จับไม่ติด เลยทีเดียว ในรูปที่เห็นจบมาซักระยะแล้วค่ะ (อย่าบอกเลยว่ากี่ปี เดี๋ยวรูปหมดว่าแก่แค่ไหน) จากคุณ : ปลาตะป๋อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:41:56

ความคิดเห็นที่ 11 ปวดหัวจัง ไมรูปไม่มาเนี่ย ใครเอาสายสิญจ์มาผูกกระทู้ไว้หรือเปล่าเนี่ย ไมโพสต์รูปไม่ติด เอ๊า ลองอีกที จากคุณ : ปลาตะป๋อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:44:24

ความคิดเห็นที่ 12 ได้อารมณ์มากๆ เลยอ่ะ่ค่ะ น้องมนต์ ป้าน่ะลุ้นว่าน้องมนต์จะเอามีดไปฟัน บาฮิม ซะหัวแบะ ซะอีก จากคุณ : เพลิดเพลิน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:49:01

ความคิดเห็นที่ 13 ไปค้นตอนวัยละอ่อนเรียน ปี 5 ก่อนจบมาจนได้กำลังจะออกไปเป็นสถาปนิกน้อย (ตอนนี้ก็น้อยเหมือนเดิม 5 5 5) บรรยากาศหลังส่งงานกำลังง่วงได้ใจ ***เพิ่มเติม*** ตอนสำเร็จการศึกษาใหม่ผมเป็นรุ่นที่ต้องสอบใบประกอบวิชาชีพครั้งแรกแรก แต่เติมรุ่นพี่จะอบรมแล้วได้เลย  จำได้ว่าพอได้บัตรประจำตัวนี่แบบเอาไปอัดพลาสติก  เพราะเห่อจนลืมเซ็นชื่อในช่องลงนาม  โดนเพื่อนอำในวงไปนานเลยครับ และได้เซ็นออกแบบงานครั้งแรกแบบภูมิใจมาก คือ ห้องน้ำโรงเรียนอะไรไม่ทราบที่ลพบุรี  จำไม่ได้แล้ว  แบบไขก็หายไปไหนแล้วไม่รู้  เสียดายมาทุกวันนี้เลย.... แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:57:34 จากคุณ : archparty เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:50:17

ความคิดเห็นที่ 14 คุณสาวแมงป่องมีพิษ  ทำงานแปดปีแล้ว ต้องมีเรื่องยากลำบาก ปน สนุกๆขำๆมาเล่า เพียงแต่ยังหาจุดไม่เจอ ทำงานนานขนาดนี้ บางครั้งมีเรื่องที่คนนอกวงการ ไม่เคยทราบเรื่องอีกมากมายครับ เพียงแต่เจ้าของเรื่องคิดว่าไม่ค่อยสำคัญ จริงๆนะครับ           คุณมับนะขู ผมเห็นภาพแว๊บแรก คิดถึงซุปเปอร์แมน จริงๆครับตอนยังไม่เข้าตู้โทรศัพท์เพื่อแปลงร่างนะครับ หล่อครับ อ่านเรื่องราวแล้ว ผ่านมามากมายเลย อี้ง...อีกแล้วครับ ตั้งแต่ เด็กเสริฟ คุมตลาด รับเหมา ซื้อปุ๋ย ขายน้ำมัน หมอดู สุดท้ายทำฟาร์มผักปลอดสารพิษ แบบนี้ประสบการณ์เพียบเจอมาหมด มีเรื่องเล่าแยะเลยครับ เพิ่งทราบว่าทำสวนผักแบบปลอดสารพิษฯด้วย ตอนที่ไปลำลูกกา ที่เอามาแสดงของท่านหรือครับ ไม่น่าเชื่อเลยครับ วันนั้นเพิ่งเจอเพื่อนใหม่ๆหลายคนคุยกันจนไม่ค่อยได้สนใจสิ่งอื่นๆเลยแค่มองผ่านๆ ต้องขออภัยด้วยครับ ถ้าเอาเรื่องที่ผ่านเจอมา มาเล่าคงได้หลายเรื่องเลยนะครับ                คุณน้ำมนต์ ผมว่าแล้วคุณเขียนเรื่องได้สนุกมาก อ่านเพลินเลยแล้วยังนึกว่าอีกทำไมสั้นนักวะ  แต่ก็เขียนยาวกว่าคนอื่นๆ หรือเป็นเพราะว่าอ่านมันส์เลยสั้น  สุดท้ายผมนึกภาพตาม คุณตัวเล็กๆ ต่อยไอ้มืดตัวใหญ่ล้มจากเก้าอี้ ด้วยแรง ยั๊วะสุดๆได้ ยอมรับความซ่าเลยครับ แต่ก็สมน้ำหน้ามันเหมือนกัน เขียนได้ดีจริงๆครับ ขอบคุณ...                ปล. ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อร้านนั้น คูหาเดียวหันหน้าเข้าร้าน หม้อลวกก๋วยเตี๋ยวอยู่ด้านขวาใช่ไหมครับ อยู่ใกล้ทางแยกไปมักกะสันนะครับ ถ้าใช่ เมื่อก่อนแวะกินบ่อยมาก เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ผ่านครับ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:57:21 จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:53:55

ความคิดเห็นที่ 15 คุณลุงนายเก่าฯ ขา  ถึงย้ายบ้าน  ย้ายกระทู้แล้ว  ก็ติดตามมาอ่านอยู่ดีค่ะ   ไม่ได้คิดว่ามารำลึกความหลัง  แต่มาเรียนรู้ประสบการณ์ดีๆ เจ๋งๆ ล้มบ้าง ลุกบ้าง  จนแต่ละท่านเติบโตในสายงาน  หาไม่ได้จากที่อื่นเลยค่ะ  และมาโหวตอีกครั้งกับกระทู้นี้ค่ะ (เย้ !  คุณลุงแตกกระทู้เป็นแว้วววว) จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:54:42

ความคิดเห็นที่ 16 คห. 13 .  หล่อมากเลย ..................... ภาพนี้กี่ปีแล้วคะ.................................. หนุ่มศรราม แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:58:25 จากคุณ : คำหยาดฟ้า เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:57:21

ความคิดเห็นที่ 17 ป้าเพลิดขร้า ถ้ายืนเทียบกันนะคะ หนูสูงเท่าหน้าอกมันเองอ่ะ.... ถ้าบาฮิมสู้จริงๆ หนูคงจมกองพื้นคลุกฝุ่นแน่ๆ เลยคะ ............ ขอบคุณลุงเก่ามาก ๆ คะ นี่ก็เกรงใจคนอื่นๆ อยู่เหมือนกัน ตัดทอนหลายๆ เรื่องออกไป สนุกสนานได้เหงื่อทั้งนั้นคะ ขอบคุณสำหรับคำชมคะ ลป. ร้านนั้นเลยคะ ลุงเก่า ^_^ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:59:51 จากคุณ : สาวกอด เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:58:29

ความคิดเห็นที่ 18 โห อาจารย์ โคดหล่ออะ ขอบอก จากคุณ : ปลาตะป๋อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:04:13

ความคิดเห็นที่ 19 ผมว่าพี่แท่งชิดซ้ายไปเลยครับ คุณป้าคำหยาดฯ         คุณปลาตะป๋อน เห็นวันเกิดแล้ว 20 ธ.ค. ปีช่างมันเถอะ   ผมอวยพรวันเกิดคนแรกแล้วกัน ขอให้สมหวังทุกสิ่งทุกอย่าง ร่ำรวยๆ สุขภาพดีๆแข็งแรง ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ นะครับ  เรียนทางสื่อสาร แต่มาเป็นโปรแกรมเมอร์ จบด้วยบัญชี  แต่ก็ทำงานได้ทุกอย่างด้วยดี  ขอให้รวยๆครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:10:46

ความคิดเห็นที่ 20 ตอบลุงนายเก่าฯ ครับ ...เรื่องผมเล่าได้อีกประมาณสามกระทู้ครับ ๕๕๕ ...เรื่องมันเยอะ ครับ ...ผักที่เห็นในงานเตะเด็ก เป็นของฟาร์มเพื่อนสมาชิกในไร้สังกัดนี้แหละครับ ผมทำมาก่อนเค้า ๑ ปี นี่ก็ล่วงมาจะครบ ๒ ปี แล้วครับที่ทำฟาร์มมา ... ...เอาเรื่องแรกก่อนนะครับ เรื่องเด็กเสริฟ ...สมัยนั้น ไม่ได้คิดอะไรครับ ยังเรียนไม่จบ ปวท. เลยครับ ซ่าอยากออกมาหาเงินเอง ทั้งที่ทางบ้านก็ไม่ได้ ข้นแค้น อะไร ...ประมาณว่าได้เที่ยวผับฟรี หลอกกินเหล้าลูกค้า แถมอาจได้นักเที่ยวควงเล่นอีกด้วย ...ทำตั้งแต่เช็ดโต๊ะ จัดโต๊ะ คุมล๊อก ชงเหล้า สั่งเหล้า ไปจนกินเหล้าเป็นเพื่อนมาม่าซัง (มาม่าซังมาจากเลาจน์ใกล้ใกล้กัน พาลูกเล้ามาเป็นโขยง) ช่วงหลังหลังที่ทำงานที่นี่ผมยังได้มาคนนึงเลย เพราะตอนนั้นหน้าตา ทรงผม ผมไปเหมือนกับพี่บิลลี่ตอนไว้ผมแสกกลาง ๕๕๕ ...ทำอยู่ไม่นานครับ เพราะเกรดตก เคยเรียนได้ ๔.๐๐ เกือบทุกวิชา ก็ค่อยค่อยหล่นลงมาเรื่อย เพราะไม่มีเวลาพักผ่อน ...อย่างนี้ต้องลาออก อย่างนี้มันต้องออก จะขอลาออก รู้แล้วรู้รอด ปายยย จากคุณ : มับนะขู เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:12:27

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ ^ ขอบคุณนะคะ พี่นายเก่า สาธุ สมพรปากนะคะ จากคุณ : ปลาตะป๋อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:12:40

ความคิดเห็นที่ 22 สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังเหมือนกันคะ พี่ป๋อน.. คนเกิดเดือนธันวาคม สวยเผ็ดดุเปรี้ยวหวาน อิอิ จากคุณ : สาวกอด เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:17:06

ความคิดเห็นที่ 23 คุณหนุ่ม....ไม่ลองเล่าเรื่องโฆษณารถกระบะ ชุด ม้าบิน ให้ฟังบ้างหรือครับ          คุณ คำหยาดฟ้าฯ เป็นสาวเหนือ ผิวขาว ในภาพมันก็ขาวสวยกันแทบทุกคน เดาไม่ถูกและครับ เดี๋ยวต้องไปค้นภาพเก่าๆที่แสดงตัวไว้มาเทียบครับ                  คุณWANAJAA  ขออภัยที่หลงไว้จากกระทู้ฯที่แล้วก่อนแตกประเด็น ลงภาพไว้ด้วย ผมไม่ได้ตอบครับ ถ้าให้เดาผมว่าคนที่ยืนเห็นเต็มตัวมากที่สุดใช่ไหมครับ  ถ้าไม่ใข่ช่วยกลับมาบอกด้วยครับ           คุณสาวกอด ผมว่า พวกเรายังอยากอ่านเรื่องอื่นๆอีก นะครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:22:41

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ^ ขอบคุณนะจ๊ะ หนูมนต์ คนเกิดเดือนธันวา ราศีธนู ยืนยัน ค่ะ สวย เซี้ยว เปรี้ยวซ่าได้อีก อิอิ ไว้ไปเช็คกันทริปสังขละนะจ๊ะ หนูมนต์ จากคุณ : ปลาตะป๋อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:23:19

ความคิดเห็นที่ 25 ผมผ่านคุณmonkeynumber4  มาได้อย่างไรครับ ขออภัยครับ  ไม่พูดไม่จา ส่งภาพมาอย่างเดียว เล่าเรื่องอะไรก็ได้ให้พวกเราฟังหน่อยเถอะครับ           คุณหมูนะครับ เรื่องแบบซนๆของลูกผู้ชายแบบนี้ ยังไม่มีคนเล่าเลย สมัยวัยรุ่นผมก็เซียนคนหนึ่งละครับ เล่าในกระทู้ น้องๆหลานๆแยะ วัยแสบๆตอนนั้นสุดๆเลยครับ ผมทำงานได้เงินมาทั้งหมด เอาไปเที่ยวอย่างเดียวเลยครับ ค่าอาหารที่บ้านก็เป็นภัตตาคาร บุหรี่ ที่บ้านก็ขาย น้ำมันรถที่บ้านก็เติม ไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย นอกจากอาหารกลางวัน และไว้เที่ยววันเสาร์ กลับเข้าบ้านพระออกบิณฑบาตแล้ว จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:32:17

ความคิดเห็นที่ 26 มาเล่าประวัติชีวิตการทำงานมั่งครับ สมัยเด็กๆ  เรียน ตามหน้าที่อย่างเดียวครับ ไม่ต้องให้ใครมาบังคับ เป็นเด็กทั้งเล่น  ทั้งเรียน เพื่อนฝูงมีเยอะแยะ พอเอนท์ติดปีหนึ่ง  ก็ยังหนักเรียน  แต่โดนรุ่นพี่หลอกเข้าชุมนุมต่างๆ แสงเสียง อิเลคทรอนิคส์ วรรณศิลป์ เข้าชุมนุม วรรณศิลป์ ก็แข่งโคลงกลอน  มหาวิทยาลัย ได้ที่สอง แสงเสียงทำมาตลอด เรียกว่าคณะไหน ขอความร่วมมือมาเรื่องแสงเสียง พวกระผม จัดให้หมด ไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ จนใกล้จะจบ รุ่นพี่แสงเสียงมาถามว่าสนใจทำระบบเสียงแบบโปร ไม๊ ระบบร่วมๆสิบล้าน ถ้าสนใจให้ติดต่อไปที่บริษัทนี้เลย เข้าไปสัมภาษณ์งานครั้งแรก สัมภาษณ์กับประธานบริษัทเลยครับ เอกสารไม่มีซักกะอย่าง  คุยกันอยู่ชั่วโมงกว่า ประธานท่านก็ให้มาทำงานในเดือนถัดไปเลย อะไรจะง่ายอย่างงี้ก็ไม่รู้ครับ ทำงานวันแรก ก็เข้าไปดูๆ จับๆระบบ วันนั้นเป็นวันเลี้ยงส่งผู้จัดการอีกแผนกนึงครับ ชื่อพี่หวัด ปิดตู้รถไฟ จิตรโภชนา กินกันตอนเย็น กระผมก็สงบเสงี่ยม  ฟังเค้าคุยกัน  ใครถามมาทีก็ตอบไปทีนึง ซักพักใหญ่ พี่หวัดเข้ามาถามเลยครับ " ขุน  กินเหล้ากินเบียร์เป็นไม๊ " " พอได้ครับพี่ "  พี่หวัดส่งเบียร์สิงห์มาให้แก้วนึง  (บ๊ะ ของโปรด ) " เอาซะหน่อยขุน จะได้รู้ว่าโลกอีกด้านนอกการเรียนเป็นไง " คืนนั้นกระผมซดเบียร์กะพี่หวัด ขวดใหญ่ สองคน สองลังกว่า พี่หวัดถึงกะควั่ม   หลังจากนั้นอีกปีกว่า พี่หวัดก็กลับเข้ามาทำงานที่บริษัทอีก แกไม่เคยชวนกระผมกินเบียร์อีกเลย  บอกว่า กัวมัน อยู่บริษัทนี้มาร่วมเจ็ดปี สุดท้ายดูอาการแล้ว  ไม่ค่อยดี เลยออกไปอยู่บริษัทใหม่ ตอนออกใหม่ๆ ประธานท่านโวยกับ กรรมการผู้จัดการ  ว่าปลอยให้กระผมลาออกไปได้ไง ทำไมไม่แจ้งท่าน ตอนนั้นทำงานบริษัทใหม่แล้ว แต่ กรรมการผู้จัดการท่านให้เลขามาตามกระผม ทำงานนอกเวลาเป็นที่ปรึกษาด้านเทคนิคครับ แต่ยังไงข้อสรุปของบริษัทแรกที่กระผมทำงานด้วย ก็คือ บริษัทเจ๊ง ปิดบริษัทครับ เล่าเรื่องบริษัทแรกให้ฟังก่อน  แล้วจะทะยอยเล่าให้ฟังทีละบริษัทครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:39:46

ความคิดเห็นที่ 27 ภาพตอนเริ่มทำงานใหม่ ๆ เป็นรูปที่ถ่ายด้วยฟิล์มค่ะ หนูไม่มีเครื่องสแกน เอารูปตอนไปทำงานที่เชียงใหม่ที่เคยโพสไว้ที่นี่เมื่อปี 48 มาให้ดูก่อนก็แล้วกันนะคะ หนูทำงานด้าน Management Organizer  ค่ะ มีหน้าที่พาลูกค้าไป Entertain จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 15:45:36

ความคิดเห็นที่ 28 งานของผมก็เหมือนในรูปแหละครับ หงอยๆ จากคุณ : monkeynumber4 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:00:20

ความคิดเห็นที่ 29 ณ ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) ตอนนี้เป็น Dr. แล้วมั้งครับ เล่าเรื่องได้สนุกน่าฟังดีครับ ยิ่งไปบรรยายตามสถานที่ต่างๆ มีเกร็ดสนุกๆขำๆแทรกด้วยยิ่งดีครับ         จากคุณ : นายเก่าคนก่อน   ------------------------------------------------- สวัสดีครับ พี่นายเก่าฯ ได้ Dr. เรียบร้อยโรงเรียนฝรั่งแล้วครับ ^_^ เรื่องการบรรยายยังชอบเหมือนเดิม ครับ ... ถ้าพอจะมีเวลาบ้าง หากใครเชิญมาและไม่ติดธุระสำคัญอะไรแล้วจะไปบรรยายให้ทั้งหมด ... ไม่ว่าจะเป็นบ้านนอก หรือ เป็นเมืองนอก รูป: รับเชิญไปบรรยายที่สิงคโปร์ ... ตอนนี้เลยได้ใช้ภาษาอังกฤษ หายอยากเลยครับ รายละเอียด: http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B8578518/B8578518.html จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:04:48

ความคิดเห็นที่ 30 ความคิดเห็นที่ 5     ...         ขอเล่าต่อ...เดี๋ยวลืมครับ ตอนนั้นกำลังก่อสร้างโรงกลั่นน้ำมันฯ ของบริษัท ซัมมิท อินดัสเตรียล จำกัด (ปานามา) ของนาย เจ ซี ฮวง ช่าวไต้หวัน ได้รับสัญญาฯเช่าโรงกลั่นฯ1 จากกรมพลังงานทหาร ที่สร้างเมื่อหลัง 2500 มาเสร็จ 2506 (ประมาณครับ) ตอนนี้นซัมมิทฯมาเช่า และทำสัญญาต่อขยาย โรงกลั่นฯ2 พวกผมเข้ามาก่อสร้างโรงกลั่น 2 ครับ         ... จากคุณ : นายเก่าคนก่อน ---------------------------------------------- จากกระทู้ที่แล้ว ... เห็นบัตรพนักงานบางจาก ของพี่ ... เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเพิ่งไปทานข้าวกับท่าน รอง กก.ผจก. บางจาก ... โลกมันกลมจริงๆ ^_^ เรื่องของซีเจฮวง ก็น่าสนใจครับ ... เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า... ซี. เจ. ฮวง และบริษัท ซัมมิท กรุ๊ฟ  ... ซี.เจ เป็นนักเรียนจาก MIT  สหรัฐอเมริกา  มีเพื่อนๆ ที่จบมาด้วยกัน และเป็นเพื่อนรักกันมาก จำนวน 3 คน  และนั่นคือที่มาของคำว่า “SUM"  ซึ่งแปลว่า สาม และ MIT เลยรวมกันเป็น SUMMIT Group ซี. เจ. หลังจากจบจาก MIT แล้ว  ก็มุ่งหน้าเดินทางเข้าสู่เมืองไทย  เพื่อนรักอีกท่านหนึ่งเดินทางไปสู่ไต้หวัน  โดยมีเพื่อนอีกหนึ่งคนยังคงปักหลักอยู่ที่อเมริกา เพื่อเป็น Connection หาสินค้าต่างๆ และติดต่อธุรกิจต่างๆให้ ซี.เจ. เดินทางมาเมืองไทยด้วยเงินเพียง US$ 1,000.- เท่านั้น  พร้อมด้วยการเป็นเอเย่นต์ยาของบริษัทไฟเซอร์   ต่อมาได้มาเห็นลู่ทางทำมาหากินในเมืองไทย  โดยการเข้าติดต่อกับนักการเมืองที่มีอำนาจมากในสมัยนั้น  จึงได้ เช่าโรงกลั่นน้ำมันของกรมการพลังงานทหารบก  ซึ่งมีโรงกลั่นอยู่ที่บางจาก  เพื่อกลั่นน้ำมันให้แก่รัฐในยามสงคราม หรือที่เรียกว่า ยุทโธปกรณ์  ก็คือ  “น้ำมันตราสามทหาร”  ในสมัยนั้น   ในเวลาต่อมา  ก็ทำการเช่าปั๊มจำหน่ายน้ำมันของสามทหารทั้งหมด เพื่อดำเนินการหากำไรในยามไม่มีสงคราม และในที่สุด ก็ได้สัมปทานโรงกลั่นน้ำมัน “สามทหาร”  มีปั๊มน้ำมันทั่วประเทศไทย  ทำการกลั่นน้ำมันมีรายได้ปีละ หลายหมื่นล้านบาท  และรับเหมาส่งน้ำมันดีเซลให้แก่การไฟฟ้าฝ่ายผลิตเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้า  และขยายกิจการ ออกไปสู่กิจการปิโตรเคมีหลายแห่ง  มีบริษัทในเครือหลายบริษัท  จนเป็นธุรกิจชั้นนำของเมืองไทยในขณะนั้น ซี.เจ. ..เป็นคนไต้หวัน ที่พูดได้แต่ภาษาอังกฤษ  ตลอดจนการใช้งานต่างๆ เป็นภาษาอังกฤษทั้งสิ้น  แต่เขาคงพูด ไทยได้พอสมควร  เพราะเขาอยู่ในเมืองไทยมากว่า 10 ปีแล้ว  จนร่ำรวยเป็นเศรษฐีคนหนึ่งของเมืองไทย ปล.   สงกรานต์ปีหน้า (2553) ผมรับเชิญไปบรรยายที่ไต้หวัน ... หากบังเอิญเจอเรื่องราวที่เกี่ยวข้องจะเอามาฝากนะครับ  ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:16:21

ความคิดเห็นที่ 31 งานแรกคือพนักงานขายเหล้าคับ ขายเอง เก็บเงินเอง ไปธุระที่ธนาคาร ตอนเข้ามา เจ้าของร้านเอาหนังสือเกี่ยวกับเหล้ามาให้อ่านทำความเข้าใจเรื่องเหล้า ตอนหลังเอาไวน์เข้ามาขาย ก็ต้องหาหนังสือเกี่ยวกับไวน์อีก มีทั้งหนังสือภาษาไทยและหนังสือภาษาอังกฤษเลยคับ ออกจากงานนี้ด้วยเหตุผลหลายประการคับ ช่วงว่างๆก็ไปเรียนด้านคอมพิวเตอร์ ปัจจุบันก็รับงานโปรเจคระยะสั้น เสร็จภายในสามวันคับ จากคุณ : นักซ่อมคอมพ์ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:16:45

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีครับ นี่รูปตอนเข้าวงการ ใหม่ๆครับ จำได้ว่า ไปถ่ายงานให้ รฟท ... นั่งรถตรวจรางไปครับ ... เป็นผู้ช่วยกล้อง (+ซาวด์ลักจำ)... เอา พอร์ท ไว้บนตัก..(กล้องhi Band) + แบต + ขาตั้งกล้อง(ไม้)   ลงจากรถเดินไม่เป็นเลยครับ.. ปล . อย่างน้อยก็(เคย)มีผม ครับ....(^_^) จากคุณ : ..แว่นจิ๊ดริด.. เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:26:36

ความคิดเห็นที่ 33 เล่ามั่ง ชีวิตผมเรียนไม่ชอบจึงเรียนซ้ำชั้นตอน มศ.2 จบมศ.3 ไปเรียนช่างยนต์ที่การช่างนครสวรรค์ จบปวช.ตอนอายุ 19 ปี เข้า กทม.หางานทำ ได้ที่บริษัทรถยนต์ยี่ห้อดัง ด้วยความที่ติดนิสัยนักเรียนและเกเรจึงทำได้พียงครึ่งเดือนแล้วไม่ไปทำอีก เตะฝุ่นอยู่ใน กทม.1 ปี กรมช่างอากาศรับผู้จบ ปวช.เข้ารับราชการทหาร ตอนนั้นอายุ 20 ปี สอบได้ฝึก 6 เดือน บรรจุที่กองโรงงานการซ่อมดอนเมือง แต่ขึ้นกับกรมช่างอากาศสะพานแดง ครั้งแรกได้เงินเดือน 910 บาท ทำอยู่เกือบ 6 ปีเมาตลอดเพราะชอบดื่มเหล้า จนวันหนึ่งเดินเข้าที่ทำงาน เห็นพันจ่าแก่ๆทำความเคารพนายทหารเด็กๆ เลยคิดว่าถ้าเราอยู่อย่างนี้ต่อไปคงเหมือนกัน จึงหาทางเรียนต่อ ไปสอบเรียนต่อ ปวส.ได้ที่เทคนิคตาก ลาออกเลย จบมาไปทำงานเป็นลูกจ้างประจำ รพ.จังหวัดที่อยู่ได้ 6 เดือน ออกอีก เพราะเขาให้ไปดายหญ้าเนื่องจากช่างยนต์ไม่มีงานทำ แล้วไปอยู่บริษัทรถชื่อดังแถวสนามกีฬาที่มีสาขาทั่วประเทศ 8 ปี ได้อยู่จังหวัดตัวเองไม่ถึงปี ไปอยู่ที่อื่นอีก 2 ปี อยู่สุพรรณเกือบ 6 ปี ลาออกอีก กลับมาช่วยทางบ้าน แล้วไปสมัครเป็นครูอาชีวเอกชนแถวบ้านอีก 10 ปี แต่สอนคอมพิวเตอร์ ตอนนี้รับสอนเป็นรายวิชา รูปตอนฝึกที่กรมช่างอากาศครับ ผมคนหน้าขวา ปัจจุบัน นน.107 กก. อายุ 59 ปี 5 เดือน จากคุณ : ผู้ผ่านทาง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:28:40

ความคิดเห็นที่ 34 เอามั่งค่ะ เดี๋ยวไปค้นรูปก่อน  เอาเก่าขนาดไหนดีล่ะเนี่ย จากคุณ : ชาน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:50:06

ความคิดเห็นที่ 35 คห. 32 ... แว่นจิ๊ดฯ หน้าตาเหมือนเดิม แตกต่างตรงปัจจบันเป็นภาพขยาย........... และลบผมออก...    แต่ความหล่อเหมือนเดิมจ๊ะ จากคุณ : คำหยาดฟ้า เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:52:45

ความคิดเห็นที่ 36 แวะเข้ามาเป็นรอบที่ สามค่ะ มาอ่านของคนอื่น  โชคดีที่ยังไม่แกร่... ก็เลยมา   นึกได้เอาตอนเย็นว่ามีรูปเก่าหลงอยู่..เป็นรูปที่รับราชการครั้งแรก หลังจากที่บริษัทเอกชน ที่ทำอยู่ครั้งแรกจริง ๆ ไม่สามารถจ่ายเงินเดือน ให้เป็นก้อนเดียว แบบทุกเดือนที่ผ่านมาได้..ทนอยู่เป็นปีเหมือนกัน ภาระ มันอยู่ที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวสองคน เลยตัดสินใจไปสอบรับราชการ เลือกไปซะไกล...เพราะว่าชื่ออำเภอที่จะไปนั้นเพราะพริ้งถูกใจ..ไม่รู้จะ ถามใคร..ไกลไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้ผิดหวังกับผู้คนที่นั่นสักเท่าไหร่..   หลังจากทำเอกชนมานาน พอมาเจองานราชการใหม่ ๆ ก็ต้องปรับตัว ขวางหู ขวางตา อายุยังไม่มาก เลยออกจะใจร้อนไปหน่อย ..    ผ่านมานานแล้ว ก็ยังใจร้อน เหมือนเดิม...ในบางครั้ง.. จากคุณ : นาฬิกาโบราณ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:55:08

ความคิดเห็นที่ 37 ในขบวนการเล่า ท่านขุนฯของพวกเรา เล่าได้น่าฟัง สำนวนส่วนตัวเลียนแบบยากมากๆครับ เคยมีคนขโมยสำนวน ไปดัดแปลงต่อเติมอย่างไร ก็รู้อยู่นั่นแหละว่าของคุณท่านขุนฯ ชัวร์ เรื่องได้งานก่อนจบ หายากต้องเป็นคนที่เก่งจริงๆ จะมีบริษัทฯตาแหลม มาจองตัวไว้เลยครับ คิดว่าพวกเราคงรอตอนต่อไปนะครับ               คุณป้าเมย์ MAY BEE ... LITTLEDEVIL  หน้าที่นี้ขอยืมซักวันไม่ได้หรือครับ พาลูกค้าไป Entertain นะ ถ้าคนพาไปหัวทิ่มเสียก่อนได้ไหมครับ ลองเล่าเรื่องเด็ดๆมาให้ เพื่อนๆฟังอีกหน่อยซิครับ ผมว่าป้าเมย์คุยเก่ง นะ  วันที่เจอลำลูกกา ได้คุยกันนิดเดียวอยากฟังเรื่องที่ ป้าเมย์ทำงานผ่านมานะ ครับ               คุณดีอาร์ (๛จูล่ง๛) ผมสงสัย จูล่ง ของท่านเป็นเมืองๆหนึ่งในสิงค์โปร์ใช่ไหม ถ้าจำไม่ผิด เป็นเกาะที่มีโรงกลั้นฯใหญ่ๆ มากมายเลย ผมเข้าใจถูกไหมครับ  เรื่องของ เจ ซี ฮวง ผู้ก่อตั้ง บ.ซัมมิทฯ พวกผมคงไม่ได้รู้ลึกแบบที่ท่านได้ข้อมูลมาครับ ตอนนั้นวัยรุ่น ไม่สนอะไรทั้งนั้น เวลาทำงานที่ได้มอบหมาย ก็รีบทำให้เสร็จๆ ครับ บริษัทฯ มีบุญคุณแก่ผมมากครับ ให้ทั้งความรู้ ให้ทั้งความภาคภูมิใจ ซึ่งขณะที่ทำงาน จะบ่นว่ายากว่าเหนื่อย แต่ตอนย้ายงานไปอยู่ที่อื่นแล้ว ผ่านโรงกลั่นฯมาแล้ว สะบายมากครับ เหมือนผ่านมหาวิทยาลัย แล้วเดินเข้ามัธยมฯ อย่างไรอย่างนั้นเลย จริงๆครับ              คุณนักซ่อมคอมพ์ เริ่มจากขายเหล้า ท่านคงขายเหล้าแบบขายส่งเป็นลังๆใช่ไหมครับ ไม่ลองเล่าให้ฟังบ้างหรือครับ              ครั้งหนึ่งก่อนทำงานที่โรงกลั่นฯ ผมเคยหนีออกจากบ้านไป เกเรอยู่แถว แคล้มป์ทหารอเมริกัน สมัยสงครามเวียดนาม ไปอยู่ที่อุบลฯ เวลาเงินหมด เลยต้องหางานในแคล้มป์ ไม่งั้นอดตายแน่ๆ ผมไม่ยอมกลับบ้านมุ่งออกมาแล้ว เคยอดข้าวเกือบสองวันเต็ม กินแต่น้ำประปามาแล้ว               งานแรกที่ได้ทำบอกได้ไม่อายเลย เป็นเด็กรับใช้ในแคล้มป์ ทำทุกอย่างล้างห้องน้ำ ขัดรองเท้า ทำมาแล้วครับ พอเงินเดือนออกได้งานดีกว่า เผ่นเลยไปได้งานผู้ช่วยบาร์เทนเดอร์ เรียกให้โก้ว่างั้นแหละครับ แต่มีหน้าที่ แบกเครื่องผสมเหล้า เช่น น้ำโทนิก น้ำส้ม เหล้าชนิดต่างๆ เบียร์กระป๋อง น้ำแข็ง สารพันฯ              ต่อมาได้งานใหม่เงินดีกว่า เป็นลูกมือช่างตรวจสอบ อุปกรณ์ เรียกให้โก้ว่าอย่างนั้น ความจริงก็โดนใช้แบกเครื่องมือ ทำตามลูกพี่สั่ง มาสิ้นสุดตรงใช้เครื่องมือทำการตรวจสอบหารอยร้าวของโครงโลหะหนาๆ ใช้สารแทรกซึมหารอยร้าวของเนื้อเหล็กฯ จนกระทั่งแม่มาตามกลับกรุงเทพฯ  จนได้ใช้เครื่องมือนี้ฯ ต่อมาในโรงกลั่นฯ ภายหลังครับ              คุณ monkeynumber4 ครับไม่ลองเล่าให้ฟังหรือครับ จะหงอยไปทำไม งานอะไรที่เราทำสำเร็จได้ด้วยดี มันมีความภูมิใจทั้งนั้นแหละครับ ถ้าไม่ลองเล่าให้ฟัง เพื่อนๆก็คงไม่รู้ว่าทำงานอะไร แม้นกระทั่งงานขัดรองเท้าที่ผมเคยทำ ยังมีเคล็ดลับทำอย่างไรจะให้เงางามจนเจ้าของถูกใจให้ทิปเรา...ไม่น่าอายหรอกครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:57:39

ความคิดเห็นที่ 38 นั่งไล่อ่านไปชีวิตก็มีคล้ายกันต่างกัน อย่างผมก็มีคล้ายๆกับพี่ ผู้ผ่านทาง ตรงที่เคยเป็นช่างโรงพยาบาลจังหวัดเหมือนกัน ต่างกันตรงที่ผมไม่ต้องไปดายหญ้า แมัว่าจะทำหน้าที่หัวหน้าหมวดอาคารสถานที่อยู่ระยะนึง ใจจริงผมก็อยากสอนหนังสือเหมือนกันครับ แต่ยังไม่มีโอกาสเลย กับ คุณนาฬืกาโบราณ ก็ต่างกันตรงที่ ผมรับราชการก่อน 4 ปีแล้วค่อยออกมาอยู่บริษัท ภาพนี้ลาออกจากราชการใหม่ๆ บริษัทส่งไปอบรมที่ต่างประเทศ เป็นการไปต่างประเทศครั้งแรกของผมครับ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 17:09:39 จากคุณ : เด็กทุ่งครุ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 17:08:41

ความคิดเห็นที่ 39 มาขอแบ่งปันด้วยคนค่ะ..... จำความได้..... ก็นั่งขายจับฉลากกับพี่สาว  พอตำรวจมาก็เก็บของวิ่งอย่างเดียว   อิอิ แล้วก็มาขายไอติมหวานเย็น..... ที่ในกระติกมีฉาบปรอท   มีลุ้นไม้แดงด้วยน๊า.... พอโตหน่อยมีความรู้สึกว่า..... อยากทำงานแบงค์  คงโก้หน้าดู แบบว่า..... อยากออยู่ห้องแอร์ง่ะ!!!   ก็เลยไปสอบเข้าวิทยาลัยเดียวกับพี่เบิร์ด แต่ไม่ได้ทำงานแบงค์ดังที่หวังค่ะ    แฮ่ะ  แฮ่ะ เงินเดือนๆแรกที่ได้   1500  บาท   ชีวิตไม่หวือหวา เพราะเป็นคนเรียบร้อยค่ะ  (( รู้สึกอายจังที่พิมพ์ไปด้ายยยยยยย  555555 )) อยู่ๆชีวิตก็ผกผันมาเป็นช่างเสริมสวยเฉยเลย   ตัดผมครั้งแรก   มือไม้สั่นไปหมด ((เพราะเค้าให้หัดตัดแค่  15 หัว  ซอยใบมีด อีก 5 หัว )) ออกมาเปิดร้านครั้งแรก  ตัดหัวละ  50  บาท ยืนตั้งแต่  6 โมงเข้า  ยันเที่ยงคืน!!! ตอนนี้ทำน้อยลง   เพราะสุขภาพไม่ให้แล้ว เลยตั้งราคาใหม่   ตัด  500 บาท  (( เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ยยยยย )) มีความสุขกับอาชีพนี้มาก   เพราะมีแต่ลูกค้าน่ารักๆ ทำแต่ลูกค้านัด   เพราะเริ่มอุทิศตัวให้กับสังคมอาชีพที่ตัวเองรัก   เคยเป็นกรรมการชมรมช่างผมไทย  (( ลาออกแล้ว )) มารับตำแหน่งใหม่   เมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว (( รออธิบดีเซ็นต์แต่งตั้งอยู่ )) เป็นอนุกรรมการกรมพัฒนาฝีมือแรงงานแห่งชาติ   กระทรวงแรงงาน เด็กทั่วประเทศไทยจะแข่งขันกันทุกจว.   คนที่ได้ที่ 1 แต่ละจว. ก็จะมาแข่งกันที่ กทม. คณะอนุกรรมการก็จะเป็นกรรมการให้คะแนนคัดเลือกเด็กขึ้นมา  2 คน อายุ  15 - 22 ปี  แล้วเราก็จะนำคนที่แข่งชนะเลิศของประเทศ มาฝึกเพื่อให้ไปแข่งผม  world  skill  มีขึ้นทุก  2 ปี ปีนี้ประเทศไทย...... ได้มีโอกาสเป็นเจ้าภาพการจัดการแข่งขันฝีมือแรงงานอาเซี่ยน ซึ่งสาขาแต่งผมของไทยไม่เคยส่งแข่งเลย พวกเราจะพยายามให้สาขาแต่งผม  ....... ได้รางวัลในงานนี้ให้ได้   อีกหนึ่งตำแหน่งที่เพิ่งรับได้การเชิญคือให้ป็นกรรมการ " intercoiffure "   เป็นองค์กรที่มีสมาชิกทั่วโลก รายได้ที่เราได้จากสมาชิก  เราจะนำเงินนี้ไปทำบุญทั่วโลก ขอโม้เท่านี้ก่อนนะคะ....... เพราะจะรีบไปทานแชร์ค่ะ  55555555 รูปที่คุณลุงนายเก่าคนก่อนบอกมา     ไม่มีเลยค่ะ  เพราะไม่เคยมีบัตรทำงานกะเค้าเล๊ยยยยยยยยยย ที่จริงอยากจะมีจะแย่   รู้สึกเท่ห์ดี   เลยขออนุญาตนำรูปนี้มาลงแทนนะคะ...... เพราะในเครื่องคอมฯ    มีรูปนี้เก่าสุดค่ะ  ((( 20 ปีก่อน  ))) .. ขอบคุณที่อ่านค่ะ........ .. แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 17:36:24 จากคุณ : เห้อออออออออ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 17:24:36

ความคิดเห็นที่ 40 เรื่องโฆษณารถกระบะ ขอไม่เล่าดีกว่า เดี๋ยวจะกลายเป็นโฆษณาให้เขาเสียเปล่าๆ คุยเรื่องนี้ดีกว่า เริ่มเลยนะ เมื่อปี 34 ได้มีโอกาสมีส่วนร่วมในหนังไทยเป็นครั้งแรก เรื่อง วิถีคนกล้า หนังเกี่ยวกับชาวเขา เลยต้องยกกองไปถ่ายกันที่ทางภาคเหนือของไทย เราถ่ายทำกันที่ หมู่บ้านห้วยปลากั๊ง จ.แม่ฮ่อนสอน ทีมงานบ้างก็กางเต้นท์นอนกันชายป่า บ้างก็นอนตามบ้านชาวเขา อยู่กันประมาณ 2 เดือนกว่าๆ จนเกือบจะกลายเป็นสมาชิกของเผ่าเลย ช่วงที่เราไปถ่ายทำ คือ ประมาณปลายเดือนตุลาคม ถึง ธันวาคม อากาศหนาวมาก ถ้าวันไหนเลิกกองเย็นไปหน่อย ผมก็ขอไม่อาบน้ำก่อนนอน เพราะไม่ไหวจริงๆ น้ำอุ่นอย่าได้หวัง เพราะไฟฟ้ายังเดินทางมาไม่ถึง มีอยู่วันหนึ่งของการถ่ายทำ เป็นฉากที่เราต้องไปถ่ายกันในป่าดำ (ป่าดำ คือ สถานที่หนึ่งในบทภาพยนตร์) แถมต้องถ่ายฉากกลางคืนเสียด้วย ทางทีมงานได้เลือกป่าแห่งหนึ่ง ที่อยู่หมู่บ้านชาวเขาอีกหมู่บ้านหนึ่งเป็น ป่าดำ เราต้องขนของขึ้นกระบะโฟร์วีล์ ลุยกันเขาไปอีก ออกกันตอนบ่ายแก่ๆ ไปถึงป่าดำก็เย็นพอดี พอไปถึง ก็เตรียมสถานที่ให้ว่างเพื่อวางอุปกรณ์ ไอ้เราก็เห็นที่โล่งอยู่ที่หนึ่ง ใกล้กับจุดถ่ายทำพอดี เลยขอยึดใว้ก่อนเลย ลืมบอกไปว่าผมทำงานอยู่ทีมกล้อง ของแต่ละชิ้นหนักไม่ใช่เล่น แถมต้องวิ่งเอาอุปกรณ์ไปสับเปลี่ยนตลอด เดี๋ยวใช้ชิ้นนู้น เดี๋ยวใช้ชิ้นนี้ ฯลฯ หลังจากยึดที่โล่งได้แล้วก็ปูผ้าใบ วางกล่องอุปกรณ์ แหม..สบายตูล่ะได้ที่โล่งๆแบบนี้ พอตกค่ำฟ้าเริ่มมืด ก็เริ่มการถ่ายทำ พอสักประมาณ 2 ทุ่ม ก็เริ่มมีชาวบ้านเริ่มมาดูการถ่ายทำ (ชาวบ้านที่ว่า เป็นชาวเขานะ) เขาก็ชมดูเราทำงานกันไปเรื่อยๆ สักพักก็มีเสียงโวยวายมาจากกลุ่มชาวเขา ไอ้เรา ก็ฟังไม่ออก แต่ดีนะที่ทางกองถ่ายมีล่ามภาษาอยู่คนหนึ่ง ล่ามก็แปลให้กับทางทีมงานฟัง ชาวเขา : คุณมาถ่ายกันตรงนี้เราไม่ว่าอะไร แต่ทำอย่างนี้ได้ไง ทีมงาน  : (ยืนมืน อะไรกันหว่า) ชาวเขา : คุณไม่รู้เหรอ ว่าบริเวณนี้เป็นที่ฝั่งศพของเผ่าเรา ทีมงาน  : (ความเงียบเข้าครอบงำ ) ชาวเขา :  และ ตรงนั้นน่ะ (มือชี้ไปที่อุปกรณ์กล้อง) วันนี้เราเพิ่งฝั่งศพไปเมื่อเช้านี้เอง เอาของมาวางทับได้ไง ทีมงานทั้งหมด  : หันขวับมาทางผม พร้อมกับคำยกย่อง บ้างก็คิดในใจ บ้างก็ส่งเสียงลอดไรฟันออกมาเบาๆ พอให้ได้ยิน ( ( ( ( (...ไอ เฮีย หนุ่ม... ) ) ) ) ) ) ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ ... ก็เล่นฝังเสร็จ ก็เกลี่ยใบไม้กลบซ่ะเนียนเชียว แถมไม่มีเนินอีกตังหาก ทางกองถ่ายเลยต้องช่วยผมขนของออกในบัดดล แล้วก็ทำพิธีขอขมา จากนั้นก็รีบๆถ่ายต่อให้เสร็จ ไม่ยืดเยื้อ ไม่อ้อยอิ่ง เพราะจะได้รีบๆออกจากป่านี้โดยใว จากคุณ : - หนุ่ม - เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 17:29:21

ความคิดเห็นที่ 41 เคยมีคนถามว่า คุณผึ้ง / ป้าเมย์ ทำงานอะไรคะ/ครับ หนูก็บอกอย่างเต็มปากเต็มคำเลยค่ะ ว่าทำงานขายบริการ คนอื่น ๆ เวลาขายของ คนซื้อต้องเห็นของก่อน พอใจแล้วค่อยตกลงใจที่จะซื้อ แต่ของหนูลูกค้าจะเห็นก็ต่อเมื่องานเกิดขึ้นแล้ว Ok แหละว่า ชื่อเสียงของงานที่ทำเป็นส่วนหนึ่งที่ลูกค้าตัดสินใจซื้อ แต่ก็อย่างที่บอกค่ะ ความสำเร็จของงานไม่ว่าจะเป็นของลูกค้าหรือของคนขาย จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อถึงงาน หรือ จบงานแล้ว เพราะฉะนั้น จึงเป็นที่มาของการขายบริการค่ะ Service เป็นหัวใจของมนุษย์งานอย่างหนู หนูขายงานด้วยกระดาษแผ่นเดียว แล้วก็บริการลูกค้าในทุก ๆ เรื่องที่สามารถทำได้ บางทีก็เกินนโยบายองค์กร (ในที่นี้คือไม่มีอะไรผิดศีลธรรมนะคะ) เอาแค่ก่อนจะมาเป็นงาน Exhibition ก่อนก็แล้วกันนะคะ แค่ผังของงาน ก็คุยกันยาวแล้วค่ะ ยาวมากหนูขอผ่านไปก่อนก็แล้วกันนะคะ 5555555555 เอาเรื่องย่อ ๆ แบบแย่งพื้นที่กันก่อนก็แล้วกัน (นึกภาพเวลาไปเดินดูงานที่ Impact นะคะ ) พื้นที่สวย ๆ ในมุมมองของลูกค้า ลูกค้า : คุณผึ้ง ผมต้องการพื้นที่นี้  เดี๋ยวผมโอนเงินให้วันนี้เลย (พื้นที่นั้นมีลูกค้าจองไว้แล้ว จะนัดเซ็นสัญญากันสัปดาห์หน้า) ผึ้ง : พี่คะ ไม่ได้ค่ะ พี่ต้องเลือกพื้นที่อื่น พื้นที่นี้ลูกค้า XXX จองไว้แล้ว จะนัดเซ็นกันสัปดาห์หน้าค่ะ ลูกค้า : ก็แค่นัดเซ็น แต่ยังไม่เซ็น ยังไม่จ่ายเงิน คุณก็ให้ผมก่อนก็ได้นี่ ผึ้ง : พี่คะ แล้วในทางกลับกัน ถ้าพี่เป็นลูกค้าที่ผึ้งจะนัดเซ็นสัปดาห์หน้า พี่จะรู้สึกยังไงคะ  เงินก็อยากได้ค่ะพี่ แต่ถ้าผิดคำพูด พี่ยังอยากจะคบกับผึ้งอีกมั้ยคะ จบข่าวค่ะ คุณลูกค้ารายนั้น ไปเลือกพื้นที่อื่น ที่ใกล้เคียงกันแทน จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 17:33:13

ความคิดเห็นที่ 42 และยิ่งทำงานมานาน จากลูกค้า ก็กลายมาเป็นเพื่อนเป็นพี่ค่ะ ปกติห้องทำงานใน site จะแยกเป็นฝ่าย ๆ ไป ของฝ่ายขายจะมี 3 ห้อง แยกเป็น hall ไป เพื่อที่จะได้ดูแลลูกค้าได้ทั่วถึง (นึกภาพ Impact Challenger 1-3 เหมือนเดิมนะคะ) ทุกห้องเค้าปลอดอบายมุขกันค่ะ  // ยกเว้นห้องที่ป้าเมย์นั่งทำงาน ห้องนี้จะเป็นห้องรับลูกค้า เวลาลูกค้าเหนื่อย ๆ เพลีย ๆ แวะมาห้องนี้ น้ำมี จะเอาน้ำอะไรก็มีค่ะ ชาเขียวสำหรับพี่คนนี้ กาแฟสำหรับพี่คนนั้น ไม่เว้นแม้กระทั่งเบียร์ หรือจะหิวแซนวิส ข้าวเหนียวส้มตำ ถ้าบอกก่อน ก็จะเตรียมเอาไว้ให้ เหตุที่ต้องมีพร้อม เพราะเคยทำงานจนลืมเวลากินค่ะ เจอคำถามคุณลูกค้า ว่า คุณผึงได้ทานข้าวแล้วหรือยัง เราก็ตอบไปตรง ๆ ว่ายังค่ะ ผ่านไปซักชั่วโมง อาหารจากร้านไก่ย่างนิตยาแถวเมืองทองมาเลยค่ะ ไม่ได้มาชุดเดียวนะคะ มาพร้อม ๆ กัน 4 ชุดใหญ่ ๆ คือนอกจากลูกค้าซื้อมาให้เราทานแล้ว ยังซื้อมาเผื่อน้อง ๆ เราด้วย ครั้งนั้นเกรงใจคุณลูกค้าโคตร ๆ ค่ะ แต่รับของไว้ วันต่อไป หนูก็เตรียมเลยค่ะ อาหาร เครื่องดื่ม เบียร์ 2 โหล วันถัดมา ลูกค้าเอาเบียร์มาเพิ่มให้อีก 2 โหล งานครั้งนั้น รู้สึกที่ห้องทำงานหนูจะมีคนมาแวะเยี่ยมมากเป็นพิเศษ มานั่งนึกอีกที เพราะห้องนี้มีเบียร์ไม่เคยหมดนี่เอง 5555555555 จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 17:48:10

ความคิดเห็นที่ 43 ^ ^ ^ ป้าเมย์ อย่าลืม เล่า เวลารบ กับพวกผม ด้วย นะ ......5555++++ มันส์ จากคุณ : ..แว่นจิ๊ดริด.. เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:02:53

ความคิดเห็นที่ 44 ป้าคำหยาด ใช่ตรงลูกศรแดงหรือเปล่าครับ จากคุณ : ผู้ผ่านทาง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:03:38

ความคิดเห็นที่ 45 ..แว่นจิ๊ดริด.. ขอมาก็จัดให้ค่ะ คุณน้อง (ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อเป็นน้องเวร ...กรรมของกรู) พวก ซับฯ  (support) (ศัพท์วงใน ในแวดวง org) จะเป็นเหมือนปูค่ะ พวกเราที่เป็น organizer จะไล่จับปูกัน ปกติเราจะไม่ดิวงานกับพวกซับฯ เราจะดิวงานกับลูกค้าเป็นหลัก แต่พวกซับฯ พวกนี้ เค้าก็มีหัวใจในการบริการเหมือน ๆ กันกับเรา คือเห็นลูกค้าเป็นพระเจ้า !!! ทำอะไรก็ได้ ให้ลูกค้าพอใจสูงสุด พวกเค้าก็ทำค่ะ แต่...บางทีสิ่งที่พวกเค้าทำก็สร้างตัณหา เอ้ย ปัญหา ให้กับเราเช่นกัน โดยเฉพาะพวกซับฯ ที่คุมเครื่องเสียง เสียงต้องดี ต้องดัง ต้องให้ลูกค้าพอใจ กฎจะเป็นเช่นไร ขอเกิน ๆ ไว้ก่อน ก่อนวันเปิดงาน เทสเครื่องเสียงดังอย่างไร ก็ไม่เป็นปัญหาค่ะ จะมีปัญหาวันงาน .... อย่างที่บอก ซับฯ เครื่องเสียง จะทำเกิน ให้ 60 เดซิเบล มันล่อไป 80-100 ครั้งแรกเข้าไปเตือน ซับฯ ก็จะ ... ครับ ๆ พี่ ขอโทษทีครับพี่ลดเสียงให้แล้ว ว่าแล้วคุณน้องที่คุมเครื่องเสียงก็ลดปริมาณเสียงให้เห็นจะ ๆ ตา ดิชั้นก็ ... ขอบคุณนะคะน้องที่ให้ความร่วมมือ ... ขอบคุณค่ะ ผ่านไปซักแป๊ป .... ถึงรอบคิวมันอีกที มันเอาอีกแล้วค่ะ เสียงวิทยุสื่อสารมาเชียว พี่ผึ้ง ว.2 ลูกค้ารายนี้เปิดเครื่องเสียงดังอีกแล้วพี่ ผมเข้าไปเคลียร์แล้ว เค้าบอกว่า พี่อนุญาต แมร่งงงงงงงงงงงงงงง กรูอนุญาตตอนไหนฟ่ะ จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:23:25

ความคิดเห็นที่ 46 คุณ ..แว่นจิ๊ดริด.. ผมชอบวิวที่คุณยืนถ่ายภาพจังเลยครับ มีภาพมาประกอบด้วย ดูดีครับ สถานที่ที่ไหนใช่ขุนตาลหรือไม่ครับ หรือเป็นทางภาคใต้ งานน่าสนุกนะครับ ไปถ่ายสารคดีหรือภาพยนต์ทำนองนี้ไหมครับ เล่าเรื่องงานให้ฟังด้วยซิ  น่าจะสนุกนะครับ           คุณผู้ผ่านทาง จำได้ว่าอยู่นครสวรรค์ใช่ไหมครับ ชีวิตที่ผ่านงานมากมายอย่างนี้ คงมีเรื่องเล่าให้ฟังมากมายเลยครับ เกล็ดชีวิตในหน้าที่การงาน บวกกับระยะเวลาอันยาวนาน ผ่านการเหนื่อยยากลำบากปนสุข น่าจะเอามาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ             คุณชาน้ำผึ้ง ครับผมยังจำภาพคุณที่เคยเอามาลงให้พวกเราชมเมื่อคราวก่อนได้เลยครับ ภาพนั้นสวยเหลือเกิน จริงๆครับไม่ได้แกล้งยอ เห็นบอกว่าตอนเข้าทำงานใหม่ๆ แต่ไม่ว่าภาพไหนคงดูดีไหหมดละครับ ลองหามาลงซิครับ เล่าเรื่องราวสนุกๆ เพื่อนๆ รสก.รอชมอยู่นะครับ               คุณนาฬิกาโบราณ ครับไม่น่าให้รอนานเลย ถ้าผมเป็นคุณลงไปตั้งนานแล้วครับ ภาพดูดีครับ ถ้าเล่าเรื่องงานในเมือง ศรีสัชนาลัยยิ่งดีครับ เคยดูละคร ที่คุณพงษ์พัฒน์ แสดงชื่อขุนฯอะไรนะ  เรื่องขะโมยของเก่าๆ นานแล้วจำไม่ได้แล้ว   ก็สนุกนะครับ..... เห็นภาพแล้วไม่ค่อยเชื่อว่าใจร้อนครับ               คุณเด็กทุ่งครุ ผมยังจำได้คุณทำงานเกี่ยวกับการติดตั้งอุปกรณ์ในโรงพยาบาลใช่ไหมครับ เคยดูกระทู้ที่เวียดนามของคุณ เรื่องแบบนี้อ่านแล้วจำได้ครับ ไม่เหมือนใครๆ สนุกดีครับ                            คุณเห้อออออออออ เริ่มจากการขายจับฉลาก ขายไอติมแท่ง แล้วมาทำงานแบ๊งค์ เบื่อก็มาเป็นช่างทำผม โฮ..ชีวิตผ่านงานมากมายน่าสนุกครับ ตอนเป็นช่างใหม่ๆมือไม้สั่น ทำผมลูกค้า เว้าแหว่งบ้างไหมครับ ฮ่าๆ ถ้ามันแหว่งไปแก้กันอย่างไรครับ คงมีเกล็ดสนุกๆของช่างผมรายอื่นมาเล่าให้ฟังบ้างก็ดีนะครับ แต่เห็นภาพถ่ายน่าอิจฉาไอ้เป็ดตัวนั้นเหมือนกัน นะครับ                  คุณหนุ่ม.... ผมขำป่าดำของคุณนะครับ ไปตั้งอุปกรณ์บนหลุมศพ ชาวเขาแล้วไม่กลัวหรือครับ ยิ่งกลางคืน โอ้ย..อย่าให้พูดเลย ผมกลัวผีที่สุด เรื่องอย่างนี้ อย่ามาใกล้ผมเลยครับ ผมเคยไปเยี่ยมไข้เพื่อนตอนเช้า เดินไปหาเขากำลังจะสิ้นใจ พอดีแล้วไม่มีญาติอยู่เลย ไอ้เราก็ร้องเรียกพยาบาลเสียงหลง สุดท้ายเพื่อนไม่รอด เดี๋ยวนี้ถ้าไปเยี่ยมคนป่วย ไม่มีทางไปคนเดียวหรอกครับ ใครไม่เจอไม่รู้หรอกว่ามันน่ากลัวเพียงใด.......เรื่องของคุณหนุ่มเล่าได้สนุกดีครับ....              คุณป้าเมย์ ครับงานคุณป้าฯ ถ้าให้ผมทำละแย่แน่ๆเลยครับ ผมไม่ค่อยเอาใจลูกค้าแน่ๆ พูดกันตรงๆเละแน่งานนี้ คงต้องเป็นคนที่เข้าใจพูด  อย่างที่พูดว่าถ้าเป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้าเราผิดคำพูด แล้วคุณยังอยากจะคบอีกไหม...ผมว่าเป็นคำตอบที่ถามกลับได้อย่างดีสุดๆเลยครับ เป็นงานอีกแง่อีกมุมที่น่าเรียนรู้ ครับ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 18:34:17 จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:29:10

ความคิดเห็นที่ 47 เรื่องเสียงอีกที อันนี้ฮาค่ะ เหมือน ๆ เคสโน๊ตอุดม " ผมเพื่อนตุ้ม " ในงาน Exhibition ลูกค้าจะมีแขกรับเชิญ มีอยู่งานนึง แขกรับเชิญของลูกค้า เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ขึ้นไปร้องเพลง แล้วเสียงเพลงที่ร้องมันอาจจะเบาไป พี่ท่านก็ขอให้เปิดเสียงให้ดัง ๆ หน่อย ด้วยความที่แขกรับเชิญรายนี้ ท่านสเปคสินค้าของลูกค้ารายนี้เป็นมูลค่าเยอะมาก ๆ คุณลูกค้ารายนี้ก็เกรงใจ ....เอาก็เอาวะ (ลูกค้ารายนี้สนิทกับดิชั้นค่ะ) ยอม............................ ผลคือ ลูกค้าบ้านใกล้เรือนเคียงทนเสียงร้องไม่ไหว โทรมาฟ้องดิชั้น อ่ะไปดูซะหน่อย ..... ดังจริง ๆ ค่ะ เสียงดังมากกกกกกกกกกกก ดิชั้นก็เข้าไปเคลียร์กับลูกค้า คนร้อง ท่านผู้นั้น เห็นปุ๊ปก็ลงจากเวทีเลย x : มีปัญหาอะไรเหรอ y : คือเสียงมันดังเกินลิมิตค่ะ ลูกค้าข้าง ๆ เค้าบ่นมา ก็เลยมาขอให้ลดเสียง ให้เป็นไปตามกฎระเบียบค่ะ x : เฮ้ยยยมรึงเป็นไร กรูรู้จัก .... นะเฟ้ยยยยยย เรื่องมากนักเดี๋ยวกรูชกเลย (ลูกค้าพยายามเข้ามาเคลียร์ .... แต่ดิชั้นอ่ะเลือดขึ้นหน้าตั้งแต่คุณเค้าจะชกดิชั้นแล้ว) Y : หันไปคุยกับลูกค้าค่ะ ... คุณเลือกเอาก็แล้วกัน ว่าจะให้ท่านแหกกฎ หรือจะให้ดิชั้นปิดบูธ สรุปงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา ท่านลาจากไป หลังจากเคสนั้น ดิชั้นเจอพี่ท่านคนนี้อีกทีตอนไม่เมา ถามพี่เค้าว่า พี่จำหนูได้มั้ย วันนั้นพี่จะชกหนู พี่ท่านบอกว่า ... จำได้ พี่ขอโทษว่ะ วันนั้นสนุกมากไปหน่อย วันนั้นน้องไม่บอกนี่หว่า ว่าเป็นลูกน้องตุ้ม ถ้าบอก ... พี่ก็ไม่ว่าอะไรว่ะ กอดคอดื่มกันไปค่ะ *** เพิ่มเติมข้อความค่ะ*** แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 21:26:27 แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 18:46:21 จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:42:22

ความคิดเห็นที่ 48 กลับมาอีกครั้งก็เป็น คห.50 แล้ว....อ่านซะตาแฉะเลยยยยครับ *** อ้าวดูผิด  แค่ 48 เอง แก่แล้วเลอะเลือนครับ 5 5 5 *** อิ อิ  ขอบคุณเสียงคำชมว่ากระผมหน้าตาดี  แต่ปัจจุบันสายลมแห่งเวลาและสุราโซดาน้ำ  ได้พัดพาความหยาบกร้านมาเยือนแบบไม่ต้องกดกระดิ่งเรียกน่ะครับ.... มีความสุขกับอาหารมือค่ำกันนะครับ.... แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 18:51:33 จากคุณ : archparty เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:50:11

ความคิดเห็นที่ 49 มาลงชื่อไว้ก่อน เด๋วหารูปมาลงตามหลัง อาชีพค้ายา(ฆ่าแมลง) ^ ^ จากคุณ : cmuboy เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:53:29

ความคิดเห็นที่ 50 พวกเต๊กอ่ะหน้าตาดี แต่ขี้เมาโคตร ๆ นะคะ คุณ archparty จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:57:06

ความคิดเห็นที่ 51 มีอีกเรื่องที่เกี่ยวกับกับบิ๊กเต๊ก งานนี้เกิดขึ้นที่ qsncc นานหลายปีแล้ว ตอนนั้นยังเป็นตัวเล็ก ๆ ในองค์กร ดูแลการ set up ห้องสัมมนาอยู่ งานนั้นคุณด้วง ดวงฤทธิ์ รับผิดชอบเรื่องการสัมมนา แขกรับเชิญเป็นสถาปนิกที่มีชื่อเสียงมากในต่างประเทศ ก่อนงาน รูปแบบ set ไว้เรียบร้อย ผังงานสัมมนาผ่านการพิจารณาแล้ว ดิชั้นแค่คุมงาน .......... ดึกแล้วค่ะ จำไม่ได้ว่ากี่โมงกี่ยาม คุณด้วงมาเช็คงาน สั่งเปลี่ยนงานกระทันหัน (การสั่งเปลี่ยนงานเป็นเรื่องปกติค่ะ อันนี้รับได้) แต่ดิชั้นต้องสั่งต่อ งานนั้นเสร็จช้า เนื่องจากเป็นคิวแทรก เธอก็มาเลยค่ะ ตรวจงานรอบที่สอง ดิชั้นก็รับหน้า พาติชั่นอันนี้ย้ายไปตรงนี้ .... ค่ะ ๆ รอแป๊ปนึงนะคะ สั่งงานไปแล้ว อีกสักครู่จะเรียบร้อยค่ะ ผมต้องการเดี๋ยวนี้ ถ้าคนของคุณทำไม่ได้ คุณก็ลงมือทำเองก็แล้วกัน เอ่อ ........ - -" งานนั้นกว่าจะผ่านไปได้ ดิชั้นเคืองคุณด้วงมาก ๆ ค่ะ เล่าให้นายฟัง .... นายก็เออ ๆ รู้แล้ว เคืองนาน ... มีชื่อคนนี้ในที่ประชุมเมื่อไหร่ดิชั้นต้องออกอาการ จนนายถามว่า เมื่อไหร่มรึงจะเลิกเคืองเค้าฟ่ะ จริง ๆ ก็เข้าใจนะคะ ใครก็ต้องการให้งานออกมาดี แต่บางทีพอมันเหนื่อย ๆ มันล้า อารมย์มันก็พาไปอ่ะค่ะ จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 19:11:43

ความคิดเห็นที่ 52 ..........กลับมาอ่านด้วยความชื่นชมหลายๆ ท่านค่ะ .... เราเองก็ได้แต่เคย...เข้าไปสัมผัสตามหน่วยงานต่างๆ อย่างผิวเผิน จากกระทู้นี้..ก็เลยได้รับความรู้ในเชิงลึกของงาน ยิ่งอ่าน ยิ่งเพลิน... รอท่านต่อๆ ไปนะคะ (ขอเสนอภาพที่ประทับใจในการทำงานหน่อยนะคะ) จากคุณ : ป้าเยาว์ (@NBC) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 19:22:58

ความคิดเห็นที่ 53 คห. 44         ถูกต้องแล้วค่ะ.. ไม่มีรางวัลเน้อ.. จากคุณ : คำหยาดฟ้า เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 19:49:45

ความคิดเห็นที่ 54 เข้ามาเยี่ยมก่อน...หาภาพไม่เจอ... ขออ่านของท่านอื่นๆก่อน... จากคุณ : หนุ่มเมืองพาน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 19:53:37

ความคิดเห็นที่ 55 คุณป้าเมย์ MAY BEE ... LITTLEDEVIL  หน้าที่นี้ขอยืมซักวันไม่ได้หรือครับ พาลูกค้าไป Entertain นะ ถ้าคนพาไปหัวทิ่มเสียก่อนได้ไหมครับ ลองเล่าเรื่องเด็ดๆมาให้ เพื่อนๆฟังอีกหน่อยซิครับ ผมว่าป้าเมย์คุยเก่ง นะ  วันที่เจอลำลูกกา ได้คุยกันนิดเดียวอยากฟังเรื่องที่ ป้าเมย์ทำงานผ่านมานะ ครับ ............................................................................... เมาก่อนลูกค้าไม่ได้ค่ะพี่ ต้องยื้อ ๆ ไว้ เพราะต้องส่งลูกค้ากลับบ้านด้วย มีครั้งนึง (จริง ๆ หลายครั้งเวลาไปทำงานต่างจังหวัด) ไปคอทเทลเล้าท์ ก็ไปค่ะ พาไปนวด ก็เคยพาไป มันส์ค่ะ จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 20:09:45

ความคิดเห็นที่ 56 ผมจบวิศวะ ตอน ปี 42 จาก มอ. (มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์) จบมาก็เข้าบริษัทเอกชน ทำงานก่อสร้างทั่วไป แต่เหตุที่ บริษัทไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก เลยต้องรับหลายหน้าที่ ผู้จัดการโครงการ วิศวกร โฟร์แมน เซอร์เวย์  (ดัมพ์แมน เลเบอร์ ก็เคยทำ) วันๆก็ รับคนงาน คุมเครื่องจักร สั่งคนงาน เคลียร์แบบ สั่งปูน ทำเอกสาร ส่องกล้องเซอร์เวย์ วิ่งซื้อวัสดุก่อสร้าง เคลียร์ปัญหาหน้างาน ปิดท้ายหาเรื่องกับ คอนเซาท์ เอิ๊กๆ เอาภาพเพื่อนร่วมงานมาแทนคับ เพราะตัวเองไม่มีใครถ่ายให้ เฮ้อ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 21:04:36 จากคุณ : จำปาดะ ณ สะเดา เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 20:16:46

ความคิดเห็นที่ 57 เรียนท่านนายเก่าคนก่อน งานที่ทำ ก็ขายเหล้าเป็นขวดๆ นานๆจะได้ขายแบบยกลัง มาสนุกตอนขายไวน์ ต้องอ่านหนังสือเกี่ยวกับไวน์เป็นภาษาอังกฤษล้วนๆ อ่านไป เปิดดิกฯไป แล้วต้องอธิบายให้ลูกค้าฟังเรื่องรสชาด มาจากถิ่นไหน เกรดของไวน์ ทำแฟ้มเรื่องไวน์ที่มีขายในร้านด้วย หาความรู้เรื่องไวน์ให้มากๆ จะได้ไม่โดนเซลล์หลอกขายไวน์ จนมีเสียงบ่นจากเซลล์ขายไวน์ว่าร้านนี้เอาของเข้าร้านยาก เพราะเจ้าของร้านรู้เรื่องไวน์ จากคุณ : นักซ่อมคอมพ์ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 20:29:11

ความคิดเห็นที่ 58 คุรarchparty ครับ เคยฟังเพลงว่าไว้ว่า ครูเปรียบเหมือนเรือจ้าง .... แต่ไม่เคยทราบเลยครับ ว่าอาจารย์ เปรียบเหมือ สามล้อถึบ ... ฮ่าๆ ขออภัยครับเย้าเล่น นะครับ เ          ข้ามาขำ งานป้าเมย์ เจอขี้เมาใจร้อนถึงขนาดจะชกเลยหรือป้าฯ ถ้าเป็นผมเอามันก่อนเลย พรุ่งนี้ค่อยหาลูกค้าใหม่... คงได้ตกงานเป็นแถว นะครับ          คุณ cmuboy  จะคอยอ่านเรื่องนักขายยาฆ่าแมลง นะครับ          คุณป้าเยาว์ครับ ถ้าเรามีภาพแห่งความทรงจำสักภาพ เวลามาดูภาพนั้นอีกทีสามารถเล่าเหตุการณ์ต่างๆต่อเนื่องได้อีกโข เลยนะครับ          คุณป้าคำหยาดฟ้าฯ ครับผมก็เล็งคนนั้นเหมือนกัน แต่ไม่กล้าตอบ กลัวเสียฟอร์ม ฮ่าๆ          คุณพ่อน้องตา.... เพื่อนๆน้องๆหลายคน อยากรู้เรื่องตอนวัยหนุ่มๆ ของท่านจะ บู้โลดโผนบ้างไหม ครับ          คุณป้าเมย์ เรื่องของป้าฯ ลุยโลดสุดๆ มันส์มากครับ           คุณนายช่าง จำปาดะ ณ สะเดา  งานเข้าเลย ไปทำท่อประปาแตกเสียแล้ว ฮ่าๆ แล้วยังมีพยายานอีกเพียบ งานนี้แก้ไขอย่างไรครับ ซ่อมใช้เขาหรือครับ           คุณนักซ่อมคอมพ์ฯ  วันหน้าจะซื้อไวน์ซื้อเหล้า จะเข้ามาขอความรู้ด้วยนะครับ ไม่ลองเล่าให้ฟังหน่อยหรือครับ ไวน์ที่ไหนอร่อยที่สุดและราคาไม่แพง แล้ววิธีเลือกๆกันอย่างไรบ้างครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 20:58:13

ความคิดเห็นที่ 59   สวัสดีครับ   ตามมาอ่านอีกครับ อ่านประวัติของแต่ละท่านทำงานดีๆกันทั้งนั้นเลยนะครับ สำหรับผมแล้ว"ไม่อายทำกิน ไม่หมิ่นเงินน้อย"ครับ จากคุณ : วิรุฬห์ (บ้านหนองจันสอน) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 21:15:08

ความคิดเห็นที่ 60 MAY BEE ... LITTLEDEVIL เข้าใจอารมณ์นั้นเลยครับ  แต่ไม่กล้าวิจารณ์พาดพิงและพูดถึง  เฮียเค้าเป็นใหญ่ในสมาคมฯ และเป็นกูรูบัตรเครดิตด้วย.... สถาปนิกต๊อกต๋อยอย่างกระผม  ไม่กล้าก้าวล่วงก๊าบบบบบ ก๊าบบบบบบ จากคุณ : archparty เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 21:46:12

ความคิดเห็นที่ 61 คห. 59 อย่าหมิ่นเงินน้อย ใช่ค่ะ งานขายอย่าหมิ่นเงินน้อย สมัยทำงานแรก ๆ เซ็นสัญญากับลูกค้ารายแรกนี่ ได้เงินไม่เยอะนะคะ พี่ ๆ บอกว่า แรก ๆ ก็งี้แหละทำไป ไอ่เราก็อดทน เก็บลูกค้ารายเล็กรายน้อยไป คิดเอาเองว่า ซักวันนึงมันจะโต๊ มันจะโต แล้วก็โตจริง ๆ ค่ะ ลูกค้ารายแรก account มีมูลค่า ประมาณหลักหมื่น นานเข้า ๆ ก็สามารถเป็นหลักแสนได้ค่ะ สุดยอดในชีวิตพนักงานขายของป้าเมย์คือเซ็นสัญญากับลูกค้า 1 ราย 12 ล้านกว่า ๆ เคยทำยอดขายสูงสุดได้ประมาณเกือบ 30 ล้านต่อปี ปีนั้นฟัน com เละ .... ตอนเศรษฐกิจดี ๆ หลังจากนั้นก็แห้วค่ะ ลดลงมาเรื่อย ๆ ตามสภาวะตลาด ปล. ใครผ่านมาอ่านอย่าหมั่นใส้นะคะ ช่วงชีวิตของแต่ละคน มันก็มีเวลาพีคกันบ้าง หลังจากนั้นไม่เคยทำได้อีกเลยค่ะ จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 21:50:58

ความคิดเห็นที่ 62 อุโมงค์ในภาพ เป็นอุโมงค์พระพุทธฉายครับ อยู่บนเส้นทางสายแก่งคอย - คลองสิบเก้า มีความยาวเป็นอันดับสองรองจากอุโมงค์ขุนตาน สายนี้มีแต่ขบวนรถสินค้าผ่านเท่านั้นครับ จากอีสาน - เหนือ ผ่านฉะเชิงเทราไปท่าเรือแหลมฉบัง จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 21:53:03

ความคิดเห็นที่ 63 archparty สุดยอดของท่าน ๆ ต้องยกให้พี่ยอดค่ะ แรงจริง ดีจริง (อันนี้ในมุมมองดิชั้นนะคะ) พี่ยอดเป็นมนุษย์ที่เปลี่ยนแปลงอะไร ๆ ในหลาย ๆ เรื่อง แล้วมันออกมาดี (เป็นมุมมองของคนนอกคอกเช่นเคยค่ะ ) จากคุณ : MAY BEE ... LITTLEDEVIL เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 22:00:13

ความคิดเห็นที่ 64 ตอบ พี่หลวงเก่า คุณนายช่าง จำปาดะ ณ สะเดา  งานเข้าเลย ไปทำท่อประปาแตกเสียแล้ว ฮ่าๆ แล้วยังมีพยายานอีกเพียบ งานนี้แก้ไขอย่างไรครับ ซ่อมใช้เขาหรือครับ ---------------------------------------------------------------------------- อับดับแรก ปิด valve ของท่อเส้นนั้นก่อนคับ จากนั้นก็หาช่างประปามาซ่อม ช่างก็เป็น sub ที่รับเหมากับการประปาแหละคับ สุดท้าย ก็ จ่ายตังคับ "พี่บ่าว คิดถูกฮิดต๊ะ โบ๋เราก็ก่อสร้างเหมือนกัน" (โปรดจิตนาการสำเนียงใต้เอาเองนะคับ อิอิ) จากคุณ : จำปาดะ ณ สะเดา เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 23:31:01

ความคิดเห็นที่ 65 อ่ะ....... มาเล่าต่อครับ หลังจากทำที่แรก  บริษัท เจ๊ง ไปแล้วครับ หนึ่งบริษัท พอกระผมไปทำที่ใหม่ เป็นบริษัท เมนเฟรมคอมพิวเต้อร์เลยครับ เรารู้แค่ ภาษา Fortran กับ BASIC พอมีรุ่นพี่แนะนำ ก็ไปสัมภาษณ์งาน เหมือนเคยครับ รุ่นพี่คนนี้ ตอนนี้ เป็น บิ๊ก หญ่าย อยู่ที่บริษัทคอมพิวเตอร์แห่งนี้ คนในวงการ ถ้าบอกชื่อบริษัทนี้ไป ต้องร้องอ๋อ  ถือเป็นสถาบันเลย ถึงกระผมจะออกมาแล้ว กระผมก็ยังรักที่นี่อยู่ ไอ่รุ่นน้อง ปวช ปวส สมัยนั้น พอยี่สิบกว่าปีให้หลัง ก็ยังทำกันอยู่ที่บริษัทแห่งนี้  ตำแหน่งใหญ่โต ตามอายุงาน ตอนกระผมไปสัมภาษณ์งาน ก็เหมือนเดิม ไม่มีเอกสารใดใด ไปสมัคร์ มีแต่ตัวกับหัวใจ นายใหญ่ท่านสัมภาษณ์เองเลย ความจริง กระผมก็ไปทำระบบเสียงให้นายใหญ่ที่บ้านท่าน ก่อนหน้านี้แล้วครับ ตั้งแต่รุ่นพี่ คนที่ทำงานกับนาย   ตอนนั้นกระผมยังเรียนอยู่  แต่ไปทำเครื่องเสียงให้นาย มาก่อนหน้านี้มานานแล้วครับ พอได้ไปสัมภาษณ์กับนาย เราคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ แกก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย  ท่านก็ถาม กระผมก็ตอบ พอกระผมถาม ท่านก็ตอบ รับกระผมเข้ามาทำงานโดยไม่พูดถึงเรื่องเงินเดือนเลย กระผมก็เข้าไปเป็นพนักงานของท่าน ก็ลืมพูดถึงเรื่องเงินเดือนอีกเหมือนกัน แบบว่าพร้อมเข้าทำงานเลย ท่านสอนกระผมตอนที่ตกลงกันแล้วว่าจะทำงานกัน ท่านบอกว่า " คนเรา ไม่ได้เรียนแค่ที่ตอนเรียนสมัยเรียน  เราต้องเรียนรู้ไปจนตลอดชีวิต " แล้วท่านก็ยื่นมือมาให้กระผมจับ  ท่านเป็นคนต่างชาติ กระผมยังไม่จับมือกับนายหรอกครับ ยกมือไหว้ บอกว่า ขอบคุณ แล้วค่อยประคองจับมือกับท่าน ปีสองปีให้หลัง รุ่นพี่ที่แกแนะนำให้กระผมไปทำงานกับบริษัทนาย ตอนนั้นแกบิ๊กแล้ว อยู่บริษัทเดียวกัน นั่งกินเบียร์กัน แกมาบอกเลย " เฮ้ย  ไอ่ขุน จำวันที่คุณไปสัมภาษณ์กะนายได้ไม๊ " " จำได้พี่ ทำไมเหรอ " " พอคุณ สัมภาษณ์เสร็จ ผมเข้าไปคุยกะนายต่อหว่ะ เรื่องคุณน่ะ นายแกวิจารณ์คุณหว่ะ " " เถ้าแก่แกว่าไงเหรอพี่ " " ไม่บอกดีกว่า  เดี๋ยวคุณเหลิง " บริษัทนี้ กระผมถูกมอบหมายให้มาประจำอยู่ที่ ศูนย์ ทะเบียนราษฎร์ นางเลิ้ง ทำ ระบบฐานข้อมูลที่ใหญ่ที่สุดในตอนนั้น ๒๐๐๐ จิ๊กกะไบ้ท์ เดี๋ยวนี้ หนมๆ แต่อาจไม่หนม ๒๕๖ บิท ไบ้ท์ครับ พอทำได้สองปีกว่า วันเสาร์ นอนดูโทรทัศน์อยู่ เจ้านาย ผู้อำนวยการฝ่ายช่าง โทร มาหาที่บ้านเลย " เฮ้ย ขุน.................. นายไปแล้วหว่ะ " " เฮ้ยพี่ ยังไง  วันพฤหัส แกยังมาทักพวกผมอยู่เลย " " หัวใจวาย น่ะ " เซ็งเป็ด ท่านเป็นเจ้านายที่กระผมเคารพนับถือ มากๆท่านนึง  กราบคารวะครับนาย หลังจากนั้น กระผมก็ทำงานต่อไปจนหลายปี รู้สึกเบื่อกับความเป็นช่าง เข้าไปคุยกับ พี่ ผู้อำนวยการฝ่ายช่างเลยครับ " พี่ ขอผมทำงานเป็นเซลล์ได้ไม๊  เป็นช่างมันไปต่อไม่ได้ครับ ตื้อๆตันๆ พิกล " " ขุน " เจ้านายขัด เป็นเซลล์ ต้องมีเครือข่าย โยงใย พรรคพวก เพื่อนฝูงเยอะนะ คุณคิดว่าทำได้ เหรอ บารมีอีกต่างหาก " " น่าจะทำได้น่ะพี่ โอนผมไปฝ่ายขายได้ไม๊พี่ " พี่  ผอ. แกตัดบทเลย ไม่พูดต่อ ทำๆ ดูๆแล้วไปไม่รุ่งแฮะ แล้วเจ้านายแกก็ส่งกระผมไปฝึกงานที่ มินนิโซต้า กับรุ่นพี่ กะ รุ่นน้อง สามคน ซะเดือนนึง ได้ความรู้มามากครับ แต่สุดท้ายก่อนที่กระผมจะออกไปอยู่บริษัทใหม่ กระผมก็บอกเจ้านายว่า กระผม จะทำใช้ให้คุ้ม กับที่ส่งไป อีกปีนึง จากนั้น กระผมจะเผ่นแล้วนะขอรับ สรุป บริษัทที่สองที่กระผมทำ  ไม่เจ๊ง ใหญ่โตเป็นสถาบันจนถึงเดี๋ยวนี้ แต่พอกระผมมาทำงานด้วย เถ้าแก่ตาย บริษัทแรกที่กระผมทำงานด้วย  เจ๊ง บริษัทที่สองที่ทำงานด้วย   เถ้าแก่ ตาย เดี๋ยวค่อยว่ากันถึงบริษัทที่สามครับ  บริษัทต่อไป มาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ค่อยมาเล่าให้ฟังกันต่อ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 23:37:07

ความคิดเห็นที่ 66 MAY BEE ... LITTLEDEVIL อาจารย์ยอดแก out class ไปแล้วครับ ระดับนายกสมาคมฯ...ไม่ก้าวล่วงอีกเช่นเคย 5 5 5 ตอนผมเป็นประธานคณะสมัยเรียน แล้วเชิญแกมาบรรยายครั้งหนึ่งสมัยโน้น  มาถึงแกด่าพวกผมก่อนเรื่องเรื่องการจัดเตรียมงาน ติดต่อ ประสาน บรรยากาศสถานที่  บลา ๆ ๆ ๆ ๆ สรุป...พูดวิชาการ 45 นาที  อิ่มความรู้กันถ้วนคร๊าบบบบบ พี่น้อง ปล.  ผม  แค่  นอกกรอบ  ไปบ้าง   แต่ไม่   นอกคอก   อ่ะครับ.... จากคุณ : archparty เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 01:25:42

ความคิดเห็นที่ 67 หญิงมายด์มานั่งอ่านประวัติการทำงานของแต่ละคน ยอมรับนะคะ ว่าได้เรียนรู้การทำงานในแต่ละสายอาชีพที่แตกต่างกัน   มายด์แจกกิ๊ฟสำหรับทุกท่านที่แวะมาเล่าให้ฟัง ตอนนี้หมดแล้วนะคะ ต้องขออภัยนะคะ ว่าท่านถัดๆ ไปข้างล่างนี้อาจจะไม่ได้กิ๊ฟจากหญิงมายด์นะคะ ส่วนตัวของมายด์เอง ชีวิตไม่ได้มีอะไรโลดโผนมากมายนะคะ ขออนุญาตนั่งอ่านการทำงานที่ผ่านมาของท่านอื่นๆ ดีกว่านะคะ ขออนุญาตลบข้อมูลออกนะคะ   แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 12:32:15 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 12:28:27 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 01:35:06 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 01:33:24 จากคุณ : คนไม่สวยอยากเล่า เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 01:27:41

ความคิดเห็นที่ 68 ขออนุญาตลบรูปประกอบออกนะคะ มองไปมองมาแล้วมันดูมีอายุ แหะๆๆ  เอาออกดีกว่านะคะ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 12:33:18 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 12:30:25 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 08:18:20 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 06:39:18 จากคุณ : คนไม่สวยอยากเล่า เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 01:41:46

ความคิดเห็นที่ 69 เอ้า ก่อนนอน มาเล่าเรื่องต่อ บริษัทต่อมา  กระผมไม่ไดไปสมัครงานอะไรหรอกครับ อยู่ดีๆ บริษัท หางานก็มาติดต่อกระผมเอง เค้าเรียกว่า Head Hunter พวกนี้ คัดเลือกคนให้แต่ละ บริษัท คัดเลือก สัมภาษณ์ เล่นกันเบื้องต้น สนุกดีครับ ภาษาอังกฤษ ของกระผม ตอนนั้นก็งูๆปลาๆ  เหมือนภาษาจีนที่เรียนอยู่ตอนนี้ อยากคุย อยากทดสอบ เข้ามา ในที่สุด บริษัทนี้ก็นำเสนอให้กระผมได้ไป ถูก สัมภาษณ์ ไม่มีเอกสารใดๆเช่นเคย คุยดอกแรก กะกรรมการผู้จัดการ  บริษัทในเครือ ของอังกฤษบริษัทใหญ่ด้วย แกพูดคุยน่ารักดี เป็นผู้ใหญ่ไฟแรง คุยกันแล้วปิ๊ง สุดท้าย อีกรอบ แกก็ให้ ฝรั่ง ระดับ ผู้จัดการทั่วไป ผู้จัดการภาค ฝรั่งหง่ะ บินมาจากอเมริกา เพื่อสัมภาษณ์กระผม โหย แมร่งมาถามกระผมเรื่อง Data communication ใครจะไปรู้ฟระ คู่แข่งที่สมัครงาน กระผมมีเพียบ   จากเดิม ตำแหน่งช่าง วิศวกร  ตอนนี้มีตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายเป็นเดิมพัน สุดท้าย ที่ปรึกษา ก็มาบอกเจ้านาย ให้ความเห็น ของบริษัทนี้ ท่านเกษียณ แล้ว แต่บริษัทให้ท่านทำงานต่อ ท่านบอก (เล่าที่หลังให้กระผมฟัง) กับฝรั่ง กับนายใหญ่ของกระผมด้วย ว่าท่านขอให้พวกนี้เชื่อ ว่า   ไอ่คนแบบไอ่เด็กคนนี้ (ไอ่ขุนเดชา) มันทำได้ แล้วก็จริงครับ หลังจากนั้น สองสามปี ทั้งอีตา ผู้จัดการภาค ผู้จัดการทั่วไป กลายเป็นเพื่อนซี๊ ของกระผม มันมาขอโทษ เรื่องที่ปรามาส ของการสื่อสารข้อมูล ตอนนั้น หลังจากหนึ่งปี ในวงการเขารู้ว่ากระผมเจ้าพ่อเรื่อง Data com ครับ ไอ่ Fat boy ในรูป นี่แหละครับ อีตา จีเอ็ม ก็ซี๊ ครับ ต่อมา ที่บริษัทที่กระผมทำอยู่ ส่งผู้อำนวยการมา  มาดูแล ไอ้เวรนี่ มันเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับผม มันทำงานมากับบริษัทนี้ ก่อนผม สิบปี โดยตำแหน่ง ผมต้องเป็นลูกน้องมัน ก็ทำกัน มันก็เครียด  ผมก็เครียด ทุกๆวันศุกร์ มันมาแล้ว  หน้าห้องกระผม   " ตัวเลข ๆๆๆๆ  ยอดขาย " เคาะอยู่นั่นแหละ จนครั้งสุดท้าย ลากมัน ที่เป็นเจ้านาย ไปสัมนาที่ฟลอริด้ากันเลย ระบบสื่อสารข้อมูล ดูซิ ไอ้ฟายเพื่อนกระผมมันจะคิดอะไร สุดท้าย ทางบริษํท ไม่เล่นด้วยครับ ยุบแผนกของกระผมเลย ก็ไปที่อื่นกันต่อ ตอนนี้ บริษัทนี้ เครือข่ายบริษัทใหญ่ แต่บริษัทนี้ ปิดตัวไปแล้วครับ บริษัทที่กระผมทำด้วย ก็เจ๊งเป็นบริษัทที่สอง แล้วนะครับ  ที่กระผมทำงานด้วย สรุปตอนนี้ ที่เล่าให้ฟัง ที่ไหนที่กระผมทำงานด้วย เจ๊งสอง เถ้าแก่ตายหนึ่ง แล้วค่อยมาเล่าต่ออีกทีครับ พิมพ์ถูก ผิด ไม่แก้เน้อ  มาวววว ขออนุญาตแก้ก็ได้ครับ ขออภัยครับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 02:35:59 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 01:55:25 จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 01:49:23

ความคิดเห็นที่ 70 รออ่านบริษัทถัดไปของท่านขุนนะคะ ว่าจะเป็นอย่างไร จากคุณ : คนไม่สวยอยากเล่า เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 01:57:13

ความคิดเห็นที่ 71 ค่อยเล่ากันต่ออีกทีครับ ใครจ้างกระผมเป็นลูกจ้าง กระผมทำดีสุดๆ มากู้สถานะการณ์   กระผมทำงาน ไม่เคยสมัครงานครับ มากันแบบที่เรียกว่า มืออาชีพ   เราก็ไม่ใช่มืออาชีพ  แต่ผ่านการสอบกรองของพวกนี้มาได้ครับ คุณ คนไม่สวยอยากเล่า เดี๋ยวค่อยๆเล่าให้ฟัง ทีละบริษัท องค์กรณ์ที่กระผมทำครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 02:48:04

ความคิดเห็นที่ 72 อิ อิ สมัยจบใหม่ เจอกะฝรั่ง คุยกัน ยังกะพร่องกระแพร่ง ก็เรียนๆ รู้ๆ ไป ครับ เดี๋ยวนี้ มาคุยกันเรื่องภาษา ศาสนาเฉยเลย ไม่เป็นไรหรอกครับ เอารูปตอนกระผมฝึกงานมาโชว์มั่ง มาวแล้ว   อิ อิ อิ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 03:51:56

ความคิดเห็นที่ 73 ตามมาจากกระทู้โน๊นน.... ไปโพส ภาพไว้ที่กระทู้เดิมค่ะ พอมาถึงกระทู้นี้ ง่ะ.... กิ๊ฟหมด   เลยอดให้กิ๊ฟ ขอให้ใจทุกๆท่านที่สละเวลามาแบ่งปันได้อ่าน ได้เห็นว่า ห้องไร้สังกัดมีตัวตนจริงๆค่ะ   ขอบคุณสำหรับทุกๆเรื่องเล่าประสบการณ์ค่ะ โดยเฉพาะเรื่องของท่านขุนฯ เหมือนหนังสือที่น่าเปิดอ่านและน่าติตตามอ่านต่อค่ะ พอเริ่มอายุมากขึ้น ก็เริ่มนึกถึงความหลังนะคะ เอ๊ะ.......ผ่านมาได้ยังไง ทำใมเวลามันผ่านไปเร็วจัง       บ่อยครั้งที่ลืมตัว ว่าแก่แล้ว........บ่อยครั้งที่พยายามทำตัวว่าไม่แก่ แต่เผลอแสดงอาการของคนแกร่ออกมาซะงั้น..... ชีวิตดิฉันไม่ค่อยลำบากนัก   เพราะความลำบากคุณลุงขวัญชัยแห่งซาอุฯ รับไปหมดในสมัยนั้นแล้ว เป็นน้องเล็กๆแคระแกรน คนรุ่นหลังเลยสบายขึ้นมาหน่อยค่ะ หากว่างๆจากทำงาน จะเล่าเรื่องทำงานของตัวเอง ที่เหมือนเป็ดค่ะ ว่ายได้นิด บินได้หน่อย...อิอิ กลับมาแก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 03:55:35 จากคุณ : UCF2007 เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 03:53:25

ความคิดเห็นที่ 74 ทำไมรูปเล็กแฮะ สงสัยเครื่องรวน จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 04:06:27

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณครับ คุณ  UCF2007 เราเกิดมาเป็นน้องเล็ก พี่ๆ โดยความจำเป็น พี่ๆ ก็ ช่วยอุ้มชูเราตลอดครับ เราไม่มีสิทธิ์ ไปเล่นสนุกแบบพี่ๆแกสนุก ตอนสมัยเด็กๆ ตอนพี่แกยังเล็กๆเพราะตอนนั้น อายุเรายังไม่ทัน พอพี่ๆ แกรู้เรื่องรู้ความ  แกก็ช่วยทางบ้าน พี่ชายคนโตของกระผม สี่สิบปีที่แล้ว แมร่งหากะตังได้เดือนละเป็นหมื่นเลยครับ ก็เอามากองๆหน้าห้องแก ยกให้คุณป๋ากระผมหมด เอาตังไปทำงานวันละร้อย ก็ปล่อยๆพี่แกไป ยังว่างมีเวลาทำ  ทำไห ออมสิน เล่นกับผม หยอดเหรียญกันวันละเหรียญสองเหรียญ ลงไห ไหที่ว่า มีกลไก ที่แต่ละคนจะคิด  หยอดลงไปแล้ว แคะกลับยาก ทั้งกระผม ทั้งพี่ชายคนนี้ มานั่งออกแบบ ทำไหกัน แต่กลไกกันแคะ ของใครของมัน กระผมก็มีวิธีของกระผม พี่ชายกระผมก็มีวิธีของแก ใครแคะกะตังในไหของอีกฝ่ายได้ ก็เอากะตังไปกิน เรากันแคะกระปุก กันแคะไห ใครมีปัญญาแคะไห ใครได้ ก็เอากะตังไปเลย เล่นกันทุกวันเลย  ทำเทคโนโลยี่ กันแคะไห หยอดกันให้เห็น วันละเหรียญ สองเหรียญ มีปัญญาแคะได้ เอาไป ก็คงมีแต่กระผมแหละ ที่จะแคะไห พี่ชาย  กะตังแกเยอะ ข้อแม้  ห้ามทำลาย ห้ามทำไหเสีย ก็แงะๆ เอากะตังออกมา ส่วนพี่ชายกระผม  แกขู่  แกไม่เอาทีละเหรียญสองเหรียญ ถ้าแก รู้วิธี ทะลุไหกระผมได้ หมดเลยนะเฟร๊ย  ไอ่ขุน กระผมก็ต้องปกป้องไหออมสินผม หากลไกกันแคะอยู่แล้ว วันดีคืนดี พี่ชายคนโต เอาเหรียญบาท  มาถุงนึง  หลายเหรียญมากๆเลย มาใส่ไหให้กระผมดูเลยครับ หยอดๆๆๆๆๆๆๆ แถมเยาะเย้ยกระผมอีก "มีปัญญาไม๊เฟร๊ย  ไอ่ขุน  แน่จริงมาแคะไปดิ" กราผมหัวเราะกร้ากๆ   "เออ  เดี๋ยวเค้าจัดการ แคะเองเฟร๊ย " ปรากฏว่า พี่ชายกระผม จงใจ หยอดเหรียญใส่ไหของกระผมเฉยเลย ทำเป็นหยอดผิดไห แกกะจะให้กระผมน่ะ ไหมันนวางคู่กันครับ ไอ้ไหใบนั้น ของกระผมได้มาเต็มเลย แกหยอดใส่ไหผมหมด พองัดมันออกมา กะตังเยอะเหมือนกันแฮะ ก็ได้ความรู้สึกเรื่องการประหยัดใช้กะตัง  กะพี่ชายคนโต นักเลงนี่เหมือนกันครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 04:54:22

ความคิดเห็นที่ 76   เข้ามาก่อนนอน เริ่มมาเรียนกทม. ไปสมัครงานเป็นพริตตี้ แต่ด้วยความตัวเล็ก สูงไม่พอ ไม่เคยเจองานใหญ่กับเค้าสักที รับงานได้แต่พวกเปิดตัวสินค้าใหม่ หรือ แล้วแต่เค้าจะจ้าง ขั้นต่ำสุด วันละ 1,000 สูงสุด ได้ 2,000 บาทค่ะ ช่วงนั้นใครจ้างอะไรก็ไปทำ ไปยืนแจกเหล้าให้ลูกค้าชิม ตามผับบ้าง เคยมีครั้งหนึ่งเค้าจ้างตัวประกอบของหนังดีใจ แอบหวังเผื่อเข้าตาผู้กำกับ จะได้เป็นดารา แต่ก็แห้ว ทั้งหนังมีหน้าเรา 3 วิ ไป 7 วัน วันละ 700 บาทค่ะ โดนพวกโมดาลิ่งหักไป 200 บาท เหลือ 500 บาท นางเอกคือพลอย เฌมาลย์ พระเอกชื่อแซม พระเอกใหม่ หนังไม่ค่อยดังเท่าไร แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดี ไปกองถ่ายตั้งแต่ 6 โมงเช้า ถึง 6 โมงเย็น ถ่ายสองฉาก หรือบ้างวันไม่ถ่ายก็มี ไปแต่งตัวรอ เริ่มอายุมาก ก็อยากทำงานประจำกับเค้าบ้าง งานแรกทำงานบริษัทเกี่ยวกับ Outsource ในตำแหน่ง ดูแลคนมาสมัครงาน ดูเอกสาร ทดสอบผู้ที่มาสมัครงาน ในการใช้โปรแกรมไมโครซอฟออฟฟิต แล้วประเมิณคะแนน ส่งให้พี่ที่เค้าจะสัมภาษณ์อีกที่ เพิ่งรู้ว่าคนไทยว่างงาน เยอะมาก ส่วนมากเป็นเด็กจบใหม่ทั้งนั้น แถมบ้างครั้งเจอผู้สมัครงานแบบ แย่มากๆ ขนาดบริษัทที่ทำอยู่ไม่ได้มีกฎเกณฑ์มากมาย ผ่านไม่กี่ขั้นตอน บางคนยังระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย งานต่อมาไปทำสนง.บัญชี ตำแหน่งเจ้าหน้าที่จดทะเบียนบริษัท หจก. ต่างๆ ทำตั้งแต่ขั้นตอนแรกจดเป็นบริษัทหรือหจก.ที่พร้อมประกอบกิจการ หรือบริษัทใหนอยากเปลี่ยนแปลงในบริษัท ไม่ว่าจะจดเลิก เปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนกรรมการ ว่าง่ายๆ รับทำทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับบริษัท หจก. ทำงานนี้ไปเรื่อยๆ ด้วยความอดทน งานเยอะมากๆ เวลาส่วนตัวแทบจะไม่มี หัวฟูหัวปั่นทุกวัน ไม่ว่าจะโดนลูกค้าด่า โดนนายด่า งานก็ท่วมหัว ตอนนั้นกฎหมายเก่า จดตั้งบริษัทเร็วสุดได้ 7 วัน บริษัทต้องมี 7 คน ไม่เหมือนปัจจุบัน  3 คนก็ตั้งได้แล้ว เอกสารถูกต้องวันเดียวก็เปิดบริษัท ลูกค้าทุกคนต้องการเปิดด่วน ก็ทำได้เต็มที่ไม่เกินสองอาทิตย์   แต่แล้วก็มีเรื่องให้รู้สึกผิด ที่จัดตั้งบริษัทให้ลูกค้าคนหนึ่ง แล้วอีกไม่กี่เดือนบริษัทนั้นเป็นข่าวดังทั่วประเทศ ในเรื่องแชร์รถเช่า t-t รู้สึกผิดมากมายที่ไปจัดตั้งบริษัทให้คนไม่ดี ทำให้คนอื่นเดือนร้อน ทำไปได้อีกสักพักพอมีเงินเก็บก็ลาออกค่ะ ว่างงานจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้ก็ขายของทางอินเตอร์เน็ต รับงานเปิดบริษัทบ้าง ส่วนมากจะเป็นคนรู้จัก เพราะพอจะสอบถามได้ว่าไม่ไปทำสิ่งผิดกฎหมาย สบายใจดีค่ะ อายุไม่เยอะประสบการณ์ก็มีเท่านี้ ปีหน้าจะ 29 แล้ว ยังทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันt-t  อนาคตข้างหน้ายังมีอีกยาวไกล เห็นพี่ในรสก. ประสบความสำเร็จหลายคนมีกำลังใจที่จะก้าวไปอีกมากมาย ขอบคุณนะคะ^_^ ลืมอีกหนึ่งงานอดิเรกค่ะ เป็นสต๊าฟในกองทุนไซบีเรียนคลับ ในบอร์ดไซบีเรียน บอร์ดหนึ่งในเวป thaidogcenter เปิดกองทุนไว้ช่วยเหลือสุนัขไซบีเรียนที่ถูกทิ้ง และสุนัขจรจัด เพิ่งเปิดเมื่อกลางปีนี้ค่ะ เริ่มด้วยจากที่ตัวเองไปรับอุปการะไซแก่ เป็นโรคถูกทิ้ง โดยมีพี่ๆเพื่อนๆ ในบอร์ดช่วยเหลือค่ารักษาผ่าตัด เลยเป็นเคสจุด ประกายให้บอรด์ว่าควรมีกองทุนไซบีิเรียนขึ้นมาค่ะ^_^ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 05:28:35 จากคุณ : yeti_kiwi เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 05:17:54

ความคิดเห็นที่ 77 ความคิดเห็นที่ 74     เล่นมั่งครับ ( อายนะเนี๊ยะ !!!! ) งานแรกในชีวิต เมื่อปี 2526 !!! /me - ถอนหายใจ...... เฮ้ออออออออ  สังขารไม่เที่ยงจริงๆ ! อิอิ แก้ไข : รูปไม่ขึ้นอ่ะครับ ทำไม่เป็น....เอาเป็นลิ้งค์ไปละกัน  -___- " http://img705.imageshack.us/img705/6628/jack000.jpg แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:31:10 จากคุณ : เก้าอี้ขาวในห้องแดง     เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:28:28   *** จากกระทู้เก่า ผมย้ายมาลงให้ครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 05:30:25

ความคิดเห็นที่ 78 ความคิดเห็นที่ 77     รูปบัตรใหญ่ไปขอโพสใหม่ที่  ความคิดเห็น 79ค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 01:17:33 จากคุณ : ป้าย๊นย่นแล้วย่นอีก (UCF2007)     เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 00:18:11   ถูกใจ : คนไม่สวยอยากเล่า        ความคิดเห็นที่ 78     และกับงานร่วมกับการกีฬาแห่งประเทศไทย ที่ทำให้ชาวเมืองเชียงใหม่ และหลายๆจังหวัดในภาคเหนือ มีสุขภาพแข็งแรง เริ่มเผยแพร่กิจการรมนี้ตังแต่ปี 2526 ยุคแรกๆที่คนเชียงใหม่ได้เริ่มรู้จักการออกำลังกายแบแอโรบิกแด๊นซ์ มีสมาชิกมาใช้บริการ ประมาณ 1,000 กว่าคน /วันค่ะ ชาวเชียงใหม่ หลายๆสาขาอาชีพ คงจำโลโก้นี้ได้ดีกับเสื้อยืดที่ทำออกมาใส่ออกกำลังกายกันค่ะ ในยุคนั้นเป็นนักล่ารางวัลกับการแข่งขันและมีบ.ไนกี้เป็นสปอนเซอร์ให้ทุกๆครั้งค่ะ ในภาพเป็นภาพปฎิบัติจริงที่กำลังนำฝึกช่วงผ่อนคลายกล้ามเนื้อ สมาชิกถ่ายและนำมามอบให้ เลยเอามาเป็นโลโก้ของตัวเอง ใช้มาเกือบ30ปีแล้วค่ะ     จากคุณ : ป้าย๊นย่นแล้วย่นอีก (UCF2007)     เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 00:39:51   ถูกใจ : คนไม่สวยอยากเล่า        ความคิดเห็นที่ 79     หวัดดีค่ะ คุณลุงนายเก่า และเพื่อนๆ พี่ ป้า น้า อา ค่ะ พึ่งกลับมาจากต่างเมือง เปิดมาเจอกระทู้แนะนำ เข้ามาอ่าน เจอกระทู้เลยอยากแจมค่ะ(มีกับเขาเหมือนกัน...อิอิ) หากเกี่ยวกับงานราชการก็มีบัตรนี้ค่ะ อดีต "คณะกรรมการตรวจสอบและติดตามการบริหารงานตำรวจ จังหวัดเชียงใหม่"  ได้มีโอกาสปฎิบัติงานสั้นๆ อยู่ 4 ปีกว่าๆ และลาออก หลังจากเปลี่ยนนามสกุลเป็นของต่างชาติ และย้ายถิ่นฐานค่ะ กลับมาแก้คำผิด......ง่ะ ข้างล่าง ลุงขุนฯแซว........ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 04:06:39     จากคุณ : ป้าย๊นย่นแล้วย่นอีก (UCF2007)     เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 01:18:23     *** ย้ายมาจากกระทู้เก่าครับ... จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 05:40:10

ความคิดเห็นที่ 79 ป้าย๊นย่นแล้วย่นอีก (UCF2007)     ครับ ขออภัยด้วย...ตอนย้ายมามันผิดที่ผิดทางผมเพียงแต่อยากให้มาอยู่ในกระทู้นี้ครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 05:42:30

ความคิดเห็นที่ 80 ความคิดเห็นที่ 80     อิ อิ คุณ ป้าย๊นย่นแล้วย่นอีก (UCF2007) สวยครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา     เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 03:07:56 จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 05:46:45

ความคิดเห็นที่ 81   มาดูรูปบัตรเก่าของคุณลุงนายเก่า ฯ แล้วหล่อมั่กมากค่ะ ของหนูงานแรกเป็นพนักงานเสิร์ฟค่ะ ช่วยญาติๆ กันขายอาหารตามสั่ง งานต่อมาก็ช่วยเลี้ยงลูกให้อาจารย์ ตอนปิดเทอมช่วงเรียนมัธยมต้นค่ะ พอจบมา ก็ทำงานนี้ล่ะค่ะ  ไม่มีอะไรหวือหวา ไปตามระบบแบบเรียบ ๆ ค่ะ ไม่ได้ไปออกรบ ทำงานด้านธุรการในค่าย(แห่งหนึ่ง)ค่ะ จากคุณ : army doi เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 06:39:35

ความคิดเห็นที่ 82 ยังเข้ามาตามอ่านข้อเขียนสนุกๆของ ท่านขุนเดชา อยู่ครับ  ผมว่าดวงท่านขุนฯ แข็งกว่าเจ้าของ บริษัทฯ ที่ผ่านมานะครับ        คุณUCF2007 ครับผมย้ายมาที่นี่ให้แล้วครับ ความเห็นผมกับความเห็นท่านขุนฯ ตรงกันครับ .... ลองย้อนไปอ่านดูซิครับ ไม่ลองเล่าเรื่องเกี่ยวกับการบริหารสุขภาพฯ ที่เคยทำงานในอดีตฯ ผ่านมาแล้วหรือครับ          คุณ army doi ขอบคุณมากครับ ผมอยากย้อนอดีตฯได้เหมือนกัน แต่ของจริงตอนนี้ เหี่ยวแล้วเหี่ยวอีก ฮ่าๆ ไม่อายใครแล้วครับ เรื่องธุรการในค่ายทหารฯ คงมีเรื่องมันส์ๆเหมือนกันนะครับ เอามาขยายต่อหน่อยซิ ครับ           คุณyeti_kiwi  เล่าเรื่องตอนเป็นพริตตี้...ให้เพื่อนๆ รสก.ฟังบ้างก็ได้นะครับ คนที่ทำอาชีพฯนี้ได้ ไม่ต้องบอกครับว่าสวยแค่ไหน หรือเรื่องเด็ดฯตอนทำงานช่วยสังคมฯ ก็ดีเหมือนกันนะครับ            คุณเก้าอี้ขาวในห้องแดง    ผมย้ายมาห้องนี้ให้แล้วครับ ไม่ลองเล่าเรื่องงานแรกของท่านด้วยหรือครับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 08:19:31 จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 08:11:29

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดียามเช้าค่ะ ยิ่งอ่าน...ยิ่งสนุก ยิ่งได้ความรู้....นอกเหนือไปจากที่เรา ก้มหน้าก้มตา...อยู่กับมันค่ะ อีกอย่างหนึ่งที่จะได้กลับคืนมา...ก็คือ ไปๆ มาๆ  จะมาเจอพวกกันเองในนี้หรือเปล่าหนอ.......... จากคุณ : ป้าเยาว์ (@NBC) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 09:39:00

ความคิดเห็นที่ 84 ตอบ คุณนายเก่าคนก่อนครับ ------ หลังจากเรียนจบ ก็ทำงานทันที ( เรียนมาไม่ได้ใช้ความรู้ที่เรียนมาเลย - คณะมนูษยศาสตร์-สังคมศาสตร์ ) . . รู้แต่ว่า ตัวเองมีใจรักงานบริการ เท่านั้นเอง ทำมาหมดแล้ว ทั้ง Waiter- Bartender - Captain - Assistant F&B Manager เปลี่ยนสายงานเข้าด้าน Front Office เริ่มจาก Operator-Reception-Cashier-Reservations-Front Ofiice Manager ยังไม่พอ... เปลี่ยนสายงานมาด้าน Public Relations Manager Sales & Marketing Manager งานบริการ ทำมาแทบทุกอย่างครับ ยกเว้น ในส่วนแอดมิน และ Cook ที่ไม่ชอบอย่างมาก เลยทำงานบริการมา ทุกวันนี้ . . งานในภาพนี้นี้เป็นงานแรก เป็นกับตันภัตตาคาร ในโรงแรม รอยัล พลาซ่า ( ที่ถล่มเป็นข่าวเกรียวกราวเมื่อนานมาแล้ว ) ครับ . . หลังจากถ่ายภาพนี้ และย้ายที่ทำงานใหม่ อีกไม่กี่ปี โรงแรมก็ถล่ม ! -___- " คร่าวๆ แค่นี้อ่ะครับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 09:43:37 แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 09:42:56 จากคุณ : เก้าอี้ขาวในห้องแดง เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 09:42:09

ความคิดเห็นที่ 85 ภาพไม่ขึ้นครับ...อยากดูโรงแรมฯรอยัล พลาซา โคราช ที่ถล่มลงมาผมเคยแต่ไปนอนรร. สีมาธานี ครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 10:18:03

ความคิดเห็นที่ 86 ^ ^ คุณ เก้าอี้ขาวในห้องแดง หมายถึงภาพในคคห.ที่ 77 ครับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 52 10:22:24 จากคุณ : เด็กทุ่งครุ เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 10:21:30

ความคิดเห็นที่ 87 ภาพนึ้ตอนไปอบรมครั้งแรก ได้เทรนเนอร์มือดี ลุงแกน่าจะผ่านสงครามโลกครั้งที่ 2 มาแล้ว ภาษาอังกฤษแกไม่ได้เลย ส่วนผม ภาษาก็โหล่ยโท่ย (นึกภาพเด็กช่างกล เรียนอังกฤษแค่พอผ่าน แล้วไปทำงานแบกหามอยู่ 4 ปี) แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี เนื่องจากเราคุยกันด้วยภาษาช่างครับ จากคุณ : เด็กทุ่งครุ เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 10:29:46