ความคิดเห็นที่ 1 |
ดีค่ะ......โทร. 1323 ก่อนก็ได้ค่ะ
แต่เรื่องเด็กติดเกมส์นี่......อยู่ที่พ่อ-แม่จริงๆ..... ตอนเล็กๆ
....สะปอย...ตามใจ.... ....เลี้ยงโดยใช้อารมณ์ตัวเอง(พ่อ-แม่-ย่า-ยาย-ป้า-น้า-อา)อารมณ์ดีรักตามใจ...พอฉันอารมณ์เสียด่า..ผลัดไส..ซัดเปรี่ยง...
....เลี้ยงแบบไม่มีเหตุผล....ไม่สั่งสอนเช่น เด็กบางคนซนมากและค่อนข้างไฮเปอร์รีแอคทีฟ
ตั้งแต่เริ่มเดินได้จะเหมือนคนซุ่มซาม..ซน..มือไว.. จะกินข้าว...กินน้ำ...ก็กลับเดินเหยียบไปในชามข้าว ปีนโต๊ะมือท้าวไปบนชามแกง...หกราดกะจาย
แม่ทั่วไป...จะโมโห...ด่า...ตี...ซัดเปรี้ยง!!!....ไม่ต้องแดกแล้ว!!!
สำหรับเรา....จะเอาลูกไปทำความสะอาด แล้วสอนลูกว่าเห็นไหม...ลูกไม่ระวัง..หนูยังตัวเล็ก...แม่บอกให้หนูรอแม่ก่อน...เราเลยอดกินของอร่อยเลยนะ ....ไม่สอนให้รู้จักหน้าที่ ....ไม่สอนให้เขารู้จักแยกแยะ....ว่า ....เวลาไหนทำอะไร....เช่นถึงเวลากินนม....ถึงเวลากินข้าว....ถึงเวลานอน.... ปล่อยให้อยู่กะทีวีจนติดเป็นนิสัย...พอโตก็อยู่กับเกมส์หัวปักหัวปำ...เพื่อที่จะได้ไม่มาพัวพันกะพ่อ-แม่... ปล่อยให้เดินวิ่งเล่น...มอมแมม..ไปตามประสา พอหิว...ก็ปล่อยให้ลูกกินแต่น้ำอัดลม..ขนมกรุบกรอบหวานๆจนติด....
....คุณหมอชนิกา ตู้จินดา....เคยบอกเราเมื่อเริ่มเป็นแม่มือใหม่ ....ว่าเลี้ยงลูกสามารถเริ่มสอน...ฝึกให้เขาเรียนรู้...หัดให้มีระเบียบวินัย...ได้ตั้งแต่หนึ่งขวบเลย สอนอย่างมีเหตุมีผล... แม่ส่วนมากจะพูดว่า...โอ้ย...ยังเล็กอยู่...ยังไม่รู้อะไรหรอก...
....
วัยรุ่นแล้ว...แก้ยากค่ะ พ่อ-แม่...เริ่มน้ำตาตก...
แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 53 13:07:14
จากคุณ |
:
noklekkaa (papagearna)
|
เขียนเมื่อ |
:
2 มี.ค. 53 11:22:42
|
|
|
|