ขุนช้าง - ขุนแผน ฉบับ นิทานข้างกองฟาง # ๑๙ ราชทัณฑ์
|
|
พ่อแม่พี่น้องที่เคารพ ขอรับ
ด้วยความซื่อ (บื้อ) ของขุนแผนเอง
ที่มองโลกในแง่ดีเกินไป
เมื่อทราบข่าวว่า แม่ลาวทองป่วย
จึงไม่เฉลียวใจ ที่จะต้องฝากเวรไว้กับขุนช้าง
ผู้ซึ่งตัวเองก็คงจะเลือน ๆ ไปว่า
ความจริงแล้วมันมีความอาฆาตแค้น
ฝังลึกอยู่ราวกับ คราบสกปรก ในโฆษณาผงซักฟอก นั่นเทียว
จะว่าเวรกรรมบังตา
หรือคราวซวยอะไรก็ตาม ของพ่อขุนแผน
ก็ว่ากันไปเถิดขอรับ
แต่ในที่สุดความไม่รอบคอบของ ขุนแผน ในครั้งนี้
ก็ส่งวิบากกรรมอย่างแย่ มาก มาก . . .
ให้เปน วิบากกรรมแก่ขุนแผน
อย่าง ลำบากยากเข็ญ ทีเดียวแหละ ขอรับ
นั่นคือ
เมื่อสมเด็จพระพันวษาเสด็จออก
และทรงตรัสถามหาขุนแผน
นายขุนช้าง ก็ได้ทีที่จะกล่าวหาเพื่อน
อย่างเหี้ยมโหด และ เลือดเย็น ในทันที . . .
ครานั้น ขุนช้าง ฟังรับสั่ง
คิดถึง ความหลัง ดังไฟจี้
ขุนแผน ความแค้น ของมันมี
ถ้าได้ที นานไป คงใส่กู
เอาวันทอง ของมัน มาจากข้าง
มันก็หมาย จะล้าง ทำลายอยู่
กูจะผลาญ ชีวิต ดังพิษงู
ครู่เดียว ให้ยับ ดังสับปลา
คิดแล้ว ยกข้อ ขอเดชะ
ข้าพระ พุทธเจ้า ไม่มุสา
เข้าเวร ร่วมกัน หลายวันมา
เห็นบ่นถึง ภรรยา อยู่ทุกวัน
วานนี้ บอกว่า จะไปบ้าน
เกล้ากระหม่อม ทัดทาน ก็หุนหัน
ขู่รู่ ด่าว่า สาระพัน
ครั้นดึก ได้สักยาม สามปลาย
ขุนแผน ปีนข้าม กำแพงวัง
โอหัง หยาบช้า เปนเหลือหลาย
หม่อมฉันว่า ก็จะฆ่า เสียให้ตาย
เห็นจะป่าย ไปบ้านภรรยา ฯ
ดูมันสิขอรับ
อย่างนี้
ถ้าไม่เรียกว่า เพื่อนทรยศ (อีกครั้งหนึ่ง)
ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรแล้ว
แต่งานนี้กระผมก็อดไม่ได้
ที่จะต้องโทษ ขุนแผน
ที่อารามเป็นห่วงเมีย
เสียจนไม่ดูตาม้าตาเรือ
เหมือนกันนะ ขอรับ
สมเด็จพระพันวษา ก็ทรงพระพิโรธขุนแผน
ในความที่ขุนช้างใส่ไคล้ให้ความเท็จนั้น เป็นอันมาก
จึงโปรดเกล้า ฯ ให้ท่านราชามาตย์
ไปกุมตัวมา
ดังนี้ ขอรับ
ครานั้น พระองค์ ผู้ทรงภพ
ฟังจบ ก็กริ้ว เปนหนักหนา
กระทืบ พระบาท ตวาดมา
อ้ายนี่ ตก ว่า ไม่เกรงใคร
อ้ายขุนช้าง ว่ากล่าว กลับห้าวหาญ
บังอาจปีน ปราการ ออกไปได้
โทษถึง ฆ่าฟัน ให้บรรลัย
เสียบหัว อย่าให้ ดูเยี่ยงกัน
หากคิด นิดหนึ่ง ความชอบมี
หาไม่ ชีวี จะอาสัญ
อีเมีย อย่างไร ไม่จากกัน
ฤาลอยมา แต่สวรรค์ จึงลืมกลัว
เหวยรา ชามาตย์ ไปบัดนี้
พาอี ลาวทอง มาจากผัว
อ้ายขุนแผน กูไม่ ขอเห็นตัว
มันทำชั่ว ให้อยู่ กาญจน์บุรี
ให้คุมไพร่ ไปเที่ยว ตระเวนด่าน
ต่อราชการ เกิดศึก ในกรุงศรี
จึงจะเกณฑ์ มันให้ ไปต่อตี
แต่ใน ราตรี จงรีบไป
ฝ่ายรา ชามาตย์ ก็รับสั่ง
ออกมา จากวัง ไม่ช้าได้
ขึ้นม้า พาพวก ตำรวจใน
ออกจาก เวียงชัย ในราตรี ฯ
ข้างฝ่ายแม่ลาวทอง
พอค่อยยังชั่ว หายไข้แล้ว
ก็ได้นอนหลับฝันเป็นลาง
ดังนี้ ขอรับ
จะกล่าวถึง ลาวทอง ผ่องโสภา
ค่อยคลาย โรคา ที่หมองศรี
กลางคืน นอนแนบ แอบสามี
เปรมปรีดิ์ จนหลับ กับที่นอน
นางฝันว่า ยักษ์ใหญ่ เข้าในห้อง
จับลาวทอง มัดลาก ไปจากหมอน
ไปใส่กรง เหล็กไว้ ให้อาวรณ์
เดือดร้อน ทุกข์ทน ทั้งตาปี
ในฝันนั้น ว่าผัว ตัวตามไป
ก็ตกใน เหวห้อง คิรีศรี
ได้ความ ยากแค้น แสนทวี
แล้วมี ชายหนึ่ง เรืองฤทธิไกร
มาอุ้ม เจ้าลาวทอง กับขุนแผน
ออกจากแดน ยักษ์ตรง มาส่งให้
สิ้นฝัน พลันฟื้น ตื่นตกใจ
ปลุกปลอบ ผัวให้ ทายพลัน ฯ
ขุนแผน พอถูกภรรยาปลุกขึ้น ให้ทำนายฝัน
ก็ลุกขึ้นดูฤกษ์ยามสูรย์จันทร์
แล้วก็รู้ด้วยวิชา ในทันทีว่า
จะต้องมีเหตุพลัดพรากจาก ลาวทอง
แต่ก็ยังแข็งใจปลอบเมียให้คลายโศก
ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็นอนไม่หลับ ไปจนเช้า
ที่ท่านราชามาตย์
นำพวกพระตำรวจมาบุกถึงบ้าน
ฝ่ายรา ชามาตย์ ได้ฟังถาม
บอกความ ขุนแผน เปนถ้วนถี่
ขุนช้าง กราบทูล พระพันปี
ว่านายหนี ปีนข้าม กำแพงมา
ขุนช้างว่า ได้ขัด ทัดทาน
กลับห้าวหาญ หุนหัน จะฟันฆ่า
โทษนาย ถึงที่ มรณา
พระเมตตา ว่าตี ได้เชียงทอง
ห้ามเฝ้า มิให้เข้า ไปวังใน
สั่งให้ พรากเมีย เสียจากห้อง
เหตุเพราะ ว่าผัว ตัวลำพอง
เมียของ ท่านเรา จะเอาไป ฯ
ฝ่ายสองผัวเมียได้ฟัง
ก็ถึงกับตกตะลึง
ด้วยนึกไม่ถึงว่า
เพื่อนเรา จะเผาเรือน
กันได้ถึงขนาดนี้
แล้วก็ได้แต่คิดเคียดแค้น นายขุนช้าง
ยิ่งมากทวีทับถมขึ้นไปกว่าเดิม อีกมากมาย
โอ้กรรม ใดหนอ มาดลจิต
สองคิด เคืองขุ่น ไม่สูญหาย
ถ้าศึกเสือ มาล้าง ให้วางวาย
ถึงจะตาย น้ำใจ ไม่ย่อท้อ
น้อยใจ เวรใด มาดลจิต
ให้หม่อมพลาย วายคิด ที่แค้นหนอ
มันคนผิด มาแต่หลัง ยังรั้งรอ
ในใจคอ พ่อไม่เห็น ว่ากริชคด
ทั้งวันทอง ห้องหอ ก็หาญหัก
ชิงรัก ริบรวบ เอาจนหมด
ดังแมงป่อ งหางงอน ช้อนชด
บอกพยศ กูนี้ ไม่มีตรง
พ่อยังไป ไว้เนื้อ เชื่อใจ
เหมือนพ่อเปิด ช่องให้ สมประสงค์
ทางเตียน ฤาไปเวียน เข้าในดง
ต่อเดินหลง แล้วจึงรู้ ว่าผิดทาง
เข้าตาจน เพราะผล แห่งความสัตย์
เมียจะต้อง พรากพลัด ไปจากข้าง
แสนระทม กรมใจ ร้องไห้พลาง
กลิ้งกลาง ห้องไห้ ไม่สมประดี ฯ
และแล้ว. . .
ในที่สุด ขุนแผน ก็ต้องโทษ
ออกไปตระเวณด่าน ห้ามเข้าเฝ้า
และ ลาวทอง
ก็ต้องถูกพรากมาอยู่ในวัง
ดังนี้ ขอรับ
ฝ่ายรา ชามาตย์ มากลางทาง
ลาวทอง ขี่ช้าง สะอื้นอ้อน
สองวัน คืนหนึ่ง ถึงพระนคร
บ่าวไส ช้างย้อน มาบ้านพลัน
ราชามาตย์ ก็เข้า ไปในวัง
ลาวทอง ตามหลัง ขมีขมัน
พาเข้า เฝ้าองค์ พระทรงธรรม์
ผินผัน พระพักตร์ ชำเลืองมา
เอออีนี่ ฤาเมีย อ้ายขุนแผน
ดูอ้อนแอ้น เอวกลม สมหน้า
ผ่องผิว คิ้วคาง สำอางตา
ติดจะเคียง เข้ามา กับเด็กกู
กระนี้ฤา อ้ายขุนแผน จะละเลย
ปีนกำแพง แรงเตย ไม่หยุดอยู่
เจ้าขรัวนาย จงหมาย สั่งประตู
คอยดู อย่าให้ออก ไปนอกวัง
ให้เป็นชาว สะดึง กรึงไหม
เจ้าขรัว นายผู้ใหญ่ ก็รับสั่ง
ให้ลาวทอง อยู่ทิม ที่ริมคลัง
ปักสะดึง กรึงนั่ง ทุกเวลา
เย็นเช้า เฝ้ารำพึง ถึงแต่ผัว
ราชการ งานตัว ก็แน่นหนา
ฝากตัว เจ้าขรัวนาย ทั้งหลายมา
อุตส่าห์ เจียมตัว กลัวโทษกรณ์ ฯ
และตั้งแต่บัดนั้น
ขุนแผนก็ต้องจากบ้าน
ไปผจญภัย ในถิ่นทุรกันดาร
เป็นเวลานานพอสมควรทีเดียวแหละ ขอรับ
แต่ถ้าพ่อแม่พี่น้อง
จะเคยได้ยินสำนวนคล้องจอง
สำหรับเรื่องขุนช้าง-ขุนแผน
ที่ว่า
ตระเวนด่าน - ตีดาบ - ซื้อม้า - หากุมาร
แล้วละก้อ . . .
พ่อแม่พี่น้อง ก็จะต้องทราบเป็นอย่างดีว่า
ณ ชั่วโมงนี้แล้ว
ที่ขุนแผน จะได้งัดเอาวิชาอาถรรพณ์
ที่ได้ร่ำเรียนมา จนหัวแทบผุ
ตั้งแต่บวชเณร
มาใช้ได้อย่างคุ้มค่าทีเดียวแหละ ขอรับ
และกระผมขอรับรองว่า. . . สนุกแน่ . . .
พบกันคราวหน้า ขอรับ.
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 ส.ค. 53 21:45:08
|
|
|
| 
