ความคิดเห็นที่ 1 วันไหนล่ะทีโกโบริเสียชีวิต คุณทมยันตีเธอก็ไม่ได้บันทึกไว้ในหนังสือคู่กรรม ผมก็บังเอิญไปพบข้อมูลในเวปหนึ่งเข้า จึงมาเล่าสู่กันฟัง สถานีรถไฟธนบุรี ถูกกองทัพสัมพันธมิตรทิ้งระเบิดจนสิ้นสภาพ เมื่อ ๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๘๘ จำนวนชาวบางกอกน้อยผู้เสียชีวิตในคืนนั้นกว่าร้อยศพ ไม่นับรวมผู้บาดเจ็บ ผู้ไร้ที่อยู่อาศัย ผู้ที่พลัดหลงกับครอบครัวโดยที่ยังไม่แน่ใจว่าจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว บรรยากาศในขณะนั้นเต็มไปด้วยความเงียบงันที่น่าหดหู่ ซากความเสียหายเกิดขึ้นทั่วทั้งบริเวณชุมชนชาวบางกอกน้อย สถานีรถไฟมีแต่กองเศษอิฐ รถไฟหงายท้องอยู่นอกราง อาคารของโรงพยาบาลศิริราชโดนระเบิดเสียหายไปบางส่วน เช่น ตึกพระองค์หญิง (ตึกเด็ก) ห้องคลอด ระเบิดลูกหนึ่งตกลงที่อาคารผู้ป่วย แต่โชคดีที่ไม่ระเบิด เล่ากันว่า คนไข้ที่เป็นโรคเหน็บชาลุกไม่ได้ ยังสามารถวิ่งหลบระเบิดออกไปนอกโรงพยาบาลได้ ส่วนวัดอมรินทรารามเกือบทั้งวัดถูกลูกระเบิดเสียหายเกือบหมด ยกเว้นตำหนักเขียว และมณฑปพระพุทธบาทจำลองที่รอดเหลือมาได้ ข้อมูลตรงนี้ไม่ได้กล่าวถึงวิหารของหลวงพ่อโบสถ์น้อยเลย ซึ่งตามเรื่องเล่าแล้ววิหารของหลวงพ่อต่างหากที่ไม่ถูกระเบิดเลย ส่วนอุโบสถของวัดถูกระเบิดไปด้วย แต่มณฑปพระพุทธบาทจำลองไม่มีการกล่าวถึง สำหรับความเห็นของผม เข้าใจว่ามณฑปพระพุทธบาทจำลองนี่น่าจะสร้างในภายหลังเมื่อสักสามสิบกว่าปีนี้เอง จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:08:10

ความคิดเห็นที่ 2 สถานีรถไฟบางกอกน้อยเป็นยุทธศาสตร์สำคัญในการทิ้งระเบิดของฝ่ายสัมพันธมิตรทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่ถูกทำลายไม่เหลือเค้าเดิม ภาพที่เห็นในปัจจุบันล้วนเป็นสิ่งก่อสร้างที่สร้างขึ้นใหม่ในช่วงสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่2 ในสมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม นั่นเอง สถาปัตยกรรมสถานีรถไฟบางกอกน้อยเดิมนั้นมีลักษณะเหมือนสถาปัตยกรรมที่สถานีรถไฟหัวลำโพง แต่ปัจจุบันอาคารมีลักษณะเป็นรูปทรงเรขาคณิต ตกแต่งอย่างเรียบง่าย หัวเสาเป็นลายบัวกลีบยาวซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมที่คล้ายกับตึกโอพีดีเก่าของศิริราช ข้อมูลนี้ผมก็เพิ่งทราบหละครับ เพราะเมื่อก่อนเคยดูข้อมูลอยู่ในเวปหนึงเรื่องของสถานีรถไฟบางกอกน้อย แต่ทำไมถึงเอาภาพสถานีรถไฟหัวลำโพงมาประกอบ ขอขอบคุณ www.trainsforthais.com ครับ จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:13:15

ความคิดเห็นที่ 3 ถูกแม่ขู่มาตั้งแต่เป็นเด็กๆ ว่า อย่าร้องไห้นะ เดี๋ยวซีอุยจะมากินตับ ตอนนั้นบ้านผมอยู่ห่างจากตู้เก็บซากซีอุยแค่ถนนกั้น เดินไปสามนาทีก็ถึงตึกนิติเวชแล้ว จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:17:54

ความคิดเห็นที่ 4 โอ พี่ลุงแก่ คนเมื๊อง เมืองเนาะ จากคุณ : ปลาตะป๋อน เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:25:18

ความคิดเห็นที่ 5 คุ้นเคยที่สุดกับตึกโอพีดีเก่า เจ็บป่วยอะไรก็มาที่ตึกนี้ จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:34:06

ความคิดเห็นที่ 6 ตึกวิบุลลักษม์ - อย่าถามประวัติของตึก เพราะไม่ทราบเหมือนกัน จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:35:17

ความคิดเห็นที่ 7 กับตึกนี้ ที่ตอนนี้นึกไม่ออก ต้องกลับเข้าไปเดินซึมซับอีกครั้ง จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:36:43

ความคิดเห็นที่ 8 สมัยที่ยังอยูใกล้ชิด ตึกที่สูงที่สุดของศิริราชก็แค่สี่ชั้น ปัจจุบัน ... แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 18:37:59 จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:37:48

ความคิดเห็นที่ 9 อะจ๊ากซซซ ... เล่าเรื่องโกโบริกับสถานีรถไฟบางกอกน้อย ไปโผล่ในโรงพยาบาลศิริราชได้ยังไง จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:39:57

ความคิดเห็นที่ 10   สวัสดีค่ะลุงไก่ แหม่...แย่งซีนหนูแล้วน่ะลุง...แวะมาโฮมสเตย์หนูก็ไม่บอก...555++ ลุงไก่วันนี้ไอมังแย่เลย...ปวดขาไม่พอไอแต่หล่ะครั้งสะเทือนไปยันปอด เหนื่อยๆๆ...แต่หนูก็ซนมาแวะหาลุงจนได้ อาศัยว่านอนพิมพ์เอาแต่ลุงขาเล่าต่อๆกะลังเพลินค่ะ..บ้านหนูน่ะอยู่แถวปากซอยวัดชัยพฤกษ์มใกล้ๆวัดไก่เตี้ยค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 18:51:31 จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:51:09

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านมาถึงตอนนี้..... "ระเบิดลูกหนึ่งตกลงที่อาคารผู้ป่วย แต่โชคดีที่ไม่ระเบิด เล่ากันว่า คนไข้ที่เป็นโรคเหน็บชาลุกไม่ได้ ยังสามารถวิ่งหลบระเบิดออกไปนอกโรงพยาบาลได้"           ทำไมหมอศิริราช ไม่เอาเหตุการณ์นี้มาต่อยอด หาวิธีรักษาผู้ป่วยที่เป็นอัมพาธ เดินไม่ได้หาลูกระเบิดมาหย่อนที่ตึกคนไข้ เปิดหวอให้ลั่นเลย แล้วแจ้งว่ามีการทิ้งระเบิด คนป่วยอาจหายขาดได้เลย ผมว่าคนใบ้พูดได้เลย จริงๆนะอาจเป็น ปรากฎการณ์ใหม่เรื่องวิธีรักษาคนไข้แผนอนาคตก็ได้ จริงไหมลุงแก่... จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:53:36

ความคิดเห็นที่ 12 หนูกาลามังย้ายบ้านไปวัดชัยพฤกษ์อีกแล้ว งานี้ยูเทิร์นยาวเลย นึกว่าคุณแม่จะขับรถสายวัดช่างเหล็กซะอีก ย้ายมาสายวัดชัยพฤกษ์เฉยเลยแฮะ ขอนึกต่อก่อนนะคะ ... It's a long time ago. หนูกาลามังไปโฮมสเตย์ตึกไหนล่ะ ??? จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:56:12

ความคิดเห็นที่ 13 จำได้ว่าเด็กๆเคยดูเรื่องนี้ ร้องไห้สามวันสามคืนไม่เลิก แง๊วววว โตมาหน่อย หาหนังสือมาอ่าน ร้องอีกหลายรอบค้าบ แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 18:58:27

ความคิดเห็นที่ 14 ลุงนายเก่ามาเร็วไปนิดนึง - ความเชื่อของคนสมัยนั้น คือ หลวงพ่อโบสถ์น้อยท่านช่วยคุ้มภัย ก็มีเรืองเล่ากันาอีกนั่นแหละว่า ลูกระเบิดที่มาตกใกล้กับวิหารหวงพ่อโบสถ์น้อยก็ด้าน ไม่ระเบิด ส่วนลูกอื่นๆ ระเบิดหมด หลวงพ่อท่านคงไปปลดชนวนระเบิดลูกนั้นก่อนมั๊งครับลุงนายเก่า บ้านผมอยู่ตรงที่เป็นตึกโอพีดีปัจจุบัน ไม่เป็นอะไรเลย ถ้าโกโบริไม่มัวแต่งอนอังศุมาลิน ก็คงไม่ตายหรอกครับ จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:00:33

ความคิดเห็นที่ 15   ลุงไก่แม่หนูวิ่งสายนั้นแหละค่ะ วัดช่างเหล็ก วัดมณฑป วัดจำปาเทือกนั้นแหละค่ะ  หนูพักประจำที่ตึกสยามินทร์ มีบางที่ต้องค้างคืนที่ตึกอัษฎางค์ชั้น10ฝั่งใต้แต่บ้านหนูอยู่แถวๆวัดไก่เตี้ย ลำบากนิดหน่อยเวลาบอกทางแท๊กซี่555++ ลุงนายเก่าขา หนูว่าหัวใจคนไข้คงจะวายตายซะก่อนน่ะซี้ จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:00:36

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ แง๊วววว .... ทมยันตี คงนั่งหัวเราะเรื่องที่เขียนให้คนอ่านร้องไห้ ขี้มูกโป่งได้ แต่คนอ่านอาจร้องไห้เพราะเผลอไป นั่งอ่านบนรังมดแดงใต้ต้นลำพู ก็ได้นะ อิอิ หนู..มัง รักษาแผนใหม่ ไม่งั้นไม่หายต้องใช้วิธีนี้ ครับ ฮ่าๆ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 19:18:01 แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 19:05:22 จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:03:20

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ ^ ^ จิ้มไปที่คห 16 ..... เบื่อคนรู้ทัน อิอิอิ แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:05:37

ความคิดเห็นที่ 18   ลุงนายเก่าขา... ถ้าหนูเจอแผนรักษาแนวใหม่แบบนี้หนูยอมเสียชีพดีกว่าค่ะ...คงวิ่งไม่ไหว ย่อง ย่อง คงหลบไม่ทัน...แต่หนูเปลี่ยนเป็นให้คนไข้แบบที่ลุงว่าตั้งวงเล่นไพ่แล้วให้ตำรวจวิ่งไล่จับจะง่ายกว่ามั้ยค๊ะระทึกปนได้ออกกำลังกายด้วย555+ จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:10:46

ความคิดเห็นที่ 19 ซีอุย แซ่อึ๊ง ... วันที่เข้าไปดูครั้งแรกที่ตึกพยาธิวิทยา ตอนนั้น บ้านยังอยู่ที่ตลาดพลู รุ่งขึ้น เดินผ่านแผงขายขาหมูพะโล้ที่สถานีรถไฟตลาดพลู ภาพมือคนในโหลดองที่เห็นเมื่อวาน ยังตามมาหลอน.... ไม่กล้ากินพะโล้ไปอีกหลายเดือน จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:12:12

ความคิดเห็นที่ 20 เอ้า ป้าน้อง nupvs รู้พิกัดหนูกาลามังแล้ว แวะเอาเข็มฉีดยาเบอร์ 10 ไปเป็นกำลังใจหลานหน่อย บอกกับแท๊กซี่ว่าออกทางบางขุนนนท์ แล้วไปเลี้ยวซ้ายเข้าตรงตลาดเลียบทางรถไฟ ตรงไป แล้วเลี้ยวขวาไปสี่แยกพรานนก เลี้ยวซ้ายอีกทีที่ตลาดพรานนก แล้วตรงไปท่าน้ำศิริราช ถ้าไม่บอกอย่างนี้ แท๊กซี่พาออกแยกปิ่นเกล้า ผ่านพาต้า เลี้ยวขวาแยกอรุณอัมรินทร์อย่างเดียว อ้อมโลก จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:13:36

ความคิดเห็นที่ 21 วนไปวนมา ไปเจอภาพสมัยลุงขุนเดชายังนุ่งขาสั้น ขอนำมาลงหน่อย ถ้าลุงขุนแวะเข้ามา ก็ลองหาซิว่าตัวเองอยู่ตรงไหน จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:16:00

ความคิดเห็นที่ 22   ใช่ค่ะลุงหนูก็ใช้วิธีที่ลุงบอกมานาแล้ว ลุงอย่าลืมแม่หนูน่ะเจ้าแม่2แถวเขียวแดงน่ะจะบอกให้555555++ ที่หนูหมายความคือเวลากลับจาก รพ. หนูบอกว่าไปชัยพฤกพี่เค้าก็อ่อ ราชพฤกรึครับ พอบอกถนนบรมราชชนนีก็มึนใส่หนูอีก ต้องอธิบายยาว เพราะว่าถ้าลงสะพานสายใต้เก่าต้องเบี่ยงซ้ายมิเช่นนั้นจะเลยบ้าน ลืมบอกหนูเป็นลูกหลวงพ่อโบสถ์น้อย ตอนเด็กๆเคยชักแง๊กๆ ปู่เลยไปเอาชายผ้าเหลืองมาผูกมือคะ จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:18:24

ความคิดเห็นที่ 23 ต้องบอกว่าไปกรมบังคับคดีที่บางขุนนนท์ หรือไปทางวัดเจ้าอามแล้วก็บอกแท๊กซี่ให้ตรงไปเลย ไม่ต้องเลี้ยวเข้าตลิงชัน จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:24:19

ความคิดเห็นที่ 24   ใช่ๆๆๆ...ลุงนี่พูดเหมือนเป็นคนแถวนี้เลย555555++ จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:27:25

ความคิดเห็นที่ 25 ลุงไก่เข้าไปซิ่งที่ตลิ่งชันตั้งแต่ตรงกรมบังคับคดียังเป็นคุ้มขุนพลอยู่ หนูมังให้แม่เล่าให้ฟังสิว่าคุ้มขุนพลเป็นยังไง แล้วไปเกี่ยวข้องกับบ้านทุเรียนไขว้ที่ตรงข้ามร้านลูกชิ้นปลานายเงี๊ยบยังไง จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:31:46

ความคิดเห็นที่ 26 คห. ๒๑ ตึกยาว  ชั้นสอง นับ arc ตรงระเบียงเข้ามาหาตัว ๙ - ๑๐ ช่อง ตรงนั้นเป็นห้องเรียนกระผมครับ ท่านที่อยู่ตรงกลาง ประธาน ล้อมวงในรูป ถ้าเดาไม่ผิด   อาจารย์ ศิริ ขอรับ แถวกระผม  ในรูป ครึ่งวงกลม ล็อคที่สี่  ห้อง ๑/๔ ครับ ไอ่เขียดตัวเล็กสุด สามสี่คนแถวหน้าสุด คงมีกระผมยืนอยู่ตรงแถวๆนั้นแหละ มาเพิ่มเติมนิดนึง ครูอาจารย์ที่โรงเรียน  ท่านสอนท่านสั่งพวกกระผม เวลาผู้ปกครอง  หรือ ท่านอื่นที่เข้ามาติดต่อกับโรงเรียน เวลาเราเดินสวนท่าน ให้หยุด หลบ แล้วโค้งคารวะให้ แบบเดีบวกับที่คำนับครู คุณป๋า กระผมก็ศิษย์เก่าโรงเรียนนี้ ท่านไปติดต่อโรงเรียน เรื่องกระผม ตอนมอบตัว ท่านออกปากชม นักเรียนยังมีสัมมาคารวะไม่เปลี่ยนแฮะ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 19:37:55 จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:32:43

ความคิดเห็นที่ 27   ลุงไก่แม่หนูยังไม่แกร่เหมือนใครบางคนแถวๆนี้ค่ะ อายุ40ต้นๆ ต้องให้ย่าเล่าโม้ยาวเลย อันนี้พอทราบประวัติว่าเป็นคุ้มของใคร ลุงขุนค๊ะโรงเรียนอะไรรึค๊ะบอกหนูหน่อยหนูอยากรู้ จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:37:09

ความคิดเห็นที่ 28 สุดอาคารชั้นล่างสมัยผมอยู่นี่ จำได้ว่าเป็นที่ทำการของชมรมวิทยาศาสตร์กับชรมคณิตศาสตร์ เวลาว่างผมก็จะมานั่งอยู่ห้องนี้แหละครับลุงขุน หนังสือ Chemistry ปกดำรูปโมเลกุล กับ Biology ปกขาว ขนาด 16 หน้ายก ที่ชมรมฯ จัดทำไว้ ผมยังเก็บไว้เป็นที่ระลกจนถึงวันนี้ครับ ก็กะว่าจะยกให้เป็นสมบัติของพิพิธภัณฑ์โรงเรียน รวมทั้งเข็มที่ปักบนเสื้อตอน ม ปลายด้วยครับ จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:39:05

ความคิดเห็นที่ 29 ^ ^ คห.๒๗ พูดด้วยความภาคภูมิใจ โรงเรียน สวนกุหลาบ วิทยาลัย ครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:39:29

ความคิดเห็นที่ 30 โอโฮ..ท่านขุนฯ ยังจำได้แม่นขนาดนี้ ผมมองเห็นตัวเท่ามด แต่อย่างว่าครับมองจากความทรงจำก็ได้   รร.นี้สมัยผมอยู่ตลาดพลู แม่พามาเที่ยวงานวิทยาศาสตร์ (ใช่ไหมครับ) ประจำเลยครับ ตอนนั้นยังไม่ประถมสี่เลย เห็นอาคารต่างๆแล้ว ขลังน่าดู แม่อยากให้ลูกๆได้เรียน รร.แบบนี้แต่ไม่มีวาสนา บ้านไฟไหม้เสียก่อน เลยย้ายไปอยู่ ดอนเมีอง ไม่ได้เป็นศิษย์เก่า สก. เลยครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:40:41

ความคิดเห็นที่ 31 ผมเป็นรุ่นน้องของลุงขุนนะครับ เพราะผมได้เข้ามาเรียนตอนปี 16 เอ้า ออกจากศิริราช มาโผล่ที่สวนกุหลาบอีกแล้ว ไหลไปได้เรื่อยๆ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 19:42:54 แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 19:42:12 จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:41:08

ความคิดเห็นที่ 32 คห. ๒๘ อยู่ระหว่างชมรมนั้น ก็มีอยู่ห้องนึง ที่พวกกระผม ร่วมช่วยกันทำหนังสือ นวาระกวี  สารพัด กวีนิพนธ์ อาจารย์ผกาวดี ท่านเป็นผู้ริเริ่ม ทำออกมาเล่มเดียว  ของโรงเรียน  หลังจากนั้น ไม่มีใครทำต่อครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:42:40

ความคิดเห็นที่ 33 ต้องไปต่อว่าอาจารย์กิตติศักดิ์ ปกติ นั่นแหละ ตัวดีเลย ดร เสกสรรค์ ประเสริฐกุล เกษียณไปแล้ว จะได้ลุ้นตำแหน่งคณบดีกับเขาบ้างไหมหนอ จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:47:10

ความคิดเห็นที่ 34 คุณลุง นายเก่าคนก่อน งานที่ว่าคืองาน วิทยาศาสตร์ สัมพันธ์ ขอรับ มีจัดทุกปี   มีอยู่ครั้งนึง พี่ชายคนเล็กของกระผม ก็ ลูกสวนเหมือนกัน เอามาหนึ่งโครงงาน ตั้งชื่อซะหรูเลย  โครงงานเกี่ยวกับ Elasticity ตอนนั้นผมยังไม่ได้เป็นลูกสวน  ไปดูโครงงานพี่ชายกับเพื่อน ฮี่โธ่เฟร้ย............ โต๊ะเตะโกล์นี่หว่า  มีเด็กต่อคิวเล่นจนพังคางาน จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:48:33

ความคิดเห็นที่ 35   ลุงไก่จ๋า..จากโกโบริ ไปวัดหลวงพ่อ ไปศิริราช ไปยันซีอุย แถมแวะมาป่วนเปี้ยนแถวบางขุนนท์อีก นี่ออกไปเมืองหลวงโพล่ รร.สวนกุหลาบซ่ะแล้ว5555555++ จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:50:18

ความคิดเห็นที่ 36 สวัสดีครับ ลุงแก่ไม่เคยไปเลยย่าน รพ.ศิริราช แต่ตามมาอ่านเรื่องครับ จากคุณ : ขวัญชัยอิศรา (kwanchaiisra) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 20:43:34

ความคิดเห็นที่ 37   หวัดดีค่ะ...โกโบริ...เอ้ย...ลุงแก่... หนูแวะมาเยี่ยมเยียนผ่านกระทู้ของคุณลุงก็แล้วกันนะคะ ..หนูได้เข้าไปตึกที่เก็บซากซีอุยครั้งแรก...ตอนไปลงนามถวายพระพร ฯ เมื่อสองสามเดือนที่ผ่านมานี่เองค่ะ (เชยจัง)  หนูอยากบอกว่า สิ่งที่หลอนหนูอยู่หลายวันก็คือ ศรีษะผู้เสียชีวิตผ่าครึ่ง (อย่างนี้ต้องเรียกอาจารย์ใหญ่ด้วยหรือไม่คะ) ที่เค้านำมาไว้ในตู้กระจก เพื่อให้เห็นสมองของมนุษย์ทั้งด้านซ้ายและด้านขวาว่าเป็นอย่างไร นั่นค่ะ  หลอนหนูมาก ๆ นี่พอนึกถึงก็ยังกลัวอยู่เลยค่ะ.... จากคุณ : แม่น้องเอแคลร์ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 20:53:09

ความคิดเห็นที่ 38   แวะมาอ่านเรื่องและชมภาพค่ะ ลุงขุน กับ ลุงแก่ค่ะ จากคุณ : แกงไก่ไข่ดาว เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 21:19:10

ความคิดเห็นที่ 39 ไหนๆ ก็ เถลไถลกันแล้วครับ วันแรกที่กระผมเข้ามาเรียนโรงเรียนสวนกุหลาบแห่งนี้ เพื่อนๆร่วมสามสิบคน  ไม่มีใครรู้จักใครเลย เจอกันเดือนแรก ก็พูด คุณ ผม กันไปตามเรื่อง ไม่นานหลังจากหนึ่งเดือน มี เว้ย มี วะ สุดท้ายก็มาลงกันที่ มรึง กรู ในเวลาอันรวดเร็ว ไอ่ที่ สนิทกันน้อยหน่อย ในห้องเรียน ก็ใช้ นาย เรา ไอ่ต่างห้อง  ก็ ยังเป็นคุณ ผม พอเริ่มซี๊กันแล้ว ก็ เล่นกัน เฮฮากันไปตามเรื่อง กลุ่มพวกตัวเล็กแบบกระผม ก็จับกลุ่มเล่นกัน ไอ่พวกตัวใหญ่ ฟายๆ ก็มีกลุ่มของมัน แต่ก็เล่นกันได้ ตอนนั้น กระผมก็มีซี๊ อยู่ สิบกว่าคน หนึ่งในซี๊ มันชื่อไอ่ สุรัตน์  ว่างๆ ก็เรียกมัน ไอ่ สุนัข ไอ้นี่ คุณพ่อมันเป็นอาเสี่ยครับ  เอา โตโยต้าคราวน์ มารับมันกลับบ้าน ทุกวัน มีอยู่วันนึง มันชวนกระผมนั่งรถเตี่ยมันกลับบ้าน  ไปลงอนุเสาวรีย์ชัย หูย........ เตี่ยมันขับ  ผมกะไอ่สุรัตน์ นั่งหลัง อึดอัดโคตรเลยครับ  ตั้งแต่เกิดมายันเป็นเด็กอายุแค่นั้น ไม่เคยนั่งรถเก๋งที่เจอขับช้าขนาดนั้นเลยครับ ธรรมดา นั่งสาย ๘ จากโรงเรียน  อย่างเก่งก็ ๔๕ นาที ถึงบ้านแล้วครับ นั่งรถเตี่ยมันขับ  แอร์ หนาวโคตร  เตี่ยมันมีรายการ เปิดกระจกบุหรี่เป็นครั้งคราว กว่าจะถึง  เกือบสองชั่วโมงนั่นแหละครับ มีอยู่ครั้งนึง  วันไหว้ครู แต่ละห้อง ก็ เตรียมพานไว้ไหว้ครู ห้องละสองพาน วางไว้หน้าห้องตรงทางเดินตามระเบียง ไอ้สุนัข  เอ๊ย ไอ้สุรัตน์ มันนั่งข้างกระผม มันมาถาม " เฮ้ย ไอ่ขุน กรูปวดเหยี้ยวหว่ะ  เป็นเพื่อนกรูไปลาครูไปฉี่หน่อยได้ไม๊วะ " " ไปก็ได้วะ " ลาครูไปฉี่ได้  เดินกอดคอกันตามระเบียง ชั้นสอง ตึกยาวเลยครับ ตอนนั้นทุกชั้นกำลังเรียนกันอยู่ เดินไป ก็ดันกันไป  ดันกันมา ซ้ายมั่ง  ขวามั่ง ไปจนถึงห้อง ๑/๖ ไอ่ สุรัตน์ แมร่ง พลาด เตะพานแก้วที่วางไว้ แตกเลย ครับ  " เพล้งงงงง ......" ยืนนิ่งกันสองคนตรงระเบียงนั่นแหละ อาจารย์ผู้หญิงท่านที่สอนภาษาไทย (กราบขออภัย  จำชื่อท่านไม่ได้ ) ออกมาเลย " เอ้า เดินกันยังไงเนี่ยะ ไม่ดูทางเดินเลยเหรอ " " !!!!! ?????? "  ใบ้แดรก ทั้งกระผม ทั้งไอ่สุรัตน์ " เอา...... พวกเธอทำพานเค้าแตก เธอก็ซื้อมาใช้ให้เจ้าของเค้าแล้วกัน " ความจริง พานมันตั้งเลยแถวออกมากินทางเดินแหละครับ ไม่ระวังเป็นโดนเตะแตก  กราผมก็ข้องใจ เลยเปรย เสียงดังไปหน่อย ต่อหน้าอาจารย์ เลย ท่านได้ยินเต็มๆ " คราย วะ "  กระผมเปรย อาจารย์ท่าน หัวเราะ มา อิ๊ นึง  อิ๊ เดียวจริงๆ  แล้วท่านก็ดุต่อ " แน๊  ไปทำของเค้าแตกแล้วยังจะหาเรื่องเจ้าของอีก " ทีแรก   ความจริง ไอ่ สุรัตน์ มันเป็นคนเตะพานเค้าแตก กระผมไม่เกี่ยว  แต่เรากอดคอเดินกันมา เลยบอกกับมัน " เฮ้ย... มรึงกะกรู แบ่งกันคนละครึ่งแล้วกันวะ เดี๋ยวกูไปเอากะตังแม่กูมาสมทบ " สุดท้าย ปรากฏว่า เพื่อนร่วมชั้นกระผม มันช่วยกันลงขัน คนละสองบาทห้าสิบ ชดใช้ให้เจ้าของพานไป ไอ้เจ้าของพาน  อาจารญ์ ท่านก็ยุติธรรม วางเกะกะ มันก็ต้องโดน สองบาทห้าสิบด้วยเหมือนกัน เป็นน้ำใจของเพื่อนๆครับ สามสิบกว่าปีให้หลัง พวกเราก็ยังรัก สนิทสนมกันไม่เปลี่ยนแปลง จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 21:22:14

ความคิดเห็นที่ 40 ผมจากศิริราชถิ่นเกิดมานานมากกว่าสามสิบปี ไปครั้งไรก็ได้แต่ผ่าน ไม่มีโอกาสเข้าไปเดินเยี่ยมเยือนข้างในเลย มองจากข้างนอกแล้วรู้สึกอึดอัดกับจำนวนของตึกที่ก่อสร้างเพิ่มเติมจนแน่นไปหมด หากวันใดเกิดไฟฟ้าดับหละก็ นึกถึงปิ๊บอบไก่ของลุงหนุ่มเมืองพานได้เลย ตามความรู้สึกของผม ทีศิริราชอยู่ได้โดยยังไม่มีปัญหาของภาวะอากาศร้อน เพราะศิริราชอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่เปิดโล่ง ยังมีกระแสลมไหลผ่านและดึงมวลอากาศร้อนจากเครื่องปรับอากาศในทุกอาคารของศิริราชออกไปได้ หากศิริราชเข้าไปอยู่กลางกรุงแบบโรงพยาบาลรามาธิบดีหรือหัวเฉียวหละก็ เครื่องปรับอากาศระเบิดไปนานแล้วครับ เมียผมบ่นเสมอว่าผชอบมองโลกในแง่ร้าย ก็คงจะจริงตามนั้น แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 21:30:13 จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 21:26:29

ความคิดเห็นที่ 41 สมัยนั้นรถเมล์ยังไม่เป็น ขสมก ก็จะมีรถสาย 83 วิ่งจากหน้าสถานีรถไฟบางกอกน้อยไปวัดช่างเหล็ก เส้นทางก็คือวิ่งเลียบทางรถไฟไปทางบ้านเนิน ออกสี่แยกพรานก เข้าสามแยกไฟฉาย ไปตามถนนจรัญสนิทวงศ์ เลี้ยวเข้าบางขุนนนท์ ผ่านไปทางเขตตลิ่งชัน ตามถนนชักพระไปจนถึงวัดช่างเหล็ก จะมีรถสองแถวตอนนั้หรือปล่าวจำไม่ได้ครับ วิ่งอยู่หลายปีแล้วก็ยกเลิกไปซะเฉยๆ กลายเป็นรถสองแถวมาวิ่งแทน จะมือีกสายคือสาย 19 จากหน้าสถานีรถไฟฯ ไปตลาดเทเวศน์ ข้ามสะพานพุทธฯ ตอนนั้นสะพานพระปินเกล้ากำลังเริ่มสร้างมั้ง เริ่มสร้างประมาณปี 2512 เสร็จปี 2516 ตรงหน้าวัดวิเศษการก่อนถึสี่แยกศิริราชจะมีตลาดอยู่เชิงสะพาน แม่ใช้ให้ไปซื้อขนมตั้งแต่เด็กๆ จำได้ว่าตอนกลางคืนมีร้านขนมน้ำแข็งใสร้านหนึ่งที่สลิ่มอร่อยมากๆ พ่อผมมาจีบแม่ผมก็ที่หน้าตลาดนี้แหละครับ แม่ผมขายของอยู่หน้าตลาด พ่อผมเช่าบ้านอยู่กับลุงในตรอกวังหลัง จีบกันสำเร็จ แต่งงานกัน พ่อก็มาปลูกบ้านอยู่หลังศิริราช ปัจจุบันก็คือตรงหอพักแพทย์หลังตึกผู้ป่วยนอกปัจจุบันนี่แหละครับ จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 21:42:31

ความคิดเห็นที่ 42 ตามมาดูคนเก่าเล่าอดีตกันครับ... โรงพยาบาลศิริราช ผมเคยเข้าไปใช้บริการเพียงครั้งเดียวเท่านั้น เป็นหลอดลมอักเสบ ไอจนเสียงแห้ง แถมด้วยอาการไข้หวัดเข้าอีก ไปหาหมออินเทิร์นตอนสี่ทุ่ม เป็นไข้หรือ ? ยาพาราเซตามอล จัดให้ 1 ถุงเล็ก มีน้ำมูกไหม ? มีนิดหน่อย งั้นคลอเฟต์แผงหนึ่ง เจ็บคอรึเปล่า ? งั้นจัดยาซัลฟาแก้อักเสบให้อีกถุงหนึ่ง โชคดีที่อาการไม่ถึงขั้นยาปฏิชีวนะ ไอแห้งหรือไอเสมหะ อ้อ..ไอเสมหะ งั้นจัดยาแก้ไอน้ำดำกัดเสมหะไปอีกขวดหนึ่ง จัดยาได้ตรงอาการจริงๆ ครับ เลิกหายอาการหวัดนับตั้งแต่นั้นมา แต่ใครอย่าเอาตามอย่างผมนะครับ จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 23:58:39

ความคิดเห็นที่ 43 ตั้งทู้ก่อนเดี๋ยวมา..ครับ.. ตั้งเสร็จกลับมาอ่านใหม่...ที่ต้องไปแถวนั้น..เพราะไปเที่ยว บาร์อรุณอัมรินทร์...ครับ.. แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 53 08:00:12 จากคุณ : หนุ่มเมืองพาน เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 06:15:52

ความคิดเห็นที่ 44   55+ ลุงไก่หนูบอกแล้วเป็นไงหล่ะ5555555555+++ กะเดี๋ยวอีกสักพักคงไปแถวๆคลองหลอด หลังกระทรวงแล้วหล่ะค่ะ คุ้มเลยตั้งกระทู้เดียวได้ความรู้หลายที่ อิอิ 555555555555+++ จากคุณ : กาลามัง (polly kalamung) เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 08:23:46

ความคิดเห็นที่ 45 รับ แซ่บ.. จากคุณ : vr1428 เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 09:15:53

ความคิดเห็นที่ 46 ย่าน(เมือง)เก่าในกรุง ไม่ค่อยสันทัดเลย..เรามันคนชายชอบ หง่ะ คู่กรรม ทั้งอ่าน และ ดูหนัง เวอร์ชั่นโกโบริ คือ วรุฒ และ พี่เบิร์ด ค่ะ จากคุณ : samranjai เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 09:25:47

ความคิดเห็นที่ 47 ย่องมาดู จากคุณ : riws เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 09:27:30

ความคิดเห็นที่ 48 อังศุมาลิน ชลาสินธุ์ มีบ้านริมคลองบางกอกน้อย พ่อของอังศุมาลิน เป็นอดีตทหารเรือ ชื่อ หลวงชลาสินธุราช จากวิกิพีเดีย เรื่องคู่กรรม การหาบริเวณที่น่าจะเป็นบ้านของอังศุมาลินตัวละครเอกฝ่ายหญิง ในเรื่องคู่กรรม มีบางคนตั้งข้อสังเกตคือ หากอังศุมาลินมีตัวตนจริง บ้านของเธอจะต้องอยู่ลึกจากปากคลองมากทีเดียว ด้วยว่าบริเวณปากคลองนั้นเป็นชุมชนมุสลิม และในเรื่องคู่กรรม ก็มิได้พูดถึงชนกลุ่มนี้เลย จึงบางทีทำให้คิดไปได้ว่าทมยันตีจะ ไม่ใช้ชุมชนมุสลิม ที่อยู่ข้ามฝั่งคลองบางกอกน้อยมาอีกฝั่งหนึ่ง เชื่อมต่อ โรงเรือพระราชพิธี กับ"วัดดุสิตารามฯ"   บ้านอังศุมาลินควรเป็นชุมชนถัดเข้าไป คือ ชุมชนบ้านบุ อันเป็น ชุมชนเก่าแก่ตั้งแต่สมัยอยุธยา เป็นชุมชนเล็กๆ ข้างโรงรถจักรธนบุรี วัดที่เป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวบ้านบุนั้นก็คือ "วัดสุวรรณารามฯ" หรือ "วัดทอง"  เพราะตอนที่ระเบิดลงหนัก อังศุมาลินต้องพายเรือ ฝ่าลูกระเบิดมานั้น ใช้เวลานานพอสมควร ไม่ได้ข้ามฟากก็ถึง จากวรรณกรรม วันหนึ่งอังศุมาลินว่ายน้ำไปแอบดูอู่ต่อเรือของทหารญี่ปุ่นที่อยู่ ใกล้ๆ สวนทำให้ได้ ... ว่าอย่าไปบางกอกน้อยเพราว่าจะมีการวาง ระเบิด  คำว่าอย่าไปบางกอกน้อย แสดงว่า ต้องมีระยะห่างของสวน กับ สถานีบางกอกน้อย พอสมควร ไม่ใช่ข้ามฟากแน่นอน ที่พี่ลุงแก่ สันนิษฐานว่าบ้านของอังศุมาลินคงจะอยู่แถวๆ โรงเก็บเรือพระที่นั่งหรือกองเรือเล็ก ตรงข้ามกับโรงซ่อมหัวรถจักร คือแถวหลังวัดดุสิตาราม  คงจะไม่ใช่กระมังค่ะ จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 11:13:51

ความคิดเห็นที่ 49 ว่าด้วยเรื่องของร้อยเอกโกโบริ ๒ จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 12:04:48