ขุนช้าง - ขุนแผน ฉบับ นิทานข้างกองฟาง # ๒๐ สองพ่อลูก

พ่อแม่น้องที่เคารพขอรับ
ต่อแต่นี้
จะได้เล่าถึงการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่
ครั้งหนึ่ง ของ ขุนแผน
ที่ได้รับพระราชโองการโปรดเกล้า ฯ
ให้ตระเวนด่าน โดยไม่มีกำหนด . . .

จนกระทั่งวันหนึ่ง
ในระหว่างการพเนจร ตระเวณด่าน นั้น
ขุนแผน ก็ไปพบหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ทราบว่า มีนายบ้าน ชื่อ นายเดช กระดูกดำ
ได้รับประทวนยศเป็น หมื่นหาญ
มีภรรยาชื่อ นางสีจันทน์
มีลูกสาวชื่อแม่บัวคลี่ อายุราวสิบเจ็ดปี

หมื่นหาญ เป็นคนที่มีนิสัย เป็นนักเลงอันธพาล
ซ่องสุมผู้คน ตั้งหมู่บ้านไว้
เป็นซ่องโจร อยู่ในป่า
คอยดักปล้นสะดม หรือเรียกค่าไถ่
ใครต่อใครที่เดินทางผ่านมา เป็นเวลาช้านาน

วันนั้น ขุนแผนของเราก็เดินป่ามา
พบไร่พืชพรรณแห่งหนึ่ง
มีคนทำงานกันอยู่พลุกพล่าน
จึงแอบเข้าไปดู
ก็เห็นตัวนายเป็นสาวสวย
นั่งคุมงานอยู่บนห้าง




แลเห็นตัว บัวคลี่ อยู่ที่ห้าง
สำอาง นวลละออง ผ่องผิวหน้า
พึ่งรุ่นสาว กะทัดรัด จำรัสตา
ทั้งทรงศรี กิริยา ก็น่าชม

ตะลึงลืม ปลื้มปลาบ ให้วาบใจ
อยากจะใคร่ เปนคู่ ได้สู่สม
เปนกุศล ดลจิต คิดนิยม
ปลงอารมณ์ รักใคร่ ใจผูกพัน

พินิจน้อง ก็ต้อง ตำรับนัก
เห็นประจักษ์ แจ้งจริง ทุกสิ่งสรรพ์
ถ้าเกิดบุตร หัวปี มีด้วยกัน
แม่นมั่น คงเป็นชาย เหมือนหมายมา ฯ




นั่นแน่ะ. . .
แน่ไหมล่ะ ขอรับกระผม
พอเห็นหน้าครั้งแรก

(ยังไม่ทันรู้จักกันเลยด้วยซ้ำ)

ก็เริ่ม มองข้ามช็อต
ไปถึงมีลูกมีเต้าไปโน่นแล้ว

พออยากรู้จักเข้า
ก็เลยลองเข้าไป แหยม ใกล้ ๆ ดู
ผลปรากฎก็คือ เกือบถูกรวมเท้า
แต่ก็ได้ข้อมูลเกี่ยวกับแม่บัวคลี่มาพออาศัย
แล้วก็ลองกลับมาตรึกตรอง วิเคราะห์ข้อมูลดูว่า
ถ้าอยากจะรู้จัก
แล้วใช้บ่าวไพร่เป็นสื่อ
รายนี้เห็นว่าคงจะไม่ค่อย เวิร์ค สักเท่าไหร่
หรือจะเข้าต่อตีด้วยอาวุธ ก็คงจะไม่ไหว . . .

เห็นจะต้องยอมตัว
ให้ตาพ่อหมื่นหาญแกใช้สอย
เพื่อหวังจะให้แกรักใคร่เอ็นดู
แล้วจึงค่อยสืบสวนขยายผล (ภาษาโปลิศ)
ท่าจะดีเป็นแน่แท้

ว่าแล้วก็เลยแกล้งเดิน กระเซอะกระเซิง
เข้าไปในซ่องโจรของ หมื่นหาญ
ยอมให้บ่าวไพร่จับตัว

พอตาหมื่นหาญแกถาม
ขุนแผนก็ตอบไถลเถลือกไป
ดังนี้ ขอรับ




ขุนแผน บอกความ ไปตามแนว
ฉันชื่อแก้ว อยู่กอง ข้างหกเหล่า
ราชการ ด่านทาง ไม่บางเบา
เหนื่อยเข้า เต็มที ก็หนีซน

ทั้งพ่อแม่ ภรรยา ก็หาไม่
ยากไร้ สาระพัด จะขัดสน
จึงดื้อดั้น ดงราม เพราะความจน
กลัวจะหนี เขาไม่พ้น เที่ยวซนมา

หมายจะมา อยู่ในซ่อง ของเจ้าคุณ
ได้พึ่งบุญ คุ้มกาย ไปภายหน้า
ถ้าเจ้าคุณ ปรานี มีเมตตา
ฉันจะอยู่ เปนข้า จนบรรลัย

พลางเป่า ละลวยล่อง ให้ต้องพาน
ถูกหมื่นหาญ งวยงง สิ้นสงสัย
เพราะฤทธิ์เดช เวทย์มนตร์ เข้าดลใจ
ให้รักใคร่ ขุนแผน แม้นลูกตน

นี่แน่ะเจ้า เราจะอยู่ ด้วยกันไป
ถ้าเห็นใจ เถิดจะปลูก ให้เป็นผล
ถ้าแม้นจิต คิดคด ทรชน
คงจะป่น ลงเปนแป้ง ในแขวงเรา ฯ




แม้ ตาหมื่นหาญ จะมีคาถาอาคมอยู่บ้าง
แต่มือมัน คนละชั้นกัน
จึงหลงเสน่ห์ พ่อแก้ว ของเรากันทั้งบ้าน
แล้ว ขุนแผน ก็ได้อยู่รับใช้หมื่นหาญเรื่อยมา
โดยเป็นที่รักใคร่
ของครอบครัวหมื่นหาญ เป็นที่ยิ่ง
โดยเฉพาะแม่บัวคลี่นั้น
เดาะเรียกขุนแผนว่า
พี่แก้ว ทุกคำเลยทีเดียว

และแล้ววันหนึ่ง
หมื่นหาญ ก็เกิดฟิตขึ้นมา
อยากจะออกไปล่ากระทิง
ก็เลยชวนนายแก้วไปด้วย
แต่แทนที่จะได้ล่ากระทิง
ก็หวิดจะถูกกระทิงล่า
ดังนี้ ขอรับ




. . . ลั่นนก ตบฉับ หน้าเพลิงฉาด
ประกายปราด ลั่นเปรี้ยง เสียงสนั่น
ยิงผิด วัวขวิด มาสวนควัน
หมื่นหาญหัน ล้มผาง ลงกลางแปลง

วัวกระทิง วิ่งถึง ทะลึ่งโชน
ขุนแผนโผน จับคาง ง้างเขาแขง
วัวกระทบ คนกระทั่ง กำลังแรง
วัวขวิด คนแขง ไม่วางกัน

หลบเขา ลอดขา คว้าจับหาง
ชุลมุน วุ่นวาง ดังกังหัน
โลดไว หลบหวิด ขวิดไม่ทัน
วัวแหงน ขุนแผนถลัน เข้าคั้นคอ

วัวโดด คนแDก กระแทกเฮือก
นัยน์ตาเหลือก ล้มปุบ ลงฟุบข้อ
หมื่นหาญซ้ำ ด้วยหอก เข้าซอกคอ
ร้องมอ ล้มผาง ลงกลางดิน

กลับทะลึ่ง ตึงตัง กำลังเดือด
กระทอกเลือด กระแทกล้ม กระดิกดิ้น
เลือดไหล โซมสาด ลงดาดดิน
กลิ้งเกลือก เสรือกดิ้น จนสิ้นใจ ฯ




แหม . . . . .
กระผมเอง ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะขอรับ ว่า
สำนักวัดป่าเลไลย
หรือ วิทยาเขตวัดแค กันแน่
ที่สอนวิชา โรดิโอ และ มาทาดอร์ ให้ขุนแผนด้วย . . .

แต่อย่างไรก็ตาม
ตอนนี้หมื่นหาญ
ก็รู้สึกตัวว่าเป็นหนี้บุญคุณ ขุนแผน
จนต้องหาวิธีตอบแทน
ที่เข้าล็อคของ พ่อพระเอกนักรักของเรา พอดีเลย
เพราะพอกลับมา
แกก็บอกเมียทันที ว่า




เล็ดลอด ดอดไปยิง กระทิงผิด
มันสวนควัน ไล่ขวิด มาติดก้น
เจ้าแก้ว เข้าประจัญ ไม่ทันชน
เราสองคน ช่วยกัน มันถึงตาย

ถ้าคน อื่นไกล มิใช่แก้ว
เห็นแวว ชีวิต จะShipหาย
คุณเขา อยู่กับเรา ก็มากมาย
แน่ท่านยาย ข้าจะว่า อย่าน้อยใจ

จำต้อง เกื้อหนุน แทนคุณเขา
ออบัวคลี่ ลูกเรา จะยกให้
เห็นสมผัว สมเมีย อย่าเสียใจ
ยายจะเห็น เปนอย่างไร ให้ว่ามาฯ

ท่านยายสีจันทน์ก็เห็นด้วย
จึงเรียกนายแก้วมาสอบถาม
นายแก้วเราก็ . . . ส้มหล่นไปเท่านั้น




ครานั้น จึงโฉม เจ้าพลายแก้ว
ได้ฟังแล้ว ตอบไป ด้วยใจหวัง
ฉันลำบาก ยากจน คนเซซัง
ท่านจะคิด ปลูกฝัง เปนลูกชาย

ถ้าเจ้าคุณ เอ็นดู จะอยู่ด้วย
กว่าจะม้วย เปนผี ไม่หนีหาย
ฉันเป็นคน กำพร้า เอกากาย
หมายจะฝาก ชีวิต ไม่คิดไป ฯ




พอรุ่งขึ้นก็จัดแต่งงานให้เสียเลย . . .

(ดีจังเนอะ . . . )

เจ้าพลายแก้ว สมสู่ อยู่ด้วยน้อง
ไม่เคืองข้อง รังเกียจ เดียดฉันท์
แต่ฝากตัว หมื่นหาญ มานานวัน
จนบัวคลี่ มีครรภ์ ได้หลายเดือน

เขาทำมา หากิน สิ้นทั้งบ้าน
พวกทหาร บ่าวทาส ออกกลาดเกลื่อน
เจ้าพลายแก้ว นิ่งดู อยู่กับเรือน
ทำเสมือน มืดมน คนไม่เคย ฯ

เห็นวัน ๆ เอาแต่นั่งเล่นนอนเล่น อยู่อย่างนั้น
หมื่นหาญ ก็ชักเขม่นลูกเขย
ก็เลยเรียกมาด่า
นายแก้วก็เลยโม้เสียเลย




ครานั้น พลายแก้ว แกล้วกล้า
จึงตอบ วาจา ตาหมื่นหาญ
ฉันจะคิด มอบกาย จนวายปราณ
หมายว่าท่าน จะชุบเลี้ยง ฉันเที่ยงแท้

ถ้าผิดชอบ สิ่งไร ให้สอนสั่ง
แม้นมิฟัง ถ้อยคำ ของพ่อแม่
ถ้าขืนขัด บิดเบือน แกล้งเชือนแช
ก็ตามแต่ ท่านจะทำ ให้หนำใจ

ซึ่งลักช้าง ขโมยคนปล้นตีบ้าน
ล้วนแต่การ โจรกรรม ไม่ทำได้
ถ้าเกิดเหตุ เภทพาล ประการใด
ไม่ให้ร้อน ถึงท่าน จะรับแทน ฯ




ตาหมื่นหาญได้ยินดังนั้น ก็ชักโมโห
ว่าทหารในบ้านกูนั้น
ล้วนแต่เก่งกล้าสามารถ
อยู่ยงคงกระพันด้วยกันทั้งนั้น
แล้วเอ็งมันแน่มาจากไหน
รูปร่างก็อ้อนแอ้นยังกะพระเอกลิเก . . .

(ตอนนี้ท่าทางตะแกจะลืมไปแล้ว
 ว่า นายแก้ว นั้น
 ได้เคยช่วยชีวิตแก
 ด้วยการ แทบจะหักคอวัวกระทิง
 ด้วยมือเปล่า มาแล้ว)

แน่จริงก็ลองวิชากันหน่อยเป็นไร

แล้วก็เลยเกิดการลองของดีกันขึ้นมาจริง ๆ




. . . แล้วลุกเดิน มาพลัน ด้วยทันใด
อย่าขัดใจ เลยเจ้าคะ จะให้ยิง

ปลงอารมณ์ โอมอ่าน พระคาถา
ภาวนา ตั้งจิต สนิทนิ่ง
เป็นหนึ่งแน่ว แน่ใจ ไม่ไหวติง
พยักหน้า ว่าให้ยิง มาพร้อมกัน ฯ




พรรคพวกก็ซัดกันไม่เลี้ยงละ ขอรับ
แต่ผลปรากฎว่า
เปลืองลูก เปลืองดิน เปล่า




. . . ยิงแล้ว ยัดใหม่ ใส่กระหน่ำ
รุกร่ำ เอาจนดิน สิ้นเขนง
เจ้าพลายนั่ง ตั้งตัว ไม่กลัวเกรง
เหล่านักเลง สั่นหัว กลัวทุกคน

พวกชาวบ้าน ว่าท่าน นี้ดีจริง
เขายัดปืน ยืนยิง ดังห่าฝน
หมดดิน สิ้นลูก ไม่ถูกตน
ไม่ระคาย ปลายขน คนดีครัน ฯ



ฝ่ายหมื่นหาญ เจอของจริงดังนั้น
ก็ถึงกับงันไปเหมือนกัน
แต่แทนที่จะดีใจว่า
ได้คนดีมีวิชามาอยู่ด้วย
แกกลับร้อนรุ่มกลุ้มใจ
ตามประสานักเลงอันธพาล ว่า
เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ . . .

อะไรประมาณนั้นแหละ ขอรับ




จะนั่งนอน ร้อนร่ำ ระส่ำระสาย
เรียกท่านยาย สีจันทน์ มาปรึกษา
อ้ายแก้ว เจนจัด ชะงัดวิชา
มันเก่งกาจ เกินหน้า เราขึ้นไป

มันก็เปน ช้างงา อันกล้าหาญ
เราก็เปน คชสาร อันสูงใหญ่
จะอยู่ป่า เดียวกัน นั้นฉันใด
นานไป ก็จะยับ อัประมาณ

ช้างม้า ผู้คน แลลูกเมีย
จะเปนของ มันเสีย สิ้นทั้งบ้าน
แต่เพียงนี้ สิยังทำ อหังการ
จะคิดผลาญ ชีวัน ให้มันตาย ฯ



อ้อ . . . ตาหมื่นหาญ เขาเปรียบเป็นช้าง ขอรับ . . .
แฮ่ะ. . . แฮ่ะ. . .
หน้าแตกเลย กระผม . . .

ฝ่ายยายแก่สีจันทน์

(ไม่เรียกท่านยายแล้วขอรับ . . .
 คนอะไรใจร้ายจัง)

ก็เห็นด้วย
แล้วก็ว่า
งานนี้ ยังไง ๆ ก็คงจะต้องพึ่งลูกเสียแล้ว
ก็เลยเรียก นางบัวคลี่ มาปลอบถามว่า
อีหนูเอ๋ย พ่อแม่ถามแกจริง ๆ เถอะว่า
ระหว่างพ่อกับผัวน่ะ
แกรักใครมากกว่ากัน

เมื่อ นางบัวคลี่ ตอบคำให้พ่อมั่นใจ
ว่ารักพ่อมากกว่าผัวแล้ว
ตาพ่อก็เกลี้ยกล่อม
ให้วางยาพิษสามีทันที . . .

(ช่างชั่วบริสุทธิ์แท้ ๆ ทีเดียวนะ ขอรับ)




เดี๋ยวนี้ พ่อแต่งลูก ปลูกเรือนผิด
จำจะคิด ฝังลูก ปลูกเสียใหม่
อ้ายแก้วมัน ยากจน คนเข็ญใจ
จะมิให้ เลี้ยงดู อยู่ด้วยกัน

จะให้เจ้ าตั้งตัว มีผัวใหม่
จะมอบทรัพย์ นับให้ ทุกสิ่งสรรพ์
เอาที่เขา เปนผู้ดี มีเผ่าพันธุ์
เงินทอง กองกัน ให้ถึงใจ

เจ้าก็ยัง งามปลั่ง อยู่ทั้งตัว
ทำไมกับ ลูกผัว มีเอาใหม่
เราวางยา ฆ่ามัน ให้บรรลัย
เจ้าจะเห็น เปนอย่างไร ให้ว่ามาฯ

ฝ่ายนางบัวคลี่ ก็เป็นคนโลภ
อยากได้ทรัพย์สินที่พ่อตกปากจะให้
ประกอบกับดวงชะตา
จะต้องตายทั้งกลมอยู่แล้ว
จึงรับปากรับคำบิดา
พ่อหมื่นหาญก็เลยจัดการ วางยาเสีย




หมื่นหาญเห็น ลูกพร้อม ลงยอมจิต
จึงประกอบ ยาพิษ หาช้าไม่
เป็นหลายสิ่ง ประสมกัน เข้าทันใด
ตำรับใหญ่ ได้มา จากตาครู

ดีนกยูง ดีหนู ดีงูเห่า
บดเข้า คุลีการ กับสารหนู
น้ำมะนาว บีบระคน ปนดีงู
ห่อใบพลู ส่งให้ ลูกสาวพลัน ฯ




ตำรายาแปลก ๆ ดีนะขอรับ
แต่กระผมว่า
แค่สารหนูอย่างเดียว
ก็ตายเหลือแหล่แล้ว
ไม่เห็นจะต้องขวนขวาย
หาดีสัตว์ประหลาดต่าง ๆ ให้วุ่นวายไปเลย
แถมยังมีการบีบมะนาวชูรสเสียอีกแน่ะ

เอาละสิ ขอรับ พ่อแม่พี่น้อง
พระเอกของเรา
ทำท่าจะแย่
เพราะกำลังจะถูกเมียวางยาพิษเสียแล้ว

ถ้าพ่อแม่พี่น้อง
อยากจะทราบชะตากรรมทั้งของ
ขุนแผน นางบัวคลี่ และหมื่นหาญ แล้วละก้อ . . .

เห็นจะต้องอดใจรอ
ไว้คราวหน้าเสียแล้ว
ขอรับกระผม.

จากคุณ	: พจนารถ๓๒๒
เขียนเมื่อ	: 4 ส.ค. 53 21:44:46