อะไรก็ได้ (๗)
|
|
ความหลังริมคลองเปรม
อะไรก็ได้ (๗)
วชิรพักตร์
คอลัมน์ อะไรก็ได้ ของนิตยสารทหารสื่อสารนั้น มีผู้สนใจส่งเรื่องมาลงกันไม่ได้ขาดสาย และมีเรื่องหลายรส สลับกันไป อย่างฉบับ มกราคม ๒๕๓๒ เรื่องกระจกเงา ของ พ.ท.วิเชียร อู่พิทักษ์ เป็นเรื่องที่ตักเตือนผู้บังคับบัญชาโดยตรงทีเดียว ไม่รู้เขียนมาได้ยังไง
ท่านที่เป็นผู้บังคับบัญชา หากยังสงสัยว่าตนเองนั้น เป็นผู้บังคับบัญชาที่ดีหรือไม่ท่านอาจทดสอบได้ ด้วยการตั้งคำถามตัวท่านเอง ดังนี้
๑. ท่านคิดว่ามีความรู้ความสามารถ ในตำแหน่งหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เป็นอย่างดีแล้วใช่ไหม ?
๒. ท่านปรับปรุงตัวเอง และพัฒนาการปฏิบัติงานในหน้าที่ของท่าน เพื่อให้เกิดผล แก่หน่วยงานอยู่เสมอ ใช่ไหม ?
๓. ท่านเปิดโอกาสให้ลูกน้อง และเพื่อนร่วมงาน ปรึกษาหารือพร้อมกับรับฟังความคิดของเขา เพื่อนำมาปรับปรุงแก้ไข ใช่ไหม ?
๔. ท่านกระจายอำนาจให้ลูกน้อง โดยได้แบ่งงานและหน้าที่รับผิดชอบให้แก่หัวหน้าระดับรอง ๆ จากท่าน เป็นสัดส่วน ใช่ไหม ?
๕. ท่านไม่เคยออกคำสั่งข้ามหน้า หรือข้ามสายการบังคับบัญชาเลย ใช่ไหม ?
๖. ท่านไม่เคยเป็นผู้มีอารมณ์อ่อนไหว หูเบา และไม่เคยระแวงสังสัย คอยจับผิดความประพฤติลูกน้องเลย ใช่ไหม ?
๗. ท่านปฏิบัติงาน โดยไม่คำนึงถึงประโยขน์ส่วนตัว หรือของพรรคพวก มากกว่าประโยชน์ส่วนรวมเลย ใช่ไหม ?
๘. ท่านไม่เคยตำหนิติเตียน ดุด่าลูกน้องหรือเพื่อนร่วมงานต่อหน้าบุคคลอื่นเลย ใช่ไหม ?
๙. ท่านกล่าวยกย่องชมเชย และสรรเสริญ ให้เกียรติลูกน้องของท่าน ให้ผู้บังคับบัญชาระดับเหนือขึ้นไป หรือต่อหน้าสาธารณชนฟังอยู่เสมอ ใช่ไหม?
๑๐. ท่านได้ใช้วิธีประสานงาน ระหว่างหน่วยงานของท่าน กับหน่วยงานอื่น เพื่อให้การปฏิบัติงาน เป็นไปด้วยความรวดเร็ว และมีประสิทธิภาพ อยู่ตลอดเวลา ใช่ไหม ?
๑๑. ท่านมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี โดยเข้าไปนั่งในจิตใจของลูกน้อง และเพื่อนร่วมงานได้เป็นอย่างดี ใช่ไหม ?
๑๒. ท่านเป็นผู้รักษาสัจจะคำมั่นสัญญา เป็นคนตรงต่อเวลา มีความสัตย์ซื่อต่อตำแหน่งหน้าที่อยู่เสมอ ใช่ไหม ?
ถ้าท่านขจัดอคติให้หมดไป พร้อมทั้งทำใจให้ว่างสักครู่ ตอบคำถามข้างต้นตามความเป็นจริง ถ้าคำตอบเป็น ตั้งแต่ ๑๑ ข้อขึ้นไป ก็นับได้ว่าท่านเป็นผู้บังคับบัญชาชั้น ดีมาก
แต่ถ้าได้น้อยกว่านั้นลงมา ก็ขอเชิญท่านให้คะแนนลดหลั่นลงมา ตามวิจารณญาณอันดีของท่านด้วย เทอญ.
อ่านแล้วก็คิดว่าน่าจะมีการให้คะแนนรอง ๆ ลงมาว่ากี่ข้อได้ ดี พอใช้ ควรปรับปรุง ด้วยนะครับ ตัวผมเองนั้นได้สัก ๖ ข้อก็นับว่าไม่มีอคติแล้วครับ
ทิ้งท้ายด้วยเรื่องสั้นหรรษา เรื่อง มันไม่รู้ ของ เสริฐ
ผู้ป่วยโรคจิตรายหนึ่ง ซึ่งเข้าใจว่าตัวเองเป็นหนอนเล็ก ๆ ที่นกคอยจะมาจิกกินอยู่เรื่อย หลังจากที่เข้ารับการบำบัดรักษา จากจิตแพทย์ผู้เชี่ยวชาญจนเป็นที่พอใจ เจ้าตัวก็อยากจะกลับบ้านเสียที เพราะตอนนี้ไม่ต้องวิ่งแอบซ่อนตัวเมื่อนกบินผ่านแล้ว จึงขอลาคุณหมอกลับบ้าน
แต่คนไข้รายนี้ไปได้ไม่นาน ขณะที่คุณหมอกำลังตรวจคนไข้รายอื่น ๆ อยู่ ผู้ป่วยที่ลากลับไปเมื่อสักครู่ ก็ถลาเข้ามาหาหมออย่างกระหืดกระหอบ ด้วยอาการที่ตระหนกตกใจอย่างสุดขีด
หมอ อ้าวคุณกลับมาทำไมล่ะครับ ลืมอะไรหรือ
ผู้ป่วย หมอ....มีนกตัวหนึ่ง มันเกาะอยู่ที่เสาไฟฟ้าข้างถนน มันจ้องผมใหญ่เลย
หมอ เอ........ก็คุณไม่ได้คิดว่า คุณเป็นตัวหนอนอีกแล้วนี่นา.....
ผู้ป่วย ใช่ครับหมอ .....ว่าแต่ว่าไอ้นกบ้าตัวนั้นมันรู้หรือยัง ว่าผมไม่ได้เป็นตัวหนอนแล้ว
...........................ฮา....................................
#############
| จากคุณ |
:
เจียวต้าย  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 มี.ค. 53 05:22:46
|
|
|
| 
